តើអ្នកព្រមទទួលជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាទេ?
«ខ្ញុំមិនព្រមខ្លាចឡើយ ព្រោះ[ព្រះយេហូវ៉ា]ជាជំនួយខ្ញុំ»។—ហេព្រើរ ១៣:៦
១, ២. ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ដែលយើងព្រមទទួលជំនួយនិងការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ាក្នុងជីវិតយើង?
ឧបមាថាអ្នកកំពុងតែដើរកំសាន្តកាត់ព្រៃភ្នំ។ អ្នកមិនបានដើរកំសាន្តតែម្នាក់ឯងទេ ដ្បិតមានអ្នកនាំផ្លូវម្នាក់ដែលសូមទៅជាមួយ ហើយគាត់ជាអ្នកនាំផ្លូវល្អបំផុត។ ទោះជាគាត់មានបទពិសោធន៍ច្រើននិងសុខភាពមាំទាំជាងអ្នកឆ្ងាយណាស់ក៏ពិតមែន តែគាត់អត់ធ្មត់ដើរក្បែរអ្នកជានិច្ច។ គាត់ឃើញថាម្ដងម្កាលអ្នកជំពប់ជើង។ ដោយសារខ្វល់ខ្វាយពីសុវត្ថិភាពអ្នក គាត់លូកដៃទៅជួយឲ្យអ្នកដើរឆ្លងកន្លែងមួយដែលប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់ជាងគេ។ តើអ្នកចង់បដិសេធមិនព្រមទទួលជំនួយពីគាត់ឬ? ប្រាកដជាមិនចង់ធ្វើដូច្នោះទេ! ពីព្រោះអ្នកមិនចង់មានគ្រោះថ្នាក់។
២ វិថីជីវិតរបស់យើងជាគ្រីស្ទានគឺពិបាកដើរ។ តើយើងត្រូវដើរតាមផ្លូវចង្អៀតនេះម្នាក់ឯងទេ? (ម៉ាថាយ ៧:១៤) មិនមែនទេ! ព្រះគម្ពីរបង្ហាញថា អ្នកនាំផ្លូវល្អបំផុតគឺព្រះយេហូវ៉ា ហើយទ្រង់ក៏ឲ្យមនុស្សជាតិដើរជាមួយនឹងទ្រង់ទៀតផង។ (លោកុប្បត្តិ ៥:២៤; ៦:៩) តើព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ពេលដែលពួកគេដើរជាមួយនឹងទ្រង់ទេ? ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «អញនេះ គឺយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង អញនឹងកាន់ដៃស្ដាំឯង ដោយពោលនឹងឯងថា កុំឲ្យភ័យខ្លាចឡើយ អញនឹងជួយឯង»។ (អេសាយ ៤១:១៣) ដូចអ្នកនាំផ្លូវក្នុងឧទាហរណ៍ខាងលើនោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដោយលូកព្រះហស្តជួយអ្នកដែលចង់ដើរជាមួយនឹងទ្រង់ហើយក៏ចង់ចងមិត្តភាពជាមួយនឹងពួកគេដែរ។ ប្រាកដជាគ្មានយើងណាម្នាក់ដែលចង់បដិសេធនូវជំនួយរបស់ទ្រង់ឡើយ!
៣. តើយើងនឹងពិចារណាសំនួរអ្វីខ្លះក្នុងការសិក្សានេះ?
៣ ក្នុងអត្ថបទមុន យើងបានរៀនវិធីបួនយ៉ាងដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់ជួយរាស្ត្រទ្រង់នៅសម័យបុរាណ។ តើទ្រង់ជួយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ដោយវិធីដូចគ្នាសព្វថ្ងៃនេះឬ? ហើយតើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីប្រាកដថាយើងមិនបដិសេធជំនួយទ្រង់? សូមយើងពិចារណាសំនួរទាំងនេះ។ យ៉ាងនេះ យើងនឹងមានជំនឿកាន់តែមុតមាំថា ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាអ្នកជួយយើង។—ហេព្រើរ ១៣:៦
ជំនួយពីទេវតា
៤. សព្វថ្ងៃនេះ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអាចជឿជាក់ថាមានការគាំទ្រពីទេវតា?
