ចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់អ្នកធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ
«កូនអើយ ចូរឲ្យឯងមានប្រាជ្ញាឡើង ហើយឲ្យចិត្តអញបានរីករាយចុះ ដើម្បីឲ្យអញអាចតបឆ្លើយចំពោះមនុស្សដែលដៀលតិះដល់អញ»។—សុ. ២៧:១១
១, ២. (ក) តើសៀវភៅយ៉ូបពិពណ៌នាអំពីការសង្ស័យអ្វីដែលសាថានបានលើកឡើង? (ខ) តើអ្វីបញ្ជាក់ថាសាថាននៅតែតិះដៀលព្រះយេហូវ៉ាក្រោយពីយ៉ូបបានស្លាប់ទៅ?
ព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យសាថានសាកល្បងចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់យ៉ូប ដែលជាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះភក្ដីម្នាក់របស់ព្រះ។ ជាលទ្ធផល យ៉ូបបាត់បង់ហ្វូងសត្វ កូន និងសុខភាពផង។ ប៉ុន្តែ ពេលសាថានធ្វើឲ្យមានការសង្ស័យចំពោះចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់យ៉ូប វាមិនចង់សំដៅទៅលើយ៉ូបតែប៉ុណ្ណោះទេ។ សាថានបានអះអាងថា៖ «ស្បែកឲ្យធួននឹងស្បែកចុះ មនុស្សនឹងសុខចិត្តលះបង់ទាំងអស់ចោលដើម្បីឲ្យបានជីវិតគង់នៅ»។ ក្រៅពីយ៉ូប ការធ្វើឲ្យមានការសង្ស័យនេះបានលើករឿងមួយដែលជាប់ទាក់ទងនឹងមនុស្សឯទៀត ហើយបានបន្តច្រើនឆ្នាំក្រោយពីគាត់ស្លាប់ទៅ។—យ៉ូប ២:៤
២ ប្រហែលជា៦០០ឆ្នាំក្រោយពីទុក្ខលំបាករបស់យ៉ូប នោះព្រះបានបណ្ដាលឲ្យសាឡូម៉ូនសរសេរថា៖ «កូនអើយ ចូរឲ្យឯងមានប្រាជ្ញាឡើង ហើយឲ្យចិត្តអញបានរីករាយចុះ ដើម្បីឲ្យអញអាចតបឆ្លើយចំពោះមនុស្សដែលដៀលតិះដល់អញ»។ (សុ. ២៧:១១) យ៉ាងច្បាស់ណាស់ មកដល់សម័យសាឡូម៉ូន សាថាននៅតែដៀលត្មះព្រះយេហូវ៉ា។ ម្យ៉ាងទៀត យ៉ូហានបានឃើញក្នុងគំនិតថា សាថាននៅតែចោទប្រកាន់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះមិនយូរប៉ុន្មានក្រោយពេលដែលវាត្រូវបានបោះទម្លាក់ពីស្ថានសួគ៌ ហើយពីពេលដែលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះត្រូវបានតាំងឡើងក្នុងឆ្នាំ១៩១៤។ ត្រូវហើយ ទោះជាគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នៃរបៀបរបបពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះជិតផុតក៏ដោយ សាថាននៅតែធ្វើឲ្យមានការសង្ស័យចំពោះចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈនៃអ្នកបម្រើទាំងឡាយព្រះនៅសព្វថ្ងៃ!—បប. ១២:១០
៣. តើមានមេរៀនសំខាន់ៗអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីសៀវភៅយ៉ូប?
