តើអ្នកនឹងឈរបានយ៉ាងណានៅពីមុខកៅអ៊ីជំនុំជំរះ? — បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម

តើអ្នកនឹងឈរបានយ៉ាងណានៅពីមុខកៅអ៊ីជំនុំជំរះ?

«កាលណាកូនមនុស្សនឹងមក ក្នុងសិរីល្អរបស់លោក មានទាំងពួកទេវតាបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា មកជាមួយ នោះលោកនឹងឡើងគង់លើបល្ល័ង្ករុងរឿងឧត្តមរបស់លោក»។—ម៉ាថាយ ២៥:៣១

១-៣. តើយើងមានមូលហេតុណាចំពោះការសង្ឃឹមនៃយុត្ដិធម៌?

‹មានទោសឬឥតមានទោស›? មនុស្សជាច្រើនមានការឆ្ងល់កាលដែលពួកគេឮរបាយការណ៍អំពីក្ដីតុលាការខ្លះៗ។ ពួកចៅក្រមនិងពួកសមាជិកនៃគណៈវិនិច្ឆ័យប្រហែលជាខំធ្វើឲ្យបានទៀងត្រង់ ប៉ុន្តែតើតែងតែមានយុត្ដិធម៌ទេ? តើអ្នកមិនដែលឮអំពីរឿងអយុត្ដិធម៌និងការឥតសមធម៌នៅក្នុងតុលាការទេឬ? ការគ្មានអយុត្ដិធម៌បែបនេះ មិនមែនជារឿងចម្លែកថ្មីទេ ដូចជាយើងបានឃើញនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូនៅក្នុងសៀវភៅលូកា ១៨:១-៨។

^២ ទោះបីអ្នកមានការពិសោធនឹងយុត្ដិធម៌របស់មនុស្សយ៉ាងណាក៏ដោយ ចូរកត់សម្គាល់នូវការសន្និដ្ឋានរបស់ព្រះយេស៊ូចុះ៖ «ចំណែកព្រះវិញ ដែលទ្រង់មានព្រះហឫទ័យ អត់ធ្មត់ ដល់ពួករើសតាំងរបស់ទ្រង់ ដែលគេអំពាវនាវរកទ្រង់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ . . . ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ទ្រង់នឹងសងសឹកជំនួសអ្នកទាំងនោះ ជាប្រញាប់មិនខាន ប៉ុន្តែ កាលណាកូនមនុស្សនឹងមក តើនឹងឃើញនៅមានសេចក្ដីជំនឿនៅផែនដីដែរឬដូចម្ដេច»?

^៣ ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ានឹងធានារ៉ាប់រងថា ពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់នៅទីបំផុតនឹងទទួលយុត្ដិធម៌។ ព្រះយេស៊ូក៏មានការទាក់ទងនឹងរឿងនេះដែរ ជាពិសេសនៅពេលឥឡូវនេះ ពីព្រោះយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុង«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់»នៃរបបសម័យដ៏អាក្រក់ជួជាតិ។ មិនយូរប៉ុន្មានទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រើព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ដើម្បីនឹងបោសសំអាតអំពើអាក្រក់ជួជាតិទាំងអស់ឲ្យចេញពីផែនដី។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១; ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៧, ៨; វិវរណៈ ១៩:១១-១៦) យើងអាចយល់អំពីមុខនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូ ពីរឿងប្រៀបប្រដូចចុងក្រោយមួយដែលទ្រង់បានរៀបរាប់មក ដែលត្រូវបានហៅជារឿងប្រៀបប្រដូចនៃចៀមនិងពពែ។

៤. តើយើងធ្លាប់បានយល់អំពីពេលវេលាត្រឹមត្រូវនៃរឿងប្រៀបប្រដូចនៃចៀមនិងពពែយ៉ាងដូចម្ដេច ប៉ុន្តែហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវតែប្រុងស្មារតីដល់រឿងប្រៀបប្រដូចឥឡូវនេះ? (សុភាសិត ៤:១៨)

^៤ យើងបានយល់ជាយូរមកហើយថា រឿងប្រៀបប្រដូចនេះបានរៀបរាប់អំពីព្រះយេស៊ូកំពុងតែគង់ជាស្តេចនៅឆ្នាំ១៩១៤ ហើយតាំងពីឆ្នាំនោះមក ទ្រង់កំពុងតែជំនុំជំរះ—ចំពោះមនុស្សណាដែលជាពួកចៀមនឹងបានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ហើយចំពោះពួកពពែនឹងទទួលសេចក្ដីស្លាប់ជាអចិន្ត្រៃយ៍។ ប៉ុន្តែការពិចារណាម្ដងទៀតអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ធ្វើឲ្យមានការយល់ថ្មីអំពីពេលវេលា និងអត្ថន័យរបស់រឿងប្រៀបប្រដូចនេះ។ ការយល់ដ៏ប្រសើរនេះ ពង្រឹងនូវសារៈសំខាន់នៃកិច្ចការផ្សាយរបស់យើង និងសារៈសំខាន់នៃការតបឆ្លើយរបស់ពួកបណ្ដាជន។ ដើម្បីឲ្យឃើញនូវគោលសំខាន់នៃការយល់ដ៏ជ្រៅអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ចូរឲ្យយើងពិចារណាមើលនូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបង្ហាញអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូ ដែលជាស្តេចនិងជាចៅក្រមនោះ។

ព្រះយេហូវ៉ាជាចៅក្រមដ៏ឧត្តម

៥, ៦. ហេតុអ្វីក៏ជាការសមហេតុផល ដោយចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាស្តេចនិងចៅក្រមដែរនោះ?

