បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម
ប៉មយាម
បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិត
ខ្មែរ
  • គម្ពីរ
  • សៀវភៅផ្សេងៗ
  • កិច្ចប្រជុំ
  • w98 ១/៧ ទំ. ១៥-២០
  • សៀវភៅដែលមកពីព្រះ

សុំទោស គ្មានវីដេអូទេ

សុំទោស វីដេអូមានបញ្ហា

  • សៀវភៅដែលមកពីព្រះ
  • ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ១៩៩៨
  • ចំណងជើងតូច
  • អត្ថបទស្រដៀងគ្នា
  • សៀវភៅ​ដែល​យល់​ស្រប​នឹង​វិទ្យា​សាស្ត្រ
  • សៀវភៅ​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​សំរាប់​ការ​រស់​នៅ​សម័យ​ទំនើប
  • សៀវភៅ​នៃ​ទំនាយ​ពិត
  • ព្រះគម្ពីរជាសៀវភៅដែលមកពីព្រះ
    តើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា?
  • គម្ពីរជាសៀវភៅដែលមកពីព្រះ
    តើគម្ពីរអាចបង្រៀនយើងអំពីអ្វី?
  • សៀវភៅដែលបង្ហាញនូវចំណេះអំពីព្រះ
    ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច
  • តើអ្នកអាចទុកចិត្តគម្ពីរឬទេ?
    សប្បាយនឹងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់! អញ្ជើញទទួលប្រយោជន៍ពីការរៀនគម្ពីរ
មើលបន្ថែមទៀត
ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ១៩៩៨
w98 ១/៧ ទំ. ១៥-២០

សៀវភៅ​ដែល​មក​ពី​ព្រះ

«ដ្បិត​សេចក្ដី​ទំនាយ​មិន​ដែល​មក ដោយ​បំណង​ចិត្ត​មនុស្ស​ទេ គឺ​ជា​មនុស្ស​បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ ដែល​បាន​ទាយ ដោយ​សារ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ទ្រង់​បណ្ដាល​វិញ»។—ពេត្រុស​ទី​២ ១:២១

១, ២. (ក) ហេតុ​អ្វី​ក៏​មនុស្ស​ខ្លះ​សង្ស័យ​ថា​តើ​ព្រះ​គម្ពីរ​គឺ​ទាក់​ទង​ចំពោះ​ការ​រស់​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ? (ខ) តើ​មាន​ភស្តុ​តាង​បី​យ៉ាង​ណា​ដែល​យើង​អាច​ប្រើ ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា​ព្រះ​គម្ពីរ​គឺ​មក​ពី​ព្រះ?

តើ​ព្រះ​គម្ពីរ​ទាក់​ទង​ចំពោះ​មនុស្ស​ដែល​នៅ​រស់​នៅ​ជិត​សតវត្ស​ទី​២១​នេះ​ទេ? មនុស្ស​ខ្លះ​គិត​ថា​ឥត​ទាក់​ទង​ឡើយ។ គ្រូ​ពេទ្យ​លោក អ៊ីឡែ ឈីសិន​បាន​សរសេរ​ពន្យល់​នូវ​ហេតុ​ដែល​លោក​គិត​ថា​ព្រះ​គម្ពីរ​ឥត​ទាន់​សម័យ៖ «គ្មាន​អ្នក​ណា​យក​សៀវភៅ​គីមី​នៅ​ឆ្នាំ​១៩២៤ ដើម្បី​បង្រៀន​នៅ​ថ្នាក់​រៀន​គីមី​ទំនើប​នេះ​ឡើយ—តាំង​ពី​នោះ​មក អ្វី​ៗ​ជា​ច្រើន​បាន​រៀន​បន្ថែម​អំពី​គីមី​ហើយ»។ ការ​វែក​ញែក​នេះ​ហាក់​ដូច​ជា​សម​ហេតុ​ផល បើ​ពិនិត្យ​មើល​សើៗ។ មែន​ហើយ មនុស្សជាតិ​បាន​រៀន​ច្រើន​អំពី​វិទ្យា​សាស្ត្រ សុខភាព​នៃ​ខួរ​ក្បាល និង​មារយាទ​របស់​មនុស្ស​តាំង​ពី​ជំនាន់​ព្រះ​គម្ពីរ​មក​ម្ល៉េះ។ ដូច្នេះ អ្នក​ខ្លះ​ឆ្ងល់​ថា៖ ‹តើ​សៀវភៅ​ពី​បុរាណ​បែប​នេះ អាច​ជៀស​ផុត​ពី​ភាព​ឥត​ត្រឹម​ត្រូវ​ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ​យ៉ាង​ណា​បាន? តើ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច​ដែល​សៀវភៅ​នេះ​មាន​ឱវាទ ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​សំរាប់​ការ​រស់​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ›?

២ ព្រះ​គម្ពីរ​ផ្ដល់​ឲ្យ​ចម្លើយ។ នៅ​ពេត្រុស​ទី​២ ១:២១ គឺ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ព្យាការី​ព្រះ​គម្ពីរ«បាន​ទាយ ដោយ​សារ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ទ្រង់​បណ្ដាល​វិញ»។ ដូច្នេះ​ព្រះ​គម្ពីរ​បង្ហាញ​ថា​នេះ​ជា​សៀវភៅ​ដែល​មក​ពី​ព្រះ។ ប៉ុន្តែ តើ​យើង​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង​ទៀត​ជឿ​រឿង​នេះ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច? សូម​ឲ្យ​យើង​ពិនិត្យ​មើល​ភស្តុ​តាង​បី​យ៉ាង ដែល​ថា​ព្រះ​គម្ពីរ​ជា​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ៖ (១) គឺ​ទៀង​ត្រូវ​ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ (២) មាន​គោល​ការណ៍​ជា​ច្រើន ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ហើយ(៣) មាន​ទំនាយ​ចំ​ៗ​ដែល​បាន​សម្រេច ដូច​បាន​បញ្ជាក់​ដោយ​ហេតុ​ការណ៍​ខាង​ប្រវត្ដិសាស្ត្រ។

សៀវភៅ​ដែល​យល់​ស្រប​នឹង​វិទ្យា​សាស្ត្រ

៣. ហេតុ​អ្វី​ក៏​ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ​មិន​បាន​គំរាម​កំហែង​ដល់​ព្រះ​គម្ពីរ?

