តើព្រះយកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្ញុំទេ?
គេនិយមឆ្លើយថា:
◼ «ព្រះធំពេកដើម្បីខ្វល់ពីខ្ញុំ»។
◼ «ខ្ញុំគិតថាព្រះមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្ញុំទេ»។
តើលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថាអ្វី?
◼ «គេលក់ចាបពូកប្រាំក្បាលថ្លៃពីរសេន មែនទេ? ប៉ុន្តែព្រះមិនភ្លេចចាបទាំងនោះឡើយ សូម្បីតែចាបមួយក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែសូម្បីតែចំនួនសរសៃសក់នៅលើក្បាលអ្នករាល់គ្នា ក៏លោកជ្រាបដែរ។ កុំខ្លាចឡើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានតម្លៃជាងចាបពូកជាច្រើនទៅទៀត»។ (លូកា ១២:៦, ៧) យ៉ាងប្រាកដណាស់ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនថាព្រះយកចិត្តទុកដាក់នឹងមនុស្សយើង។
◼ «កុំខ្វល់ខ្វាយឲ្យសោះថា៖ ‹តើយើងនឹងបានអ្វីបរិភោគ?› ឬ‹តើយើងនឹងបានអ្វីផឹក?› ឬក៏‹តើយើងនឹងបានអ្វីស្លៀកពាក់?›។ ព្រោះរបស់ទាំងនេះជាអ្វីដែលជនជាតិដទៃកំពុងស្វះស្វែងរក។ បិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ដឹងថាអ្នកត្រូវការរបស់ទាំងនេះ»។ (ម៉ាថាយ ៦:៣១, ៣២) លោកយេស៊ូបានជឿជាក់ថាព្រះដឹងអំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង។
គម្ពីររៀបរាប់ថាព្រះរមែងគិតអំពីយើងជាពិតប្រាកដ។ (ទំនុកដំកើង ៥៥:២២; ពេត្រុសទី១ ៥:៧) បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាយើងរងទុក្ខវេទនាច្រើនម្ល៉េះសព្វថ្ងៃ? ប្រសិនបើព្រះប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងមានគ្រប់អំណាច ហេតុអ្វីបានជាលោកមិនធ្វើអន្តរាគមន៍ដើម្បីឲ្យទុក្ខវេទនាសាបសូន្យទៅ?
ចម្លើយចំពោះសំណួរនេះទាក់ទងនឹងការពិតមួយដែលមនុស្សជាច្រើនមិនដឹង គឺថាមេកំណាចសាថានជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៃពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះ។ ពេលដែលសាថានខំល្បួងលោកយេស៊ូ នោះសាថានបានស្នើផ្ដល់រាជាណាចក្រទាំងអស់ឲ្យលោកដោយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកនូវអំណាចលើរាជាណាចក្រទាំងអស់នេះ និងភាពរុងរឿងរបស់រាជាណាចក្រទាំងនេះ ពីព្រោះអ្វីៗទាំងនោះបានត្រូវប្រគល់មកឲ្យខ្ញុំ ហើយខ្ញុំអាចឲ្យអ្នកណាក៏ដោយស្រេចនឹងចិត្តខ្ញុំ»។—លូកា ៤:៥-៧
តើនរណាបានតាំងសាថានជាអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោក? ពេលអ័ដាមនិងអេវ៉ាដែលជាមាតាបិតាដំបូងរបស់យើង បានស្ដាប់តាមសាថានហើយបោះចោលព្រះ នោះតាមពិតពួកគេបានជ្រើសរើសសាថានឲ្យធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេ។ តាំងពីពេលនោះមក ព្រះយេហូវ៉ាបានអត់ធ្មត់ដោយទុកពេល ដើម្បីបង្ហាញថាការគ្រប់គ្រងរបស់សាថានទទួលបរាជ័យទាំងស្រុង។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបង្ខំមនុស្សឲ្យបម្រើលោកទេ ប៉ុន្តែលោកបានបើកឱកាសឲ្យយើងត្រឡប់មកលោកវិញ។—រ៉ូម ៥:១០
ដោយសារព្រះយកចិត្តទុកដាក់នឹងយើង លោកបានរៀបចំឲ្យលោកយេស៊ូរំដោះយើងពីការគ្រប់គ្រងរបស់សាថាន។ នៅពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ លោកយេស៊ូនឹង«បំផ្លាញចោលអ្នកដែលមានសមត្ថភាពបណ្ដាលឲ្យស្លាប់ ពោលគឺមេកំណាច»។ (ហេប្រឺ ២:១៤) ដោយធ្វើដូច្នេះ នោះលោកនឹង«បំផ្លាញស្នាដៃរបស់មេកំណាច»ផង។—យ៉ូហានទី១ ៣:៨
ផែនដីយើងនឹងក្លាយទៅជាសួនឧទ្យានម្ដងទៀត។ នៅពេលនោះ ព្រះ«នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែកចេញពីភ្នែករបស់[មនុស្ស] ហើយសេចក្ដីស្លាប់នឹងលែងមានទៀត ទុក្ខព្រួយ ការស្រែកយំ និងការឈឺចាប់ក៏នឹងលែងមានទៀតដែរ។ អ្វីៗដែលធ្លាប់កើតឡើងពីមុន នោះ[នឹង]បានកន្លងបាត់អស់ហើយ»។—ការបើកបង្ហាញ ២១:៤, ៥a
[កំណត់សម្គាល់]
a ដើម្បីទទួលព័ត៌មានបន្ថែមអំពីមូលហេតុដែលព្រះឲ្យមនុស្សរងទុក្ខវេទនា សូមមើលជំពូកទី១១ក្នុងសៀវភៅតើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា? ដែលបានបោះពុម្ពដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៧]
ផែនដីយើងនឹងក្លាយទៅជាសួនឧទ្យានម្ដងទៀត