យើងមានហេតុនឹងអរសប្បាយ
«គេនឹងបានសេចក្ដីត្រេកអរ នឹងសេចក្ដីរីករាយ ឯអស់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ នឹងដំងូរទាំងប៉ុន្មាននោះនឹងរត់បាត់ទៅ»។—អេសាយ ៣៥:១០
១. ជាពិសេស តើពួកណាមានហេតុនឹងអរសប្បាយក្នុងសព្វថ្ងៃនេះ?
សព្វថ្ងៃនេះ លោកអ្នកប្រហែលជាសម្គាល់ឃើញថាមនុស្សតិចណាស់ដែលមានអំណរពិតប្រាកដ។ ប៉ុន្តែ ជាពួកគ្រីស្ទានពិត ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានអំណរ។ ហើយមនុស្សរាប់លាននាក់ទៀតដែលមិនទាន់ជ្រមុជទឹកនៅឡើយ ក៏មានសេចក្ដីសង្ឃឹមនឹងទទួលអំណរនេះដែរ គឺទាំងក្មេងទាំងចាស់ដែលចូលរួបរួមជាមួយពួកស្មរបន្ទាល់។ ហេតុដែលអ្នកឥឡូវនេះកំពុងតែអានពាក្យទាំងនេះក្នុងទស្សនាវដ្ដីនេះ បង្ហាញថា អ្នកមានអំណរទៅហើយ ឬប្រហែលជាអាចទទួលអំណរបាន។
២. តើអំណររបស់ពួកគ្រីស្ទានមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណារវាងស្ថានភាពទូទៅរបស់មនុស្សជាច្រើន?
២ មនុស្សភាគច្រើនយល់ឃើញថា ជីវិតរបស់គេដូចជាខ្វះអ្វីមួយ។ ចុះអ្នកយល់ឃើញយ៉ាងណាដែរ? ពិតមែនហើយ អ្នកប្រហែលជាមិនមានវត្ថុប្រើប្រាស់ច្រើនគ្រប់មុខ ដូចពួកមហាសេដ្ឋីនិងពួកអ្នកមានអំណាចខ្លាំងក្លា។ ហើយអ្នកប្រហែលជាចង់បានសុខភាពល្អនិងកម្លាំងច្រើនទៀត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំពោះអំណរ យើងអាចនិយាយបានដោយឥតញញើតថា លោកអ្នកមានច្រើននិងល្អជាងមនុស្សរាប់រយកោដិលើផែនដីនេះទៅទៀត។ តើយ៉ាងណាទៅ?
៣. តើមានពាក្យដ៏ខ្លឹមសារអ្វីដែលយើងត្រូវការយកចិត្តទុកដាក់ ហើយហេតុអ្វី?
៣ សូមនឹកដល់ពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «ខ្ញុំបាននិយាយសេចក្ដីទាំងនេះប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យសេចក្ដីអំណររបស់ខ្ញុំបាននៅជាប់ក្នុងអ្នករាល់គ្នា ហើយឲ្យសេចក្ដីអំណររបស់អ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញផង»។ (យ៉ូហាន ១៥:១១) «សេចក្ដីអំណររបស់អ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញផង» គឺជាការរៀបរាប់ដ៏ប្រសើរមែន! ការសិក្សាជ្រៅជ្រះអំពីជីវភាពរស់នៅគ្រីស្ទានបង្ហាញឲ្យឃើញហេតុជាច្រើនចំពោះការឲ្យអំណររបស់យើងបានពោរពេញ។ តែឥឡូវនេះ ចូរកត់សម្គាល់ពាក្យដ៏ខ្លឹមសារនៅអេសាយ ៣៥:១០។ នេះជាពាក្យដ៏ខ្លឹមសារពីព្រោះវាទាក់ទងយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ យើងអានថា៖ «ឯពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសឲ្យរួច គេនឹងវិលមកវិញ គេនឹងមកដល់ក្រុងស៊ីយ៉ូនដោយច្រៀង ហើយនឹងមានសេចក្ដីអំណរដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ពាក់នៅលើក្បាលគេ គេនឹងបានសេចក្ដីត្រេកអរ នឹងសេចក្ដីរីករាយ ឯអស់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ នឹងដំងូរទាំងប៉ុន្មាននោះនឹងរត់បាត់ទៅ»។
៤. តើអេសាយ ៣៥:១០ ចែងអំពីអំណរប្រភេទណា ហើយហេតុអ្វីក៏យើងគួរតែយកចិត្តទុកដាក់នឹងការនេះ?
