តើអ្នកពិតជាជឿថា មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ?
«មនុស្ស[ស្លាប់នឹង]រស់ឡើងវិញ»។—កិច្ចការ ២៤:១៥
១. ហេតុអ្វីមើលទៅដូចជាយើងមិនអាចជៀសវាងពីការស្លាប់?
«ក្នុងជីវិតនេះ មានតែសេចក្ដីស្លាប់និងការបង់ពន្ធប៉ុណ្ណោះដែលយើងគេចមិនផុត»។ លោកបិនយ៉ាមិន ហ្វ្រាងលិនដែលជារដ្ឋបុរសម្នាក់ជនជាតិអាម៉េរិក បានសរសេរពាក្យទាំងនេះនៅឆ្នាំ១៧៨៩។ មនុស្សខ្លះគិតថា នេះជាពាក្យពេចន៍ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា ប៉ុន្តែតាមការពិត មនុស្សជាច្រើនអាចគេចមិនបង់ពន្ធបាន។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្មាននរណាម្នាក់អាចគេចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់បានឡើយ។ បើពឹងទៅលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង យើងមិនអាចជៀសវាងពីការស្លាប់បានទេ។ យើងទាំងអស់គ្នាចេះតែចាស់ទៅហើយស្លាប់ផង។ ក្នុងគម្ពីរ ស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ (ការស្លាប់) ប្រៀបដូចជាអ្វីដែលត្របាក់ស៊ីមនុស្សដែលជាទីស្រឡាញ់ និងមិនចេះស្កប់ស្កល់ឡើយ។ (សុភាសិត ២៧:២០) ប៉ុន្តែ សូមគិតអំពីចំណុចមួយនេះដែលអាចសម្រាលទុក្ខយើងបាន។
២, ៣. (ក) ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សខ្លះជឿថាពួកគេអាចគេចផុតពីការស្លាប់បាន? (ខ) តើយើងនឹងឆ្លើយសំណួរអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
២ គម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ហេតុឲ្យយើងជឿថា មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ។ នេះជាសេចក្ដីសង្ឃឹមពិត មិនមែនការស្រមើស្រមៃប៉ុណ្ណោះទេ ហើយគ្មានអ្វីក៏ដោយក្នុងសកលលោកនេះដែលអាចបង្អាក់ដល់គោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានឡើយ។ ដូច្នេះមនុស្សខ្លះនៅសព្វថ្ងៃនេះ ជឿថាពួកគេនឹងគេចផុតពីការស្លាប់បាន។ តើពួកគេអាចគេចផុតបានយ៉ាងណា? «មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»ដែលគ្មានកំណត់ចំនួន នឹងរួចរស់ជីវិតពី«គ្រាវេទនាយ៉ាងធំ»នាអនាគតឆាប់ៗខាងមុខនេះ។ (វិវរណៈ ៧:៩, ១០, ១៤) ពួកគេនឹងរស់តទៅទៀតដោយមានសង្ឃឹមទទួលជីវិតគ្មានទីបញ្ចប់។ ដូច្នេះ ពួកគេអាចគេចផុតពីការស្លាប់ ហើយនៅទីបំផុត ព្រះនឹង‹បំផ្លាញសេចក្ដីស្លាប់›ចោលតែម្ដង។—កូរិនថូសទី១ ១៥:២៦
៣ គួរគប្បីឲ្យយើងជឿជាក់ថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ ដូចដែលសាវ័កប៉ុលជឿនិងមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មនុស្សសុចរិតនឹងមនុស្សទុច្ចរិតនឹងរស់ឡើងវិញទាំងអស់គ្នា›។ (កិច្ចការ ២៤:១៥) ឥឡូវយើងសូមឆ្លើយសំណួរបីស្តីអំពីការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ទីមួយ ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចជឿជាក់ថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ? ទីពីរ តើជំនឿថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញអាចសម្រាលទុក្ខអ្នកបានយ៉ាងណា? ទីបី តើជំនឿនេះជះឥទ្ធិពលបែបណាលើជីវិតរបស់អ្នកនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
មនុស្សនឹងគេចផុតពីស្លាប់ដោយរស់ឡើងវិញ
៤. តើការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញទាក់ទងនឹងគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងណា?
