«នឹមខ្ញុំងាយទេ ហើយបន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល»
«ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំ»។—ម៉ាថាយ ១១:២៩
១, ២. (ក) តើអ្នកបានពិសោធអ្វីក្នុងជីវិតដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានការត្រជាក់ត្រជុំចិត្ត? (ខ) តើបុគ្គលម្នាក់ត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីនឹងទទួលការត្រជាក់ត្រជុំចិត្តដែលព្រះយេស៊ូបានសន្យាមកនោះ?
ការងូតទឹកដ៏ត្រជាក់ ក្រោយពីថ្ងៃដ៏ក្ដៅហើយស្អុះស្អាប់ ឬការដេកលក់ដ៏ស្រួល ក្រោយពីការធ្វើដំណើរយ៉ាងឆ្ងាយដ៏អស់កម្លាំងមួយ—នេះជាការគួរឲ្យត្រជាក់ត្រជុំចិត្តណាស់! យ៉ាងដូច្នេះដែរ នៅពេលដែលបន្ទុកដ៏ធ្ងន់មួយឬនៅពេលបាបនិងការប្រព្រឹត្តកន្លងមួយត្រូវបានអត់ឱនទោសឲ្យនោះ។ (សុភាសិត ២៥:២៥; កិច្ចការ ៣:១៩) ការត្រជាក់ត្រជុំចិត្តដែលមានមកពីការពិសោធដ៏រំភើបចិត្ត ធ្វើឲ្យយើងមានកម្លាំងឡើងវិញ ដើម្បីនឹងបន្តទៅមុខទៀត។
២ អស់អ្នកដែលមានបន្ទុកហើយនឿយហត់នោះ អាចមកឯព្រះយេស៊ូ ពីព្រោះទ្រង់បានសន្យាពួកគេថានឹង—ធ្វើឲ្យត្រជាក់ត្រជុំចិត្ត។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីនឹងរកការត្រជាក់ត្រជុំចិត្តដែលយើងចង់បាននោះ គឺមានអ្វីមួយដែលបុគ្គលម្នាក់ត្រូវសុខចិត្តធ្វើ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំ . . . នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្ដីសំរាក[ការត្រជាក់ត្រជុំ]ដល់ព្រលឹង»។ (ម៉ាថាយ ១១:២៩) តើនឹមនេះជាអ្វីទៅ? តើអាចធ្វើឲ្យមានការត្រជាក់ត្រជុំយ៉ាងណាបាន?
នឹមដ៏ងាយ
៣. (ក) តើនឹមប្រភេទណាដែលបានប្រើនៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរនោះ? (ខ) តើនឹមជាអត្ថបដិរូបមានអត្ថន័យយ៉ាងណា?
៣ ដោយរស់នៅក្នុងសង្គមដែលធ្វើស្រែចំការ ព្រះយេស៊ូនិងពួកអ្នកស្ដាប់របស់ទ្រង់ច្បាស់ជាដឹងអំពីនឹមហើយ។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ នឹមគឺធ្វើឡើងពីឈើធ្នឹមដ៏វែងមួយ ដែលមានកន្លែងផតខូងចូលពីរនៅខាងក្រោម ដើម្បីនឹងដាក់លើកសត្វមួយគូរ ដែលធម្មតាជាគោឈ្មោល ដែលយកមកទឹមសំរាប់អូសរទេះ នង្គ័ល ឬក៏អ្វីផ្សេងៗទៀត។ (សាំយូអែលទី១ ៦:៧) នឹមសំរាប់មនុស្សក៏បានត្រូវប្រើដែរ។ នេះជាធ្នឹមធម្មតាឬដំបងឈើដែលលីលើស្មាដែលមានទម្ងន់ដាក់នៅទាំងសងខាង។ ពួកអ្នកកម្មករអាចរែកទម្ងន់ដ៏ធ្ងន់ៗបានដោយដំបងឈើនេះ។ (យេរេមា ២៧:២; ២៨:១០, ១៣) ពីការទាក់ទងនឹងបន្ទុកនិងកម្មករ នឹមធម្មតាតែងតែប្រើជាអត្ថបដិរូបនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីនឹងតំណាងការគ្របសង្កត់ និងការត្រួតត្រា។—ចោទិយកថា ២៨:៤៨; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១២:៤; កិច្ចការ ១៥:១០
៤. តើនឹមដែលព្រះយេស៊ូប្រទានដល់ពួកអ្នកដែលមកឯទ្រង់បានតំណាងនឹងអ្វី?
