អត្ថបទសិក្សា ៤១
យើងបម្រើព្រះដែលមាន «សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏បរិបូរ»
«ព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តល្អចំពោះមនុស្សទាំងអស់ គ្រប់ទាំងស្នាដៃរបស់លោកជាភ័ស្តុតាងបញ្ជាក់ថាលោកមាន សេចក្ដីមេត្តាករុណា»។—ចសព. ១៤៥:៩
ចម្រៀងលេខ៤៤ សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់មនុស្សទន់ទាប
សេចក្ដីសង្ខេបa
១. ពេលយើងគិតអំពីបុគ្គលម្នាក់ដែលមានសេចក្ដីមេត្តាករុណា តើយើងប្រហែលជានឹកឃើញអ្វី?
ពេលយើងគិតអំពីបុគ្គលដែលមានសេចក្ដីមេត្តាករុណា យើងប្រហែលជានឹកឃើញអំពីបុគ្គលម្នាក់ដែលមានចិត្តល្អ កក់ក្ដៅ ចេះអាណិតអាសូរ និងសប្បុរស។ យើងក៏ប្រហែលជានឹកឃើញអំពីឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូអំពីជនជាតិសាម៉ារីដែលជាអ្នកជិតខាងល្អ។ បុរសជនជាតិសាម៉ារីនោះ‹បានប្រព្រឹត្តដោយមេត្តាករុណា›ចំពោះបុរសជនជាតិយូដាដែលបានធ្លាក់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកចោរ។ ជនជាតិសាម៉ារីនោះ«មានចិត្តក្ដួលអាណិត»ចំពោះបុរសជនជាតិយូដាដែលរងរបួសនោះ ហើយបានមើលថែបុរសនោះដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (លូក. ១០:២៩-៣៧) ឧទាហរណ៍នេះបញ្ជាក់អំពីគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ព្រះយើង ពោលគឺសេចក្ដីមេត្តាករុណា។ លោកមានសេចក្ដីមេត្តាករុណា ដោយសារលោកស្រឡាញ់យើង ហើយលោកបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះយើងតាមរបៀបជាច្រើនជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
២. តើអ្វីជារបៀបមួយទៀតដែលបុគ្គលណាម្នាក់អាចបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា?
២ មានរបៀបមួយទៀតដែលបុគ្គលណាម្នាក់អាចបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា គឺគាត់ប្រហែលជាសម្រេចចិត្តមិនដាក់ទោសអ្នកណាម្នាក់ដែលសមនឹងទទួលទោសឡើយ។ ដូចគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះយើង។ អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះនិយាយថា៖ «លោកមិនបានដាក់ទោសយើងឲ្យសមនឹងអំពើខុសឆ្គងរបស់យើងទេ»។ (ចសព. ១០៣:១០) ប៉ុន្តែ នៅពេលផ្សេងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាប្រៀនប្រដៅយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ដល់បុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។
៣. តើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះ?
៣ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងរកចម្លើយចំពោះសំណួរបីគឺ៖ ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា? តើការប្រៀនប្រដៅយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់និងសេចក្ដីមេត្តាករុណាជាប់ទាក់ទងគ្នាឬទេ? តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា? សូមយើងរកចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ។
មូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា
៤. ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា?
៤ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជំរុញចិត្តព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះថា៖ «ព្រះមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏បរិបូរ»។ ប៉ូលកំពុងពន្យល់ថា ព្រះមានសេចក្ដីមេត្តាករុណា ដោយសារលោកផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមអំពីជីវិតនៅស្ថានសួគ៌ ដល់អ្នកបម្រើមិនល្អឥតខ្ចោះដែលលោកបានរើសតាំង។ (អេភ. ២:៤-៧) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះអ្នកបម្រើដែលបានត្រូវរើសតាំងប៉ុណ្ណោះទេ។ ដាវីឌដែលជាអ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះបានសរសេរថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តល្អចំពោះមនុស្សទាំងអស់ គ្រប់ទាំងស្នាដៃរបស់លោកជាភ័ស្តុតាងបញ្ជាក់ថាលោកមានសេចក្ដីមេត្តាករុណា»។ (ចសព. ១៤៥:៩) ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់មនុស្ស លោកបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណារាល់ដងដែលលោកមានហេតុធ្វើដូច្នេះ។
៥. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីមេត្តាករុណា?