៤ «មានសេចក្ដីអំណរដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច»។ ឃ្លា«ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច» ជាការបកប្រែដ៏ត្រឹមត្រូវចំពោះអ្វីៗដែលអេសាយបានសរសេរមកជាភាសាហេព្រើរ។ ប៉ុន្តែ យោងទៅតាមគម្ពីរឯទៀត អត្ថន័យក្នុងខនេះគឺ«ជានិរន្តរ៍»។ (ទំនុកដំកើង ៤៥:៦; ៩០:២; អេសាយ ៤០:២៨) ដូច្នេះ ការអរសប្បាយនឹងគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ ក្នុងស្ថានការណ៍ដែលនឹងអនុញ្ញាតឲ្យ—ត្រូវហើយ ដែលនឹងសមត្រឹមត្រូវ—ជាការអរសប្បាយដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច។ តើនេះមិនគួរឲ្យចូលចិត្តទេឬ? ប្រហែលជាខនេះធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ជាការថ្លែងអំពីស្ថានភាពអរូបីមួយ ហើយធ្វើឲ្យអ្នកគិតថា៖ ‹ការនេះពិតជាមិនទាក់ទងខ្ញុំ ស្មើដល់បញ្ហានិងកង្វល់ប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំឡើយ›។ ប៉ុន្តែ ការណ៍ពិតសម្ដែងឲ្យឃើញផ្ទុយទៅវិញ។ ទំនាយសន្យានៅអេសាយ ៣៥:១០ មានអត្ថន័យខ្លឹមសារចំពោះអ្នកនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ដើម្បីស្វែងរកពីរបៀបយ៉ាងណា ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលជំពូកដ៏ប្រសើរនេះ អេសាយជំពូក៣៥ ដោយកត់ទុកផ្នែកនិមួយៗក្នុងបរិបទ។ លោកអ្នកនឹងអរសប្បាយនូវអ្វីៗដែលយើងរកឃើញជាមិនខាន។
ប្រជារាស្ត្រដែលត្រូវការការអរសប្បាយ
៥. តើទំនាយនៅអេសាយ ជំពូក៣៥ មានព្រឹត្ដិការណ៍ជុំវិញណាខ្លះ?
៥ ដើម្បីជាជំនួយ ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលព្រឹត្ដិការណ៍ជុំវិញ ប្រវត្ដិនៃទំនាយដ៏អស្ចារ្យនេះ។ ព្យាការីអេសាយបានកត់ទុកទំនាយនេះប្រហែលក្នុងឆ្នាំ៧៣២ ម.ស.យ.។ នេះគឺជាច្រើនទសវត្សមុនកងទ័ពបាប៊ីឡូនបានបំផ្លាញយេរូសាឡិម។ ដូចជាអេសាយ ៣៤:១, ២ បង្ហាញមក ព្រះបានទាយទុកថា ទ្រង់នឹងសងសឹកដល់ពួកសាសន៍ទាំងឡាយ ដូចជាស្រុកអេដំម ដែលបានចែងប្រាប់ក្នុងអេសាយ ៣៤:៦។ ដូចជាបានឃើញមកស្រាប់ ទ្រង់បានប្រើពួកបាប៊ីឡូនពីបុរាណដើម្បីសម្រេចការនេះ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះបានប្រើពួកបាប៊ីឡូនឲ្យកំទេចយូដា ពីព្រោះពួកយូដាពុំបាននៅស្មោះត្រង់។ ជាលទ្ធផល ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះត្រូវបានគេចាប់ឃុំឃាំង ហើយមាតុភូមិរបស់គេបាននៅទទេល្ហល្ហេវរវាង៧០ឆ្នាំ។—របាក្សត្រទី២ ៣៦:១៥-២១
៦. តើមានភាពខុសគ្នាណាខ្លះរវាងអ្វីៗដែលនឹងមានមកលើពួកអេដំមនិងអ្វីដែលនឹងមានមកលើពួកយូដា?
