ចូរ«មានចិត្តទន់សន្ដោស»ចុះ!
ដោយសារមនុស្សទាំងឡាយគេចមិនផុតពីជំងឺតម្កាត់ ទុរភិក្ស ភាពក្រីក្រ ឧក្រិដ្ឋកម្ម ភាពចលាចលក្នុងស្រុកនិងមហន្តរាយធម្មជាតិជាដើម គឺចាំបាច់ណាស់ឲ្យយើងបង្ហាញចិត្តក្ដួលអាណិត! ចិត្តក្ដួលអាណិតផុសចេញពីចិត្តដែលចេះយោគយល់ចំពោះជនរងទុក្ខ ព្រមទាំងមានបំណងចង់ជួយសម្រាលទុក្ខគេផង។ ដូចបានពោលថា អាណិតអាសូរកាលឮគេថ្ងូរ នៅស្ងៀមពុំសុខ ចង់តែទៅជួយ ឲ្យគេស្រាលទុក្ខ ចិត្តធ្ងន់កណ្ដុក ប៉ផ្អុករឿយៗ ប្រៀបនឹងទឹកដូងត្រជាក់ដែលធ្វើឲ្យអ្នកកំពុងហត់ហេវមានកម្លាំងព្រឺសឡើងវិញ។
ពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តដែលបង្ហាញថាយើងមានចិត្តក្ដួលអាណិត គឺពេលយើងជជ្រុលជជ្រក ឆ្ពោះទៅរកអ្នកដែលកំពុងកើតទុក្ខ។ គប្បីឲ្យយើងបង្ហាញចិត្តក្ដួលអាណិតឲ្យបានទូលំទូលាយ មិនត្រឹមតែចំពោះបងប្អូនញាតិមិត្តរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ។ សូម្បីតែចំពោះមនុស្សដែលយើងមិនស្គាល់ក៏ដោយ យើងក៏អាចបង្ហាញចិត្តអាណិតអាសូរផងដែរ។ ពេលព្រះយេស៊ូគ្រិស្តបានបង្រៀនមនុស្សជាច្រើននៅលើភ្នំមួយនាប្រទេសអ៊ីស្រាអែល លោកបានសួរថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែអស់អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ដល់ខ្លួន នោះតើបានបំណាច់អ្វី?»។ ព្រះយេស៊ូមានឈ្មោះល្បីជាអ្នកដែលបង្ហាញចិត្តក្ដួលអាណិត បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់ទាំងការអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យមនុស្សលោកប្រព្រឹត្តនឹងខ្លួន នោះត្រូវឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តនឹងគេដូច្នោះដែរ»។—ម៉ាថាយ ៥:៤៦, ៤៧; ៧:១២
ពាក្យពេចន៍ទាំងនេះមាននៅក្នុងសៀវភៅដែលជាគម្ពីរបរិសុទ្ធ។ មនុស្សជាច្រើនទទួលស្គាល់គម្ពីរជាសៀវភៅណែនាំដ៏ល្អប្រពៃក្នុងការបង្រៀនយើងឲ្យចេះបង្ហាញចិត្តក្ដួលអាណិត។ ម្ដងហើយម្ដងទៀតបទគម្ពីរបញ្ជាក់ថា យើងមានកាតព្វកិច្ចសម្រាលទុក្ខមនុស្សដែលត្រូវការជំនួយ មិនថាជាមនុស្សណាម្នាក់ក៏ដោយ។ គម្ពីររៀបរាប់អំពីព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកនិពន្ធ ព្រមទាំងពិពណ៌នាអំពីលោកថា ជាព្រះដែលបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ ហើយក៏ជាអ្នកដែលបង្ហាញចិត្តក្ដួលអាណិតដ៏លើសលប់ផង។
ជាឧទាហរណ៍ បទគម្ពីរមួយចែងថា៖ «[ព្រះ]សំរេចសេចក្ដីសុចរិតដល់ពួកកំព្រានឹងពួកមេម៉ាយ ក៏ស្រឡាញ់អ្នកប្រទេសក្រៅ ទាំងប្រទានឲ្យមានអាហារនឹងសំលៀកបំពាក់ផង»។ (ចោទិយកថា ១០:១៨) គម្ពីរពិពណ៌នាថា ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែល«សំរេចសេចក្ដីសុចរិតដល់ពួកអ្នកដែលត្រូវគេសង្កត់សង្កិន ក៏ប្រទានអាហារដល់អស់អ្នកដែលឃ្លានដែរ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៦:៧) ព្រះយេហូវ៉ាក៏មានប្រសាសន៍អំពីជនអន្ដោប្រវេសន៍ថា៖ «ឯអ្នកប្រទេសក្រៅ . . . នោះត្រូវទុកដូចជាកើតនៅស្រុកឯងវិញ ហើយត្រូវស្រឡាញ់គេដូចជាខ្លួនឯងដែរ»។—លេវីវិន័យ ១៩:៣៤