^៥ ព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់គ្រងលើសកលលោកដោយមានព្រះចេស្ដាទៅលើរបស់ដែលទ្រង់បានបង្កើតមកទាំងអស់។ ទ្រង់ជា«ស្តេចនៃអស់ទាំងកល្ប» ពីព្រោះទ្រង់គ្មានការចាប់ផ្ដើមនិងគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:១៧; ទំនុកដំកើង ៩០:២, ៤; វិវរណៈ ១៥:៣) ទ្រង់មានអំណាចក្នុងការបង្កើតក្រិត្យឬច្បាប់ ហើយធ្វើឲ្យប្រតិបត្ដិច្បាប់ទាំងនេះបាន។ ប៉ុន្តែអំណាចរបស់ទ្រង់រួមបញ្ចូលជាចៅក្រម។ អេសាយ ៣៣:២២ ចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាចៅក្រមនៃយើងរាល់គ្នា។ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាអ្នកតែងច្បាប់ឲ្យយើងរាល់គ្នា។ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាមហាក្សត្រនៃយើងរាល់គ្នា។ ទ្រង់នឹងជួយសង្គ្រោះយើងផង»។

^៦ ពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះបានទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាយូរយារមកហើយ ថាទ្រង់ជាចៅក្រមនៃក្ដីហើយបញ្ហាផ្សេងៗ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រោយពី«ចៅក្រមនៃផែនដីទាំងមូល»បានថ្លឹងថ្លែងពីទីសំអាងនៃអំពើអាក្រក់ជួជាតិនៃក្រុងសូដុំមនឹងក្រុងកូម៉ូរ៉ារួចហើយ ទ្រង់បានកាត់ទោសពួកមនុស្សដែលត្រូវទទួលសេចក្ដីហិនវិនាស ហើយព្រមទាំងបានប្រតិបត្ដិការជំនុំជំរះដ៏សុចរិតផង។ (លោកុប្បត្តិ ១៨:២០-៣៣; យ៉ូប ៣៤:១០-១២) ជាច្បាស់ណាស់ នេះគួរតែធ្វើឲ្យយើងទុកចិត្តបាន ដោយដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាជាចៅក្រមដ៏សុចរិត ដែលតែងតែអាចធ្វើការជំនុំជំរះរបស់ទ្រង់!

៧. តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើជាចៅក្រមក្នុងការទាក់ទងជាមួយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដោយយ៉ាងណា?

^៧ នៅអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណ ជួនកាលព្រះយេហូវ៉ាបានកាត់ទោសដោយខ្លួនទ្រង់ផ្ទាល់។ តើអ្នកនឹងមិនសម្រាលចិត្តនៅសម័យនោះទេឬ ដោយដឹងថាចៅក្រមដ៏ល្អឥតខ្ចោះបានសម្រេចរឿងរ៉ាវនោះ? (លេវីវិន័យ ២៤:១០-១៦; ជនគណនា ១៥:៣២-៣៦; ២៧:១-១១) ព្រះក៏បានផ្ដល់ឲ្យ«សេចក្ដីបញ្ញត្ត»ដែលជាការល្អទាំងអស់ ដើម្បីជាបមាណីយសំរាប់ការធ្វើជំនុំជំរះដែរ។ (លេវីវិន័យ ២៥:១៨, ១៩; នេហេមា ៩:១៣; ទំនុកដំកើង ១៩:៩, ១០; ១១៩:៧, ៧៥, ១៦៤; ១៤៧:១៩, ២០) ទ្រង់ជា«ចៅក្រមនៃផែនដីទាំងមូល» ដូច្នេះយើងទាំងអស់គ្នា ក៏មានការជាប់ទាក់ទងដែរ។—ហេព្រើរ ១២:២៣

៨. តើលោកដានីយ៉ែលមានចក្ខុនិមិត្តអ្វីដែលមានការទាក់ទងនោះ?

^៨ យើងមាន«អ្នកសាក្សី» ដែលមានការជាប់ទាក់ទងនឹងរឿងនេះ។ ព្យាការីដានីយ៉ែលបានទទួលចក្ខុនិមិត្តនៃសត្វដ៏កាចសាហាវ ដែលជាតំណាងរដ្ឋាភិបាលឬចក្រភព។ (ដានីយ៉ែល ៧:១-៨,១៧) លោកបានបន្ថែមទៀតថា៖ «មានគេយកបល្ល័ង្ក មកតាំងហើយព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីចាស់បុរាណទ្រង់ក៏គង់លើ ព្រះពស្ត្រទ្រង់សស្គុសដូចហិមៈ»។ (ដានីយ៉ែល ៧:៩) ចូរកត់សម្គាល់ថា លោកដានីយ៉ែលបានឃើញបល្ល័ង្ក«ព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីបុរាណ[ព្រះយេហូវ៉ា]ក៏គង់លើ»។ ចូរសួរខ្លួនអ្នកមើលចុះ ‹តើលោកដានីយ៉ែលនៅទីនេះកំពុងតែឃើញព្រះក្លាយទៅជាស្តេចឬ›?