៥ លោកយេស៊ូដឹងច្រើនជាងអ្នកណាទាំងអស់ថា ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាចូលចិត្តបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាយ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូរស់នៅជាមួយគ្នានៅស្ថានសួគ៌អស់រយៈពេលជាយូរ មុនលោកយេស៊ូមកផែនដី។ (សុភ. ៨:៣០, ៣១) អស់ជាច្រើនដង លោកយេស៊ូបានឃើញបិតារបស់លោកបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់មនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ (ចសព. ៧៨:៣៧-៤២) លោកយេស៊ូច្រើនតែលើកបញ្ជាក់អំពីគុណសម្បត្តិដ៏ប្រសើរនេះរបស់បិតាលោក ក្នុងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក។
ឪពុកក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូមិនបានធ្វើឲ្យកូនប្រុសរបស់គាត់ដែលវង្វេងបាត់អាម៉ាស់មុខទេ ប៉ុន្តែគាត់ស្វាគមន៍កូនដែលត្រឡប់មកផ្ទះវិញនោះ (សូមមើលវគ្គ៦)c
៦. តើលោកយេស៊ូបានជួយយើងឲ្យយល់អំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់បិតាលោកយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ ដូចបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងអត្ថបទមុន លោកយេស៊ូបានប្រើឧទាហរណ៍អំពីកូនប្រុសដែលវង្វេងបាត់ ដើម្បីជួយយើងឲ្យស្រមៃឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាចូលចិត្តបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាខ្លាំងយ៉ាងណា។ កូនប្រុសនោះបានចាកចេញពីផ្ទះ ហើយ«បង្ហិនទ្រព្យសម្បត្តិខ្លួនដោយប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខ»។ (លូក. ១៥:១៣) ក្រោយមក គាត់បានប្រែចិត្តពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ បន្ទាបខ្លួន និងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ តើឪពុករបស់គាត់មានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? បុរសវ័យក្មេងនោះមិនចាំបាច់រង់ចាំយូរដើម្បីដឹងអំពីប្រតិកម្មរបស់ឪពុកគាត់ទេ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពេលដែល[កូនប្រុស]នៅឆ្ងាយនៅឡើយ ឪពុកគាត់ក្រឡេកទៅឃើញ ក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិត រួចរត់ទៅឱបកូន ហើយថើបដោយក្ដីស្រឡាញ់»។ ឪពុកនោះមិនបានធ្វើឲ្យកូនប្រុសរបស់គាត់អាម៉ាស់មុខទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានអភ័យទោសឲ្យកូនដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា ហើយស្វាគមន៍កូននោះឲ្យត្រឡប់មកក្រុមគ្រួសារវិញ។ ទោះជាកូនប្រុសដែលវង្វេងបាត់នោះបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដ៏ធ្ងន់ធ្ងរក្ដី ដោយសារគាត់បានប្រែចិត្ត ឪពុកបានអភ័យទោសឲ្យគាត់។ ឪពុកដែលមានចិត្តមេត្តាករុណាក្នុងឧទាហរណ៍នោះជាតំណាងព្រះយេហូវ៉ា។ តាមរយៈឧទាហរណ៍ដ៏កក់ក្ដៅនេះ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញយើងថាព្រះយេហូវ៉ាចង់អភ័យទោសឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ។—លូក. ១៥:១៧-២៤
៧. តើប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាប់ទាក់ទងយ៉ាងណានឹងការបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា?
