«ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជិតមកដល់»
«ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជិតមកដល់ គឺបានមកជិតហើយ ក៏ប្រញឹកណាស់ដែរ»។—សេផានា ១:១៤
១, ២. (ក) តើពួកគ្រិស្តសាសនិករង់ចាំថ្ងៃពិសេសមួយណា? (ខ) តើយើងគួរសួរសំណួរអ្វីខ្លះ? ហើយហេតុអ្វី?
កូនក្រមុំកំពុងតែរង់ចាំយ៉ាងរំភើបដល់ថ្ងៃដែលគាត់ត្រូវចូលរោងការ។ ស្ត្រីដែលជិតសម្រាលកូនកំពុងតែទន្ទឹងចាំយ៉ាងអន្ទះសាដល់ថ្ងៃដែលគាត់នឹងឃើញមុខកូន។ អ្នកធ្វើការដែលអស់កម្លាំងចេះតែចង់ឲ្យថ្ងៃវិស្សមកាលរបស់ខ្លួនឆាប់មកដល់។ តើពួកគេមានលក្ខណៈដូចៗគ្នាយ៉ាងណា? ពួកគេទាំងបីនាក់កំពុងតែរង់ចាំនូវថ្ងៃពិសេសមួយ ជាថ្ងៃសំខាន់ដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើជីវិតរបស់ពួកគេ។ សន្ទុះចិត្តដែលពួកគេម្នាក់ៗមានគឺដូចៗគ្នា តែធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ខុសៗគ្នាដែរ។ ថ្ងៃពិសេសដែលពួកគេរង់ចាំនោះនឹងមកដល់មែន ហើយពួកគេបានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេច។
២ ពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតនៅសព្វថ្ងៃនេះក៏រង់ចាំដោយរីករាយនៅថ្ងៃពិសេសមួយដែរ គឺ‹ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›។ (អេសាយ ១៣:៩; យ៉ូអែល ២:១; ពេត្រុសទី២ ៣:១២) ពេលព្រះគម្ពីររៀបរាប់អំពី‹ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›ដែលកំពុងតែមកដល់ តើថ្ងៃនោះសំដៅទៅលើអ្វី? ពេលថ្ងៃនោះមកដល់ តើនឹងមានលទ្ធផលអ្វីសម្រាប់មនុស្សជាតិ? ម្យ៉ាងទៀត តើយើងអាចត្រៀមខ្លួនបានយ៉ាងណាមុនថ្ងៃនោះមកដល់? គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងខំរកចម្លើយសម្រាប់សំណួរទាំងនេះ ពីព្រោះមានទីសំអាងជាច្រើនដែលបញ្ជាក់ពីសច្ចភាពនៃពាក្យក្នុងព្រះគម្ពីរដែលថា៖ «ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជិតមកដល់ គឺបានមកជិតហើយ ក៏ប្រញឹកណាស់ដែរ»។—សេផានា ១:១៤
«ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»
៣. តើ«ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»សំដៅទៅលើអ្វី?
៣ តើ«ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»សំដៅទៅលើអ្វី? រាល់ដងដែលព្រះគម្ពីររៀបរាប់អំពី‹ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា› នេះសំដៅទៅលើគ្រាពិសេសខុសៗគ្នាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានកាត់ទោសលើខ្មាំងសត្រូវរបស់ទ្រង់ ហើយលើកតម្កើងព្រះនាមដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់។ ប្រជាជនមិនស្មោះត្រង់នៅស្រុកយូដានិងទីក្រុងយេរូសាឡិម ព្រមទាំងពួកអ្នកនៅទីក្រុងបាប៊ីឡូននិងស្រុកអេស៊ីបបានឃើញ‹ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›រៀងៗខ្លួន ពេលទ្រង់បានកាត់ទោសលើពួកគេ។ (អេសាយ ២:១, ១០-១២; ១៣:១-៦; យេរេមា ៤៦:៧-១០) យ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សជាតិមិនទាន់ឃើញ‹ថ្ងៃដ៏ធំបំផុតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›ទេ។ «ថ្ងៃ»មួយនោះជាគ្រាដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងជំនុំជម្រះហើយកាត់ទោសលើអស់អ្នកដែលបង្អាប់ដល់ព្រះនាមទ្រង់។ ថ្ងៃនោះនឹងចាប់ផ្ដើមពេលទ្រង់បំផ្លាញ«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ» ដែលជាចក្រភពសាសនាមិនពិតទូទៅ ហើយថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ទីបញ្ចប់ពេលទ្រង់បំផ្លាញចោលរបបលោកិយអាក្រក់ទាំងមូលក្នុងសង្គ្រាមអើម៉ាគេដូន។—វិវរណៈ ១៦:១៤, ១៦; ១៧:៥, ១៥-១៧; ១៩:១១-២១
៤. ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សភាគច្រើនគួរមានអារម្មណ៍ភ័យរន្ធត់ចំពោះថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលកំពុងតែមកកាន់តែប្រញឹក?