៤ ដូច្នេះ តើនឹមដែលព្រះយេស៊ូបានអញ្ជើញអស់អ្នកឲ្យមករកទ្រង់ ចំពោះការត្រជាក់ត្រជុំដែលគេត្រូវយកនោះ ជាអ្វីទៅ? នៅចាំទេ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំចុះ»។ (ម៉ាថាយ ១១:២៩) អ្នករៀនគឺជាសិស្ស។ ដូច្នេះការយកនឹមរបស់ព្រះយេស៊ូ គឺមានន័យថា នឹងក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ទ្រង់។ (ភីលីព ៤:៣) ប៉ុន្តែ គ្រាន់តែទទួលស្គាល់ការបង្រៀនរបស់ទ្រង់នោះ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ គឺមានតម្រូវថែមទៀត។ គឺតម្រូវឲ្យមានសកម្មភាពដែលស្របទៅតាមការបង្រៀននោះ—គឺធ្វើកិច្ចការដែលទ្រង់បានធ្វើ ហើយប្រកបជីវិតតាមបែបបទដូចទ្រង់ដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ១១:១; ពេត្រុសទី១ ២:២១) យើងត្រូវតែចុះចូលដោយស្ម័គ្រចិត្តនឹងអំណាចរបស់ទ្រង់ ហើយដល់ពួកអ្នកដែលទ្រង់ផ្ទេរអំណាចទៅឲ្យនោះ។ (អេភេសូរ ៥:២១; ហេព្រើរ ១៣:១៧) នេះមានន័យថាក្លាយទៅជាអ្នកថ្វាយខ្លួន ជ្រមុជទឹកជាជនគ្រីស្ទាន ហើយទទួលយកសិទ្ធិនិងភារកិច្ចទាំងប៉ុន្មានដែលមានមក ដោយសារការឧទ្ទិសថ្វាយព្រះ។ នេះហើយជានឹម ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រទានទៅដល់ពួកអ្នកដែលមករកទ្រង់ ចំពោះការសម្រាលទុក្ខនិងការត្រជាក់ត្រជុំចិត្ត។ តើអ្នកសុខចិត្តនឹងទទួលយកទេ?—យ៉ូហាន ៨:៣១, ៣២
៥. ហេតុអ្វីក៏មិនជាការពិសោធដ៏ពិបាកក្នុងការទទួលយកនឹមរបស់ព្រះយេស៊ូនោះ?
៥ ការស្វែងរកការត្រជាក់ត្រជុំចិត្ត ដោយទទួលយកនឹម—តើនេះមិនជាការផ្ទុយគ្នាទេឬ? គឺពិតជាមិនដូច្នេះទេ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា នឹមរបស់ទ្រង់គឺ«ងាយ»។ ពាក្យនេះមានន័យដូចជា ស្លូត គួរជាទីចូលចិត្ត ស្រួល។ (ម៉ាថាយ ១១:៣០; លូកា ៥:៣៩; រ៉ូម ២:៤; ពេត្រុសទី១ ២:៣) ដោយសារតែទ្រង់ជាបុគ្គលជំនាញខាងជាងឈើនោះ ព្រះយេស៊ូច្បាស់ជាធ្លាប់បានធ្វើនង្គ័លនិងនឹមហើយ ហើយទ្រង់ច្បាស់ជាដឹងពីការធ្វើនឹមឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីនឹងទ្រទ្រង់កិច្ចការដែលអាចធ្វើឡើងឲ្យបានយ៉ាងស្រួល។ ទ្រង់ក៏អាចបានដាក់ទ្រនាប់ឬស្បែកនៅក្រោមនឹមដែរ។ នឹមជាច្រើនត្រូវបានធ្វើឡើងដូច្នេះ ដើម្បីកុំឲ្យរលាកកសត្វហួសហេតុពេក។ តាមរបៀបនេះដែរ នឹមដែលជាអត្ថបដិរូបដែលព្រះយេស៊ូប្រទានមកយើងនេះ គឺ«ងាយ»។ ថ្វីបើសិស្សរបស់ទ្រង់មានការទាក់ទងនឹងកាតព្វកិច្ចនិងភារកិច្ចខ្លះក្ដី នេះមិនមែនជាការឃោរឃៅឬការគ្របសង្កត់ឡើយ ប៉ុន្តែជាការត្រជាក់ចិត្តទៅវិញ។ បញ្ជានៃព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ ព្រះយេហូវ៉ាក៏មិនមែនជាបន្ទុកដែរ។—ចោទិយកថា ៣០:១១; យ៉ូហានទី១ ៥:៣
៦. តើព្រះយេស៊ូប្រហែលជាមានន័យយ៉ាងណា កាលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ»នោះ?
