«ព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា»
«ចូរអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តមេត្ដាករុណា ដូចជាព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណាដែរ»។—លូកា ៦:៣៦
១, ២. តើពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូទៅកាន់ពួកអាចារ្យ ពួកផារិស៊ីនិងអ្នកដែលកាន់តាមទ្រង់ បង្ហាញយ៉ាងណាថាគួរគប្បីឲ្យយើងមានមេត្ដា?
ក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈលោកម៉ូសេ មានតម្រូវការនិងច្បាប់ប្រហែលជា៦០០មាត្រា។ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យទាំងនោះមែន តែការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាក៏ជាតម្រូវការដ៏សំខាន់មួយដែរ។ សូមគិតអំពីពាក្យដែលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកផារិស៊ីដែលមានទំនោរចិត្តមិនចង់បង្ហាញចិត្តមេត្ដាសោះ។ ព្រះយេស៊ូបានបន្ទោសពួកគេពីរដង ដោយបញ្ជាក់ពីបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលថា៖ «អញចង់បានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា មិនមែនយញ្ញបូជាទេ»។ (ម៉ាថាយ ៩:១០-១៣; ១២:១-៧; ហូសេ ៦:៦) នៅជិតដំណាច់កិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ព្រះយេស៊ូ ទ្រង់មានប្រសាសន៍ថា៖ «វេទនាដល់អ្នករាល់គ្នា ពួកអាចារ្យនឹងពួកផារិស៊ី ជាមនុស្សកំពុតអើយ! ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាថ្វាយ១ភាគក្នុង១០ ទាំងជីរអង្កាម ជីរលីងលាក់នឹងល្ងផង តែបានចោលសេចក្ដីសំខាន់ជាង ដែលនៅក្នុងក្រិត្យវិន័យវិញ ដូចជាសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ សេចក្ដីមេត្ដាករុណានឹងសេចក្ដីជំនឿ»។—ម៉ាថាយ ២៣:២៣
២ គឺច្បាស់ហើយថា ព្រះយេស៊ូចាត់ទុកចិត្តមេត្ដាជាលក្ខណៈសម្បត្ដិដ៏សំខាន់មួយ។ ព្រះយេស៊ូបង្គាប់ដល់អ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តមេត្ដាករុណា ដូចជាព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណាដែរ»។ (លូកា ៦:៣៦) ដូច្នេះ បើយើងចង់«ត្រាប់តាមព្រះ»ក្នុងការបង្ហាញចិត្តមេត្ដា យើងក៏ត្រូវដឹងជាមុនសិនថា តើអ្វីជាលក្ខណៈពិតនៃចិត្តមេត្ដា? (អេភេសូរ ៥:១) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីប្រយោជន៍ដែលមកពីការបង្ហាញចិត្តមេត្ដា នេះក៏នឹងជំរុញយើងឲ្យមានមេត្ដាកាន់តែច្រើនក្នុងជីវិតយើងដែរ។
ការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាចំពោះអស់អ្នកដែលត្រូវការជំនួយ
៣. បើយើងចង់រៀនអំពីលក្ខណៈពិតនៃចិត្តមេត្ដា ហេតុអ្វីក៏មានប្រយោជន៍ឲ្យយើងមើលគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៣ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានច្រៀងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ប្រកបដោយមេត្ដាករុណានឹងអាណិតអាសូរ ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ក៏មានសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ធំទូលាយ។ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយព្រះហឫទ័យទន់សន្ដោសរបស់ទ្រង់ ក៏គ្របលើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ទាំងប៉ុន្មាន»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៥:៨, ៩) ព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះវរបិតាដ៏មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ជាព្រះដ៏កំសាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក»។ (កូរិនថូសទី២ ១:៣) យើងបង្ហាញចិត្តមេត្ដាពេលដែលយើងប្រព្រឹត្តដោយអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដទៃ។ ចិត្តមេត្ដាជាលក្ខណៈសំខាន់មួយក្នុងចំណោមគុណសម្បត្ដិទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងអ្វីដែលទ្រង់បង្គាប់ អាចសឲ្យឃើញច្បាស់នូវលក្ខណៈពិតនៃចិត្តមេត្ដា។
៤. តើបទគម្ពីរនៅសៀវភៅអេសាយ ៤៩:១៥ បង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីចិត្តមេត្ដា?
