«ព្រះវិហារ»និង«ចៅហ្វាយ»សព្វថ្ងៃនេះ
«ហើយកាលណាគេចូលទៅ នោះចៅហ្វាយនឹងចូលទៅនៅកណ្ដាលពួកគេ រួចកាលណាគេចេញទៅ នោះនឹងចេញទៅជាមួយគ្នាដែរ»។—អេសេគាល ៤៦:១០
១, ២. តើសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់អ្វី ដែលជួយយើងឲ្យបកស្រាយបានច្រើននូវអត្ថន័យនៃចក្ខុនិមិត្ត អំពីព្រះវិហាររបស់អេសេគាល?
ពួករ៉ាប៊ីខ្លះៗពីបុរាណ គឺមិនបានពេញចិត្តទាំងស្រុងនឹងសៀវភៅអេសេគាលនោះទេ។ យោងទៅតាមគម្ពីរថែលមូដ ពួកគេខ្លះព្រមទាំងបានគិតចង់កំចាត់សៀវភៅនេះចេញពីព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធផង។ ពួកគេមានការពិបាកបកស្រាយនឹងចក្ខុនិមិត្តស្តីពីព្រះវិហារ ហើយបានចាត់ទុកថា នេះគឺហួសពីការយល់ដឹងរបស់មនុស្ស។ ពួកវិជ្ជាករឯទៀតខាងព្រះគម្ពីរបានត្រូវឡប់គំនិតដោយចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលស្តីអំពីព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ តើយើងវិញយ៉ាងណាដែរ?
២ តាំងពីការស្ដារឡើងវិញនៃការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យពរដល់រាស្ត្រទ្រង់ ឲ្យមានការយោគយល់ខាងវិញ្ញាណជាច្រើន។ នេះរួមបញ្ចូលការយោគយល់អំពីព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ដែលជារបៀបរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា សំរាប់ការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធ ដែលមានសណ្ឋានដូចព្រះវិហារ។a សេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់នេះអំពីព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណ ក៏ជួយឲ្យយើងបកស្រាយនូវអត្ថន័យជាច្រើន នៃចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលអំពីព្រះវិហារ។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលឲ្យបានដិតដល់ទៀតនូវលក្ខណៈបួនផ្នែកនៃចក្ខុនិមិត្តនេះ ដែលជាព្រះវិហារ គណៈពួកសង្ឃ ចៅហ្វាយ និងដីស្រុក។ តើរបស់ទាំងនេះមានន័យយ៉ាងណាសព្វថ្ងៃនេះ?
ព្រះវិហារនិងអ្នក
៣. តើយើងរៀនអ្វីខ្លះពីពិតានដ៏ខ្ពស់ និងក្បាច់ចម្លាក់នៅលើជញ្ជាំងតាមច្រកចូលទៅព្រះវិហារនោះ?
៣ ចូរនឹកគិតថា យើងដើរមើលព្រះវិហារក្នុងចក្ខុនិមិត្តនេះ។ យើងចូលទៅជិត ហើយឡើងជណ្ដើរប្រាំពីរកាំដែលនាំទៅដល់ខ្លោងទ្វារដ៏ធំមួយ។ នៅខាងក្នុងផ្លូវចូលនេះ យើងសម្លឹងមើលដោយចិត្តស្ញប់ស្ញែង។ ពិដានរបស់ព្រះវិហារនេះគឺមានកំពស់ជាង៣០ម៉ែត្រ! ដូច្នេះ យើងបានត្រូវរំឭកថា ខ្នាតតម្រាដើម្បីឲ្យចូលរួមនឹងរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់ការថ្វាយបង្គំ គឺខ្ពង់ខ្ពស់មែន។ កាំពន្លឺពីបង្អួចធ្វើឲ្យភ្លឺដល់ជញ្ជាំងដែលបានឆ្លាក់ពីដើមលម៉ើ ដែលបានត្រូវប្រើនៅក្នុងបទគម្ពីរ ដើម្បីតំណាងសេចក្ដីទៀងត្រង់។ (ទំនុកដំកើង ៩២:១២; អេសេគាល ៤០:១៤, ១៦, ២២) ទីកន្លែងពិសិដ្ឋនេះ គឺសំរាប់អស់អ្នកដែលមានចិត្តទៀងត្រង់ខាងសីលធម៌និងខាងវិញ្ញាណ។ ដោយស្របនឹងរឿងនេះ នោះយើងចង់រក្សាឲ្យមានចិត្តទៀងត្រង់ ដើម្បីឲ្យការថ្វាយបង្គំរបស់យើង គឺផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—ទំនុកដំកើង ១១:៧
៤. តើអ្នកណាដែលមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលព្រះវិហារ ហើយតើនេះបង្រៀនយើងអំពីអ្វី?