៦ គឺមានអ្វីមួយទៀតដែលធ្វើឲ្យនឹមរបស់ព្រះយេស៊ូ «ងាយ» ឬស្រួលនឹងទ្រាំនោះ។ កាលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ» ទ្រង់អាចមានន័យថាអំពីអ្វីមួយក្នុងន័យពីរយ៉ាង។ បើសិនជាទ្រង់ចង់មានន័យអំពីនឹមដែលយកមកផ្ទឹមគោដើម្បីនឹងអូសទម្ងន់នោះ បើដូច្នេះមែន ទ្រង់បានអញ្ជើញយើងឲ្យចូលមកក្រោមនឹមជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ។ នេះជាប្រសិទ្ធិពរដ៏ល្អណាស់—ដែលមានព្រះយេស៊ូនៅខាងយើង ជួយអូសទម្ងន់ជាមួយនឹងយើងនោះ! ម្យ៉ាងវិញទៀត បើសិនជាព្រះយេស៊ូមានន័យអំពីនឹមដែលពួកកម្មករបានប្រើ នោះទ្រង់បានប្រទានឲ្យយើងនូវមធ្យោបាយ ដែលយើងអាចធ្វើឲ្យការលីនោះឲ្យបានស្រួល ហើយអាចទប់ទល់ទៅបាន។ ផ្លូវមួយណាក្ដី នឹមរបស់ទ្រង់ជាប្រភពនៃការត្រជាក់ត្រជុំចិត្តដ៏ពិត ពីព្រោះទ្រង់បានធានាប្រាប់យើងថា៖ «ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព»។
៧, ៨. តើមនុស្សខ្លះបានធ្វើកំហុសអ្វី នៅពេលដែលគេមានភាពតានតឹងនោះ?
៧ បើដូច្នេះ តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្ដេច បើយើងគិតថាបន្ទុកនៃបញ្ហាជីវិតដែលយើងកំពុងតែលី កាន់តែទ្រាំមិនបាន ហើយយើងមានភាពតានតឹងយ៉ាងខ្លាំងនោះ? ដោយយល់ខុស អ្នកខ្លះមានអារម្មណ៍ថា នឹមធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទគឺពិបាកណាស់ ថ្វីបើគឺជាជីវភាពប្រចាំជីវិតនោះទេ ដែលជាបន្ទុករបស់គេវិញនោះ។ បុគ្គលខ្លះដែលនៅក្នុងស្ថានការណ៍នេះ បានឈប់លែងទៅឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន ឬពួកគេលែងទៅដើរផ្សាយ ដោយគិតថាប្រហែលជាគេនឹងមានការធូរស្បើយខ្លះ។ ប៉ុន្តែ នេះជាការខុសដ៏ធ្ងន់មួយ។
៨ យើងដឹងថា នឹមដែលព្រះយេស៊ូប្រទានឲ្យនោះគឺ«ងាយ»។ បើសិនជាយើងមិនពាក់នឹមនេះឲ្យបានស្រួលបួល នេះក៏អាចទៅជារលាកបានដែរ។ ក្នុងករណីនេះ យើងត្រូវតែពិនិត្យឲ្យបានដិតដល់នូវនឹមដែលយើងទឹមលើស្មារបស់យើងនោះ។ បើសិនជាចំពោះមូលហេតុណាមួយ នឹមនោះវាខូច ឬទឹមមិនត្រឹមត្រូវនោះ នេះមិនគ្រាន់តែខំប្រឹងប្រើថែមទៀតប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែជាលទ្ធផលក៏ធ្វើយើងឲ្យមានការឈឺចាប់ផង។ បើនិយាយម្យ៉ាងទៀត បើសិនជាសកម្មភាពរបស់ព្រះចាប់ផ្ដើមហាក់បីដូចជាបន្ទុកដល់យើងនោះ យើងត្រូវតែឆែកពិនិត្យមើលថាតើយើងប្រព្រឹត្តតាមរបៀបត្រឹមត្រូវឬទេ។ តើយើងមានបំណងចិត្តយ៉ាងណា ចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើនោះ? តើយើងបានរៀបចំគ្រប់គ្រាន់ទេ នៅពេលដែលយើងទៅឯកិច្ចប្រជុំ? នៅពេលដែលយើងទៅដើរផ្សាយ តើយើងបានរៀបចំខាងរូបរាងកាយនិងខាងគំនិតឬទេ? តើយើងមានទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធហើយដ៏ល្អជាមួយអ្នកដទៃក្នុងក្រុមជំនុំទេ? ហើយអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះ ថាតើទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ានិងរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាយ៉ាងណាដែរ?