៤ នៅសៀវភៅអេសាយ ៤៩:១៥ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើស្ត្រីនឹងភ្លេចកូនដែលកំពុងបៅដោះ ឥតមានអាណិតដល់កូនដែលចេញពីផ្ទៃខ្លួនមកបានដែរឬ?»។ ពាក្យភាសាហេព្រើរដែលបកប្រែថា «អាណិត» ក្នុងខនេះ អាចទាក់ទងនឹងចិត្តមេត្ដាដែរ ហើយមានក្នុងសៀវភៅទំនុកដំកើង ១៤៥:៨, ៩ ដែលបានដកស្រង់នៅខាងលើ។ អារម្មណ៍ដែលជំរុញចិត្តព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមានមេត្ដា គឺប្រហាក់ប្រហែលនឹងអារម្មណ៍ទន់សន្ដោសដែលម្ដាយមានចំពោះកូនដែលកំពុងបៅដោះ។ កូនតូចនោះប្រហែលជាឃ្លានទឹកដោះ ឬក៏ត្រូវការជំនួយ ហើយអារម្មណ៍ក្ដួលអាណិតជំរុញម្ដាយឲ្យបំពេញសេចក្ដីត្រូវការនោះ។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាមានមេត្ដាចំពោះមនុស្ស ទ្រង់ក៏មានអារម្មណ៍សន្ដោសប្រណីចំពោះយើង ដូចម្ដាយមានចំពោះកូន។
៥. ចំពោះបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញយ៉ាងណា ថាទ្រង់«មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដ៏លើសលប់»?
៥ បើយើងមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដែលត្រូវការជំនួយ នោះជាការល្អហើយ។ ប៉ុន្តែការអនុគ្រោះដោយចាត់វិធានការវិញ ជាការដ៏ប្រសើរជាងទៅទៀត។ សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា និងអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើផង ពេលដែលអ្នកថ្វាយបង្គំរបស់ទ្រង់ជាខ្ញុំកញ្ជះនៅស្រុកអេស៊ីប ប្រមាណ៣.៥០០ឆ្នាំមុនសម័យយើង។ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកម៉ូសេថា៖ «អញបានឃើញសេចក្ដីវេទនារបស់រាស្ត្រអញដែលនៅស្រុកអេស៊ីព្ទ ហើយក៏បានឮពាក្យគេអំពាវនាវដោយព្រោះពួកអ្នកដែលសង្កត់សង្កិនដែរ ពីព្រោះអញស្គាល់សេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់គេ។ ដូច្នេះ អញបានចុះមកដើម្បីនឹងជួយដោះគេឲ្យរួចចេញពីកណ្ដាប់ដៃនៃពួកសាសន៍អេស៊ីព្ទ អញនឹងនាំគេឡើងចេញពីស្រុកនោះទៅឯស្រុកយ៉ាងល្អដ៏ធំទូលាយ ជាស្រុកដែលមានទឹកដោះនឹងទឹកឃ្មុំហូរហៀរវិញ»។ (និក្ខមនំ ៣:៧, ៨) ប្រមាណ៥០០ឆ្នាំក្រោយព្រះយេហូវ៉ាបានរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីប ទ្រង់រំលឹកពួកគេថា៖ «អញបាននាំពួកអ៊ីស្រាអែលឡើងចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមក ក៏បានជួយឯងរាល់គ្នាឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃនៃសាសន៍អេស៊ីព្ទ ហើយពីកណ្ដាប់ដៃនៃពួកនគរទាំងប៉ុន្មានដែលសង្កត់សង្កិនឯង»។ (សាំយូអែលទី១ ១០:១៨) ដោយសារបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលចេះតែបែរចេញពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលតម្រូវឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តដោយសុចរិតនោះ ពួកគេបានរងទុក្ខលំបាកជាញឹកញយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ានៅតែមានចិត្តអាណិតមេត្ដាដល់ពួកគេ ហើយបានជួយសង្គ្រោះពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀត។ (ពួកចៅហ្វាយ ២:១១-១៦; របាក្សត្រទី២ ៣៦:១៥) ទង្វើនោះបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ តែងតែប្រព្រឹត្តចំពោះអស់អ្នកដែលរងគ្រោះថ្នាក់ ឬមានទុក្ខលំបាកនិងត្រូវការជំនួយ។ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជា«មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដ៏លើសលប់»មែន!—អេភេសូរ ២:៤
៦. តើព្រះយេស៊ូគ្រិស្តធ្វើតាមគំរូរបស់បិតាទ្រង់យ៉ាងណា ក្នុងការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាករុណា?
