ការអនុញ្ញាតឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញយើងនូវផ្លូវរបស់ទ្រង់
«ឯផ្លូវរបស់ព្រះ នោះគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាបានសាកមើលដែរ»។—សាំយូអែលទី២ ២២:៣១
១, ២. (ក) តើអ្វីដែលមនុស្សលោកត្រូវការជាបឋម? (ខ) តើយើងគួរធ្វើតម្រាប់តាមគំរូរបស់អ្នកណា?
មនុស្សទាំងអស់ មានសេចក្ដីត្រូវការដ៏បឋមមួយ សំរាប់ការណែនាំ។ ត្រូវហើយ យើងត្រូវការនូវជំនួយដើម្បីណែនាំយើងក្នុងជីវិត។ ពិតមែន ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ឲ្យយើងនូវបញ្ញាមួយចំនួន និងមនសិការមួយដើម្បីដឹងខុសត្រូវ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើសិនជាមនសិការរបស់យើងនឹងធ្វើជាគ្រឿងណែនាំដ៏គួរឲ្យពឹងពាក់ នោះវាត្រូវការនូវការហ្វឹកហ្វឺន។ (ហេព្រើរ ៥:១៤) ហើយ បើសិនជាយើងនឹងធ្វើការសម្រេចដ៏ល្អ នោះគំនិតរបស់យើងក៏ត្រូវការនូវចំណេះដ៏ត្រឹមត្រូវ ព្រមទាំងការហ្វឹកហ្វឺនដើម្បីវាយតម្លៃចំណេះនោះ។ (សុភាសិត ២:១-៥) សូម្បីតែនៅត្រង់នោះ ការសម្រេចរបស់យើងប្រហែលជាគ្មានលទ្ធផលតាមចិត្តយើង ដោយព្រោះភាពមិនប្រាកដនៃជីវិត។ (សាស្ដា ៩:១១) ក្នុងខ្លួនយើងផ្ទាល់ យើងគ្មានរបៀបដ៏គួរពឹងពាក់ ឲ្យយើងចេះដឹងអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅអនាគតទេ។
២ ហេតុនេះហើយ និងដោយសារហេតុផ្សេងច្រើនទៀត នោះព្យាការីយេរេមាបានសរសេរថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំដឹងថា ផ្លូវរបស់មនុស្សមិនស្រេចនៅខ្លួនគេទេ ហើយដែលដំរង់ជំហានរបស់ខ្លួន នោះក៏មិនស្រេចនៅមនុស្សដែលដើរដែរ»។ (យេរេមា ១០:២៣) ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដែលជាបុរសឧត្តមបំផុតដែលធ្លាប់គង់នៅលើផែនដី ទ្រង់ក៏ធ្លាប់ទទួលការណែនាំដែរ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ព្រះរាជបុត្រាពុំអាចនឹងធ្វើការអ្វី ដោយព្រះអង្គទ្រង់បានទេ ធ្វើបានតែការអ្វីដែលឃើញព្រះវរបិតាធ្វើ ដ្បិតការអ្វីដែលព្រះវរបិតាធ្វើ នោះព្រះរាជបុត្រាក៏ធ្វើដូច្នោះដែរ»។ (យ៉ូហាន ៥:១៩) ដូច្នេះ តើជាអ្វីដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាយ៉ាងណាទៅហ្ន៎ ដើម្បីធ្វើតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូ ហើយពឹងពាក់លើព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់ជំនួយជាការណែនាំជំហានរបស់យើង! ស្តេចដាវីឌបានច្រៀងថា៖ «ឯផ្លូវរបស់ព្រះ នោះគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាបានសាកមើលដែរ ទ្រង់ជាខែលដល់អស់អ្នកណាដែលជ្រកក្នុងទ្រង់»។ (សាំយូអែលទី២ ២២:៣១) បើសិនជាយើងខិតខំដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាជាងដើរតាមប្រាជ្ញារបស់ខ្លួន នោះយើងនឹងមានការណែនាំដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍។ ការបដិសេធការណែនាំផ្លូវរបស់ព្រះនាំទៅដល់អន្តរាយ។
ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញផ្លូវ
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាបានណែនាំអ័ដាមនិងអេវ៉ាតាមរបៀបណា ព្រមទាំងផ្ដល់ឲ្យលទ្ធភាពធ្វើអ្វី?