៤ តើទេវតាជួយអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះទេ? ពិតជាជួយមែន! ពិតមែនថា បណ្ដាទេវតាមិនលេចមកឲ្យឃើញដើម្បីរំដោះអ្នកថ្វាយបង្គំពិតឲ្យរួចពីគ្រោះថ្នាក់សព្វថ្ងៃនេះទេ។ តែសូម្បីនៅសម័យបុរាណក៏ដោយ កម្រណាស់ដែលទេវតាធ្វើអន្តរាគមន៍ដូច្នេះ។ ដូចសព្វថ្ងៃនេះដែរ កិច្ចការភាគច្រើនដែលទេវតាធ្លាប់ធ្វើមនុស្សមើលពុំឃើញឡើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យនោះបានទទួលការលើកទឹកចិត្តណាស់ ពេលដែលទទួលស្គាល់ថាទេវតាប្រុងប្រៀបគាំទ្រពួកគេ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៦:១៤-១៧) យើងមានហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យមានអារម្មណ៍យ៉ាងនោះដែរ។
៥. តើព្រះគម្ពីរបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាទេវតារួមចំណែកក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយសព្វថ្ងៃនេះ?
៥ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាចាប់អារម្មណ៍ជាពិសេសទៅលើកិច្ចការម្យ៉ាងដែលយើងក៏ចូលរួមដែរ។ តើកិច្ចការនោះជាអ្វី? យើងអាចរកចម្លើយឃើញនៅវិវរណៈ ១៤:៦៖ «ខ្ញុំក៏ឃើញទេវតា១ទៀតកំពុងហោះកាត់កណ្ដាលមេឃ ទាំងមានដំណឹងល្អដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច សំរាប់នឹងថ្លែងប្រាប់ដល់មនុស្សនៅផែនដី គឺដល់គ្រប់អស់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ពូជអំបូរ គ្រប់ភាសា ហើយគ្រប់ទាំងគ្រួសារដែរ»។ «ដំណឹងល្អដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច»នោះ ច្បាស់ជាជាប់ទាក់ទងនឹង‹ដំណឹងល្អដែលសម្ដែងពីព្រះរាជាណាចក្រ› ដែលព្រះយេស៊ូបានទាយថានឹង«ត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍»មុនទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះ។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) ពិតមែនថា ទេវតាមិនផ្សព្វផ្សាយដោយផ្ទាល់ទេ។ ព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់មនុស្សឲ្យធ្វើកិច្ចការដ៏សំខាន់នេះវិញ។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) ការដឹងថាយើងមានជំនួយពីទេវតាបរិសុទ្ធជាបុគ្គលវិញ្ញាណខ្លាំងក្លាដែលមានប្រាជ្ញានោះ ពិតជាលើកទឹកចិត្តយើងណាស់ មែនទេ?
៦, ៧. (ក) តើអ្វីបញ្ជាក់ថាទេវតាកំពុងតែគាំទ្រការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង? (ខ) តើយើងអាចប្រាកដថាយើងនឹងទទួលការគាំទ្រពីទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ មានភស្តុតាងជាច្រើនដែលបញ្ជាក់ថា ទេវតាកំពុងតែគាំទ្រកិច្ចការរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ យើងធ្លាប់ឮបទពិសោធន៍ជាច្រើនថា ពេលដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែផ្សព្វផ្សាយនោះ ពួកគេជួបមនុស្សដែលទើបតែអធិស្ឋានទូលសូមព្រះជួយឲ្យរកឃើញសេចក្ដីពិត។ បទពិសោធន៍បែបនេះកើតឡើងជាញឹកញយពេក ពុំអាចបដិសេធថាគ្រាន់តែជារឿងចៃដន្យប៉ុណ្ណោះឡើយ។ ដោយសារមានជំនួយបែបនេះពីទេវតា មនុស្សកាន់តែច្រើនកំពុងតែរៀនធ្វើតាមអ្វីដែល‹ទេវតាហោះកាត់កណ្ដាលមេឃ›បានប្រកាសនោះ គឺ«កោតខ្លាចដល់ព្រះ ហើយសរសើរសិរីល្អរបស់ទ្រង់»។—វិវរណៈ ១៤:៧
៧ តើអ្នកពិតជាចង់បានការគាំទ្រពីទេវតាខ្លាំងក្លារបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ? បើដូច្នេះ ចូរចូលរួមក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៨) ពេលដែលយើងចូលរួមក្នុងការងារដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទាននេះដោយមិនសំច័យកម្លាំង នោះយើងអាចប្រាកដថានឹងបានជំនួយពីទេវតាពិតមែន។
ជំនួយពីមេទេវតា
៨. នៅស្ថានសួគ៌ តើព្រះយេស៊ូមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់អ្វី? ហេតុអ្វីនេះលើកទឹកចិត្តយើង?