៦ ប៉ុន្តែ មានភាពខុសគ្នាច្រើនរវាងពួកអេដំមនិងពួកយូដា។ ពៀររបស់ព្រះមកលើពួកអេដំមនោះគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ ហើយយូរៗទៅ ជាប្រជារាស្ត្រមួយ ពួកគេក៏បានបាត់បង់អស់ទៅ។ មែនហើយ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកអាចទៅលេងទីបាក់បែកល្ហល្ហេវនេះ ដែលជាកន្លែងពួកអេដំមធ្លាប់រស់នៅ ដូចជាសំណល់នៃក្រុងផេត្រាដ៏ល្បីល្បាញពេញពិភពលោក។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ គ្មានសាសន៍ណាមួយ ឬប្រជារាស្ត្រណាដែលអាចសម្គាល់បានជា‹ពួកអេដំម›ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ តើការបំផ្លាញយូដាដោយពួកបាប៊ីឡូនជាការមានរៀងរហូត ដែលទុកឲ្យស្រុកនោះឥតមានអំណរជារហូតតទៅឬ?
៧. តើពួកឈ្លើយយូដានៅបាប៊ីឡូនបានតបឆ្លើយយ៉ាងណា តាមទំនាយអេសាយ ជំពូក៣៥?
៧ ទំនាយដ៏អស្ចារ្យក្នុងអេសាយ ជំពូក៣៥ មានខ្លឹមសាដ៏ជាទីរំភើបចិត្ត។ នេះអាចហៅជាទំនាយនៃការស្ថាបនាឡើងវិញ ដ្បិតទំនាយនេះបានសម្រេចជាលើកទីមួយ កាលដែលពួកយូដាបានវិលត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់គេវិញក្នុងឆ្នាំ៥៣៧ ម.ស.យ.។ ពួកអ៊ីស្រាអែលដែលបានចាប់យកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន ត្រូវបានគេឲ្យសេរីភាពឲ្យវិលត្រឡប់មកស្រុកកំណើតរបស់គេវិញ។ (អែសរ៉ា ១:១-១១) ប៉ុន្តែ ទំរាំដល់ការណ៍នេះបានកើតឡើង ពួកឈ្លើយយូដាក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូនដែលបានពិចារណាទំនាយនេះ ប្រហែលជាឆ្ងល់អំពីស្ថានភាពក្នុងយូដានឹងទៅជាយ៉ាងណាហើយ ដែលជាស្រុកកំណើតរបស់គេ។ ហើយតើស្ថានភាពអ្វីដែលពួកគេនឹងមាន? ចម្លើយនោះជាប់ទាក់ទងទៅលើមូលហេតុដែលយើងពិតជាមានហេតុនឹងអរសប្បាយ។ ចូរឲ្យយើងចាំមើល។
៨. តើពួកយូដានឹងជួបប្រទះស្ថានភាពបែបណា ពេលដែលគេត្រឡប់មកពីបាប៊ីឡូនវិញ? (ប្រៀបធៀប អេសេគាល ១៩:៣-៦; ហូសេ ១៣:៨)
៨ ស្ថានការណ៍នោះហាក់បីដូចជាមិនល្អទេចំពោះពួកយូដា ទោះបីជាពួកគេបានឮថា គេអាចវិលត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់គេវិញក្ដី។ ស្រុករបស់គេគ្មានមនុស្សរស់នៅអស់រយៈប្រាំពីរទសវត្ស គឺមួយជីវិតទៅហើយ។ តើអ្វីបានកើតឡើងដល់ស្រុកនោះ? ចំការណាមួយ ដូចជាចំការទំពាំងបាយ ឬចំការផ្លែឈើ នឹងបានទៅជាវាលល្ហល្ហេវ។ វាលស្រែ ឬដីដែលមានប្រឡាយទឹកត្រឹមត្រូវ នឹងទៅជាដីឥតជីជាតិឬវាលខ្សាច់។ (អេសាយ ២៤:១, ៤; ៣៣:៩; អេសេគាល ៦:១៤) ចូរគិតផងដែរអំពីសត្វព្រៃទាំងឡាយដែលមករស់នៅទីនោះ។ នេះមានពពួកសត្វដែលស៊ីសាច់ជាអាហារ ដូចជាសត្វសិង្ហនិងខ្លារខិន។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៣:២៤-២៨; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៧:២៥, ២៦; បទចំរៀងសាឡូម៉ូន ៤:៨) ហើយក៏មានសត្វខ្លាឃ្មុំ ដែលមានសមត្ថភាពសម្លាប់មនុស្សប្រុស មនុស្សស្រី ឬក្មេងបាន។ (សាំយូអែលទី១ ១៧:៣៤-៣៧; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ២:២៤; សុភាសិត ១៧:១២) ហើយយើងសឹងតែមិនចាំបាច់ប្រាប់អំពីពស់វែក និងពស់ដែលមានពិសឯទៀត ឬខ្យាដំរីទេ។ (លោកុប្បត្តិ ៤៩:១៧; ចោទិយកថា ៣២:៣៣; យ៉ូប ២០:១៦; ទំនុកដំកើង ៥៨:៤; ១៤០:៣; លូកា ១០:១៩) បើសិនជាអ្នកបាននៅជាមួយពួកយូដា ដែលត្រឡប់មកពីស្រុកបាប៊ីឡូនក្នុងឆ្នាំ៥៣៧ ម.ស.យ. អ្នកប្រហែលជាមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរនឹងដើរក្នុងកន្លែងនោះហើយ។ កន្លែងនោះមិនមែនជាសួនមនោរម្យទេ កាលដែលពួកគេបានមកវិញ។
៩. តើពួកអ្នកត្រឡប់មកវិញមានមូលដ្ឋានអ្វីចំពោះសេចក្ដីសង្ឃឹមនិងការទុកចិត្ត?
