ចូរទទួលយកសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច
«កុំឲ្យមើលងាយសេចក្ដីប្រៀន[ប្រដៅ]របស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។—សុភាសិត ៣:១១
១. ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរទទួលយកសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅពីព្រះ?
ស្តេចសាឡូម៉ូននៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណផ្ដល់ហេតុល្អឲ្យយើងម្នាក់ៗទទួលយកសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅពីព្រះយេហូវ៉ា។ សាឡូម៉ូនមានប្រសាសន៍ថា៖ «កូនអើយ! កុំឲ្យមើលងាយសេចក្ដីប្រៀន[ប្រដៅ]របស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ ក៏កុំឲ្យណាយចិត្តនឹងសេចក្ដីបន្ទោសរបស់ទ្រង់ដែរ ដ្បិតអ្នកណាដែលព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ស្រឡាញ់ នោះទ្រង់ក៏ស្តីប្រដៅផង គឺដូចជាឪពុកធ្វើចំពោះកូនដែលជាទីគាប់ចិត្តដល់ខ្លួនដែរ»។ (សុភាសិត ៣:១១, ១២) ពិតមែនហើយ ព្រះវរបិតារបស់អ្នកនៅស្ថានសួគ៌ប្រៀនប្រដៅអ្នកពីព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក។
២. តើ‹សេចក្ដីប្រៀនប្រដៅ›អាចរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? តើយើងអាចទទួលការប្រៀនប្រដៅតាមវិធីណាខ្លះ?
២ ‹សេចក្ដីប្រៀនប្រដៅ›ជាការស្តីបន្ទោស កែតម្រង់ ណែនាំនិងការអប់រំ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «កាលណាយើងត្រូវសេចក្ដីផ្ចាញ់ផ្ចាល[ឬ«ការប្រៀនប្រដៅ»] នោះមើលទៅដូចជាព្រួយណាស់ មិនមែនសប្បាយទេ តែក្រោយមក នោះទើបបង្កើតផលដ៏សុខសាន្តនៃសេចក្ដីសុចរិតដល់អស់អ្នកណាដែលត្រូវរងទ្រាំនោះវិញ»។ (ហេព្រើរ ១២:១១; ព.ថ.) ការទទួលយកនិងការធ្វើតាមសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅពីព្រះអាចជួយអ្នកឲ្យរស់នៅដោយសុចរិត ដូច្នេះអាចនាំឲ្យអ្នកចូលកាន់តែជិតនឹងព្រះដ៏បរិសុទ្ធ គឺព្រះយេហូវ៉ា។ (ទំនុកដំកើង ៩៩:៥) យើងប្រហែលជានឹងទទួលការកែតម្រង់ពីបងប្អូនរួមជំនឿ តាមរយៈអ្វីដែលយើងរៀនក្នុងកម្មវិធីប្រជុំរបស់ពួកគ្រិស្តសាសនិក ហើយពីការសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនិងសៀវភៅនីមួយៗដែល«នាយដំរួតការដែលស្មោះត្រង់»កំពុងតែបោះពុម្ព។ (លូកា ១២:៤២-៤៤) ហើយយើងពិតជាមានចិត្តកតញ្ញូណាស់ ពេលយើងដឹងតាមខ្សែរយៈទាំងនេះថាយើងត្រូវការនូវការកែតម្រង់នោះ។ ប៉ុន្តែ បើបងប្អូនណាធ្វើអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរវិញ តើគាត់ប្រហែលជាត្រូវទទួលការប្រៀនប្រដៅបែបណាទៀត?
មូលហេតុដែលមានការបណ្ដាច់មិត្តភាព
៣. តើក្រុមជំនុំបណ្ដាច់មិត្តភាពជាមួយអ្នកណា?
៣ ពួកអ្នកបម្រើព្រះតែងតែសិក្សាព្រះគម្ពីរនិងសៀវភៅឯទៀតរបស់ពួកគេជាគ្រិស្តសាសនិក។ ពួកគេក៏រៀនអំពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងកម្មវិធីប្រជុំនិងសន្និបាតនានា។ ដូច្នេះ ពួកគ្រិស្តសាសនិកដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវពីពួកគេ។ ការបណ្ដាច់មិត្តភាពជាមួយសមាជិកណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំ កើតមានឡើងតែចំពោះអ្នកធ្វើអំពើបាបដ៏លាមកដែលឥតប្រែចិត្ត។
៤, ៥. សូមរៀបរាប់គំរូមួយពីព្រះគម្ពីរស្តីអំពីការបណ្ដាច់មិត្តភាព។ ហេតុអ្វីក៏ប៉ុលដាស់តឿនក្រុមជំនុំឲ្យមានមិត្តភាពជាមួយអ្នកនោះម្ដងទៀត?