៦ ពេលព្រះយេស៊ូគ្រិស្តរស់នៅផែនដី ទ្រង់បានធ្វើតាមគំរូរបស់បិតាទ្រង់យ៉ាងពេញលេញ ក្នុងការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាករុណា។ ពេលមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់សូមឲ្យព្រះយេស៊ូធ្វើអព្ភូតហេតុដើម្បីជួយឲ្យពួកគេមើលឃើញម្ដងទៀត ពួកគេអង្វរទ្រង់ថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌអើយ! សូមទ្រង់ប្រោសមេត្ដាដល់យើងខ្ញុំផង»។ តើព្រះយេស៊ូបានធ្វើយ៉ាងណា? ព្រះយេស៊ូបានធ្វើអព្ភូតហេតុឲ្យពួកគេមែន ព្រមទាំងមានចិត្តចង់ផង ពីព្រោះគម្ពីររៀបរាប់ថា៖ «ទ្រង់មានសេចក្ដីក្ដួលក្នុងព្រះហឫទ័យ ក៏ពាល់ភ្នែកគេ ស្រាប់តែភ្នែកបានភ្លឺឡើង»។ (ម៉ាថាយ ២០:៣០-៣៤) ចិត្តក្ដួលអាណិតបានជំរុញព្រះយេស៊ូឲ្យធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើន ដើម្បីជួយមនុស្សខ្វាក់ អ្នកដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល មនុស្សដែលមានជំងឺឃ្លង់ និងមាតាបិតាដែលនាំកូនមកដោយសារមានទុក្ខធុរៈផ្សេងៗ។—ម៉ាថាយ ៩:២៧; ១៥:២២; ១៧:១៥; ម៉ាកុស ៥:១៨, ១៩; លូកា ១៧:១២, ១៣
៧. តើគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រទ្រង់បង្រៀនយ៉ាងណា អំពីចិត្តមេត្ដា?
៧ គំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រិស្តបង្ហាញថា ចិត្តមេត្ដារួមបញ្ចូលលក្ខណៈពីរយ៉ាង ពោលគឺ អារម្មណ៍អាណិតអាសូរចំពោះមនុស្សដែលត្រូវការជំនួយ និងការប្រព្រឹត្តដែលជួយសម្រាលទុក្ខពួកគេផង។ យ៉ាងនេះ អារម្មណ៍ក្នុងចិត្តនិងការប្រព្រឹត្តជាចាំបាច់ដើម្បីបង្ហាញចិត្តមេត្ដា។ ពេលគម្ពីររៀបរាប់ពីអ្នកដែលមានមេត្ដា នេះច្រើនតែសំដៅទៅលើសប្បុរសជនដែលប្រោសប្រណីដល់មនុស្សដែលត្រូវការជំនួយ។ ប៉ុន្តែ ក្នុងរឿងក្ដីវិញ តើគួរឲ្យបង្ហាញចិត្តមេត្ដាយ៉ាងដូចម្ដេច? តើការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាក្នុងរឿងក្ដី ដោយលើកលែងទោសឲ្យអ្នកដែលធ្វើខុស អាចមើលទៅដូចជាបណ្ដោយពេកទេ?
ការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាចំពោះអស់អ្នកដែលធ្វើខុស
៨, ៩. ក្រោយដាវីឌបានធ្វើអំពើបាបជាមួយបាតសេបា តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដាដោយធ្វើអ្វី?
៨ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្រោយលោកណាថាន់ ដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះ បានទៅដាក់ទោសស្តេចដាវីឌរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ ដែលបានធ្វើអំពើសហាយស្មន់ជាមួយនាងបាតសេបា។ ដាវីឌបានប្រែចិត្តហើយអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះអង្គអើយ! សូមអាណិតមេត្ដាដល់ទូលបង្គំតាមសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ ហើយសូមលុបសេចក្ដីរំលងរបស់ទូលបង្គំចេញដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដ៏បរិបូររបស់ទ្រង់។ សូមលាងទូលបង្គំឲ្យយ៉ាងស្អាតពីអំពើទុច្ចរិតរបស់ទូលបង្គំ សូមសំអាតអំពើបាបរបស់ទូលបង្គំផង។ ដ្បិតទូលបង្គំទទួលស្គាល់អំពើរំលងរបស់ទូលបង្គំហើយ ឯអំពើបាបរបស់ទូលបង្គំ នោះក៏នៅចំពោះមុខទូលបង្គំជានិច្ច។ ទូលបង្គំបានធ្វើបាបនឹងទ្រង់ហើយ គឺនឹងទ្រង់តែ១ព្រះអង្គ ព្រមទាំងប្រព្រឹត្តសេចក្ដីដែលអាក្រក់នៅព្រះនេត្រទ្រង់ផង»។—ទំនុកដំកើង ៥១:១-៤
៩ ដាវីឌមានចិត្តសោកស្ដាយជាខ្លាំង។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាជំនុំជម្រះដាវីឌនិងបាតសេបា ទ្រង់មិនប្រកាន់ទោសស្របតាមច្បាប់ទេ តែបានអត់ទោសឲ្យពួកគាត់វិញ។ តាមពិត ដាវីឌនិងបាតសេបាគួរស្លាប់ ពីព្រោះក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតាមលោកម៉ូសេ តម្រូវឲ្យប្រហារជីវិតអ្នកដែលធ្វើអំពើសហាយស្មន់។ (ចោទិយកថា ២២:២២) ដាវីឌនិងបាតសេបាមិនរួចខ្លួនទាំងស្រុងពីលទ្ធផលអាក្រក់ដែលមកពីបាបដែលពួកគាត់បានប្រព្រឹត្ត ប៉ុន្តែពួកគាត់បានរួចជីវិតវិញ។ (សាំយូអែលទី២ ១២:១៣) វិធីមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដា គឺដោយអត់ទោសឲ្យអ្នកដែលធ្វើខុស។ ក៏ប៉ុន្តែ ទ្រង់ក៏ដាក់ទោសអស់អ្នកដែលគួរទទួលទោសដែរ។
១០. ទោះបើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដាក្នុងការជំនុំជម្រះក្ដី ម្ដេចក៏នេះមិនផ្ដល់ហេតុឲ្យយើងធ្វើខុសដោយចេតនា?