៩. ហេតុអ្វីក៏នឹមគ្រីស្ទានមិនមែនជាបន្ទុកដែលទ្រាំមិនបាននោះ?
៩ នៅពេលដែលយើងទទួលយកដោយអស់ពីចិត្តនូវនឹមដែលព្រះយេស៊ូប្រទានមក ហើយរៀនឲ្យចេះលីឲ្យបានស្រួលបួលនោះ គឺនឹងមិនមានមូលហេតុណាដែលថា ជាបន្ទុកដែលហាក់បីដូចជាលីមិនបាននោះទេ។ តាមការពិត បើសិនជាយើងអាចគិតអំពីស្ថានការណ៍នេះ—ព្រះយេស៊ូគឺនៅក្រោមនឹមជាមួយនឹងយើងដែរ—គឺមិនជាការពិបាកទេ ក្នុងការឃើញថាអ្នកណាដែលកំពុងតែលីបន្ទុកភាគច្រើននោះ។ នេះគឺដូចនឹងកូនក្មេងដែលផ្អែកនៅលើដៃកៅអ៊ីរបស់វា ដោយគិតថាវាកំពុងតែរុញទៅមុខ ប៉ុន្តែតាមការពិត គឺជាឪពុកម្ដាយទេ ដែលជាអ្នករុញទៅមុខនោះ។ ជាព្រះវរបិតាដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ដឹងច្បាស់អំពីការខ្វះខាតនិងគុណវិបត្ដិរបស់យើង ហើយទ្រង់នឹងជួយយើងតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ ប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ទ្រង់នឹងបំពេញគ្រប់ទាំងអស់ ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវការ តាមភោគសម្បត្ដិនៃទ្រង់ដ៏ឧត្តម ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ»។—ភីលីព ៤:១៩; ប្រៀបធៀបអេសាយ ៦៥:២៤
១០. ចំពោះពួកអ្នកដែលទទួលធ្វើជាសិស្សយ៉ាងត្រឹមត្រូវនោះ តែងតែមានការពិសោធយ៉ាងណាដែរ?
១០ ជនគ្រីស្ទានដែលបានថ្វាយខ្លួនជាច្រើន បានដឹងអំពីរឿងនេះតាមរយៈការពិសោធផ្ទាល់ខ្លួន។ ជាឧទាហរណ៍ នាងចិននី បានដឹងថា ការបំរើព្រះជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយរៀងរាល់ខែ ហើយធ្វើការពេញពេលខាងលោកីយ៍ដែលមានការបង្ខិតបង្ខំយ៉ាងខ្លាំងនោះ បានធ្វើឲ្យនាងមានភាពតានតឹងណាស់។ ប៉ុន្តែនាងមានអារម្មណ៍ថា កិច្ចការជាអ្នកត្រួសត្រាយបានជួយនាងឲ្យមានការថ្លឹងថ្លែងខាងផ្លូវចិត្ត។ ការជួយមនុស្សឲ្យរៀនអំពីសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរ ហើយឃើញពួកគេកែប្រែជីវិតរបស់គេ ដើម្បីឲ្យព្រះគាប់ព្រះហឫទ័យ—នេះជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យនាងមានអំណរដ៏ខ្លាំងក្នុងជីវិតដ៏រវល់របស់នាង។ នាងបានយល់ស្របអស់ពីចិត្តនឹងពាក្យទាំងប៉ុន្មាននៅសុភាសិត ដែលចែងថា៖ «អំណោយពរនៃព្រះយេហូវ៉ា នោះធ្វើឲ្យទៅជាមាន ហើយទ្រង់មិនបន្ថែមសេចក្ដីទុក្ខព្រួយផងទេ»។—សុភាសិត ១០:២២
បន្ទុកដ៏ស្រាល
១១, ១២. តើព្រះយេស៊ូបានមានន័យយ៉ាងណា នៅពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «បន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល»?
១១ ក្នុងការបន្ថែមចំពោះសន្យានឹងយើងអំពីនឹមដ៏«ងាយ» ព្រះយេស៊ូបានធានារ៉ាប់រងយើងថា៖ «បន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល»។ នឹមដ៏«ងាយ»បានធ្វើឲ្យការងារបានស្រួលទៅហើយ ប៉ុន្តែបើសិនជាបន្ទុកបានសម្រាលដែរនោះ គឺច្បាស់ជាគួរឲ្យចូលចិត្តនឹងធ្វើការងារណាស់។ ប៉ុន្តែ តើព្រះយេស៊ូចង់មានន័យយ៉ាងណា ដោយមានបន្ទូលបែបនោះ?