៣ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាករណីរបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ា។ ទោះបីគេគ្មានបាបក៏ដោយ គេក៏ត្រូវការការណែនាំដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្រគល់ឲ្យអ័ដាមគ្រោងការណ៍ទាំងអស់ក្នុងសួនច្បារអេដែនដោយម្នាក់ឯងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានប្រគល់កិច្ចការឲ្យគាត់ធ្វើ។ មុនបង្អស់ អ័ដាមត្រូវតែដាក់ឈ្មោះឲ្យសត្វនានា។ ក្រោយនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យអ័ដាមនិងអេវ៉ានូវគោលបំណងសំរាប់អនាគតផងដែរ។ គេត្រូវតែបង្ក្រាបផែនដី បំពេញផែនដីនឹងកូនៗរបស់គេ ហើយថែរក្សាសត្វទាំងឡាយនៃផែនដី។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៨) នេះនឹងបានជាកិច្ចការដ៏ធំមួយ ក៏ប៉ុន្តែលទ្ធផលក្រោយបង្អស់នឹងជាសួនមនោរម្យទូទាំងពិភពលោក ពេញទៅដោយមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដែលរស់នៅដោយមានភាពស្រុះស្រួលគ្នាជាមួយនឹងសត្វ។ តើនេះជាសេចក្ដីសង្ឃឹមមួយដ៏ប្រពៃយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! ម្ល៉ោះហើយ ដរាបណាដែលអ័ដាមនិងអេវ៉ាដើរយ៉ាងស្មោះត្រង់តាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះគេនឹងមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងទ្រង់។ (ប្រៀបមើល លោកុប្បត្តិ ៣:៨) នោះជាឯកសិទ្ធិដ៏ល្អម្ល៉េះហ្ន៎ ដែលមានទំនាក់ទំនងជានិច្ចហើយដោយផ្ទាល់ខ្លួន ជាមួយនឹងអ្នកបង្កើត!
៤. តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលអ័ដាមនិងអេវ៉ាបានសម្ដែងថាគ្មានទំនុកចិត្តនិងភាពស្មោះត្រង់ ហើយមានអន្តរាយអ្វីជាលទ្ធផល?
៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានហាមគូស្វាមីភរិយាទីមួយមិនឲ្យបរិភោគពីដើមដឹងខុសត្រូវនោះ ដែលនៅក្នុងសួនច្បារអេដែន។ ហើយនេះបានឲ្យគេមានឱកាសភ្លាមៗ ដើម្បីបង្ហាញការស្ដាប់បង្គាប់ ជាការប្រាថ្នាដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៧) ក៏ប៉ុន្តែ មិនយូរទេ ការស្ដាប់បង្គាប់នោះ បានត្រូវល្បងល។ បើសិនជាពួកគេនឹងនៅស្ដាប់បង្គាប់ ពេលដែលសាតាំងបាននិយាយដោយពាក្យឆបោករបស់វា នោះអ័ដាមនិងអេវ៉ាត្រូវតែបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយមានទំនុកចិត្តក្នុងសេចក្ដីសន្យាទាំងប៉ុន្មានរបស់ទ្រង់។ គួរឲ្យសោកស្ដាយ ពួកគេបានខ្វះខាតនូវភក្ដីភាពនិងទំនុកចិត្ត។ ពេលសាតាំងបានស្នើផ្ដល់ភាពម្ចាស់ការជូនអេវ៉ា ហើយបានចោទប្រកាន់ថាព្រះជាអ្នកភូតភរ នាងបានត្រូវបញ្ឆោតហើយមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។ អ័ដាមបានតាមនាងចូលក្នុងបាបកម្ម។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១-៦; ធីម៉ូថេទី១ ២:១៤) ការបាត់បង់ជាលទ្ធផលនោះ គឺធំមហិមា។ ការដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នឹងបានឲ្យគេនូវអំណរកាន់តែខ្លាំងឡើង ពេលគេសម្រេចជាបណ្ដើរៗនូវព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ ផ្ទុយទៅវិញ ជីវិតគេគឺពោរពេញទៅដោយការខកចិត្ត និងឈឺចាប់ទាល់តែសេចក្ដីស្លាប់បានយកគេទៅ។—លោកុប្បត្តិ ៣:១៦-១៩; ៥:១-៥
៥. តើអ្វីទៅជាគោលបំណងអនាគតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយតើតាមរបៀបណាដែលទ្រង់ជួយមនុស្សដែលស្ដាប់បង្គាប់ឲ្យឃើញការសម្រេចនៃគោលបំណងនោះ?
៥ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានកែប្រែគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ថានៅថ្ងៃមួយ ផែនដីនឹងទៅជាទីលំនៅសួនមនោរម្យសំរាប់មនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍និងគ្មានបាប។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:១១, ២៩) ហើយទ្រង់មិនដែលខានប្រទានសេចក្ដីណែនាំដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ ជូនអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ ហើយសង្ឃឹមថានឹងឃើញការសម្រេចនៃសេចក្ដីសន្យានោះ។ ចំពោះយើងដែលមានត្រចៀកដើម្បីស្ដាប់ នោះសម្លេងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាពីក្រោយយើងថា៖ «គឺផ្លូវនេះទេ ចូរដើរតាមនេះវិញ»។—អេសាយ ៣០:២១
មនុស្សខ្លះបានដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
៦. តើបុរសពីរនាក់ណា ពីបុរាណកាល ដែលបានដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយមានលទ្ធផលអ្វី?