៤ មានកត្ដាមួយចំនួនធានាថា មនុស្សនឹងគេចផុតពីស្លាប់ដោយរស់ឡើងវិញមែន។ មូលហេតុសំខាន់បំផុត គឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមានគោលបំណងឲ្យមនុស្សរស់។ សូមចាំថា សាតាំងបានញុះញង់មនុស្សឲ្យធ្វើអំពើបាប ហើយជាលទ្ធផលនោះ មនុស្សទាំងអស់ចេះតែស្លាប់។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូហៅសាតាំងថា «ជាអ្នកសំឡាប់គេតាំងពីដើមមក»។ (យ៉ូហាន ៨:៤៤) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថា អង្គការរបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌ដែលប្រៀបដូចជា«ស្ត្រី»មួយរូប នឹងបង្កើត«ពូជ»មួយដែលនឹងកិនក្បាល«ពស់ពីបុរាណ» គឺសាតាំង ហើយបំផ្លាញវាឲ្យសាបសូន្យទៅ។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១-៦, ១៥; វិវរណៈ ១២:៩, ១០; ២០:១០) បន្ដិចម្ដងៗ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ឲ្យមនុស្សដឹងអំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ស្តីអំពីអ្វីដែលព្រះមេស្ស៊ីនឹងសម្រេចក្នុងនាមជាពូជសន្យានោះ។ យូរក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញឲ្យដឹងថា ពូជនោះនឹងមិនគ្រាន់តែបំផ្លាញសាតាំងចោលទេ តែនឹងបំផ្លាញអ្វីទៀតដែរ។ គម្ពីរដែលជាបណ្ដាំព្រះយេហូវ៉ាចែងថា៖ «ហេតុនោះបានជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានលេចមក គឺដើម្បីនឹងបំផ្លាញការរបស់អារក្សចេញ»។ (យ៉ូហានទី១ ៣:៨) មនុស្សតែងតែស្លាប់ពីព្រោះយើងបានទទួលបាបទុកជាមត៌កពីអ័ដាម។ ដូច្នេះ សេចក្ដីស្លាប់នោះឯងជា«ការ»ដ៏អាក្រក់មួយរបស់សាតាំង ដែលព្រះយេហូវ៉ាមានគោលបំណងដកចេញនិងបំផ្លាញចោលដោយសារព្រះយេស៊ូគ្រិស្ត។ យ៉ាងនេះ ការបូជាជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូទុកជាតម្លៃលោះ និងការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញជាអ្វីដ៏សំខាន់ណាស់!—កិច្ចការ ២:២២-២៤; រ៉ូម ៦:២៣
៥. តើការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនឹងលើកតម្កើងឈ្មោះពិសិដ្ឋរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ព្រះយេហូវ៉ាមានបំណងលើកតម្កើងឈ្មោះពិសិដ្ឋរបស់ទ្រង់។ សាតាំងបានបង្ខូចកេរ្ដិ៍ឈ្មោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយវាចេះតែភូតកុហករហូត។ សាតាំងបាននិយាយកុហកពេលវាប្រាប់អ័ដាមនិងអេវ៉ាថា បើបរិភោគផ្លែឈើដែលព្រះយេហូវ៉ាហាមនោះ ពួកគេ‹នឹងមិនស្លាប់ទេ›។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៦, ១៧; ៣:៤) តាំងពីគ្រានោះមក សាតាំងបានផ្សាយរឿងមិនពិតដូចៗគ្នា ដូចជាសេចក្ដីបង្រៀនថាមនុស្សយើងមានព្រលឹងដែលគេចពីរូបកាយពេលយើងស្លាប់។ ប៉ុន្តែ ពេលព្រះយេហូវ៉ាប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ នោះជាទីសំអាងថា សេចក្ដីបង្រៀនអំពីព្រលឹងអមតៈសុទ្ធតែជាពាក្យកុហក។ យ៉ាងនេះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្ហាញមួយដងជាសម្រេចថា មានតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ដែលអាចការពារជីវិតមនុស្សបាន និងប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញផង។
៦, ៧. តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ? តើយើងអាចដឹងអំពីអារម្មណ៍របស់ទ្រង់បានយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ ព្រះយេហូវ៉ារង់ចាំដោយរីករាយនូវឱកាសប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ គម្ពីរព្រះរៀបរាប់យ៉ាងច្បាស់លាស់អំពីអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ស្តីអំពីការប្រោសលោះនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីពាក្យដែលទ្រង់បណ្ដាលឲ្យបុរសស្មោះត្រង់ឈ្មោះយ៉ូបសរសេរ។ គាត់សរសេរថា៖ ‹បើមនុស្សស្លាប់ទៅ តើនឹងមានជីវិតរស់ឡើងទៀតឬ? បើមាន នោះខ្ញុំនឹងរង់ចាំ[«គ្រប់ពេលវេលា»]ដរាបដល់កំណត់។ នោះទ្រង់នឹងហៅ ហើយខ្ញុំនឹងទូលតប ហើយទ្រង់នឹងមានបំណងព្រះទ័យ[«រីករាយនឹង»]ស្នាដៃដែលទ្រង់បានធ្វើ›។ (យ៉ូប ១៤:១៤, ១៥; ខ.ស.) តើពាក្យទាំងនេះមានន័យអ្វី?