៣ ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​មែន​ជា​សៀវភៅ​ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ​ទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​គម្ពីរ​ជា​សៀវភៅ​នៃ​សេចក្ដី​ពិត ហើយ​សេចក្ដី​ពិត​អាច​នៅ​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​ការ​សាក​ល្បង​បាន។ (យ៉ូហាន ១៧:១៧) ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​បាន​ត្រូវ​គំរាម​កំហែង​ដោយ​អ្វី​ដែល​បាន​រក​ឃើញ​ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ​ឡើយ។ នៅ​ពេល​ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​រៀប​រាប់​អំពី​រឿង​វិទ្យា​សាស្ត្រ នោះ​ព្រះ​គម្ពីរ​ឥត​មាន​ការ​ទាក់​ទង​នឹង​ទ្រឹស្តី​ពី​បុរាណ«ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ» ដែល​បង្ហាញ​ជា​រឿង​ព្រេង​នោះ​ឡើយ។ តាម​ពិត ព្រះ​គម្ពីរ​មាន​សេចក្ដី​ថ្លែង ដែល​មិន​គ្រាន់​តែ​ទៀង​ត្រូវ​ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ ប៉ុន្តែ​និយាយ​ប្រឆាំង​ទាំង​ស្រុង​នឹង​មតិ​ដែល​គេ​និយម​ព្រម​នៅ​សម័យ​នោះ។ ជា​ឧទាហរណ៍ សូម​ពិចារណា​មើល​សេចក្ដី​ស្រប​គ្នា​រវាង​ព្រះ​គម្ពីរ​និង​វិទ្យា​សាស្ត្រ​ខាង​វិជ្ជា​ពេទ្យ។

៤, ៥. (ក) គ្រូ​ពេទ្យ​ពី​បុរាណ​មិន​យល់​អ្វី​អំពី​រោគ? (ខ) ហេតុ​អ្វី​ក៏​ម៉ូសេ​ច្បាស់​ជា​ដឹង​អំពី​ការ​ព្យាបាល​នៃ​គ្រូ​ពេទ្យ​អេស៊ីប?

៤ គ្រូ​ពេទ្យ​ពី​បុរាណ​មិន​បាន​យល់​យ៉ាង​ច្បាស់​លាស់​នូវ​របៀប​ដែល​រោគ​រាល​ដាល​នោះ​ទេ ហើយ​គេ​ក៏​មិន​ដឹង​នូវ​សារៈ​សំខាន់​នៃ​អនាម័យ ក្នុង​ការ​បង្ការ​ជម្ងឺ​នោះ​ដែរ។ ការ​ព្យាបាល​ជា​ច្រើន​នៅ​ពី​បុរាណ នឹង​ហាក់​ដូច​ធ្វើ​ឡើង​យ៉ាង​ឃោរ​ឃៅ បើ​ប្រៀប​ធៀប​នឹង​កំរិត​ដ៏​ទំនើប​នេះ។ ឯកសារ​ខាង​វិជ្ជា​ពេទ្យ​ដ៏​ចាស់​ជាង​គេ​មួយ គឺ​ហៅ​ថា ផែបផាយរ៉ុស​អ៊ីបឺ ដែល​ជា​ការ​ប្រមូល​ផ្ដុំ​នៃ​វិជ្ជា​ពេទ្យ​របស់​អេស៊ីប ដែល​មាន​ពី​ឆ្នាំ​១៥៥០ ម.​ស.យ.។ សៀវភៅ​នេះ​មាន​របៀប​ព្យាបាល​៧០០​យ៉ាង​សំរាប់​សេចក្ដី​សោក​ទុក្ខ​ផ្សេង​ៗ «ពី​ក្រពើ​ខាំ​ដល់​ការ​ឈឺ​ក្រចក​ជើង»។ របៀប​ព្យាបាល​ទាំង​នេះ​ភាគ​ច្រើន​គឺ​ឥត​មាន​ប្រសិទ្ធិភាព​ទេ ហើយ​របៀប​ព្យាបាល​ខ្លះ​គឺ​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ណាស់។ ចំពោះ​ការ​ព្យាបាល​របួស នោះ​វិធី​ព្យាបាល​មួយ​បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​លាយ​លាមក​មនុស្ស​ជា​មួយ​នឹង​របស់​ផ្សេង​ៗ​ទៀត​ដាក់​ឲ្យ​ជាប់​នឹង​របួស។

៥ សៀវភៅ​ខាង​វិជ្ជា​ពេទ្យ​របស់​អេស៊ីប​នេះ​បាន​សរសេរ​ឡើង ប្រហែល​នៅ​គ្រា​ដែល​សៀវភៅ​ដំបូង​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​សរសេរ​ឡើង ដែល​រួម​បញ្ចូល​ក្រិត្យ​វិន័យ​ម៉ូសេ។ ម៉ូសេ ដែល​បាន​កើត​នៅ​ឆ្នាំ​១៥៩៣ ម.​ស.យ. បាន​ធំ​ពេញ​វ័យ​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប។ (និក្ខមនំ ២:១​-​១០) ដោយ​គេ​បាន​ចិញ្ចឹម​នៅ​ដំណាក់​របស់​ផារ៉ោន នោះ​ម៉ូសេ«បាន​រៀន​សូត្រ​គ្រប់​អស់​ទាំង​ចំណេះ​វិជ្ជា នៃ​សាសន៍​អេស៊ីព្ទ»។ (កិច្ច​ការ ៧:២២) លោក​ក៏​បាន​ដឹង​អំពី«ពួក​គ្រូ​ពេទ្យ»នៃ​ស្រុក​អេស៊ីប​ដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ៥០:១​-​៣) តើ​ការ​ព្យាបាល​ដ៏​ឥត​ប្រសិទ្ធិភាព​ឬ​ដែល​គ្រោះ​ថ្នាក់​នេះ មាន​ឥទ្ធិពល​លើ​អ្វី​ដែល​គាត់​សរសេរ​ទេ?

៦. តើ​បទ​បញ្ជា​ខាង​អនាម័យ​អ្វី​នៅ​ក្នុង​ក្រិត្យ​វិន័យ​ម៉ូសេ ដែល​អាច​ចាត់​ទុក​ជា​សម​ហេតុ​ផល​ដោយ​វិទ្យា​សាស្ត្រ​នៅ​សម័យ​ទំនើប​នេះ?

៦ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ក្រិត្យ​វិន័យ​ម៉ូសេ​បាន​រួម​បញ្ចូល​បទ​បញ្ជា​អនាម័យ ដែល​អាច​ចាត់​ទុក​ថា​សម​ហេតុ​ផល ដោយ​វិទ្យា​សាស្ត្រ​ខាង​ពេទ្យ​នៅ​សម័យ​ទំនើប​នេះ។ ជា​ឧទាហរណ៍ ក្រិត្យ​វិន័យ​ចំពោះ​ការ​បោះ​ជំរំ​ទាហាន បាន​តម្រូវ​ឲ្យ​កប់​លាមក​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ។ (ចោទិយកថា ២៣:១៣) នេះ​ជា​វិធានការ​ខាង​ការ​បង្ការ​ដ៏​ជឿន​លឿន​មែន។ ហើយ​បាន​ជួយ​រក្សា​ឲ្យ​ប្រភព​ទឹក​របស់​គេ រួច​ផុត​ពី​ការ​ក្រខ្វក់ ហើយ​បាន​ការ​ពារ​ពី​រោគ​ដែល​ឆ្លង​ដោយ​សត្វ​រុយ ហើយ​និង​រោគ​រាគ ដែល​កំពុង​សម្លាប់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​លាន​នាក់​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ហើយ​ភាគ​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ឥត​ទាន់​ចំរើន​លូត​លាស់។

៧. តើ​បទ​បញ្ជា​ខាង​អនាម័យ​អ្វី​នៅ​ក្នុង​ក្រិត្យ​វិន័យ​ម៉ូសេ ដែល​បាន​ជួយ​បង្ការ​ការ​ឆ្លង​រាល​ដាល​រោគ?