៨ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ផ្ដល់ជំនួយម្យ៉ាងទៀតតាមរយៈទេវតា។ វិវរណៈ ១០:១ ពណ៌នាអំពី«ទេវតាដ៏ខ្លាំងពូកែ»គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែងមួយដែល«មុខនៃទេវតានោះដូចជាថ្ងៃ»។ តាមមើលទៅ ទេវតាក្នុងចក្ខុនិមិត្តនេះសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទក្រោយបានទទួលអំណាចនិងសិរីរុងរឿងនៅស្ថានសួគ៌។ (វិវរណៈ ១:១៣, ១៦) តើព្រះយេស៊ូពិតជាទេវតាទេ? ក្នុងន័យមួយគឺអាចនិយាយថាព្រះយេស៊ូជាទេវតាមែន ដ្បិតទ្រង់ជាមហាទេវតា។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៤:១៦) តើមហាទេវតាជាអ្វី? ពាក្យនោះមានន័យថា«ទេវតាធំជាងគេ»ឬ«មេទេវតា»។ ព្រះយេស៊ូជាបុត្រវិញ្ញាណខ្លាំងក្លាបំផុតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់បណ្ដាទេវតានៅក្រោមបង្គាប់ព្រះយេស៊ូ។ មហាទេវតានេះផ្ដល់ជំនួយយ៉ាងអស្ចារ្យណាស់។ តើតាមវិធីណាខ្លះ?
៩, ១០. (ក) តើព្រះយេស៊ូជា‹អ្នកជួយ›ពេលដែលយើងធ្វើអំពើបាបយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖ ‹បើសិនជាអ្នកណាភ្លាត់ធ្វើបាបវិញ នោះយើងមានអ្នកជួយ១អង្គហើយដែលទ្រង់គង់នៅចំពោះព្រះវរបិតា គឺជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាអ្នកសុចរិត›។ (យ៉ូហានទី១ ២:១) ហេតុអ្វីយ៉ូហានបានសរសេរថាព្រះយេស៊ូជា‹អ្នកជួយ›យើង ជាពិសេសពេលដែល«ភ្លាត់ធ្វើបាប»នោះ? បើគិតទៅ យើងធ្វើបាបជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយបាបនាំទៅដល់សេចក្ដីស្លាប់។ (សាស្ដា ៧:២០; រ៉ូម ៦:២៣) ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបានបូជាព្រះជន្មទ្រង់ជាតង្វាយលោះបាបយើង។ ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងព្រះវរបិតាដែលមានព្រះទ័យមេត្ដាករុណាដើម្បីអង្វរទ្រង់ជំនួសយើង។ យើងម្នាក់ៗត្រូវការជំនួយនេះ។ តើយើងអាចបង្ហាញថាយើងព្រមទទួលជំនួយនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងត្រូវប្រែចិត្តពីការធ្វើអំពើបាបរបស់យើង ហើយទូលសូមការអត់ទោសដោយផ្អែកលើយញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូ។ យើងក៏មិនត្រូវធ្វើបាបនោះទៀតទេ។
១០ ព្រះយេស៊ូមិនត្រឹមតែបានសោយទិវង្គតដើម្បីយើងប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ក៏បានធ្វើជាគំរូគ្រប់ល័ក្ខណ៍សំរាប់យើង។ (ពេត្រុសទី១ ២:២១) គំរូរបស់ទ្រង់ដឹកនាំផ្លូវយើង ហើយក៏ជួយយើងយល់ថាត្រូវដើរតាមមាគ៌ាណាទើបអាចចៀសមិនប្រព្រឹត្តអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរ ហើយអាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យទៀតផង។ យើងពិតជាសប្បាយណាស់ដែលមានជំនួយបែបនេះ មែនទេ? ព្រះយេស៊ូបានសន្យានឹងអ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា ជំនួយមួយទៀតនឹងត្រូវប្រទានឲ្យពួកគេ។
ជំនួយពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
១១, ១២. តើវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វី? តើវិញ្ញាណបរិសុទ្ធខ្លាំងប៉ុនណា? សព្វថ្ងៃនេះហេតុអ្វីយើងត្រូវការវិញ្ញាណនោះ?
