តើអ្នកនឹងបានសង្គ្រោះទេនៅពេលព្រះចាត់វិធានការ?
«បើមិនបានបន្ថយថ្ងៃទាំងនោះឲ្យខ្លីចុះ នោះគ្មានមនុស្សណានឹងបានសង្គ្រោះទេ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃទាំងនោះនឹងត្រូវបន្ថយទៅ ដោយយល់ដល់ពួករើសតាំង»។—ម៉ាថាយ ២៤:២២
១, ២. (ក) ហេតុអ្វីក៏ជាការធម្មតាក្នុងការខ្វល់ខ្វាយអំពីអនាគតយើង? (ខ) ការខ្វល់ខ្វាយធម្មតាប្រហែលទាក់ទងនឹងសំនួរដ៏សំខាន់ណាខ្លះ?
តើអ្នកមានចិត្តខ្វល់ខ្វាយនឹងខ្លួនឯងយ៉ាងណាដែរ? មនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ ខ្វល់ខ្វាយនឹងខ្លួនឯងយ៉ាងហួសហេតុ ទៅជាអ្នកឯកត្តនិយម។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរមិនផ្ដន្ទាទោសការខ្វល់ខ្វាយត្រឹមត្រូវនូវអ្វីដែលមានឥទ្ធិពលលើយើងនោះទេ។ (អេភេសូរ ៥:៣៣) នេះគឺរួមបញ្ចូលនឹងការខ្វល់ខ្វាយអំពីអនាគតរបស់យើង។ ដូច្នេះ ជាការធម្មតាទេ ក្នុងការចង់ដឹងអំពីអនាគតរបស់អ្នកនោះ។ តើអ្នកខ្វល់ខ្វាយអំពីអនាគតទេ?
២ យើងអាចដឹងជាប្រាកដថា ពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូមានការខ្វល់ខ្វាយបែបនោះអំពីអនាគតរបស់គេ។ (ម៉ាថាយ ១៩:២៧) នេះប្រហែលជាមូលហេតុមួយដែលគេបានសួរសំនួរ កាលដែលពួកគេបួននាក់បាននៅជាមួយព្រះយេស៊ូលើភ្នំអូលីវ។ ពួកគេបានសួរថា៖ «សូមប្រាប់យើងខ្ញុំ តើកាលណាបានការទាំងនេះនឹងមកដល់ តើមានទីសំគាល់ណាឲ្យដឹង ក្នុងកាលដែលការទាំងនេះជិតកើតមក»? (ម៉ាកុស ១៣:៤) ព្រះយេស៊ូមិនបានធ្វើព្រងើយនឹងការខ្វល់ខ្វាយធម្មតាក្នុងអនាគតនោះទេ—គឺការខ្វល់ខ្វាយរបស់គេនិងរបស់យើង។ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ទ្រង់បានបង្ហាញអំពីរបៀបដែលការនេះនឹងមានឥទ្ធិពលមកលើពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ ហើយនិងលទ្ធផលចុងបំផុត។
៣. ហេតុអ្វីក៏យើងភ្ជាប់ការតបឆ្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូដល់សម័យយើងនេះ?
៣ ការតបឆ្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូ បានរៀបរាប់អំពីទំនាយដែលមានការសម្រេចយ៉ាងធំក្នុងសម័យយើងនេះ។ យើងអាចឃើញអំពីរឿងនេះ ពីសង្គ្រាមលោក ពីការប្រឆាំងគ្នាជាច្រើនក្នុងសតវត្សយើង ការរញ្ជួយផែនដីដែលបានសម្លាប់មនុស្សរាប់មិនអស់ ការខ្វះអាហារដែលធ្វើឲ្យមានជម្ងឺនិងមរណភាព និងសេចក្ដីវេទនាជាច្រើន—គឺពីរោគរាតត្បាតគ្រុនផ្ដាសាយអេស្ប៉ាញ៉ុលនៅឆ្នាំ១៩១៨ មកដល់រោគអេដស៍សព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែ ការតបឆ្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូជាច្រើនក៏មានការសម្រេចក្នុងសេចក្ដីហិនវិនាសនៃក្រុងយេរូសាឡិមដែរ ដោយពួករ៉ូម៉ាំងក្នុងឆ្នាំ៧០ ស.យ.។ ព្រះយេស៊ូបានព្រមានប្រាប់ពួកសិស្សថា៖ «ឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រយ័តខ្លួន ពីព្រោះគេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅឯក្រុមជំនុំ គេនឹងវាយអ្នករាល់គ្នា នៅក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយនាំទៅចំពោះចៅហ្វាយខេត្ត នឹងស្តេច ដោយព្រោះខ្ញុំ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់លោកទាំងនោះ»។—ម៉ាកុស ១៣:៩
អ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានទាយប្រាប់ និងអ្វីដែលបានកើតឡើង
៤. តើមានការព្រមានណាខ្លះក្នុងការតបឆ្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូ?