៧ ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា ដោយសារលោកមានប្រាជ្ញាដ៏ប្រៀបផ្ទឹមពុំបាន។ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់បុគ្គលដែលលោកបានបង្កើត។ គម្ពីរចែងថា៖ «ប្រាជ្ញាពីស្ថានលើ» គឺ«ពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណានិងផលល្អ»។ (យ៉ា. ៣:១៧) ដូចឪពុកម្ដាយដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់លោកគឺផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់កូនៗលោក។ (ចសព. ១០៣:១៣; អេ. ៤៩:១៥) សេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់លោកនាំឲ្យពួកគេមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ទោះជាពួកគេជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះក្ដី។ ដូច្នេះ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមានប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យ លោកតែងតែបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា ពេលលោកមានហេតុឲ្យធ្វើដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាក៏ដឹងថា ពេលណាដែលលោកមិនត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដែរ។ ដោយព្រោះលោកមានប្រាជ្ញា លោកមិនដែលបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាខ្លាំងពេករហូតដល់ទៅជាការបណ្ដែតបណ្ដោយទេ។
៨. ជួនកាលតើចាំបាច់ធ្វើអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
៨ ឧបមាថា អ្នកបម្រើម្នាក់របស់ព្រះសម្រេចចិត្តមានរបៀបរស់នៅដែលប្រាសចាកសីលធម៌។ តើយើងគួរធ្វើអ្វី? ប៉ូលបានសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះថា៖ «ឈប់ទាក់ទងជាមួយនឹង»គាត់។ (១កូ. ៥:១១) បុគ្គលធ្វើខុសដែលមិនប្រែចិត្តនឹងត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពចេញពីក្រុមជំនុំ។ ការធ្វើដូចនេះគឺសំខាន់ចាំបាច់ដើម្បីការពារបងប្អូនដ៏ស្មោះត្រង់របស់យើង និងដើម្បីបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកបរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះគិតថាពេលបុគ្គលណាម្នាក់បានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ព្រះមិនបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះអ្នកនោះឡើយ។ តើនេះជាការពិតឬទេ? សូមយើងពិចារណាអំពីរឿងនេះ។
តើការប្រៀនប្រដៅយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់អាចបង្ហាញអំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណាឬទេ?
ចៀមដែលឈឺបានត្រូវដាក់នៅដោយឡែក ប៉ុន្តែវានៅតែទទួលការថែរក្សាពីគង្វាល (សូមមើលវគ្គ៩-១១)
៩-១០. ស្របទៅតាមហេប្រឺ ១២:៥, ៦ ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថាការបណ្ដាច់មិត្តភាពគឺជាការរៀបចំមួយដែលបង្ហាញអំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណា? សូមលើកឧទាហរណ៍។
៩ ពេលយើងឮការប្រកាសនៅកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំថាបុគ្គលដែលយើងស្គាល់និងស្រឡាញ់«លែងជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាហើយ» យើងពិបាកចិត្តណាស់។ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា តើចាំបាច់ឲ្យបណ្ដាច់មិត្តភាពបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់នោះឬទេ? តើការបណ្ដាច់មិត្តភាពពិតជាបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាឬ? គឺបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាមែន! បើបុគ្គលណាត្រូវទទួលការប្រៀនប្រដៅ គឺជាការដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា សេចក្ដីមេត្តាករុណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដើម្បីផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេត្រូវការ។ (សុភ. ១៣:២៤) តើការបណ្ដាច់មិត្តភាពអាចជួយអ្នកធ្វើខុសដែលមិនប្រែចិត្តឲ្យកែខ្លួនឬទេ? គឺអាច! បងប្អូនជាច្រើនដែលធ្លាប់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរនិយាយថា ការបណ្ដាច់មិត្តភាពបានជួយពួកគេឲ្យទទួលស្គាល់ថា អំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេគឺអាក្រក់យ៉ាងណា ប្រែចិត្ត ឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនោះ និងត្រឡប់មកព្រះយេហូវ៉ាវិញ។—សូមអាន ហេប្រឺ ១២:៥, ៦
១០ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ។ គង្វាលម្នាក់កត់សម្គាល់ឃើញថាចៀមមួយក្បាលរបស់គាត់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ។ គាត់ដឹងថាដើម្បីព្យាបាលជំងឺនោះតម្រូវឲ្យគាត់ដាក់វានៅដោយឡែកពីហ្វូង។ ប៉ុន្តែ តាមធម្មតាចៀមចង់នៅជាមួយហ្វូង ហើយវាប្រហែលជានៅមិនសុខពេលដាក់ឲ្យនៅដាច់ដោយឡែក។ ដូច្នេះ តើនេះមានន័យថាគង្វាលគឺឃោរឃៅឬឥតមេត្តាក្នុងការជ្រើសរើសវិធីព្យាបាលនេះឬទេ? មិនមែនទេ! គាត់ដឹងថាបើគាត់អនុញ្ញាតឲ្យចៀមឈឺនោះនៅជាមួយហ្វូង ជំងឺនឹងឆ្លងរាលដាល។ ម្ល៉ោះហើយ គាត់ការពារហ្វូងទាំងមូល ដោយដាក់ចៀមដែលឈឺនៅដាច់ដោយឡែក។—សូមពិនិត្យបន្ថែម ច្បាប់លេវី ១៣:៣, ៤
១១. (ក) តើបុគ្គលដែលបានបណ្ដាច់មិត្តភាពអាចប្រដូចទៅនឹងចៀមដែលឈឺតាមរបៀបណាខ្លះ? (ខ) តើបុគ្គលដែលបានបណ្ដាច់មិត្តភាពអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ហើយតើពួកគេអាចទទួលជំនួយអ្វី?
១១ យើងអាចប្រដូចគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពទៅនឹងចៀមដែលឈឺ។ គាត់ប្រៀបដូចជាបុគ្គលម្នាក់ដែលឈឺ ដោយសារចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ាប្រេះឆា។ (យ៉ា. ៥:១៤) ដូចជំងឺប្រភេទខ្លះអាចឆ្លងពីបុគ្គលម្នាក់ទៅបុគ្គលម្នាក់ទៀត បុគ្គលដែលបានបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា អាចមានឥទ្ធិពលមិនល្អទៅលើអ្នកឯទៀត។ ដូច្នេះក្នុងករណីខ្លះ គឺចាំបាច់ឲ្យបណ្ដាច់មិត្តភាពបុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងចេញពីក្រុមជំនុំ។ ការប្រៀនប្រដៅនេះបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះបុគ្គលស្មោះត្រង់ក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយប្រហែលជាជួយអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងឲ្យទទួលស្គាល់ថាការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងរបស់គាត់គឺអាក្រក់យ៉ាងណា ព្រមទាំងជួយគាត់ឲ្យប្រែចិត្ត។ ទោះជាគាត់បានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពក្ដី គាត់ប្រហែលជាអាចចូលរួមកិច្ចប្រជុំ ជាកន្លែងដែលគាត់អាចទទួលការណែនាំពីគម្ពីរ ហើយធ្វើឲ្យជំនឿរបស់គាត់រឹងមាំម្ដងទៀត។ គាត់អាចទទួលសៀវភៅរបស់យើងដើម្បីអាននិងសិក្សា ហើយគាត់អាចមើលកម្មវិធីJWទូរទស្សន៍។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលពួកអ្នកចាស់ទុំឃើញថាគាត់កំពុងកែប្រែ យូរៗម្ដងពួកគេប្រហែលជាឲ្យយោបល់ដល់គាត់ដើម្បីជួយគាត់ឲ្យផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ប្រយោជន៍ឲ្យគាត់អាចចូលក្រុមជំនុំឡើងវិញជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។b
១២. តើអ្វីជាការប្រព្រឹត្តដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីមេត្តាករុណាដែលពួកអ្នកចាស់ទុំអាចធ្វើចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលមិនប្រែចិត្ត?