១២ ចូរពិចារណាមើលនូវអ្វីដែលអ្នកចំការម្នាក់នឹងធ្វើ កាលដែលគាត់ចង់ផ្ដូរកិច្ចការសំរាប់សត្វរបស់គាត់។ ជាឧទាហរណ៍ ផ្លាស់ពីការរាស់ដីទៅនឹងទាញរទេះ។ មុនដំបូងគាត់នឹងយកនង្គ័លចេញសិន ហើយរួចមក គាត់នឹងយករទេះមកភ្ជាប់។ គឺច្បាស់ជាមិនសមហេតុផលទេ បើគាត់យកនង្គ័លនិងរទេះមកទឹមនឹងសត្វរបស់គាត់នោះ។ យ៉ាងដូច្នេះដែរ ព្រះយេស៊ូមិនបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកបណ្ដាជនឲ្យដាក់បន្ទុករបស់ទ្រង់ ទៅលើបន្ទុកដែលគេកំពុងតែលីហើយនោះទេ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា៖ «គ្មានបាវណាដែលបំរើចៅហ្វាយ២បានទេ»។ (លូកា ១៦:១៣) ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែប្រទានឲ្យពួកគេនូវការជ្រើសរើស។ តើពួកគេនឹងបន្តលីបន្ទុកដ៏ធ្ងន់របស់គេទៀត ឬក៏ពួកគេនឹងដាក់ចោល ហើយទទួលព្រមនូវអ្វីដែលទ្រង់ប្រទានមកនោះ? ព្រះយេស៊ូបានប្រទានឲ្យគេនូវការជំរុញទឹកចិត្តដ៏ជាទីស្រឡាញ់ថា៖ «បន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល»។
១៣. តើបន្ទុកអ្វីដែលពួកបណ្ដាជនក្នុងសម័យព្រះយេស៊ូបានលី ហើយមានលទ្ធផលយ៉ាងណាខ្លះ?
១៣ ក្នុងសម័យព្រះយេស៊ូ ពួកបណ្ដាជនបានលីបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ដែលបានដាក់មកលើពួកគេ ដោយពួកគ្រប់គ្រងរ៉ូម៉ាំង ហើយនិងពួកមេដឹកនាំសាសនាដែលលាក់ពុត និងគ្រាន់តែបង្គ្រប់កិច្ចនោះ។ (ម៉ាថាយ ២៣:២៣) ក្នុងការប៉ុនប៉ងដើម្បីនឹងបំបាត់ចោលបន្ទុករបស់ពួករ៉ូម៉ាំង ពួកបណ្ដាជនខ្លះបានព្យាយាមដោះស្រាយរឿងនេះដោយខ្លួនគេ។ ពួកគេក៏បានទាក់ទងនឹងនយោបាយ តែក្រោយមកបានជួបប្រទះតែការហិនហោចទៅវិញ។ (កិច្ចការ ៥:៣៦, ៣៧) អ្នកខ្លះទៀតបានប្ដេជ្ញាដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យស្ថានការណ៍របស់គេប្រសើរឡើង ដោយចូរទាក់ទងរកប្រាក់កាស។ (ម៉ាថាយ ១៩:២១, ២២; លូកា ១៤:១៨-២០) នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានប្រទានឲ្យពួកគេនូវផ្លូវដើម្បីនឹងជួយសម្រាលពួកគេ ឲ្យក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ទ្រង់ មានពួកបណ្ដាជនភាគតិចណាស់ដែលបានទទួលយកនោះ។ ពួកគេមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរមិនចង់ដាក់ចុះបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ដែលពួកគេកំពុងតែលី ហើយមកទទួលយកបន្ទុករបស់ទ្រង់នេះទេ។ (លូកា ៩:៥៩-៦២) នេះជាកំហុសដែលគួរឲ្យសោកស្ដាយមែន!