១១ ព្រះយេស៊ូបានសន្យាថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងទូលសូមដល់ព្រះវរបិតា ហើយទ្រង់នឹងប្រទានជំនួយ១ទៀតមកអ្នករាល់គ្នាឲ្យបាននៅជាមួយនៅអស់កល្បរៀងទៅ គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិតដែលលោកីយទទួលពុំបាន›។ (យ៉ូហាន ១៤:១៦, ១៧) «វិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិត»ឬវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនមែនជាបុគ្គលទេ ប៉ុន្តែជាថាមពលម្យ៉ាង ដែលជាសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ កម្លាំងនៃសកម្មពលនោះគ្មានកំរិតឡើយ។ នោះជាថាមពលដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់ប្រើដើម្បីបង្កើតសកលលោក ធ្វើអព្ភូតហេតុដ៏សែនអស្ចារ្យ ហើយបើកសម្ដែងនូវព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់តាមរយៈចក្ខុនិមិត្ត។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមិនប្រើវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់តាមវិធីទាំងនោះសព្វថ្ងៃនេះ តើនោះមានន័យថាយើងមិនត្រូវការវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឬ?
១២ ផ្ទុយទៅវិញក្នុង«គ្រាលំបាក»នេះ យើងត្រូវការវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាងមុនៗទៅទៀត! (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១) វិញ្ញាណនោះពង្រឹងកម្លាំងយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការល្បងលហើយការលំបាក។ ថែមទាំងជួយឲ្យបណ្ដុះគុណសម្បត្ដិថ្លៃថ្លាដែលធ្វើឲ្យយើងចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ានិងបងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់យើងជាងមុន។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) ដូច្នេះ តើធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយើងទទួលជំនួយដ៏អស្ចារ្យនេះពីព្រះយេហូវ៉ា?
១៣, ១៤. (ក) ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យប្រទានវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់រាស្ត្រទ្រង់? (ខ) តើការប្រព្រឹត្តបែបណាបង្ហាញថា ការពិតយើងមិនព្រមទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះ?
១៣ ទីមួយ យើងត្រូវអធិស្ឋានទូលសូមវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អទៅកូនយ៉ាងដូច្នេះ នោះចំណង់បើព្រះវរបិតាដែលគង់ស្ថានសួគ៌ តើទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកអស់អ្នកដែលសូមជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត!»។ (លូកា ១១:១៣) ប្រាកដហើយ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះវរបិតាល្អបំផុត។ បើយើងមានជំនឿហើយសូមវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពីទ្រង់នោះ ទ្រង់នឹងប្រទានវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាអំណោយជាក់ជាពុំខាន។ បើដូច្នេះ យើងត្រូវសួរខ្លួនឯងថា តើយើងសូមវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ? យើងមានហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យសូមវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជារៀងរាល់ថ្ងៃពេលដែលអធិស្ឋាន។
១៤ ទីពីរ យើងបង្ហាញថាយើងព្រមទទួលអំណោយនោះ ដោយប្រព្រឹត្តឲ្យសមស្របតាមសំណូមពររបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍: គ្រីស្ទានម្នាក់ខំពុះពារយកឈ្នះចំណង់មើលរូបអាសអាភាស។ គាត់បានអធិស្ឋានទូលសូមវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីជួយទប់ចិត្តមិនឲ្យបែរទៅមានទម្លាប់គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមនោះម្ដងទៀត។ គាត់បានសូមឱវាទអ្នកចាស់ទុំ ហើយពួកគេបានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យចាត់វិធានការម៉ឺងម៉ាត់ ដោយមិនទៅជិតកន្លែងណាដែលមានរូបថោកទាបបែបនោះ។ (ម៉ាថាយ ៥:២៩) ចុះបើគាត់មិនស្ដាប់តាមឱវាទ ហើយបណ្ដោយឲ្យខ្លួនមើលរូបអាសអាភាសទៀត? តើគាត់កំពុងតែប្រព្រឹត្តសមស្របតាមការអធិស្ឋានឲ្យវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយគាត់ឬ? ឬក៏តើគាត់កំពុងតែផ្សងគ្រោះថ្នាក់វិញ គឺការធ្វើឲ្យវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះព្រួយដែលនាំឲ្យបាត់បង់អំណោយនេះតែម្ដងនោះ? (អេភេសូរ ៤:៣០) តាមការពិត យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែខំអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីកុំឲ្យបាត់បង់នូវជំនួយដ៏ប្រសើរក្រៃលែងនេះពីព្រះយេហូវ៉ា។
ជំនួយពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ
១៥. តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងមិនមើលស្រាលព្រះគម្ពីរ?
