មូលហេតុដែលការឈឺចាប់នឹងកន្លងផុតទៅ
«ទ្រង់ជាថ្មដា ការរបស់ទ្រង់សុទ្ធតែគ្រប់ល័ក្ខណ៍»។—ចោទិយកថា ៣២:៤
១, ២. (ក) តើអ្នកពេញចិត្តចំពោះក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតដោយព្រោះអ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីក៏មនុស្សជាច្រើនមិនជឿទៅលើព្រះដែលជាអ្នកសន្យាថានឹងធ្វើអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះនៅពេលអនាគត?
តើអ្នកចូលចិត្តគិតអំពីជីវិតក្នុងសួនមនោរម្យទេ? ប្រហែលជាអ្នកស្រមៃគិតអំពីការធ្វើដំណើរទៅគ្រប់ទិសទីនៅផែនដីដើម្បីរៀនអំពីរបស់ផ្សេងៗក្នុងធម្មជាតិដែលយើងពុំអាចរាប់បាន។ ឬមួយក៏អ្នកចូលចិត្តគិតអំពីអារម្មណ៍ស្កប់ស្កល់ដែលអ្នកនឹងមានពេលធ្វើការជាមួយអ្នកឯទៀតក្នុងការរៀបចំឲ្យផែនដីទាំងមូលក្លាយជាសួនច្បារដ៏ស្រស់បំព្រង ទាំងថែទាំសួននោះតទៅទៀតដែរ។ ណាមួយទៀត ប្រហែលជាអ្នកគិតអំពីការរៀនឲ្យចេះគូរគំនូរ គូរប្លង់ផ្ទះ លេងភ្លេង ឬធ្វើអ្វីទៀតដែលសព្វថ្ងៃនេះអ្នកគ្មានពេលធ្វើសោះ ដោយព្រោះតែងតែមានការមមាញឹក។ មិនថាអ្នកចូលចិត្តស្រមៃគិតអំពីទង្វើណាក៏ដោយ អ្នកច្បាស់ជាពេញចិត្តណាស់ចំពោះសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ខ្លួន ទៅលើជីវិតដែលគម្ពីរហៅថា «ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច» ឬជីវិតគ្មានទីបញ្ចប់ស្របទៅតាមបំណងចិត្តព្រះយេហូវ៉ា។—ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៩
២ យើងក៏ចូលចិត្តប្រាប់មនុស្សដទៃអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យនេះដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ហើយយើងចាត់ទុកភារកិច្ចនេះជាឯកសិទ្ធិល្អ មែនទេ? ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើនមិនជឿសោះ ថាមនុស្សអាចរស់ជារៀងរហូត។ ពួកគេមានទស្សនៈថា សេចក្ដីសង្ឃឹមនោះគ្មានមូលដ្ឋានទេ មានតែមនុស្សត្រចៀកសប៉ុណ្ណោះដែលជឿ។ សូម្បីតែជំនឿលើព្រះដែលសន្យាថា ទ្រង់នឹងរៀបចំឲ្យមានជីវិតគ្មានទីបញ្ចប់ក្នុងសួនមនោរម្យ នោះពួកគេក៏មិនជឿដែរ។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេមិនជឿ? មនុស្សខ្លះមិនជឿដោយព្រោះពួកគេចេះតែឃើញអំពើអាក្រក់ជានិច្ច។ ពួកគេគិតថា បើមានព្រះមួយអង្គដែលស្រឡាញ់យើងនិងមានអំណាចខ្លាំងក្លាមែន នោះមិនគួរមានអំពើអាក្រក់និងការឈឺចាប់ក្នុងពិភពលោកទេ ពីព្រោះព្រះល្អមិនត្រាប្រណីចំពោះអំពើសាហាវយង់ឃ្នងដូចនេះឡើយ។ ឬមួយក៏ គេគិតថាបើមានព្រះល្អមួយអង្គមែន ប្រហែលជាគាត់ខ្វះអំណាចឬមិនចាប់អារម្មណ៍ចំពោះយើងទេ។ មនុស្សខ្លះចាត់ទុកទស្សនៈបែបនេះជាអ្វីដែលសមហេតុសមផល។ ដូច្នេះ នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា សាតាំងពិតជាពូកែបង្អាប់ដល់គំនិតមនុស្សជាតិមែន។—កូរិនថូសទី២ ៤:៤
៣. តើយើងអាចឆ្លើយសំណួរដ៏ពិបាកមួយណា? ហេតុអ្វីក៏យើងមានលទ្ធភាពឆ្លើយសំណួរនោះបាន?