១២ គឺជាការសំខាន់ឲ្យចាំថាមានតែអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលមិនប្រែចិត្តប៉ុណ្ណោះបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដឹងថា ពួកគេត្រូវគិតឲ្យបានដិតដល់មុនពួកគេសម្រេចចិត្តបណ្ដាច់មិត្តភាពបុគ្គលណាម្នាក់។ ពួកគេដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាប្រដៅតម្រង់ដល់«កម្រិតត្រឹមត្រូវ»។ (យេ. ៣០:១១) ពួកគេស្រឡាញ់បងប្អូន ហើយមិនចង់ធ្វើអ្វីដែលនឹងបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់បងប្អូនជាមួយព្រះយេហូវ៉ានោះទេ។ ប៉ុន្តែជួនកាល ការដកបុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងចេញពីក្រុមជំនុំមួយរយៈពេល គឺជាអ្វីដែលបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះបុគ្គលនោះ។
១៣. ហេតុអ្វីក្រុមជំនុំត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់នៅក្រុងកូរិនថូស?
១៣ សូមគិតអំពីរបៀបដែលសាវ័កប៉ូលប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលមិនប្រែចិត្តនៅសតវត្សរ៍ទី១។ គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់នៅក្រុងកូរិនថូសរស់នៅដោយប្រាសចាកសីលធម៌ជាមួយប្រពន្ធរបស់ឪពុកគាត់។ នេះគឺគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមមែន! ប៉ូលដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណថា៖ «បើបុរសណារួមដំណេកជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់ឪពុកខ្លួន បុរសនោះធ្វើឲ្យឪពុកខ្លួនរងសេចក្ដីអាម៉ាស់ហើយ។ បុរសនិងស្ត្រីនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន»។ (ចល. ២០:១១) ប៉ូលច្បាស់ជាមិនអាចប្រាប់ក្រុមជំនុំឲ្យដាក់ទោសបុរសនោះថាគាត់ត្រូវស្លាប់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ប៉ូលបានប្រាប់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូសឲ្យបណ្ដាច់មិត្តភាពគាត់។ អំពើប្រាសចាកសីលធម៌របស់បុរសនោះមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្នកឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយពួកគេខ្លះថែមទាំងគិតថាទង្វើនេះមិនមែនជាអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរទៀតផង!—១កូ. ៥:១, ២, ១៣
១៤. តើប៉ូលបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះបុរសដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនៅក្រុងកូរិនថូស ហើយហេតុអ្វី? (កូរិនថូសទី២ ២:៥-៨, ១១)
១៤ មួយរយៈពេលក្រោយមក ប៉ូលបានដឹងថាបុរសនោះបានធ្វើការកែប្រែដ៏ធំ។ អ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនោះពិតជាប្រែចិត្តមែន! ទោះជាបុរសនោះបាននាំឲ្យក្រុមជំនុំរងសេចក្ដីអាម៉ាស់ក្ដី ប៉ូលបានប្រាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំថាគាត់មិនចង់ប្រៀនប្រដៅអ្នកនោះខ្លាំងពេកទេ។ គាត់បានប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាគួរតែមេត្តាអភ័យទោសឲ្យបុរសនោះ ហើយសម្រាលទុក្ខគាត់»។ សូមកត់សម្គាល់អំពីមូលហេតុដែលប៉ូលបានប្រាប់ពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នេះ គាត់និយាយថា៖ «ដើម្បីកុំឲ្យគាត់ព្រួយចិត្តខ្លាំងហួសហេតុពេក»។ ប៉ូលមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះបុរសដែលបានប្រែចិត្តនោះ។ គាត់មិនចង់ឃើញបុរសនោះព្រួយចិត្តខ្លាំងហួសហេតុពេកចំពោះអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ រហូតដល់គាត់ឈប់ស្វែងរកការអភ័យទោស។—សូមអាន កូរិនថូសទី២ ២:៥-៨, ១១
១៥. តើពួកអ្នកចាស់ទុំអាចប្រៀនប្រដៅយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ដោយនៅតែបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ដូចព្រះយេហូវ៉ា ពួកអ្នកចាស់ទុំពិតជាចង់បង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា។ ពួកគេនឹងប្រៀនប្រដៅបុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់បើជាការចាំបាច់ ប៉ុន្តែពួកគេក៏នឹងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាច្រើនបំផុតតាមដែលអាចធ្វើបាន។ ពុំនោះទេ នោះមិនមែនជាការបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាឡើយ ប៉ុន្តែជាការបណ្ដែតបណ្ដោយទៅវិញ។ តើមានតែពួកអ្នកចាស់ទុំប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាឬ?