៧ ក្រិត្យ​វិន័យ​ម៉ូសេ​មាន​បទ​បញ្ជា​អនាម័យ​ឯ​ទៀត ដែល​បាន​ជួយ​បង្ការ​ការ​ឆ្លង​រោគ។ បុគ្គល​ដែល​មាន​ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​រោគ​ដែល​អាច​ឆ្លង នោះ​បាន​ត្រូវ​ដាក់​ឲ្យ​នៅ​ដាច់​ពី​គេ។ (លេវីវិន័យ ១៣:១​-​៥) សំលៀក​បំពាក់​ឬ​ប្រដាប់​ណា​ដែល​ប៉ះ​លើ​សត្វ​ដែល​ស្លាប់​ដោយ​ឯង (ប្រហែល​ដោយ​រោគ) គឺ​ត្រូវ​ឲ្យ​លៀង​បោក​មុន​យក​មក​ប្រើ ឬ​ក៏​កំទេច​ចោល។ (លេវីវិន័យ ១១:២៧, ២៨, ៣២, ៣៣) បុគ្គល​ណា​មួយ​ដែល​ប៉ះ​ខ្មោច បាន​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ជា​ឥត​ស្អាត ហើយ​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​តាម​តម្រាប់​នៃ​ការ​សំអាត ដែល​រួម​បញ្ចូល​ការ​បោក​សំលៀក​បំពាក់​និង​ងូត​ទឹក។ ក្នុង​កំឡុង​ពេល​ប្រាំ​ពីរ​ថ្ងៃ​នៃ​ការ​ឥត​ស្អាត នោះ​គាត់​ត្រូវ​ជៀស​វាង​ប៉ះ​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ។—ជន​គណនា ១៩:១​-​១៣

៨, ៩. ហេតុ​អ្វី​ក៏​អាច​និយាយ​ថា ក្រិត្យ​ក្រម​អនាម័យ​នៅ​ក្នុង​ក្រិត្យ​វិន័យ​ម៉ូសេ​មាន​ភាព​ជឿន​លឿន​ដ៏​លើស​សម័យ​នោះ?

៨ ក្រិត្យ​ក្រម​អនាម័យ​នេះ បង្ហាញ​នូវ​ប្រាជ្ញា ដែល​មាន​ភាព​ជឿន​លឿន​ដ៏​លើស​សម័យ។ វិទ្យា​សាស្ត្រ​វិជ្ជា​ខាង​ពេទ្យ​នៅ​សម័យ​ទំនើប​នេះ បាន​រៀន​ជា​ច្រើន​អំពី​ការ​ឆ្លង​រាល​ដាល​និង​ការ​បង្ការ​រោគ។ ជា​ឧទាហរណ៍ ការ​រីក​ចំរើន​ខាង​វិធី​ព្យាបាល​នៅ​សតវត្ស​ទី​១៩ បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​បូ​តិ​ប្រ​តិ​បក្ស​វិធី—ដែល​ជា​ការ​សំអាត​ដើម្បី​បន្ថយ​រោគ។ ជា​លទ្ធផល គឺមាន​ការ​បន្ថយ​ជា​ច្រើន​នៃ​មេ​រោគ និង​ការ​ស្លាប់​តែ​នៅ​វ័យ​ក្មេង។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩០០ អាយុ​កាល​មធ្យម​នៅ​ពេល​កើត នៅ​ប្រទេស​ជា​ច្រើន​នៃ​ទ្វីប​អឺរ៉ុប និង​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក គឺ​មាន​តិច​ជាង​៥០​ឆ្នាំ។ តាំង​ពី​នោះ​មក អាយុ​កាល​មធ្យម​បាន​រីក​ចំរើន​ជា​ច្រើន មិន​មែន​គ្រាន់​តែ​ដោយ​សារ​ការ​ចំរើន​លូត​លាស់​ខាង​វិជ្ជា​ពេទ្យ​ក្នុង​ការ​ទប់​ទល់​មេ​រោគ ប៉ុន្តែ​ដោយ​មាន​អនាម័យ​និង​ស្ថានភាព​រស់​នៅ​ល្អ។

៩ ប៉ុន្តែ ជា​ច្រើន​ពាន់​ឆ្នាំ​មុន​នឹង​វិទ្យា​សាស្ត្រ​ខាង​វិជ្ជា​ពេទ្យ បាន​រៀន​ដឹង​អំពី​ការ​ឆ្លង​រាល​ដាល​នៃ​មេ​រោគ នោះ​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ដាក់​បញ្ញត្ដិ​វិធានការ​បង្ការ​ដែល​សម​ហេតុ​ផល ដើម្បី​ការ​ពារ​ពី​រោគ។ មិន​ជា​ការ​ភ្ញាក់​ទេ ដែល​ម៉ូសេ​បាន​និយាយ​អំពី​អ៊ីស្រាអែល​ជា​ទូទៅ​នៅ​សម័យ​គាត់ ថា​គេ​រស់​នៅ​ដល់​អាយុ​៧០​ឬ​៨០​ឆ្នាំ​នោះ។ (ទំនុកដំកើង ៩០:១០) តើ​ម៉ូសេ​អាច​ដឹង​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច​បាន​អំពី​បទ​បញ្ជា​ខាង​អនាម័យ​បែប​នេះ? ព្រះ​គម្ពីរ​ពន្យល់​ថា៖ ក្រិត្យ​ក្រម«នោះ​ឲ្យ​ដោយ​សារ​ពួក​ទេវតា»។ (កាឡាទី ៣:១៩) ត្រូវ​ហើយ ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​មែន​ជា​សៀវភៅ​នៃ​ប្រាជ្ញា​របស់​មនុស្ស​នោះ​ទេ ព្រះ​គម្ពីរ​ជា​សៀវភៅ​ពី​ព្រះ។

សៀវភៅ​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​សំរាប់​ការ​រស់​នៅ​សម័យ​ទំនើប

១០. ថ្វី​បើ​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​សរសេរ​ចប់​ជិត​២.០០០​ឆ្នាំ​មក​ហើយ តើ​ឱវាទ​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ​យ៉ាង​ណា​ដែរ?