៣ ក្នុងនាមជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាសាក្សីរបស់ទ្រង់ យើងមានលទ្ធភាពជួយមនុស្សដែលបានត្រូវបំភាន់ដោយសាតាំងនិងទស្សនវិជ្ជាដែលមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះចាត់ទុកជាអ្វីដែលនាំឲ្យមានប្រាជ្ញា។ (កូរិនថូសទី១ ១:២០; ៣:១៩) យើងយល់ច្បាស់នូវមូលហេតុដែលមនុស្សជាច្រើនមិនជឿលើសេចក្ដីសន្យាក្នុងគម្ពីរ គឺដោយសារពួកគេមិនស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេប្រហែលជាមិនទាំងស្គាល់ឈ្មោះរបស់ទ្រង់ ឬអត្ថន័យនៃឈ្មោះនោះ។ ពួកគេច្បាស់ជាមិនដឹងច្រើនអំពីគុណសម្បត្ដិរបស់ទ្រង់ ហើយមិនដែលរៀនអំពីសេចក្ដីសន្យាជាច្រើនដែលទ្រង់បានសម្រេចរួចហើយ។ ប៉ុន្តែ យើងមានចំណេះពិសេសនេះ។ ដូច្នេះ យកល្អឲ្យយើងឆ្លៀតពេលគិតម្ដងម្កាលអំពីរបៀបដែលយើងអាចជួយមនុស្សដែលហាក់ដូចជាស្ថិតក្នុង«សេចក្ដីខ្លៅល្ងង់»ដោយព្រោះខ្វះចំណេះនេះ។ យើងប្រហែលជាអាចឆ្លើយសំណួរមួយដែលពិបាកឆ្លើយ ពោលគឺ«ហេតុអ្វីបានជាព្រះទុកឲ្យមានអំពើអាក្រក់និងការឈឺចាប់ច្រើនម្ល៉េះ?»។ (អេភេសូរ ៤:១៨) មុនដំបូង យើងនឹងពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលយើងអាចឆ្លើយសំណួរនេះដោយប្រសិទ្ធភាព។ ក្រោយមក យើងនឹងពិនិត្យមើលគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលលេចធ្លោជាងគេក្នុងរបៀបដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្តចំពោះអស់អ្នកដែលធ្វើអំពើអាក្រក់។
របៀបតបឆ្លើយដោយប្រសិទ្ធភាព
៤, ៥. ពេលមនុស្សសួរអំពីហេតុដែលព្រះទុកឲ្យមានការឈឺចាប់យូរម្ល៉េះ តើគួរគប្បីឲ្យយើងធ្វើអ្វីជាមុនសិន? ហេតុអ្វី?
៤ ពេលមនុស្សសួរអំពីមូលហេតុដែលព្រះទុកឲ្យមានការឈឺចាប់ច្រើនម្ល៉េះ តើយើងធ្លាប់ឆ្លើយយ៉ាងណា? ប្រហែលជាយើងចូលចិត្តរៀបរាប់យ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងសួនច្បារអេដែន។ ជួនកាល ការពន្យល់បែបនោះមានប្រយោជន៍មែន ប៉ុន្តែសូមប្រុងប្រយ័ត្នបន្ដិចដែរ។ ក្នុងករណីខ្លះ ប្រហែលជាមានប្រយោជន៍ឲ្យយើងពិភាក្សាអំពីចំណុចឯទៀតជាមុនសិន។ (សុភាសិត ២៥:១១; កូល៉ុស ៤:៦) ឥឡូវ សូមពិនិត្យមើលចំណុចបីយ៉ាងដែលមានសារៈប្រយោជន៍មុនយើងឆ្លើយសំណួរនោះយ៉ាងល្អិតល្អន់។
៥ មុនដំបូង បើអំពើអាក្រក់ក្នុងពិភពលោកនេះធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់ពិបាកចិត្តដល់ម្ល៉េះ បានជាជំរុញឲ្យគាត់សួរសំណួរនោះ ប្រហែលជាគាត់ឬមិត្តសម្លាញ់របស់គាត់បានរងការឈឺចាប់រួចហើយ។ បើដូច្នេះមែន គឺច្បាស់ជាមានប្រយោជន៍ឲ្យយើងបង្ហាញចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះគាត់ មុននឹងពន្យល់អំពីអ្វីដែលកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ។ សាវ័កប៉ុលបានជូនយោបល់ឲ្យពួកគ្រិស្តសាសនិកថា៖ «[ចូរ]យំជាមួយនឹងអ្នកណាដែលយំ»។ (រ៉ូម ១២:១៥) ពេលយើងបង្ហាញ«ចិត្តអាណិតអាសូរ» នេះប្រហែលជានឹងជំរុញចិត្តអ្នកដែលសួរសំណួរឲ្យស្ដាប់ចម្លើយរបស់យើង។ (ពេត្រុសទី១ ៣:៨) បើគាត់មានអារម្មណ៍ថា យើងកំពុងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគាត់ គាត់មុខជានឹងស្ដាប់យើងវិញ។
៦, ៧. ពេលមនុស្សសួរសំណួរអំពីគម្ពីរដោយព្រោះគាត់ពិបាកចិត្ត ហេតុអ្វីក៏គួរគប្បីឲ្យយើងសរសើរគាត់?
