តើផ្អែកទៅលើអ្វីខ្លះ?
បុរសម្នាក់ឈ្មោះខេនី ធ្វើការក្នុងក្រុមហ៊ុនដែលមានប្រាក់ចំណេញច្រើន ហើយគាត់ក៏មានប្រាក់ខែខ្ពស់ដែរ។ ឡានគាត់មានតម្លៃថ្លៃណាស់ ហើយផ្ទះក៏ល្អប្រណីតទៀតផង និងស្ថិតនៅក្នុងតំបន់របស់អ្នកមាននាទីក្រុងធំមួយ។ ខេនីចូលចិត្តមានអារម្មណ៍រំភើបក្នុងការតម្លោះឆត្រយោង ក្រោយបានធ្លាក់យ៉ាងលឿនពីយន្តហោះ។ អាស្រ័យលើអ្វីៗទាំងអស់នេះ តើខេនីមានជីវិតដែលមានន័យខ្លឹមសារទេ? ទស្សនាវដ្ដីមួយបានចុះផ្សាយពីទស្សនៈរបស់គាត់ថា៖ «ខ្ញុំមានអាយុ៤៥ឆ្នាំហើយ តែជីវិតខ្ញុំគ្មានន័យសោះ . . . ជីវិតរបស់ខ្ញុំគ្មានន័យខ្លឹមសារអ្វីឡើយ» (ទស្សនាវដ្ដី The Wall Street Journal)។
ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះអេលីន បានព្យាយាមអស់មួយជីវិតដើម្បីក្លាយទៅជាអ្នកល្បីក្នុងការរាំលើទឹកកក។ នៅទីបំផុត អេលីនបានជាប់លេខមួយ ហើយបានល្បីដូចដែលនាងប្រាថ្នាមែន! ប៉ុន្តែ នាងថ្ងូរថា៖ «ខ្ញុំគួរតែមានសុភមង្គល តែគ្មានទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំចេះតែមានអារម្មណ៍ថាខ្លួននៅឯកោ។ ទោះជាខ្ញុំមានលុយច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលចាស់ទៅ ជីវិតខ្ញុំនឹងលែងមានន័យខ្លឹមសារទៀតហើយ បើការរាំលើទឹកកកជាគោលដៅតែមួយគត់ក្នុងជីវិតខ្ញុំ»។
លោកហ៊ីឌីយ៉ូមានឈ្មោះល្បីជាជាងគំនូរដែលពូកែលាយពណ៌។ អស់មួយជីវិត គាត់ប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើតែការគូរគំនូរសុទ្ធសាធ។ គាត់មិនដែលលក់គំនូរណាមួយសោះ តែគាត់ចាត់ទុកស្នាដៃរបស់គាត់ជាអ្វីដែលមានតម្លៃច្រើនជាងប្រាក់ទៅទៀត។ ពេលមានអាយុ៩៨ឆ្នាំ មុនលោកហ៊ីឌីយ៉ូស្លាប់ គំនូរភាគច្រើនរបស់គាត់ បានផ្ដល់ជាអំណោយទៅសារមន្ទីរ។ ក្រោយពីបានចំណាយអស់មួយជីវិតក្នុងកិច្ចការជាជាងគំនូរ គាត់សារភាពថា គាត់នៅតែមិនស្កប់ស្កល់នឹងជីវិត ពីព្រោះគាត់មិនទាន់អស់ចិត្តថា គាត់អាចធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពនៅឡើយ។
មនុស្សខ្លះសុខចិត្តចំណាយពេលនិងលុយជាច្រើនក្នុងការជួយអ្នកដទៃ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីអ្វីដែលអនុប្រធាននៃក្រុមហ៊ុនធំមួយនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកបានធ្វើ។ ក្រុមហ៊ុនរបស់គាត់ផលិតខ្សែភាពយន្ត ហើយគាត់មានទំនាក់ទំនងញឹកញាប់ជាមួយតួឯកកុន ទាំងរស់នៅតំបន់ដែលសម្បូរទៅដោយវិមានដ៏ធំស្កឹមស្កៃ។ គាត់បានទៅលេងប្រទេសកម្ពុជា ហើយនៅពេលដែលគាត់កំពុងអង្គុយក្នុងភោជនីយដ្ឋានមួយនារាជធានីភ្នំពេញ ក្មេងស្រីម្នាក់បានមកសុំទានពីគាត់។ គាត់ហុចមួយដុល្លារ ទាំងទិញទឹកក្រូចមួយកំប៉ុងឲ្យនាង។ នាងសប្បាយចិត្តណាស់! ប៉ុន្តែ ថ្ងៃស្អែកឡើង នៅពេលល្ងាចគាត់ក៏ឃើញនាងសុំទាននៅទីនោះម្ដងទៀត។ គាត់យល់ឃើញថា ឲ្យទានតែបន្ដិចបន្តួចនោះ មិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។
មួយឆ្នាំក្រោយមក គាត់សម្រេចចិត្តលាលែងពីតំណែងជាអនុប្រធាននៃក្រុមហ៊ុនដែលផលិតខ្សែភាពយន្ត ដើម្បីទៅជួយមនុស្សក្រីក្រនៅប្រទេសកម្ពុជា។ គាត់បានបើកសាលាមួយដែលមានទាំងកន្លែងស្នាក់នៅ ទាំងម្ហូបអាហារនិងការអប់រំ។ ទោះជាគាត់ធ្វើល្អក៏ដោយ ម្ដងគាត់មានចិត្តស្កប់ស្កល់និងអំណរក្នុងការជួយពួកគេ ម្ដងគាត់ធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងមួម៉ៅផង ដោយសារមានបញ្ហាច្រើនគរគោកដែលគាត់ត្រូវដោះស្រាយ។
ដំបូងមក មនុស្សទាំងបួននាក់នេះគិតថា ជីវិតរបស់ពួកគេមានគោលដៅច្បាស់លាស់និងជាក់លាក់ផង។ ប៉ុន្តែ ពេលបានបំពេញគោលដៅរបស់ខ្លួនយ៉ាងនឿយហត់ ពួកគេបែរជាយល់ថាជីវិតរបស់ពួកគេគ្មានន័យខ្លឹមសារទៅវិញ។ តើលោកអ្នកមានគោលដៅអ្វីក្នុងជីវិត? តើអ្វីដែលមានអាទិភាពក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នក? តើលោកអ្នកប្រាកដក្នុងចិត្តថា នឹងមិនស្ដាយក្រោយពីរបៀបរស់នៅរបស់ខ្លួនឬទេ?