១០ សៀវភៅ​ដែល​ផ្ដល់​ឲ្យ​ឱវាទ​លំ​អៀង​នោះ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ហួស​សម័យ ហើយ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​នឹង​ត្រូវ​កែ​បន្ថែម​បន្ថយ​ឬ​មាន​ថ្មី​មួយ​ទៀត។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​គម្ពីរ​គឺ​ចម្លែក​អស្ចារ្យ​ជា​ពិត​មែន។ ទំនុកដំកើង ៩៣:៥ ចែង​ថា៖ «អស់​ទាំង​សេចក្ដី​បន្ទាល់​របស់​ទ្រង់​សុទ្ធ​តែ​ពិត​ប្រាកដ»។ ថ្វី​បើ​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​សរសេរ​ចប់​ជិត​២.០០០​ឆ្នាំ​មក​ហើយ ពាក្យ​សំដី​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​គឺ​នៅ​អាច​អនុវត្ត​បាន។ ហើយ​ពាក្យ​ទាំង​នោះ​អាច​យក​មក​អនុវត្ត​ដោយ​មាន​ប្រសិទ្ធិភាព មិន​ថា​ដោយ​សម្បុរស្បែក​ឬ​ស្រុក​ដែល​យើង​រស់​នៅ​នោះ​ឡើយ។ សូម​ពិចារណា​មើល​ឧទាហរណ៍​ខ្លះ​នៃ​ឱវាទ​ដែល«សុទ្ធ​តែ​ពិត​ប្រាកដ»របស់​ព្រះ​គម្ពីរ។

១១. បី​បួន​ទសវត្ស​មុន​នេះ តើ​ឪពុក​ម្ដាយ​ជា​ច្រើន​បាន​បង្ខំ​ឲ្យ​ជឿ​យ៉ាង​ណា​អំពី​ការ​ទូន្មាន​កូន?

១១ បី​បួន​ទសវត្ស​កន្លង​ទៅ​នេះ ឪពុក​ម្ដាយ​ជា​ច្រើន ដែល​បាន​ជំរុញ​ដោយ«គំនិត​ថ្មី​ៗ»អំពី​ការ​ចិញ្ចឹម​កូន​នោះ​បាន​គិត​ថា «ឪពុក​ម្ដាយ​មិន​ត្រូវ​ទូន្មាន​កូន​ទេ»។ គេ​ខ្លាច​ថា ការ​ដាក់​កំរិត​លើ​កូន នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខូច​ចិត្ត​និង​ការ​អន្ទះអន្ទែង​យ៉ាង​ខ្លាំង។ អ្នក​ឲ្យ​ឱវាទ​ដែល​មាន​ចេតនា​ល្អ បាន​ទទូច​ថា​ឪពុក​ម្ដាយ​ត្រូវ​ជៀស​វាង​ធ្វើ​អ្វី​ក្រៅ​ពី​ការ​ប្រដៅ​កូន​ក្មេង​បន្ដិច​បន្តួច។ ពួក​អ្នក​ជំនាញ​ជា​ច្រើន​បែប​នេះ ឥឡូវ«កំពុង​ដាស់​តឿន​ឲ្យ​ឪពុក​ម្ដាយ​ទៅ​ជា​តឹង​បន្ដិច ឲ្យ​ប្រើ​ការ​ប្រដៅ​ទូន្មាន​លើ​កូន​គេ» ដែល​បាន​រាយ​ការណ៍​ដោយ​ញូវយ៉ក ថែម្ស។

១២. តើ​ពាក្យ​ក្រិក​ជា​នាម ដែល​បាន​បក​ប្រែ​ជា«ដំបូន្មាន»មាន​ន័យ​យ៉ាង​ណា ហើយ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​កូន​ត្រូវ​ការ​ប្រដៅ​ទូន្មាន​បែប​នេះ?

១២ ប៉ុន្តែ តាំង​ពី​ដើម​មក ព្រះ​គម្ពីរ​ផ្ដល់​ឲ្យ​ឱវាទ​ដែល​ចំ​ៗ​ហើយ​ដែល​ថ្លឹង​ថ្លែង​លើ​រឿង​នៃ​ការ​អប់រំ​កូន។ ព្រះ​គម្ពីរ​ឲ្យឱវាទ​ថា៖ «ឪពុក​រាល់​គ្នា​អើយ កុំ​ឲ្យ​ចាក់​រុក​កូន​របស់​ខ្លួន​ឡើយ ចូរ​បង្រៀន​វា​ទៅ​តាម​ដំបូន្មាន នឹង​សេចក្ដី​ដាស់​តឿន​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់​វិញ»។ (អេភេសូរ ៦:៤) នាម​នេះ​ក្នុង​ភាសា​ក្រិក​ដែល​បាន​បក​ប្រែ «ដំបូន្មាន» មាន​ន័យ​ថា «ការ​អប់រំ ការ​បង្ហាត់ ការ​បង្រៀន»។ ព្រះ​គម្ពីរ​ចែង​ថា ដំបូន្មាន ឬ​ការ​បង្រៀន ជា​ទី​សំអាង​នៃ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ពី​ឪពុក​ម្ដាយ។ (សុភាសិត ១៣:២៤) កូន​នឹង​លូត​លាស់​នៅ​ក្រោម​គោល​ការណ៍​ណែនាំ ដែល​ជួយ​គេ​ឲ្យ​បណ្ដុះ​ការ​ដឹង​ខុស​ត្រូវ។ ដំបូន្មាន​ដែល​ប្រើ​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​មាន​អារម្មណ៍​ដ៏​សុខ ហើយ​បង្ហាញ​ថា​ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​គេ មើល​ថែ​រក្សា​គេ និង​អំពី​របៀប​ដែល​គេ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​យ៉ាង​ណា។—ប្រៀប​ធៀប សុភាសិត ៤:១០​-​១៣

១៣. (ក) ពេល​ទាក់​ទង​នឹង​ការ​ទូន្មាន តើ​ឱវាទ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​ឲ្យ​ឪពុក​ម្ដាយ? (ខ) តើ​ព្រះ​គម្ពីរ​ដាស់​តឿន​ការ​ទូន្មាន​ប្រភេទ​ណា?

១៣ ប៉ុន្តែ ព្រះ​គម្ពីរ​ព្រមាន​ឪពុក​ម្ដាយ​ក្នុង​រឿង​ដំបូន្មាន​នេះ។ អំណាច​គ្រប់​គ្រង​របស់​ឪពុក​ម្ដាយ​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​ធ្វើ​បាប​កូន​ឡើយ។ (សុភាសិត ២២:១៥) ក្មេង​ណា​មួយ​មិន​ត្រូវ​នៅ​ក្រោម​ការ​ដាក់​ទណ្ឌកម្ម​ដ៏​ឃោរ​ឃៅ​ទេ។ អំពើ​ឃោរឃៅ​លើ​រូប​កាយ គឺ​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​ក្នុង​គ្រួសារ ដែល​រស់​នៅ​តាម​ព្រះ​គម្ពីរ​ឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ១១:៥) ហើយ​អំពើ​ឃោរឃៅ​ខាង​ចិត្ត ក៏​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​ដែរ—ដូច​ជា​ពាក្យ​មិន​ពីរោះ រិះ​គន់​មិន​ចេះ​ឈប់ ដាក់​ផ្លែ​ផ្កា​ដ៏​ឈឺ​ចាប់ ដែល​អាច​កំទេច​ទឹក​ចិត្ត​របស់​ក្មេង​ម្នាក់។ (ប្រៀប​ធៀប សុភាសិត ១២:១៨) ដោយ​ប្រាជ្ញា ព្រះ​គម្ពីរ​ព្រមាន​ឪពុក​ម្ដាយ​ថា៖ «ឱ​ឪពុក​រាល់​គ្នា​អើយ កុំ​ឌុកដាន់​កូន​ចៅ​ឡើយ ក្រែង​វា​រសាយ​ចិត្ត​ចេញ»។ (កូល៉ុស ៣:២១) ព្រះ​គម្ពីរ​ដាស់​តឿន​ឲ្យ​មាន​វិធានការ​ដែល​បង្ការ។ នៅ​ចោទិយកថា ១១:១៩ ឪពុក​ម្ដាយ​បាន​ដាស់​តឿន​ឲ្យ​យក​គ្រា​ពេល​លេង​កំសាន្ត ឲ្យ​បង្គាប់​គោល​ការណ៍​ខាង​សីលធម៌​និង​ខាង​វិញ្ញាណ​ក្នុង​កូន​របស់​គេ។ ឱវាទ​យ៉ាង​ច្បាស់​ហើយ​ដែល​សម​ហេតុ​ផល​បែប​នេះ អំពី​ការ​ចិញ្ចឹម​កូន គឺ​ទាក់​ទង​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ដូច​នៅ​សម័យ​ព្រះ​គម្ពីរ​ផង​ដែរ។