៩. តើអត្ថន័យមួយនៃ‹ការគង់លើ›បល្ល័ង្កជាអ្វី? ចូរឲ្យឧទាហរណ៍។

^៩ នៅពេលដែលយើងអានអំពីអ្នកណាម្នាក់ដែល«គង់លើ»បល្ល័ង្កមួយ យើងប្រហែលជាគិតថា បុគ្គលនោះនឹងក្លាយទៅជាស្តេច ពីព្រោះជួនកាលព្រះគម្ពីរបានប្រើភាសាបែបនេះ។ ជាឧទាហរណ៍ «លុះ[ស៊ីមរី]បានគង់លើបល្ល័ង្កសោយរាជ្យឡើងហើយ នោះ . . .»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៦:១១; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១០:៣០; ១៥:១២; យេរេមា ៣៣:១៧) ទំនាយអំពីព្រះមេស្ស៊ីបានចែងថា៖ «[អ្នកនោះ]នឹងអង្គុយគ្រប់គ្រងនៅលើបល្ល័ង្ករបស់ខ្លួន»។ ដូច្នេះហើយ ការ‹គង់លើបល្ល័ង្ក›ក៏អាចមានន័យថា ការក្លាយទៅជាស្តេចបានដែរ។ (សាការី ៦:១២, ១៣) ព្រះគម្ពីរបានរៀបរាប់ថាព្រះយេហូវ៉ាជាស្តេចដែលគង់លើបល្ល័ង្ក។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ២២:១៩; អេសាយ ៦:១; វិវរណៈ ៤:១-៣) ទ្រង់ជា«ស្តេចនៃអស់ទាំងកល្ប»។ ប៉ុន្តែ កាលដែលទ្រង់ពោលអះអាងនូវទិដ្ឋភាពថ្មីនៃអធិបតេយ្យភាព ទ្រង់ក៏អាចក្លាយទៅជាស្តេចបានដែរ គឺហាក់បីដូចជាកំពុងតែគង់លើបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់ជាថ្មីអញ្ចឹង។—របាក្សត្រទី១ ១៦:១, ៣១; អេសាយ ៥២:៧; វិវរណៈ ១១:១៥-១៧; ១៥:៣; ១៩:១, ២, ៦

១០. តើមុខនាទីដ៏សំខាន់នៃពួកស្តេចនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលជាអ្វី? ចូរពន្យល់។

^១០ ប៉ុន្តែនេះជាចំណុចដ៏សមហេតុផល៖ មុខនាទីដ៏សំខាន់នៃពួកស្តេចនៅសម័យពីបុរាណ គឺត្រូវស្ដាប់ឮបណ្ដឹងក្ដី ដើម្បីនឹងជំនុំជំរះ។ (សុភាសិត ២០:៨; ២៩:១៤) ចូរចងចាំអំពីការកាត់ទោសរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូនដ៏មានប្រាជ្ញា នៅពេលដែលស្ត្រីពីរនាក់បានទាមទារថាកូនង៉ាម្នាក់នេះជាកូនរបស់គេដោយខ្លួន។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៣:១៦-២៨; របាក្សត្រទី២ ៩:៨) អាគារគ្រប់គ្រងមួយរបស់ទ្រង់ជា«មន្ទីរបាំងសាចសំរាប់បល្ល័ង្ក ជាកន្លែងដែលទ្រង់ស្តីការ» ហើយក៏ជា«ទីនាំងវិនិច្ឆ័យ»ដែរ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៧:៧) ទីក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានរៀបរាប់ជាទីកន្លែងដែល«មានបល្ល័ង្កតាំងឡើង សំរាប់ការវិនិច្ឆ័យ»។ (ទំនុកដំកើង ១២២:៥) យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ‹ការគង់លើបល្ល័ង្ក›ក៏អាចមានន័យថា ការប្រតិបត្ដិអំណាចខាងតុលាការដែរ។—និក្ខមនំ ១៨:១៣; សុភាសិត ២០:៨

១១, ១២. (ក) អ្វីដែលបានរៀបរាប់មកនៅដានីយ៉ែល ជំពូក៧ ដែលថាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នោះ មានន័យយ៉ាងណាដែរ? (ខ) តើបទគម្ពីរឯទៀតបញ្ជាក់យ៉ាងណាថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ដើម្បីនឹងធ្វើការវិនិច្ឆ័យនោះ?

^១១ ឥឡូវនេះចូរឲ្យយើងត្រឡប់ទៅឆាកដែលលោកដានីយ៉ែលបានឃើញ‹ព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីបុរាណបានគង់លើបល្ល័ង្ក›។ ដានីយ៉ែល ៧:១០ បន្ថែមថា៖ «នោះការវិនិច្ឆ័យបានរៀបចំជាស្រេច ឯបញ្ជីទាំងប៉ុន្មានបានបើកឡើងហើយ»។ ត្រូវហើយ ព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីបុរាណបានគង់ដើម្បីនឹងវិនិច្ឆ័យអំពីការគ្រប់គ្រងក្នុងពិភពលោក ហើយដើម្បីនឹងវិនិច្ឆ័យកូនមនុស្សជាបុគ្គលម្នាក់ដែលសមនឹងគ្រប់គ្រង។ (ដានីយ៉ែល ៧:១៣, ១៤) រួចមក យើងអានថា«ដរាបដល់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីបុរាណបានយាងមក នោះការវិនិច្ឆ័យបានប្រគល់ដល់ពួកបរិសុទ្ធ»។ នេះជាពួកអ្នកដែលត្រូវបានវិនិច្ឆ័យថាសមនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយកូនមនុស្ស។ (ដានីយ៉ែល ៧:២២) នៅទីបំផុត «ការវិនិច្ឆ័យនឹងបានរៀបចំជាស្រេច» ហើយបានវិនិច្ឆ័យដ៏អាក្រក់ទៅលើមហាអំណាចចុងក្រោយបង្អស់។—ដានីយ៉ែល ៧:២៦ a

