ការកំសាន្តល្អដែលធ្វើឲ្យមានកម្លាំងចិត្តកម្លាំងកាយឡើងវិញ
«ទោះបើស៊ី ឬផឹក ឬធ្វើការអ្វីក៏ដោយ នោះចូរធ្វើទាំងអស់សំរាប់ចំរើនសិរីល្អដល់ព្រះ»។—កូរិនថូសទី១ ១០:៣១
១, ២. ហេតុអ្វីការកំសាន្តសប្បាយអាចត្រូវចាត់ទុកជា«អំណោយទាននៃព្រះ»? ក៏ប៉ុន្តែ តើព្រះគម្ពីរព្រមានយើងដោយចំៗអំពីអ្វី?
ជាការធម្មតាទេដែលយើងចង់កំសាន្តសប្បាយ។ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់យើង ទ្រង់មានព្រះទ័យសប្បាយ។ ហេតុនេះទ្រង់ក៏ចង់ឲ្យយើងសប្បាយនឹងជីវិតដែរ ហើយទ្រង់ផ្គត់ផ្គង់អ្វីជាបរិបូរដើម្បីយើងអាចសប្បាយមែន។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៧) ស្តេចសាឡូម៉ូន ដែលជាអ្នកប្រាជ្ញមួយអង្គធ្លាប់សរសេរថា៖«យើងដឹងហើយថា គ្មានអ្វី . . . ដែលវិសេសជាងមានចិត្តរីករាយ . . . ហើយការដែលគ្រប់មនុស្សបានស៊ីហើយផឹក ព្រមទាំងរីករាយដោយផលល្អ ដែលកើតពីអស់ទាំងការនឿយហត់របស់ខ្លួន នោះហើយជាអំណោយទាននៃព្រះ»។—សាស្ដា ៣:១២, ១៣
២ នៅពេលយើងឈប់សម្រាក ហើយគិតពីការល្អដែលខ្លួនបានសម្រេច នោះពិតជាធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍សោមនស្សរីករាយមែន ជាពិសេសបើកំពុងតែជួបជុំជាមួយនឹងបងប្អូនញាតិមិត្តទៀតផង។ ជាការត្រឹមត្រូវដែលយើងចាត់ទុកអារម្មណ៍រីករាយបែបនោះជា«អំណោយទាននៃព្រះ»។ ព្រះជាអ្នកបង្កើតបានប្រទានអ្វីៗជាបរិបូរដើម្បីយើងអាចរីករាយមែន ប៉ុន្តែនោះមិនមានន័យថាទ្រង់បើកសិទ្ធិឲ្យយើងភ្លើតភ្លើនគិតតែពីសប្បាយឥតកម្រិតព្រំដែននោះទេ។ ព្រះគម្ពីរសរសេរថាការផឹកស្រាស្រវឹង ការល្មោភស៊ី និងអំពើអសីលធម៌ជាអំពើទុច្ចរិត ហើយអ្នកដែលធ្វើបែបនេះនឹង‹មិនគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកទេ›។—កូរិនថូសទី១ ៦:៩, ១០; សុភាសិត ២៣:២០, ២១; ពេត្រុសទី១ ៤:១-៤
៣. តើអ្វីនឹងជួយឲ្យយើងចាំយាមខាងវិញ្ញាណ ហើយចងចាំថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៣ ជាងពេលមុនទៅទៀត គ្រីស្ទានពិតទាំងឡាយត្រូវប្រឈមមុខការពិបាកមួយ គឺពួកគេត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន មិនបណ្ដែតបណ្ដោយខ្លួនឲ្យធ្វើតាមការប្រព្រឹត្តដ៏ខូចអាក្រក់របស់មនុស្សលោកិយនៅជាន់ក្រោយបង្អស់នេះ។ (យ៉ូហាន ១៧:១៥, ១៦) ដូចបានត្រូវទាយទុកជាមុននោះ មនុស្សនៅសម័យនេះ«ចូលចិត្តនឹងល្បែងលេងជាជាងព្រះ» រហូតដល់ពួកគេ«ឥតបានដឹងខ្លួន[ឬ«មិនបានចាប់អារម្មណ៍»]»នឹងភស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ថា «សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងណាស់»គឺជិតចាប់ផ្ដើមហើយ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៤, ៥; ម៉ាថាយ ២៤:២១, ៣៧-៣៩; ខ.ស.) ព្រះយេស៊ូបានព្រមានអ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័តខ្លួន ក្រែងចិត្តអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែផ្ទុកនូវសេចក្ដីវក់នឹងស៊ីផឹក ហើយនឹងសេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិត នោះលោតែថ្ងៃនោះមកដល់អ្នករាល់គ្នាភ្លាម»។ (លូកា ២១:៣៤, ៣៥) ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើព្រះ យើងបានតាំងចិត្តស្ដាប់តាមការព្រមានរបស់ព្រះយេស៊ូ។ យើងខុសប្លែកពីមនុស្សលោកិយ ដែលពុំកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ដ្បិតយើងព្យាយាមចាំយាមខាងវិញ្ញាណ ហើយចងចាំថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—សេផានា ៣:៨; លូកា ២១:៣៦
៤. (ក) ហេតុអ្វីបានជាគ្រីស្ទានពិតពិបាករកការកំសាន្តដ៏សមរម្យ? (ខ) តើយើងគួរធ្វើតាមឱវាទអ្វីនៅអេភេសូរ ៥:១៥, ១៦?