៦ យោងទៅតាមឯកសារព្រះគម្ពីរនោះ មានតែមួយភាគតូចនៃកូនចៅរបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ា ដែលបានដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អេបិលគឺមុនបង្អស់នៃពួកនេះ។ ទោះបីគាត់បានស្លាប់មុនអាយុក៏ដោយ នោះគាត់បានស្លាប់ដោយមានព្រះសព្វព្រះហឫទ័យនឹងគាត់ ហើយដូច្នេះមានសេចក្ដីសង្ឃឹមពីការរួមចំណែកពេល«មនុស្សសុចរិត . . . នឹងបានរស់ឡើងវិញ» នៅពេលកំណត់របស់ព្រះ។ (កិច្ចការ ២៤:១៥) គាត់នឹងឃើញសេចក្ដីសម្រេចជាយថាហេតុ នៃគោលបំណងដ៏ឧត្តមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ចំពោះផែនដីនិងមនុស្សលោក។ (ហេព្រើរ ១១:៤) មនុស្សម្នាក់ទៀត ដែលបានដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាលោកហេណុក ដែលទំនាយរបស់លោកអំពីទីបញ្ចប់នៃរបបនេះ នោះបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅយូដាស។ (យូដាស ១៤, ១៥) ហេណុកក៏មិនបានរស់ពេញអាយុដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ៥:២១-២៤) ក៏ប៉ុន្តែ គាត់បាន«មានសេចក្ដីបន្ទាល់ពីគាត់ថា ព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងគាត់ណាស់»។ (ហេព្រើរ ១១:៥) នៅពេលគាត់បានស្លាប់ទៅ គាត់ដូចជាអេបិល មានសេចក្ដីសង្ឃឹមពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយគាត់នឹងនៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលឃើញសេចក្ដីសម្រេចនៃគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៧. តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលណូអេនិងក្រុមគ្រួសាររបស់លោកបានបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយទុកចិត្តនឹងទ្រង់?
៧ ពេលមុនទឹកជំនន់បានមកដល់ ពិភពលោកបានលិចចុះកាន់តែជ្រៅក្នុងសេចក្ដីទុច្ចរិត នោះការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាបានទៅជាការល្បងលនូវភក្ដីភាព។ ជិតទីបញ្ចប់នៃលោកីយ៍នោះ មានតែក្រុមតូចមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលបានដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ លោកណូអេនិងក្រុមគ្រួសាររបស់លោក បានស្ដាប់តាមព្រះនិងទុកចិត្តនឹងអ្វីដែលទ្រង់បានមានបន្ទូល។ ពួកគេបានធ្វើសម្រេចយ៉ាងស្មោះស្ម័គ្រនូវកិច្ចការដែលបានត្រូវប្រគល់ឲ្យគេ ហើយគេមិនព្រមឲ្យត្រូវទាញចូលក្នុងការប្រព្រឹត្តដ៏ទុច្ចរិតនៃលោកីយ៍សម័យនោះ។ (លោកុប្បត្តិ ៦:៥-៧, ១៣-១៦; ហេព្រើរ ១១:៧; ពេត្រុសទី២ ២:៥) យើងអាចមានអំណរគុណសំរាប់ការស្ដាប់បង្គាប់ដ៏ប្រកបដោយភក្ដីភាពនិងទំនុកចិត្តរបស់គេ។ ដោយព្រោះនោះ ពួកគេបានរួចរស់ពីទឹកជំនន់នោះ ហើយបានទៅជាជីដូនជីតារបស់យើង។—លោកុប្បត្តិ ៦:២២; ពេត្រុសទី១ ៣:២០
៨. ចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល តើការដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
៨ ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយកូនចៅរបស់លោកយ៉ាកុបដ៏ស្មោះត្រង់ ហើយពួកគេបានទៅជាសាសន៍ពិសេសរបស់ទ្រង់។ (និក្ខមនំ ១៩:៥, ៦) ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានសេចក្ដីណែនាំសំរាប់រាស្ត្រនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ទ្រង់នោះ តាមរយៈច្បាប់លាយល័ក្ខអក្សរ ថ្នាក់សង្ឃ និងការណែនាំឥតឈប់ឈរដោយបទទំនាយ។ ក៏ប៉ុន្តែ នោះស្រេចនិងពួកអ៊ីស្រាអែល ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមការណែនាំនោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ព្យាការីទ្រង់ឲ្យប្រាប់ពួកអ៊ីស្រាអែលថា៖ «មើល នៅថ្ងៃនេះ អញដាក់ព្រះពរ ហើយនឹងសេចក្ដីបណ្ដាសា សំញែងនៅមុខឯងរាល់គ្នា បើឯងស្ដាប់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងដែលអញបង្គាប់ដល់ឯងនៅថ្ងៃនេះ នោះនឹងបានពរ តែបើមិនស្ដាប់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងទេ គឺបែរចេញពីផ្លូវដែលអញបង្គាប់ដល់ឯងនៅថ្ងៃនេះ ទៅតាមព្រះដទៃដែលពីដើមមិនបានស្គាល់វិញ នោះឯងនឹងត្រូវបណ្ដាសាហើយ»។—ចោទិយកថា ១១:២៦-២៨
មូលហេតុដែលមនុស្សខ្លះចាកចេញពីផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
៩, ១០. ដោយព្រោះសភាពអ្វី ដែលពួកអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវតែទុកចិត្តនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងបណ្ដុះភាពស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់?