៤ តាមច្រកដើរទៅមកទាំងសងខាង នោះមានបន្ទប់យាមបី។ តើអ្នកយាមនឹងឲ្យយើងចូលព្រះវិហារឬទេ? ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលប្រាប់អេសេគាលថា មិនត្រូវឲ្យមានសាសន៍ដទៃណាមួយ ដែល«មិនទទួលកាត់ស្បែកខាងចិត្ត»ចូលបានឡើយ។ (អេសេគាល ៤០:១០; ៤៤:៩) តើនេះមានសេចក្ដីយ៉ាងដូចម្ដេច? ព្រះទ្រង់ទទួលស្គាល់ជាពួកអ្នកថ្វាយបង្គំ គឺតែពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ ហើយរស់នៅសមស្របតាមក្រិត្យវិន័យទាំងនោះ។ (យេរេមា ៤:៤; រ៉ូម ២:២៩) ទ្រង់ទទួលស្វាគមន៍បុគ្គលបែបនេះឲ្យចូលត្រសាលខាងវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ គឺដំណាក់របស់ទ្រង់ខាងការថ្វាយបង្គំ។ (ទំនុកដំកើង ១៥:១-៥) តាំងពីការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធបានត្រូវស្ដារឡើងវិញនៅក្នុងឆ្នាំ១៩១៩ នោះអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅលើផែនដីបានតម្កើង ហើយបន្ដិចម្ដងៗ បានពន្យល់យ៉ាងច្បាស់លាស់អំពីក្រិត្យវិន័យខាងសីលធម៌របស់ទ្រង់។ អស់អ្នកដែលបដិសេធដោយចេតនា និងមិនគោរពតាម នោះនឹងលែងមានការស្វាគមន៍ចូលរួមជាមួយរាស្ត្រទ្រង់ទៀតឡើយ។ សព្វថ្ងៃនេះ ការប្រព្រឹត្តដែលមានមូលដ្ឋានក្នុងព្រះគម្ពីរ អំពីការបណ្ដាច់មិត្តភាពជាមួយមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ដោយឥតប្រែចិត្ត នោះបានប្រើដើម្បីរក្សាការថ្វាយបង្គំរបស់យើង ឲ្យបានស្អាតស្អំនិងបរិសុទ្ធ។—កូរិនថូសទី១ ៥:១៣
៥. (ក) តើមានភាពស្រដៀងគ្នាយ៉ាងណា រវាងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលនិងចក្ខុនិមិត្តរបស់យ៉ូហានដែលបានកត់ទុកនៅក្នុងវិវរណៈ ៧:៩-១៥នោះ? (ខ) នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលតើអ្នកណាដែលបានត្រូវតំណាងដោយកុលសម្ព័ន្ធ១២ ដែលកំពុងថ្វាយបង្គំនៅទីលានខាងក្រៅនោះ?
៥ ច្រកដើរទៅមកគឺបើកចេញចូលទៅទីធ្លាខាងក្រៅ ជាទីកន្លែងដែលបណ្ដាជនថ្វាយបង្គំនិងសរសើរព្រះយេហូវ៉ា។ នេះរំឭកយើងពីចក្ខុនិមិត្តរបស់សាវ័កយ៉ូហានអំពី«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ» ដែលថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា«នៅក្នុងព្រះវិហារទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ»។ ដើមលម៉ើបានត្រូវពណ៌នានៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តទាំងពីរ។ នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលក៏មានជាក្បាច់ក្បូរលើជញ្ជាំងច្រកចូល។ នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់យ៉ូហាននោះពួកអ្នកថ្វាយបង្គំមានធាងចាកនៅនឹងដៃរបស់គេ ដែលតំណាងអំណររបស់គេក្នុងការសរសើរព្រះយេហូវ៉ា និងការទទួលស្វាគមន៍ព្រះយេស៊ូ ជាស្តេចរបស់គេ។ (វិវរណៈ ៧:៩-១៥) នៅក្នុងបរិបទនៃចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលនោះកុលសម្ព័ន្ធសាសន៍អ៊ីស្រាអែលទាំង១២ គឺតំណាង«ចៀមឯទៀត»។ (យ៉ូហាន ១០:១៦; ប្រៀបមើល លូកា ២២:២៨-៣០) តើអ្នកជាបុគ្គលម្នាក់ ដែលមានអំណរក្នុងការសរសើរព្រះយេហូវ៉ា ដោយប្រកាសអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ដែរឬទេ?
៦. តើការមានបន្ទប់ទទួលទានអាហារនៅខាងក្រៅមានគោលបំណងយ៉ាងណា ហើយតើនេះអាចរំឭកអស់អ្នកដែលជាចៀមឯទៀតនោះពីឯកសិទ្ធិអ្វី?
៦ កាលដែលយើងដើរមើលទីលានខាងក្រៅ នោះយើងឃើញ៣០បន្ទប់សំរាប់ទទួលទានអាហារ ជាកន្លែងដែលបណ្ដាជនទាំងឡាយទទួលទានតង្វាយដ៏ស្ម័គ្រចិត្តរបស់គេ។ (អេសេគាល ៤០:១៧) សព្វថ្ងៃនេះ អស់អ្នកដែលជាចៀមឯទៀត មិនថ្វាយតង្វាយសត្វទេ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនមកព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណដោយដៃទទេឡើយ។ (ប្រៀបមើល និក្ខមនំ ២៣:១៥) សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ដូច្នេះ ត្រូវឲ្យយើងរាល់គ្នាថ្វាយពាក្យសរសើរ ដោយសារទ្រង់[ព្រះយេស៊ូ] ទុកជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះជានិច្ច គឺជាផលនៃបបូរមាត់ ដែលថ្លែងប្រាប់ពីព្រះនាមទ្រង់ កុំឲ្យភ្លេចនឹងធ្វើគុណ ហើយចែកចាយឡើយ ដ្បិតព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងគ្រឿងបូជាយ៉ាងនោះ»។ (ហេព្រើរ ១៣:១៥, ១៦; ហូសេ ១៤:២) គឺជាឯកសិទ្ធិប្រសើរលើសលុបមែន ក្នុងការថ្វាយតង្វាយបែបនេះឲ្យព្រះយេហូវ៉ានោះ។—សុភាសិត ៣:៩, ២៧
៧. តើការវាស់ព្រះវិហារធានារ៉ាប់រងយើងអំពីអ្វី?