១៥ រាប់រយឆ្នាំមកហើយ ព្រះគម្ពីរបានជួយអ្នកបំរើស្មោះភក្ដីរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ ជាជាងមើលស្រាលព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធដោយចាត់ទុកជាសៀវភៅធម្មតានោះ យើងត្រូវតែចាំថាព្រះគម្ពីរជាជំនួយដ៏ពូកែ។ យើងត្រូវតែព្យាយាម ទើបអាចបានជំនួយនោះ។ យើងត្រូវតែយកការអានព្រះគម្ពីរជាទម្លាប់ក្នុងមួយជីវិតរបស់យើង។
១៦, ១៧. (ក) តើទំនុកដំកើង ១:២, ៣ ពណ៌នាអំពីប្រយោជន៍ដែលមកពីការអានក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើទំនុកដំកើង ១:៣ បញ្ជាក់ថាយើងត្រូវខំប្រឹងព្យាយាមយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ ទំនុកដំកើង ១:២, ៣ រៀបរាប់អំពីអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះថា៖ «អ្នកនោះត្រេកអរតែនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ ក៏រំពឹងគិតក្នុងក្រិត្យវិន័យទ្រង់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដែរ អ្នកនោះនឹងដូចជាដើមឈើដែលដុះនៅក្បែរផ្លូវទឹក[ឬ«បានត្រូវដាំនៅក្បែរផ្លូវទឹកជាច្រើន», ព.ថ.] ដែលបង្កើតផលតាមរដូវកាល ហើយស្លឹកក៏មិនចេះស្រពោនឡើយ ឯការអ្វីដែលអ្នកនោះធ្វើ នោះនឹងចំរើនឡើងទាំងអស់»។ តើអ្នកយល់នូវគោលចំណុចក្នុងខនោះទេ? បើមិនប្រយ័ត្ន យើងអានខនោះនឹកស្មានថា គ្រាន់តែចង់ពណ៌នាពីទីដែលក្សេមក្សាន្តមានទេសភាពស្អាត មានដើមឈើដុះក្បែរមាត់ទន្លេ ចោលម្លប់ត្រជាក់គួរជាទីពេញចិត្ត។ បើអាចដេកសំរាកនៅកន្លែងនោះពេលថ្ងៃក្ដៅ ពិតជាសប្បាយមែន! ប៉ុន្តែ ទំនុកនេះមិនចង់ឲ្យយើងគិតអំពីការសំរាកនោះទេ។ ទំនុកនោះចង់បញ្ជាក់ចំណុចមួយផ្សេងទៀតដែលសំដៅលើការខំប្រឹងព្យាយាម។ តើបញ្ជាក់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ សូមកត់សម្គាល់ថា ដើមឈើនេះមិនត្រឹមតែដើមល្អសំរាប់ម្លប់ដែលចៃដន្យដុះក្បែរទន្លេនោះទេ។ ដើមនេះជាដើមមានផ្លែ ហើយ«បានត្រូវដាំ»នៅកន្លែងដែលអ្នកដាំបានជ្រើសរើស គឺ«ក្បែរផ្លូវទឹកជាច្រើន»។ តើដើមឈើមួយអាចដុះនៅក្បែរផ្លូវទឹកជាច្រើនយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? នៅចំការ ម្ចាស់ប្រហែលជាជីកប្រឡាយជាច្រើន ដើម្បីឲ្យឫសរបស់ដើមល្អៗអាចចាក់ទៅដល់ទឹក។ ឥឡូវយើងអាចយល់ចំណុចនេះហើយ! បើយើងចំរើនលូតលាស់ឡើងដូចដើមឈើនោះ គឺដោយសារតែមានគេធ្វើការជាច្រើនប្រយោជន៍យើង។ យើងជាសមាជិកអង្គការមួយដែលគេផ្ដល់សេចក្ដីពិតឲ្យដល់ដៃយើង ប្រៀបដូចជាផ្គត់ផ្គង់ទឹកសុទ្ធទៅឲ្យដើមឈើទាំងនោះតែម្ដង។ តែមានអ្វីដែលយើងក៏ត្រូវធ្វើដែរ។ យើងត្រូវតែរំពឹងគិតនិងស្រាវជ្រាវដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជ្រួតជ្រាបទៅដល់ចិត្តនិងគំនិត ដូចជាយកដើមឈើទៅដាំនៅកន្លែងដែលអាចស្រូបយកទឹកបាន។ យ៉ាងនេះ យើងក៏អាចបង្កើតផល។
១៨. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីរកចម្លើយព្រះគម្ពីរចំពោះសំនួររបស់យើង?