^១២ ដូច្នេះហើយ កាលដែលលោកដានីយ៉ែលបានឃើញព្រះ‹គង់លើបល្ល័ង្ក›គឺមានន័យថា ទ្រង់យាងមកដើម្បីនឹងធ្វើការវិនិច្ឆ័យ។ មុននេះដាវីឌបានច្រៀងថា៖ «ទ្រង់[ព្រះយេហូវ៉ា]បានរាំងពារសេចក្ដីទៀងត្រង់ នឹងរឿងក្ដីរបស់ទូលបង្គំ ទ្រង់គង់លើបល្ល័ង្កកំពុងតែជំនុំជំរះដោយយុត្ដិធម៌»។ (ទំនុកដំកើង ៩:៤, ៧) ហើយយ៉ូអែលបានសរសេរថា៖ «ត្រូវឲ្យសាសន៍ទាំងប៉ុន្មានភ្ញាក់ឡើង ហើយមកឯច្រកភ្នំយេហូសាផាត ដ្បិតនៅទីនោះអញ[ព្រះយេហូវ៉ា]នឹងអង្គុយជំនុំជំរះអស់ទាំងសាសន៍ ដែលនៅព័ទ្ធជុំវិញ»។ (យ៉ូអែល ៣:១២ ប្រៀបធៀប អេសាយ ១៦:៥) ព្រះយេស៊ូនិងប៉ុលក៏បានជួបប្រទះនឹងស្ថានការណ៍ក្នុងតុលាការដែលមនុស្សបានមកអង្គុយដើម្បីឮក្ដីហើយនឹងជំនុំជំរះ។b—យ៉ូហាន ១៩:១២-១៦; កិច្ចការ ២៣:៣; ២៥:៦

ឋានៈរបស់ព្រះយេស៊ូ

១៣, ១៤. (ក) តើប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះមានការធានារ៉ាប់រងយ៉ាងណា ថាព្រះយេស៊ូនឹងក្លាយទៅជាស្តេចនោះ? (ខ) តើព្រះយេស៊ូបានគង់លើបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់នៅពេលណា ហើយក្នុងន័យណាដែលទ្រង់គ្រប់គ្រងពីឆ្នាំ៣៣ ស.យ.មកនោះ?

^១៣ ព្រះយេហូវ៉ាជាស្តេចហើយនិងជាចៅក្រម។ ចុះយ៉ាងណាវិញដែរ ចំពោះព្រះយេស៊ូ? ទេវតាដែលប្រកាសអំពីកំណើតរបស់ទ្រង់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់[ព្រះយេហូវ៉ា] . . . ទ្រង់នឹងប្រទានរាជ្យនៃហ្លួងដាវីឌ . . . ហើយរាជ្យទ្រង់នឹងមិនផុតឡើយ»។ (លូកា ១:៣២, ៣៣) ព្រះយេស៊ូទ្រង់នឹងទទួលភាពជាស្តេចនៃដាវីឌជាអចិន្ត្រៃយ៍។ (សាំយូអែលទី២ ៧:១២-១៦) ទ្រង់នឹងសោយរាជ្យពីស្ថានសួគ៌ ពីព្រោះដាវីឌបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលដល់ព្រះអម្ចាស់[ព្រះយេស៊ូ]នៃទូលបង្គំថា៖ ‹ចូរឲ្យឯងអង្គុយនៅខាងស្ដាំអញ ទាល់តែអញដាក់ពួកខ្មាំងសត្រូវឯង ឲ្យធ្វើជាកំណល់កល់ជើងឯង។ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងសន្ធឹងដំបងនៃព្រះចេស្ដាឯង ចេញពីក្រុងស៊ីយ៉ូន ឲ្យឯងគ្រប់គ្រងនៅកណ្ដាលពួកខ្មាំងសត្រូវផង›»។—ទំនុកដំកើង ១១០:១-៤

^១៤ តើការសោយរាជ្យនេះនឹងមានឡើងនៅពេលណា? ព្រះយេស៊ូមិនបានសោយរាជ្យជាស្តេច កាលដែលទ្រង់ជាមនុស្សនោះទេ។ (យ៉ូហាន ១៨:៣៣-៣៧) ក្នុងឆ្នាំ៣៣ស.យ. ទ្រង់បានទទួលមរណភាព ហើយត្រូវបានព្រះប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយក៏បានយាងឡើងទៅឯស្ថានសួគ៌។ នៅក្នុងហេព្រើរ ១០:១២ ចែងថា៖ «តែទ្រង់វិញ ក្រោយដែលទ្រង់បានថ្វាយយញ្ញបូជាតែ១ដោយព្រោះបាប នោះទ្រង់បានគង់ខាងស្ដាំព្រះនៅជារៀងរាបដរាបទៅ»។ តើព្រះយេស៊ូមានអំណាចយ៉ាងណា? «[ព្រះ]តាំងឲ្យគង់ខាងស្ដាំទ្រង់ នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់ ឲ្យខ្ពស់ជាងអស់ទាំងពួកគ្រប់គ្រង ពួកមានអំណាច មានឫទ្ធិបារមី . . . ទាំងប្រទានទ្រង់មកធ្វើជាសិរសាលើគ្រប់ទាំងអស់ ដល់ពួកជំនុំ»។ (អេភេសូរ ១:២០-២២) ពីព្រោះព្រះយេស៊ូមានអំណាចសោយរាជ្យជាស្តេចទៅលើពួកជនគ្រីស្ទាន ប៉ុលអាចសរសេរថា ព្រះយេហូវ៉ា«បានប្រោស ឲ្យយើងរួចពីអំណាចនៃសេចក្ដីងងឹត ហើយផ្លាស់យើងមកក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងានៃទ្រង់»។—កូល៉ុស ១:១៣; ៣:១