៦ ទីពីរ យើងគួរសរសើរមនុស្សដែលហ៊ានសួរសំណួរនោះ។ អ្នកខ្លះគិតថា បើគេឆ្ងល់អំពីហេតុដែលព្រះទុកឲ្យមានការឈឺចាប់ នេះប្រហែលមានន័យថា ពួកគេខ្វះជំនឿឬមិនចេះគោរពព្រះ។ ជួនកាលគ្រូគង្វាលថ្កោលទោសពួកអ្នកដែលសួរសំណួរបែបនោះ។ ប៉ុន្តែ ពេលមនុស្សឆ្ងល់អំពីហេតុដែលព្រះទុកឲ្យមានការឈឺចាប់ នេះមិនតែងតែមានន័យថាពួកគេមិនជឿលើព្រះទេ។ តាមពិត នៅសម័យដែលគម្ពីរបានត្រូវសរសេរមក មនុស្សខ្លះដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះបានសួរសំណួរដូចគ្នាដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកដាវីឌដែលជាអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានសួរថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់គង់នៅឆ្ងាយម្ល៉េះ? ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ពួនព្រះអង្គនៅគ្រាដែលមានសេចក្ដីទុក្ខលំបាកដូច្នេះ?»។ (ទំនុកដំកើង ១០:១) ស្រដៀងគ្នាដែរ លោកហាបាគុកដែលជាអ្នកថ្លែងទំនាយបានសួរថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! តើត្រូវឲ្យទូលបង្គំអំពាវនាវដល់កាលណាទៀត ឥតទ្រង់ឆ្លើយតបសោះដូច្នេះ? ទូលបង្គំស្រែកដល់ទ្រង់អំពីការច្រឡោត តែទ្រង់មិនជួយសង្គ្រោះឡើយ។ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ឲ្យទូលបង្គំឃើញអំពើទុច្ចរិត ហើយឲ្យទូលបង្គំមើលឃើញតែសេចក្ដីទំនាស់ចិត្តដូច្នេះ? ដ្បិតមានសុទ្ធតែការបំផ្លាញនឹងការច្រឡោតនៅមុខទូលបង្គំ ក៏មានសេចក្ដីឈ្លោះប្រកែកនឹងការទាស់ទែងគ្នាកើតឡើង»។—ហាបាគុក ១:២, ៣
៧ ដាវីឌនិងហាបាគុកជាមនុស្សដែលជឿលើព្រះយេហូវ៉ា ហើយពួកគាត់បានគោរពទ្រង់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅផង។ តើមាននរណាស្តីឲ្យពួកគាត់ដោយព្រោះគាត់សួរសំណួរដូចនោះទេ? មិនទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ សំណួរដែលផុសចេញពីចិត្តស្មោះត្រង់នោះ ព្រះយេហូវ៉ាបណ្ដាលឲ្យគេសរសេរក្នុងគម្ពីរទ្រង់។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ពេលមនុស្សពិបាកចិត្តដោយព្រោះមានអំពើអាក្រក់ច្រើនម្ល៉េះ នេះប្រហែលជាបង្ហាញថា គាត់ចង់ស្ដាប់ចម្លើយដែលមានតែគម្ពីរព្រះប៉ុណ្ណោះអាចឆ្លើយបាន។ សូមចាំថា ព្រះយេស៊ូបានសរសើរអស់អ្នកដែលទទួលស្គាល់ថា ខ្លួនជាមនុស្ស«កំសត់ខាងឯវិញ្ញាណ» ដែលមានន័យថាពួកគេត្រូវការជំនួយដើម្បីស្គាល់ព្រះបាន។ (ម៉ាថាយ ៥:៣) យើងពិតជាមានឯកសិទ្ធិដ៏វិសេសណាស់! ក្នុងការជួយមនុស្សកម្សត់បែបនោះឲ្យទទួលពរនិងសុភមង្គលស្របទៅតាមសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេស៊ូ។
៨. តើសេចក្ដីបង្រៀនអ្វីខ្លះដែលធ្វើឲ្យមនុស្សយល់ច្រឡំថា ព្រះជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យមានការឈឺចាប់? តើយើងអាចជួយមនុស្សឲ្យយល់ត្រឹមត្រូវបានយ៉ាងណា?