៩ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបាននាំពួកអ្នកថ្វាយបង្គំរបស់ទ្រង់ឲ្យត្រឡប់មកស្រុកគេវិញ ហើយទ្រង់មានសមត្ថភាពនឹងធ្វើឲ្យស្ថានភាពដ៏សោះកក្រោះនេះដូចដើមវិញ។ តើអ្នកមិនជឿថា ព្រះអាទិទេពមានសមត្ថភាពធ្វើដូច្នេះទេឬ? (យ៉ូប ៤២:២; យេរេមា ៣២:១៧, ២១, ២៧, ៣៧, ៤១) ដូច្នេះ តើទ្រង់នឹងធ្វើអ្វីខ្លះ—តើទ្រង់បានធ្វើអ្វីខ្លះ—សំរាប់ពួកយូដាដែលត្រឡប់មកវិញ និងសំរាប់ស្រុករបស់គេនោះ? តើនេះមានលទ្ធផលយ៉ាងណា មកលើប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសម័យថ្មីនេះ ហើយមកលើស្ថានការណ៍របស់អ្នក—នៅបច្ចុប្បន្ននេះនិងនៅអនាគត? ជាមុនដំបូង ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលអ្វីៗដែលបានកើតឡើងនៅគ្រានោះសិន។
ការមានចិត្តរីករាយទៅលើស្ថានការណ៍ប្រែប្រួលមួយ
១០. តើអេសាយ ៣៥:១, ២ បានទាយអំពីការប្រែប្រួលអ្វី?
១០ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង ពេលដែលស៊ីរូសបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកយូដាវិលត្រឡប់ទៅស្រុកដ៏គួរឲ្យខ្លាចនោះវិញ? ចូរអានទំនាយដ៏រំភើបនេះក្នុងអេសាយ ៣៥:១, ២៖ «ទីរហោស្ថាន ហើយទីហួតហែង នឹងមានសេចក្ដីអំណរ ឯសមុទ្រខ្សាច់នឹងរីករាយ ហើយផ្កាឡើងដូចជាកុឡាប គឺនឹងផ្កាឡើងយ៉ាងសន្ធឹក ក៏នឹងរីករាយដោយសេចក្ដីអំណរនឹងបទចំរៀងផង គេនឹងលើកសេចក្ដីសរសើរពីលំអនៃព្រៃល្បាណូនផ្ទេរទៅឲ្យដល់សមុទ្រខ្សាច់វិញ ព្រមទាំងសេចក្ដីរុងរឿងនៃភ្នំកើមែល នឹងវាលសារ៉ុនផង គេនឹងឃើញសិរីល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាសេចក្ដីរុងរឿងរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា»។
១១. តើអេសាយបានលើកយកមករៀបរាប់អ្វីខ្លះអំពីស្រុកនោះ?
១១ ក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរ ល្បាណូន កើមែល និងសារ៉ុន បានល្បីឈ្មោះដោយសារសោភ័ណភាពដ៏ខៀវស្រងាត់។ (របាក្សត្រទី១ ៥:១៦; ២៧:២៩; របាក្សត្រទី២ ២៦:១០; បទចំរៀងសាឡូម៉ូន ២:១; ៤:១៥; ហូសេ ១៤:៥-៧) ដោយមានជំនួយពីព្រះ អេសាយបានលើកយកឧទាហរណ៍ទាំងនោះ មករៀបរាប់ប្រាប់អំពីស្រុកដែលបានប្រែប្រួលទៅមានសភាពដូចនេះ។ ប៉ុន្តែ តើមានលទ្ធផលល្អតែលើដីនោះឬ? មិនមែនទេ!