៩ ដូចករណីរបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ា ពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវតែទុកចិត្តនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយមានភក្ដីភាពចំពោះទ្រង់ បើសិនជាគេនឹងនៅស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់។ អ៊ីស្រាអែលគឺជាសាសន៍ដ៏តូចមួយ ដែលរោមព័ទ្ធដោយសាសន៍ជិតខាងដែលចូលចិត្តទាស់ទែង។ នៅខាងនិរតី មានប្រទេសអេស៊ីបនិងអេស្យូពី។ នៅខាងឦសាន មានប្រទេសស៊ីរីនិងអាសស៊ើរ។ នៅតំបន់ជិតៗនោះ មានប្រទេសភីលីស្ទីន អាម៉ូន ម៉ូអាប់ និងអេដំម។ នៅគ្រាផ្សេងៗនោះ ប្រទេសទាំងនេះបានទៅជាសត្រូវនៃអ៊ីស្រាអែល។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេទាំងអស់កាន់សាសនាក្លែងក្លាយ ដែលប្រកបដោយការថ្វាយបង្គំរូបបដិមាករ ហោរាសាស្ត្រ ហើយក្នុងករណីខ្លះមានបុណ្យខាងកាមដ៏ថោកទាបនិងការបូជាដ៏គ្មានមេត្ដានូវក្មេងៗ។ សាសន៍ជិតខាងរបស់អ៊ីស្រាអែល ធ្លាប់ពឹងពាក់លើព្រះទាំងប៉ុន្មានរបស់គេឲ្យផ្ដល់នូវគ្រួសារធំ ចំរូតដ៏មានផលច្រើន ហើយជ័យជំនះក្នុងសង្គ្រាម។
១០ មានអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះដែលថ្វាយបង្គំព្រះតែមួយ ជាព្រះយេហូវ៉ា។ ទ្រង់បានសន្យាឲ្យពរជាគ្រួសារធំ ចំរូតដ៏មានផលច្រើន និងសន្ដិសុខពីពួកសត្រូវរបស់គេ បើសិនជាពួកគេប្រព្រឹត្តតាមច្បាប់របស់ទ្រង់។ (ចោទិយកថា ២៨:១-១៤) គួរស្ដាយមែន មនុស្សជាច្រើនក្នុងអ៊ីស្រាអែល មិនបានធ្វើដូច្នេះទេ។ ហើយក្នុងចំណោមអ្នកដែលបានដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពួកជាច្រើនបានរងទុក្ខដោយសារភាពស្មោះត្រង់របស់គេ។ ពួកគេខ្លះបានរងទុក្ខរហូតដល់ទារុណកម្ម ការចំអក ការវាយវាត់ ការជាប់គុក ការចោលនឹងថ្ម និងសម្លាប់ដោយអ៊ីស្រាអែលឯទៀត។ (កិច្ចការ ៧:៥១, ៥២; ហេព្រើរ ១១:៣៥-៣៨) តើនេះត្រូវជាការល្បងលយ៉ាងណាទៅហ្ន៎ សំរាប់ពួកអ្នកស្មោះត្រង់! ក៏ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានមានគេជាច្រើនម្ល៉េះ ដែលបានចាកចេញពីផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? ឧទាហរណ៍ពីរ ពីប្រវត្ដិសាស្ត្រអ៊ីស្រាអែល អាចជួយយើងមើលឃើញការគិតដ៏ខុសរបស់ពួកគេ។
គំរូដ៏អាក្រក់នៃស្តេចអ័ហាស
១១, ១២. (ក) ពេលស្តេចអ័ហាសត្រូវពួកស៊ីរីគំរាមកំហែង តើអ្វីដែលទ្រង់បានបដិសេធមិនព្រមធ្វើ? (ខ) តើស្តេចអ័ហាសបានពឹងពាក់លើប្រភពពីរណា ដើម្បីសន្ដិសុខ?