៨ ទីបី យើងប្រហែលជាត្រូវជួយអ្នកដែលសួរសំណួរនោះឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបង្កើតឲ្យមានអំពើអាក្រក់ជួជាតិដែលយើងឃើញជាទូទៅទេ។ គ្រូជាច្រើនដែលបង្រៀនធម៌សាសនាពន្យល់ថា ព្រះអង្គកំពុងគ្រប់គ្រងលើពិភពលោកនេះ ហើយថាយូរឆ្នាំទៅហើយលោកបានកំណត់វាសនាយើងម្នាក់ៗរួចហើយ។ ពួកគេក៏បង្រៀនថា គ្មានអ្នកណាអាចយល់បានទេ នូវមូលហេតុដែលព្រះអង្គធ្វើបាបមនុស្ស។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីបង្រៀនទាំងនេះសុទ្ធតែខុស។ ការបង្រៀនបែបនេះធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាអបយស ហើយដាក់កំហុសលើទ្រង់ហាក់ដូចជាទ្រង់ញុះញង់មនុស្សឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ដែលនាំឲ្យមានការឈឺចាប់។ ដូច្នេះ យើងប្រហែលជាត្រូវប្រើគម្ពីរជាបន្ទូលឬបណ្ដាំរបស់ទ្រង់ដើម្បីបង្ហាញថា ទ្រង់មិនចង់ឲ្យយើងរងទុក្ខលំបាកទេ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦) អារក្សសាតាំងជាអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកដ៏ខូចអាក្រក់នេះ មិនមែនព្រះយេហូវ៉ាទេ។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) ព្រះយេហូវ៉ាមិនកំណត់វាសនាមនុស្សនិងទេវតាឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងរាល់គ្នាមានសេរីភាព ហើយយើងក៏មានសិទ្ធិសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងអំពីអ្វីដែលត្រឹមត្រូវនិងអ្វីដែលខុសឆ្គង ព្រមទាំងសម្រេចចិត្តធ្វើអំពើល្អឬធ្វើអំពើអាក្រក់វិញ។ (ចោទិយកថា ៣០:១៩) ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលបណ្ដាលឲ្យមានអំពើអាក្រក់សោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់អំពើអាក្រក់ ហើយពេលមនុស្សរងការឈឺចាប់ដោយអយុត្ដិធម៌ នោះទ្រង់ក៏យកចិត្តទុកដាក់ផង។—យ៉ូប ៣៤:១០; សុភាសិត ៦:១៦-១៩; ពេត្រុសទី១ ៥:៧
៩. តើ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›បានរៀបចំឧបករណ៍អ្វីខ្លះដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យយល់អំពីហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាទុកឲ្យមានការឈឺចាប់យូរដល់ម្ល៉េះ?
៩ ពេលយើងពន្យល់ចំណុចទាំងនេះមុនឆ្លើយសំណួរ ប្រហែលជាអ្នកដែលសួរសំណួរនោះនឹងយល់ព្រមស្ដាប់តទៅទៀត អំពីមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាទុកឲ្យមានការឈឺចាប់យូរដល់ម្ល៉េះ។ ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›ក៏បានរៀបចំឧបករណ៍ផ្សេងៗដើម្បីជួយយើងឆ្លើយសំណួរនេះបាន។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) ជាឧទាហរណ៍ សៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា តើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា? ដែលបានត្រូវបកប្រែគ្រប់១៥៧ភាសាហើយ ក៏មានជំពូកមួយដែលឆ្លើយសំណួរសំខាន់នេះដែរ។ ចូរឧស្សាហ៍យកសៀវភៅនេះជាឧបករណ៍ផ្សាយនិងបង្រៀនចុះ! សៀវភៅនេះបកស្រាយយ៉ាងស្រួលយល់នូវអ្វីដែលរៀបរាប់ក្នុងគម្ពីរស្តីអំពីការចោទប្រឆាំងនឹងសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានផុសឡើងក្នុងសួនច្បារអេដែន។ ឧបករណ៍នេះក៏ពន្យល់យ៉ាងក្បោះក្បាយអំពីមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបំផ្លាញអ្នកប្រឆាំងទាំងនោះភ្លាម។ សូមចាំដែរថា ពេលអ្នកពន្យល់រឿងនោះ នេះផ្ដល់ឲ្យអ្នកស្ដាប់នូវចំណេះសំខាន់បំផុត ពោលគឺ ចំណេះអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់។
ចូរដៅបញ្ជាក់ពីគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
១០. ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សពិបាកយល់អំពីមូលហេតុដែលព្រះទុកឲ្យមនុស្សមានការឈឺចាប់? តើចំណេះអំពីអ្វីប្រហែលជានឹងជួយពួកគេឲ្យយល់ច្បាស់វិញ?