តើអ្វីអាចជួយយើងទាំងអស់គ្នាឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា?
១៦. តើសុភាសិត ២១:១៣ចែងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអ្វីចំពោះពួកអ្នកដែលមិនបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា?
១៦ គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ព្យាយាមបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដូចព្រះយេហូវ៉ា។ ហេតុអ្វី? មូលហេតុមួយគឺថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនស្ដាប់ពួកអ្នកដែលមិនបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះអ្នកឯទៀតឡើយ។ (សូមអាន សុភាសិត ២១:១៣) គ្មានយើងណាម្នាក់ចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមិនស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងទេ។ ដូច្នេះ យើងជៀសវាងពីការធ្វើជាមនុស្សដែលគ្មានសេចក្ដីមេត្តាករុណា។ ជាជាងមិនព្រមស្ដាប់បងប្អូនដែលកំពុងជួបទុក្ខលំបាក យើងត្រូវប្រុងប្រៀបជានិច្ចស្ដាប់ការ«អង្វរករ»របស់ពួកគេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងខំអស់ពីសមត្ថភាពធ្វើតាមមេរៀនពីខគម្ពីរនេះដែលថា៖ «អ្នកណាដែលមិនបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា អ្នកនោះក៏នឹងត្រូវវិនិច្ឆ័យដោយគ្មានសេចក្ដីមេត្តាករុណាដែរ»។ (យ៉ា. ២:១៣) បើយើងមានចិត្តរាបទាប ហើយនឹកចាំថាយើងត្រូវការសេចក្ដីមេត្តាករុណាខ្លាំងយ៉ាងណា យើងទំនងជានឹងកាន់តែបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាខ្លាំងដែរ។ ជាពិសេស យើងចង់បង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាពេលបុគ្គលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលបានប្រែចិត្តត្រឡប់មកក្រុមជំនុំវិញ។
១៧. តើស្ដេចដាវីឌបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាអស់ពីចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ គំរូក្នុងគម្ពីរអាចជួយយើងឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា ហើយជៀសវាងពីការធ្វើជាមនុស្សដែលគ្មានមេត្តា។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីស្ដេចដាវីឌ។ គាត់ច្រើនតែបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាយ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ ទោះជាស្ដេចសូលចង់សម្លាប់គាត់ក្ដី ដាវីឌបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះស្ដេចដែលព្រះបានរើសតាំងនោះ។ គាត់មិនដែលព្យាយាមសងសឹក ឬធ្វើបាបសូលទេ។—១សាំ. ២៤:៩-១២, ១៨, ១៩
១៨-១៩. តើដាវីឌមិនបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាអស់ពីរដងនៅពេលណាខ្លះ?