១២. ហេតុអ្វីក៏យើងអាចនិយាយថា ទំនាយនៅអេសាយ ជំពូក៣៥ សំដៅទៅលើមនុស្ស?
១២ អេសាយ ៣៥:២ ចែងប្រាប់អំពីស្រុកដែល«នឹងរីករាយដោយសេចក្ដីអំណរនឹងបទចំរៀង»។ យើងដឹងថា ដីនិងរុក្ខជាតិមិនចេះ«រីករាយដោយសេចក្ដីអំណរ»ទេ។ តែ ការប្រែប្រួលទៅជាដីមានជីជាតិនិងផលិតបានផលច្រើន អាចបណ្ដាលឲ្យប្រជាជនមានអារម្មណ៍ដូចនេះ។ (លេវីវិន័យ ២៣:៣៧-៤០; ចោទិយកថា ១៦:១៥; ទំនុកដំកើង ១២៦:៥, ៦; អេសាយ ១៦:១០; យេរេមា ២៥:៣០; ៤៨:៣៣) ការប្រែប្រួលមែនទែនក្នុងស្រុកនោះគឺស្មើនឹងការប្រែប្រួលក្នុងមនុស្ស ដ្បិតមនុស្សជាទីសំខាន់បំផុតនៃទំនាយនេះ។ ម្ល៉ោះហើយបានជាយើងមានហេតុនឹងយល់ពាក្យអេសាយនេះ សំដៅទៅលើតែការប្រែប្រួលក្នុងពួកយូដាដែលត្រឡប់មកវិញ ជាពិសេសការសប្បាយរីករាយរបស់គេ។
១៣, ១៤. តើអេសាយ ៣៥:៣, ៤ បានទាយអំពីការប្រែប្រួលអ្វីក្នុងមនុស្ស?
១៣ ដោយហេតុនេះ ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលតទៅទៀតនូវទំនាយដ៏រំភើបចិត្តនេះ ដើម្បីស្វែងរកពីរបៀបដែលវាបានសម្រេចក្រោយពីការរំដោះពួកយូដានិងការវិលត្រឡប់ពីស្រុកបាប៊ីឡូន។ ក្នុងខ៣និងខ៤ អេសាយនិយាយអំពីការប្រែប្រួលផ្សេងទៀតក្នុងពួកអ្នកត្រឡប់មកវិញទាំងនោះ៖ «ចូរចំរើនកំឡាំងដៃដែលខ្សោយ ហើយឲ្យក្បាលជង្គង់ដែលញ័របានមាំមួនឡើង ត្រូវឲ្យប្រាប់ដល់ពួកអ្នកដែលមានចិត្តភ័យខ្លាចថា៖ ‹ចូរឲ្យមានកំឡាំងចុះ កុំឲ្យខ្លាចឡើយ មើលព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា ទ្រង់នឹងយាងមកសងសឹកហើយនឹងយករង្វាន់របស់ព្រះមក ទ្រង់នឹងយាងមកជួយសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នា› »។
១៤ ព្រះរបស់យើង ដែលទ្រង់អាចធ្វើឲ្យដីសោះកក្រោះមានស្ថានភាពដូចដើមវិញ តើនេះមិនជាការលើកទឹកចិត្តទេឬ ដែលទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងពួកអ្នកថ្វាយបង្គំទ្រង់នោះ? ទ្រង់មិនចង់ឲ្យពួកឈ្លើយយូដាទៅជាទន់ខ្សោយ បាក់ទឹកចិត្ត ឬព្រួយចិត្តអំពីអនាគតឡើយ។ (ហេព្រើរ ១២:១២) ចូរគិតអំពីស្ថានភាពនៃពួកឈ្លើយយូដាទាំងនោះ។ បើគ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលគេទទួលពីទំនាយទាំងឡាយរបស់ព្រះអំពីអនាគតរបស់គេទេ ពួកគេមុខជាពិបាកកាន់គំនិតសុទិដ្ឋិនិយម។ គឺហាក់បីដូចជាពួកគេស្ថិតនៅក្នុងគុកងងឹតមួយ ដោយគ្មានសិទ្ធិចេញចូលនិងសកម្មក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ ចំពោះពួកគេ នេះហាក់បីដូចជាគ្មានពន្លឺសោះនៅអនាគត។—ប្រៀបធៀប ចោទិយកថា ២៨:២៩; អេសាយ ៥៩:១០
១៥, ១៦. (ក) តើយើងអាចសន្និដ្ឋានថា ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីសំរាប់ពួកអ្នកដែលត្រឡប់មកវិញ? (ខ) ហើយអ្វីក៏ពួកអ្នកដែលត្រឡប់មកវិញ មិនសង្ឃឹមថានឹងបានទទួលការប្រោសឲ្យជាដល់រូបកាយដោយអព្ភូតហេតុ តែតើព្រះបានធ្វើអ្វីដែលស្របតាមអេសាយ ៣៥:៥, ៦?