ប៉ុន្តែ មិនមែនមនុស្សគ្រប់រូប ដែលមានទំនោរចិត្តចង់បង្ហាញចិត្តក្ដួលអាណិតទេ។ លោកប៉ុលដែលជាសាវ័កម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូ បានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់ពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅទីក្រុងកូល៉ុសថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបានដោះមនុស្សចាស់ នឹងអំពើរបស់វាចោលចេញហើយ។ ចូរប្រដាប់ខ្លួនដោយមនុស្សថ្មីវិញ ដែលកំពុងតែកែឡើងខាងឯសេចក្ដីចេះដឹង ឲ្យបានត្រូវនឹងរូបអង្គព្រះដែលបង្កើតមនុស្សថ្មីនោះមក។ ដូច្នេះ ចូរប្រដាប់កាយដោយចិត្តក្ដួលអាណិត . . . ទុកដូចជាពួកអ្នករើសតាំង ដែលបរិសុទ្ធហើយស្ងួនភ្ងាដល់ព្រះចុះ!»។—កូល៉ុស ៣:៩, ១០, ១២
បទគម្ពីរនេះបង្ហាញថា មនុស្សខ្លះត្រូវតែព្យាយាម ទើបអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្ដួលអាណិតបាន។ ប៉ុន្តែ ព្រះតម្រូវឲ្យគ្រិស្តសាសនិកទាំងឡាយមានចិត្តក្ដួលអាណិត ដែលជាលក្ខណៈសម្បត្ដិមួយនៃមនុស្សដែលបានកែប្រែជា«ថ្មី»ឡើងហើយ។ ប៉ុលរស់នៅសម័យដែលមហាអំណាចរ៉ូមដ៏កាចសាហាវបានគ្រប់គ្រង ដូច្នេះគាត់លើកទឹកចិត្តអ្នករួមជំនឿឲ្យកែប្រែលក្ខណៈសម្បត្ដិរបស់ខ្លួនទាំងស្រុង ដើម្បីក្លាយទៅជាមនុស្សដែលមានចិត្តក្ដួលអាណិតហើយទន់សន្ដោសច្រើនជាង។
ចិត្តក្ដួលអាណិតមានឥទ្ធិពលខ្លាំង
មនុស្សខ្លះមានទស្សនៈថា អស់អ្នកដែលមានចិត្តទន់សន្ដោស មើលទៅគួរឲ្យអាណោចអាធម្មណាស់! តើទស្សនៈបែបនេះត្រឹមត្រូវទេ?
ទស្សនៈបែបនោះមិនត្រឹមត្រូវទាល់តែសោះ! តាមការពិត ចិត្តក្ដួលអាណិតផុសចេញពីចិត្តស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះស្ម័គ្រ ស្របទៅតាមគំរូរបស់‹ព្រះដែលជាតួសេចក្ដីស្រឡាញ់›ពីព្រោះលោកបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ច្រើនលើសលប់។ (យ៉ូហានទី១ ៤:១៦) គប្បីណាស់ដែលគេហៅព្រះយេហូវ៉ាថាជា«បិតាដ៏មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ជាព្រះដ៏កំសាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក»។ (កូរិនថូសទី២ ១:៣) ពាក្យភាសាដើមដែលបកប្រែថា «មេត្ដាករុណា» មានន័យថា «អាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដែលកើតទុក្ខ»។ តាមការពិត ព្រះយេហូវ៉ា«តែងល្អដល់ទាំងមនុស្សអកតញ្ញូនឹងមនុស្សអាក្រក់ដែរ»!—លូកា ៦:៣៥
ព្រះដែលបានបង្កើតមនុស្សលោកក៏តម្រូវឲ្យយើងមានគុណសម្បត្ដិល្អៗ ដូចជាចិត្តក្ដួលអាណិតជាដើម។ ក្នុងសៀវភៅមីកា ៦:៨ យើងអានថា៖ «ឱមនុស្សអើយ! ព្រះបានបង្ហាញឲ្យឯងស្គាល់សេចក្ដីដែលល្អ តើព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យឯងប្រព្រឹត្តដូចម្ដេច បើមិនមែនឲ្យប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត ឲ្យស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស?»។ សៀវភៅសុភាសិត ១៩:២២ ក៏ចែងថា៖ «សេចក្ដីដែលនាំឲ្យគេរកពឹងដល់មនុស្សណា នោះគឺជាសេចក្ដីសប្បុរសរបស់អ្នកនោះឯង»។ ព្រះយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាបុត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានលក្ខណៈសម្បត្ដិដូចបិតាបេះបិទ ហើយក៏បានដាស់តឿនអ្នកដែលកាន់តាមលោកថា៖ ‹ចូរអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តមេត្ដាករុណាដូចជាបិតានៃអ្នក ដែលមានចិត្តមេត្ដាករុណាដែរ›។ (លូកា ៦:៣៦) គម្ពីរបរិសុទ្ធមួយទៀតបានបកប្រែឃ្លានេះថា៖ «ចូរមានចិត្តក្ដួលអាណិតដូចជាបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាមានចិត្តក្ដួលអាណិត» (The Jerusalem Bible)។