៤ សូមពិនិត្យមើលគំរូមួយក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីការបណ្ដាច់មិត្តភាព។ ក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងកូរិនថូសមិនបានប្រកាន់ចំពោះ«ការកំផិតម្យ៉ាងដែលមិនដែលទាំងមានឮនិយាយក្នុងសាសន៍ដទៃផង គឺថាមានមនុស្សម្នាក់បានយកប្រពន្ធរបស់ឪពុកខ្លួន»។ ប៉ុលបានដាស់តឿនបងប្អូននៅទីក្រុងកូរិនថូសថា៖ «[ត្រូវ]បញ្ជូនមនុស្សយ៉ាងនោះទៅអារក្សសាតាំងឲ្យបំផ្លាញនិស្ស័យសាច់ឈាមគេ ប្រយោជន៍ឲ្យព្រលឹងវិញ្ញាណបានសង្គ្រោះ»។ (កូរិនថូសទី១ ៥:១-៥) ពេលក្រុមជំនុំបានបណ្ដាច់មិត្តភាពជាមួយអ្នកនោះ ហើយបានបញ្ជូនគាត់ទៅអារក្សសាតាំងវិញ អ្នកដែលធ្វើអំពើបាបនោះបានចូលទៅក្នុងលោកិយរបស់អារក្សម្ដងទៀត។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) ពេលបណ្ដេញគាត់ចេញនោះ ពួកគេបានហូតចេញពីក្រុមជំនុំនូវអង្គធាតុអាក្រក់មួយដែលបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមភាពមិនគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយទង្វើនេះបានការពារក្រុមជំនុំឲ្យមាន«វិញ្ញាណ»ឬចិត្តគំនិតដូចព្រះតទៅទៀត។—ធីម៉ូថេទី២ ៤:២២; កូរិនថូសទី១ ៥:១១-១៣
៥ មិនយូរមិនឆាប់ក្រោយមក ប៉ុលបានដាស់តឿនបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកនៅទីក្រុងកូរិនថូសថា ត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកដែលបានធ្វើបាបនោះមានមិត្តភាពជាមួយពួកគេម្ដងទៀត។ ហេតុអ្វី? សាវ័កប៉ុលប្រាប់ថា គឺដើម្បី«មិនឲ្យអារក្សសាតាំងមានឱកាសនឹងឈ្នះ»លើពួកគេ។ តាមមើលទៅ អ្នកដែលធ្វើបាបនោះបានប្រែចិត្តហើយមានរបៀបរស់នៅស្របតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរវិញ។ (កូរិនថូសទី២ ២:៨-១១) បើបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកនៅទីក្រុងកូរិនថូសមិនព្រមអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកប្រែចិត្តមានមិត្តភាពជាមួយពួកគេម្ដងទៀត នោះសាតាំងអាចឈ្នះលើពួកគេក្នុងន័យថា គេនឹងក្លាយជាមនុស្សឥតមេត្ដាហើយមិនអត់ទោសឲ្យអ្នកមានកំហុស ស្របតាមក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់អារក្ស។ យើងអាចយល់ថា មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមកពួកគេបាន«អត់ទោសហើយកំសាន្តចិត្ត»ឲ្យអ្នកនោះដែលបានប្រែចិត្តហើយ។—កូរិនថូសទី២ ២:៥-៧
៦. តើការបណ្ដាច់មិត្តភាពអាចផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
៦ តើការបណ្ដាច់មិត្តភាពមានប្រយោជន៍អ្វី? ទង្វើនេះអាចជួយកុំឲ្យមានហេតុតិះដៀលដល់ព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយការពារកេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់រាស្ត្រទ្រង់ដែរ។ (ពេត្រុសទី១ ១:១៤-១៦) ការដកមនុស្សដែលធ្វើអំពើបាបដោយឥតប្រែចិត្តចេញពីក្រុមជំនុំ តែងលើកតម្កើងខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយរក្សាឲ្យមានភាពស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណក្នុងក្រុមជំនុំ។ ទង្វើនេះក៏អាចជួយដាស់ស្មារតីអ្នកដែលឥតប្រែចិត្តឲ្យដឹងខ្លួនវិញ។
ការប្រែចិត្តគឺសំខាន់ចាំបាច់
៧. ពេលដាវីឌមិនសារភាពបាបរបស់ខ្លួន តើមានលទ្ធផលអ្វី?