១០ «បាបបានចូលមកក្នុងលោកីយដោយសារមនុស្សតែម្នាក់» គឺអ័ដាម ហើយ«ឈ្នួលរបស់អំពើបាបនោះជាសេចក្ដីស្លាប់» ដូច្នេះនេះមានន័យថា គ្រប់មនុស្សទាំងអស់គួរនឹងស្លាប់មែន។ (រ៉ូម ៥:១២; ៦:២៣) ប៉ុន្តែ យើងមានហេតុត្រេកអរណាស់! ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តមេត្ដាក្នុងការជំនុំជម្រះយើង។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ចិត្តមេត្ដារបស់ទ្រង់មិនផ្ដល់ហេតុឲ្យយើងធ្វើខុសដោយចេតនា ទាំងសង្ឃឹមថាទ្រង់នឹងអត់ទោសឲ្យយើងជានិច្ចនោះឡើយ។ សៀវភៅចោទិយកថា ៣២:៤ ចែងថា៖ «អស់ទាំងផ្លូវ[របស់ព្រះយេហូវ៉ា] សុទ្ធតែប្រកបដោយយុត្ដិធម៌»។ ទោះបើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដាក្ដី ទ្រង់ក៏មិនបំពានខ្នាតតម្រាល្អឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់ឡើយ។
១១. ពេលជំនុំជម្រះដាវីឌដែលបានធ្វើអំពើបាបជាមួយបាតសេបា តើការសម្រេចចិត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅតែយុត្ដិធម៌យ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ក្នុងករណីដាវីឌនិងបាតសេបា មុនពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាអាចបន្ធូរបន្ថយការជំនុំជម្រះ ដែលតម្រូវឲ្យប្រហារជីវិតអ្នកដែលធ្វើអំពើសហាយស្មន់ ទ្រង់ត្រូវតែអត់ទោសឲ្យពួកគាត់ទាំងពីរនាក់សិន។ ពួកចៅក្រមនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលគ្មានសិទ្ធិអត់ទោសឲ្យមនុស្សដែលធ្វើបាបឡើយ។ ដូច្នេះ បើពួកចៅក្រមត្រូវកាត់ក្ដីឲ្យដាវីឌនិងបាតសេបា នោះគ្មានករណីលើកលែងទេ។ ពួកគាត់ត្រូវតែប្រហារជីវិតដាវីឌនិងបាតសេបា ពីព្រោះក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះតម្រូវឲ្យធ្វើដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែ ដោយនឹកដល់កិច្ចព្រមព្រៀងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតាំងជាមួយដាវីឌ ទ្រង់ចង់ឃើញថា តើមានហេតុឲ្យទ្រង់អត់ទោសឲ្យដាវីឌឬយ៉ាងណា? (សាំយូអែលទី២ ៧:១២-១៦) អាស្រ័យហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជា«ចៅក្រមនៃផែនដីទាំងមូល» ដែល«ស្ទង់មើលចិត្តមនុស្ស» បានសម្រេចចិត្តកាត់ក្ដីឲ្យដាវីឌនិងបាតសេបាដោយអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ (លោកុប្បត្តិ ១៨:២៥; របាក្សត្រទី១ ២៩:១៧, ខ.ស.) ព្រះយេហូវ៉ាអាចជ្រាបយ៉ាងច្បាស់ពីជម្រៅចិត្តរបស់ដាវីឌ ហើយទ្រង់ក៏អាចពិនិត្យមើលថា តើដាវីឌបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះឬយ៉ាងណា? នៅទីបំផុត ទ្រង់ក៏មានសិទ្ធិលើកលែងទោសឲ្យផងដែរ។
១២. តើមនុស្សដែលមានបាបឆ្លងពីអ័ដាមត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដាចំពោះពួកគេ?
១២ ដូចគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដាដោយផ្ដល់ហេតុលើកលែងទោសឲ្យមនុស្សដែលទទួលបាបជាមត៌កពីអ័ដាម។ ទង្វើនោះគឺសមស្របនឹងភាពយុត្ដិធម៌របស់ទ្រង់ដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនប្រាសចាកភាពយុត្ដិធម៌ដោយអត់ទោសឲ្យយើងទេ ពីព្រោះទ្រង់បានចាត់ព្រះយេស៊ូគ្រិស្តជាបុត្រទ្រង់ឲ្យមកបូជាជីវិតទុកជាតម្លៃលោះ។ នេះហើយជាទង្វើដ៏អស្ចារ្យបំផុត ក្នុងការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាករុណា។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨; រ៉ូម ៦:២២, ២៣) បើយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដាចំពោះយើង ដែលមានន័យថាយើងនឹងមិនទទួលទោសចំពោះបាបដែលឆ្លងមកពីអ័ដាម នោះយើងត្រូវតែបង្ហាញថាយើង‹ជឿទៅលើរាជបុត្រ›ទ្រង់សិន។—យ៉ូហាន ៣:១៦, ៣៦
ព្រះដែលមានមេត្ដានិងយុត្ដិធម៌
១៣, ១៤. ពេលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដា តើនេះបន្ធូរបន្ថយភាពយុត្ដិធម៌របស់ទ្រង់ឬ? សូមពន្យល់។
១៣ ទោះជាចិត្តមេត្ដារបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនប្រាសចាកភាពយុត្ដិធម៌របស់ទ្រង់ក៏ដោយ តើការអាណិតមេត្ដាអាចមានឥទ្ធិពលទៅលើភាពយុត្ដិធម៌នោះ ហាក់ដូចជាធ្វើឲ្យប្រែប្រួលទេ? តើការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាបន្ធូរបន្ថយភាពយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាឬ? មិនមែនទេ។
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈលោកហូសេដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយថា៖ «អញនឹងដណ្ដឹងនាងសំរាប់អញទុកជាដរាបតទៅ អើ អញនឹងដណ្ដឹងនាងសំរាប់អញដោយសេចក្ដីសុចរិត សេចក្ដីយុត្ដិធម៌ សេចក្ដីសប្បុរសនឹងសេចក្ដីមេត្ដាករុណា»។ (ហូសេ ២:១៩) ពាក្យទាំងនេះបង្ហាញច្បាស់ថា ពេលព្រះយេហូវ៉ាមានមេត្ដា នេះតែងតែស៊ីគ្នានឹងគុណសម្បត្ដិឯទៀតរបស់ទ្រង់ ដូចជាភាពយុត្ដិធម៌ជាដើម។ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែល«មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយទន់សន្ដោស . . . ក៏អត់ទោសចំពោះសេចក្ដីទុច្ចរិត សេចក្ដីរំលងនឹងអំពើបាប។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់មិនរាប់មនុស្សមានទោសទុកជាឥតទោសឡើយ»។ (និក្ខមនំ ៣៤:៦, ៧) ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានចិត្តមេត្ដានិងយុត្ដិធម៌ផង។ គម្ពីររៀបរាប់អំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទ្រង់ជាថ្មដា ការរបស់ទ្រង់សុទ្ធតែគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដ្បិតអស់ទាំងផ្លូវទ្រង់សុទ្ធតែប្រកបដោយយុត្ដិធម៌»។ (ចោទិយកថា ៣២:៤) ភាពយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែល្អឥតខ្ចោះ ហើយចិត្តមេត្ដារបស់ទ្រង់ក៏ល្អឥតខ្ចោះជានិច្ចដែរ។ យើងមិនអាចនិយាយថា ភាពយុត្ដិធម៌សំខាន់ជាងចិត្តមេត្ដា ឬចិត្តមេត្ដាសំខាន់ជាងយុត្ដិធម៌ឡើយ។ ណាមួយទៀត ការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាមិនបន្ធូរបន្ថយភាពយុត្ដិធម៌ ហើយពេលព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌នោះ នេះក៏មិនបានន័យថាទ្រង់គ្មានចិត្តមេត្ដាទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យុត្ដិធម៌និងចិត្តមេត្ដាតែងតែដើរទន្ទឹមគ្នាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។
១៥, ១៦. (ក) ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាយុត្ដិធម៌ក៏ដោយ តើអ្វីបង្ហាញថាទ្រង់មិនប្រកាន់ហួសហេតុពេកដោយឥតប្រណី? (ខ) តើពួកអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាមានទំនុកចិត្តយ៉ាងណា ស្តីអំពីគ្រាដែលទ្រង់នឹងកាត់ទោសពិភពលោកអាក្រក់នាសម័យនេះ?