៧ យ៉ូបដឹងថា ពេលស្លាប់ គាត់នឹងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលប្រៀបដូចជាការដេកលក់មួយរយៈ។ យ៉ូបចាត់ទុកគ្រានោះជា‹ពេលកំណត់› ទំរាំដល់ពេលដែលគាត់អាចគេចផុតបាន។ យ៉ូបមិនសង្ស័យសោះ ថាគាត់នឹងរស់ឡើងវិញ។ ហេតុអ្វីបានជាគាត់មានជំនឿជឿជាក់ម្ល៉េះ? គឺពីព្រោះគាត់ដឹងអំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ យ៉ូបដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមាន‹បំណងព្រះទ័យរីករាយ›ចង់ប្រោសអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ឲ្យរស់ម្ដងទៀត។ ត្រូវមែន ព្រះយេហូវ៉ាប្រាថ្នាចង់ប្រោសមនុស្សសុចរិតទាំងអស់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងផ្ដល់ឱកាសឲ្យមនុស្សឯទៀតរស់ក្នុងសួនមនោរម្យនៅផែនដីដែរ។ (លូកា ២៣:៤៣; យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩) បើព្រះយេហូវ៉ាមានបំណងធ្វើដូច្នេះ នោះគ្មានអ្នកណាអាចបង្អាក់ដល់គោលបំណងរបស់ទ្រង់ទេ មែនទេ?
៨. ដើម្បីឲ្យយើងមានក្ដីសង្ឃឹមចំពោះពេលអនាគត តើព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់‹ភស្តុតាងជាក់លាក់›អ្វី?
៨ ការប្រោសព្រះយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ ជាភ័ស្តុតាងដែលធានាថាយើងអាចមានក្ដីសង្ឃឹមចំពោះពេលអនាគត។ ពេលប៉ុលបានថ្លែងសុន្ទរកថានៅទីក្រុងអាថែន គាត់ប្រកាសប្រាប់ដល់ពួកគេថា៖ «[ព្រះ]បានដាក់កំណត់ថ្ងៃ ដែលទ្រង់នឹងជំនុំជំរះលោកីយដោយយុត្ដិធម៌ ដោយសារមនុស្សម្នាក់ដែលទ្រង់បានដំរូវរួចហើយ ព្រមទាំងដាក់ភស្តុតាងសំញែងយ៉ាងជាក់លាក់ដល់មនុស្សទាំងឡាយដោយទ្រង់ប្រោសមនុស្សនោះឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ»។ (កិច្ចការ ១៧:៣១) ពេលឮប៉ុលនិយាយថា មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញនោះ អ្នកខ្លះបានចំអកមើលងាយគាត់។ ប៉ុន្តែ អ្នកឯទៀតបានជឿភ្លាម។ ប្រហែលជាពួកគេជឿពីព្រោះប៉ុលរៀបរាប់ពីភ័ស្តុតាងជាក់លាក់ដែលធានាថា ការនោះអាចកើតឡើងមែន។ តាមពិត ពេលព្រះយេហូវ៉ាប្រោសព្រះយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ នោះហើយជាអព្ភូតហេតុអស្ចារ្យជាងអព្ភូតហេតុឯទៀត។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសបុត្រទ្រង់ឲ្យមានជីវិតជាបុគ្គលវិញ្ញាណដែលមានអំណាចខ្លាំងក្លា។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៤-១៦) ក្រោយព្រះយេស៊ូបានរស់ឡើងវិញ ទ្រង់បានទទួលឋានៈខ្ពស់ជាងឋានៈដែលទ្រង់មានមុនទ្រង់បានចាប់កំណើតជាមនុស្ស។ ព្រះយេស៊ូមានជីវិតអមតៈ ហើយមានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលមានអំណាចខ្លាំងជាងទ្រង់។ ដូច្នេះ តាំងពីនោះមក ព្រះយេស៊ូមានលទ្ធភាពបំពេញភារកិច្ចសំខាន់ៗពីបិតាទ្រង់។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញតាមរយៈព្រះយេស៊ូ មិនថាទ្រង់ប្រោសពួកគេឲ្យរស់នៅស្ថានសួគ៌ឬនៅផែនដីក្ដី។ ព្រះយេស៊ូក៏បានជម្រាបថា៖ «ខ្ញុំជាសេចក្ដីរស់ឡើងវិញ ហើយជាជីវិត»។ (យ៉ូហាន ៥:២៥; ១១:២៥) ពេលព្រះយេហូវ៉ាប្រោសបុត្រទ្រង់ឲ្យរស់ឡើងវិញ នោះហើយជាភ័ស្តុតាងជាក់លាក់ដែលធានាថា មនុស្សស្មោះត្រង់ឯទៀតអាចរស់ឡើងវិញបានដែរ។
៩. តើកំណត់ក្នុងគម្ពីរផ្ដល់ហេតុណាខ្លះឲ្យយើងជឿថាមនុស្សអាចរស់ឡើងវិញ?
៩ សាក្សីជាច្រើនបានឃើញមនុស្សស្លាប់រស់ឡើងវិញ ហើយការទាំងនោះបានត្រូវកត់ទុកក្នុងគម្ពីរជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ កំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីររៀបរាប់យ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីមនុស្ស៨នាក់ដែលបានរស់ឡើងវិញនៅផែនដី។ អព្ភូតហេតុទាំងនេះមិនបានកើតឡើងនៅទីកន្លែងស្ងាត់ដាច់ស្រយាលទេ តែភាគច្រើនបានកើតឡើងនៅមុខមនុស្សមួយចំនួនទុកជាសាក្សី។ លោកឡាសារបានស្លាប់អស់បួនថ្ងៃ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូបានប្រោសគាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញនៅមុខបណ្ដាមនុស្សជាច្រើនដែលទៅរួមទុក្ខសោកបងប្អូនគាត់។ ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងនោះ ច្បាស់ជាមានសមាជិកគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិរបស់ឡាសារ ព្រមទាំងអ្នកជិតខាងខ្លះផង។ ការប្រោសឡាសារឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូបានទទួលអំណាចពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយការនោះផ្ដល់ទីសំអាងខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ បានជាពួកមេដឹកនាំសាសនាមិនហ៊ានបដិសេធនឹងអព្ភូតហេតុនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចាប់ពីពេលនោះ ពួកគេមិនគ្រាន់តែមានផែនការសម្លាប់ព្រះយេស៊ូប៉ុណ្ណោះ តែពួកគេក៏ចង់សម្លាប់ឡាសារផងដែរ! (យ៉ូហាន ១១:១៧-៤៤, ៥៣; ១២:៩-១១) ត្រូវហើយ យើងអាចមានទំនុកចិត្តថា មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញមែន! ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យគេសរសេរកំណត់ហេតុអំពីមនុស្សដែលបានរស់ឡើងវិញនៅសម័យបុរាណ ដើម្បីពង្រឹងជំនឿនិងសម្រាលទុក្ខយើង។
ការសម្រាលទុក្ខ ដោយជឿថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ
១០. តើយើងគួរធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរជួយសម្រាលទុក្ខយើង?