១៤. តើការមានចិត្តទុក្ខព្រួយក្នុងជីវិតនិងការចង់បានប្រាក់កាសហួសហេតុ អាចទៅជាបន្ទុកដល់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ បើសិនជាយើងមិនប្រយ័ត្ន យើងក៏អាចប្រព្រឹត្តខុសនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ការក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ធ្វើឲ្យយើងរួចផុតពីការខំប្រឹងរកទិសដៅនិងតម្លៃដូចមនុស្សនៅក្នុងលោកីយ៍។ ថ្វីបើយើងត្រូវតែខំប្រឹងធ្វើការដើម្បីនឹងឲ្យមានរបស់ចិញ្ចឹមជីវិតប្រចាំថ្ងៃក្ដី យើងមិនយករបស់ទាំងនេះទុកជារបស់ដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើងទេ។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីទុក្ខព្រួយក្នុងជីវិត ហើយការល្បួងរកទ្រព្យសម្បត្ដិឲ្យបានស្រណុក ក៏អាចទាញចិត្តយើងយ៉ាងខ្លាំងដែរ។ បើសិនជាយើងអនុញ្ញាតឲ្យកើតឡើងនោះ ចេតនាបែបនេះនឹងអាចធ្វើឲ្យយើងថប់បារម្ភនឹងសេចក្ដីពិត ដែលយើងធ្លាប់បានខំទទួលយកយ៉ាងខ្នះខ្នែងនោះ។ (ម៉ាថាយ ១៣:២២) យើងអាចទៅជារវល់ដល់ម្ល៉េះក្នុងការបំពេញចេតនាបែបនេះ ដែលភារកិច្ចខាងជនគ្រីស្ទានរបស់យើងអាចក្លាយទៅជាកាតព្វកិច្ចដ៏អស់កម្លាំង ដែលយើងគ្រាន់តែចង់ឲ្យសម្រេចឆាប់រហ័សទៅ។ យើងច្បាស់ជាមិនអាចទទួលនូវការត្រជាក់ត្រជុំចិត្តពីការបំរើព្រះរបស់យើងឡើយ បើសិនជាធ្វើឡើងតាមចិត្តគំនិតបែបនេះ។
១៥. តើព្រះយេស៊ូបានប្រទានការព្រមានអ្វីខ្លះ ចំពោះការចង់បានទ្រព្យសម្បត្ដិនោះ?
១៥ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ថា ជីវិតដែលស្កប់ចិត្តអាចមានមកតែពីការធ្វើឲ្យបានប្រាកដប្រជានូវរបស់ដ៏សំខាន់ក្នុងជីវិត មិនមែនមកពីការខំខ្នះខ្នែងបំពេញបំណងចិត្តរបស់យើងនោះទេ។ ទ្រង់បានដាស់តឿនថា៖ «កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិត ដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកបំពាក់អ្វីនោះឡើយ។ ឯជីវិត តើមិនវិសេសជាងចំណីអាហារ ហើយរូបកាយ តើមិនវិសេសជាងសំលៀកបំពាក់ទេឬអី»? រួចមកទ្រង់បានទាញអារម្មណ៍របស់យើងទៅនឹងសត្វនៅលើអាកាស ហើយបានមានបន្ទូលថា៖ «វាមិនសាបព្រោះ មិនច្រូតកាត់ ឬប្រមូលដាក់ក្នុងជង្រុកផង តែព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់ចិញ្ចឹមវា»។ ក្នុងការសំដៅទៅនឹងផ្កាឈូកនៅក្នុងបឹង ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «វាមិននឿយហត់នឹងធ្វើការ ឬស្រាវរវៃទេ តែខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែហ្លួងសាឡូម៉ូនក្នុងគ្រាដែលមានគ្រប់ទាំងសេចក្ដីរុងរឿងរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់មិនបានតែងអង្គ ដូចជាផ្កា១នោះផង»។—ម៉ាថាយ ៦:២៥-២៩
១៦. តើការពិសោធបានបង្ហាញយ៉ាងណាចំពោះឥទ្ធិពលនៃការស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិ?