១៥ ទោះបើព្រះយេហូវ៉ាយុត្ដិធម៌ក៏ដោយ ទ្រង់មិនប្រកាន់ហួសហេតុពេកដោយឥតប្រណីឡើយ។ តាមធម្មតា ភាពយុត្ដិធម៌ទាក់ទងនឹងច្បាប់ ដូច្នេះការជំនុំជម្រះតម្រូវឲ្យដាក់ទោសអ្នកដែលធ្វើខុស។ ប៉ុន្តែ ភាពយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏អាចនាំឲ្យមនុស្សល្អទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបំផ្លាញទីក្រុងសូដុំមនិងកូម៉ូរ៉ាចោល ដោយសារក្រុងទាំងនោះពេញទៅដោយមនុស្សអាក្រក់ ទ្រង់ក៏បានសង្គ្រោះលោកឡុតនិងកូនស្រីពីរនាក់របស់គាត់ដែរ។—លោកុប្បត្តិ ១៩:១២-២៦
១៦ យើងក៏អាចទុកចិត្តថា ពេលព្រះយេហូវ៉ាកាត់ទោសពិភពលោកអាក្រក់នាសម័យនេះ ទ្រង់នឹងសង្គ្រោះ«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»ដែលកំពុងថ្វាយបង្គំទ្រង់ ជាពួកអ្នកដែល«បានបោកអាវ ហើយធ្វើឲ្យឡើងសក្នុងឈាមរបស់កូនចៀម»។ ជាលទ្ធផល ពួកគេនឹង«ចេញពីគ្រាវេទនាយ៉ាងធំ»ហើយរួចរស់ជីវិតផង។—វិវរណៈ ៧:៩-១៤
ម្ដេចក៏គួរបង្ហាញចិត្តមេត្ដា?
១៧. តើអ្វីជាមូលហេតុសំខាន់មួយដែលយើងគួរតែមានមេត្ដា?
១៧ គំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រិស្តបង្រៀនអំពីលក្ខណៈពិតនៃចិត្តមេត្ដា។ សៀវភៅសុភាសិត ១៩:១៧ ក៏ផ្ដល់មូលហេតុសំខាន់មួយទៀតឲ្យយើងមានមេត្ដាដែរ។ បទគម្ពីរនោះចែងថា៖ «អ្នកណាដែលមានចិត្តអាណិតចែកដល់ពួកទាល់ក្រ នោះឈ្មោះថាថ្វាយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ចី [ហើយ]ទ្រង់នឹងតបស្នងសងគុណអ្នកនោះវិញ»។ ព្រះយេហូវ៉ារីករាយណាស់ ពេលដែលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់និងបុត្រទ្រង់ផង ដោយបង្ហាញចិត្តមេត្ដាចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ (កូរិនថូសទី១ ១១:១) ទង្វើបែបនេះក៏លើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃឲ្យមានមេត្ដាដែរ ពីព្រោះពេលដែលយើងបង្ហាញចិត្តមេត្ដា អ្នកដទៃក៏នឹងមានមេត្ដាចំពោះយើងវិញ។—លូកា ៦:៣៨
១៨. ហេតុអ្វីក៏គួរគប្បីឲ្យយើងខំបង្ហាញចិត្តមេត្ដា?
១៨ ចិត្តមេត្ដារួមបញ្ចូលលក្ខណៈសម្បត្ដិល្អៗជាច្រើន ដូចជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ ចិត្តសប្បុរស សន្ដោសប្រណីនិងការអនុគ្រោះផង។ ចិត្តអាណិតអាសូរក៏ជំរុញឲ្យមានមេត្ដាដែរ។ ទោះបើចិត្តមេត្ដារបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនបន្ធូរបន្ថយភាពយុត្ដិធម៌ក្ដី ទ្រង់នៅតែមិនឆាប់ខឹង ហើយមានចិត្តអត់ធ្មត់ដោយទុកពេលឲ្យមនុស្សដែលធ្វើខុសមានឱកាសប្រែចិត្តវិញ។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៩, ១០) ដូច្នេះ ចិត្តមេត្ដាក៏ទាក់ទងនឹងចិត្តអត់ធ្មត់និងការអត់ធន់។ ដោយសារការបង្ហាញចិត្តមេត្ដាជាប់ទាក់ទងនឹងលក្ខណៈល្អៗជាច្រើន រួមទាំងផលផ្លែឬគុណសម្បត្ដិដែលសកម្មពលរបស់ព្រះបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យមាន នេះបង្ហាញថាពេលយើងមានចិត្តមេត្ដា យើងមានឱកាសបង្ហាញលក្ខណៈសម្បត្ដិឯទៀតទាំងនេះកាន់តែច្រើនដែរ។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) អាស្រ័យហេតុនេះហើយ គឺចាំបាច់ណាស់ឲ្យយើងខំបង្ហាញចិត្តមេត្ដា!