៤ មិនថាមនុស្សជ្រាបឬអត់ក្ដី ពួកគេភាគច្រើនគួរមានអារម្មណ៍ភ័យរន្ធត់ចំពោះថ្ងៃនោះដែលមកកាន់តែប្រញឹក! ហេតុអ្វីបានជាពួកគេគួរភ័យស្លុតដូច្នេះ? ព្រះយេហូវ៉ាឆ្លើយសំណួរនេះតាមរយៈព្យាការីសេផានាថា៖ «ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃនៃសេចក្ដីក្រោធ គឺជាថ្ងៃដ៏វេទនា ហើយមានទុក្ខ ជាថ្ងៃបំផ្លាញ ហើយរំលាង ជាថ្ងៃងងឹត ហើយស្រអាប់ ជាថ្ងៃមេឃមីរស្រទំ ហើយងងឹតយ៉ាងក្រាស់»។ បើដូច្នេះ មនុស្សគួរភ័យស្លុតណាស់ចំពោះថ្ងៃនោះ! ម្យ៉ាងទៀត សេផានាសរសេរបន្ទូលរបស់ព្រះថា៖ «អញនឹងធ្វើឲ្យមនុស្សកើតមានទុក្ខលំបាក . . . ដោយព្រោះគេបានធ្វើបាបនឹងព្រះយេហូវ៉ា»។—សេផានា ១:១៥, ១៧
៥. តើមនុស្សរាប់លាននាក់មានអារម្មណ៍ល្អអ្វីចំពោះថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? ហេតុអ្វីបានជាពួកគេមានអារម្មណ៍បែបនេះ?
៥ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សរាប់លាននាក់ឯទៀតកំពុងតែរង់ចាំថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយរីករាយវិញ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកគេដឹងថាថ្ងៃនោះជាគ្រាដែលមនុស្សសុចរិតនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះនិងការប្រោសលោះ ក៏ជាគ្រាដែលលើកតម្កើងព្រះយេហូវ៉ានិងធ្វើឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ។ (យ៉ូអែល ៣:១៦, ១៧; សេផានា ៣:១២-១៧) មនុស្សនឹងមានអារម្មណ៍ភ័យស្លុតចំពោះថ្ងៃរបស់ព្រះ ឬរង់ចាំថ្ងៃនោះដោយចិត្តរីករាយវិញ នេះគឺស្រេចទៅលើអ្វីដែលពួកគេកំពុងតែធ្វើក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួននៅសព្វថ្ងៃ។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះថ្ងៃនោះដែលកំពុងតែមកដល់? តើអ្នកបានប្រុងប្រៀបខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់ថ្ងៃនោះហើយឬនៅ? ដោយដឹងថាថ្ងៃរបស់ព្រះហៀបនឹងមកដល់នោះ តើនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើរបៀបរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក?
«នឹងមានមនុស្សចំអក»
៦. តើមនុស្សភាគច្រើនមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះ‹ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›? ហេតុអ្វីបានជាទស្សនៈនេះមិនធ្វើឲ្យពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតភ្ញាក់ផ្អើល?