១៤, ១៥. (ក) ក្នុង​ផ្លូវ​ណា​ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​ផ្ដល់​អ្វី​ដែល​មិន​គ្រាន់​តែ​ឱវាទ​ដ៏​ប្រាជ្ញ​នោះ? (ខ) តើ​ការ​បង្រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ​អ្វី​ដែល​អាច​ជួយ​មនុស្ស​ប្រុស​ស្រី​នៃ​ជាតិ​ផ្សេង​ៗ​គ្នា ឲ្យ​ចាត់​ទុក​គ្នា​ស្មើ​គ្នា​នោះ?

១៤ ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​គ្រាន់​តែ​ផ្ដល់​ឱវាទ​ប្រាជ្ញ​នោះ​ទេ។ សារ​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ​គឺ​ទាក់​ទាញ​ចិត្ត​ដែរ។ ហេព្រើរ ៤:១២ ចែង​ថា៖ «ឯ​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​នោះ​រស់​នៅ ហើយ​ពូកែ​ផង ក៏​មុត​ជាង​ដាវ​ណា​មាន​មុខ​២ ទាំង​ធ្លុះ​ចូល​ទៅ ទាល់​តែ​កាត់​ព្រលឹង​នឹង​វិញ្ញាណ ហើយ​សន្លាក់​នឹង​ខួរ​ឆ្អឹង​ដាច់​ពី​គ្នា ទាំង​ពិចារណា​អស់​ទាំង​គំនិត​ដែល​ចិត្ត​គិត ហើយ​ដែល​សំរេច​ដែរ»។ សូម​ពិចារណា​មើល​ឧទាហរណ៍​នៃ​អំណាច​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ។

១៥ មនុស្ស​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ គឺ​បាន​បែក​ខ្ញែក​ដោយ​ឧបសគ្គ​ខាង​សាសន៍ ជាតិ និង​ជាតិ​ពន្ធ។ ឧបសគ្គ​បែប​នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​កាប់​សម្លាប់​មនុស្ស​ដែល​គ្មាន​ទោស នៅ​សង្គ្រាម​ទូទាំង​ពិភព​លោក។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ​គម្ពីរ​មាន​ការ​បង្រៀន​ដែល​ជួយ​មនុស្ស​ប្រុស​ស្រី​ពី​គ្រប់​សាសន៍​និង​ជាតិ ឲ្យ​ចាត់​ទុក​គ្នា​ដោយ​ស្មើ​គ្នា។ ជា​ឧទាហរណ៍ នៅ​កិច្ច​ការ ១៧:២៦ ចែង​ថា​ព្រះ«ទ្រង់​បាន​បង្កើត​មនុស្ស​គ្រប់​សាសន៍​ពី​ឈាម​តែ​១»។ នេះ​បង្ហាញ​ថា គឺ​មាន​ជាតិ​តែ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ—គឺ​មនុស្សជាតិ! ព្រះ​គម្ពីរ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ«ត្រាប់​តាម​ព្រះ» ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​ចែង​ថា៖ «ព្រះ​មិន​រើស​មុខ​អ្នក​ណា​ទេ គឺ​នៅ​ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​សាសន៍ អស់​អ្នក​ណា​ដែល​កោត​ខ្លាច​ដល់​ទ្រង់ ព្រម​ទាំង​ប្រព្រឹត្ត​សេចក្ដី​សុចរិត នោះ​គាប់​ដល់​ព្រះ​ហឫទ័យ​ទ្រង់​ដែរ»។ (អេភេសូរ ៥:១; កិច្ច​ការ ១០:៣៤, ៣៥) ចំណេះ​នេះ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ផល​ជា​សាមគ្គីភាព ចំពោះ​អ្នក​ណា​ដែល​ពិត​ជា​ចង់​រស់​តាម​ការ​បង្រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ។ ចំណេះ​នេះ​មាន​ឥទ្ធិពល​ដ៏​ជ្រៅ​ជ្រះ​ទៅ​លើ​ចិត្ត​មនុស្ស ដោយ​រំលាយ​ឧបសគ្គ​របស់​មនុស្ស​ដែល​បំបែក​មនុស្ស​គ្នា​ឯង។ តើ​នេះ​ពិត​ជា​មាន​ប្រសិទ្ធិភាព​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ទេ?

១៦. សូម​រៀប​រាប់​ការ​ពិសោធ​ដែល​បង្ហាញ​ថា ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ភាតរភាព​អន្តរជាតិ​ពិត?

១៦ គឺ​ប្រាកដ​ជា​មាន​ប្រសិទ្ធិភាព​មែន! ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​គឺ​បាន​ត្រូវ​គេ​ស្គាល់​ដោយ​ព្រោះ​ភាតរភាព​អន្តរជាតិ​របស់​គេ ដែល​រួប​រួម​មនុស្ស​ពី​គ្រប់​សាសន៍ ដែល​ធម្មតា​មិន​មាន​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​ជា​មួយ​គ្នា។ ជា​ឧទាហរណ៍ ក្នុង​កំឡុង​ការ​ប្រឆាំង​នៅ​ប្រទេស​រ្វ៉ាន់ដា ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នៃ​កុលសម្ព័ន្ធ​រៀង​ៗ​ខ្លួន បាន​ការ​ពារ​បង​ប្អូន​ប្រុស​ស្រី​របស់​គេ​នៃ​កុលសម្ព័ន្ធ​ផ្សេង​ទៀត ដោយ​ប្រថុយ​ជីវិត​របស់​គេ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​បែប​នេះ។ ក្នុង​ករណី​មួយ ស្មរបន្ទាល់​ជាតិ​ហ៊ុតធូ​បាន​លាក់​គ្រួសារ​ដែល​មាន​ប្រាំ​មួយ​នាក់​ជាតិ​ធុត្ស៊ី​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​គាត់ ពី​ក្រុម​ជំនុំ​របស់​គាត់។ គួរ​ឲ្យ​ស្ដាយ​ណាស់ គ្រួសារ​ធុត្ស៊ី​នេះ​បាន​ត្រូវ​គេ​រក​ឃើញ ហើយ​ក៏​បាន​គេ​សម្លាប់​ចោល​ទៅ។ បង​ប្រុស​និង​គ្រួសារ​របស់​គាត់​ដែល​ជា​ជាតិ​ហ៊ុតធូ ឥឡូវ​នេះ​ប្រឈម​សេចក្ដី​កំហឹង​នៃ​ពួក​សម្លាប់ ហើយ​ត្រូវ​តែ​រត់​គេច​ទៅ​ប្រទេស​តង់ហ្សានី។ ឧទាហរណ៍​បែប​នេះ​ជា​ច្រើន​បាន​ត្រូវ​រាយ​ការណ៍មក។ ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទទួល​ស្គាល់​យ៉ាង​ឆាប់​ថា ការ​មាន​សាមគ្គីភាព​បែប​នេះ គឺ​ដោយ​សារ​ចិត្ត​របស់​គេ​បាន​ទាក់​ទាញ​ដោយ​អំណាច​នៃ​សារ​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ។ ហេតុ​ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​រួប​រួម​មនុស្ស​ក្នុង​លោកីយ៍​ដែល​ពេញ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ស្អប់ នោះ​ជា​ភស្តុ​តាង​យ៉ាង​ធំ​ថា ព្រះ​គម្ពីរ​ជា​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ។