«មានពរហើយអស់អ្នកដែលមានចិត្តមេត្ដា»
១៩, ២០. តើចិត្តមេត្ដាអាចឈ្នះសេចក្ដីជំនុំជម្រះក្នុងន័យអ្វី?
១៩ លោកយ៉ាកុបពន្យល់អំពីមូលហេតុមួយដែលយើងត្រូវតែមានមេត្ដា។ គាត់សរសេរថា៖ «សេចក្ដីមេត្ដា . . . រមែងឈ្នះសេចក្ដីជំនុំជំរះ»។ (យ៉ាកុប ២:១៣ខ) ក្នុងខនោះ យ៉ាកុបសំដៅទៅលើចិត្តមេត្ដាដែលអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញដល់អ្នកដទៃ។ ចិត្តមេត្ដាអាចឈ្នះសេចក្ដីជំនុំជម្រះក្នុងន័យថា ពេលដែលយើង«រាប់រៀបទូលថ្វាយព្រះពីដំណើររបស់ខ្លួនយើង» នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងនឹកចាំពេលដែលយើងបានបង្ហាញចិត្តមេត្ដាដល់អ្នកដទៃ ដូច្នេះទ្រង់នឹងអត់ទោសឲ្យយើងដោយផ្អែកទៅលើការបូជាលោះនៃបុត្រទ្រង់។ (រ៉ូម ១៤:១២) គ្មានហេតុសង្ស័យអ្វីឡើយថា ក្រោយដាវីឌបានធ្វើអំពើបាបជាមួយបាតសេបានោះ មូលហេតុមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដាចំពោះគាត់ គឺដោយសារគាត់ធ្លាប់បង្ហាញចិត្តមេត្ដាដល់អ្នកដទៃដែរ។ (សាំយូអែលទី១ ២៤:៤-៧) ផ្ទុយទៅវិញ «អ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តដោយឥតមេត្ដា នោះនឹងត្រូវទោសឥតគេមេត្ដាដែរ»។ (យ៉ាកុប ២:១៣ក) ពុំមែនជាការចម្លែកអ្វីឡើយ ដែលគម្ពីររៀបរាប់អំពីមនុស្សដែល«ឥតមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា» ជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថា «គួរនឹងស្លាប់ហើយ»!—រ៉ូម ១:៣១, ៣២
២០ ពេលព្រះយេស៊ូបានថ្លែងធម្មទាននៅលើភ្នំ ទ្រង់មានប្រសាសន៍ថា៖ «មានពរហើយ អស់អ្នកដែលមានចិត្តមេត្ដាករុណា ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងបានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាវិញ»។ (ម៉ាថាយ ៥:៧) ពាក្យទាំងនោះបញ្ជាក់ច្បាស់ថា បើយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តមេត្ដាចំពោះយើង នោះយើងក៏ត្រូវមានមេត្ដាផងដែរ! អត្ថបទបន្ទាប់នឹងពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលយើងអាចបង្ហាញចិត្តមេត្ដាក្នុងជីវិតយើង។
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ?
• តើអ្វីជាលក្ខណៈពិតនៃចិត្តមេត្ដា?
• តើយើងអាចបង្ហាញចិត្តមេត្ដាដោយរបៀបណាខ្លះ?
• តើព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌ថែមទាំងមានមេត្ដាយ៉ាងដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីក៏គួរគប្បីឲ្យយើងបង្ហាញចិត្តមេត្ដា?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៣]
តើអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីចិត្តមេត្ដា?