៤ អារក្សបានធ្វើឲ្យការប្រព្រឹត្តអាក្រក់របស់លោកិយនេះមានលក្ខណៈទាក់ចិត្តទាញអារម្មណ៍ ហើយក៏ងាយស្រួលចូលរួមទៀតផង។ ហេតុនេះការជៀសចេញពីការប្រព្រឹត្តអាក្រក់គឺពិបាកណាស់។ យើងមានការពិបាកជាពិសេសពេលចង់កំសាន្តសប្បាយ។ ការកំសាន្តភាគច្រើនរបស់លោកិយនេះ បានត្រូវរៀបចំដើម្បីបំពេញ«សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម»។ (ពេត្រុសទី១ ២:១១) ប្រភេទការកំសាន្តមិនល្អមានតាមទីសាធារណៈ ហើយក៏អាចជ្រួតជ្រាបចូលបន្ទប់បិទជិតក្នុងផ្ទះយើងបានដែរ តាមរយៈសៀវភៅ ទូរទស្សន៍ ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត និងវីដេអូ។ ហេតុដូច្នេះជាការល្អដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដាស់តឿនគ្រីស្ទានពិតទាំងឡាយថា៖«ត្រូវប្រយ័តដោយមធ្យ័ត[ឬ«អោយមែនទែន»] ដែលអ្នករាល់គ្នាដើរយ៉ាងណា កុំឲ្យដើរដូចជាមនុស្សឥតប្រាជ្ញាឡើយ ត្រូវតែដើរដោយមានប្រាជ្ញាវិញ ទាំងលៃយកឱកាសឲ្យទាន់ពេលផង ពីព្រោះសម័យនេះអាក្រក់ណាស់»។ (អេភេសូរ ៥:១៥, ១៦; ខ.ស.) លុះត្រាតែយើងអនុវត្តតាមឱវាទនេះយ៉ាងដិតដល់ ទើបអាចការពារខ្លួនបាន មិនឲ្យចាញ់កម្លាំងលួងលោម ទាក់ទាញនៃប្រភេទការកំសាន្តមិនល្អ ដែលនាំឲ្យឈ្លក់វង្វេងរហូតដល់បំផ្លាញចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ហើយនៅទីបំផុតយើងក៏ត្រូវកម្ទេចចោល។—យ៉ាកុប ១:១៤, ១៥
៥. តើអ្វីធ្វើឲ្យស្រាកស្រាន្តចិត្តកាយបំផុត?