៦ ទោះជាយើងរស់នៅគ្រាបន្ទាន់សព្វថ្ងៃនេះក្ដី មនុស្សភាគច្រើននៅលើផែនដីមិនរវីរវល់នឹង‹ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›ដែលជិតមកដល់នោះទេ។ ពួកគេចំអកមើលងាយហើយសើចដាក់អស់អ្នកដែលព្រមានថាថ្ងៃនោះជិតដល់ហើយ។ ប្រតិកម្មនេះមិនធ្វើឲ្យពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតភ្ញាក់ផ្អើលទេ។ ពួកគេនឹកចាំការព្រមានដែលសាវ័កពេត្រុសបានកត់ទុកថា៖ «[ចូរ]ដឹងសេចក្ដីនេះជាមុនថា នៅជាន់ក្រោយនឹងមានមនុស្សចំអកមក ដែលគេដើរតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់គេ ទាំងចំអកឡកឡឺយថា៖ ‹តើសេចក្ដីសន្យាពីព្រះអង្គយាងមកនៅឯណា? ដ្បិតតាំងពីពួកឰយុកោដេកលក់ទៅ នោះគ្រប់ទាំងអស់នៅតែដដែល ដូចជាពីកំណើតលោកីយរៀងមកដែរ›»។—ពេត្រុសទី២ ៣:៣, ៤
៧. តើអ្វីនឹងជួយយើងទទួលស្គាល់ជានិច្ចថា នេះជាគ្រាបន្ទាន់ណាស់?
៧ តើយើងគួរធ្វើអ្វីដើម្បីបដិសេធនឹងទស្សនៈមិនល្អនេះ ហើយទទួលស្គាល់ជានិច្ចថានេះជាគ្រាបន្ទាន់ណាស់? ពេត្រុសប្រាប់យើងថា៖ «ខ្ញុំបានរំឭកដាស់តឿនសតិស្មារតីដ៏ស្អាតរបស់អ្នករាល់គ្នាហើយ ដើម្បីឲ្យបាននឹកចាំពីអស់ទាំងសេចក្ដីដែលពួកហោរាបរិសុទ្ធបានទាយកាលពីដើម នឹងពីសេចក្ដីបញ្ញត្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលបងប្អូនបានឮដោយសារយើងខ្ញុំជាពួកសាវក»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១, ២) ការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការព្រមានពីពួកព្យាការីនឹងជួយ‹រំឭកដាស់តឿនសតិស្មារតីរបស់យើង›។ ប្រហែលជាយើងបានស្ដាប់ការរំលឹកទាំងនេះច្រើនដងហើយ ប៉ុន្តែសំខាន់ជាងមុនៗទៅទៀត គឺពេលឥឡូវនេះដែលយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការស្ដាប់តាមការព្រមានទាំងនោះ។—អេសាយ ៣៤:១-៤; លូកា ២១:៣៤-៣៦
៨. ហេតុអ្វីក៏មនុស្សជាច្រើនមិនអើពើចំពោះសេចក្ដីរំលឹកពីព្រះយេហូវ៉ា?
៨ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សខ្លះមិនអើពើចំពោះការព្រមានទាំងនេះ? ពេត្រុសពន្យល់ទៀតថា៖ «គេចង់បំភ្លេចថា ពីចាស់បុរាណមានផ្ទៃមេឃក៏មានដីដុះចេញពីទឹកហើយនៅក្នុងទឹកផងដោយសារព្រះបន្ទូលនៃព្រះ រួចមកលោកីយត្រូវទឹកនោះជន់លិចបំផ្លាញទៅ»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៥, ៦, កំណែជាអក្សរទ្រេត) ពិតមែនហើយ មនុស្សខ្លះមិនចង់ឲ្យថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមកដល់ទេ។ ពួកគេមិនចង់ឲ្យអ្វីរំខានដល់ជីវិតគេទេ។ ហើយពួកគេក៏មិនចង់ទទួលការខុសត្រូវចំពោះព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីរបៀបរស់នៅរបស់គេដែលរកតែប្រយោជន៍ខ្លួនឯងនោះ! គឺដូចពេត្រុសមានប្រសាសន៍ ពួកគេរស់ស្របទៅតាម«សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់គេ»។
៩. តើមនុស្សមានចិត្តគំនិតបែបណានៅសម័យណូអេនិងឡុត?