១១ អ័ហាសបានគ្រប់គ្រងលើរាជាណាចក្រយូដាខាងត្បូង នៅសតវត្សទី៨ ម.ស.យ.។ ការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់មិនប្រកបដោយសន្ដិភាពឡើយ។ នៅគ្រាមួយ ប្រទេសស៊ីរីនិងរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលខាងជើង បានព្រួតគ្នាធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងទ្រង់ ហើយ«ទ្រង់មានព្រះទ័យចំប្រប់ ព្រមទាំងចិត្តរបស់ពួករាស្ត្រទ្រង់ផង»។ (អេសាយ ៧:១, ២) ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានស្នើផ្ដល់ការគាំទ្រនិងបានអញ្ជើញអ័ហាសឲ្យសាកជំនួយពីទ្រង់ នោះអ័ហាសបានបដិសេធទាំងស្រុង! (អេសាយ ៧:១០-១២) ជាលទ្ធផល យូដាបានបរាជ័យក្នុងសង្គ្រាម និងមានអ្នកស្លាប់ជាច្រើន។—របាក្សត្រទី២ ២៨:១-៨
១២ ទោះបីអ័ហាសបានបដិសេធមិនព្រមសាកជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយ ទ្រង់មិនអួតដល់ម្ល៉េះ ដើម្បីមិនសុំជំនួយពីស្តេចនៃប្រទេសអាសស៊ើរ។ ក៏ប៉ុន្តែ យូដាបានរងទុក្ខជាបន្ត ក្នុងកណ្ដាប់ដៃនៃប្រទេសជិតខាង។ ពេលដែលប្រទេសអាសស៊ើរបានប្រឆាំងនឹងអ័ហាសដែរ ហើយ«ធ្វើឲ្យទ្រង់មានសេចក្ដីលំបាកវិញ» នោះទ្រង់«បានថ្វាយយញ្ញបូជា ដល់អស់ទាំងព្រះនៃពួកក្រុងដាម៉ាស ដែលគេបានវាយទ្រង់ ដោយនឹកថា៖ ‹ដោយព្រោះព្រះនៃពួកស្តេចស៊ីរីបានជួយគេ នោះយើងនឹងថ្វាយយញ្ញបូជា ដល់ព្រះទាំងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យបានជួយខាងយើង›»។—របាក្សត្រទី២ ២៨:២០, ២៣
១៣. តើស្តេចអ័ហាសបានបង្ហាញអ្វី ដោយពឹងពាក់លើព្រះរបស់ពួកស៊ីរី?
១៣ ក្រោយនោះ នៅពេលមួយទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលទៅកាន់អ៊ីស្រាអែលថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដ៏ប្រោសលោះឯង គឺជាព្រះបរិសុទ្ធនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់មានបន្ទូលដូច្នេះថា អញនេះ គឺយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ជាអ្នកដែលបង្រៀនឲ្យឯងបានទទួលប្រយោជន៍ ហើយក៏នាំឯងទៅក្នុងផ្លូវដែលឯងគួរដើរ ឱបើឯងបានស្ដាប់តាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់អញទៅអេះ នោះសេចក្ដីសុខរបស់ឯងនឹងបានដូចជាទន្លេ សេចក្ដីសុចរិតរបស់ឯង នឹងបានដូចជារលកនៃសមុទ្រហើយ»។ (អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨) ដោយការបែរពីការពឹងពាក់លើព្រះទាំងប៉ុន្មាននៃសាសន៍ស៊ីរី នោះអ័ហាសបានបង្ហាញទ្រង់នៅឆ្ងាយពីការ‹ដើរតាមផ្លូវដែលទ្រង់គួរដើរ›។ ទ្រង់បានត្រូវបង្វែរទាំងស្រុងដោយគំនិតនៃសាសន៍ទាំងឡាយ ទាំងពឹងពាក់លើប្រភពក្លែងក្លាយនៃសន្ដិសុខរបស់គេ ជាជាងពឹងពាក់លើព្រះយេហូវ៉ា។
១៤. ហេតុអ្វីបានជាស្តេចអ័ហាសគ្មានហេតុពឹងពាក់លើព្រះក្លែងក្លាយ?
១៤ ព្រះទាំងប៉ុន្មាននៃសាសន៍ទាំងឡាយ រួមបញ្ចូលព្រះនោះនៃសាសន៍ស៊ីរី គេបានត្រូវសម្ដែងយូរមកហើយថាជា‹ព្រះដ៏ឥតប្រយោជន៍›។ (អេសាយ ២:៨) មុនពេលនោះ ក្នុងគ្រាគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចដាវីឌ នោះភាពឧត្តមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើព្រះទាំងប៉ុន្មាននៃសាសន៍ស៊ីរី បានត្រូវឃើញយ៉ាងជាក់ស្តែង ពេលដែលពួកស៊ីរីបានទៅជាអ្នកបំរើរបស់ដាវីឌ។ (របាក្សត្រទី១ ១៨:៥, ៦) ព្រះយេហូវ៉ាអង្គទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ជា«ព្រះលើអស់ទាំងព្រះ ហើយជាព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់ គឺជាព្រះដ៏ធំដែលមានព្រះចេស្ដា ហើយក៏គួរស្ញែងខ្លាច» មានតែទ្រង់ទេ ដែលអាចឲ្យសន្ដិសុខពិតប្រាកដ។ (ចោទិយកថា ១០:១៧) ក៏ប៉ុន្តែ អ័ហាសបានបដិសេធចោលព្រះយេហូវ៉ាហើយពឹងពាក់លើព្រះនៃសាសន៍ទាំងឡាយ ដើម្បីទទួលសន្ដិសុខ។ លទ្ធផលបាននាំមកនូវអន្តរាយចំពោះស្រុកយូដា។—របាក្សត្រទី២ ២៨:២៤, ២៥
ពួកយូដាជាមួយនឹងយេរេមានៅប្រទេសអេស៊ីប
១៥. នៅសម័យយេរេមា តើយ៉ាងណាដែលពួកយូដានៅប្រទេសអេស៊ីបបានធ្វើបាប?