សៀវភៅ​នៃ​ទំនាយ​ពិត

១៧. តើ​តាម​របៀប​ណា​ដែល​ទំនាយ​ព្រះ​គម្ពីរ មិន​ដូច​ទំនាយ​របស់​មនុស្ស?

១៧ ពេត្រុស​ទី​២ ១:២០ ចែង​ថា «គ្មាន​ពាក្យ​ទំនាយ​ណា​ក្នុង​គម្ពីរ ដែល​ស្រាយ​បាន​តាម​តែ​ចិត្ត​នោះ​ឡើយ»។ ព្យាការី​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​បាន​គិត​អំពី​ការ​និយម​នៅ​លោកីយ៍ ហើយ​រួច​មក​ធ្វើ​ការ​ទាយ ដែល​មាន​មូលដ្ឋាន​លើ​ការ​បក​ស្រាយ​របស់​គេ​អំពី​រឿង​ទាំង​នេះ​ឡើយ។ ហើយ​គេ​ក៏​មិន​បាន​ទាយ​ទំនាយ​ដ៏​ពិបាក​យល់ ដែល​យក​មក​ធ្វើ​ឲ្យ​សម​នឹង​ហេតុ​ការណ៍​នៅ​អនាគត​ណា​មួយ​នោះ​ទេ។ ជា​ឧទាហរណ៍ សូម​ឲ្យ​យើង​ពិចារណា​មើល ទំនាយ​ព្រះ​គម្ពីរ​ដែល​មាន​ចំ​ៗ​យ៉ាង​អស្ចារ្យ ដែល​បាន​ទាយ​ផ្ទុយ​នឹង​អ្វី​ដែល​មនុស្ស​អាច​ទន្ទឹង​ចាំ។

១៨. ហេតុ​អ្វី​ក៏​មនុស្ស​នៅ​បាប៊ីឡូន​ពី​បុរាណ​មាន​អារម្មណ៍​រួច​ពី​គ្រោះ​ថ្នាក់ ប៉ុន្តែ តើ​អ្វី​ដែល​អេសាយ​បាន​ទាយ​ប្រាប់​អំពី​បាប៊ីឡូន?

១៨ មក​ដល់​សតវត្ស​ទី​ប្រាំ​ពីរ ម.​ស.យ. ទី​ក្រុង​បាប៊ីឡូន ដែល​ជា​រាជធានី​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន​នោះ មើល​ទៅ​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​អាច​មាន​គេ​ឈ្នះ​លើ​បាន​ឡើយ។ ទី​ក្រុង​នោះ​គឺ​នៅ​ជាប់​នឹង​ទន្លេ​អ៊ើប្រាត ហើយ​ទឹក​ទន្លេ​បាន​ប្រើ ដើម្បី​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ប្រព័ន្ធ​ប្រឡាយ​ទឹក​ដែល​មាន​យ៉ាង​ជ្រៅ។ ទី​ក្រុង​នេះ​ក៏​បាន​ការ​ពារ​ដោយ​ប្រព័ន្ធ​កំផែង​ដ៏​ធំ ដែល​ទប់​ទង់​ដោយ​ប៉ម​ការ​ពារ។ ពួក​អ្នក​រស់​នៅ​ក្នុង​បាប៊ីឡូន គឺ​ច្បាស់​ជា​មាន​ចិត្ត​ផុត​ពី​គ្រោះ​ថ្នាក់។ ប៉ុន្តែ នៅ​សតវត្ស​ទី​ប្រាំ​បី ម.​ស.យ. ទោះ​ជា​នៅ​ពេល​ដែល​បាប៊ីឡូន​បាន​ឡើង​ដល់​កំពូល​ដ៏​រុង​រឿង​ក៏​ដោយ ព្យាការី​អេសាយ​បាន​ទាយ​ថា៖ «នោះ​ក្រុង​បាប៊ីឡូន . . . នឹង​ត្រូវ​ដូច​ជា​កាល​ព្រះ​បាន​រំលាង​ក្រុង​សូដុំម នឹង​ក្រុង​កូម៉ូរ៉ា​បង់ ក្រុង​នោះ​នឹង​គ្មាន​អ្នក​ណា​នៅ​ត​ទៅ​ទៀត​ឡើយ ក៏​មិន​ដែល​មាន​អ្នក​ណា​អាស្រ័យ​នៅ ដរាប​ដល់​អស់​ទាំង​ដំណ​មនុស្ស​ត​ទៅ ទោះ​ទាំង​សាសន៍​អារ៉ាប់ គេ​ក៏​មិន​ដំឡើង​ត្រសាល​នៅ​ទី​នោះ ហើយ​ពួក​គង្វាល​ក៏​មិន​នាំ​ហ្វូង​សត្វ​របស់​គេ​ទៅ​ដេក​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ»។ (អេសាយ ១៣:១៩, ២០) សូម​កត់​សម្គាល់​ថា ទំនាយ​បាន​ទាយ​ថា មិន​គ្រាន់​តែ​នឹង​ត្រូវ​កំទេច​ចោល​បាប៊ីឡូន​ប៉ុណ្ណោះ តែ​នឹង​គ្មាន​មនុស្ស​រស់​នៅ​ទី​នោះ​ជា​រៀង​រហូត។ នេះ​ជា​ការ​ទាយ​ដ៏​ក្លាហាន​មែន! តើ​អេសាយ​អាច​សរសេរ​ទំនាយ​របស់​លោក ក្រោយ​ពី​លោក​បាន​សង្កេត​ឃើញ​បាប៊ីឡូន​ដ៏​សោះ​កក្រោះ​ឬ? ប្រវត្ដិសាស្ត្រ​ឆ្លើយ​ថា មិន​មែន​ទេ!