១០ ពេលយើងពន្យល់ដល់អ្នកដទៃអំពីមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯងក្រោមឥទ្ធិពលរបស់សាតាំង សូមឆ្លៀតឱកាសដើម្បីបញ្ជាក់ពីគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់។ មនុស្សស្ទើរតែទាំងអស់ទទួលស្គាល់ថាព្រះជាបុគ្គលដែលមានអំណាចខ្លាំងក្លា។ ខ្លះក៏ធ្លាប់ឮថា ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត ទ្រង់មានព្រះចេស្ដាបំផុត។ ប៉ុន្តែ នេះប្រហែលធ្វើឲ្យពួកគេឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មិនប្រើអំណាចខ្លាំងក្លានោះដើម្បីបំបាត់ចោលអំពើអយុត្ដិធម៌និងការឈឺចាប់ភ្លាម? ពួកគេទំនងជាមិនយល់ច្បាស់អំពីគុណសម្បត្ដិឯទៀតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ថាទ្រង់ជាព្រះដែលបរិសុទ្ធហើយយុត្ដិធម៌ ព្រមទាំងមានប្រាជ្ញានិងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ គុណសម្បត្ដិទាំងនេះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែជាប់ទាក់ទងនឹងគ្នាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ ដូច្នេះ គម្ពីរព្រះចែងថា៖ «ការរបស់ទ្រង់សុទ្ធតែគ្រប់ល័ក្ខណ៍»។ (ចោទិយកថា ៣២:៤) ពេលមនុស្សសួរសំណួរអំពីហេតុដែលព្រះទុកឲ្យមនុស្សមានការឈឺចាប់ តើអ្នកអាចដៅបញ្ជាក់ពីគុណសម្បត្ដិទាំងនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមមើលឧទាហរណ៍ខ្លះៗ។
១១, ១២. (ក) ពេលអ័ដាមនិងអេវ៉ាបានធ្វើបាបនោះ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេគ្មានសិទ្ធិទទួលការអត់ឱនទោស? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនត្រាប្រណីរហូត ចំពោះមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាប?
១១ ម្ដេចក៏ព្រះយេហូវ៉ាមិនអត់ទោសឲ្យអ័ដាមនិងអេវ៉ា? ក្នុងករណីរបស់ពីរនាក់នោះ ពួកគេគ្មានសិទ្ធិទទួលការអត់ឱនទោសទេ។ អ័ដាមនិងអេវ៉ាជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ ដូច្នេះពួកគេបានសម្រេចចិត្តដោយចេតនា ថាចង់ប្រឆាំងនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយចង់ធ្វើតាមការណែនាំរបស់សាតាំងវិញ។ យើងក៏មិនភ្ញាក់ផ្អើលទេ ថាក្រោយៗមកអ្នកបះបោរទាំងនោះមិនបានប្រែចិត្តសោះ។ ប៉ុន្តែ ពេលមនុស្សសួរអំពីហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនអត់ទោសឲ្យអ័ដាមនិងអេវ៉ា ប្រហែលជាពួកគេគិតថា ទ្រង់មិនគួរប្រកាន់ហួសហេតុពេកចំពោះអ្នកបះបោរដែលបានធ្វើអំពើបាបនោះ។ តាមពិត មូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រកាន់ទោសនោះ គឺទាក់ទងនឹងលក្ខណៈសំខាន់មួយរបស់ទ្រង់ ពោលគឺ ទ្រង់ជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធ។—និក្ខមនំ ២៨:៣៦; ៣៩:៣០
១២ រាប់រយដងគម្ពីរព្រះបញ្ជាក់ថា ទ្រង់ជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសោកស្ដាយថា មនុស្សតិចណាស់ក្នុងពិភពលោកដ៏ខូចអាក្រក់នេះ យល់អំពីភាពបរិសុទ្ធ។ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលស្អាតស្អំនិងឥតខ្ចោះ ដូច្នេះទ្រង់ស្ថិតដាច់ដោយឡែកពីបាប។ (អេសាយ ៦:៣; ៥៩:២) ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់វិធានការដើម្បីលុបបាបចោល ហើយទ្រង់នឹងមិនត្រាប្រណីរហូត ចំពោះមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ បើព្រះយេហូវ៉ាមិនចាត់វិធានការ នោះមនុស្សមិនអាចមានក្ដីសង្ឃឹមសោះចំពោះពេលអនាគត។ (សុភាសិត ១៤:១២) កាលពេលកំណត់របស់ព្រះយេហូវ៉ាមកដល់នោះ ទ្រង់នឹងបោសសម្អាតអ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់បានបង្កើតមកឲ្យបានបរិសុទ្ធឡើងវិញ។ ការទាំងនោះនឹងសម្រេចជាពុំខាន ពីព្រោះនេះហើយជាបំណងចិត្តរបស់ព្រះដ៏បរិសុទ្ធ។
១៣, ១៤. ក្នុងសួនច្បារអេដែននោះ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ាមិនបំផ្លាញអ្នកបះបោរភ្លាម?