១៨ ប៉ុន្តែ ដាវីឌមិនតែងតែបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលណាបាលដែលជាបុរសគ្មានមេត្តានិយាយដោយឥតគោរព និងមិនព្រមផ្ដល់អាហារដល់ដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់ នោះដាវីឌបានខឹងសម្បា ហើយសម្រេចចិត្តសម្លាប់ណាបាលនិងពួកបុរសទាំងអស់របស់គាត់។ ប៉ុន្តែ អាប៊ីកែលដែលជាប្រពន្ធរបស់ណាបាលមានចិត្តសប្បុរសនិងចិត្តអត់ធ្មត់។ ភ្លាមៗគាត់បានរៀបចំផ្ដល់អាហារដល់ដាវីឌ។ ហេតុនេះ ដាវីឌមិនបានសម្លាប់ណាបាលនិងពួកបុរសរបស់គាត់ទេ។—១សាំ. ២៥:៩-២២, ៣២-៣៥
១៩ នៅពេលមួយទៀត ណាថាន់ដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានប្រាប់ដាវីឌអំពីបុរសអ្នកមានម្នាក់ដែលចាប់យកចៀមជាទីស្រឡាញ់របស់បុរសអ្នកក្រម្នាក់។ ដាវីឌបានតបឆ្លើយទាំងក្ដៅចិត្តថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅថា បុរសនោះសមតែស្លាប់!»។ (២សាំ. ១២:១-៦) ដាវីឌស្គាល់ច្បាប់ម៉ូសេ។ តាមច្បាប់នោះ ចោរដែលលួចចៀមត្រូវសងចៀមបួនជំនួសចៀមមួយដល់បុរសដែលជាជនរងគ្រោះ។ (ដច. ២២:១) ការនិយាយថាចោរនោះសមតែស្លាប់ គឺជាការវិនិច្ឆ័យដោយគ្មានមេត្តា។ តាមពិត ណាថាន់កំពុងប្រាប់រឿងមួយដើម្បីជួយដាវីឌឲ្យយល់ថា អំពើឧក្រិដ្ឋកម្មដែលគាត់បានប្រព្រឹត្តគឺអាក្រក់ជាងនោះឆ្ងាយណាស់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាយ៉ាងខ្លាំងចំពោះដាវីឌ ខុសពីទស្សនៈរបស់ដាវីឌចំពោះចោរដែលលួចចៀមក្នុងឧទាហរណ៍របស់ណាថាន់។—២សាំ. ១២:៧-១៣
ស្ដេចដាវីឌមិនបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់បុរសក្នុងឧទាហរណ៍របស់ណាថាន់ទេ (សូមមើលវគ្គ១៩-២០)d
២០. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ដាវីឌ?
២០ សូមកត់សម្គាល់ថាពេលដាវីឌខឹង គាត់បានវិនិច្ឆ័យណាបាលនិងពួកបុរសទាំងអស់របស់គាត់ថាសមតែស្លាប់។ ម្យ៉ាងទៀត ក្រោយមកដាវីឌបាននិយាយថាបុរសអ្នកមានក្នុងឧទាហរណ៍របស់ណាថាន់សមតែស្លាប់ ដោយសារអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។ នៅលើកទី២នេះ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីដាវីឌដែលតាមធម្មតាជាបុគ្គលកក់ក្ដៅកាត់ក្ដីយ៉ាងព្រៃផ្សៃបែបនេះ? សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ដាវីឌ។ នៅពេលនោះ ដាវីឌមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលផ្ដន្ទាទោសគាត់។ តាមធម្មតា បុគ្គលណាដែលកាត់ក្ដីអ្នកឯទៀតដោយគ្មានមេត្តាបង្ហាញថាចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ាមិនរឹងមាំទេ។ លោកយេស៊ូបានព្រមានអ្នកកាន់តាមលោកយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «ឈប់វិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀត ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកទទួលការវិនិច្ឆ័យ ព្រោះអ្នកវិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀតយ៉ាងណា អ្នកនឹងទទួលការវិនិច្ឆ័យយ៉ាងនោះដែរ»។ (ម៉ាថ. ៧:១, ២) ដូច្នេះ យើងគួរខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជៀសវាងធ្វើជាមនុស្សដែលគ្មានមេត្តា តែយើងគួរមាន«សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏បរិបូរ»ដូចព្រះរបស់យើង។
២១-២២. តើយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាតាមរបៀបណាខ្លះ?
២១ សេចក្ដីមេត្តាករុណាមិនគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ តែបុគ្គលដែលមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាធ្វើអ្វីផ្សេងៗដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត។ យ៉ាងនេះ យើងគ្រប់រូបអាចរកមើលអ្នកដែលត្រូវការជំនួយក្នុងក្រុមគ្រួសារ ក្រុមជំនុំ និងសហគមន៍របស់យើង។ យើងនឹងឃើញឱកាសជាច្រើនដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា។ តើមានអ្នកណាម្នាក់ត្រូវការការសម្រាលទុក្ខឬទេ? តើយើងអាចស្នើផ្ដល់ជំនួយដល់គាត់ ប្រហែលជាដោយផ្ដល់ម្ហូបអាហារខ្លះ ឬធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយគាត់ឬទេ? តើគ្រិស្តសាសនិកដែលបានចូលក្រុមជំនុំឡើងវិញប្រហែលជាត្រូវការមិត្តភក្ដិល្អដែលនឹងលើកទឹកចិត្តគាត់ឬទេ? តើយើងអាចប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីដំណឹងល្អដែលសម្រាលទុក្ខឬទេ? នេះជារបៀបដ៏ល្អបំផុតមួយដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់មនុស្សគ្រប់រូបដែលយើងជួប។—យ៉ូប ២៩:១២, ១៣; រ៉ូម ១០:១៤, ១៥; យ៉ា. ១:២៧
២២ បើយើងដឹងថាអ្នកខ្លះមានសេចក្ដីត្រូវការបែបនេះ យើងនឹងឃើញថាមានឱកាសជាច្រើនដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា។ ពេលយើងបង្ហាញគុណសម្បត្តិនេះ យើងធ្វើឲ្យបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ ដែលជាព្រះមាន«សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏បរិបូរ»អរសប្បាយ!
ចម្រៀងលេខ៤៣ សេចក្ដីអធិដ្ឋានថ្លែងអំណរគុណ
a សេចក្ដីមេត្តាករុណាគឺជាគុណសម្បត្តិដ៏ល្អប្រសើរមួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏ជាគុណសម្បត្តិមួយដែលយើងម្នាក់ៗត្រូវបណ្ដុះឲ្យមាន។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា មូលហេតុដែលយើងអាចនិយាយថាការប្រៀនប្រដៅពីលោកបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងរបៀបដែលយើងអាចបង្ហាញគុណសម្បត្តិនេះ។
b ដើម្បីដឹងអំពីរបៀបដែលបុគ្គលដែលបានចូលក្រុមជំនុំឡើងវិញអាចផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះ និងរបៀបដែលពួកអ្នកចាស់ទុំអាចជួយពួកគេ សូមមើលអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា«ការធ្វើឲ្យមានចំណងមិត្តភាពឡើងវិញជាមួយព្រះយេហូវ៉ា»ក្នុងលេខនេះ។
c ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ពីលើដំបូលផ្ទះ ឪពុកឃើញកូនប្រុសរបស់គាត់ដែលវង្វេងបាត់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ហើយគាត់ប្រញាប់រត់ទៅឱបកូនប្រុសនោះ។
d ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ដោយសារមានការតានតឹងចិត្តពីការបន្ទោសខ្លួន ស្ដេចដាវីឌបញ្ចេញប្រតិកម្មខ្លាំងពេកចំពោះឧទាហរណ៍របស់ណាថាន់ ហើយនិយាយទាំងខឹងថាបុរសអ្នកមាននោះសមតែស្លាប់។