១៥ ដោយសារភាពមិនស្មោះត្រង់ទាំងស្រុងរបស់រាស្ត្រទ្រង់ ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកបាប៊ីឡូនបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡិមព្រមទាំងព្រះវិហាររបស់គេចោល នៅឆ្នាំ៦០៧ ម.ស.យ.។ ភាគច្រើនក្នុងសាសន៍នោះ បានត្រូវគេធ្វើនិរទេសបញ្ជូនទៅទីក្រុងបាប៊ីឡូន។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះបាននៅសល់ ក្នុងចំណោមពួកគេក៏មានព្យាការីយេរេមាដែរ។ ពេលដែលអភិបាលក្រុងឈ្មោះ កេដាលា បានត្រូវគេសម្លាប់ នោះអ្នកសំណល់បានរត់ទៅប្រទេសអេស៊ីបវិញ ទាំងយកយេរេមាទៅជាមួយផង។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ២៥:២២-២៦; យេរេមា ៤៣:៥-៧) នៅទីនោះ ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមថ្វាយយញ្ញបូជាទៅព្រះក្លែងក្លាយ។ យេរេមាបានខំវែកញែកជាមួយនឹងពួកយូដាដ៏មិនស្មោះត្រង់ទាំងនោះ ក៏ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានស្ដាប់ឡើយ។ ពួកគេបានបដិសេធមិនព្រមបែរទៅពឹងពាក់លើព្រះយេហូវ៉ាឡើយ ហើយបានទាមទារថាគេនឹងបន្តដុតកំញានថ្វាយដល់«ព្រះចន្ទ»។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះនេះជាអ្វីដែលពួកគេ ព្រមទាំងពួកជីដូនជីតារបស់គេបានធ្វើ«នៅក្នុងទីក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់ស្រុកយូដា ហើយនៅអស់ទាំងផ្លូវរបស់ក្រុងយេរូសាឡិមផង ដ្បិតនៅគ្រានោះ យើងមានអាហារជាបរិបូរ ហើយក៏នៅដោយសប្បាយ ឥតឃើញសេចក្ដីអាក្រក់ណាឡើយ»។ (យេរេមា ៤៤:១៦, ១៧) ពួកយូដានោះ ក៏បានប្រឆាំងថា៖ «តាំងពីយើងលះលែងការដុតកំញានថ្វាយដល់ព្រះចន្ទ ហើយច្រួចដង្វាយច្រួចថ្វាយទ្រង់ទៅ នោះយើងចេះតែខ្វះខាតគ្រប់ទាំងអស់ ហើយបានវិនាសទៅដោយដាវ នឹងអំណត់អត់ផង»។—យេរេមា ៤៤:១៨
១៦. តើយ៉ាងណាដែលពួកយូដានៅប្រទេសអេស៊ីបនោះ គឺខុសទាំងស្រុងក្នុងការវែកញែករបស់គេ?
១៦ គឺហាក់ដូចជាសេចក្ដីនឹកចាំអាចជ្រើសរើសអ្វីដែលចង់ចាំបានមែន! តើហេតុការណ៍គឺជាអ្វីទៅ? ពួកយូដាពិតជាបានថ្វាយដង្វាយដល់ព្រះក្លែងក្លាយ នៅក្នុងស្រុកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ឲ្យគេ។ ជួនកាល ដូចនៅសម័យស្តេចអ័ហាសនោះ ពួកគេបានរងទុក្ខវេទនាដោយសារការក្បត់ជំនឿបែបនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ា«ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់»ជាមួយនឹងរាស្ត្រនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ទ្រង់។ (និក្ខមនំ ៣៤:៦; ទំនុកដំកើង ៨៦:១៥) ទ្រង់បានចាត់ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជំរុញគេឲ្យប្រែចិត្តវិញ។ ជួនកាល ពេលដែលស្តេចណាគឺស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរ ហើយប្រជារាស្ត្រក៏បានទទួលប្រយោជន៍ពីពរនោះ ទោះបីពួកគេភាគច្រើនមិនស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់ក៏ដោយ។ (របាក្សត្រទី២ ២០:២៩-៣៣; ២៧:១-៦) តើពួកយូដានៅអេស៊ីបនោះគឺខុសយ៉ាងណាហ្ន៎ ពេលអះអាងថាភាពរីកចំរើនណាដែលគេបានមាននៅមាតុភូមិរបស់គេ បានមកពីព្រះក្លែងក្លាយរបស់គេ!