គប្បីឲ្យយើងមានចិត្តក្ដួលអាណិត ពីព្រោះនេះអាចនាំឲ្យយើងទទួលពរដ៏គួរឲ្យគាប់ចិត្ត។ សមស្របនឹងសុភាសិត ១១:១៧ ម្ដងហើយម្ដងទៀតយើងឃើញជាក់ស្តែងថា៖ «មនុស្សដែលមានចិត្តមេត្ដា នោះតែងធ្វើល្អដល់ជីវិតខ្លួន»។ ពេលដែលយើងមានចិត្តអាណិតចំពោះមនុស្សដែលត្រូវការជំនួយ ព្រះយេហូវ៉ាទទួលស្គាល់អំពើនោះហាក់ដូចជាយើងបានប្រព្រឹត្តចំពោះលោកផ្ទាល់តែម្ដង។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះអ្នកថ្វាយបង្គំលោកដែលមានចិត្តក្ដួលអាណិត។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យស្តេចសាឡូម៉ូនសរសេរថា៖ «អ្នកណាដែលមានចិត្តអាណិតចែកដល់ពួកទាល់ក្រ នោះឈ្មោះថា ថ្វាយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ចី» ហើយលោកនឹង«តបស្នងសងគុណអ្នកនោះវិញ»។ (សុភាសិត ១៩:១៧) ប៉ុលក៏បានសរសេរថា៖ «ការល្អអ្វីដែលគ្រប់គ្នាធ្វើ នោះនឹងបានរង្វាន់ពីព្រះអម្ចាស់»។—អេភេសូរ ៦:៨
ចិត្តក្ដួលអាណិតមានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្នុងជីវិតយើងមែន! ពីព្រោះផ្ដល់ហេតុឲ្យយើងចុះសម្រុងគ្នា និងជួយយើងឲ្យដោះស្រាយបញ្ហាពេលខ្វែងគំនិតគ្នាផងដែរ។ បើមានចិត្តក្ដួលអាណិត យើងចេះលើកលែងទោសឲ្យអ្នកដទៃពេលមានការយល់ច្រឡំពីគ្នា។ ជួនកាលយើងយល់ច្រឡំពីគ្នាដោយសារមិនបានពន្យល់ឲ្យបានច្បាស់លាស់ពីអារម្មណ៍ដែលមាននៅក្នុងចិត្តខ្លួន ឬមួយក៏បានធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យគេយល់ខុស។ ក្នុងករណីបែបនេះ បើមានចិត្តក្ដួលអាណិតចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក យើងក៏អាចរក្សាឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជាមួយគ្នានិងគ្នាដែរ។ គឺមិនពិបាកទេ ឲ្យយើងអត់ទោសដល់អ្នកដែលតែងតែបង្ហាញចិត្តទន់សន្ដោស។ ចិត្តក្ដួលអាណិតនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ប៉ុលដែលដាស់តឿនថា៖ «[ចូរ]ទ្រាំទ្រគ្នា ទាំងអត់ទោសទៅវិញទៅមក បើអ្នកណាមានហេតុទាស់នឹងអ្នកណា នោះចូរអត់ទោសឲ្យគេចុះ!»។—កូល៉ុស ៣:១៣
ការប្រព្រឹត្តដែលសឲ្យឃើញចិត្តក្ដួលអាណិត
ចិត្តក្ដួលអាណិតក៏មានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្នុងការជួយដោះទុក្ខអ្នកដទៃ។ ដូចបានរៀបរាប់នៅខាងលើអំពីចិត្តអាណិតអាសូរ នេះគឺហាក់ដូចជាយើងខ្លោចចិត្តជាមួយជនដែលរងទុក្ខ។ ជាលទ្ធផល ចិត្តក្ដួលអាណិតក៏ជំរុញយើងឲ្យទៅជួយសង្គ្រោះពួកគេផងដែរ។
ពេលដែលគ្រិស្តសាសនិកមានចិត្តទន់សន្ដោស ពួកគេកំពុងយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ទោះបីជាព្រះយេស៊ូរវល់យ៉ាងណាក្ដី លោកតែងតែយកពេលដើម្បីផ្ដល់ជំនួយដល់អ្នកដទៃ រួមទាំងជួយពួកគេឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលព្រះយេស៊ូជ្រាបថាគេត្រូវការជំនួយ ចិត្តក្ដួលអាណិតបានជំរុញលោកឲ្យរកវិធីជួយគេភ្លាម។
សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះយេស៊ូពេលឃើញមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំដែល«ល្វើយហើយខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចហ្វូងចៀមដែលឥតអ្នកគង្វាល»។ គម្ពីររៀបរាប់ថា៖ ‹កាលព្រះយេស៊ូឃើញហ្វូងមនុស្សហើយ លោកមានចិត្តក្ដួលអាណិតដល់គេ›។ (ម៉ាថាយ ៩:៣៦) អ្នកប្រាជ្ញខាងគម្ពីរម្នាក់ពន្យល់ថា ពាក្យដែលបកប្រែថា «ក្ដួលអាណិត»ក្នុងខនេះ សំដៅទៅលើ«អារម្មណ៍ខ្លាំងដែលនាំឲ្យក្ដុកក្ដួលក្នុងចិត្ត»។ តាមការពិត គេចាត់ទុកពាក្យភាសាក្រិចនេះ ជាពាក្យដែលសង្កត់ធ្ងន់ជាងគេទៅលើចិត្តអាណិតអាសូរ។
ស្រដៀងគ្នាដែរ គ្រិស្តសាសនិកដែលមានចិត្តក្ដួលអាណិត រហ័សរហួនក្នុងការជួយអ្នកដែលមានសេចក្ដីខ្វះខាតខាងសម្ភារៈ ឬមួយក៏ត្រូវការជំនួយក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ លោកពេត្រុសដែលជាសាវ័កម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូ បានសរសេរថា៖ «ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាមានគំនិតតែ១ ព្រមទាំងមានចិត្តអាណិតអាសូរហើយស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូន នឹងមានចិត្តទន់សន្ដោស»។ (ពេត្រុសទី១ ៣:៨) ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីកាលៈទេសៈរបស់គ្រិស្តសាសនិកមួយគ្រួសារដែលមានការខ្វះមុខខ្វះក្រោយ។ ដោយសារបញ្ហាសុខភាព ពួកគេត្រូវតែប្ដូរទីលំនៅទៅតំបន់ផ្សេងទៀត។ នៅទីនោះ អ្នករួមជំនឿគ្នីគ្នាសុខចិត្តឲ្យពួកគេស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួនដោយឥតគិតថ្លៃ អស់រយៈ៦ខែ។ បងប្រុសដែលជាមេគ្រួសារបានរៀបរាប់ថា៖ «យើងមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលមែន! ពីព្រោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកគាត់តែងតែមកសួរសុខទុក្ខនិងលើកទឹកចិត្តពួកយើង»។
គ្រិស្តសាសនិកពិតក៏យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្សដទៃ ហើយពេញចិត្តនឹងចំណាយពេល កម្លាំងព្រមទាំងធនធានរបស់ខ្លួន ដើម្បីជួយមនុស្សដែលពួកគេមិនធ្លាប់ស្គាល់។ បុរសប្រាំនាក់ដែលបានរៀបរាប់ក្នុងអត្ថបទមុន ពួកគាត់ជាសាក្សីរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលសុខចិត្តជួយ ទោះបីជាពួកគេមិនស្គាល់ម្ចាស់ផ្ទះក៏ដោយ។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ជំរុញចិត្តគ្រិស្តសាសនិកឲ្យរិះរកវិធីជួយមនុស្សដទៃ។ អាស្រ័យហេតុនេះ បានជាក្រុមជំនុំនៃពួកគ្រិស្តសាសនិកប្រកបទៅដោយចិត្តក្ដួលអាណិតហើយទន់សន្ដោសផង។ ប្រហែលជាយើងត្រូវអាណិតមេត្ដាព្រមទាំងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូនកំព្រានិងស្ត្រីមេម៉ាយក្នុងក្រុមជំនុំ ពេលដែលពួកគេមានបញ្ហាផ្សេងៗ។ ដោយសារពួកគេតែងតែខ្វះលុយកាក់ គ្មានថ្នាំសង្កូវគ្រប់គ្រាន់ គ្មានទីជម្រកសមរម្យ និងមានការលំបាកផ្សេងទៀត តើយើងអាចជួយពួកគេបានទេ?