៩ ពួកអ្នកចំអកឡកឡឺយ«ចង់បំភ្លេច»ឬមិនអើពើចំពោះភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញថា សម័យបុរាណព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់ធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងរឿងមនុស្សលោក។ ព្រះយេស៊ូគ្រិស្តនិងសាវ័កពេត្រុសសំដៅទៅលើគ្រាពីរដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអន្តរាគមន៍ គឺ«នៅជំនាន់លោកណូអេ» និង«ជំនាន់លោកឡុត»។ (លូកា ១៧:២៦-៣០; ពេត្រុសទី២ ២:៥-៩) មុនទឹកជំនន់នោះ មនុស្សមិនចាប់អារម្មណ៍សោះចំពោះការព្រមានរបស់ណូអេ។ ដូចគ្នាដែរ មុនទីក្រុងសូដុំមនិងកូម៉ូរ៉ាបានទទួលសេចក្ដីហិនវិនាសនោះ កូនប្រសារបស់ឡុតចាត់ទុកការព្រមានរបស់គាត់គ្រាន់តែជាការ«និយាយលេង»។—លោកុប្បត្តិ ១៩:១៤
១០. តើព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអ្វីដល់អស់អ្នកដែលមិនចាប់អារម្មណ៍ចំពោះការព្រមានរបស់ទ្រង់?
១០ មនុស្សនៅសព្វថ្ងៃនេះក៏មានចិត្តគំនិតដូចគ្នាដែរ។ ប៉ុន្តែ សូមកត់សម្គាល់អំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើដល់អស់អ្នកដែលមិនចាប់អារម្មណ៍ចំពោះការព្រមានរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «អញនឹងធ្វើទោសដល់ពួកអ្នកដែលបានរងនៅលើកកររបស់គេ ជាពួកអ្នកដែលគិតក្នុងចិត្តថា ‹ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនធ្វើ ទោះល្អឬអាក្រក់ផង›។ ទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គេនឹងត្រូវរឹបជាន់ ហើយផ្ទះគេនឹងត្រូវចោលស្ងាត់ទទេ។ អើ! គេនឹងសង់ផ្ទះ តែមិនបានអាស្រ័យនៅទេ។ គេនឹងដាំចំការទំពាំងបាយជូរ តែមិនបានផឹកអ្វីពីនោះឡើយ»។ (សេផានា ១:១២, ១៣) មនុស្សប្រហែលជានឹងបន្តរស់នៅដូចធម្មតា ប៉ុន្តែកិច្ចការដែលពួកគេធ្វើ មិនអាចនាំឲ្យមានប្រយោជន៍ស្ថិតស្ថេរនោះទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកយ៉ាងឆាប់ ហើយទ្រព្យសម្បត្ដិដែលគេបានប្រមូលនោះ មិនអាចសង្គ្រោះគេបានឡើយ។—សេផានា ១:១៨
«ចូររង់ចាំចុះ!»
១១. តើយើងត្រូវនឹកចាំពីការដាស់តឿនអ្វី?
១១ យើងមិនគួរធ្វើដូចលោកិយអាក្រក់ជុំវិញយើងឡើយ តែត្រូវនឹកចាំជានិច្ចនូវពាក្យដែលព្យាការីហាបាគុកបានសរសេរពេលគាត់ដាស់តឿនថា៖ «ការជាក់ស្តែងនេះទុកសំរាប់ដល់វេលាកំណត់ ក៏កំពុងស្រូតឲ្យដល់ពេលនោះហើយ។ នៅគ្រានោះនឹងមិនកុហកទេ បើសិនជាបង្អង់យូរ ក៏ចូររង់ចាំចុះ! ដ្បិតនឹងមកជាពិត ឥតរារង់ឡើយ»។ (ហាបាគុក ២:៣) ទោះបើថ្ងៃនោះមើលទៅដូចជាមកយឺតក៏ដោយ ចូរចាំថានេះជាទស្សនៈរបស់មនុស្សមិនគ្រប់លក្ខណ៍ តែព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលធ្វើអ្វីយឺតយ៉ាវឡើយ។ ថ្ងៃរបស់ទ្រង់នឹងមកតាមពេលកំណត់ គឺនៅគ្រាដែលមនុស្សនឹកស្មានមិនដល់។—ម៉ាកុស ១៣:៣៣; ពេត្រុសទី២ ៣:៩, ១០
១២. តើព្រះយេស៊ូព្រមានអំពីអ្វី? តើពួកអ្នកស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាវិញ?