៣ ដូច្នេះ សូមពិចារណាមេរៀនសំខាន់ៗបីយ៉ាងដែលយើងរៀនពីសៀវភៅយ៉ូប។ ទី១ ទុក្ខលំបាករបស់យ៉ូបបង្ហាញថានរណាជាសត្រូវរបស់មនុស្សជាតិ និងជាប្រភពនៃការប្រឆាំងរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ សត្រូវនោះគឺមេកំណាចសាថាន។ ទី២ មិនថាយើងជួបប្រទះទុក្ខលំបាកណាក៏ដោយ ការមានចំណងមេត្រីភាពជាមួយព្រះនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈ។ ទី៣ កាលណាយើងមានទុក្ខលំបាកហើយជួបប្រទះការសាកល្បង នោះព្រះជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំបានដូចដែលលោកបានជួយយ៉ូបដែរ។ សព្វថ្ងៃ ព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងតាមរយៈសកម្មពលបរិសុទ្ធ អង្គការ និងបណ្ដាំរបស់លោក។
កុំភ្លេចថានរណាជាសត្រូវ
៤. តើនរណាជាអ្នកបង្កឲ្យមានស្ថានភាពដែលមានសព្វថ្ងៃក្នុងពិភពលោក?
៤ មនុស្សជាច្រើនមិនជឿទេថាសាថានជាបុគ្គលដែលមានពិតមែន។ ដូច្នេះ ទោះបើពួកគេប្រហែលជាភ័យខ្លាចអំពីស្ថានភាពដែលមានក្នុងពិភពលោកក៏ពិតមែន តែពួកគេមិនយល់ថាមេកំណាចសាថានជាដើមហេតុនៃស្ថានភាពនោះឡើយ។ ពិតមែន មនុស្សជាតិក៏ត្រូវទទួលខុសត្រូវផងដែរ ដោយព្រោះពួកគេបានបង្កឲ្យមានបញ្ហាភាគច្រើន។ អាដាមនិងអេវ៉ាដែលជាមាតាបិតាដំបូងរបស់យើង បានសម្រេចចិត្តមិនចុះចូលចំពោះព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត។ តាំងពីពេលនោះមក មនុស្សតំណក្រោយបានប្រព្រឹត្តដោយឥតប្រាជ្ញា។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គឺមេកំណាចទេដែលបានបោកបញ្ឆោតនាងអេវ៉ាឲ្យប្រឆាំងព្រះ។ ក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិដែលមិនល្អឥតខ្ចោះនិងដែលកំពុងផុតរលត់ វាជាបុគ្គលដែលបានបង្កើតរបៀបរបបពិភពលោកដែលនៅក្រោមអំណាចវា។ ដោយព្រោះសាថានជា«ព្រះនៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ» នោះសង្គមមនុស្សមានចរិតលក្ខណៈដូចវាដែរ ដូចជាអំណួត ចង់បង្កទំនាស់ ចិត្តច្រណែន ចិត្តលោភ ការបោកបញ្ឆោត ការរឹងទទឹងនិងមិនព្រមចុះចូលជាដើម។ (២កូ. ៤:៤; ១ធី. ២:១៤; ៣:៦; សូមអាន យ៉ាកុប ៣:១៤, ១៥) ចរិតលក្ខណៈបែបនេះនាំឲ្យមានការប្រយុទ្ធខាងនយោបាយនិងខាងសាសនា សម្អប់ អំពើពុករលួយ និងភាពច្របូកច្របល់ ដែលទាំងអស់នោះបាននាំឲ្យមនុស្សជាតិមានទុក្ខវេទនាកាន់តែច្រើន។
៥. យើងមានចំណេះដែលមានតម្លៃ ដូច្នេះតើយើងចង់ធ្វើអ្វីចំពោះចំណេះនោះ?
៥ ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងពិតជាមានចំណេះដែលមានតម្លៃមែន! ពិតមែន យើងយល់ដឹងថានរណាជាអ្នកបង្កឲ្យមានស្ថានភាពក្នុងពិភពលោកដែលកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។ ចិត្តយើងពិតជាជំរុញឲ្យចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដើម្បីជម្រាបមនុស្សអំពីនរណាជាសត្រូវរបស់យើង មែនទេ? ណាមួយទៀត យើងច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តដើម្បីកាន់ខាងព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះពិត ហើយពន្យល់ឲ្យអ្នកដទៃដឹងនូវរបៀបដែលលោកនឹងបំផ្លាញចោលសាថាន ព្រមទាំងធ្វើឲ្យមនុស្សជាតិលែងមានទុក្ខសោកទៀត មែនទេ?