សូមគិតអំពីទុក្ខលំបាកដែលស្វាមីភរិយាមួយគូនៅប្រទេសក្រិចបានជួបប្រទះ។ បងប្រុសមានជំងឺដាច់សរសៃខួរក្បាល។ ពីរនាក់ស្វាមីភរិយាបានធ្វើដំណើរអស់រាប់រយគីឡូម៉ែត្រដើម្បីទៅមន្ទីរពេទ្យ។ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មានប្រាក់ចំណូលតែបន្ដិចបន្តួច បានដោយសារលក់ផ្លែក្រូចពីចម្ការរបស់ខ្លួន។ ពេលនៅឯមន្ទីរពេទ្យ តើអ្នកណាអាចប្រមូលផ្លែក្រូចហើយលក់ឲ្យពួកគាត់? ក្រុមជំនុំនាតំបន់នោះបានចាត់វិធានការដើម្បីជួយប្រមូលផលផ្លែ។ យ៉ាងនេះ គូស្វាមីភរិយានោះអាចមានលុយកាក់ខ្លះ ហើយក៏មានអារម្មណ៍ធូរស្រាលផង។
មានការប្រព្រឹត្តច្រើនបែបច្រើនយ៉ាងដែលសឲ្យឃើញពីចិត្តក្ដួលអាណិត។ ជាឧទាហរណ៍ គ្រិស្តសាសនិកដែលមានចិត្តទន់សន្ដោសទទួលស្គាល់ថា ការជួយសម្រាលទុក្ខអ្នករងគ្រោះមិនពិបាកណាស់ណាទេ។ តាមធម្មតាយើងគ្រាន់តែទៅសួរសុខទុក្ខ បង្ហាញចិត្តយោគយល់ដោយព្រមស្ដាប់ មានចិត្តអាណិតអាសូរ និងជួយរំលឹកអ្នករងគ្រោះពីអ្វីដែលសរសេរក្នុងគម្ពីរ នោះគ្រប់គ្រាន់ហើយ។—រ៉ូម ១២:១៥
ក្រុមមនុស្សដែលប្រកបទៅដោយ ចិត្តក្ដួលអាណិត
គ្រិស្តសាសនិកទូទាំងពិភពលោករួមគ្នាជាក្រុមមនុស្សដែលមានភាពសុខសាន្ត ព្រមទាំងជួយសម្រាលទុក្ខគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយមានចិត្តទន់សន្ដោសនិងអាណិតអាសូរ។ គ្រិស្តសាសនិកពិតទទួលស្គាល់ថា មនុស្សតែងតែគេចចេញពីចិត្តដែលគ្មានមេត្ដា តែចូលចិត្តទៅជិតអ្នកដែលមានចិត្តក្ដួលអាណិតវិញ។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពួកគេព្យាយាមយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតានៅឯស្ថានសួគ៌ ហើយខិតខំបង្ហាញ«ចិត្តទន់សន្ដោស»ផងដែរ។
សាក្សីរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសូមអញ្ជើញលោកអ្នកឲ្យចូលរួមជាមួយពួកគេដែលជាគ្រិស្តសាសនិកមួយក្រុម ដែលចេះយកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រមទាំងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងប្រកបទៅដោយចិត្តក្ដួលអាណិត។ សាក្សីរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសូមស្វាគមន៍លោកអ្នកឲ្យចូលរួមកម្មវិធីជាមួយពួកគេ ដើម្បីឃើញថាពួកគេពិតជាមានចិត្តទន់សន្ដោសនិងរាក់ទាក់មែន!—រ៉ូម ១៥:៧
[រូបភាពនៅទំព័រ៥]
លោកប៉ុលបានដាស់តឿនគ្រិស្តសាសនិកនៅទីក្រុងកូល៉ុសឲ្យប្រដាប់កាយដោយចិត្តក្ដួលអាណិត
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
ពេលព្រះយេស៊ូជ្រាបថាបណ្ដាជនត្រូវការជំនួយ ចិត្តក្ដួលអាណិតបានជំរុញលោកឲ្យរកវិធីដើម្បីជួយពួកគេភ្លាម