៧ ក្រោយបានធ្វើអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរ បងប្អូនភាគច្រើនក៏ប្រែចិត្តវិញ ហើយជាលទ្ធផលមិនចាំបាច់បណ្ដាច់មិត្តភាពជាមួយគេទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការប្រែចិត្តមិនតែងតែស្រួលទេ។ សូមគិតអំពីស្តេចដាវីឌនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលដែលបានតែងបទទំនុកដំកើងទី៣២។ បទនេះបង្ហាញឲ្យដឹងថា អស់មួយរយៈនោះ ដាវីឌមិនបានលន់តួឬសារភាពបាបធ្ងន់ធ្ងរដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្តជាមួយនាងបាតសេបាទេ។ ជាលទ្ធផល ទ្រង់កើតទុក្ខដោយសារអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយនេះបានធ្វើឲ្យទ្រង់អស់ព្រះកាយពល ប្រៀបដូចជាថ្ងៃក្ដៅខ្លាំងក្នុងរដូវក្ដៅដែលធ្វើឲ្យដើមឈើរីងស្ងួតអស់ជាតិទឹក។ ដាវីឌកើតទុក្ខក្នុងព្រះកាយផងក្នុងគំនិតផង តែពេលដាវីឌ‹លន់តួអស់ទាំងការរំលង នោះព្រះយេហូវ៉ាបានអត់ទោសចំពោះអំពើបាប›របស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ៣២:៣-៥) រួចមក ដាវីឌបានច្រៀងថា៖ «មានពរហើយ មនុស្សណាដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនរាប់ថា ជាអ្នកមានទោស»។ (ទំនុកដំកើង ៣២:១, ២) ដាវីឌមានព្រះទ័យរីករាយណាស់ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញព្រះទ័យមេត្ដាករុណាចំពោះទ្រង់!
៨, ៩. តើអ្វីបង្ហាញពីការប្រែចិត្ត? ចំពោះមនុស្សដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព តើការបង្ហាញនូវការប្រែចិត្តមានសារៈសំខាន់ប៉ុណ្ណា?
៨ នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា មនុស្សដែលធ្វើអំពើបាបត្រូវតែប្រែចិត្តជាមុនសិន ទើបអាចទទួលសេចក្ដីមេត្ដាករុណាពីព្រះបាន។ យ៉ាងណាក៏ដោយ អារម្មណ៍ខ្មាសនិងការភ័យខ្លាចថាគេនឹងចាប់កំហុសខ្លួន នោះមិនមែនជាការប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះទេ។ «ការប្រែចិត្ត»មានន័យថា «ការប្ដូរគំនិត»ដោយព្រោះសោកស្ដាយចំពោះការប្រព្រឹត្តអាក្រក់។ មនុស្សដែលប្រែចិត្តនោះ មាន«ចិត្តខ្ទេចខ្ទាំហើយទន់ទាប» ក៏ចង់«សង»ជំងឺចិត្តបើអាចធ្វើទៅបាន។—ទំនុកដំកើង ៥១:១៧; កូរិនថូសទី២ ៧:១១
៩ ការប្រែចិត្តជាកត្ដាសំខាន់ណាស់សម្រាប់មនុស្សដែលចង់មានមិត្តភាពម្ដងទៀតជាមួយក្រុមជំនុំនៃពួកគ្រិស្តសាសនិក។ បុគ្គលដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពមិនអាចចូលមកក្នុងក្រុមជំនុំម្ដងទៀតដោយអាស្រ័យលើពេលវេលាដែលបានកន្លងផុតទៅប៉ុណ្ណោះទេ។ គាត់ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុងនូវលក្ខណៈក្នុងចិត្តទើបអាចមានមិត្តភាពជាមួយក្រុមជំនុំម្ដងទៀតបាន។ អ្នកនោះត្រូវទទួលស្គាល់ទំហំនៃអំពើបាបរបស់ខ្លួន ទាំងយល់ថាគាត់បានបង្អាប់ដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ានិងក្រុមជំនុំទ្រង់ច្រើនប៉ុណ្ណា។ អ្នកដែលបានធ្វើបាបនោះត្រូវតែប្រែចិត្ត អធិស្ឋានយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តសូមព្រះយេហូវ៉ាអត់ទោសឲ្យ ហើយធ្វើតាមសេចក្ដីត្រូវការដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់វិញ។ ពេលអ្នកនោះសូមមានមិត្តភាពជាមួយក្រុមជំនុំម្ដងទៀត គាត់ត្រូវផ្ដល់ទីសំអាងថាគាត់បានប្រែចិត្តហើយកំពុងតែ«ប្រព្រឹត្តបែបសំណំនឹងការប្រែចិត្តផង»។—កិច្ចការ ២៦:២០
ហេតុអ្វីត្រូវសារភាពកំហុស?