៥ ដោយសារគ្រីស្ទានពិតតែងតែរវល់នោះ ជាការធម្មតាទេដែលម្ដងម្កាលពួកគេចង់កំសាន្តសប្បាយ។ តាមការពិត សាស្ដា ៣:៤ សរសេរថាមាន«ពេលសើច»និង«ពេលសំរាប់លោតកញ្ឆេង»។ ដូច្នេះព្រះគម្ពីរមិនសរសេរថាការកំសាន្តសប្បាយជាការខាតពេលនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ការកំសាន្តគួរជួយឲ្យស្រាកស្រាន្តចិត្តកាយ មិនមែនបង្កគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណឬរំខានដល់កិច្ចការខាងវិញ្ញាណរបស់យើងនោះទេ។ ដោយផ្អែកលើបទពិសោធន៍ គ្រីស្ទានពិតដែលមានភាពចាស់ទុំដឹងថា ការដែលឲ្យ ធ្វើឲ្យមានសុភមង្គលជាជាងការទទួល។ ពួកគេចាត់ទុកការធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាអ្វីសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតពួកគេ ហើយក៏ទទួល«សេចក្ដីសំរាកដល់ព្រលឹង»យ៉ាងពិតប្រាកដ ដោយទទួលនឹមរបស់ព្រះយេស៊ូដែលងាយពាក់។—ម៉ាថាយ ១១:២៩, ៣០; កិច្ចការ ២០:៣៥
ការជ្រើសរើសការកំសាន្តដ៏សមរម្យ
៦, ៧. តើអ្វីអាចជួយឲ្យអ្នកដឹងថាការកំសាន្តប្រភេទណាមួយគឺសមរម្យឬមិនសមរម្យនោះ?
៦ តើយើងអាចដឹងដោយដូចម្ដេចថា ការកំសាន្តប្រភេទណាមួយគឺសមរម្យសម្រាប់គ្រីស្ទានពិត? មាតាបិតាត្រូវណែនាំកូនអំពើរឿងនេះ ហើយអ្នកចាស់ទុំអាចជួយយើងបើចាំបាច់។ ក៏ប៉ុន្តែតាមការពិត មិនគួរត្រូវការអ្នកឯទៀតប្រាប់យើងថាសៀវភៅ វីដេអូ របាំ ល្បែងកំសាន្ត ឬចម្រៀងណាមួយគឺសមឬមិនសមនោះទេ។ ប៉ុលបានសរសេរថា«មនុស្សធំ[ឬ«មនុស្សដែលមានគំនិតចាស់ទុំ»] . . . បានបង្ហាត់ឥន្ទ្រីយ[ឬ«សមត្ថភាពវែកញែក»] ដោយធ្លាប់ខ្លួនហើយ ដើម្បីឲ្យបានដឹងខុសត្រូវ»។ (ហេព្រើរ ៥:១៤; ព.ថ.; កូរិនថូសទី១ ១៤:២០) ព្រះគម្ពីរមានគោលការណ៍ដែលជួយឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ បញ្ញាចិត្តឬមនសិការរបស់អ្នកបានត្រូវបង្ហាត់ទៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដូច្នេះបើស្ដាប់តាមមនសិការរបស់ខ្លួន នោះនឹងជួយឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវ។—ធីម៉ូថេទី១ ១:១៩
៧ ព្រះយេស៊ូធ្លាប់មានបន្ទូលថា«គេស្គាល់ដើមឈើដោយសារផ្លែវា»។ (ម៉ាថាយ ១២:៣៣) យើងគួរបដិសេធរាល់ការកំសាន្តណាដែលបង្កើតផលអាក្រក់ ដូចជាធ្វើឲ្យចូលចិត្តអំពើហិង្សា អំពើអសីលធម៌ ឬមន្តអាគម។ ការកំសាន្តណាដែលនាំឲ្យប្រថុយជីវិត ខូចសុខភាព មានបញ្ហាលុយកាក់ ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួលក៏ជាការកំសាន្តមិនសមរម្យដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានព្រមានយើងថា ប្រសិនបើយើងធ្វើឲ្យមនសិការរបស់បងប្អូនយើងរបួស នោះជាអំពើបាប។ ប៉ុលសរសេរថា៖«ដែលធ្វើបាបនឹងពួកបងប្អូន ហើយធ្វើឲ្យបញ្ញាចិត្តកំសោយរបស់គេត្រូវរបួស នោះឈ្មោះថាធ្វើបាបនឹងព្រះគ្រីស្ទដែរ។ ហេតុដូច្នេះ បើសិនជាចំណីអាហារអ្វី នាំឲ្យបងប្អូនខ្ញុំជំពប់ដួល នោះខ្ញុំមិនព្រមទទួលទានចំណីអាហារនោះជាដរាបតទៅ ក្រែងបងប្អូនខ្ញុំជំពប់ដួល»។—កូរិនថូសទី១ ៨:១២, ១៣
៨. តើហ្គេមនិងវីដេអូអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់អ្វីខ្លះ?