១៥ ប៉ុន្តែ ការនេះបានប្រែប្រួលទាំងអស់ ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ឲ្យលោកស៊ីរូសដោះលែងពួកគេឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកគេវិញ! ក្នុងព្រះគម្ពីរ គ្មានភស្តុតាងណាដែលបានបង្ហាញថា នៅគ្រានោះព្រះបានប្រោសជនយូដាណាដែលខ្វាក់ភ្នែកឲ្យជា នៅពេលដែលគេបានត្រឡប់មកវិញ ឬក៏ធ្វើឲ្យមនុស្សថ្លង់ឮ ឬប្រោសឲ្យជាដល់ជនពិការនៅគ្រានោះឡើយ។ តែទ្រង់បានធ្វើអ្វីដែលមានភាពធំជាងនោះទៅទៀត។ ទ្រង់បានឲ្យពួកគេនូវពន្លឺនិងសេរីភាពនៃស្រុកដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់គេវិញ។
១៦ គ្មានភស្តុតាងអ្វីបង្ហាញថា ពួកអ្នកត្រឡប់មកវិញបានសង្ឃឹមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រោសពួកគេឲ្យជាដោយអព្ភូតហេតុឡើយ។ ពួកគេប្រាកដជាដឹងរួចមកហើយថា ព្រះមិនបានធ្វើយ៉ាងនេះដល់អ៊ីសាក សាំសុន ឬ អេលីទេ។ (លោកុប្បត្តិ ២៧:១; ពួកចៅហ្វាយ ១៦:២១, ២៦-៣០; សាំយូអែលទី១ ៣:២-៨; ៤:១៥) ប៉ុន្តែ បើពួកគេសង្ឃឹមថា ព្រះនឹងធ្វើឲ្យស្ថានភាពរបស់គេដូចដើមវិញ បើនិយាយជាអត្ថបដិរូប នោះពួកនឹងមិនខកចិត្តឡើយ។ ពិតមែនហើយ បើនិយាយជាអត្ថបដិរូប ខ៥ និងខ៦ បានសម្រេចយ៉ាងអស្ចារ្យ។ អេសាយបានទាយទុកជាមុនដ៏ត្រឹមត្រូវថា៖ «គ្រានោះ ភ្នែករបស់មនុស្សខ្វាក់ នឹងបានភ្លឺឡើង ហើយត្រចៀករបស់មនុស្សថ្លង់នឹងឮបាន។ គ្រានោះ ពួកមនុស្សខ្វិននឹងលោតដូចជាប្រើស ហើយអណ្ដាតរបស់មនុស្សគក៏នឹងច្រៀងឡើង»។
ការធ្វើឲ្យស្រុកនោះដូចសួនមនោរម្យ
១៧. តើព្រះយេហូវ៉ាបាននាំមកឲ្យមានការប្រែប្រួលអ្វីខ្លះ?
១៧ ពួកអ្នកត្រឡប់មកវិញទាំងនោះប្រាកដជាមានហេតុនឹងច្រៀងឡើងដោយរីករាយ អំពីស្ថានភាពដែលអេសាយបានរៀបរាប់ទៀតថា៖ «ដ្បិតនៅទីរហោស្ថាននឹងមានក្បាលទឹកផុសចេញ ហើយនឹងមានផ្លូវទឹកហូរនៅសមុទ្រខ្សាច់ដែរ។ ខ្សាច់ដែលក្ដៅព្រាចៗ នឹងត្រឡប់ជាត្រពាំងទឹក ហើយដីហួតហែងនឹងមានក្បាលទឹកហូរ។ នៅត្រង់ទីលំនៅរបស់ចចក ជាកន្លែងដែលវាដេក នោះនឹងមានដុះស្មៅ ព្រមទាំងបបុស នឹងកក់ផង»។ (អេសាយ ៣៥:៦ខ, ៧) ថ្វីបើយើងមិនអាចមើលឃើញតំបន់នោះក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលសព្វថ្ងៃនេះក្ដី ភស្តុតាងបង្ហាញថា តំបន់ដែលធ្លាប់ជាស្រុកយូដាពីដើម គឺជា «វាលស្មៅមនោរម្យ»។a
១៨. តើយូដាដែលត្រឡប់មកវិញ បានតបឆ្លើយយ៉ាងណានឹងពររបស់ព្រះ?