៧ អេសេគាលមើលឃើញទេវតាមួយអង្គវាស់ព្រះវិហារនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តនេះ។ (អេសេគាល ៤០:៣) ស្រដៀងគ្នាដែរ សាវ័កយ៉ូហានបានត្រូវប្រាប់ថា៖ «ចូរក្រោកឡើងទៅវាស់ព្រះវិហារនៃព្រះ នឹងអាសនា ហើយនឹងពួកអ្នកដែលថ្វាយបង្គំក្នុងព្រះវិហារផង»។ (វិវរណៈ ១១:១) តើការវាស់នេះមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច? នៅក្នុងករណីទាំងពីរនេះច្បាស់ជាបានទុកជាការធានារ៉ាប់រង ជាសញ្ញាមួយដែលថា គ្មានអ្វីមួយអាចបញ្ឈប់ព្រះយេហូវ៉ាពីការសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ដែលស្តីអំពីការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធនោះឡើយ។ យ៉ាងដូច្នេះដែរ សព្វថ្ងៃនេះយើងបានត្រូវធានារ៉ាប់រងថា គ្មានអ្វីមួយ សូម្បីតែការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងពីរដ្ឋាភិបាលដែលមានអំណាចក៏ដោយ ក៏មិនអាចបញ្ឈប់ការស្ដារឡើងវិញនៃការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធឡើយ។
៨. តើអ្នកណាដែលចូលខ្លោងទ្វារទៅទីលានខាងក្នុង ហើយតើខ្លោងទ្វារទាំងនេះរំឭកយើងអំពីអ្វី?
៨ កាលដែលយើងដើរកាត់ទីលានខាងក្រៅ នោះយើងឃើញថា មានខ្លោងទ្វារបីដែលនាំទៅឯទីលានខាងក្នុង។ ខ្លោងទ្វារខាងក្នុងមានជួរនិងមានទំហំដូចខ្លោងទ្វារខាងក្រៅដែរ។ (អេសេគាល ៤០:៦, ២០, ២៣, ២៤, ២៧) មានតែពួកសង្ឃទេដែលអាចចូលទៅទីលានខាងក្នុងនោះបាន។ ខ្លោងទ្វារខាងក្នុងរំឭកយើងថា កាលដែលពួកចាក់ប្រេងតាំងត្រូវតែ អនុលោមតាមខ្នាតតម្រានិងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ នោះខ្នាតតម្រានិងក្រិត្យវិន័យដូចគ្នា ក៏ណែនាំពួកគ្រីស្ទានពិតទាំងអស់ដែរ។ ប៉ុន្តែតើពួកសង្ឃមានមុខងារយ៉ាងណា ហើយតើនេះមានន័យយ៉ាងណាសព្វថ្ងៃនេះ?
គណៈពួកសង្ឃដ៏ស្មោះត្រង់
៩, ១០. តើ«ពួកសង្ឃហ្លួង»បានផ្ដល់ការបង្ហាត់បង្រៀនខាងវិញ្ញាណ ដូចបានតំណាងដោយក្រុមពួកសង្ឃនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តអេសេគាលដែរឬទេ›?
៩ មុនសម័យគ្រីស្ទាន ពួកសង្ឃមានកិច្ចការដ៏ពិបាកនៅឯព្រះវិហារ។ ការសម្លាប់សត្វសំរាប់ជាតង្វាយ ការថ្វាយសត្វនោះនៅលើអាសនៈ ហើយការបំរើពួកសង្ឃឯទៀត ព្រមទាំងបណ្ដាជនទាំងឡាយ គឺជាកិច្ចការដ៏ពិបាកមួយមែន។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមានកិច្ចការដ៏សំខាន់ឯទៀតដែរ។ ស្តីអំពីពួកសង្ឃ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាថា៖ «គេត្រូវបង្រៀនរាស្ត្រអញឲ្យចេះសំគាល់របស់បរិសុទ្ធ នឹងរបស់ធម្មតា ហើយឲ្យគេមើលដឹងរបស់ស្អាត នឹងរបស់ដែលមិនស្អាត»។—អេសេគាល ៤៤:២៣; ម៉ាឡាគី ២:៧
១០ តើអ្នកមានចិត្តអបអរចំពោះការខំប្រឹងនិងកិច្ចបំរើដ៏រាបទាប ដែលពួកចាក់ប្រេងតាំងជាគណៈនិងជា«ពួកសង្ឃហ្លួង» បានធ្វើប្រយោជន៍ឲ្យការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធឬទេ? (ពេត្រុសទី១ ២:៩) ដូចពួកសង្ឃលេវីនៅពីដើម នោះគេបាននាំមុខក្នុងការបង្រៀនខាងវិញ្ញាណ ដោយជួយមនុស្សឲ្យយល់នូវអ្វីដែលស្អាតនិងដែលគាប់ព្រះទ័យរបស់ព្រះ ហើយអំពីអ្វីដែលឥតស្អាតនោះ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) ការបង្ហាត់បង្រៀនបែបនេះ ពីប្រកាសនវត្ថុដែលមានមូលដ្ឋានក្នុងព្រះគម្ពីរ និងពីកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាននិងមហាសន្និបាត បានជួយមនុស្សរាប់លាននាក់ឲ្យបានត្រូវផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះ។—កូរិនថូសទី២ ៥:២០