៨ ហាងនិងទីផ្សារមានលក់ហ្គេមវីដេអូនិងខ្សែភាពយន្តវីដេអូផ្សេងៗជាច្រើនរាប់មិនអស់។ ហ្គេមខ្លះប្រហែលជាសប្បាយលេង ហើយវីដេអូខ្លះប្រហែលជាល្អមើល ព្រមទាំងជួយឲ្យសម្រាកដោយគ្មានលក្ខណៈដែលមិនសមគួរទេ។ ក៏ប៉ុន្តែហ្គេមនិងវីដេអូកាន់តែច្រើនរួមបញ្ចូលអ្វីដែលព្រះគម្ពីរផ្ដន្ទាទោស។ ហ្គេមណាដែលរួមបញ្ចូលការកាប់សម្លាប់ឬអំពើអសីលធម៌ច្បាស់ជាមិនអាចចាត់ទុកថា សប្បាយលេង គ្មានអ្វីមិនសមគួរនោះទេ! ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់អ្នកដែល«ចូលចិត្តខាងសេចក្ដីច្រឡោត[ឬ«អំពើឃោរឃៅ»]»។ (ទំនុកដំកើង ១១:៥; ខ.ស.; សុភាសិត ៣:៣១; កូល៉ុស ៣:៥, ៦) ហើយប្រសិនបើហ្គេមណាធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តលោភឬចិត្តសាហាវ នាំឲ្យខាតពេលវេលាដែលត្រូវប្រើសម្រាប់អ្វីផ្សេងទៀត ឬមួយក៏ធ្វើឲ្យយើងអស់កម្លាំងចិត្ត យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថាហ្គេមនោះកំពុងតែបង្កគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ ហើយយើងត្រូវកែប្រែយ៉ាងឆាប់រហ័ស។—ម៉ាថាយ ១៨:៨, ៩
ការកំសាន្តសប្បាយដែលល្អ
៩, ១០. តើបងប្អូនដែលចេះគិតពិចារណាអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកំសាន្តសប្បាយ?
៩ ជួនកាលគ្រីស្ទានពិតសួរថា៖«តើការកំសាន្តសមរម្យមានអ្វីខ្លះ? ពីព្រោះប្រភេទការកំសាន្តជាច្រើនរបស់លោកិយគឺខុសផ្ទុយពីគោលការណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរ»។ កុំធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ! ដ្បិតពិតជាមានប្រភេទការកំសាន្តសប្បាយល្អ សម្រាប់លំហើយចិត្តលំហែកាយ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវព្យាយាមគិតពិចារណានិងធ្វើគម្រោងទុកជាមុន ជាពិសេសបើយើងជាមាតាបិតា។ បងប្អូនជាច្រើនឃើញថាការជួបជុំជាក្រុមគ្រួសារឬជាមួយបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ ជាឱកាសសប្បាយមួយដើម្បីសម្រាកកាយចិត្ត។ ការពិសាអាហារបណ្ដើរ សន្ទនាបណ្ដើរអំពីអ្វីៗដែលកើតឡើងនៅថ្ងៃនោះ ឬអំពីរឿងមួយពីព្រះគម្ពីរ ជាអ្វីដែលផ្ដល់នូវការលើកទឹកចិត្តហើយក៏សប្បាយទៀតផង។ យើងក៏អាចរៀបចំលេងល្បែងកំសាន្តផ្សេងៗដ៏សមរម្យ ធ្វើដំណើរទៅមើលទេសភាពជនបទ ព្រៃភ្នំ ឬមួយក៏ទៅមាត់ទន្លេឬឆ្នេរសមុទ្របានដែរ។ ការកំសាន្តសប្បាយបែបនេះអាចផ្ដល់ឱកាសលំហើយចិត្តលំហែកាយមែន។