១៦ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីមេរៀនទាំងនេះទេ? នេះជាការពិសោធទូទៅ ពេលណាដែលបុគ្គលម្នាក់ខំប្រឹងធ្វើឲ្យជីវិតរបស់គាត់ប្រសើរឡើងខាងប្រាក់កាសនោះ គឺគាត់ច្បាស់ជាជាប់នឹងការស្វែងរកខាងលោកីយ៍ ហើយនឹងមានបន្ទុករឹតតែធ្ងន់ឡើងៗ។ លោកីយ៍នេះគឺពោរពេញទៅដោយសហគ្រិន ដែលបានទទួលខាងទ្រព្យសម្បត្ដិ ដោយបាក់បែកខាងក្រុមគ្រួសារ បានខូចដល់អាពាហ៍ពិពាហ៍ ធ្វើឲ្យសុខភាពមិនល្អ និងមានបញ្ហាជាច្រើនទៀត។ (លូកា ៩:២៥; ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩, ១០) អាលប៊ឺត អាញស្ដាញ ដែលជាអ្នកបានទទួលរង្វាន់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ នៅពេលមួយបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «សម្បត្ដិ ការមានជោគជ័យ ការល្បីល្បាញ ដំណើរមានគ្រឿងប្រណីតគ្រប់យ៉ាង—របស់ទាំងនេះខ្ញុំតែងតែស្អប់ជានិច្ច។ ខ្ញុំជឿថាការប្រកបជីវិតដោយមិនស្មុគស្មាញនិងដ៏រាបទាប គឺជាការដ៏ប្រសើរចំពោះមនុស្សគ្រប់ៗគ្នា»។ ការមានប្រសាសន៍បែបនេះ គ្រាន់តែជាអ្វីដែលធ្វើតាមឱវាទរបស់សាវ័កប៉ុលដែលបានថ្លែងថា៖ «តែការគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ ដែលមានទាំងចិត្តស្កប់ស្កល់ផង នោះជាកំរៃ១យ៉ាងធំមែន»។—ធីម៉ូថេទី១ ៦:៦
១៧. តើការប្រកបជីវភាពប្រភេទណា ដែលព្រះគម្ពីរបានឲ្យយោបល់នោះ?
១៧ គឺមានទិដ្ឋភាពដ៏សំខាន់មួយដែលយើងមិនត្រូវភ្លេចបាន។ ថ្វីបើ«ការប្រកបជីវិតដោយមិនស្មុគស្មាញនិងដ៏រាបទាប»មានប្រយោជន៍ជាច្រើនក្ដី តែនេះមិនមែនជាអ្វីតែមួយគត់ដែលផ្ដល់នូវការស្កប់ស្កល់ចិត្តនោះទេ។ មានមនុស្សជាច្រើនដែលជីវភាពរបស់គេគឺមិនស្មុគស្មាញ ដោយសារតែកាលៈទេសៈ ប៉ុន្តែពួកគេក៏មិនស្កប់ចិត្តឬសប្បាយចិត្តឡើយ។ ព្រះគម្ពីរមិនមែនដាស់តឿនយើងឲ្យបោះបង់ចោលការកំសាន្តខាងប្រាក់កាស ហើយប្រកបជីវិតជាឥសីនោះទេ។ ព្រះគម្ពីរដៅបញ្ជាក់លើការគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ មិនមែនទៅលើការមានគ្រប់គ្រាន់ខ្លួនឯងនោះទេ។ ប៉ុន្តែនៅពេលណាដែលយើងរួមបញ្ចូលរបស់ទាំងពីរនេះ ទើបយើង«មានប្រយោជន៍ដ៏ច្រើន»។ តើមានប្រយោជន៍អ្វី? នៅក្នុងសំបុត្រដដែលនោះ ប៉ុលបានបង្ហាញប្រាប់ថា ពួកណាដែល‹មានសេចក្ដីសង្ឃឹមលើព្រះ ជាជាងទុកចិត្តនឹងទ្រព្យសម្បត្ដិដែលមិនទៀងនោះ›នឹង‹ប្រមូលបានគ្រឹះយ៉ាងល្អសំរាប់ខ្លួនគេចំពោះអនាគត ដើម្បីឲ្យគេទទួលជីវិតដ៏ពិតប្រាកដ›។—ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៧-១៩
១៨. (ក) តើបុគ្គលម្នាក់អាចរកការត្រជាក់ត្រជុំចិត្តដោយយ៉ាងណា? (ខ) តើយើងត្រូវមានទស្សនៈយ៉ាងណា ចំពោះការផ្លាស់ប្ដូរដែលយើងត្រូវតែធ្វើនោះ?