៦, ៧. (ក) តើនរណាបង្កឲ្យមានការបៀតបៀនអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏ពិត? (ខ) តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមអេលីហ៊ូវពីសម័យបុរាណយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ សាថានមិនគ្រាន់តែបង្កឲ្យមានទុក្ខព្រួយក្នុងពិភពលោកប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏បង្កឲ្យមានការប្រឆាំងចំពោះរាស្ត្រព្រះដែរ។ សាថានបានប្ដេជ្ញាចិត្តសាកល្បងយើង។ លោកយេស៊ូគ្រិស្តក៏បានប្រាប់សាវ័កពេត្រុសថា «ស៊ីម៉ូន ស៊ីម៉ូន មើល! សាថានបានទាមទាររែងអ្នករាល់គ្នាដូចអង្ករ»។ (លូក. ២២:៣១) ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងម្នាក់ៗដែលកាន់តាមលោកយេស៊ូនឹងមានទុក្ខលំបាកយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ពេត្រុសប្រដូចមេកំណាចទៅនឹងសត្វ«តោដែលកំពុងគ្រហឹមរកលេបត្របាក់អ្នកណាម្នាក់»។ ហើយប៉ូលក៏និយាយថា៖ «អស់អ្នកណាដែលចង់រស់នៅដោយបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តយេស៊ូ នឹងទទួលការបៀតបៀន»។—១ពេ. ៥:៨; ២ធី. ៣:១២
៧ ពេលបងប្អូនរួមជំនឿមានរឿងខ្លោចផ្សា តើយើងអាចបង្ហាញថាយើងមិនភ្លេចថានរណាជាសត្រូវយ៉ាងដូចម្ដេច? ជាជាងដកខ្លួនចេញពីបងប្អូនរួមជំនឿនោះ យើងអាចប្រព្រឹត្តដូចអេលីហ៊ូវពីសម័យបុរាណ ដែលបាននិយាយទៅយ៉ូបដូចជាមិត្តសំឡាញ់ពិតម្នាក់។ យើងជួយបងប្អូនរួមជំនឿក្នុងការតយុទ្ធនឹងសាថានដែលជាសត្រូវរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ (សុ. ៣:២៧; ១ថែ. ៥:២៥) មិនថាត្រូវខំប្រឹងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ គោលដៅរបស់យើងគឺជួយបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់ខ្លួន ហើយយ៉ាងនេះ ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ។
៨. ហេតុអ្វីបានជាសាថានមិនអាចធ្វើឲ្យយ៉ូបឈប់លើកកិត្ដិយសព្រះយេហូវ៉ា?
៨ អ្វីដែលសាថានបានធ្វើឲ្យយ៉ូបបាត់បង់មុនគេបង្អស់គឺហ្វូងសត្វ។ សត្វទាំងនោះពិតជាមានតម្លៃ ហើយផ្ដល់លទ្ធភាពដើម្បីឲ្យគាត់ចិញ្ចឹមក្រុមគ្រួសារផង។ ប៉ុន្តែ យ៉ូបក៏បានប្រើសត្វទាំងនោះក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះផងដែរ។ ក្រោយពីយ៉ូបបានញែកកូនជាបរិសុទ្ធ នោះគាត់«ក្រោកឡើងពីព្រលឹមស្រាង ថ្វាយដង្វាយដុតតាមចំនួនកូនទាំងប៉ុន្មាន ដោយនឹកថា ‹ក្រែងកូនអញបានធ្វើបាប ហើយមានចិត្តលះចោលព្រះយ៉ាងណា› លោកតែងតែធ្វើដូច្នេះជាដរាប»។ (យ៉ូប ១:៤, ៥) ដូច្នេះ យ៉ូបបានបូជាសត្វដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាទៀងទាត់។ លុះពេលចាប់ផ្ដើមមានទុក្ខលំបាក នោះយ៉ូបមិនអាចធ្វើដូច្នោះទៀតឡើយ។ យ៉ូបគ្មាន«ទ្រព្យសម្បត្ដិ»ដើម្បីលើកកិត្ដិយសព្រះយេហូវ៉ាទេ។ (សុ. ៣:៩) ប៉ុន្តែ គាត់អាចលើកកិត្ដិយសព្រះយេហូវ៉ាដោយបបូរមាត់ ហើយនេះជាអ្វីដែលគាត់បានធ្វើមែន!