១០ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់និងភរិយាបានចិញ្ចឹមកូនបីនាក់។ ពួកគាត់ប្រាប់ថា៖«តាំងពីកូនរបស់យើងនៅតូចនៅឡើយ យើងតែងតែឲ្យពួកគេចូលរួមកាលធ្វើការសម្រេចអំពីកន្លែងយើងនឹងទៅពេលវិស្សមកាល។ ជួនកាលយើងឲ្យកូននីមួយៗអញ្ជើញមិត្តភក្ដិម្នាក់ឲ្យទៅជាមួយយើងដែរ ហើយនោះធ្វើឲ្យពេលវិស្សមកាលកាន់តែសប្បាយថែមទៀត។ យើងបានចាត់ទុកព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់ៗក្នុងជីវិតកូនជាអ្វីដែលពិសេស។ ម្ដងម្កាលយើងអញ្ជើញបងប្អូនញាតិមិត្តក្នុងក្រុមជំនុំឲ្យមកផ្ទះយើង។ យើងពិសាអាហារហើយលេងល្បែងកំសាន្ត។ យើងក៏ធ្លាប់បើកឡានទៅជនបទហើយដើរមើលព្រៃភ្នំ ដោយឆ្លៀតឱកាសនោះដើម្បីរៀនអំពីការបង្កើតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
១១, ១២. (ក) ពេលដែលអ្នកមានការកំសាន្តម្ដងម្កាលនោះ តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យអ្នកឯទៀតចូលរួម? (ខ) តើពិធីជួបជុំគ្នាបែបណាបានបន្សល់ទុកនូវអនុស្សាវរីយ៍ដែលពុំអាចបំភ្លេចបានសម្រាប់បងប្អូនជាច្រើន?
១១ តើរូបអ្នកឬក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកអាចបើកចិត្តឲ្យទូលាយឡើង ដោយអញ្ជើញបងប្អូនឯទៀតឲ្យចូលរួមពេលមានការកំសាន្តឬទេ? ប្រហែលជាបងប្អូនខ្លះត្រូវការនូវការលើកទឹកចិត្ត ដូចជាស្ត្រីមេម៉ាយ បងប្អូនដែលនៅលីវ ហើយមាតាឬបិតាដែលគ្មានគូជាដើម។ (លូកា ១៤:១២-១៤) អ្នកក៏ប្រហែលជាអាចអញ្ជើញអ្នកថ្មីពីរបីនាក់បានដែរ ដោយប្រុងប្រយ័ត្នមិនអញ្ជើញអ្នកណាដែលអាចមានឥទ្ធិពលអាក្រក់លើបងប្អូន។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:២០, ២១) ប្រសិនបើមានបងប្អូនដែលឈឺ មិនអាចទៅឆ្ងាយបាន នោះយើងប្រហែលជាអាចរៀបចំយកអាហារទៅដល់ផ្ទះគាត់ ដើម្បីពិសាជាមួយគ្នា។—ហេព្រើរ ១៣:១, ២
១២ ការជួបជុំគ្នាពិសាអាហារផង ស្ដាប់បទពិសោធន៍ផងអំពីរបៀបអ្នកឯទៀតបានរៀនសេចក្ដីពិត និងអ្វីដែលបានជួយឲ្យពួកគេរក្សាភាពស្មោះត្រង់នឹងព្រះ ក៏បានបន្សល់ទុកនូវអនុស្សាវរីយ៍ដែលពុំអាចបំភ្លេចបានសម្រាប់បងប្អូនជាច្រើន។ យើងក៏អាចលើកឡើងចំណុចផ្សេងៗពីព្រះគម្ពីរហើយពិភាក្សាគ្នា ដោយអញ្ជើញអស់អ្នកដែលបានមកឲ្យចូលរួមការពិភាក្សានោះ រួមទាំងកូនក្មេងដែរ។ ការពិភាក្សាបែបនោះអាចជាវិធីលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយគ្មានអ្នកណាមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនអាចចូលរួមបាននោះ។
១៣. តើព្រះយេស៊ូនិងប៉ុលបានទុកគំរូល្អយ៉ាងដូចម្ដេចស្តីអំពីការទទួលនិងបង្ហាញភាពរាក់ទាក់?