១៥, ១៦. (ក) ហេតុអ្វីក៏យើងនិយាយថា ព្រះយេស៊ូមិនបានក្លាយទៅជាស្តេចនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះក្នុងឆ្នាំ៣៣ ស.យ.? (ខ) តើនៅពេលណាដែលព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ?

^១៥ ប៉ុន្តែ នៅពេលនោះ ព្រះយេស៊ូមិនបានធ្វើជាស្តេចហើយជាចៅក្រមទៅលើសាសន៍ទាំងមូលទេ។ ទ្រង់បានគង់នៅជិតព្រះ រង់ចាំពេលវេលាដើម្បីនឹងឡើងសោយរាជ្យជាស្តេចនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ប៉ុលបានសរសេរអំពីទ្រង់ថា៖ «តើទ្រង់ដែលមានបន្ទូលទៅទេវតាណាមួយថា៖ ‹ចូរអង្គុយខាងស្ដាំអញ ទាល់តែអញដាក់ពួកខ្មាំងសត្រូវឯង ទុកជាកំណល់កល់ជើងឯងដូច្នេះឬទេ› »?—ហេព្រើរ ១:១៣

^១៦ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានបោះពុម្ពទីសំអាងជាច្រើន ដែលថា កំឡុងពេលរង់ចាំរបស់ព្រះយេស៊ូត្រូវបានចប់នៅឆ្នាំ១៩១៤ នៅពេលដែលទ្រង់បានក្លាយទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ដែលមើលមិនឃើញ។ វិវរណៈ ១១:១៥, ១៨ ចែងថា៖ «នគរទាំងប៉ុន្មាននៅលោកីយ បានត្រឡប់ជានគររបស់ព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា នឹងជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទនៃទ្រង់ហើយ ទ្រង់នឹងសោយរាជ្យនៅអស់កល្បជានិច្ចរៀងរាបតទៅ»។ «អស់ទាំងសាសន៍បានមានសេចក្ដីកំហឹង ហើយសេចក្ដីខ្ញាល់ទ្រង់ក៏មកដល់ជាពេលកំណត់»។ ត្រូវហើយ សាសន៍ជាច្រើនបានសម្ដែងសេចក្ដីកំហឹងទៅលើគ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១។ (លូកា ២១:២៤) សង្គ្រាម ការកក្រើកផែនដី ជម្ងឺរាតត្បាត ការខ្វះខាតម្ហូបអាហារ ហើយអ្វីៗដូចនេះដែលយើងបានឃើញតាំងពីឆ្នាំ១៩១៤មក បញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា ព្រះយេស៊ូឥឡូវនេះកំពុងតែសោយរាជ្យក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយទីបញ្ចប់នៃលោកីយ៍នេះគឺជិតមកដល់ហើយ។—ម៉ាថាយ ២៤:៣-១៤

១៧. តើមានចំណុចដ៏សំខាន់ណាខ្លះដែលយើងបានពិគ្រោះមកហើយនោះ?

^១៧ ដោយមើលឡើងវិញជាសង្ខេប៖ យើងអាចនិយាយថាព្រះអាចគង់លើបល្ល័ង្កជាស្តេច ប៉ុន្តែក្នុងន័យមួយទៀត ទ្រង់ក៏អាចគង់លើបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់ដើម្បីនឹងធ្វើការវិនិច្ឆ័យដែរ។ ក្នុងឆ្នាំ៣៣ស.យ. ព្រះយេស៊ូបានគង់នៅខាងស្ដាំព្រះ ហើយឥឡូវនេះទ្រង់ជាស្តេចនៃរាជាណាចក្រ។ ប៉ុន្តែដោយឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែសោយរាជ្យជាស្តេច តើទ្រង់បំរើជាចៅក្រមដែរឬ? ហើយហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងរឿងនេះ ជាពិសេសនៅពេលនេះ?

១៨. តើមានទីសំអាងឯណាខ្លះ ដែលថាព្រះយេស៊ូនឹងធ្វើជាចៅក្រមដែរនោះ?