បណ្ដុះឲ្យមានចំណងមេត្រីភាពយ៉ាងជិតស្និទ្ធ ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា
៩. តើអ្វីដែលមានតម្លៃបំផុតក្នុងជីវិតយើង?
៩ ទោះបើយើងជាអ្នកមានឬអ្នកក្រ ជាមនុស្សវ័យក្មេងឬវ័យចាស់ មានសុខភាពល្អឬមិនល្អក៏ដោយ យើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចំណងមេត្រីភាពយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ មិនថាយើងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកបែបណាក៏ដោយ ការមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់យើង ព្រមទាំងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ។ សូម្បីតែមនុស្សដែលមានចំណេះបន្ដិចបន្តួចអំពីសេចក្ដីពិតបានកាន់ជំហររឹងមាំដោយចិត្តក្លាហាន ហើយរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់ខ្លួន។
១០, ១១. (ក) តើបងស្រីម្នាក់បានធ្វើអ្វីពេលមានការសាកល្បងចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈ? (ខ) តើបងស្រីនេះបានផ្ដល់ចម្លើយដ៏ខ្លាំងក្លាយ៉ាងណាដល់សាថាន?
១០ សូមគិតអំពីបងស្រីម្នាក់ឈ្មោះវ៉ាលិនទីណា កាណូស្ខាយ៉ា។ គាត់ស្ថិតក្នុងចំណោមសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននាក់នៅប្រទេសរូស៊ី ដែលបានរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈដូចយ៉ូប ទោះជាមានទុក្ខលំបាកខ្លាំងណាស់ក៏ដោយ។ នៅឆ្នាំ១៩៤៥ ពេលគាត់មានអាយុ២០ឆ្នាំ បងប្រុសម្នាក់បានផ្សព្វផ្សាយដល់គាត់។ បងប្រុសនោះបានត្រឡប់មកនិយាយអំពីគម្ពីរពីរដងទៀត ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីនោះ វ៉ាលិនទីណាមិនបានជួបបងប្រុសនោះទៀតឡើយ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បងស្រីវ៉ាលិនទីណាចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកជិតខាងរបស់គាត់។ ជាលទ្ធផល គេបានចាប់គាត់ហើយបញ្ជូនទៅជំរំឃុំឃាំងអស់៨ឆ្នាំ។ នៅឆ្នាំ១៩៥៣ គេបានដោះលែងគាត់ ហើយភ្លាមៗនោះគាត់បានចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ គេបានចាប់គាត់ម្ដងទៀតហើយគាត់ត្រូវជាប់គុក១០ឆ្នាំ។ ក្រោយពីជាប់ឃុំក្នុងជំរំឃុំឃាំងមួយអស់ជាច្រើនឆ្នាំ គេបានបញ្ជូនគាត់ទៅជំរំផ្សេង។ ក្នុងជំរំថ្មីនោះ មានបងប្អូនស្រីៗខ្លះដែលមានគម្ពីរមួយក្បាល។ នៅថ្ងៃមួយ បងស្រីម្នាក់ក្នុងជំរំនោះបង្ហាញគម្ពីរដល់បងស្រីវ៉ាលិនទីណា។ ច្បាស់ជាពេលវេលាដ៏រំភើបចិត្តមែន! សូមគិតមើល ក្រៅពីពេលនេះ បងស្រីវ៉ាលិនទីណាបានឃើញគម្ពីរតែមួយក្បាលប៉ុណ្ណោះ គឺពេលដែលបងប្រុសបានផ្សព្វផ្សាយដល់គាត់នៅឆ្នាំ១៩៤៥!