១៩. ហេតុ​អ្វី​ក៏​ទំនាយ​របស់​អេសាយ​មិន​បាន​ចប់​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៥​ខែ​តុលា ឆ្នាំ​៥៣៩ ម.​ស.យ.?

១៩ នៅ​យប់​ថ្ងៃ​ទី​៥​ខែ​តុលា ឆ្នាំ​៥៣៩ ម.​ស.យ. បាប៊ីឡូន​បាន​ធ្លាក់​អំណាច​ចាញ់​ពួក​ទ័ព​មេឌី​-​ពើស៊ី ក្រោម​ស៊ីរូស​ដ៏​ឧត្តម។ ប៉ុន្តែ ទំនាយ​របស់​អេសាយ​មិន​បាន​សម្រេច​ទាំង​អស់​នៅ​ពេល​នោះ​ទេ។ ក្រោយ​ពី​ស៊ីរូស​បាន​យក​ក្រុង​នោះ ពួក​រស់​នៅ​បាប៊ីឡូន បាន​បន្ត​រស់​នៅ​ជា​ច្រើន​សតវត្ស ទោះ​ជា​ទី​ក្រុង​នោះ​ខ្សោយ​ជាង​មុន​ក៏​ដោយ។ នៅ​សតវត្ស​ទី​ពីរ ម.​ស.យ. ប្រហែល​នៅ​គ្រា​ដែល​រមូរ​ក្រដាស​សមុទ្រ​ស្លាប់​របស់​អេសាយ​បាន​ត្រូវ​ចម្លង នោះ​ពួក​ផាថៀន​បាន​កាន់​កាប់​បាប៊ីឡូន ដែល​នៅ​ពេល​នោះ​បាន​ចាត់​ទុក​ជា​ក្រុង​ដ៏​មាន​តម្លៃ ដែល​សាសន៍​នៅ​ជុំ​វិញ​ច្បាំង​ដណ្ដើម​យក។ លោក​យ៉ូស៊ីហ្វឺស​ជា​អ្នក​ប្រវត្ដិសាស្ត្រ​ជាតិ​យូដា បាន​រាយ​ការណ៍​ថា«មួយ​ចំនួន​ធំ»នៃ​ពួក​យូដា បាន​រស់​នៅ​ទី​នោះ​នៅ​សតវត្ស​ទី​មួយ ម.​ស.យ.។ យោង​ទៅ​តាម ខែមប្រីជ​ប្រវត្ដិសាស្ត្រ​ពី​បុរាណ ពួក​ជំនួញ​ជន​ជាតិ​ផាមរ៉ែ បាន​រក​ឃើញ​ក្រុម​ជំនួញ​យ៉ាង​រីក​ចំរើន​នៅ​បាប៊ីឡូន នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២៤ ស.យ.។ ដូច្នេះ ព្រម​ទាំង​ដល់​សតវត្ស​ទី​មួយ ស.យ. បាប៊ីឡូន​មិន​ទាន់​បាន​នៅ​សោះ​កក្រោះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ សៀវភៅ​អេសាយ​បាន​សរសេរ​ចប់​មុន​ពេល​នោះ​ទៅ​ទៀត។—ពេត្រុស​ទី​១ ៥:១៣

២០. តើ​មាន​ទី​សំអាង​ណា​ខ្លះ​ដែល​ថា​បាប៊ីឡូន​នៅ​ទី​បំផុត​នឹង​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា«កង​គំនរ»?

២០ អេសាយ​មិន​បាន​រស់​នៅ​ឃើញ​បាប៊ីឡូន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សោះ​កក្រោះ​នោះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ​ដោយ​ពិត​ជាក់​ស្តែង​នឹង​ទំនាយ នៅ​ទី​បំផុត បាប៊ីឡូន​បាន​ក្លាយ​ទៅ«ជា​កង​គំនរ»។ (យេរេមា ៥១:៣៧) យោង​ទៅ​តាម​វិជ្ជាករ​ជាតិ​ហេព្រើរ យេរ៉ូម (ដែល​កើត​នៅ​សតវត្ស​ទី​បួន ស.យ.) មក​ដល់​សម័យ​របស់​លោក បាប៊ីឡូន​ជា​កន្លែង​ដែល«សត្វ​គ្រប់​ប្រភេទ»បាន​ដើរ​ចរច្រប់ ហើយ​នៅ​សោះ​កក្រោះ​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ។ ការ​កសាង​ឡើង​វិញ​ណា ដែល​ធ្វើ​សំរាប់​ទេសចរ អាច​អូស​ទាញ​ពួក​ទេសចរ​បាន ប៉ុន្តែ«សំណល់​មនុស្ស ទាំង​កូន​នឹង​ចៅ» គឺ​បាន​បាត់​រលីង​អស់​ហើយ ដូច​អេសាយ​បាន​ទាយ​មក​មែន។—អេសាយ ១៤:២២

២១. ហេតុ​អ្វី​ក៏​ព្យាការី​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​អាច​ប្រាប់​ពិត​ប្រាកដ​អំពី​អនាគត​បាន?

២១ ព្យាការី​អេសាយ​មិន​បាន​ធ្វើ​ការ​ស្មាន​យ៉ាង​ឆ្លាត​នោះ​ទេ។ ហើយ​លោក​ក៏​មិន​បាន​សរសេរ​ប្រវត្ដិសាស្ត្រ​ម្ដង​ទៀត ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ហាក់​ដូច​ជា​ទំនាយ​នោះ​ឡើយ។ អេសាយ​ជា​ព្យាការី​ពិត។ ហើយ​ព្យាការី​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​ឯ​ទៀត​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ។ ហេតុ​អ្វី​ក៏​បុរស​ទាំង​នេះ​អាច​ធ្វើ​អ្វី ដែល​មនុស្ស​ឯ​ទៀត​មិន​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន—ដោយ​ទាយ​ប្រាប់​អំពី​អនាគត​ដែល​មាន​ពិត​យ៉ាង​ទៀង​ត្រូវ​នោះ? ចម្លើយ​គឺ​ឃើញ​ច្បាស់​ហើយ។ ទំនាយ​ទាំង​នេះ​គឺ​បាន​មក​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​ទំនាយ «តាំង​តែ​ពី​ដើម​ដំបូង អញ​រមែង​សំដែង​ប្រាប់​ពី​ការ​ដែល​ត្រូវ​មក​ខាង​ចុង​បំផុត ហើយ​តាំង​ពី​ចាស់​បុរាណ»។—អេសាយ ៤៦:១០

២២. ហេតុ​អ្វី​ក៏​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​អស់​ពី​សមត្ថភាព ដើម្បី​ដាស់​តឿន​មនុស្ស​ស្មោះ​ត្រង់​ឲ្យ​ពិចារណា​មើល​ព្រះ​គម្ពីរ​សំរាប់​ខ្លួន​គេ?