១៣ តើព្រះយេហូវ៉ាគួរបំផ្លាញចោលអ្នកបះបោរក្នុងសួនច្បារអេដែន ហើយបង្កើតមនុស្សថ្មីពីរនាក់ទេ? ព្រះយេហូវ៉ាមានអំណាចធ្វើដូច្នេះមែន ហើយមិនយូរប៉ុន្មានទៀតទ្រង់នឹងប្រើអំណាចទ្រង់ដើម្បីបំផ្លាញមនុស្សអាក្រក់ទាំងឡាយ។ ដូច្នេះ មនុស្សខ្លះឆ្ងល់ថា ‹ហេតុអ្វីបានជាព្រះមិនបានបំផ្លាញគេភ្លាម ពេលមានតែបីនាក់ប៉ុណ្ណោះជាអ្នកដែលបានធ្វើបាបប្រឆាំងនឹងទ្រង់? បើដូច្នេះ បាបនិងការឈឺចាប់មិនអាចឆ្លងរាលដាលដល់មនុស្សគ្រប់រូប ដូចមាននៅសព្វថ្ងៃនេះ មែនទេ?›។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ាមិនសម្រេចចិត្តបំផ្លាញគេភ្លាម? សៀវភៅចោទិយកថា ៣២:៤ ចែងថា៖ «អស់ទាំងផ្លូវទ្រង់សុទ្ធតែប្រកបដោយយុត្ដិធម៌»។ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌» ដែលមានន័យថាទ្រង់ស្រឡាញ់យុត្ដិធម៌ណាស់! (ទំនុកដំកើង ៣៧:២៨) តាមពិត ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបំផ្លាញអ្នកបះបោរទាំងនោះ ពីព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់យុត្ដិធម៌។ ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចនិយាយដូច្នេះ?
១៤ ពេលសាតាំងបានបះបោរនោះ វាបានចោទប្រឆាំងនឹងសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យុត្ដិធម៌ នេះតម្រូវឲ្យទ្រង់បើកឱកាសឲ្យសាតាំងផ្ដល់ទីសំអាង។ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិប្រហារជីវិតអ្នកបះបោរទាំងបីនាក់ភ្លាមៗក្ដី ទង្វើនោះមិនអាចផ្ដល់ទីសំអាងពីសិទ្ធិគ្រប់គ្រងទេ។ ទង្វើនោះអាចទុកជាភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញពីអំណាចខ្លាំងក្លារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាន។ ប៉ុន្តែ គ្មាននរណាសង្ស័យថាទ្រង់ខ្វះអំណាចទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អ័ដាមនិងអេវ៉ារួចហើយ អំពីបំណងចិត្តរបស់ទ្រង់ចំពោះពួកគេ ពោលគឺ ឲ្យពួកគេបង្កើតកូនតៗគ្នាដើម្បីឲ្យផែនដីពេញទៅដោយមនុស្សជាតិ។ ណាមួយទៀត ព្រះយេហូវ៉ាមានបំណងឲ្យពួកគេបង្ក្រាបផែនដីដោយមានអំណាចលើអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងធម្មជាតិ។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៨) បើព្រះយេហូវ៉ាបានបំផ្លាញអ័ដាមនិងអេវ៉ាភ្លាម គោលបំណងរបស់ទ្រង់ចំពោះពួកគេមិនអាចសម្រេចបានឡើយ។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់យុត្ដិធម៌ នេះមិនអាចកើតឡើងបានទេ ពីព្រោះគោលបំណងរបស់ទ្រង់តែងតែសម្រេចជាមិនខាន។—អេសាយ ៥៥:១០, ១១
១៥, ១៦. ពេលមនុស្សប្រកាន់មតិរបស់ខ្លួនស្តីអំពីរបៀបដោះស្រាយរឿងបះបោរក្នុងសួនច្បារអេដែននោះ តើយើងអាចលើកហេតុផលអ្វីខ្លះ?