១០ ពេលខ្លាចស្លាប់ តើអ្វីនឹងជួយសម្រាលទុក្ខអ្នកបាន? កំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរដែលពន្យល់អំពីមនុស្សដែលបានរស់ឡើងវិញពីបុរាណ អាចជួយសម្រាលទុក្ខអ្នកបាន។ ពេលអ្នកអាន រំពឹងគិតនិងស្រមៃឃើញព្រឹត្ដិការណ៍ទាក់ទងនឹងមនុស្សដែលបានរស់ឡើងវិញនោះ នេះអាចជួយពង្រឹងជំនឿនិងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នក។ (រ៉ូម ១៥:៤) កំណត់ហេតុទាំងនោះមិនមែនជារឿងព្រេងទេ។ ពួកគេជាមនុស្សដូចអ្នកដែរ តែពួកគេគ្រាន់តែរស់នៅសម័យនិងប្រទេសផ្សេងវិញ។ ឥឡូវយើងសូមពិនិត្យមើលកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរ អំពីមនុស្សម្នាក់ដែលបានរស់ឡើងវិញមុនគេបង្អស់។
១១, ១២. (ក) តើស្រីមេម៉ាយនៅក្រុងសារិបតាបានជួបប្រទះស្ថានការណ៍ដ៏ខ្លោចផ្សាអ្វី? មុនដំបូង តើនាងមានប្រសាសន៍យ៉ាងណា? (ខ) សូមរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបណ្ដាលឲ្យអេលីយ៉ាធ្វើដើម្បីជួយស្រីមេម៉ាយនោះ។
១១ សូមស្រមៃគិតអំពីស្ថានភាពនៅសម័យបុរាណនោះ។ អស់ប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ហើយ លោកអេលីយ៉ាដែលជាអ្នកថ្លែងទំនាយ បានស្នាក់នៅបន្ទប់មួយនាដំបូលផ្ទះរបស់ស្រីមេម៉ាយម្នាក់នៅក្រុងសារិបតា។ គ្រានោះជាយុគសម័យដែលពោរពេញទៅដោយការខ្លោចផ្សា ពីព្រោះតំបន់នោះជួបប្រទះការអត់អាហារដោយសារអត់មានភ្លៀង។ មនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់ហើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អំណាចឲ្យអេលីយ៉ាធ្វើអព្ភូតហេតុមួយរយៈ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ស្រីមេម៉ាយល្អម្នាក់ដែលជឿលើព្រះហើយមានចិត្តរាបទាប។ ស្ត្រីនោះនិងកូនប្រុសរបស់គាត់ជិតអស់អាហារហើយ ទាំងស្រេកឃ្លានផង។ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អំណាចឲ្យអេលីយ៉ាធ្វើអព្ភូតហេតុកុំឲ្យពួកគេអស់ម្សៅនំប៉័ងនិងប្រេង។ ប៉ុន្តែ ទោះជាពួកគាត់មានម្ហូបគ្រប់គ្រាន់ក្ដី ក៏មានរឿងខ្លោចផ្សាមួយទៀតកើតឡើង។ កូនរបស់ស្រីមេម៉ាយធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមកផុតដង្ហើមទៅ។ ស្រីមេម៉ាយនោះច្បាស់ជាក្រៀមក្រំចិត្តមែន! ពីមុន គាត់មានជីវិតពិបាកហើយ ដោយសារគាត់អត់មានស្វាមីដើម្បីជួយចិញ្ចឹមនិងពង្រឹងកម្លាំងគាត់។ ប៉ុន្តែ ពេលកូនតែមួយរបស់នាងស្លាប់ នោះហើយជារឿងអភ័ព្វណាស់! ដោយសារនាងសោកសង្រេងយ៉ាងខ្លាំងនោះ នាងក៏ដាក់កំហុសលើអេលីយ៉ានិងព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់លោក។ តើអេលីយ៉ាធ្វើអ្វី?