៤ ព្រះយេស៊ូមិនគ្រាន់តែទាយប្រាប់ពីរបៀបដែលមនុស្សដទៃនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាមកលើសិស្សទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់បានប្រាប់ពួកគេនូវរបៀបដែលពួកគេត្រូវប្រព្រឹត្តជាយ៉ាងណាដែរ។ ឧទាហរណ៍៖ «កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញសេចក្ដីស្អប់ខ្ពើមដែលបង្ខូចបំផ្លាញ ឈរនៅកន្លែងដែលមិនគួរឲ្យឈរ (អ្នកណាដែលមើល ឲ្យយល់ចុះ) នោះត្រូវឲ្យពួកអ្នកនៅស្រុកយូដារត់ទៅឯភ្នំទៅ»។ (ម៉ាកុស ១៣:១៤) ដំណើររឿងស្រដៀងគ្នានៅលូកា ២១:២០ ចែងថា៖ «កាលណាឃើញពលទ័ពឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិម»។ តើទំនាយនេះបានសម្ដែងឲ្យឃើញពិតយ៉ាងណា ក្នុងការសម្រេចទីមួយ?
៥. តើមានអ្វីកើតឡើងក្នុងចំណោមពួកយូដាក្នុងឆ្នាំ៦៦ ស.យ.?
៥ សព្វវចនាធិប្បាយអន្តរជាតិបមាណីយព្រះគម្ពីរ (១៩៨២) ប្រាប់យើងថា៖ «ពួកយូដាមានចិត្តអន្ទះអន្ទែងយ៉ាងខ្លាំងនៅក្រោមកណ្ដាប់ដៃនៃពួករ៉ូម៉ាំង ហើយពួកអាជ្ញាហ្លួងក៏កាន់តែឃោរឃៅ សាហាវ និងមិនស្មោះត្រង់។ ការបះបោរដោយឥតលាក់លាមបានផ្ទុះឡើងក្នុងឆ្នាំ៦៦ ស.យ. . . . សង្គ្រាមបានផ្ទុះឡើងនៅពេលពួកឧទ្ទាមយូដាចាប់យកបន្ទាយម៉ាសាដា ក្រោមអំណាចនៃលោកម៉ិនន៉ាហិម ដែលបានដើរចូលក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅពេលដំណាលគ្នានេះ ពួកយូដាក្នុងទីក្រុងសេសារាត្រូវបានគេសម្លាប់រង្គាល ហើយពត៌មាននៃអំពើឃោរឃៅនេះបានឮពាសពេញប្រទេស។ កាក់ថ្មីបានចារឆ្នាំទី១រហូតដល់ឆ្នាំទី៥នៃការបះបោរ»។
៦. ការបះបោររបស់ពួកយូដាបានធ្វើឲ្យមានការប្រព្រឹត្តអ្វីពីពួករ៉ូម៉ាំង?
៦ ពួកកងទាហានរ៉ូម៉ាំងទីដប់ពីរ ក្រោមលោកសេស្ទីអើស ហ្គាឡឺសបានដើរចូលពីប្រទេសស៊ីរី ដោយបំផ្លិចបំផ្លាញស្រុកកាលីឡេនិងស្រុកយូដា ហើយរួចមកដើរចូលវាយប្រហាររដ្ឋធានី ព្រមទាំងចូលទៅផ្នែកខាងលើនៃ«យេរូសាឡិមជាទីក្រុងបរិសុទ្ធ»ផង។ (នេហេមា ១១:១; ម៉ាថាយ ៤:៥; ៥:៣៥; ២៧:៥៣) ក្នុងការសង្ខេបនូវអ្វីដែលបានកើតឡើង សៀវភៅ ការឡោមព័ទ្ធនៃក្រុងយេរូសាឡិមដោយពួករ៉ូម៉ាំង ចែងថា៖ «ពួករ៉ូម៉ាំងបានប៉ុនប៉ងឡើងកំផែងយេរូសាឡិមអស់រយៈប្រាំថ្ងៃ តែត្រូវបានច្រានទៅវិញម្ដងហើយម្ដងទៀត។ នៅទីបំផុត ដោយទប់ទល់នឹងកាំជ្រួចពុំបាន ពួកការពារនៃសាសន៍យូដាបានចុះចាញ់។ ដោយធ្វើគម្របបាំងការពារ—ដែលជាវិធីនៃការបាំងខែលលើក្បាលរបស់គេដើម្បីការពារខ្លួន—ពួករ៉ូម៉ាំងបានជីកពីក្រោមកំផែង ហើយបានប៉ុនប៉ងដុតទ្វារ។ នេះធ្វើឲ្យពួកការពារភ័យស្លន់យ៉ាងខ្លាំង»។ ពួកគ្រីស្ទានក្នុងទីក្រុងអាចនឹកចាំពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូ ហើយបានយល់ថាសេចក្ដីស្អប់ខ្ពើមបានឈរក្នុងទីបរិសុទ្ធ។a ប៉ុន្តែ ដោយទីក្រុងត្រូវបានឡោមព័ទ្ធ តើគ្រីស្ទានទាំងនេះអាចរត់គេចយ៉ាងណាបាន ដូចព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់នោះ?
៧. នៅពេលជិតបានជោគជ័យក្នុងឆ្នាំ៦៦ ស.យ. តើពួករ៉ូម៉ាំងបានធ្វើអ្វី?