១៥ តើមានបុគ្គលណាក្នុងសកលលោកដែលមានប្រាជ្ញាច្រើនជាងព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីដោះស្រាយរឿងនេះទេ? មនុស្សខ្លះប្រហែលជាប្រកាន់មតិរបស់ខ្លួន ស្តីអំពីរបៀបដោះស្រាយរឿងបះបោរក្នុងសួនច្បារអេដែន។ ប៉ុន្តែ ពេលធ្វើដូច្នេះ នេះគឺហាក់ដូចជាពួកគេមានគំនិតថា គេអាចរកវិធីដោះស្រាយល្អជាងព្រះយេហូវ៉ា មែនទេ? អ្នកដែលមានគំនិតបែបនោះប្រហែលជាមិនមានបំណងអាក្រក់ ប៉ុន្តែពួកគេមិនទាន់ស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងប្រាជ្ញាដ៏គួរឲ្យអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ទេ។ ពេលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរចំពោះពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅទីក្រុងរ៉ូម គាត់ពន្យល់យ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលរួមបញ្ចូល«សេចក្ដីអាថ៌កំបាំង»របស់ទ្រង់ ថាទ្រង់មានបំណងប្រោសលោះមនុស្សស្មោះត្រង់ និងលើកឈ្មោះបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ឲ្យបានពិសិដ្ឋឡើងវិញ តាមរយៈរាជាណាចក្រនៃព្រះមេស្ស៊ី។ តើប៉ុលមានទស្សនៈយ៉ាងណាអំពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះដែលមានគោលបំណងនោះ? ក្នុងសេចក្ដីបញ្ចប់នៃសំបុត្ររបស់សាវ័កប៉ុល គាត់បានសំដៅទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដ៏មានប្រាជ្ញាតែ១ព្រះអង្គ» ហើយគាត់សរសេរទៀតថា៖ «សូមឲ្យទ្រង់បានសិរីល្អនៅអស់កល្បរៀងទៅ។ អាម៉ែន»។—រ៉ូម ១១:២៥; ១៦:២៥-២៧
១៦ ប៉ុលសំដៅទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដ៏មានប្រាជ្ញាតែ១ព្រះអង្គ» ដែលបង្ហាញថាគាត់ចាត់ទុកទ្រង់ជាបុគ្គលដែលមានប្រាជ្ញាលើសជាងគេក្នុងសកលលោកទាំងមូល។ បើដូច្នេះ តើមនុស្សដែលគ្មានភាពល្អឥតខ្ចោះអាចរកវិធីដោះស្រាយអ្វីក៏ដោយឲ្យបានល្អជាងទ្រង់ទេ? មិនទេ។ បើដូច្នេះ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យមនុស្សជូនយោបល់អំពីរបៀបដោះស្រាយរឿងស្មុគស្មាញជាងគេដែលទាក់ទងនឹងសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? យ៉ាងនេះ យើងត្រូវជួយមនុស្សឲ្យមានអារម្មណ៍ស្ញប់ស្ញែងដូចដែលយើងមាន ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមាន«ព្រះហឫទ័យប្រកបដោយប្រាជ្ញា»។ (យ៉ូប ៩:៤) ពេលយើងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងក៏នឹងទុកចិត្តកាន់តែច្រើនផងដែរ ថារបៀបទ្រង់ដោះស្រាយរឿងផ្សេងៗ នោះតែងតែមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត។—សុភាសិត ៣:៥, ៦
គុណសម្បត្ដិសំខាន់ចម្បងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
១៧. ពេលមនុស្សពិបាកចិត្តដោយសារព្រះទុកឲ្យមានការឈឺចាប់យូរម្ល៉េះ តើការយល់កាន់តែច្បាស់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់អាចជួយពួកគេបានយ៉ាងណា?