១២ អេលីយ៉ាមិនស្តីបន្ទោសស្រីមេម៉ាយដែលយល់ច្រឡំហើយថ្កោលទោសអេលីយ៉ានិងព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អេលីយ៉ានិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «សូមឲ្យកូនអ្នកមកខ្ញុំចុះ!»។ រួចមក អេលីយ៉ាបីសពវាឡើងទៅបន្ទប់គាត់នៅដំបូលផ្ទះ ហើយគាត់អធិស្ឋានម្ដងហើយម្ដងទៀត អង្វរសូមព្រះយេហូវ៉ាបណ្ដាលឲ្យកូនមានជីវិតឡើងវិញ។ នៅទីបំផុត ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសក្មេងនោះឲ្យរស់ឡើងវិញមែន! សូមនឹកគិតអំពីទឹកមុខរីករាយរបស់អេលីយ៉ា ពេលគាត់ឃើញក្មេងនោះចាប់ផ្ដើមដកដង្ហើមវែង និងបើកភ្នែកធំៗឡើង។ ក្រោយមក អេលីយ៉ាបានបីកូនប្រុសចុះទៅឲ្យម្ដាយវិញ ទាំងមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! កូនអ្នកមានជីវិតរស់!»។ ស្រីមេម៉ាយនោះមានចិត្តរំភើបដល់ម្ល៉េះ ទាំងលាន់មាត់ថា៖ «ឥឡូវនេះខ្ញុំដឹងហើយថា លោកជាអ្នកសំណប់របស់ព្រះពិត ហើយថា ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាដែលនៅមាត់លោក នោះជាសេចក្ដីពិតមែន»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៧:៨-២៤) ជាលទ្ធផល ស្ត្រីនោះមានជំនឿរឹតតែខ្លាំងទៅលើព្រះយេហូវ៉ានិងអេលីយ៉ាដែលជាអ្នកតំណាងទ្រង់។
១៣. តើកំណត់ហេតុអំពីការប្រោសកូនរបស់ស្រីមេម៉ាយឲ្យរស់ឡើងវិញសម្រាលទុក្ខយើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ការរំពឹងគិតអំពីកំណត់ហេតុផ្សេងៗដូចនេះ ពិតជាសម្រាលទុក្ខយើងមែន។ ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះយេហូវ៉ាអាចឈ្នះលើការស្លាប់ដែលប្រៀបដូចជាខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង! សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់មនុស្សរាប់លាននាក់ដែលនឹងរស់ឡើងវិញនៅពេលអនាគត។ ពួកគេច្បាស់ជានឹងមានអំណរខ្លាំងដូចស្រីមេម៉ាយនោះមែន! ហើយគ្រប់រូបនៅស្ថានសួគ៌ក៏នឹងរីករាយឡើងដែរ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់បុត្រទ្រង់ឲ្យប្រោសមនុស្សទូទាំងពិភពលោកឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩) តើធ្លាប់មានញាតិមិត្តឬពួកម៉ាកជិតស្និទ្ធរបស់អ្នកបានបាត់បង់ជីវិតទេ? បើដូច្នេះ អ្នកមានក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ ថាព្រះយេហូវ៉ាមានបំណងនិងអំណាចប្រោសពួកសម្លាញ់ទាំងនោះឲ្យរស់ឡើងវិញ!
តើជំនឿនេះជះឥទ្ធិពលបែបណាលើជីវិតយើង?
១៤. ជំនឿថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ តើអាចជះឥទ្ធិពលបែបណាលើជីវិតរបស់អ្នក?
១៤ ជំនឿថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ តើអាចជះឥទ្ធិពលបែបណាលើជីវិតយើងពេលឥឡូវនេះ? ពេលយើងមានបញ្ហាឬជួបប្រទះនឹងការពិបាក គ្រោះថ្នាក់ឬទុក្ខបៀតបៀន ជំនឿនេះអាចពង្រឹងកម្លាំងរបស់យើងបាន។ សាតាំងចង់ឲ្យយើងខ្លាចស្លាប់ដល់ម្ល៉េះ បានជាយើងសុខចិត្តលះបង់ភក្ដីភាពចំពោះព្រះដើម្បីឲ្យរួចខ្លួន។ ចូរចាំពាក្យរបស់សាតាំង ពេលវាចោទប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «មនុស្សនឹងសុខចិត្តលះបង់ទាំងអស់ចោល ដើម្បីឲ្យបានជីវិតគង់នៅ»។ (យ៉ូប ២:៤) ពេលសាតាំងនិយាយដូច្នោះ វាបង្កាច់បង្ខូចយើងទាំងអស់គ្នា រួមទាំងអ្នកផ្ទាល់ផងដែរ។ ដូច្នេះ បើមានទុក្ខលំបាក តើអ្នកនឹងឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាភ្លាមទេ? បើអ្នកគិតវែងឆ្ងាយអំពីក្ដីសង្ឃឹមថា ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រោសអ្នកឲ្យរស់ឡើងវិញបាន នេះនឹងជួយអ្នកតាំងចិត្តឲ្យបានរឹងមាំដើម្បីធ្វើតាមបំណងចិត្តនៃបិតារបស់អ្នកនៅស្ថានសួគ៌។
១៥. ពេលមានអ្វីដែលអាចនាំឲ្យយើងរងគ្រោះនោះ តើពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ១០:២៨ អាចជួយសម្រាលទុក្ខយើងបានយ៉ាងណា?