១១. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលបានបញ្ជាក់នូវសារៈសំខាន់នៃការស្អាតស្អំចំពោះពួកសង្ឃនោះ? (ខ) នៅក្នុងថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់នេះ តើពួកចាក់ប្រេងតាំងបានត្រូវសំអាតក្នុងន័យខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកសង្ឃត្រូវតែធ្វើឲ្យបានច្រើនទៀត មិនគ្រាន់តែបង្រៀនមនុស្សឲ្យបានស្អាតស្អំនោះទេ នោះពួកគេត្រូវតែរក្សាខ្លួនឲ្យបានស្អាតស្អំដែរ។ ដូច្នេះ អេសេគាលបានឃើញទុកជាមុននូវដំណើរសំរង សំរាប់គណៈពួកសង្ឃនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ (អេសេគាល ៤៤:១០-១៦) ស្រដៀងគ្នាដែរ ប្រវត្ដិសាស្ត្របង្ហាញថា នៅក្នុងឆ្នាំ១៩១៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានគង់ធ្វើជា«ជាងសំរង»នៅក្នុងព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ដោយពិនិត្យមើលក្រុមពួកសង្ឃដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំង។ (ម៉ាឡាគី ៣:១-៥) អស់អ្នកដែលបានត្រូវចាត់ឲ្យបានស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណ ឬដែលបានប្រែចិត្តពីការថ្វាយបង្គំរូបព្រះកាលមុន នោះបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យបន្តមានឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបំរើនៅក្នុងព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណ។ ក៏ប៉ុន្តែ ដូចមនុស្សគ្រប់គ្នាដែរ ពួកចាក់ប្រេងតាំងម្នាក់ៗក៏អាចទៅជាឥតស្អាតស្អំ ខាងវិញ្ញាណនិងខាងសីលធម៌ដែរ។ (អេសេគាល ៤៤:២២, ២៥-២៧) ពួកគេត្រូវតែខំប្រឹង ដើម្បីរក្សាខ្លួន«មិនឲ្យប្រឡាក់ដោយលោកីយនេះឡើយ»។—យ៉ាកុប ១:២៧; ប្រៀបមើល ម៉ាកុស ៧:២០-២៣
១២. ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវមានចិត្តអបអរចំពោះកិច្ចការនៃពួកចាក់ប្រេងតាំង?
១២ យើងម្នាក់ៗប្រហែលសួរថា៖ ‹តើខ្ញុំមានចិត្តអបអរនឹងគំរូដែលពួកចាក់ប្រេងតាំងបានទុក ក្នុងកិច្ចបំរើដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើនឆ្នាំរបស់គេឬទេ? តើខ្ញុំយកតម្រាប់តាមជំនឿរបស់គេឬទេ›? គឺជាការល្អចំពោះអស់អ្នកដែលរួមចំណែកពួកហ្វូងធំឲ្យចាំថា ពួកចាក់ប្រេងតាំងនឹងមិននៅជាមួយគេនៅលើផែនដីជានិច្ចនោះទេ។ ស្តីអំពីពួកសង្ឃនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលនោះព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលថា៖ «មិនត្រូវឲ្យគេមានកេរ្ដិ៍អាករ[ចំណែកដី] នៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលឡើយ ដ្បិតអញជាកេរ្ដិ៍អាកររបស់គេហើយ»។ (អេសេគាល ៤៤:២៨) ស្រដៀងគ្នាដែរ ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងឥតមានកន្លែងនៅលើផែនដីនេះជារៀងរហូតនោះទេ។ ពួកគេមានមរតកនៅឯស្ថានសួគ៌ ហើយអស់អ្នកនៃពួកហ្វូងធំចាត់ទុកថា នេះជាឯកសិទ្ធិមែនក្នុងការគាំទ្រ និងលើកទឹកចិត្តពួកគេ កាលដែលពួកគេនៅលើផែនដីនៅឡើយ។—ម៉ាថាយ ២៥:៣៤-៤០; ពេត្រុសទី១ ១:៣, ៤
ចៅហ្វាយ—តើគាត់ជាអ្នកណាគេ?
១៣, ១៤. (ក) ហេតុអ្វីក៏ចៅហ្វាយត្រូវតែរួមចំណែកចៀមឯទៀត? (ខ) តើចៅហ្វាយតំណាងអ្នកណាគេ?