១៧. ហេតុអ្វីបានជា ស្រុកយូដាបានបាត់បង់នៅទឹកដីនិងព្រះវិហារ?
១៧ មុនឆ្នាំ៦០៧ម.ស.យ. ព្រះយេហូវ៉ាបានជំរុញប្រជារាស្ត្រយូដាថា៖ «ចូរស្ដាប់តាមពាក្យអញ នោះអញនឹងធ្វើជាព្រះដល់ឯងរាល់គ្នា ហើយឯងរាល់គ្នានឹងបានជារាស្ត្ររបស់អញ ត្រូវឲ្យឯងរាល់គ្នាដើរតាមផ្លូវដែលអញបង្គាប់ឯងគ្រប់ចំពូក ដើម្បីឲ្យឯងបានសេចក្ដីសុខស្រួល»។ (យេរេមា ៧:២៣) ប្រជារាស្ត្រយូដាបានបាត់បង់នូវព្រះវិហារនិងទឹកដីរបស់គេ ដោយហេតុជាក់លាក់ដែលគេបានបដិសេធមិនព្រមដើរ‹តាមផ្លូវដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ដល់គេ›។ ចូរឲ្យយើងប្រុងប្រយ័ត្នជៀសផុតពីកំហុសដែលនាំឲ្យស្លាប់នោះ។
ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានពរដល់អស់អ្នកដែលដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់
១៨. តើពួកអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវតែធ្វើយ៉ាងណា?
១៨ សព្វថ្ងៃនេះ ដូចនៅអតីតកាលដែរ ការដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះតម្រូវនូវភាពស្មោះត្រង់ ជាការប្ដេជ្ញាបំរើតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ សេចក្ដីនោះក៏តម្រូវនូវទំនុកចិត្ត ជាការជឿជាក់ថា សេចក្ដីសន្យាទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺគួរទុកចិត្តហើយនឹងបានសម្រេច។ ការដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ តម្រូវឲ្យមានការស្ដាប់បង្គាប់ ជាការប្រព្រឹត្តតាមច្បាប់ទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ដោយគ្មានការងាកចេញ ហើយដោយរក្សាគោរពតាមខ្នាតតម្រាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ទ្រង់។ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់សុចរិត ទ្រង់ក៏ស្រឡាញ់សេចក្ដីសុចរិតដែរ»។—ទំនុកដំកើង ១១:៧
១៩. តើព្រះណាខ្លះដែលមនុស្សជាច្រើនថ្វាយបង្គំសព្វថ្ងៃនេះ ហើយនោះមានលទ្ធផលអ្វី?
១៩ អ័ហាសបានពឹងពាក់លើព្រះនៃសាសន៍ស៊ីរីសំរាប់សន្ដិសុខ។ ពួកអ៊ីស្រាអែលនៅប្រទេសអេស៊ីបបានសង្ឃឹមថា«ព្រះចន្ទ» ដែលជាព្រះមួយដែលត្រូវគេថ្វាយបង្គំទូទាំងប្រទេសមជ្ឈឹមបូព៌ាពីបុរាណនោះ អាចនឹងផ្ដល់ឲ្យនូវភាពរីកចំរើន។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះជាច្រើនមិនជារូបបដិមាករទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូបានព្រមានឲ្យប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការបំរើ«ទ្រព្យសម្បត្ដិ»ជាជាងព្រះយេហូវ៉ា។ (ម៉ាថាយ ៦:២៤) សាវ័កប៉ុលបាននិយាយអំពី«សេចក្ដីលោភ ដែលរាប់ទុកដូចជាការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ»។ (កូល៉ុស ៣:៥) គាត់ក៏បាននិយាយពីអ្នកដែល«យកពោះគេទុកជាព្រះ»។ (ភីលីព ៣:១៩) ត្រូវហើយ លុយនិងទ្រព្យសម្បត្ដិគឺក្នុងចំណោមព្រះដ៏ធំបំផុត ដែលត្រូវថ្វាយបង្គំសព្វថ្ងៃនេះ។ តាមការពិត មនុស្សជាច្រើន រួមបញ្ចូលពួកអ្នកដែលកាន់សាសនាមួយ គេនោះ«ទុកចិត្តនឹងទ្រព្យសម្បត្ដិ ដែលមិនទៀងនោះ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៧) មនុស្សជាច្រើនបំរើយ៉ាងនឿយហត់នូវព្រះទាំងនេះ ហើយខ្លះទទួលរង្វាន់ ជាការរស់ក្នុងផ្ទះដ៏ល្អបំផុត មានទ្រព្យសម្បត្ដិថ្លៃៗ ហើយក៏បរិភោគម្ហូបថ្លៃដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនមែនគេទាំងអស់គ្នាដែលមានទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើនអ៊ីចឹងទេ។ ហើយសូម្បីតែអ្នកដែលមាននោះ ជាយថាហេតុក៏ឃើញថាអ្វីទាំងនេះមិនធ្វើឲ្យពេញចិត្តទេ។ ទ្រព្យនោះគឺមិនទៀង បណ្ដោះអាសន្ន ហើយមិនបំពេញតម្រូវការខាងវិញ្ញាណ។—ម៉ាថាយ ៥:៣
២០. សព្វថ្ងៃនេះ តើយើងត្រូវតែរក្សាតុល្យភាពអ្វី?