១២ ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការរង់ចាំជានិច្ចនូវថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយទ្រង់ព្រមានថា សូម្បីតែអ្នកខ្លះដែលកាន់តាមទ្រង់ក៏នឹងឈប់ទទួលស្គាល់គ្រានេះជាគ្រាបន្ទាន់។ ព្រះយេស៊ូបានទាយអំពីអ្នកទាំងនោះ«ជាអ្នកបំរើអាក្រក់[ដែល]គិតក្នុងចិត្តថា ‹ចៅហ្វាយអញក្រមក› ក៏តាំងវាយដំពួកគូកនខ្លួនព្រមទាំងស៊ីផឹកជាមួយនឹងពួកមនុស្សប្រមឹកផង។ ដូច្នេះនៅថ្ងៃណាដែលវាមិននៅចាំ ជាវេលាណាដែលវាមិនដឹង នោះចៅហ្វាយនឹងមកដល់ហើយនឹងធ្វើទោសវាជាយ៉ាងធ្ងន់»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៨-៥១) ផ្ទុយទៅវិញ ក្រុមអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អមានភក្ដីភាពហើយទទួលស្គាល់ជានិច្ចថា នេះជាគ្រាបន្ទាន់ណាស់។ ក្រុមអ្នកបម្រើនោះបានចាំយាមនិងប្រុងប្រៀបខ្លួនជាស្រេចយូរមកហើយ។ ព្រះយេស៊ូបានតែងតាំងក្រុមអ្នកបម្រើនោះឲ្យត្រួតលើ«របស់ទ្រព្យលោកទាំងអស់»នៅលើផែនដី។—ម៉ាថាយ ២៤:៤២-៤៧
ហេតុដែលពួកគេត្រូវទទួលស្គាល់សម័យនោះជាគ្រាបន្ទាន់ណាស់!
១៣. តើព្រះយេស៊ូបង្ហាញយ៉ាងណាថាពួកគេត្រូវទទួលស្គាល់សម័យនោះជាគ្រាបន្ទាន់?
១៣ គឺសំខាន់ចាំបាច់ណាស់ឲ្យពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទីមួយទទួលស្គាល់ជានិច្ចថា ពួកគេកំពុងតែរស់នៅគ្រាបន្ទាន់ណាស់។ ពួកគេត្រូវចាត់វិធានការដោយរត់ចេញភ្លាមពេលឃើញ«ពលទ័ពឡោមព័ទ្ធ»ទីក្រុងយេរូសាឡិម។ (លូកា ២១:២០, ២១) ព្រឹត្ដិការណ៍នោះបានកើតឡើងមែន នៅឆ្នាំ៦៦ គ.ស.។ សូមកត់សម្គាល់បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលបញ្ជាក់ថា ជាការសំខាន់ណាស់ឲ្យពួកគ្រិស្តសាសនិកទទួលស្គាល់គ្រានោះជាគ្រាបន្ទាន់។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «កុំឲ្យអ្នកណាដែលនៅលើដំបូលផ្ទះចុះមកដើម្បីនឹងយករបស់អ្វីពីផ្ទះឡើយ ហើយកុំឲ្យអ្នកដែលនៅស្រែចំការត្រឡប់មកវិញដើម្បីនឹងយកសំលៀកបំពាក់ខ្លួនដែរ»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៧, ១៨) ប៉ុន្តែ ប្រវត្ដិសាស្ត្របង្ហាញថា មានរយៈពេលជាងបួនឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅមុនគេបំផ្លាញទីក្រុងយេរូសាឡិមចោល។ ដូច្នេះ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីក៏ចាំបាច់ម្ល៉េះឲ្យពួកគ្រិស្តសាសនិកធ្វើតាមបន្ទូលព្រះយេស៊ូភ្លាមៗនៅឆ្នាំ៦៦ គ.ស.នោះ?