២២ ដូច្នេះ តើ​គួរ​តែ​ពិចារណា​មើល​ព្រះ​គម្ពីរ​ទេ? យើង​ដឹង​ថា​គួរ​មែន! ប៉ុន្តែ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ឥត​បាន​ជឿ​ស៊ប់​ទេ។ គេ​បាន​បង្កើត​មតិ​អំពី​ព្រះ​គម្ពីរ ទោះ​ជា​គេ​មិន​ដែល​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ​ផង។ តើ​អ្នក​នៅ​ចាំ​សាស្ដ្រាចារ្យ នៅ​ដើម​នៃ​អត្ថបទ​មុន​នេះ​ទេ? លោក​បាន​សុខ​ចិត្ត​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ ហើយ​ក្រោយ​ពី​បាន​ពិចារណា​មើល​ព្រះ​គម្ពីរ​យ៉ាង​ប្រយ័ត្ន​ប្រយែង នោះ​លោក​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា នេះ​ជា​សៀវភៅ​ដែល​មក​ពី​ព្រះ​មែន។ នៅ​ទី​បំផុត លោក​បាន​ធ្វើ​បុណ្យ​ជ្រមុជ​ទឹក​ធ្វើ​ជា​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ម្នាក់ ហើយ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​បំរើ​ជា​អ្នក​ចាស់​ទុំ​ម្នាក់! សូម​ឲ្យ​យើង​ខំ​អស់​ពី​សមត្ថភាព ដើម្បី​ដាស់​តឿន​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ ឲ្យ​ពិចារណា​មើល​ព្រះ​គម្ពីរ​ខ្លួន​គេ ហើយ​រួច​មក​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​សេចក្ដី​សន្និដ្ឋាន​ខ្លួន​គេ​ចុះ។ យើង​មាន​ការ​ទុក​ចិត្ត​ថា ប្រសិន​បើ​គេ​ធ្វើ​ការ​ពិចារណា​មើល​ខ្លួន​គេ នោះ​គេ​នឹង​ដឹង​ថា សៀវភៅ​ដ៏​ចម្លែក​អស្ចារ្យ​នេះ ព្រះ​គម្ពីរ គឺ​ប្រាកដ​ជា​សំរាប់​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​មែន!

តើ​អ្នក​អាច​ពន្យល់​បាន​ទេ?

◻ តើ​តាម​របៀប​ណា​ដែល​អ្នក​អាច​ប្រើ​ក្រិត្យ​វិន័យ​ម៉ូសេ ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា​ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​មែន កើត​មក​ពី​មនុស្ស?

◻ តើ​គោល​ការណ៍​ដ៏​មិន​ចេះ​ចប់​ណា​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​សំរាប់​ការ​រស់​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ?

◻ ហេតុ​អ្វី​ក៏​ទំនាយ​នៅ​អេសាយ ១៣:១៩, ២០ មិន​បាន​សរសេរ​ឡើង​ក្រោយ​ពី​ព្រឹត្ដិការណ៍​បាន​កើត​ឡើង?

◻ តើ​យើង​ត្រូវ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី ហើយ​ហេតុ​អ្វី?

[ប្រអប់​នៅ​ទំព័រ​១៩]

ចុះ​យ៉ាង​ណា​វិញ​ចំពោះ​សេចក្ដី​ដែល​មិន​អាច​បញ្ជាក់​បាន?

ព្រះ​គម្ពីរ​មាន​សេចក្ដី​ថ្លែង​ផ្សេង​ៗ ដែល​ឥត​មាន​ទី​សំអាង​ផ្ទាល់។ ជា​ឧទាហរណ៍ អ្វី​ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​ចែង​អំពី​វិស័យ​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ ដែល​ជា​ទី​រស់​នៅ​របស់​សត្តនិករ​វិញ្ញាណ​គឺ​មិន​អាច​បញ្ជាក់​បាន​ឬ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឃើញ​ជា​ខុស ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ​បាន​ឡើយ។ តើ​ការ​មិន​អាច​បង្ហាញ​ភស្តុ​តាង ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​គម្ពីរ​ជំទាស់​នឹង​វិទ្យា​សាស្ត្រ​ឬ?

នេះ​ជា​សំនួរ​កំពុង​ប្រឈម​ភូ​គ​ព្ភ​វិទូ ដែល​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ​ជា​មួយ​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ​នេះ។ គាត់​នឹក​ចាំ​ថា «ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​សារភាព​ថា ការ​ស្គាល់​ព្រះ​គម្ពីរ​ជា​អ្វី​ដ៏​ពិបាក​នៅ​ដើម​ដំបូង ពី​ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​បង្ហាញ​ភស្តុ​តាង​អំពី​សេចក្ដី​ថ្លែង​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ​ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ»។ បុរស​ដ៏​ស្មោះ​នេះ​បាន​បន្ត​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ ហើយ​នៅ​ទី​បំផុត​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ជឿ​ស៊ប់​ថា មាន​ទី​សំអាង​ដែល​បង្ហាញ​ថា​ជា​បន្ទូល​របស់​ព្រះ​មែន។ គាត់​ពន្យល់​ថា «នេះ​បាន​បន្ថយ​ការ​ចង់​រក​ភស្តុ​តាង​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ​ដោយ​ឯកឯង។ បុគ្គល​ដែល​ទោរ​ទន់​ទៅ​ខាង​វិទ្យា​សាស្ត្រ​ត្រូវ​តែ សុខ​ចិត្ត​ពិចារណា​មើល​ព្រះ​គម្ពីរ​ពី​ចំណុច​ខាង​វិញ្ញាណ ឬ​គាត់​នឹង​មិន​ទទួល​សេចក្ដី​ពិត​ឡើយ។ វិទ្យា​សាស្ត្រ​មិន​អាច​ចង្អុល​ភស្តុ​តាង​អំពី​គ្រប់​សេចក្ដី​ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​ថ្លែង​ឡើយ។ ដោយ​ព្រោះ​សេចក្ដី​ថ្លែង​ខ្លះ​មិន​អាច​បង្ហាញ​ភស្តុ​តាង​បាន នោះ​មិន​មាន​សេចក្ដី​ថា សេចក្ដី​ថ្លែង​នោះ​គឺ​មិន​ពិត​នោះ​ឡើយ។ អ្វី​ដែល​សំខាន់ នោះ​គឺ​ថា​ពេល​អាច​បង្ហាញ​ភស្តុ​តាង​បាន នោះ​ភាព​ត្រឹម​ត្រូវ​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ​គឺ​បាន​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ពិត»។

[រូប​ភាព​នៅ​ទំព័រ​១៧]

ម៉ូសេ​បាន​កត់​ទុក​បទ​បញ្ជា​ខាង​អនាម័យ ដែល​មាន​ភាព​ជឿន​លឿន​ដ៏​លើស​សម័យ​នោះ

    សៀវភៅភាសាខ្មែរ (១៩៩១-២០២៥)
    ចេញពីគណនី
    ចូលគណនី
    • ខ្មែរ
    • ចែករំលែក
    • ជម្រើស
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • ល័ក្ខខ័ណ្ឌប្រើប្រាស់
    • គោលការណ៍ស្ដីអំពីព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នក
    • កំណត់ឯកជនភាព
    • JW.ORG
    • ចូលគណនី
    ចែករំលែក