^១៨ ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានសិទ្ធិក្នុងការរើសតាំងចៅក្រមនោះ ក៏បានជ្រើសរើសយកព្រះយេស៊ូឲ្យធ្វើជាចៅក្រមដែលបំពេញនឹងបមាណីយរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញអំពីរឿងនេះ នៅពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលអំពីពួកមនុស្សដែលនឹងក្លាយទៅជារស់ខាងវិញ្ញាណនោះថា៖ «ព្រះវរបិតាទ្រង់មិនជំនុំជំរះអ្នកណាទេ ទ្រង់បានប្រគល់គ្រប់ការជំនុំជំរះ ដល់ព្រះរាជបុត្រាវិញ»។ (យ៉ូហាន ៥:២២) ប៉ុន្តែ មុខនាទីនៃការជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេស៊ូ មានច្រើនជាងការជំនុំជំរះបែបនោះទៅទៀត ពីព្រោះទ្រង់ជាចៅក្រមនៃពួកនៅរស់និងពួកស្លាប់។ (កិច្ចការ ១០:៤២; ធីម៉ូថេទី២ ៤:១) នៅពេលមួយប៉ុលបានប្រកាសថា៖ «[ព្រះ]បានដាក់កំណត់ថ្ងៃ ដែលទ្រង់នឹងជំនុំជំរះលោកីយដោយយុត្ដិធម៌ ដោយសារមនុស្សម្នាក់ ដែលទ្រង់បានដំរូវរួចហើយ ព្រមទាំងដាក់ភស្តុតាង សំដែងយ៉ាងជាក់លាក់ ដល់មនុស្សទាំងឡាយ ដោយទ្រង់ប្រោសមនុស្សនោះ ឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ»។—កិច្ចការ ១៧:៣១; ទំនុកដំកើង ៧២:២-៧

១៩. ហេតុអ្វីក៏ជាការត្រឹមត្រូវក្នុងការនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ ថាទ្រង់គង់ជាចៅក្រម?

^១៩ ដូច្នេះតើមានការសមហេតុផលទេ ដែលយើងសន្និដ្ឋានថា ព្រះយេស៊ូគង់លើបល្ល័ង្កដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់ ដែលមានមុខនាទីជាចៅក្រមនោះ? គឺសមហេតុផលមែន។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសាវ័កថា៖ «ដល់គ្រាកែជាថ្មីឡើងវិញ កាលណាកូនមនុស្សបានឡើងគង់លើបល្ល័ង្កឧត្តមរបស់លោក នោះអ្នករាល់គ្នាដែលបានមកតាមខ្ញុំ នឹងបានអង្គុយលើបល្ល័ង្ក១២ដែរ ហើយនឹងជំនុំជំរះពូជអំបូរអ៊ីស្រាអែលទាំង១២»។ (ម៉ាថាយ ១៩:២៨) ថ្វីបើព្រះយេស៊ូឥឡូវនេះជាស្តេចនៃរាជាណាចក្រក្ដី សកម្មភាពរបស់ទ្រង់ទៀតបានរៀបរាប់មកនៅក្នុងម៉ាថាយ ១៩:២៨ នឹងរួមបញ្ចូលការគង់លើបល្ល័ង្កដើម្បីនឹងជំនុំជំរះក្នុងកំឡុងសហស្សវត្ស។ នៅគ្រានោះ ទ្រង់នឹងជំនុំជំរះមនុស្សជាតិ ទាំងពួកសុចរិតនិងពួកទុច្ចរិត។ (កិច្ចការ ២៤:១៥) ជាការដ៏មានប្រយោជន៍ណាស់ក្នុងការចងចាំអំពីរឿងនេះ កាលដែលយើងប្រុងស្មារតីនឹងរឿងប្រៀបប្រដូចមួយរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលទាក់ទងនឹងសម័យនិងជីវិតរបស់យើងនោះ។

តើរឿងប្រៀបប្រដូចចែងប្រាប់យ៉ាងណា?

២០, ២១. តើពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូបានសួរអំពីអ្វីដែលទាក់ទងនឹងសម័យយើង ហើយតើមានសំនួរអ្វីដោយសារនេះ?

^២០ មុននឹងព្រះយេស៊ូបានទទួលមរណភាពទៅ ពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់បានសួរទ្រង់ថា៖ «សូមប្រាប់យើងខ្ញុំ តើការទាំងនេះកាលណានឹងមកដល់ តើមានទីសម្គាល់ណាពីទ្រង់យាងមក ហើយពីបំផុតកល្ប»? (ម៉ាថាយ ២៤:៣) ព្រះយេស៊ូបានទាយប្រាប់អំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏សំខាន់ៗនៅលើផែនដីមុននឹង‹ទីបញ្ចប់មកដល់›។ មុននឹងទីបញ្ចប់នេះទៅ ពួកសាសន៍ទាំងឡាយនឹង«ឃើញកូនមនុស្ស មកលើពពកនៅលើមេឃ មានទាំងព្រះចេស្ដា នឹងសិរីល្អជាខ្លាំង»។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤, ២៩, ៣០

^២១ ប៉ុន្តែតើពួកមនុស្សក្នុងសាសន៍ទាំងនោះនឹងទៅជាយ៉ាងណា នៅពេលដែលកូនមនុស្សយាងមកវិញក្នុងសិរីល្អរបស់ទ្រង់នោះ? ចូរឲ្យយើងរកមើលចម្លើយពីរឿងប្រៀបប្រដូចនៃចៀមនិងពពែ ដែលបានចាប់ផ្ដើមដោយពាក្យថា៖ «តែកាលណាកូនមនុស្សនឹងមក ក្នុងសិរីល្អរបស់លោក មានទាំងពួកទេវតាបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា មកជាមួយ នោះលោកនឹងឡើងគង់លើបល្ល័ង្ករុងរឿងឧត្តមរបស់លោក រួចគ្រប់ទាំងសាសន៍នឹងត្រូវប្រមូលគ្នា នៅចំពោះលោក»។—ម៉ាថាយ ២៥:៣១, ៣២

២២, ២៣. តើចំណុចអ្វីដែលបញ្ជាក់ថារឿងប្រៀបប្រដូចនៃចៀមនឹងពពែមិនបានចាប់ផ្ដើមសម្រេចមកក្នុងឆ្នាំ១៩១៤នោះ?