១០, ១១. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនគួរបិទបាំងអំពើបាបរបស់ខ្លួន?
១០ មនុស្សខ្លះដែលបានធ្វើអំពើបាបប្រហែលជាមានគំនិតថា៖ ‹បើខ្ញុំប្រាប់ឲ្យដឹងថាខ្ញុំបានធ្វើបាប ខ្ញុំប្រហែលជាត្រូវឆ្លើយសំណួរផ្សេងៗដ៏គួរឲ្យអាម៉ាស់មុខ ហើយប្រហែលជាគេនឹងបណ្ដាច់មិត្តភាពជាមួយខ្ញុំទៀត។ ប៉ុន្តែ បើខ្ញុំមិនសារភាពវិញ នោះគ្មានហេតុគួរឲ្យខ្មាសទេពីព្រោះគ្មានអ្នកណាក្នុងក្រុមជំនុំដឹងឡើយ›។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកដែលមានគំនិតបែបនេះបានភ្លេចគិតពីចំណុចសំខាន់ខ្លះ។ តើមានចំណុចសំខាន់អ្វីខ្លះ?
១១ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជា«មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណាហើយទន់សន្ដោស ទ្រង់[ក៏]យឺតនឹងខ្ញាល់ហើយមានសេចក្ដីសប្បុរសនឹងសេចក្ដីទៀងត្រង់ជាបរិបូរ» ហើយ«ទ្រង់មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់មនុស្សទាំងពាន់ ក៏អត់ទោសចំពោះសេចក្ដីទុច្ចរិត សេចក្ដីរំលង នឹងអំពើបាប»ដែរ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាក៏វាយផ្ចាលឬកែតម្រង់រាស្ត្រទ្រង់«តាមខ្នាត»ឬដល់កម្រិតត្រឹមត្រូវផងដែរ។ (និក្ខមនំ ៣៤:៦, ៧; យេរេមា ៣០:១១) បើអ្នកធ្វើអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរហើយខំបិទបាំងអំពើនោះ តើអ្នកអាចទទួលសេចក្ដីមេត្ដាករុណាពីព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាជ្រាបពីអំពើនោះជាក់ជាមិនខាន ហើយទ្រង់មិនមែនមិនអើពើចំពោះកំហុសរបស់បុគ្គលនោះជារៀងរហូតទេ។—សុភាសិត ១៥:៣; ហាបាគុក ១:១៣
១២, ១៣. តើការបិទបាំងអំពើបាបរបស់ខ្លួនអាចមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១២ បើអ្នកបានធ្វើអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរហើយ ការសារភាពកំហុសនោះអាចជួយឲ្យអ្នកមានមនសិការជ្រះថ្លាម្ដងទៀត។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:១៨-២០) ប៉ុន្តែ បើមិនសារភាពវិញ នេះអាចធ្វើឲ្យមនសិការទៅជាស្មោកគ្រោកដែលប្រហែលជានឹងបណ្ដោយឲ្យខ្លួនធ្វើអំពើបាបថែមទៀត។ ចូរចាំថា អ្នកមិនគ្រាន់តែបានធ្វើបាបប្រឆាំងនឹងមនុស្សឬក្រុមជំនុំណាមួយប៉ុណ្ណោះទេ តែបានធ្វើបាបនឹងព្រះវិញ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានច្រៀងថា៖ «ឯបល្ល័ង្កនៃព្រះយេហូវ៉ា នោះនៅលើស្ថានសួគ៌។ ព្រះនេត្រទ្រង់ទតមើល ត្របកព្រះនេត្រទ្រង់ពិចារណាមើលមនុស្សជាតិទាំងឡាយ។ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្បងលមនុស្សសុចរិត តែទ្រង់មានព្រះហឫទ័យស្អប់ដល់មនុស្សអាក្រក់»។—ទំនុកដំកើង ១១:៤, ៥
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាមិនប្រទានពរលើមនុស្សដែលខំធ្វើពុតជាមនុស្សល្អក្នុងក្រុមជំនុំស្អាតស្អំនៃពួកគ្រិស្តសាសនិក តែកំពុងបិទបាំងអំពើបាបដ៏លាមករបស់ខ្លួនវិញ។ (យ៉ាកុប ៤:៦) ដូច្នេះ បើអ្នកកំពុងតែធ្វើអំពើបាបហើយចង់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវវិញ ចូរសារភាពស្មោះអស់ពីចិត្តភ្លាមៗចុះ! ពុំនោះ មនសិការនឹងធ្វើទុក្ខដល់អ្នកជានិច្ច ជាពិសេសពេលអ្នកអានឬស្ដាប់ឱវាទចំៗនឹងអ្វីដែលអ្នកកំពុងតែធ្វើខុស។ ហើយចុះយ៉ាងណាបើព្រះយេហូវ៉ាហូតយកវិញ្ញាណទ្រង់ចេញពីអ្នកដូចទ្រង់បានធ្វើដល់ស្តេចសូលនោះ? (សាំយូអែលទី១ ១៦:១៤) បើលែងមានវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ា អ្នកក៏ប្រហែលជានឹងចាប់ផ្ដើមធ្វើអំពើបាបរឹតតែអាក្រក់ទៀត។
ចូរទុកចិត្តបងប្អូនរបស់យើងដែលស្មោះត្រង់
១៤. ហេតុអ្វីបានជាអ្នកដែលធ្វើខុសគួរធ្វើតាមឱវាទនៅយ៉ាកុប ៥:១៤, ១៥?