១៣ ឥឡូវនេះគឺមានសំនួរដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយ។ ដូច្នេះ តើចៅហ្វាយតំណាងអ្នកណាគេ? ដោយព្រោះគាត់បានត្រូវហៅជាបុគ្គលម្នាក់ និងជាក្រុមមួយផងនោះ យើងប្រហែលជាសន្មត់ថា គាត់តំណាងពួកបុរសមួយក្រុមហើយ។ (អេសេគាល ៤៤:៣; ៤៥:៨, ៩) ប៉ុន្តែតើអ្នកណាទៅ? ប្រាកដជាមិនមែនតំណាងពួកចាក់ប្រេងតាំងនោះទេ។ នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្ត គាត់ធ្វើការជិតស្និទ្ធជាមួយគណៈពួកសង្ឃ ប៉ុន្តែគាត់មិនមែនជាសង្ឃម្នាក់នោះទេ។ មិនដូចក្រុមពួកសង្ឃ គាត់បានត្រូវទទួលមរតកនៅក្នុងស្រុក ដូច្នេះហើយគឺមានអនាគតនៅលើផែនដី មិនមែននៅលើស្ថានសួគ៌ទេ។ (អេសេគាល ៤៨:២១) ម្យ៉ាងវិញទៀត អេសេគាល ៤៦:១០ ចែងថា៖ «ហើយកាលណាគេ[កុលសម្ព័ន្ធដែលមិនខាងសង្ឃ]ចូលទៅ [ទីលានខាងក្រៅនៃព្រះវិហារ] នោះចៅហ្វាយនឹងចូលទៅនៅកណ្ដាលពួកគេ រួចកាលណាគេចេញទៅ នោះនឹងចេញទៅជាមួយគ្នាដែរ»។ គាត់មិនចូលទីលានខាងក្នុងទេ ប៉ុន្តែគាត់ក៏ថ្វាយបង្គំនៅឯទីលានខាងក្រៅ ដោយចូលហើយចេញពីព្រះវិហារជាមួយបណ្ដាជនទាំងឡាយ។ កត្ដាទាំងនេះក៏បានទុកយ៉ាងច្បាស់ថា ចៅហ្វាយគឺនៅក្នុងចំណោមពួកហ្វូងធំនៃចៀមឯទៀត។
១៤ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ចៅហ្វាយគឺមានភារកិច្ចខ្លះៗនៅក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ នៅក្នុងទីលានខាងក្រៅ នោះគាត់អង្គុយនៅឯកន្លែងទីនាំងជាប់នឹងខ្លោងទ្វារនៃទិសខាងកើត។ (អេសេគាល ៤៤:២, ៣) នេះនឹងបង្ហាញអំពីឋានៈជាអ្នកមើលខុសត្រូវ ដែលដូចនឹងឋានៈនៃពួកចាស់ទុំនៅក្នុងអ៊ីស្រាអែល ដែលបានអង្គុយនៅឯទ្វារក្រុង ហើយធ្វើការជំនុំជំរះនោះ។ (នាងរស់ ៤:១-១២; សុភាសិត ២២:២២) តើអ្នកណាគេនៅក្នុងចំណោមចៀមឯទៀត ដែលមានមុខងារមើលខុសត្រូវសព្វថ្ងៃនេះ? គឺពួកអ្នកចាស់ទុំ ដែលបានត្រូវរើសតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនៅលើផែនដីនេះ។ (កិច្ចការ ២០:២៨) ដូច្នេះ គណៈពួកចៅហ្វាយ ឥឡូវគឺកំពុងហ្វឹកហ្វឺនដោយទន្ទឹងចាំ ដើម្បីបំរើជាទីចាត់ការនៅក្នុងពិភពលោកថ្មី។
១៥. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលបានបញ្ចាំងពន្លឺលើទំនាក់ទំនងរវាងពួកអ្នកចាស់ទុំ និងក្រុមពួកសង្ឃដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំង? (ខ) តើពួកចាស់ទុំដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំង បាននាំមុខយ៉ាងណា ក្នុងអង្គការរបស់ព្រះដែលនៅលើផែនដីនេះ?
១៥ ចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះទំនាក់ទំនងសព្វថ្ងៃនេះ រវាងក្រុមពួកសង្ឃដែលចាក់ប្រេងតាំង និងពួកអ្នកចាស់ទុំពីពួកហ្វូងធំ ដែលកំពុងបំរើមើលខុសត្រូវនោះ? ចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលឲ្យយោបល់ថា ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលជាសមាជិកនៃពួកហ្វូងធំ គឺមានមុខនាទីខាងការគាំទ្រនិងការចុះចូល កាលដែលពួកចាក់ប្រេងតាំងនាំមុខខាងវិញ្ញាណនោះ។ តើយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? នៅចាំទេ ពួកសង្ឃនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្ត បានត្រូវប្រគល់ឲ្យភារកិច្ច ដើម្បីបង្ហាត់បង្រៀនបណ្ដាជនអំពីរឿងខាងវិញ្ញាណ។ ពួកគេក៏បានត្រូវប្រាប់ឲ្យធ្វើជាចៅក្រមក្នុងក្ដីតុលាការដែរ។ បន្ថែមទៀតនោះ ពួកលេវីបានត្រូវចាត់ឲ្យ«មានអំណាចត្រួតត្រា»នៅឯខ្លោងទ្វារនៃព្រះវិហារ។ (អេសេគាល ៤៤:១១, ២៣, ២៤) យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ចៅហ្វាយគឺត្រូវចុះចូលចំពោះពួកសង្ឃ តាមផ្នែកកិច្ចបំរើខាងវិញ្ញាណ និងតាមការដឹកនាំ។ អ៊ីចឹងហើយ គឺសមហេតុផល ដែលនៅសម័យថ្មីនេះ ដែលពួកចាក់ប្រេងតាំងបាននាំមុខក្នុងការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធ។ ជាឧទាហរណ៍ សមាជិកនៃគណៈអភិបាលនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា គឺបានត្រូវរើសពីចំណោមពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង។ ពួកអ្នកចាស់ទុំចាក់ប្រេងតាំងស្មោះត្រង់បែបនេះ បានបង្ហាត់ជាច្រើនទសវត្សមកហើយ នូវគណៈពួកចៅហ្វាយដែលកំពុងលូតលាស់ឡើង ដោយរៀបចំអ្នកខ្លះដែលប្រហែលជានឹងធ្វើជាសមាជិកក្នុងគណៈនេះសំរាប់ថ្ងៃណា ដែលអំណាចនឹងត្រូវផ្ទេរពេញលេញឲ្យគេ នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ។