១៣ ព្រះយេស៊ូបានទុកគំរូល្អស្តីពីការបង្ហាញភាពរាក់ទាក់ និងការព្រមទទួលភាពរាកទាក់អំពីអ្នកឯទៀត។ ទ្រង់តែងប្រើឱកាសទាំងនោះដើម្បីប្រទាននូវអំណោយខាងវិញ្ញាណ។ (លូកា ៥:២៧-៣៩; ១០:៤២; ១៩:១-១០; ២៤:២៨-៣២) បណ្ដាសិស្សដំបូងរបស់ទ្រង់ក៏ធ្លាប់ធ្វើតាមគំរូនោះដែរ។ (កិច្ចការ ២:៤៦, ៤៧) សាវ័កប៉ុលធ្លាប់សរសេរថា៖«ដោយព្រោះខ្ញុំរឭកចង់ឃើញអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីនឹងចែកអំណោយទានណាមួយខាងវិញ្ញាណមកអ្នករាល់គ្នា ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានតាំងនៅយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន គឺថា ឲ្យយើងបានសេចក្ដីកំសាន្តចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា ដោយសារសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងនិមួយៗ គឺរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងរបស់ខ្ញុំផង»។ (រ៉ូម ១:១១, ១២) ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលណាយើងជួបជុំគ្នាកំសាន្តសប្បាយ នោះក៏ត្រូវផ្ដល់ឱកាសលើកទឹកចិត្តគ្នាផងដែរ។—រ៉ូម ១២:១៣; ១៥:១, ២
ចំណុចខ្លះៗដែលត្រូវចងចាំនិងប្រុងប្រយ័ត្ន
១៤. តើហេតុអ្វីបានជាការល្អបើយើងមិនជប់លៀងធំពេកនោះ?
១៤ យកល្អ យើងមិនជប់លៀងធំពេកទេ ពីព្រោះពេលមានមនុស្សច្រើនពេក យើងពុំអាចមើលការខុសត្រូវឲ្យបានដិតដល់ទេ។ នៅពេលមួយដែលមិនរំខានដល់កិច្ចការខាងវិញ្ញាណ ក្រុមគ្រួសារបីបួនប្រហែលជាជួបជុំគ្នាពិសាអាហារឬលេងល្បែងកំសាន្តដែលមិនមានការប្រកួតប្រជែងហួសហេតុពេក។ នៅពេលមានអ្នកចាស់ទុំ អ្នកងារជំនួយ ឬអ្នកឯទៀតដែលមានភាពចាស់ទុំចូលរួមដែរ ពួកគាត់មានអានុភាពល្អ ហើយអាចធ្វើឲ្យឱកាសនោះផ្ដល់នូវកម្លាំងចិត្តកម្លាំងកាយកាន់តែច្រើនថែមទៀត។
១៥. ហេតុអ្វីបានជាត្រូវត្រួតពិនិត្យឲ្យបានដិតដល់ពេលរៀបចំពិធីជួបជុំគ្នានោះ?
១៥ អ្នកដែលរៀបចំពិធីជួបជុំគ្នានោះ មិនត្រូវភ្លេចថា គាត់ត្រូវត្រួតពិនិត្យយ៉ាងដិតដល់។ ទោះជាអ្នកចូលចិត្តបង្ហាញភាពរាក់ទាក់ក៏ពិតមែន តែប្រសិនបើដឹងថាភ្ញៀវម្នាក់បានជំពប់ដួលដោយសារអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅផ្ទះរបស់អ្នក មកពីអ្នកបានធ្វេសប្រហែសមិនត្រួតពិនិត្យពិធីនោះ អ្នកច្បាស់ជានឹងពិបាកចិត្តណាស់ មែនទេ? សូមគិតអំពីគោលការណ៍នៅចោទិយកថា ២២:៨ ស្តីអំពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលទើបតែសង់ផ្ទះថ្មី។ ពួកគេត្រូវសង់បង្កាន់ដៃនៅព័ទ្ធជុំវិញដំបូលរាបស្មើ ជាកន្លែងពួកគេច្រើនតែប្រើសម្រាប់ជួបជុំភ្ញៀវ។ តើហេតុអ្វី? «ដើម្បីកុំឲ្យមានអ្នកណាធ្លាក់ពីលើនោះទៅក្រោមនឹងនាំឲ្យមានទោសចំពោះឈាមគេលើផ្ទះឯងឡើយ»។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលមានពិធីជួបជុំគ្នា អ្នកក៏គួរព្យាយាមការពារភ្ញៀវរបស់អ្នកពីអ្វីដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់រូបគេឬដល់ភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេដែរ ដោយមិនបង្កើតវិន័យតឹងតែងពេក។
១៦. តើត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអ្វីបើយើងជូនស្រានៅពិធីជប់លៀង?