១៤ ដូច្នេះ បើបុគ្គលម្នាក់ធ្វើខុសហើយប្រែចិត្តវិញ តើគាត់គួរធ្វើអ្វីទៀត? «ត្រូវឲ្យអ្នកនោះហៅពួកចាស់ទុំក្នុងពួកជំនុំមកអធិស្ឋានឲ្យចុះ! ព្រមទាំងលាបប្រេងឲ្យដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ផង នោះពាក្យអធិស្ឋាននៃសេចក្ដីជំនឿនឹងជួយសង្គ្រោះដល់មនុស្សហេវនោះ ហើយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រោសឲ្យគាត់បានជាឡើង»។ (យ៉ាកុប ៥:១៤, ១៥) វិធីមួយដែលបុគ្គលនោះអាច«បង្កើតផលដែលសំណំនឹងសេចក្ដីប្រែចិត្ត» គឺដោយជួបជាមួយពួកអ្នកចាស់ទុំ។ (ម៉ាថាយ ៣:៨) បុរសស្មោះត្រង់ទាំងនេះដែលមានចិត្តមេត្ដា នឹង‹អធិស្ឋានឲ្យព្រមទាំងលាបប្រេងឲ្យអ្នកនោះដោយនូវព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា›។ ឱវាទដែលពួកគាត់ផ្ដល់ពីព្រះគម្ពីរប្រៀបដូចជាប្រេងដែលសម្រាលទុក្ខអស់អ្នកដែលបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ។—យេរេមា ៨:២២
១៥, ១៦. ស្របទៅតាមអេសេគាល ៣៤:១៥, ១៦ តើពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រិស្តសាសនិកយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់ព្រះបានយ៉ាងណា?
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគង្វាលរបស់យើង ហើយទ្រង់តាំងគំរូពីរបៀបបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ពេលទ្រង់បានប្រោសពួកយូដាឲ្យរួចពីសេវកភាពនៅស្រុកបាប៊ីឡូននាឆ្នាំ៥៣៧ មុនគ.ស. ហើយពេលទ្រង់បានប្រោសសាសន៍អ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណចេញពី«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ»នៅឆ្នាំ១៩១៩ គ.ស.។ (វិវរណៈ ១៧:៣-៥; កាឡាទី ៦:១៦) យ៉ាងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេចសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ថា៖ «ខ្លួនអញនឹងធ្វើជាអ្នកគង្វាលដល់ហ្វូងចៀមរបស់អញ ហើយអញនឹងឲ្យវាដេកនៅ . . . អញនឹងស្វែងរកសត្វណាដែលវង្វេងបាត់ ហើយនាំណាដែលត្រូវប្រដេញឲ្យមកវិញ សត្វណាដែលបាក់ជើង នោះអញនឹងរុំអបឲ្យ ហើយអញនឹងចំរើនកំឡាំងដល់ណាដែលឈឺ»។—អេសេគាល ៣៤:១៥, ១៦
១៦ ចំពោះបុគ្គលណាដែលប្រៀបដូចជាចៀមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់បានប្រទានអាហារនិងឲ្យគេដេកសម្រាក ហើយពេលពួកគេវង្វេងបាត់ នោះទ្រង់ក៏ស្វែងរកគេទៀតផង។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលមានមុខនាទីជាអ្នកគង្វាលក៏ព្យាយាមថែរក្សាហ្វូងចៀមរបស់ព្រះឲ្យមានអាហារជាបរិបូរខាងវិញ្ញាណ និងមានសេចក្ដីសុខ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏ទៅស្វែងរកចៀមដែលវង្វេងបាត់ពីក្រុមជំនុំដែរ។ ហើយដូចព្រះយេហូវ៉ា‹រុំឲ្យសត្វណាដែលបាក់ជើង› នោះពួកអ្នកចាស់ទុំក៏‹រុំឲ្យ›បងប្អូនដែលប្រៀបដូចជាចៀមដែលបានរងរបួសដោយសារអំពើរបស់ខ្លួន ឬដោយសារពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកដទៃដែលបញ្ឈឺចិត្ត។ ដូចព្រះយេហូវ៉ា«ចំរើនកំឡាំងដល់[ចៀម]ណាដែលឈឺ» នោះពួកអ្នកចាស់ទុំក៏ជួយបងប្អូនដែលឈឺខាងវិញ្ញាណ ប្រហែលជាដោយសារពួកគេបានធ្វើអំពើបាបណាមួយ។
របៀបដែលអ្នកគង្វាលផ្ដល់ជំនួយ
១៧. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនគួរស្ទាក់ស្ទើរសោះ ក្នុងការរកជំនួយខាងវិញ្ញាណពីពួកអ្នកចាស់ទុំ?