៧ អ្នកប្រវត្ដិសាស្ត្រឈ្មោះ ហ្លាវីស ចូស៊ីហ្វឺស រៀបរាប់ថា៖ «លោកសេស្ទីអើស [ហ្គាឡឺស] មិនទាំងដឹងដល់ការអស់សង្ឃឹមនៃការឡោមព័ទ្ធជុំវិញ និងអារម្មណ៍នៃរាស្ត្រផង ស្រាប់តែបញ្ជាឲ្យពួកទាហានលោកឈប់វាយប្រហារ បោះបង់ចោលសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃការជោគជ័យ ទោះជាលោកមិនបានចាញ់ក្ដី ហើយប្រព្រឹត្តផ្ទុយនឹងវិចារណញ្ញាណទាំងអស់ គឺដកថយចេញពីទីក្រុង»។ (The Jewish War, II, 540 [xix, 7]) ហេតុអ្វីក៏លោកហ្គាឡឺសដកថយចេញដូច្នេះ? ទោះជាមានមូលហេតុយ៉ាងណាក៏ដោយ ការដកថយចេញរបស់លោក បានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគ្រីស្ទានធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះយេស៊ូ ហើយរត់គេចទៅឯភ្នំផុតពីគ្រោះថ្នាក់។
៨. តើអ្វីជាការវាយប្រហារលើកទីពីរនៃពួករ៉ូម៉ាំងមកលើក្រុងយេរូសាឡិម ហើយតើពួករួចរស់ជីវិតបានពិសោធអ្វី?
៨ ការគោរពតាមជាការបានសង្គ្រោះជីវិត។ មិនយូរប៉ុន្មាន ពួករ៉ូម៉ាំងបានចូលមកកំទេចពួកបះបោរអស់។ យុទ្ធការក្រោមឧត្តមសេនីយថៃធើស បានខិតដល់កំពូលពេលបានឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិមពីខែមេសាទៅខែសីហា នៃឆ្នាំ៧០ ស.យ.។ ការអានសេចក្ដីរៀបរាប់របស់លោកចូស៊ីហ្វឺសនូវរបៀបដែលពួកយូដាបានរងទុក្ខនោះ គឺធ្វើឲ្យរន្ធត់ចិត្តណាស់។ ក្រៅពីពួកដែលត្រូវបានសម្លាប់ដោយពួករ៉ូម៉ាំង ពួកយូដាឯទៀតក៏ត្រូវបានពួកយូដាផ្សេងទៀតសម្លាប់ដែរ ហើយការអត់អាហារបាននាំឲ្យមានការស៊ីសាច់មនុស្ស។ ដល់ពេលពួករ៉ូម៉ាំងបានជ័យជំនះ មានពួកយូដា១.១០០.០០០នាក់ត្រូវបានស្លាប់។b ចំពោះពួករួចរស់ជីវិត៩៧.០០០នាក់ ពួកខ្លះត្រូវបានគេប្រហារជីវិតភ្លាម ពួកឯទៀតត្រូវបានទៅជាខ្ញុំគេ។ លោកចូស៊ីហ្វឺសនិយាយថា៖ «ពួកដែលមានអាយុលើសដប់ប្រាំពីរឆ្នាំត្រូវបានដាក់ច្រវាក់ ហើយបានបញ្ជូនឲ្យទៅធ្វើការធ្ងន់ក្នុងប្រទេសអេស៊ីប កាលដែលមនុស្សជាច្រើនទៀត ត្រូវបានថៃធើសឲ្យទៅខេត្តផ្សេងៗ ដើម្បីឲ្យស្លាប់ក្នុងរោងល្ខោនដោយដាវឬដោយសត្វសាហាវ»។ កាលដែលដំណើរនេះកំពុងតែកើតឡើង មានពួកជាប់គុក១១.០០០នាក់បានស្លាប់ដោយឥតអាហារ។
៩. ហេតុអ្វីក៏ពួកគ្រីស្ទានមិនបានពិសោធដូចពួកយូដា ប៉ុន្តែនៅមានសំនួរអ្វី?
៩ ពួកគ្រីស្ទានដឹងគុណណាស់ ដែលពួកគេបានគោរពតាមព្រមានរបស់ព្រះយេស៊ូ ហើយបានរត់គេចពីទីក្រុង មុននឹងពួកកងទ័ពរបស់រ៉ូម៉ាំងបានត្រឡប់មកវិញ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានសង្គ្រោះពីផ្នែកនៃអ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ‹សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងណាស់ ដល់ម្ល៉េះបានជាតាំងពីដើមកំណើតលោកីយ ដរាបមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ មិនដែលមានយ៉ាងដូច្នោះឡើយ ហើយទៅមុខក៏មិនដែលមានដែរ›លើយេរូសាឡិម។ (ម៉ាថាយ ២៤:២១) ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៀតថា៖ «បើមិនបានបន្ថយថ្ងៃទាំងនោះឲ្យខ្លីចុះ នោះគ្មានមនុស្សណានឹងបានសង្គ្រោះទេ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃទាំងនោះនឹងត្រូវបន្ថយទៅ ដោយយល់ដល់ពួករើសតាំង»។ (ម៉ាថាយ ២៤:២២) តើនេះមានន័យយ៉ាងណានៅពេលនោះ ហើយឥឡូវនេះ មានន័យយ៉ាងណាដែរ?
១០. នៅពេលមុនៗ តាមរបៀបណាដែលយើងបានពន្យល់ម៉ាថាយ ២៤:២២?