១៦ ប្រសិនបើមានស្រានៅពិធីនោះ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នឲ្យមែនទែន។ គ្រីស្ទានជាច្រើននាក់ដែលរៀបចំពិធីជប់លៀង សម្រេចចិត្តជូនស្រាលុះត្រាតែពួកគេអាចត្រួតពិនិត្យដោយផ្ទាល់ខ្លួនថា ភ្ញៀវទទួលភេសជ្ជៈអ្វី ហើយពិសាប៉ុណ្ណាទៅ។ មិនត្រូវបណ្ដោយឲ្យមានកាលៈទេសៈណាដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួល ឬល្បួងគេឲ្យពិសាស្រាហួសប្រមាណ។ (អេភេសូរ ៥:១៨, ១៩) ដោយសារហេតុផ្សេងៗ ភ្ញៀវខ្លះប្រហែលជាសម្រេចចិត្តមិនពិសាស្រាសោះ។ ប្រទេសជាច្រើនមានច្បាប់ថា ត្រូវមានអាយុប៉ុន្មានទើបអាចពិសាស្រាបាន ហើយគ្រីស្ទានពិតគោរពតាមច្បាប់សេសារឬរដ្ឋាភិបាល ទោះបើច្បាប់នោះស្ដាប់ទៅដូចជាតឹងតែងពេកក៏ដោយ។—រ៉ូម ១៣:៥
១៧. (ក) ប្រសិនបើមានបទភ្លេងនៅពិធីណាមួយ ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ដែលអ្នកចាត់ចែងពិធីជ្រើសរើសបទភ្លេងដោយប្រុងប្រយ័ត្ន? (ខ) ប្រសិនបើពិធីនោះមានការរាំលេង តើអាចរក្សាភាពសមរម្យយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ បងប្អូនដែលរៀបចំពិធីជួបជុំគ្នា ត្រូវត្រួតពិនិត្យឲ្យដឹងថា បទភ្លេង ការរាំលេង ឬប្រភេទការកំសាន្តណាផ្សេងទៀតដែលមាននៅទីនោះ គឺសមស្របតាមគោលការណ៍គ្រីស្ទាន។ ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់មនុស្សស្តីអំពីបទភ្លេងគឺខុសៗគ្នា ហើយមានបទភ្លេងប្រភេទជាច្រើនណាស់។ ក៏ប៉ុន្តែ បទភ្លេងជាច្រើនរបស់លោកិយសព្វថ្ងៃនេះ បំផុសឲ្យមានគំនិតឥតញញើតកោតខ្លាច ហើយលើកទឹកចិត្តឲ្យធ្វើអំពើអសីលធម៌ និងអំពើហិង្សា។ យើងត្រូវតែចេះជ្រើសរើសដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។ បទភ្លេងសមរម្យមិនចាំបាច់ជាភ្លេងបំពេអារម្មណ៍នោះទេ។ ប៉ុន្តែបទភ្លេងក៏មិនត្រូវអាសអាភាស ឬធ្វើឲ្យស្រើបស្រាល ឬក៏ថ្លង់ក្ដុងក្ដាំង។ ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន កុំប្រគល់កិច្ចការជ្រើសរើសបទភ្លេងដល់អ្នកដែលមិនយល់មូលហេតុដែលមិនត្រូវតម្លើងសំឡេងភ្លេងឲ្យឮខ្លាំងពេក។ ការរាំលេងបែបណាដែលរួមបញ្ចូលការធ្វើចលនាសម្រាប់ធ្វើឲ្យស្រើបស្រាល ច្បាស់ជាមិនសមរម្យសម្រាប់គ្រីស្ទានពិតឡើយ។—ធីម៉ូថេទី១ ២:៨-១០
១៨. ដោយត្រួតពិនិត្យការកំសាន្តរបស់កូនខ្លួន តើមាតាបិតាអាចការពារពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ មាតាបិតាគ្រីស្ទានត្រូវដឹងថា ពិធីជប់លៀងដែលកូនចូលរួមនឹងមានការកំសាន្តអ្វីខ្លះ។ ក្នុងករណីភាគច្រើន ជាការល្អបើពួកគាត់ទៅជាមួយនឹងកូន។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ មាតាបិតាខ្លះបានឲ្យកូនចូលរួមពិធីជប់លៀងដែលគ្មានការត្រួតពិនិត្យ ហើយទីនោះបុគ្គលមួយចំនួនបានត្រូវគេទាក់ទាញឲ្យធ្វើអំពើអសីលធម៌ ឬក៏ប្រព្រឹត្តអ្វីផ្សេងទៀតដែលមិនសមរម្យ។ (អេភេសូរ ៦:១-៤) ទោះបើយុវជននោះមានវ័យជំទង់ ហើយបានបង្ហាញថាអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនបានក៏ពិតមែន តែមាតាបិតានៅតែត្រូវជួយឲ្យពួកគេ«រត់ពីសេចក្ដីស្រើបស្រាលរបស់ក្មេងៗចេញ»។—ធីម៉ូថេទី២ ២:២២
១៩. ដើម្បីប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីៗដែលយើងគួរ‹ស្វែងរកជាមុន›នោះ តើយើងត្រូវទទួលស្គាល់ចំណុចអ្វី?