១៥ ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំឲ្យខ្លាចចំពោះពួកអ្នកដែលសំឡាប់បានតែរូបកាយ តែពុំអាចនឹងសំឡាប់ដល់ព្រលឹងបាននោះឡើយ។ ស៊ូឲ្យខ្លាចព្រះអង្គវិញជាជាង ដែលទ្រង់អាចនឹងធ្វើឲ្យទាំងព្រលឹងនឹងរូបកាយវិនាសទៅក្នុង[«ហ្គេហេណា»]»។ (ម៉ាថាយ ១០:២៨; ព.ថ.) គ្មានហេតុអ្វីសោះ ឲ្យយើងខ្លាចសាតាំងនិងភ្នាក់ងាររបស់វានៅផែនដី។ ប្រហែលជាគេអាចធ្វើបាបដល់យើង ឬរហូតដល់ធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់ជីវិតបាន។ ប៉ុន្តែ ទោះជាគេធ្វើអ្វីក៏ដោយ ទង្វើនោះនឹងមានឥទ្ធិពលតែមួយរយៈប៉ុណ្ណោះ មិនមែនរហូតទេ។ តាមការពិត បើត្រូវការនោះ ព្រះយេហូវ៉ាអាចដោះទុក្ខពីអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់បាន ព្រមទាំងប្រោសពួកគេឲ្យរស់ឡើងវិញផង។ ដូច្នេះ យើងគួរកោតខ្លាចតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ ដោយមានចិត្តស្ញប់ស្ញែងចំពោះទ្រង់ និងគោរពទ្រង់តែមួយអង្គ។ មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចដកជីវិតនិងក្ដីសង្ឃឹមចំពោះពេលអនាគតចេញពីមនុស្ស ដោយធ្វើឲ្យព្រលឹងនិងរូបកាយវិនាសទៅក្នុងហ្គេហេណា។ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យរីករាយណាស់ ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យអ្នកវិនាសទៅទេ។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៩) ពួកអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដឹងថា យើងតែងតែមានសុវត្ថិភាព សូម្បីតែពេលស្លាប់ក្ដី ពីព្រោះយើងមានក្ដីសង្ឃឹមរស់ឡើងវិញ។ ដូច្នេះ ដរាបណាដែលយើងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដរាបនោះយើងនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូត ហើយសាតាំងនិងភ្នាក់ងាររបស់វាគ្មានលទ្ធភាពរារាំងការនោះបានឡើយ។—ទំនុកដំកើង ១១៨:៦; ហេព្រើរ ១៣:៦
១៦. តើទស្សនៈរបស់យើងជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើអ្វីដែលយើងចាត់ទុកជាអាទិភាពក្នុងជីវិត?
១៦ ការជឿជាក់ថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញនោះ អាចជះឥទ្ធិពលខ្លាំងលើទស្សនៈរបស់យើងចំពោះជីវិត។ យើងទទួលស្គាល់ថា ‹ទោះបើយើងរស់ឬស្លាប់ក្ដី នោះយើងជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា›ដដែល។ (រ៉ូម ១៤:៧, ៨) អាស្រ័យហេតុនេះ ពេលយើងសម្រេចចិត្តអំពីអ្វីដែលមានអាទិភាពក្នុងជីវិត យើងធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ប៉ុលថា៖ «កុំឲ្យត្រាប់តាមសម័យនេះឡើយ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានផ្លាស់ប្រែវិញ ដោយគំនិតបានកែជាថ្មីឡើង ដើម្បីនឹងអាចលមើលឲ្យបានស្គាល់បំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះដែលល្អ ស្រួលទទួល ហើយគ្រប់លក្ខណ៍ផង»។ (រ៉ូម ១២:២) មនុស្សជាច្រើនខំបំពេញតាមចំណង់ចំណូលចិត្ត ក្ដីប្រាថ្នានិងតណ្ហាគ្រប់បែបយ៉ាងរបស់ខ្លួន។ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតនេះខ្លីណាស់ ដូច្នេះពួកគេវក់វីនឹងការសប្បាយ ហើយទោះបើពួកគេអះអាងថាជឿលើព្រះក្ដី ទង្វើរបស់ពួកគេមិនមានលក្ខណៈស្របទៅតាម‹បំណងគ្រប់លក្ខណ៍របស់ទ្រង់›ទេ។
១៧, ១៨. (ក) តើបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ារៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីប្រវែងជីវិតមនុស្ស? ប៉ុន្តែ តើព្រះមានបំណងអ្វីសម្រាប់មនុស្សជាតិ? (ខ) តើអ្វីជំរុញយើងឲ្យចង់សរសើរព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃ?