១០ នៅពេលមុនៗ ត្រូវបានពន្យល់ថា ‹ពួកមនុស្សដែលបានសង្គ្រោះ› គឺសំដៅទៅពួកយូដាដែលបានរួចរស់ជីវិតពីសេចក្ដីវេទនាក្នុងយេរូសាឡិមនៃឆ្នាំ៧០ ស.យ.។ ពួកគ្រីស្ទានបានរត់គេច ដើម្បីឲ្យព្រះអនុញ្ញាតពួករ៉ូម៉ាំងធ្វើហិនវិនាសភ្លាម។ បើនិយាយឲ្យស្រួលទៅ ដោយយល់ដល់ហេតុការណ៍ ដែល«ពួករើសតាំង»ផុតពីគ្រោះថ្នាក់ហើយ នោះថ្ងៃនៃសេចក្ដីវេទនាអាចបន្ថយឲ្យខ្លី អនុញ្ញាតឲ្យ«មនុស្ស»យូដាបានសង្គ្រោះ។ គឺត្រូវបានយល់មកថា ពួកយូដាដែលបានសង្គ្រោះគឺតំណាងអស់ពួកអ្នករួចរស់ជីវិតពីសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងដែលនឹងមានក្នុងសម័យយើងនេះ។—វិវរណៈ ៧:១៤
១១. ហេតុអ្វីក៏យើងឃើញថា ការពន្យល់ម៉ាថាយ ២៤:២២ គួរតែពិចារណាមើលឡើងវិញ?
១១ ប៉ុន្តែ តើការពន្យល់នោះសមស្របនឹងអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងឆ្នាំ៧០ ស.យ.នោះទេ? ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា «មនុស្ស»នឹងត្រូវបាន«សង្គ្រោះ»ចេញពីសេចក្ដីវេទនា។ តើអ្នកនឹងប្រើពាក្យ«បានសង្គ្រោះ» ចំពោះពួក៩៧.០០០នាក់ដែលបានរួចរស់ជីវិត ថ្វីបើរាប់ពាន់នាក់ត្រូវបានស្លាប់មិនយូរប៉ុន្មានមក ដោយការអត់ឃ្លានឬសម្លាប់ក្នុងរោងល្ខោនឬ? ចូស៊ីហ្វឺសបាននិយាយអំពីរោងល្ខោនមួយនៅសេសារាថា៖ «ចំនួនមនុស្សដែលបានស្លាប់ក្នុងការប្រយុទ្ធនឹងសត្វសាហាវឬវាយគ្នានោះ ឬដោយគេបានដុតសម្លាប់ គឺមានលើសជាង២.៥០០នាក់»។ ថ្វីបើពួកគេមិនបានស្លាប់នៅពេលបានឡោមព័ទ្ធក្ដី ពួកគេគឺប្រាកដជាមិនបាន«សង្គ្រោះ»ទេ។ ហើយតើព្រះយេស៊ូនឹងចាត់ពួកគេ ដូចជាពួកអ្នកដែលបានរួចរស់ជីវិតដ៏សប្បាយនៃ«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង»ដែលនឹងមកដល់នោះឬ?
មនុស្សបានសង្គ្រោះ—តាមរបៀបណា?
១២. តើអ្នកណាជា«ពួករើសតាំង»នៅសតវត្សទីមួយ ដែលព្រះមានព្រះទ័យទុកដាក់នោះ?
១២ មកដល់ឆ្នាំ៧០ ស.យ. ព្រះអង្គលែងចាត់ទុកពួកយូដាខាងសាច់ឈាមជារាស្ត្ររើសតាំងរបស់ទ្រង់ទៀត។ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថា ព្រះអង្គបដិសេធសាសន៍នោះ ហើយនឹងអនុញ្ញាតឲ្យរដ្ឋធានី ព្រះវិហារ និងប្រព័ន្ធនៃការថ្វាយបង្គំមកដល់ទីបញ្ចប់។ (ម៉ាថាយ ២៣:៣៧–២៤:២) ព្រះបានជ្រើសរើសសាសន៍ថ្មីមួយទៀត គឺអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណ។ (កិច្ចការ ១៥:១៤; រ៉ូម ២:២៨, ២៩; កាឡាទី ៦:១៦) ពួកនេះគឺមានមនុស្សប្រុសស្រីដែលបានជ្រើសរើសចេញពីសាសន៍នានា ហើយបានចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ (ម៉ាថាយ ២២:១៤; យ៉ូហាន ១៥:១៩; កិច្ចការ ១០:១, ២, ៣៤, ៣៥, ៤៤, ៤៥) ប៉ុន្មានឆ្នាំមុននឹងការវាយប្រហារដោយលោកសេស្ទីអើស ហ្គាឡឺស ពេត្រុសបានសរសេរទៅ«ពួកអ្នករើសតាំង តាមបព្វញ្ញាណនៃព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា ដោយព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ញែកជាបរិសុទ្ធ»។ ពួកចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបែបនេះ ជា«ពូជជ្រើសរើស ជាពួកសង្ឃហ្លួង ជាសាសន៍បរិសុទ្ធ ជារាស្ត្រ»។ (ពេត្រុសទី១ ១:១, ២; ២:៩) ព្រះនឹងយកពួករើសតាំងទាំងនេះទៅស្ថានសួគ៌ ដើម្បីសោយរាជ្យជាមួយព្រះយេស៊ូ។—កូល៉ុស ១:១, ២; ៣:១២; ទីតុស ១:១; វិវរណៈ ១៧:១៤
១៣. តើពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ២៤:២២ អាចមានន័យអ្វី?