១៧ ពួកអ្នកចាស់ទុំពេញចិត្តធ្វើតាមឱវាទដែលថា ពួកគាត់«ត្រូវមានចិត្តមេត្ដា . . . ដោយភ័យខ្លាច»។ (យូដាស ២៣) គ្រិស្តសាសនិកខ្លះបានធ្វើអំពើអសីលធម៌ខាងកាមដែលជាអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរ។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកទាំងនោះប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ ពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងមានចិត្តមេត្ដា ព្រមទាំងខ្នះខ្នែងជួយពួកគេខាងវិញ្ញាណផង។ ប៉ុលបានរៀបរាប់អំពីពួកអ្នកចាស់ទុំដែលរួមបញ្ចូលគាត់ផ្ទាល់ដែរថា៖ «មិនមែនថា យើងខ្ញុំធ្វើជាម្ចាស់លើសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នាទេ គឺធ្វើជាគូកនជួយឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសេចក្ដីអំណរវិញ»។ (កូរិនថូសទី២ ១:២៤) ដូច្នេះ កុំស្ទាក់ស្ទើរឲ្យសោះ ក្នុងការរកជំនួយខាងវិញ្ញាណពីពួកអ្នកចាស់ទុំ។
១៨. តើពួកអ្នកចាស់ទុំប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាលើពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នាដែលបានធ្វើបាប?
១៨ បើអ្នកបានធ្វើអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរហើយ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកអាចមានទំនុកចិត្តលើពួកអ្នកចាស់ទុំបាន? គឺពីព្រោះពួកគាត់មានតួនាទីចម្បងជាអ្នកឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ។ (ពេត្រុសទី១ ៥:១-៤) អ្នកគង្វាលដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងមិនវាយកូនចៀមដែលកំពុងតែស្រែកដោយសាររងរបួស។ ដូច្នេះ ពេលពួកអ្នកចាស់ទុំជួបជាមួយបងប្អូនដែលបានធ្វើអំពើបាប នេះគឺមិនមែនដើម្បីដាក់ទោសលើអ្នកដែលធ្វើខុសទេ តែពួកគាត់មានបំណងជួយប្រោសឲ្យជាខាងវិញ្ញាណនូវពួកអ្នកដែលបានធ្វើបាប បើអាចធ្វើទៅបាន។ (យ៉ាកុប ៥:១៣-២០) ពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវធ្វើការជំនុំជម្រះដោយសុចរិត ហើយ«ចេះប្រណីដល់ហ្វូង»ចៀមផង។ (កិច្ចការ ២០:២៩, ៣០; អេសាយ ៣២:១, ២) ដូចគ្រិស្តសាសនិកទាំងឡាយ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏ត្រូវ‹ប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត[ឬ«យុត្ដិធម៌»] ត្រូវស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស ហើយត្រូវដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួនដោយសុភាពរាបទាប›។ (មីកា ៦:៨; ខ.ស.) គុណសម្បត្ដិបែបនេះគឺចាំបាច់ណាស់ពេលពួកគាត់ធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលទាក់ទងនឹងជីវិតហើយកិច្ចបម្រើបរិសុទ្ធរបស់«ហ្វូងចៀមនៅទីគង្វាលរបស់[ព្រះយេហូវ៉ា]»។—ទំនុកដំកើង ១០០:៣
១៩. តើពួកអ្នកចាស់ទុំមានអាកប្បកិរិយាបែបណាពេលព្យាយាមកែតម្រង់អ្នកដែលធ្វើបាប?