១៨ ចំពោះហេតុដែលធ្វើឲ្យមានអំណរ ចូរគិតដល់ពួកសំណល់យូដា តើគេបានមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា កាលដែលគេត្រឡប់មកស្រុកសន្យាវិញនោះ! ពួកគេមានឱកាសយកស្រុកល្ហល្ហេវនោះ ដែលមានឆ្កែព្រៃនិងសត្វឯទៀតរស់នៅ ហើយកសាងវាឡើងវិញ។ តើអ្នកមិនមានអំណរធ្វើការកសាងនោះទេឬ បើសិនជាអ្នកដឹងថា ព្រះនឹងប្រទានពរដល់ការខំខ្នះខ្នែងរបស់អ្នកនោះ?
១៩. តើក្នុងន័យអ្វី ដែលការត្រឡប់មកពីការជាប់ឃុំឃាំងនៅបាប៊ីឡូនមានលក្ខខណ្ឌ?
១៩ ប៉ុន្តែ ពួកឈ្លើយយូដាគ្រប់ៗគ្នាមិនអាច ឬមិនបានត្រឡប់មកចូលរួមក្នុងកិច្ចកាកសាងដ៏រីករាយនោះទេ។ ព្រះបានតម្រូវឲ្យមានលក្ខខណ្ឌ។ អស់អ្នកណាដែលប្រឡូកប្រឡាក់នឹងទំលាប់សាសនាពាហិរជន ពុំមានសិទ្ធិត្រឡប់ទៅស្រុកវិញឡើយ។ (ដានីយ៉ែល ៥:១, ៤, ២២, ២៣; អេសាយ ៥២:១១) ឯពួកអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើមិនគប្បីដោយល្ងីល្ងើ នោះក៏មិនអាចត្រឡប់ទៅវិញបានដែរ។ មនុស្សទាំងនេះត្រូវបានគេដកសិទ្ធិចេញ។ ផ្ទុយទៅវិញ អស់អ្នកដែលបំពេញលក្ខខណ្ឌរបស់ព្រះ ដែលទ្រង់ចាត់ទុកជាបរិសុទ្ធក្នុងន័យខ្លះ អាចត្រឡប់ទៅស្រុកយូដាវិញបាន។ ពួកគេអាចធ្វើដំណើរ ហាក់បីដូចជាធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនៃសេចក្ដីបរិសុទ្ធ។ លោកអេសាយបានបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់ទៀតនៅខ៨ថា៖ «ហើយនៅទីនោះនឹងមានថ្នល់១ ជាផ្លូវដែលគេនឹងហៅថា ‹ផ្លូវបរិសុទ្ធ› ពួកមនុស្សស្មោកគ្រោកនឹងមិនដែលដើរតាមផ្លូវនោះឡើយ គឺផ្លូវនោះ នឹងទុកសំរាប់តែពួកអ្នកដែលបានប្រោសលោះប៉ុណ្ណោះ ឯមនុស្សដែលដើរដំណើរ ទោះបើជាមនុស្សល្ងីល្ងើក៏ដោយ គង់តែមិនវង្វេងដែរ»។
២០. តើពួកយូដាមិនចាំបាច់ខ្លាចអ្វី កាលដែលគេត្រឡប់មកវិញ ហើយមានលទ្ធផលអ្វី?