១៣ ដោយបានសម្គាល់ពួករើសតាំង នោះជាការប្រសើរ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូបានទាយប្រាប់ថាថ្ងៃនៃសេចក្ដីវេទនា នឹងត្រូវបានបន្ថយឲ្យខ្លី «ដោយយល់ដល់ពួករើសតាំង»។ ពាក្យក្រិកដែលបកប្រែថា ‹ដោយយល់ដល់› ក៏អាចបកប្រែ‹ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់› ឬ «សំរាប់ . . . ប្រយោជន៍›។ (ម៉ាកុស ២:២៧; យ៉ូហាន ១២:៣០; កូរិនថូសទី១ ៨:១១; ៩:១០, ២៣; ១១:៩; ធីម៉ូថេទី២ ២:១០; វិវរណៈ ២:៣) ដូច្នេះព្រះយេស៊ូអាចមានបន្ទូលថា ‹បើមិនបានបន្ថយថ្ងៃទាំងនោះឲ្យខ្លីចុះ នោះគ្មានមនុស្សណានឹងបានសង្គ្រោះទេ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃទាំងនោះនឹងត្រូវបន្ថយទៅ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ពួករើសតាំង›។c (ម៉ាថាយ ២៤:២២) តើអ្វីមួយដែលបានកើតឡើងដែលមានប្រយោជន៍ ឬ‹ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់›ពួកគ្រីស្ទានរើសតាំងដែលជាប់ក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមឬ?
១៤. តើតាមរបៀបណាដែល«មនុស្ស»បានសង្គ្រោះនៅពេលពួកកងទ័ពរ៉ូម៉ាំងបានដកថយចេញដោយឥតមូលហេតុ ពីយេរូសាឡិមក្នុងឆ្នាំ៦៦ ស.យ.?
១៤ សូមនឹកចាំថា ក្នុងឆ្នាំ៦៦ ស.យ. ពួករ៉ូម៉ាំងបានដើរកាត់ស្រុកកាន់កាប់យេរូសាឡិមផ្នែកខាងលើ ហើយបានចាប់ជីកពីក្រោមកំផែង។ ចូស៊ីហ្វឺសនិយាយថា៖ «បើលោកគ្រាន់តែតស៊ូឡោមព័ទ្ធបន្ដិចទៀត លោកច្បាស់ជាចាប់បានទីក្រុងនោះភ្លាមតែម្ដង»។ សូមសួរខ្លួនអ្នកមើល ហេតុអ្វីក៏ពួកកងទ័ពដ៏ខ្លាំងនេះស្រាប់តែបោះបង់ចោលយុទ្ធការ ហើយ«ប្រព្រឹត្តផ្ទុយនឹងវិចារណញ្ញាណទាំងអស់»បានដកថយដូច្នេះ? រូភឺត ហ្វើនញូ ជាអ្នកឯកទេសខាងបកប្រែប្រវត្ដិសាស្ត្រសង្គ្រាម និយាយថា៖ «គ្មានអ្នកប្រវត្ដិសាស្ត្រឯណាម្នាក់មានជ័យជំនះក្នុងការផ្ដល់មូលហេតុគ្រប់គ្រាន់ ចំពោះសេចក្ដីសម្រេចដ៏ចំឡែក ហើយដ៏ហិនហោចរបស់លោកហ្គាឡឺសឡើយ»។ ទោះជាមានមូលហេតុយ៉ាងណាក៏ដោយ គឺថាសេចក្ដីវេទនាត្រូវបានបន្ថយឲ្យខ្លី។ ពួករ៉ូម៉ាំងបានដកថយ ហើយពួកយូដាបានវាយលុកកាលដែលពួកគេដកទ័ពចេញ។ ចុះពួកគ្រីស្ទាន«រើសតាំង»ដែលបានជាប់នោះ ជាយ៉ាងណាដែរ? ការឈប់ឡោមព័ទ្ធ មានសេចក្ដីថា ពួកគេបានសង្គ្រោះពីការកាប់សម្លាប់ ដែលបានគំរាមកំហែងក្នុងកំឡុងសេចក្ដីវេទនា។ ដូច្នេះ ពួកគ្រីស្ទានទាំងនោះដែលឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ពីការបន្ថយឲ្យខ្លីនៃសេចក្ដីវេទនាក្នុងឆ្នាំ៦៦ ស.យ. គឺជាពួក«មនុស្ស»ដែលបានសង្គ្រោះ រៀបរាប់មកក្នុងម៉ាថាយ ២៤:២២។
តើអ្នកមានអនាគតយ៉ាងណា?
១៥. ហេតុអ្វីក៏អ្នកនិយាយថា ម៉ាថាយជំពូក ២៤ គួរតែជាការចាប់អារម្មណ៍ក្នុងសម័យយើង?
១៥ អ្នកណាម្នាក់ប្រហែលជាសួរថា ‹ហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំត្រូវចាប់អារម្មណ៍នឹងការបំភ្លឺឲ្យច្បាស់នៃពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូនេះ›? ពីព្រោះ គឺមានមូលហេតុជាច្រើនក្នុងការសន្និដ្ឋានថា ទំនាយរបស់ព្រះយេស៊ូនឹងត្រូវមានការសម្រេចដ៏ធំ គឺធំលើសជាងអ្វីដែលបានកើតឡើងរហូតមក ហើយរួមទាំងហេតុការណ៍នៅឆ្នាំ៧០ ស.យ.។d (ប្រៀបធៀបម៉ាថាយ ២៤:៧; លូកា ២១:១០, ១១; វិវរណៈ ៦:២-៨) ជាច្រើនទសវត្សមកហើយ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្សាយថា ការសម្រេចដ៏ធំដែលនឹងកើតឡើងក្នុងសម័យយើង បញ្ជាក់ថាយើងអាចសង្ឃឹមនឹងមាន«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង»នៅខាងមុខនេះ។ ក្នុងកំឡុងគ្រានោះ តើតាមរបៀបណាដែលពាក្យទំនាយនៅម៉ាថាយ ២៤:២២ នឹងបានសម្រេច?