១៩ ពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលជាអ្នកគង្វាលនោះបានតែងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដូច្នេះពួកគាត់ខំអនុញ្ញាតឲ្យវិញ្ញាណនោះដឹកនាំពួកគាត់។ ពួកអ្នកចាស់ទុំជាបុរសដែលដើរដោយព្រះវិញ្ញាណឬមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ខាងវិញ្ញាណ ដូច្នេះបើពួកគាត់«ទាន់ឃើញមនុស្សណា[ភ្លាត់]ធ្វើខុសអ្វី» នោះពួកគាត់មានភារកិច្ច«[កែ]ដំរង់អ្នកនោះដោយចិត្តសុភាព»។ (កាឡាទី ៦:១; កិច្ចការ ២០:២៨) ពួកអ្នកចាស់ទុំធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់មែន តែមានចិត្តសុភាពដែរក្នុងការព្យាយាមតម្រង់របៀបគិតគូររបស់បងប្អូនដែលហៀបនឹងភ្លាត់ធ្វើខុស។ ពួកអ្នកចាស់ទុំធ្វើដូច្នេះដោយយកចិត្តទុកដាក់ដូចពេលគ្រូពេទ្យតម្រង់ឆ្អឹងដែលបាក់ដោយថ្នមៗដើម្បីកុំឲ្យឈឺពេក។ (កូល៉ុស ៣:១២) បើពួកអ្នកចាស់ទុំសម្រេចចិត្តបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាចំពោះអ្នកដែលធ្វើបាបនោះ ដោយមានមូលដ្ឋានលើការអធិស្ឋាននិងបទគម្ពីរផ្សេងៗ ដូច្នេះនេះជាការសម្រេចចិត្តដែលបង្ហាញពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ។—ម៉ាថាយ ១៨:១៨
២០. តើមានកាលៈទេសៈអ្វីខ្លះប្រហែលជាតម្រូវឲ្យជូនដំណឹងដល់ក្រុមជំនុំថា បុគ្គលម្នាក់បានទទួលការប្រដៅតម្រង់?
២០ បើមនុស្សជាច្រើនដឹងអំពីអំពើបាបនោះ ឬនឹងដឹងក្រោយៗមក នោះគប្បីឲ្យមានសេចក្ដីជូនដំណឹងដល់ក្រុមជំនុំដើម្បីការពារកិត្ដិនាមរបស់ក្រុមជំនុំ។ បើគប្បីឲ្យក្រុមជំនុំដឹង នោះក៏ត្រូវមានសេចក្ដីជូនដំណឹងដែរ។ បុគ្គលដែលបានទទួលការប្រដៅតម្រង់ពីគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យប្រៀបដូចជាអ្នករងរបួសដែលត្រូវសម្រាកបន្ដិចពេលកំពុងតែជាឡើងវិញ ដ្បិតគាត់ត្រូវទទួលការព្យាបាលខាងវិញ្ញាណសិន។ ដូច្នេះ ពេលអ្នកដែលបានប្រែចិត្តពីអំពើបាបទៅកិច្ចប្រជុំជាមួយក្រុមជំនុំ យកល្អឲ្យគាត់ស្ដាប់ប៉ុណ្ណោះសម្រាប់មួយរយៈជាជាងចូលរួមក្នុងកម្មវិធី។ ពួកអ្នកចាស់ទុំប្រហែលជានឹងរៀបចំឲ្យបងប្អូនណាម្នាក់សិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយអ្នកដែលបានធ្វើបាបនោះ ដើម្បីពង្រឹងគាត់ឲ្យ«មានសេចក្ដីជំនឿ»មាំមួនម្ដងទៀត ជាពិសេសទាក់ទងនឹងចំណុចណាដែលគាត់បានចុះខ្សោយ។ (ទីតុស ២:២) ទាំងអស់នេះត្រូវធ្វើឡើងដោយព្រោះចង់បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ មិនមែនដោយចង់ដាក់ទោសអ្នកដែលបានធ្វើបាបទេ។
២១. ពេលបងប្អូនធ្វើអំពើបាប តើពួកអ្នកចាស់ទុំអាចដោះស្រាយបញ្ហាខ្លះបានយ៉ាងណា?