១៨ ព្រះគម្ពីរជួយយើងមិនបាន បើទុកចោលក្នុងទូមិនយកមកអានទេ។ ព្រះគម្ពីរក៏មិនមែនជាវត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធិ ដែលយើងអាចបិទភ្នែកបើកដោយនឹកស្មានថាចម្លើយនៃសំនួរយើងនឹងផុសឡើងនៅលើទំព័រតែម្ដង។ នៅពេលដែលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តណាមួយ យើងត្រូវតែរិះរក«សេចក្ដីស្គាល់ដល់ព្រះ»ឬចំណេះពីព្រះ ដូចខំស្វែងរកកំណប់ទ្រព្យ។ (សុភាសិត ២:១-៥) ធម្មតា ត្រូវព្យាយាមស្រាវជ្រាវដោយយកចិត្តទុកដាក់ដើម្បីរកឱវាទព្រះគម្ពីរដែលទាក់ទងនឹងសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង។ យើងមានប្រកាសនវត្ថុព្រះគម្ពីរជាច្រើនដែលជួយយើងរកឱវាទនោះ។ ពេលដែលយើងប្រើប្រកាសនវត្ថុនេះដើម្បីរិះរកប្រាជ្ញាក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដូចជាប្រើឧបករណ៍ជីករកត្បូងពេជ្រនោះ នេះបង្ហាញថាយើងកំពុងតែទទួលប្រយោជន៍ពីជំនួយព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងពិតប្រាកដ។
ជំនួយតាមរយៈអ្នកជឿគ្នីគ្នា
១៩. (ក) ហេតុអ្វីអាចចាត់ទុកអត្ថបទទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងភ្ញាក់រឭក!ជាជំនួយពីអ្នកជឿគ្នីគ្នា? (ខ) តើអត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីរបស់យើងធ្លាប់ជួយអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ អ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រែប្រួលទេ? ទ្រង់មិនបានប្រែប្រួលសោះឡើយ។ យើងម្នាក់ៗច្បាស់ជានៅចាំពីពេលមួយយើងបានទទួលជំនួយពីអ្នកជឿគ្នីគ្នាដែលចំនឹងសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង ហើយក៏ចំពេលដែលយើងមានសេចក្ដីត្រូវការផង។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកនៅចាំបានពីអត្ថបទប៉មយាមឬភ្ញាក់រឭក!ដែលបានសម្រាលទុក្ខអ្នកនៅចំពេលដែលត្រូវការ ឬក៏បានជួយអ្នកដោះស្រាយបញ្ហាមួយ ឬមួយក៏បានជួយអ្នកស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីដែលល្បងលជំនឿរបស់អ្នកនោះ? ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ជំនួយនោះដល់អ្នក តាមរយៈ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› ដែលមានភារកិច្ច‹ឲ្យអាហារបរិភោគតាមត្រូវពេល›។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧
២០. តើអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានជា«អំណោយទានដល់មនុស្ស»យ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
២០ ក៏ប៉ុន្តែ តាមធម្មតា ជំនួយដែលយើងទទួលពីអ្នកជឿគ្នីគ្នាគឺដោយជួបនឹងពួកគេផ្ទាល់។ អ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំថ្លែងសុន្ទរកថាដែលលើកទឹកចិត្តយើង ឬក៏មកសួរសុខទុក្ខជួយយើងតស៊ូក្នុងគ្រាមានការពិបាក ឬមួយក៏ជូនឱវាទដោយសេចក្ដីសប្បុរស ជួយឲ្យមើលឃើញនិងឈ្នះចំណុចទន់ខ្សោយណាមួយរបស់យើង។ គ្រីស្ទានកតញ្ញូម្នាក់សរសេរអំពីជំនួយដែលបានទទួលពីអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ថា៖ «ពេលដែលផ្សព្វផ្សាយ គាត់លើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យនិយាយពីអ្វីក្នុងចិត្ត។ យប់មុននោះ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានសូមព្រះយេហូវ៉ាជួយឲ្យខ្ញុំរកអ្នកណាដែលខ្ញុំអាចនិយាយជាមួយបាន។ ថ្ងៃស្អែកឡើង បងប្រុសនេះបានប្រើសំដីសប្បុរសរកខ្ញុំ។ គាត់ជួយខ្ញុំយល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាជួយខ្ញុំអស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ខ្ញុំអរព្រះគុណព្រះយេហូវ៉ាដែលទ្រង់ចាត់អ្នកចាស់ទុំម្នាក់នេះមកជួយខ្ញុំ»។ តាមវិធីទាំងនេះ អ្នកចាស់ទុំបង្ហាញថា ពួកគាត់ពិតជា«អំណោយទានដល់មនុស្ស» ដែលបានត្រូវប្រទានដោយព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដើម្បីជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំពេលដែលដើរតាមផ្លូវនាំទៅឯជីវិត។—អេភេសូរ ៤:៨
២១, ២២. (ក) តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណាពេលដែលគ្រប់គ្នាក្នុងក្រុមជំនុំអនុវត្តតាមឱវាទនៅភីលីព ២:៤? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាសេចក្ដីសប្បុរសគឺសំខាន់សូម្បីតែក្នុងរឿងតូចតាចក៏ដោយ?
២១ ក្រៅពីអ្នកចាស់ទុំ គ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ម្នាក់ៗគួរអនុវត្តតាមបង្គាប់ដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យសរសេរថា «កុំឲ្យគ្រប់គ្នាស្វែងរកតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ត្រូវស្វែងរកចំពោះអ្នកដទៃផង»។ (ភីលីព ២:៤) នៅពេលដែលគ្រប់គ្នាក្នុងក្រុមជំនុំអនុវត្តតាមឱវាទនេះ នោះជាការបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសយ៉ាងអស្ចារ្យគួរឲ្យកោតស្ងើច។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រុមគ្រួសារមួយបានជួបនឹងរឿងខ្លោចផ្សាពីរក្នុងមួយរំពេច។ ឪពុកបាននាំកូនស្រីទៅផ្សារជាមួយ។ ពេលកំពុងតែធ្វើដំណើរទៅផ្ទះវិញ ពួកគេមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។ កូនស្រីបានស្លាប់ ហើយឪពុករបួសជាទម្ងន់។ ពេលដែលឪពុកចេញពីមន្ទីរពេទ្យ គាត់ពិការ ធ្វើអ្វីសំរាប់ខ្លួនឯងពុំបានឡើយនៅដើមដំបូង។ ប្រពន្ធរបស់គាត់ខ្លោចចិត្ត ពុំអាចថែរក្សាប្ដីតែម្នាក់ឯងបានឡើយ។ ដូច្នេះ ស្វាមីភរិយាមួយគូក្នុងក្រុមជំនុំបាននាំពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ឲ្យមកនៅក្នុងផ្ទះជាមួយជួយថែរក្សាអស់ប៉ុន្មានសប្ដាហ៍។
២២ នេះមិនមែនចង់និយាយថា ការបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសតែងតែជាប់ទាក់ទងនឹងរឿងខ្លោចផ្សានោះឡើយ។ ជំនួយខ្លះដែលយើងទទួលគឺក្នុងរឿងតូចតាចផងដែរ។ ប៉ុន្តែ មិនថាជារឿងតូចតាចក៏ដោយ យើងនៅមានអំណរគុណ មែនទេ? តើអ្នកនៅចាំបានទេពីពេលណាមួយដែលសំដីឬការប្រព្រឹត្តដ៏សប្បុរសរបស់បងប្រុសឬបងស្រីម្នាក់បានផ្ដល់ជំនួយដែលអ្នកត្រូវការនោះ? ជាច្រើនដងព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងតាមវិធីនេះ។—សុភាសិត ១៧:១៧; ១៨:២៤
២៣. តើព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈយ៉ាងណាពេលដែលយើងខំជួយអ្នកឯទៀត?