១៩ ការកំសាន្តសប្បាយដ៏ល្អម្ដងម្កាលអាចជួយឲ្យយើងលំហើយចិត្តលំហែកាយ ហើយធ្វើឲ្យសប្បាយនឹងជីវិតជាង។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យយើងរស់នៅដោយគ្មានការកំសាន្តសប្បាយនោះទេ ប៉ុន្តែយើងត្រូវទទួលស្គាល់ថា ការកំសាន្តតែប៉ុណ្ណោះមិនជួយឲ្យយើងប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិខាងវិញ្ញាណនៅស្ថានសួគ៌ទេ។ (ម៉ាថាយ ៦:១៩-២១) ព្រះយេស៊ូបានជួយឲ្យសិស្សរបស់ទ្រង់យល់ថាការ«ស្វែងរកនគរ នឹងសេចក្ដីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន» ជាអ្វីសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត មិនមែនអ្វីយើងត្រូវបរិភោគ ផឹក ឬស្លៀកពាក់ ដែលជាអ្វី‹សាសន៍ដទៃខំស្វែងរក›។—ម៉ាថាយ ៦:៣១-៣៤
២០. តើអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាអាចរង់ចាំទទួលសេចក្ដីល្អអ្វី ពីព្រះឧត្តុង្គឧត្តមដែលទំនុកបម្រុងពួកគេ?
២០ មិនថាយើង«ស៊ីឬផឹកឬធ្វើការអ្វីក៏ដោយ» យើងអាច«ធ្វើទាំងអស់សំរាប់ចំរើនសិរីល្អដល់ព្រះ» ទាំងអរព្រះគុណទ្រង់សម្រាប់អ្វីៗដ៏ល្អ ដែលទ្រង់ប្រទានសម្រាប់ឲ្យយើងសប្បាយដោយមានតុល្យភាព។ (កូរិនថូសទី១ ១០:៣១) នៅសួនមនោរម្យរបស់ទ្រង់ដែលជិតនឹងកើតឡើងនោះ យើងនឹងមានឱកាសជាច្រើនអនេក ដើម្បីសប្បាយឲ្យបានពេញលេញនឹងព្រះទ័យទូលាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងសំណេះសំណាលលើកទឹកចិត្តគ្នាជាមួយនឹងអស់អ្នកដែលធ្វើតាមសេចក្ដីតម្រូវដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់។—ទំនុកដំកើង ១៤៥:១៦; អេសាយ ២៥:៦; កូរិនថូសទី២ ៧:១
តើអ្នកចាំទេ?
• សព្វថ្ងៃនេះ ហេតុអ្វីគ្រីស្ទានពិតពិបាករកការកំសាន្តដ៏ល្អ?
• តើការកំសាន្តប្រភេទណាខ្លះដែលធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារគ្រីស្ទានពិតសប្បាយ?
• ពេលកំពុងតែចូលរួមការកំសាន្តដ៏ល្អ តើមានចំណុចអ្វីខ្លះដែលយើងត្រូវចងចាំនិងប្រុងប្រយ័ត្ន?
[រូបភាពនៅទំព័រ២២]
តើគ្រីស្ទានពិតបដិសេធការកំសាន្តបែបណា?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
ចូរជ្រើសរើសការកំសាន្តដែលបង្កើតផលល្អ