២១ ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចផ្ដល់ជំនួយខាងវិញ្ញាណតាមរបៀបផ្សេងៗ។ ជាឧទាហរណ៍ ចុះយ៉ាងណាបើបងប្រុសម្នាក់ធ្លាប់មានបញ្ហាប្រមឹកស្រាពីមុន ហើយឥឡូវនេះពេលនៅផ្ទះម្នាក់ឯង គាត់ពិសាស្រាច្រើនពេកម្ដងឬពីរនោះ។ ឬក៏ចុះយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូនណាម្នាក់ដែលឈប់ជក់បារីយូរឆ្នាំហើយ តែឥឡូវនេះគាត់ចាប់ផ្ដើមជក់បារីម្ដងទៀតមួយឬពីរដង ពេលគាត់នៅម្នាក់ឯងក្នុងផ្ទះ។ ទោះបើគាត់បានអធិស្ឋានហើយជឿថាព្រះបានអត់ទោសឲ្យគាត់ក៏ដោយ គាត់គួរប្រាប់អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ ដើម្បីកុំឲ្យអំពើបាបនោះក្លាយជាទម្លាប់វិញ។ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ឬពីរនាក់អាចជួបជាមួយអ្នកនោះដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា។ យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកចាស់ទុំទាំងនោះត្រូវជម្រាបដល់ប្រធានត្រួតពិនិត្យក្រែងលោមានកត្ដាឯទៀតដែលពួកគាត់មិនដឹង។
ចូរបន្តទទួលយកសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះជានិច្ច
២២, ២៣. ហេតុអ្វីអ្នកគួរទទួលយកសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច?
២២ បើពួកគ្រិស្តសាសនិកចង់ផ្គាប់ព្រះហឫទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ាមែន ពួកគេត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅរបស់ទ្រង់។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:២០) ដូច្នេះ ពេលទទួលការកែតម្រង់ក្នុងពេលសិក្សាព្រះគម្ពីរនិងសៀវភៅឯទៀតរបស់ពួកគ្រិស្តសាសនិក ហើយពេលទទួលឱវាទតាមរយៈកម្មវិធីប្រជុំនិងសន្និបាតនានានៃរាស្ត្ររបស់ព្រះ ចូរអនុញ្ញាតឲ្យព័ត៌មាននោះជ្រាបចូលទៅក្នុងចិត្តចុះ! ហើយចូរព្យាយាមធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច។ បើដូច្នេះ សេចក្ដីប្រៀនប្រដៅពីព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រៀបដូចជាកំពែងរឹងមាំដែលជួយទប់ស្កាត់កុំឲ្យអ្នកធ្វើអំពើបាប។
២៣ ការទទួលយកសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងជួយឲ្យអ្នករក្សាខ្លួនក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដែរ។ គួរឲ្យស្ដាយដែលបងប្អូនខ្លះបានត្រូវដេញចេញពីក្រុមជំនុំនៃពួកគ្រិស្តសាសនិក ប៉ុន្តែអ្នកអាចជៀសវាងការអាក្រក់នោះដោយ«រក្សា[ការពារ]ចិត្ត»និង«ដើរដោយមានប្រាជ្ញា»។ (សុភាសិត ៤:២៣; អេភេសូរ ៥:១៥) បើអ្នកជាបុគ្គលម្នាក់ដែលក្រុមជំនុំបានបណ្ដាច់មិត្តភាពជាមួយរួចហើយ ចូរចាត់វិធានការដើម្បីឲ្យមានមិត្តភាពជាមួយក្រុមជំនុំម្ដងទៀត។ ចំពោះអស់អ្នកដែលបានឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យឲ្យពួកគេថ្វាយបង្គំទ្រង់ដោយស្មោះត្រង់ ទាំងមាន«ចិត្តរីករាយសប្បាយ»ផងដែរ។ (ចោទិយកថា ២៨:៤៧) អ្នកក៏អាចធ្វើដូច្នេះជារៀងរហូតបាន ឲ្យតែអ្នកទទួលយកសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច។—ទំនុកដំកើង ១០០:២
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីក៏ត្រូវដេញអ្នកខ្លះចេញពីក្រុមជំនុំនៃពួកគ្រិស្តសាសនិក?
• តើការប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
• បើយើងធ្វើអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរ ហេតុអ្វីក៏ចាំបាច់ឲ្យសារភាពកំហុសរបស់ខ្លួន?
• តើពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រិស្តសាសនិកធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយបងប្អូនដែលបានធ្វើបាបតែបានប្រែចិត្តវិញ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ដូចអ្នកគង្វាលនៅសម័យបុរាណ ពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រិស្តសាសនិកក៏‹រុំឲ្យ›ហ្វូងចៀមរបស់ព្រះដែលរងរបួស