២៣ តើអ្នកចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រើអ្នកដើម្បីជួយបងប្អូនឯទៀតទេ? អ្នកអាចមានឯកសិទ្ធិនោះពិតមែន។ ការពិត ព្រះយេហូវ៉ាអបអរពេលដែលអ្នកខំធ្វើដូច្នេះ។ បន្ទូលទ្រង់ចែងថា៖ «អ្នកណាដែលមានចិត្តអាណិតចែកដល់ពួកទាល់ក្រ នោះឈ្មោះថាថ្វាយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ចី ទ្រង់នឹងតបស្នងសងគុណអ្នកនោះវិញ»។ (សុភាសិត ១៩:១៧) យើងមានអំណរក្រៃលែងពេលដែលយើងជួយបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង។ (កិច្ចការ ២០:៣៥) អ្នកដែលចង់ញែកខ្លួនចេញពីអ្នកដទៃមិនអាចបានអំណរពីការជួយអ្នកឯទៀតទេ ហើយក៏មិនអាចទទួលបានការលើកទឹកចិត្តដែលមកពីអ្នកឯទៀតជួយគាត់ដែរ។ (សុភាសិត ១៨:១) ហេតុនេះ ចូរយើងទៅកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់ ដើម្បីអាចលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។—ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥
២៤. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាបានបង្អត់ឯកសិទ្ធិយើង ដោយសារយើងមិនបានឃើញអព្ភូតហេតុអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់នៅសម័យបុរាណនោះ?
២៤ ការពិចារណាវិធីផ្សេងៗដែលព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្តណាស់ មែនទេ? ទោះជាយើងមិនរស់នៅសម័យដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែធ្វើអព្ភូតហេតុអស្ចារ្យដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ ក៏យើងមិនមានអារម្មណ៍ថាទ្រង់បង្អត់ឯកសិទ្ធិយើងនោះទេ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុត គឺព្រះយេហូវ៉ាប្រទានជំនួយដែលយើងត្រូវការដើម្បីអាចរក្សាភាពស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់ជានិច្ច។ ហើយបើយើងស៊ូទ្រាំជាមួយគ្នាដោយមានជំនឿនោះ យើងនឹងមានជីវិតអាចឃើញនូវការប្រព្រឹត្តអស្ចារ្យបំផុតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា! ចូរយើងប្ដេជ្ញាចិត្តព្រមទទួលហើយបានប្រយោជន៍ពីជំនួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលទ្រង់ប្រទានដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ដើម្បីយើងអាចនិយាយដូចបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០០៥គឺ «សេចក្ដីជំនួយរបស់ខ្ញុំមកតែពីព្រះយេហូវ៉ា»។—ទំនុកដំកើង ១២១:២
តើអ្នកគិតយ៉ាងណា?
សព្វថ្ងៃនេះ តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ជំនួយដែលយើងត្រូវការយ៉ាងដូចម្ដេច
• តាមរយៈទេវតា?
• តាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់?
• តាមរយៈព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់បណ្ដាលឲ្យសរសេរ?
• តាមរយៈអ្នកជឿគ្នីគ្នា?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
យើងសប្បាយចិត្តដោយដឹងថា ទេវតាកំពុងតែគាំទ្រយើងក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាប្រើអ្នកជឿគ្នីគ្នាដើម្បីសម្រាលទុក្ខយើង