១៦. តើហេតុការណ៍ដ៏លើកទឹកចិត្តអ្វី ដែលវិវរណៈផ្ដល់ឲ្យចំពោះសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងនៅខាងមុខ?
១៦ ប្រហែលពីរទសវត្សក្រោយពីសេចក្ដីវេទនាលើយេរូសាឡិម សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរសៀវភៅវិវរណៈ។ នេះគឺបញ្ជាក់ថាសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងមាននៅខាងមុខ។ ហើយដោយខ្វល់ខ្វាយក្នុងអ្វីដែលមានឥទ្ធិពលលើយើងផ្ទាល់ យើងប្រហែលជាមានចិត្តធូរស្រាល ដោយដឹងថាទំនាយវិវរណៈធានារ៉ាប់រងថានឹងមានមនុស្សរស់ពីសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងដែលនឹងមកដល់នេះ។ យ៉ូហានបានទាយប្រាប់ថា «មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ . . . ពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា»។ តើពួកគេជាអ្នកណា? សម្លេងពីស្ថានសួគ៌ឆ្លើយថា៖ «នោះជាពួកអ្នកដែលបានចេញពីគ្រាវេទនាយ៉ាងធំមក»។ (វិវរណៈ ៧:៩, ១៤) ត្រូវហើយ ពួកគេនឹងបានរួចរស់ជីវិត! វិវរណៈក៏ប្រាប់យើងឲ្យយល់នូវអ្វីដែលនឹងកើតឡើងក្នុងសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងនៅខាងមុខដែរ ហើយនូវរបៀបដែលម៉ាថាយ ២៤:២២ នឹងបានសម្រេច។
១៧. ផ្នែកដំបូងនៃសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងនឹងរួមបញ្ចូលអ្វី?
១៧ ផ្នែកដំបូងនៃសេចក្ដីវេទនានេះ គឺការប្រយុទ្ធទៅលើស្ត្រីពេស្យាជានិមិត្តរូប ដែលហៅថា «បាប៊ីឡូនដ៏ធំ»។ (វិវរណៈ ១៤:៨; ១៧:១, ២) វាគឺតំណាងចក្រភពសាសនាមិនពិតទូទាំងពិភពលោក ដែលពិភពគ្រីស្ទសាសនាមានទោសជាងគេ។ យោងទៅតាមពាក្យវិវរណៈ ១៧:១៦-១៨ ព្រះនឹងដាក់ទៅក្នុងចិត្តនៃពួកនយោបាយឲ្យប្រយុទ្ធស្ត្រីពេស្យាជានិមិត្តរូបនេះ។e សូមគិតអំពីការប្រយុទ្ធនេះ ដែលមើលទៅឃើញយ៉ាងណាចំពោះពួក«រើសតាំង»របស់ព្រះ និងពួកគូកនរបស់គេ «ពួកហ្វូងធំ»។ កាលដែលការប្រយុទ្ធទៅលើសាសនាកំពុងជឿនទៅមុខ នេះប្រហែលដូចជានឹងបោសសំអាតអង្គការសាសនាទាំងអស់ រួមទាំងរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។
១៨. ហេតុអ្វីក៏មើលទៅហាក់ដូចជាគ្មាន«មនុស្ស»ណាមួយនឹងបានសង្គ្រោះនៅផ្នែកដំបូងនៃសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង?
១៨ នេះជាគ្រាដែលពាក្យព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ២៤:២២ នឹងបានសម្រេចតាមទំហំដ៏ធំ។ ដូចជាពួករើសតាំងក្នុងយេរូសាឡិមមើលទៅដូចជាមានគ្រោះថ្នាក់ជាយ៉ាងណា នោះពួកអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលដូចជាមានគ្រោះថ្នាក់ដែរ ពីការប្រយុទ្ធលើសាសនា ដែលមើលទៅដូចជាសម្លាប់ចោល«មនុស្ស»នៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ សូមឲ្យយើងនឹកចាំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ៦៦ ស.យ.វិញ។ សេចក្ដីវេទនាដែលបានបណ្ដាលដោយពួករ៉ូម៉ាំងត្រូវបានបន្ថយឲ្យខ្លី អនុញ្ញាតឲ្យពួកចាក់ប្រេងតាំងនៃព្រះ នូវឱកាសជាច្រើនដើម្បីរត់គេចឲ្យបានរួចរស់ជីវិត។ ដូច្នេះ យើងអាចទុកចិត្តបានថា ការប្រយុទ្ធដ៏ហិនហោចទៅលើសាសនា នឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យកំទេចចោលក្រុមជំនុំពិភពលោកនៃពួកអ្នកថ្វាយពិតបានឡើយ។ នេះនឹងកើតឡើងយ៉ាងលឿន ហាក់បីដូចជា«ក្នុងមួយថ្ងៃ»។ ប៉ុន្តែ ការប្រយុទ្ធនឹងបន្ថយឲ្យខ្លី គឺមិនអនុញ្ញាតឲ្យបំពេញបំណងរបស់វាទេ ដើម្បីឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះអាចបាន«សង្គ្រោះ»។—វិវរណៈ ១៨:៨
១៩. (ក) ក្រោយពីផ្នែកដំបូងនៃសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង នឹងឃើញអ្វីយ៉ាងជាក់ស្តែង? (ខ) តើនេះនឹងនាំមកដល់អ្វី?