១៤, ១៥. ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ចាំបាច់ឲ្យពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទីមួយរត់ភ្លាមពេលឃើញពលទ័ពឡោមព័ទ្ធទីក្រុងយេរូសាឡិម?
១៤ ពិតមែនហើយថា ពួកទ័ពរ៉ូមមិនបានបំផ្លាញទីក្រុងយេរូសាឡិមភ្លាមៗនោះទេ តែស្ថានភាពក្នុងក្រុងនោះរវាងឆ្នាំ៦៦ដល់ឆ្នាំ៧០ គ.ស. គឺពិបាកណាស់! គ្រានោះពេញទៅដោយអំពើឃោរឃៅនិងការកាប់សម្លាប់គ្នា។ អ្នកប្រវត្ដិវិទូម្នាក់រៀបរាប់ពីស្ថានភាពក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិមថា ជាគ្រាមាន«ការបង្ហូរឈាមដ៏គួរឲ្យរន្ធត់ក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិល ទាំងមានអំពើឃោរឃៅយ៉ាងសាហាវព្រៃផ្សៃផងដែរ»។ គេបានចាប់ពួកយុវជនដើម្បីប្រើឲ្យរៀបចំអ្វីៗដែលអាចការពារទីក្រុងទុកជាមុន ព្រមទាំងបង្ខំឲ្យគេកាន់អាវុធនិងធ្វើទាហានផងដែរ។ រាល់ថ្ងៃគេបានហាត់ធ្វើទាហាន។ បណ្ដាជនណាដែលមិនពេញចិត្តចំពោះអ្វីដែលគេកំពុងតែធ្វើនោះ បានត្រូវចាត់ទុកជាអ្នកក្បត់ជាតិ។ បើពួកគ្រិស្តសាសនិកបានបង្អែបង្អង់យូរក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម ពួកគេក៏អាចជួបនឹងគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើន។—ម៉ាថាយ ២៦:៥២; ម៉ាកុស ១២:១៧
១៥ មានចំណុចគួរឲ្យកត់សម្គាល់មួយទៀត គឺថាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលឲ្យ«អស់អ្នកនៅស្រុកយូដា»ចាប់ផ្ដើមរត់ចេញ មិនគ្រាន់តែពួកអ្នកនៅទីក្រុងយេរូសាឡិមប៉ុណ្ណោះ។ ទង្វើនេះគឺសំខាន់ណាស់ ពីព្រោះទ័ពរ៉ូមបានរុករានចូលស្រុកអ៊ីស្រាអែលម្ដងទៀត គ្រាន់តែប៉ុន្មានខែក្រោយពួកគេបានដកទ័ពចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម។ មុនដំបូងគេបានបង្ក្រាបស្រុកកាលីឡេនៅឆ្នាំ៦៧ គ.ស. ហើយឆ្នាំក្រោយពួកគេបានពង្រាបស្រុកយូដាបន្ដិចម្ដងៗ។ នេះធ្វើឲ្យពួកអ្នកនៅជនបទរងទុក្ខខ្លាំងណាស់។ ហើយចំពោះប្រជាជនយូដានៅទីក្រុងយេរូសាឡិមវិញ គឺរឹតតែពិបាកទៀតឲ្យគេរត់ចេញទៅក្រៅទីក្រុងនោះ។ នៅខ្លោងទ្វារទីក្រុងមានអ្នកចាំយាមដែលចាប់ប្រជាជនដែលខំរត់ចេញ ទាំងចោទថាអ្នកនោះជាអ្នកក្បត់ជាតិដោយចង់ទៅខាងឯពួករ៉ូមវិញ។
១៦. ដើម្បីរួចរស់ជីវិតក្នុងគ្រាលំបាកនោះ តើពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទីមួយត្រូវមានចិត្តគំនិតបែបណា?