១៦. យោងទៅតាមអេសាយ ៣២:១, ២ តើអ្នកចាស់ទុំទាំងអស់ត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ តើអ្នកខ្លះដែលប្រហែលជានឹងធ្វើជាសមាជិក ដែលនឹងមានភារកិច្ចកើនឡើងជាគណៈពួកចៅហ្វាយ ជាអ្នកមើលខុសត្រូវបែបណា? បទទំនាយនៅអេសាយ ៣២:១, ២ ចែងថា៖ «មើល នឹងមានស្តេច១អង្គសោយរាជ្យដោយសុចរិត ពួកចៅហ្វាយនឹងគ្រប់គ្រងដោយយុត្ដិធម៌ ហើយមនុស្សម្នាក់នឹងបានដូចជាទីបាំងឲ្យរួចពីខ្យល់ នឹងជាទីជ្រកឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរា ដូចផ្លូវទឹកហូរនៅទីហួតហែង ហើយដូចជាម្លប់នៃថ្មដាយ៉ាងធំនៅទីខ្សោះល្វើយ»។ ទំនាយនេះកំពុងតែសម្រេចសព្វថ្ងៃនេះ កាលដែលពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទាន ខាងពួកចាក់ប្រេងតាំងនិងខាងចៀមឯទៀត ក៏ធ្វើការដើម្បីការពារហ្វូងចៀមពី«ព្យុះសង្ឃរា» ដូចជាការបៀតបៀនហើយការធ្លាក់ទឹកចិត្តជាដើម។
១៧. តើពួកអ្នកគង្វាលគ្រីស្ទានត្រូវចាត់ទុកខ្លួនឯងយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើពួកហ្វូងចៀមត្រូវចាត់ទុកគេយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ?
១៧ ពាក្យ«ចៅហ្វាយ»ជាភាសាហេព្រើរគឺមិនបានត្រូវប្រើជាឋានន្តរ ដើម្បីតម្កើងមនុស្សនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពាក្យនេះពណ៌នានូវភារកិច្ចដែលបុរសទាំងនេះមាន ក្នុងការមើលថែរក្សាចៀមរបស់ព្រះ។ ព្រះយេហូវ៉ាព្រមានយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «ឱពួកចៅហ្វាយនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអើយ ល្មមហើយ! ចូរលះបង់សេចក្ដីច្រឡោត នឹងការរឹបជាន់ចេញ ហើយសំរេចតាមសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ នឹងសេចក្ដីសុចរិតចុះ»។ (អេសេគាល ៤៥:៩) ជាការល្អសំរាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំទាំងអស់សព្វថ្ងៃនេះឲ្យយកចិត្តទុកដាក់នឹងឱវាទនេះ។ (ពេត្រុសទី១ ៥:២, ៣) ជាបន្ទាប់ ហ្វូងចៀមទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូបានប្រទានឲ្យពួកអ្នកគង្វាល ដូច«អំណោយទានដល់មនុស្ស»។ (អេភេសូរ ៤:៨) គុណវុឌ្ឍិរបស់គេ បានត្រូវកត់ទុកនៅក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលបានត្រូវបណ្ដាលឲ្យតែងមក។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១-៧; ទីតុស ១:៥-៩) ដូច្នេះហើយ ពួកគ្រីស្ទានធ្វើតាមការដឹកនាំពីពួកអ្នកចាស់ទុំ។—ហេព្រើរ ១៣:៧
១៨. តើគណៈចៅហ្វាយមានភារកិច្ចអ្វីខ្លះឥឡូវនេះ ហើយតើភារកិច្ចរបស់គេនៅអនាគតនឹងមានយ៉ាងណា?
១៨ នៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរ ចៅហ្វាយខ្លះមានអំណាចជាច្រើន ចៅហ្វាយឯទៀតគឺមានអំណាចតិច។ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកអ្នកចាស់ទុំខាងពួកហ្វូងធំ គឺមានភារកិច្ចផ្សេងៗគ្នាទូទៅ។ អ្នកចាស់ទុំខ្លះបំរើនៅក្នុងក្រុមជំនុំមួយ។ អ្នកចាស់ទុំឯទៀតក៏បំរើក្រុមជំនុំជាច្រើនជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យ។ អ្នកចាស់ទុំឯទៀតក៏បំរើប្រទេសមួយទាំងមូលជាគណៈកម្មាធិការសាខា។ ពួកអ្នកចាស់ទុំខ្លះទៀតជួយគណៈផ្សេងៗក្នុងគណៈអភិបាល។ នៅក្នុងពិភពលោកថ្មី នោះព្រះយេស៊ូនឹងតែងតាំង«ចៅហ្វាយនៅគ្រប់លើផែនដី» ឲ្យនាំមុខក្នុងចំណោមពួកអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ានៅលើផែនដីនេះ។ (ទំនុកដំកើង ៤៥:១៦) ប្រាកដហើយ ទ្រង់នឹងរើសពួកទាំងនេះភាគច្រើនពីចំណោមពួកអ្នកចាស់ទុំស្មោះត្រង់សព្វថ្ងៃនេះ។ ដោយព្រោះពួកបុរសទាំងនេះកំពុងបង្ហាញសកម្មភាពរបស់ខ្លួនគេឥឡូវ នោះទ្រង់នឹងសម្រេចព្រះទ័យ ប្រគល់ឲ្យឯកសិទ្ធិធំជាងនៅអនាគត ពេលដែលទ្រង់លាតត្រដាងនូវមុខនាទីរបស់គណៈពួកចៅហ្វាយនៅក្នុងពិភពលោកថ្មី។
ស្រុកនៃរាស្ត្ររបស់ព្រះសព្វថ្ងៃនេះ
១៩. តើស្រុកនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលតំណាងអ្វី?