២០ ពួកយូដាដែលត្រឡប់ទៅវិញ ពុំចាំបាច់ខ្លាចការវាយប្រហារពីពួកមនុស្សតិរច្ឆាន ឬពីពួកចោរប្លន់ឡើយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យការនេះកើតដល់ប្រជារាស្ត្រដែលទ្រង់បានលោះមក នៅតាមផ្លូវនោះឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកគេអាចធ្វើដំណើរដោយមានសុទិដ្ឋិនិយមរីករាយ ហើយដោយមានអនាគតដ៏សប្បាយ។ ចូរកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលអេសាយបានរៀបរាប់សេចក្ដីនោះក្នុងទីបញ្ចប់នៃទំនាយនេះ៖ «នឹងគ្មានសិង្ហឬសត្វកំណាចណា ឡើងមកតាមនោះឡើយ គេក៏នឹងមិនដែលប្រទះឃើញវាដែរ គឺមានតែពួកប្រោសលោះដែលនឹងដើរតាមនោះ ឯពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសឲ្យរួច គេនឹងវិលមកវិញ គេនឹងមកដល់ក្រុងស៊ីយ៉ូនដោយច្រៀង ហើយនឹងមានសេចក្ដីអំណរដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ពាក់នៅលើក្បាលគេ គេនឹងបានសេចក្ដីត្រេកអរ នឹងសេចក្ដីរីករាយ ឯអស់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ នឹងដំងូរទាំងប៉ុន្មាននោះនឹងរត់បាត់ទៅ»។—អេសាយ ៣៥:៩, ១០
២១. សព្វថ្ងៃនេះ តើយើងគួរតែចាត់ទុកការសម្រេចនៃអេសាយ ជំពូក៣៥ដែលបានកើតរួចហើយនោះ យ៉ាងណា?
២១ នេះជាការពិពណ៌នាទំនាយដ៏ប្រសើរម្ល៉េះហ្ន៎! ប៉ុន្តែ យើងមិនគួរចាត់ទុករឿងនេះគ្រាន់តែជាប្រវត្ដិសាស្ត្រពីអតីតកាលប៉ុណ្ណោះទេ ដែលហាក់បីដូចជារឿងពីរោះស្ដាប់ដែលគ្មានប្រយោជន៍អ្វីដល់ស្ថានការណ៍ ឬអនាគតរបស់យើងនោះ។ ការពិតនោះគឺថា ទំនាយនេះបានសម្រេចយ៉ាងអស្ចារ្យក្នុងចំណោមប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះក្នុងសព្វថ្ងៃនេះ ម្ល៉ោះហើយវាពិតជាទាក់ទងដល់យើងគ្រប់ៗគ្នា។ វាផ្ដល់ឲ្យយើងនូវហេតុដ៏ត្រឹមត្រូវចំពោះការអរសប្បាយ។ ទិដ្ឋភាពទាំងនេះដែលជាប់ទាក់ទងជីវិតរបស់អ្នកឥឡូវនេះ ហើយនៅអនាគត នឹងពិគ្រោះក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
[កំណត់សម្គាល់]
a ពីវិចារណ៍របស់គាត់អំពីតំបន់នោះ អ្នកប្រាជ្ញខាងកសិកម្មម្នាក់ ឈ្មោះវូលធើ លូឌឺមីល (តំណាងអង្គការស្បៀងអាហារនិងកសិកម្មនៃអ.ស.ប.) បានសន្និដ្ឋានថា៖ «ស្រុកនេះ ពីដើមជាវាលស្មៅមនោរម្យ»។ គាត់បានបញ្ជាក់ទៀតថា អាកាសធាតុនៅទីនោះពុំបានប្រែប្រួលច្រើនទេ «តាំងពីសម័យរ៉ូម៉ាំង»មក ហើយ ‹វាលខ្សាច់›ដែលពីដើមជាស្រុកដ៏លូតលាស់មួយ គឺជាលទ្ធផលនៃកិច្ចការរបស់មនុស្ស មិនមែនមកពីធម្មជាតិទេ»។
តើអ្នកនៅចាំទេ?
◻ តើអេសាយ ជំពូក៣៥ បានសម្រេចជាលើកទីមួយ នៅពេលណា?
◻ តើការសម្រេចលើកដំបូងនៃទំនាយនោះ មានលទ្ធផលអ្វី?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេចអេសាយ ៣៥:៥, ៦?
◻ តើពួកយូដាដែលត្រឡប់មកវិញ បានពិសោធនូវការប្រែប្រួលអ្វីក្នុងស្ថានការណ៍និងស្រុករបស់គេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
សំណង់បាក់បែកនៃក្រុងផេត្រា នៅកន្លែងដែលពួកអេដំមធ្លាប់រស់នៅ
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
Garo Nalbandian
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
កាលដែលពួកយូដានិរទេស ស្រុកយូដាភាគច្រើនបានក្លាយទៅជាទីហោរស្ថាន ពោរពេញទៅដោយសត្វសាហាវដូចជាខ្លាឃ្មុំនិងសត្វសិង្ហ
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
Bear and Lion: Safari-Zoo of Ramat-Gan, Tel Aviv