១៧ ជីវិតមនុស្សពិតជាខ្លីមែន។ «អាយុយើងខ្ញុំឆាប់កន្លងទៅ ហើយយើងខ្ញុំហើរទៅបាត់»ក្នុងរយៈពេលតែ៧០ឬ៨០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ (ទំនុកដំកើង ៩០:១០) មនុស្សលោកកើតមកហើយស្លាប់ទៅយ៉ាងឆាប់ ប្រៀបដូចជាស្មៅ ស្រមោលឬខ្យល់ដង្ហើម។ (ទំនុកដំកើង ១០៣:១៥; ១៤៤:៣, ៤) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលមានបំណងចិត្តឲ្យមនុស្សធំឡើង រៀនបន្ដិច ចេះបន្ដិច ទៅជាចាស់ជរា មានការឈឺចាប់និងស្លាប់នោះឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតមនុស្សឲ្យមានក្ដីប៉ងប្រាថ្នាចង់រស់រហូត។ គម្ពីរព្រះចែងថា៖ «ទ្រង់ក៏ធ្វើឲ្យចិត្តគេសង្ឃឹមដល់អស់កល្បទៅមុខ»។ (សាស្ដា ៣:១១) តើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះអាក្រក់មួយអង្គដែលបង្កើតយើងឲ្យមានក្ដីប្រាថ្នាបែបនេះ តែមិនអនុញ្ញាតឲ្យយើងទទួលអ្វីតាមចិត្តប៉ងទេ? មិនទេ។ ព្រះយេហូវ៉ា«ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់» ដែលមានន័យថាទ្រង់ពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (យ៉ូហានទី១ ៤:៨) ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ដើម្បីឲ្យពួកគេមានឱកាសរស់ជារៀងរហូតបាន។
១៨ ជំនឿជឿជាក់ថាមនុស្សស្លាប់អាចរស់ឡើងវិញ បានផ្ដល់ហេតុឲ្យយើងមានក្ដីសង្ឃឹមល្អចំពោះពេលអនាគត។ អាស្រ័យហេតុនេះ គឺមិនចាំបាច់ឲ្យយើងជក់ស្លុងនឹងជីវិតពេលឥឡូវនេះ ដោយចេះតែរវីរវល់ក្នុងការខិតខំធ្វើអ្វីៗដើម្បីឲ្យបានស្កប់ចិត្តតែប៉ុណ្ណោះ។ ជាលទ្ធផល អ្វីៗក្នុងពិភពលោកនេះ យើង«មិនប្រើហួសខ្នាតទេ» ដោយព្រោះដឹងថាទាំងអស់នេះជិតផុតទៅហើយ។ (កូរិនថូសទី១ ៧:២៩-៣១; យ៉ូហានទី១ ២:១៧) យើងមិនមែនជាមនុស្សដែលគ្មានក្ដីសង្ឃឹមពិតទេ តែយើងមានចំណេះដ៏វិសេសថា យើងអាចរស់ជារៀងរហូតនិងសរសើរព្រះយេហូវ៉ាជានិរន្តរបាន ឲ្យតែយើងរក្សាឲ្យមានភាពស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់ជានិច្ច។ បើដូច្នេះ រៀងរាល់ថ្ងៃយើងគួរសរសើរព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដែលប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ដើម្បីបើកផ្លូវឲ្យយើងគេចផុតពីការស្លាប់បាន!
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើយើងគួរមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដោយដឹងថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ?
• តើកត្ដាអ្វីខ្លះធានាថាមនុស្សនឹងគេចផុតពីស្លាប់ដោយរស់ឡើងវិញ?
• តើជំនឿថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ អាចជួយសម្រាលទុក្ខអ្នកបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើជំនឿថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ អាចជះឥទ្ធិពលបែបណាលើជីវិតរបស់អ្នក?
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
លោកយ៉ូបជ្រាបថា ព្រះយេហូវ៉ាប្រាថ្នាចង់ប្រោសមនុស្សសុចរិតឲ្យរស់ឡើងវិញ
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
«មើល! កូនអ្នកមានជីវិតរស់»