២០ ពិតមែន យើងត្រូវតែគិតហេតុផល កាលដែលយើងរស់ក្នុងកំឡុងពេលទីបញ្ចប់នៃរបបនេះ។ យើងត្រូវតែយកជំហានដ៏សមហេតុសមផល ដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសាររបស់យើងតាមទ្រព្យសម្បត្ដិ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើសិនជាយើងដាក់តម្លៃច្រើនជាងលើការរស់យ៉ាងធូរធារ ការដេញតាមលុយ ឬអ្វីៗដូចនេះ ជាជាងការបំរើព្រះ នោះយើងបានធ្លាក់ក្នុងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ហើយមិនដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៀតទេ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩, ១០) ក៏ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាវិញ ពេលយើងប្រទះនឹងបញ្ហាខាងសុខភាព សេដ្ឋកិច្ច ឬបញ្ហាផ្សេងទៀត? ចូរឲ្យយើងមិនធ្វើដូចពួកយូដានៅប្រទេសអេស៊ីប ដែលបានបន្ទោសថាការបំរើព្រះយេហូវ៉ាជាមូលហេតុដែលគេមានបញ្ហា។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរឲ្យយើងសាកល្បងជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ដូចអ័ហាសខានមិនបានធ្វើ។ ចូរពឹងពាក់យ៉ាងស្មោះត្រង់លើព្រះយេហូវ៉ា សំរាប់សេចក្ដីណែនាំ។ ដោយទុកចិត្ត អនុវត្តតាមសេចក្ដីណែនាំរបស់ទ្រង់ ហើយអធិស្ឋានសុំកម្លាំងនិងប្រាជ្ញាដើម្បីដោះស្រាយករណីគ្រប់ជំពូក។ ក្រោយនោះ ចាំដោយទុកចិត្តសំរាប់ពរពីព្រះយេហូវ៉ា។
២១. តើពរអ្វីដែលមកដល់អ្នកដែលដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
២១ ទូទាំងប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់អ៊ីស្រាអែលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរយ៉ាងសំបូរ ឲ្យអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវទ្រង់។ ស្តេចដាវីឌបានច្រៀងថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមណែនាំទូលបង្គំក្នុងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ ដោយព្រោះពួកខ្មាំងសត្រូវនៃទូលបង្គំ»។ (ទំនុកដំកើង ៥:៨) ចំពោះដាវីឌ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានជ័យជំនះខាងយុទ្ធា លើសាសន៍ជិតៗនោះ ដែលសាសន៍នោះក្រោយមកបានយាយីអ័ហាស។ នៅក្រោមស្តេចសាឡូម៉ូន អ៊ីស្រាអែលបានត្រូវទទួលពរ ជាសន្ដិភាពនិងការរីកចំរើនដែលពួកយូដានៅប្រទេសអេស៊ីបបានប្រាថ្នាក្រោយមក។ ចំពោះរាជបុត្ររបស់អ័ហាសឈ្មោះហេសេគា ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានប្រគល់ជ័យជំនះលើសាសន៍អាសស៊ើរដ៏ខ្លាំងក្លានោះ។ (អេសាយ ៥៩:១) មែនហើយ ព្រះហស្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនរួញខ្លីទេ ចំពោះពួកអ្នកស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ ដែលមិនបានឈរ«នៅក្នុងផ្លូវរបស់មនុស្សមានបាប» ប៉ុន្តែបានត្រេកអរនឹងច្បាប់របស់ព្រះ។ (ទំនុកដំកើង ១:១, ២) នេះក៏ជាពិតឥឡូវដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលយើងសព្វថ្ងៃនេះអាចដឹងប្រាកដថា យើងកំពុងតែដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? នេះនឹងត្រូវពិភាក្សាក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
តើអ្នកចាំទេ?
◻ តើគុណសម្បត្ដិអ្វីដែលត្រូវការជាចាំបាច់ បើសិនជាយើងនឹងដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
◻ ហេតុអ្វីក៏គំនិតរបស់ស្តេចអ័ហាសគឺខុស?
◻ ស្តីពីការវែកញែករបស់ពួកយូដានៅប្រទេសអេស៊ីបនោះ តើអ្វីគឺខុស?
◻ តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលយើងអាចប្ដេជ្ញាកាន់តែខ្លាំង ឲ្យដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ស្តេចអ័ហាសបានពឹងពាក់លើព្រះរបស់ពួកស៊ីរី ជាជាងព្រះយេហូវ៉ា