១៩ ចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលក៏ពណ៌នាអំពីស្រុកអ៊ីស្រាអែលដែលបានត្រូវស្ដារឡើងវិញដែរ។ តើលក្ខណៈនេះនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តតំណាងអ្វី? ទំនាយឯទៀតអំពីការស្ដារឡើងវិញ បានទាយប្រាប់ថាស្រុកនេះ គឺអ៊ីស្រាអែល នឹងទៅជាសួនមនោរម្យដូចសួនអេដែន។ (អេសេគាល ៣៦:៣៤, ៣៥) សព្វថ្ងៃនេះ យើងមាន«ស្រុក»ដែលបានត្រូវស្ដារឡើងវិញ ហើយស្រុកនេះក្នុងន័យម្យ៉ាង គឺមានសភាពដូចសួនអេដែនអ៊ីចឹង។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងតែងនិយាយអំពីសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបកស្រាយ«ស្រុក»របស់យើង ជា«វិស័យនៃសកម្មភាព»របស់រាស្ត្រព្រះដែលបានរើសតាំង។b ទោះជាអ្នកបំរើម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ានៅកន្លែងណាក៏ដោយ នោះគាត់នៅក្នុងស្រុកដែលបានស្ដារឡើងវិញនោះ ឲ្យតែគាត់ខំប្រឹងតម្កើងការថ្វាយបង្គំពិត ដោយដើរតាមលំអានដាននៃព្រះគ្រីស្ទ។—ពេត្រុសទី១ ២:២១
២០. តើគោលការណ៍អ្វីដែលយើងអាចរៀនពី«ដង្វាយបរិសុទ្ធ»នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលហើយតើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចអនុវត្តគោលការណ៍នេះ?
២០ ចុះយ៉ាងណាវិញខាងឯចំណែកដីដែលបានហៅថា«ដង្វាយបរិសុទ្ធ»? នេះជាតង្វាយរបស់ពួកបណ្ដាជន សំរាប់ការគាំទ្រគណៈពួកសង្ឃនិងទីក្រុង។ ស្រដៀងគ្នាដែរ «បណ្ដាជនទាំងឡាយនៅក្នុងស្រុក» បានត្រូវផ្ដល់ឲ្យដីមួយចំណែកជាតង្វាយសំរាប់ចៅហ្វាយ។ តើនេះមានន័យយ៉ាងណាសព្វថ្ងៃនេះ? ប្រាកដហើយ នេះមិនមានសេចក្ដីថា រាស្ត្ររបស់ព្រះនឹងជាប់បន្ទុកបង់ប្រាក់ខែសំរាប់ពួកឋានៈបព្វជិតនោះទេ។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ៣:៨) ផ្ទុយទៅវិញ ការគាំទ្រដែលផ្ដល់ឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំ គឺភាគច្រើនទាក់ទងខាងវិញ្ញាណប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺរួមបញ្ចូលការជួយក្នុងកិច្ចការដែលកំពុងតែប្រតិបត្ដិ ហើយបង្ហាញនូវគតិរួមគ្នា និងការចុះចូលផង។ ក៏ប៉ុន្តែ ដូចនៅក្នុងសម័យរបស់អេសេគាលតង្វាយនេះគឺបានថ្វាយ«ដល់ព្រះយេហូវ៉ា» មិនមែនដល់មនុស្សណាម្នាក់នោះទេ។—អេសេគាល ៤៥:១, ៧, ១៦
២១. តើយើងប្រហែលជារៀនអ្វី ពីការបែងចែកដីនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាល?
២១ មិនមែនមានតែចៅហ្វាយនិងគណៈពួកសង្ឃទេ ដែលបានត្រូវកំណត់ឲ្យកន្លែងនៅក្នុងស្រុក ដែលបានត្រូវស្ដារឡើងវិញនេះ។ ការបែងចែងស្រុកក៏បង្ហាញថា បុគ្គលម្នាក់ៗក្នុងចំណោមកុលសម្ព័ន្ធ១២ នឹងមានមរតកជាប្រាកដ។ (អេសេគាល ៤៧:១៣, ២២, ២៣) ដូច្នេះ អស់អ្នកដែលនៅខាងពួកហ្វូងធំ មិនគ្រាន់តែមានកន្លែងនៅក្នុងសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណសព្វថ្ងៃនេះ ក៏ប៉ុន្តែនឹងទទួលដីមួយចំណែកក្នុងស្រុក ពេលដែលទទួលកន្លែងជាមរតក នៅក្នុងវិស័យខាងផែនដីនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។
២២. (ក) ទីក្រុងនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលតំណាងអ្វី? (ខ) តើអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីហេតុការណ៍ដែលថា ទីក្រុងនេះមានខ្លោងទ្វារនៅគ្រប់ខាង?