១៩ ផ្នែកផ្សេងៗទៀតនៃអង្គការលើផែនដីរបស់អារក្សសាតាំង ក្រោយមកនឹងមាននៅមួយរយៈ ដោយសោកស្ដាយការបាត់បង់នៃការទាក់ទងនឹងស្ត្រីពេស្យាដើមរបស់គេ។ (វិវរណៈ ១៨:៩-១៩) នៅចំណុចណាមួយ ពួកគេនឹងឃើញថាពួកអ្នកបំរើព្រះពិត រស់នៅ«ដោយសុខសាន្ត ដែលទាំងអស់គ្នានៅដោយឥតមានកំផែង» ហើយមើលទៅ ដូចជាស្រួលនឹងធ្វើបៀតបៀនទៅលើ។ តើពួកនេះនឹងភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! ក្នុងការប្រព្រឹត្តតបដល់ការឈ្លានពានដ៏គំរាមកំហែងនេះ ព្រះនឹងប្រហារជីវិតពួកសត្រូវទ្រង់ក្នុងផ្នែកចុងក្រោយនៃសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង។—អេសេគាល ៣៨:១០-១២, ១៤, ១៨-២៣
២០. ហេតុអ្វីក៏ផ្នែកទីពីរនៃសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងនឹងមិនធ្វើឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះមានគ្រោះថ្នាក់?
២០ ផ្នែកទីពីរនៃសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង នឹងមានដូចអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ក្រុងយេរូសាឡិមនិងពួកមនុស្ស ក្នុងការប្រយុទ្ធទីពីរនៃពួករ៉ូម៉ាំងក្នុងឆ្នាំ៧០ ស.យ.។ នេះនឹងបញ្ជាក់ឲ្យឃើញជា«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងណាស់ ដល់ម្ល៉េះបានជាតាំងពីដើមកំណើតលោកីយ ដរាបមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ មិនដែលមានយ៉ាងដូច្នោះឡើយ ហើយទៅមុខក៏មិនដែលមានដែរ»។ (ម៉ាថាយ ២៤:២១) យើងអាចទុកចិត្តទាំងស្រុងថា ពួករើសតាំងរបស់ព្រះហើយពួកគូកនរបស់គេនឹងមិនមានគ្រោះថ្នាក់ ដែលអាចស្លាប់នោះឡើយ។ ទេ ពួកគេនឹងមិនរត់ទៅកន្លែងនៃភូមិសាស្ត្រណាមួយឡើយ។ ពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមអាចរត់គេចពីទីក្រុងទៅឯភ្នំ ដូចជាកន្លែងផែឡាឆ្លងទន្លេយ័រដាន់។ ប៉ុន្តែ ក្នុងអនាគត ពួកស្មរបន្ទាល់ស្មោះត្រង់របស់ព្រះនឹងរស់នៅជុំវិញកន្លែងលើផែនដី ដូច្នេះការផុតគ្រោះថ្នាក់និងការការពារ គឺមិនអាស្រ័យទៅលើកន្លែងនៃភូមិសាស្ត្រណាមួយឡើយ។
២១. តើអ្នកណានឹងប្រយុទ្ធក្នុងសង្គ្រាមចុងក្រោយ ហើយនឹងមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
២១ សេចក្ដីហិនវិនាសគឺមិនមែនដោយពួកកងទ័ពនៃស្រុករ៉ូម ឬដោយទីភ្នាក់ងាររបស់មនុស្សណាឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ សៀវភៅវិវរណៈរៀបរាប់ពួកកងទ័ពប្រហារជីវិតនេះ គឺមកពីស្ថានសួគ៌។ ត្រូវហើយ ផ្នែកចុងក្រោយនៃសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងនោះនឹងបានអនុវត្តឡើង មិនមែនដោយកងទ័ពរបស់មនុស្សទេ ប៉ុន្តែដោយ«បន្ទូលរបស់ព្រះ» ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ជាព្រះមហាក្សត្រ ហើយមានជំនួយពី‹ពួកកងទ័ពក្នុងស្ថានសួគ៌› ដែលរួមបញ្ចូលគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងដែលបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ «ព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់ ហើយជាស្តេចលើអស់ទាំងស្តេច» នឹងប្រហារជីវិតដ៏ពេញទីជាងពួករ៉ូម៉ាំងបានធ្វើក្នុងឆ្នាំ៧០ ស.យ.ទៅទៀត។ នេះនឹងកំទេចចោលមនុស្សទាំងអស់ណាដែលប្រឆាំងព្រះ—ដូចជាស្តេច ឧត្តមសេនីយ ពួកសេរីនិងពួកបំរើ តូចនិងធំ។ សូម្បីតែអង្គការរបស់សាតាំងនៃពិភពលោកនេះ ក៏នឹងជួបទីបញ្ចប់របស់គេដែរ។—វិវរណៈ ២:២៦, ២៧; ១៧:១៤; ១៩:១១-២១; យ៉ូហានទី១ ៥:១៩
២២. ក្នុងន័យណាទៀត ដែល«មនុស្ស»នឹងបានសង្គ្រោះ?