១៦ ពេលគិតពីចំណុចទាំងនេះ យើងអាចយល់នូវមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូសង្កត់បញ្ជាក់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើសារៈសំខាន់នៃការទទួលស្គាល់សម័យនោះជាគ្រាបន្ទាន់ណាស់។ ដើម្បីកុំឲ្យទ្រព្យសម្បត្ដិបង្វែរអារម្មណ៍របស់ពួកគ្រិស្តសាសនិក នោះពួកគេត្រូវសុខចិត្តលះបង់របស់ខ្លះៗ។ តាមពិត ពួកគេត្រូវសុខចិត្ត‹លះអាល័យរបស់ទ្រព្យខ្លួនទាំងអស់›ដើម្បីធ្វើតាមការព្រមានរបស់ព្រះយេស៊ូ។ (លូកា ១៤:៣៣) ពួកអ្នកដែលបានស្ដាប់បង្គាប់ដោយរត់ទៅត្រើយម្ខាងទន្លេយ័រដាន់ភ្លាមៗនោះ បានរួចរស់ជីវិតវិញ។
ចូរយើងទទួលស្គាល់ជានិច្ចថា សម័យនេះក៏ជាគ្រាបន្ទាន់ណាស់!
១៧. ហេតុអ្វីគួរគប្បីឲ្យយើងទទួលស្គាល់ខ្លាំងជាងមុនៗទៅទៀតថា នេះជាគ្រាបន្ទាន់?
១៧ បទទំនាយផ្សេងៗក្នុងព្រះគម្ពីរបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា គ្រាចុងបញ្ចប់នេះជិតផុតកំណត់ហើយ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវទទួលស្គាល់ខ្លាំងជាងមុនៗទៅទៀតថា នេះជាគ្រាបន្ទាន់ណាស់! ពេលអត់មានសង្គ្រាម ធម្មតាទាហានមិនតានតឹងចិត្តទេ ហើយក៏មិនសូវប្រុងប្រៀបខ្លួនដែរ។ ប៉ុន្តែ បើគេហៅគាត់ចូលសមរភូមិភ្លាមៗដោយឥតបើកឱកាសឲ្យត្រៀមខ្លួនជាមុន នោះប្រហែលជាគាត់នឹងរងគ្រោះថ្នាក់។ គឺដូចគ្នាដែរចំពោះពួកគ្រិស្តសាសនិក។ បើយើងលែងទទួលស្គាល់ថានេះជាគ្រាបន្ទាន់ នោះយើងប្រហែលជាខ្វះសមត្ថភាពទប់ទល់នឹងអ្វីដែលពាធាយើង ហើយប្រហែលជានឹងមិនដឹងខ្លួនពេលថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមកដល់។ (លូកា ២១:៣៦; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:៤) ចំពោះបងប្អូនណាដែល«បានរាថយចេញពីការគោរពតាមព្រះយេហូវ៉ា» នេះជាគ្រាដែលពួកគេគួរស្វែងរកទ្រង់ម្ដងទៀត។—សេផានា ១:៣-៦; ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៨, ៩
១៨, ១៩. តើអ្វីនឹងជួយយើងទន្ទឹងចាំឲ្យ‹ថ្ងៃនៃព្រះឆាប់មកដល់›?