^២២ តើរឿងប្រៀបប្រដូចនេះមានការទាក់ទងតែនឹងពេលដែលព្រះយេស៊ូគង់លើបល្ល័ង្កជាស្តេចក្នុងឆ្នាំ១៩១៤ដូចជាយើងបានយល់ជាយូរយារមកហើយឬ? នៅម៉ាថាយ ២៥:៣៤ បានចែងអំពីទ្រង់ជាស្តេច ដូច្នេះជាសមហេតុផល រឿងប្រៀបប្រដូចបានអនុវត្តនាការ តាំងពីពេលព្រះយេស៊ូបានក្លាយទៅជាស្តេចក្នុងឆ្នាំ១៩១៤មែន។ ប៉ុន្តែ តើទ្រង់បានជំនុំជំរះអ្វីក្រោយពីនោះមក? នេះគឺមិនមែនការជំនុំជំរះនៃ«គ្រប់ទាំងសាសន៍»ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានបែរស្មារតីរបស់ទ្រង់ទៅដល់ពួកអ្នកដែលបានអះអាងថា ជាពួក«ដំណាក់នៃព្រះ»។ (ពេត្រុសទី១ ៤:១៧) ក្នុងការយោងស្របជាមួយនឹងម៉ាឡាគី ៣:១-៣ ព្រះយេស៊ូ ជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា បានមកពិនិត្យជនគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងដែលនៅសល់លើផែនដី។ ហើយនេះក៏ជាគ្រាសំរាប់វិនិច្ឆ័យទោសទៅលើពិភពគ្រីស្ទសាសនាដែរ ដែលបានអះអាងដោយមិនពិតថា ជា«ដំណាក់នៃព្រះ»។c (វិវរណៈ ១៧:១, ២; ១៨:៤-៨) ប៉ុន្តែគ្មានការបញ្ជាក់អ្វីសោះ ដែលថានៅឆ្នាំ១៩១៤ ឬក៏តាំងពីឆ្នាំ១៩១៤នោះមក ព្រះយេស៊ូបានគង់ដើម្បីជំនុំជំរះមនុស្សនៃគ្រប់ទាំងសាសន៍នៅទីបំផុតជាចៀមឬពពែនោះ។

^២៣ បើសិនជាយើងពិនិត្យមើលនូវសកម្មភាពរបស់ព្រះយេស៊ូក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ យើងឃើញថាទ្រង់នឹងជំនុំជំរះគ្រប់ទាំងសាសន៍នៅទីបំផុត។ រឿងប្រៀបប្រដូចនេះមិនបង្ហាញថា ការជំនុំជំរះបែបនេះនឹងបន្តក្នុងកំឡុងជាច្រើនឆ្នាំនោះឡើយ ហាក់បីដូចជាមនុស្សគ្រប់រូបដែលបានស្លាប់ក្នុងកំឡុងជាច្រើនទសវត្សទៅនេះ បានជំនុំជំរះឲ្យសមទទួលនូវសេចក្ដីស្លាប់អស់កល្បជានិច្ចឬជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចទេ។ មនុស្សជាច្រើនដែលបានស្លាប់ទៅក្នុងទសវត្សជាច្រើនទៅនេះ បានទៅផ្នូររបស់មនុស្សលោក។ (វិវរណៈ ៦:៨; ២០:១៣) រឿងប្រៀបប្រដូចចង្អុលប្រាប់អំពីពេលវេលា នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូជំនុំជំរះមនុស្សនៃ«គ្រប់ទាំងសាសន៍»ដែលមានជីវិតនៅពេលនោះ ហើយប្រឈមមុខទទួលការវិនិច្ឆ័យទោសពីទ្រង់។

២៤. តើរឿងប្រៀបប្រដូចនៃចៀមនិងពពែនេះនឹងត្រូវបានសម្រេចនៅពេលណា?

^២៤ បើនិយាយឲ្យចំទៅ រឿងប្រៀបប្រដូចនេះ គឺចង្អុលទៅឯអនាគត នៅពេលដែលកូនមនុស្សនឹងយាងមកវិញក្នុងសិរីល្អរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់នឹងគង់ដើម្បីនឹងជំនុំជំរះមនុស្សដែលនៅរស់នៅពេលនោះ។ ការជំនុំជំរះរបស់ទ្រង់នោះនឹងមានមូលដ្ឋានទៅលើអ្វីដែលពួកគេបានសម្ដែងខ្លួនគេជាយ៉ាងណា។ នៅគ្រានោះ ‹ការឃើញច្បាស់រវាងពួកសុចរិតនិងទុច្ចរិត›នឹងស្ថាបនាឡើងបានយ៉ាងច្បាស់លាស់។ (ម៉ាឡាគី ៣:១៨) ការប្រកាសពិតនិងការជំនុំជំរះនឹងមានក្នុងកំឡុងមួយរយៈ។ ព្រះយេស៊ូនឹងកាត់ទោសដោយសម ដែលមានមូលដ្ឋានឃើញយ៉ាងច្បាស់អំពីបុគ្គលនោះ។—សូមមើល កូរិនថូសទី២ ៥:១០

២៥. តើម៉ាថាយ ២៥:៣១ ពណ៌នាអំពីអ្វី ក្នុងការចែងប្រាប់ថាកូនមនុស្សគង់លើបល្ល័ង្កដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់នោះ?