២២ សូមនឹកចាំថា«មនុស្ស» ទាំងពួកសំណល់ចាក់ប្រេងតាំងនិង«ពួកហ្វូងធំ» នឹងត្រូវបានសង្គ្រោះ នៅពេលដែលបាប៊ីឡូនដ៏ធំធ្លាក់យ៉ាងលឿនក្នុងផ្នែកទីមួយនៃសេចក្ដីវេទនា។ យ៉ាងដូច្នេះដែរ ក្នុងផ្នែកចុងក្រោយនៃសេចក្ដីវេទនា «មនុស្ស»ដែលបានរត់ទៅខាងព្រះយេហូវ៉ានឹងបានសង្គ្រោះ។ នេះគឺច្បាស់ជាខុសនឹងលទ្ធផលនៃពួកបះបោរយូដាក្នុងឆ្នាំ៧០ ស.យ.មែន!
២៣. តើ«មនុស្ស»ដែលបានសង្គ្រោះអាចទន្ទឹងចាំអ្វី?
២៣ ក្នុងការគិតអំពីភាពអាចមានដល់អនាគតរបស់អ្នកនិងពួកស្ងួនភ្ងាអ្នក សូមកត់ចាំនូវអ្វីដែលបានសន្យាក្នុងវិវរណៈ ៧:១៦, ១៧៖ «គេនឹងមិនឃ្លាន ឬស្រេកទៀត ក៏មិនត្រូវថ្ងៃចាំងមកលើគេ ឬចំហាយណាទៀតឡើយ ពីព្រោះកូនចៀមដែលនៅកណ្ដាលបល្ល័ង្ក ទ្រង់នឹងឃ្វាល ហើយនាំគេ ទៅដល់រន្ធទឹកនៃជីវិត ហើយព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែកគេចេញ»។ ប្រាកដហើយ នោះគឺពិតជាបាន«សង្គ្រោះ» ក្នុងន័យដ៏អស្ចារ្យ ជាស្ថាពរមែន។
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ១ មិថុនា ១៩៩៦ ទំព័រ ១៤-១៩
b លោកចូស៊ីហ្វឺសនិយាយថា៖ «នៅពេលដែលថៃធើសបានចូល គាត់មានចិត្តយ៉ាងអស្ចារ្យនៃកម្លាំងរបស់ទីក្រុង . . . គាត់បានលាន់មាត់ថា៖ ‹ព្រះបានគាំទ្រយើង គឺជាព្រះទេដែលបាននាំឲ្យពួកយូដាធ្លាក់ពីទីមាំមួនទាំងនេះ ដ្បិតតើដៃមនុស្សឬគ្រឿងប្រដាប់អាចធ្វើអ្វីកើតដល់ប៉មបែបនេះ› »?
c គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ បទគម្ពីរម៉ាថាយ ២៤:២២ របស់ហ្សិម-ធប់ ប្រើពាក្យហេព្រើរ ʼa·vurʹ ដែលមានន័យថា«ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់; ដោយយល់ដល់; ដើម្បីឲ្យ»។—សូមមើលអត្ថបទមុន ទំព័រ២៤។
d សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ១៥ កុម្ភៈ ១៩៩៤ ទំព័រ ១១ និង ១២ និងផែនទីទំព័រ ១៤និង១៥ ដែលមានទំនាយរបស់ព្រះយេស៊ូក្នុងម៉ាថាយជំពូក ២៤ ម៉ាកុសជំពូក ១៣ ហើយលូកាជំពូក ២១។
e សូមមើល Revelation—Its Grand Climax At Hand!, ទំព័រ ២៣៥-៥៨ បោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
◻ តើមានផ្នែកពីរអ្វីខ្លះ ចំពោះការប្រយុទ្ធរបស់ពួករ៉ូម៉ាំងមកលើយេរូសាឡិម?
◻ ហេតុអ្វីក៏ពួកយូដាដែលបានរួចរស់ជីវិត ៩៧.០០០នាក់ ក្នុងឆ្នាំ៧០ ស.យ. ប្រហែលជាមិនមែនពួក«មនុស្ស»ដែលបានរៀបរាប់ក្នុងម៉ាថាយ ២៤:២២?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលសេចក្ដីវេទនានៃក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានបន្ថយឲ្យខ្លី ហើយតាមរបៀបណាដែល«មនុស្ស»បានសង្គ្រោះ?
◻ ក្នុងសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងដែលកាន់តែជិតមកដល់នេះ តាមរបៀបណាដែលថ្ងៃនឹងបន្ថយឲ្យខ្លី ហើយ«មនុស្ស»នឹងបានសង្គ្រោះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៨]
កាក់របស់យូដាត្រូវបានចារថ្មីក្រោយពីការបះបោរ។ អក្សរហេព្រើរ ចែងថា «ឆ្នាំទីពីរ» មានន័យថា ឆ្នាំ ៦៧ ស.យ. ជាឆ្នាំទីពីរនៃការបះបោររបស់គេ
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.
[រូបភាពនៅទំព័រ២៩]
កាក់របស់ពួករ៉ូម៉ាំងបានចារឡើងក្នុងឆ្នាំ ៧១ ស.យ.។ នៅខាងឆ្វេងជាពួកទាហានរ៉ូម៉ាំង នៅខាងស្ដាំពួកយូដាមរណទុក្ខ។ ពាក្យ IVDAEA CAPTA មានន័យថា «ចាប់បានយូដា»
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.