១៨ ពុំមែនជាការចម្លែកអ្វីឡើយដែលសាវ័កពេត្រុសដាស់តឿនយើងឲ្យទន្ទឹងចាំថា ‹ថ្ងៃនៃព្រះឆាប់មកដល់›! តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះបានយ៉ាងណា? របៀបមួយគឺដោយមាន«កិរិយាបរិសុទ្ធ»និង«គោរពប្រតិបត្ដិ»ដល់ព្រះ។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១១, ១២) ពេលយើងជាប់រវល់ធ្វើដូច្នេះ នេះនឹងជួយយើងរង់ចាំ‹ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›ដោយរីករាយ។ តើយើងអាច‹ខំជួយឲ្យថ្ងៃនៃព្រះឆាប់មកដល់›បានយ៉ាងណា? យើងមិនអាចបង្រួមពេលដែលនៅសល់នេះឲ្យខ្លីបានទេ។ ប៉ុន្តែ បើយើងតែងតែជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះពេលកំពុងរង់ចាំឲ្យថ្ងៃនោះមកដល់ នោះមើលទៅដូចជាពេលវេលាបានកន្លងទៅយ៉ាងឆាប់។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៨
១៩ ការរំពឹងគិតលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនិងការគិតវែងឆ្ងាយអំពីសេចក្ដីរំលឹកក្នុងព្រះគម្ពីរក៏នឹងជួយយើង«ទន្ទឹងរង់ចាំនិងខ្នះខ្នែងធ្វើអោយថ្ងៃ . . . នោះកាន់តែឆាប់មកដល់»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១២, ខ.ស.) សេចក្ដីរំលឹកទាំងនោះរួមបញ្ចូលបទទំនាយជាច្រើនដែលមិនគ្រាន់តែប្រាប់អំពីពេលដែលថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមកដល់នោះ តែរៀបរាប់អំពីពរជាបរិបូរដែលត្រូវប្រទានលើអស់អ្នកដែល«រង់ចាំ»ព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច។—សេផានា ៣:៨
២០. តើយើងគួរយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការដាស់តឿនអ្វី?
២០ គឺពេលឥឡូវនេះដែលយើងរាល់គ្នាត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលព្យាការីសេផានាដាស់តឿនដែរ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «មុនដែលសេចក្ដីខ្ញាល់ដ៏សហ័សរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមកលើអ្នករាល់គ្នា អើ! មុនដែលថ្ងៃមកដល់ ក្នុងកាលដែលសេចក្ដីខ្ញាល់របស់ព្រះយេហូវ៉ាមកលើអ្នករាល់គ្នា អស់អ្នករាបសានៅផែនដីដែលរក្សាអស់ទាំងបញ្ញត្តច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ចូរស្វែងរកទ្រង់ ចូរស្វែងរកសេចក្ដីសុចរិត ចូរស្វែងរកសេចក្ដីសុភាពចុះ! ប្រហែលជាអ្នករាល់គ្នានឹងបានបាំងទុកនៅក្នុងថ្ងៃនៃសេចក្ដីខ្ញាល់របស់ព្រះយេហូវ៉ាទេដឹង»។—សេផានា ២:២, ៣
២១. តើរាស្ត្ររបស់ព្រះតាំងចិត្តធ្វើអ្វីក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០០៧?
២១ ដូច្នេះ ជាការសមរម្យណាស់ដែលយើងជ្រើសរើសបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០០៧គឺ «ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជិតមកដល់»។ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជឿស៊ប់ថា ថ្ងៃរបស់ទ្រង់«បានមកជិតហើយ ក៏ប្រញឹកណាស់ដែរ»។ (សេផានា ១:១៤) ហើយថ្ងៃនោះ«ឥតរារង់ឡើយ»។ (ហាបាគុក ២:៣) ដូច្នេះ ពេលយើងរង់ចាំឲ្យថ្ងៃនោះមកដល់ ចូរប្រុងស្មារតីចំពោះគ្រាពិសេសនេះហើយទទួលស្គាល់ថា ការសម្រេចចុងក្រោយបង្អស់នៃបទទំនាយទាំងនេះ គឺជិតណាស់ហើយ!
តើអ្នកអាចឆ្លើយបានទេ?
• តើ«ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»សំដៅទៅលើអ្វី?
• ហេតុអ្វីក៏មនុស្សជាច្រើនមិនទទួលស្គាល់សម័យនេះជាគ្រាបន្ទាន់?
• ហេតុអ្វីក៏ពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទីមួយត្រូវ រត់ភ្លាមពេលទទួលស្គាល់សម័យនោះជាគ្រាបន្ទាន់?
• តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលស្គាល់ខ្លាំងជាងមុនៗទៅទៀតថា នេះជាគ្រាបន្ទាន់?
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ១៤]
បទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០០៧គឺ «ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជិតមកដល់»។—សេផានា ១:១៤
[រូបភាពនៅទំព័រ១៣]
ដូចនៅសម័យលោកណូអេ មនុស្សចំអកឡកឡឺយ នឹងភ្ញាក់ផ្អើលពេលព្រះយេហូវ៉ាចាត់វិធានការ