^២៥ ដូច្នេះនេះមានន័យថា ព្រះយេស៊ូ‹គង់នៅលើបល្ល័ង្កដ៏សិរីល្អរបស់ទ្រង់›សំរាប់ជំនុំជំរះ ដែលបានរៀបរាប់មកនៅម៉ាថាយ ២៥:៣១ គឺជាប់ទាក់ទងនៅពេលអនាគត នៅពេលដែលស្តេចដ៏ខ្លាំងក្លានេះនឹងគង់ដើម្បីនឹងវិនិច្ឆ័យទោសទៅលើគ្រប់ទាំងសាសន៍។ ត្រូវហើយ ឆាកជំនុំជំរះដែលទាក់ទងនឹងព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ២៥:៣១-៣៣,៤៦ គឺអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងឆាកក្នុងសៀវភៅដានីយ៉ែល ជំពូក៧ ដែលស្តេចសោយរាជ្យ គឺព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅពីបុរាណ គង់ដើម្បីនឹងចាត់វិធានការរបស់ទ្រង់ជាចៅក្រម។

២៦. តើការពន្យល់ថ្មីនៃរឿងប្រៀបប្រដូច បានឃើញជាក់ស្តែងឡើងយ៉ាងណា?

^២៦ ការយល់អំពីរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចៀមនិងពពែតាមរបៀបនេះ បញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា ការវិនិច្ឆ័យទៅលើពួកចៀមនិងពួកពពែ គឺនៅឯអនាគតវិញ។ នេះនឹងកើតឡើងក្រោយពី«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង» ដូចបានរៀបរាប់មកនៅម៉ាថាយ ២៤:២៩, ៣០ ហើយកូនមនុស្សនឹង‹យាងមកក្នុងសិរីល្អរបស់ទ្រង់›។ (ប្រៀបធៀប ម៉ាកុស ១៣:២៤-២៦) រួចមក នៅពេលដែលប្រព័ន្ធដ៏អាក្រក់ជួជាតិទាំងមូលបានកំទេចចោលហើយនោះ ព្រះយេស៊ូនឹងមកឯតុលាការ ហើយនឹងប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះ។—យ៉ូហាន ៥:៣០; ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៧-១០

២៧. តើយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្វី ដោយដឹងអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចចុងក្រោយបង្អស់របស់ព្រះយេស៊ូនោះ?

^២៧ នេះបានធ្វើឲ្យយើងយល់ឃើញយ៉ាងច្បាស់អំពីពេលវេលាត្រឹមត្រូវនៃរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលបង្ហាញនូវពេលណាដែលចៀមនិងពពែនឹងត្រូវបានជំនុំជំរះ។ ប៉ុន្តែ តើនេះមានឥទ្ធិពលមកលើយើងយ៉ាងណា ដែលមានការខំប្រឹងដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្រនោះ? (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) តើនេះធ្វើឲ្យកិច្ចការរបស់យើងមិនជាការសំខាន់ណាស់ណា ឬក៏តើនេះនឹងធ្វើឲ្យមានភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់ថែមទៀត? ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលនៅក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់ ថាតើមានឥទ្ធិពលមកលើយើងជាយ៉ាងណា។

[កំណត់សម្គាល់]

a ពាក្យដែលថា«ការវិនិច្ឆ័យ»នៅឯដានីយ៉ែល ៧:១០, ២៦ ក៏អាចរកឃើញនៅអែសរ៉ា ៧:២៦ ហើយនៅដានីយ៉ែល ៤:៣៧; ៧:២២

b ចំពោះជនគ្រីស្ទានដែលយកគ្នាទៅប្ដឹងប្ដល់នៅឯតុលាការនោះ ប៉ុលបានសួរថា៖ «តើនឹងយកមនុស្ស ដែលពួកជំនុំរាប់អានតិចជាងគេ ឲ្យបានជំនុំជំរះរឿងនោះឬអី[ន័យចំៗគឺ«តើអ្នកកំពុងតែអង្គុយ»]»?—កូរិនថូសទី១ ៦:៤

c សូមមើលសៀវភៅវិវរណៈ—កំរិតខ្ពស់បំផុតរបស់វាជិតមកដល់ហើយ! ទំព័រ ៥៦ ៧៣ ២៣៥-២៤៥, ២៦០ បានបោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិតប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។

តើអ្នកនៅចាំទេ?

◻ តើព្រះយេហូវ៉ាធ្វើជាស្តេចនិងចៅក្រមផងយ៉ាងណា?

◻ តើអាចមានអត្ថន័យពីរណា អំពី‹ការគង់លើបល្ល័ង្ក›?

◻ តើយើងបាននិយាយយ៉ាងណានៅពេលមុន ចំពោះពេលវេលាត្រឹមត្រូវនៃម៉ាថាយ ២៥:៣១ ប៉ុន្តែតើមានមូលដ្ឋានអ្វីក្នុងការកែទស្សនៈនេះ?

◻ តើនៅពេលណាដែលកូនមនុស្សគង់នៅលើបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់ ដូចជាបានបញ្ជាក់មកនៅម៉ាថាយ ២៥:៣១?