១៨ យើងនឹងទទួលការត្រជាក់ត្រជុំចិត្ត បើសិនជាយើងដាក់ចុះបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលយើងប្រហែលជាលី ហើយទទួលយកបន្ទុកដ៏ស្រាលដែលព្រះយេស៊ូបានប្រទានឲ្យមក។ មនុស្សជាច្រើនដែលបានរៀបចំជីវិតរបស់គេជាថ្មី ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចូលរួមផ្សាយក្នុងកិច្ចបំរើសាលព្រះរាជាណាចក្រនោះ បានរកឃើញផ្លូវនៃជីវិតដែលប្រកបដោយសុភមង្គលនិងការស្កប់ស្កល់ចិត្ត។ ប្រាកដហើយ គឺត្រូវតែមានជំនឿនិងសេចក្ដីក្លាហានចំពោះបុគ្គលណាដែលបានប្រែចិត្ត ហើយនេះក៏អាចមានឧបសគ្គតាមផ្លូវផង។ ប៉ុន្តែព្រះគម្ពីររំឭកយើងថា៖ «អ្នកណាដែលសង្កេតមើលតែខ្យល់នោះនឹងមិនសាបព្រោះទេ ហើយអ្នកណាដែលសង្កេតមើលតែពពក នោះក៏មិនច្រូតកាត់ឡើយ»។ (សាស្ដា ១១:៤) របស់ជាច្រើនមិនជាការពិបាកប៉ុន្មានទេ នៅពេលណាដែលយើងបានសម្រេចចិត្តនឹងធ្វើទៅហើយនោះ។ អ្វីដែលពិបាកជាងគេបង្អស់នោះ គឺការសម្រេចចិត្តរបស់យើងតែម្ដង។ យើងប្រហែលជាមានការអស់កម្លាំងដោយសារតែខំប្រឹងរកដោះស្រាយឬទប់ទល់នឹងការទទួលយកនូវកិច្ចការដ៏ពិបាក។ បើសិនជាយើងប្រុងប្រៀបខ្លួនហើយខិតខំធ្វើអស់ពីសមត្ថភាព យើងប្រហែលជាភ្ញាក់ផ្អើលក្នុងការរកឃើញប្រសិទ្ធិពរជាច្រើន។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានដាស់តឿនថា៖ «ឱសូមភ្លក់មើលឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អចុះ»។—ទំនុកដំកើង ៣៤:៨; ពេត្រុសទី១ ១:១៣
«សេចក្ដីសំរាកដល់ព្រលឹង»
១៩. (ក) តើយើងនឹងអាចជួបប្រទះអ្វីខ្លះកាលដែលពិភពលោកនេះកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនទៅនោះ? (ខ) កាលដែលនៅក្រោមនឹមរបស់ព្រះយេស៊ូ តើយើងត្រូវបានធានារ៉ាប់រងអំពីអ្វី?
១៩ សាវ័កប៉ុលបានរំឭកពួកសិស្សនៅសតវត្សទីមួយថា៖ «ត្រូវតែទ្រាំរងទុក្ខវេទនាជាច្រើន ទើបនឹងចូលទៅក្នុងនគរព្រះបាន»។ (កិច្ចការ ១៤:២២) នេះក៏ជាការជាក់ស្តែងនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ កាលដែលស្ថានការណ៍នៃពិភពលោកកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនឡើង ពួកអ្នកដែលប្រកបជីវិតទៅដោយសេចក្ដីសុចរិតនិងគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះនោះ នឹងមានការកៀបសង្កត់កាន់តែច្រើនឡើង។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១២; វិវរណៈ ១៣:១៦, ១៧) ប៉ុន្តែ យើងមានទឹកចិត្តដូចប៉ុលដែរ កាលដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដែលយើងខ្ញុំត្រូវគេសង្កត់សង្កិនគ្រប់ជំពូក តែមិនទ័លផ្លូវឡើយ មានសេចក្ដីវិលវល់ តែមិនទ័លគំនិតទេ មានគេធ្វើទុក្ខ តែមិនមែនត្រូវចោលនៅម្នាក់ឯងទេ ត្រូវគេវាយដួលស្តូក តែមិនស្លាប់ទេ»។ មូលហេតុដែលយើងមានទឹកចិត្តបែបនេះគឺថា យើងអាចទុកចិត្តទៅលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ថាទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យយើងនូវកម្លាំងលើសពីធម្មតា។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៧-៩) ដោយទទួលយកនឹមធ្វើជាសិស្សអស់ពីចិត្តនោះ យើងនឹងទទួលបាននូវការសម្រេចចុងបំផុតនៃសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្ដីសំរាកដល់ព្រលឹង»របស់អ្នក។—ម៉ាថាយ ១១:២៩
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
◻ តើនឹមដ៏ងាយដែលព្រះយេស៊ូបានប្រទានមកនោះជាអ្វី?
◻ តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា បើសិនជាយើងមានអារម្មណ៍ថានឹមរបស់យើងទៅជាបន្ទុកវិញនោះ?
◻ តើព្រះយេស៊ូមានន័យយ៉ាងណា នៅពេលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «បន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល»នោះ?
◻ តើយើងអាចធ្វើឲ្យបានប្រាកដប្រជាយ៉ាងណា ដើម្បីឲ្យបន្ទុករបស់យើងបានស្រាលជានិច្ចនោះ?