២២ នៅក្រោយបង្អស់ តើទីក្រុងក្នុងចក្ខុនិមិត្តនេះតំណាងអ្វី? នេះមិនមែនជាទីក្រុងនៅស្ថានសួគ៌នោះទេ ពីព្រោះទីក្រុងនេះនៅកណ្ដាលដី«សាមញ្ញធម្មតា» (ដីឥតពិសិដ្ឋ)។ (អេសេគាល ៤៨:១៥-១៧, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) ដូច្នេះ នេះច្បាស់ជាអ្វីមួយនៅលើផែនដីហើយ។ បើអ៊ីចឹង តើទីក្រុងមួយជាអ្វី? តើនេះមិនបង្ហាញគំនិតនៃមនុស្សមករួមគ្នាជាក្រុមមួយ ហើយស្ថាបនាអ្វីមួយឲ្យមានរចនាសម្ព័ន្ធនិងធ្វើឲ្យមានរបៀបរៀបចំទេឬ? ត្រូវហើយ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទីក្រុងមើលទៅដូចជាតំណាងការចាត់ចែងនៅលើផែនដី ដែលនាំប្រយោជន៍ឲ្យមនុស្សទាំងអស់ ដែលនឹងធ្វើជាសង្គមដ៏សុចរិតលើផែនដីនេះ។ ទីក្រុងនេះនឹងប្រតិបត្ដិការពេញលេញនៅក្នុង«ផែនដីថ្មី» ដែលមាននៅខាងមុខនេះ។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៣) ខ្លោងទ្វារទីក្រុងនៅគ្រប់ខាង ដែលមានមួយសំរាប់កុលសម្ព័ន្ធមួយ គឺបង្ហាញយ៉ាងល្អនូវភាពឥតលាក់លៀម។ សព្វថ្ងៃនេះ រាស្ត្ររបស់ព្រះ មិនមែននៅក្រោមការកាន់កាប់ដ៏សម្ងាត់ ហើយដ៏លួចលាក់នោះទេ។ បងប្អូនដែលមើលខុសត្រូវ គួរធ្វើជាអ្នកដែលគេអាចមកទាក់ទងបានយ៉ាងស្រួល។ គោលការណ៍ដែលដឹកនាំពួកគេ គឺដឹងទូទៅដោយមនុស្សទាំងអស់។ ហេតុការណ៍ដែលថាមនុស្សពីគ្រប់កុលសម្ព័ន្ធនឹងភ្ជួររាស់ដី ដែលគាំទ្រទីក្រុងនេះ គឺរំឭកយើងថា ពួកចៀមឯទៀតគឺគាំទ្រ សូម្បីតាមវត្ថុផង ដល់របៀបរៀបចំខាងការចាត់ការ ដែលបានធ្វើឡើងសំរាប់រាស្ត្ររបស់ព្រះទូទាំងពិភពលោក។—អេសេគាល ៤៨:១៩, ៣០-៣៤
២៣. តើអ្វីដែលយើងនឹងពិនិត្យមើលនៅក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
២៣ ចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះទន្លេដែលហូរចេញពីព្រះវិហារនោះ? អ្វីដែលទន្លេនោះតំណាងសព្វថ្ងៃនេះនិងតទៅអនាគត គឺជាប្រធាននៃអត្ថបទទីបី ជាអត្ថបទបញ្ចប់នៃការពិគ្រោះរឿងនេះ។
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើលសៀវភៅ Revelation—Its Grand Climax At Hand!, ទំព័រ ៦៤ វគ្គ ២២ ដែលបានបោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។ (ភាសាអង់គ្លេស)
b សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ១ តុលា ១៩៩៥ ទំព័រ ១៧
ចំណុចសំរាប់ពិនិត្យមើលសាឡើងវិញ
◻ តើព្រះវិហារនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលតំណាងអ្វី?
◻ តើពួកសង្ឃដែលបំរើនៅក្នុងព្រះវិហារតំណាងអ្នកណាគេ?
◻ តើគណៈពួកចៅហ្វាយជាអ្វី និងតើមានភារកិច្ចអ្វីខ្លះ?
◻ តើស្រុកនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលជាអ្វី ហើយតើក្នុងន័យយ៉ាងណា ដែលបានត្រូវបែងចែកឲ្យកុលសម្ព័ន្ធ១២នោះ?
◻ តើទីក្រុងនេះតំណាងអ្វី?
[រូប/ផែនទីនៅទំព័រ១៥]
(ដើម្បីមើលឃើញទាំងអស់ សូមមើលទស្សនាវដ្ដី)
ការបែងចែកដីក្នុងស្រុក ដូចបានពណ៌នានៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាល
កុលសម្ព័ន្ធ១២
សមុទ្រធំ
សមុទ្រកាលីឡេ
ទន្លេយ័រដាន់
សមុទ្រអំបិល
ដាន់
អេស៊ើរ
ណែបថាលី
ម៉ាន៉ាសេ
អេប្រាអិម
រូបេន
យូដា
ចៅហ្វាយ
បេនយ៉ាមីន
ស៊ីម្មាន
អ៊ីសាខារ
សាប់យូល៉ូន
កាឌ់
[រូប]
ការពង្រីកនូវតង្វាយបរិសុទ្ធ
ក. ព្រះយេហូវ៉ាគង់នៅទីនេះ (ព្រះយេហូវ៉ាសាំម៉ា); ខ. ដីដែលឲ្យផលរបស់ទីក្រុង
ចំណែករបស់ពួកលេវី
ព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា
ចំណែករបស់ពួកសង្ឃ
ខ ក ខ