១៧ «ព្រះទ្រង់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះឯង»។ (យ៉ូហានទី១ ៤:៨) ពាក្យប្លែកទាំងនេះក្នុងគម្ពីរសម្គាល់យ៉ាងច្បាស់នូវគុណសម្បត្ដិសំខាន់ចម្បងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលទាញទឹកចិត្តមនុស្សច្រើនជាងគេ ឲ្យចង់ចូលទៅជិតទ្រង់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏ជាគុណសម្បត្ដិមួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជួយសម្រាលទុក្ខមនុស្សជាងគេ ជាពិសេសពេលពួកគេពិបាកចិត្តដោយសារអំពើអាក្រក់ដែលមានច្រើនម្ល៉េះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងអស្ចារ្យដោយចាត់វិធានការដើម្បីដោះទុក្ខសោកចេញពីមនុស្សជាតិដែលកំពុងរងគ្រោះដោយសារមានបាប។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បានជំរុញចិត្តព្រះយេហូវ៉ាឲ្យផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់កូនចៅដែលឆ្លងបាបពីអ័ដាមនិងអេវ៉ា។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៥) ព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សអធិស្ឋានចំពោះទ្រង់ ហើយក៏បើកឱកាសឲ្យពួកគេមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងទ្រង់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បានជំរុញចិត្តព្រះយេហូវ៉ាឲ្យផ្ដល់តម្លៃលោះដែលអាចបើកផ្លូវឲ្យមនុស្សទទួលការអត់ឱនទោស ទាំងក្លាយជាមនុស្សដែលមានភាពល្អឥតខ្ចោះម្ដងទៀត ហើយរស់ជារៀងរហូតបាន។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) សេចក្ដីស្រឡាញ់នោះបានជំរុញព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមានចិត្តអត់ធ្មត់ចំពោះមនុស្សជាតិ ដែលហុចឱកាសឲ្យមនុស្សជាច្រើនសម្រេចចិត្តប្រឆាំងនឹងសាតាំង ហើយចុះចូលចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលពិតជាមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងវិញ។—ពេត្រុសទី២ ៣:៩
១៨. តើយើងមានការយល់ដឹងពិសេសអ្វី? តើយើងនឹងពិភាក្សាអំពីអ្វីក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់?
១៨ ពេលថ្មីៗនេះ មនុស្សមួយចំនួនបានជួបជុំគ្នាដើម្បីរំលឹកពីជនរងគ្រោះដែលស្លាប់ដោយសារអំពើភេរវកម្ម ហើយគ្រូគង្វាលម្នាក់មានប្រសាសន៍ថា៖ «យើងមិនដឹងមូលហេតុដែលព្រះទុកឲ្យមានអំពើអាក្រក់និងការឈឺចាប់ទេ»។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ដែលគាត់និយាយដូច្នេះ ពីព្រោះយើងមានការយល់ដឹងពិសេសអំពីរឿងនេះហើយ! (ចោទិយកថា ២៩:២៨) ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមានប្រាជ្ញា ជាព្រះដែលយុត្ដិធម៌ ហើយប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះយើងដឹងថាមិនយូរប៉ុន្មានទៀត ការឈឺចាប់នឹងកន្លងផុតទៅ។ តាមពិត ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថា ទ្រង់នឹងបំបាត់ចោលការឈឺចាប់ជាមិនខាន។ (វិវរណៈ ២១:៣, ៤) ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាចំពោះមនុស្សទាំងឡាយតាំងពីសម័យដើមដែលបានស្លាប់ហើយ? ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបំផ្លាញអ្នកបះបោរភ្លាមក្នុងសួនច្បារអេដែន តើមនុស្សដែលបានស្លាប់ហើយគ្មានសង្ឃឹមអ្វីសោះឬ? ពួកគេមានសង្ឃឹមមែន! សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាបានជំរុញចិត្តទ្រង់ឲ្យរៀបវិធីជួយពួកគេផងដែរ ដោយប្រោសពួកគេឲ្យរស់ឡើងវិញ។ យើងនឹងពិភាក្សាអំពីរឿងនេះក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ពេលមនុស្សសួរអំពីហេតុដែលព្រះទុកឲ្យមានការឈឺចាប់យូរម្ល៉េះ តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• របៀបព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តលើអ្នកបះបោរក្នុងសួនច្បារអេដែន តើនោះបង្ហាញថាទ្រង់បរិសុទ្ធនិងយុត្ដិធម៌បានយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីសំខាន់ម្ល៉េះដែលយើងត្រូវជួយមនុស្សឲ្យយល់កាន់តែច្រើនអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា?
[រូបភាពនៅទំព័រ១២]
ចូរខំជួយមនុស្សដែលពិបាកចិត្តដោយសារតែមានការឈឺចាប់ច្រើនម្ល៉េះ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
ដាវីឌនិងហាបាគុកជាមនុស្សស្មោះត្រង់ ហើយពួកគាត់ក៏ធ្លាប់ឆ្ងល់ដែរ