១១ នៅឆ្នាំ១៩៦៧ គេដោះលែងបងស្រីវ៉ាលិនទីណាពីជំរំឃុំឃាំង ហើយគាត់អាចសម្ដែងការឧទ្ទិសខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដោយទទួលការជ្រមុជទឹក។ ដោយមានសេរីភាព គាត់បានចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងរហូតដល់ឆ្នាំ១៩៦៩។ ក៏ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំនោះ គេបានចាប់គាត់ម្ដងទៀត ហើយពេលនោះគេកាត់ទោសឲ្យគាត់ជាប់គុកបីឆ្នាំ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ បងស្រីវ៉ាលិនទីណានៅតែបន្តផ្សព្វផ្សាយ។ មុនពេលដែលគាត់ស្លាប់នៅឆ្នាំ២០០១ គាត់បានជួយមនុស្ស៤៤នាក់ឲ្យរៀនសេចក្ដីពិត។ សរុបទៅ គាត់បានជាប់គុកនិងជាប់ជំរំឃុំឃាំងអស់រយៈពេល២១ឆ្នាំ។ គាត់បានស្ម័គ្រចិត្តលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ រួមទាំងសេរីភាព ដើម្បីរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់គាត់។ នៅទីបញ្ចប់នៃជីវិតគាត់ បងស្រីវ៉ាលិនទីណាបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនដែលមានផ្ទះផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ។ គ្រប់ទាំងទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់ខ្ញុំគឺនៅក្នុងវ៉ាលីតែមួយទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសប្បាយហើយស្កប់ចិត្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ា»។ នេះពិតជាចម្លើយដ៏ខ្លាំងក្លាមែន! ដែលបងស្រីវ៉ាលិនទីណាបានផ្ដល់ឲ្យសាថាន ដែលបានអះអាងថា ពេលមានទុក្ខលំបាកមនុស្សនឹងមិនរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះទេ។ (យ៉ូប ១:៩-១១) យើងអាចប្រាកដថាបងស្រីវ៉ាលិនទីណាបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយ ហើយលោករង់ចាំដោយរីករាយនូវពេលដែលលោកនឹងប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញបងស្រីវ៉ាលិនទីណានិងបងប្អូនឯទៀតដែលបានស្លាប់ដោយរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះលោក។—យ៉ូប ១៤:១៥
១២. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ទាក់ទងនឹងចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងណា?
១២ ចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ាផ្អែកលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះលោក។ យើងកោតស្ងើចនឹងលក្ខណៈសម្បត្ដិរបស់ព្រះ ហើយខំធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរស់នៅសមស្របតាមគោលបំណងរបស់លោក។ ផ្ទុយពីការអះអាងរបស់មេកំណាច យើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត ហើយដោយឥតល័ក្ខខ័ណ្ឌ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះដែលផុសចេញពីចិត្ត ពង្រឹងយើងឲ្យរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈក្រោមការសាកល្បង។ រីឯព្រះយេហូវ៉ាវិញ លោកនឹង«ការពារផ្លូវរបស់ពួកបរិសុទ្ធ»របស់លោក។—សុ. ២:៨; ទំនុក. ៩៧:១០
១៣. តើព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើដើម្បីលោក?
១៣ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យលើកសរសើរនាមព្រះយេហូវ៉ា សូម្បីតែយើងមានអារម្មណ៍ថាមិនអាចមានសកម្មភាពច្រើនក៏ដោយ។ លោកឃើញបំណងចិត្តល្អរបស់យើង ហើយមិនវិនិច្ឆ័យទោសយើង ទោះបើយើងមិនអាចធ្វើកិច្ចការទាំងអស់តាមបំណងចិត្តរបស់យើងក៏ដោយ។ អ្វីដែលយើងធ្វើចំពោះព្រះគឺសំខាន់។ ប៉ុន្តែ មូលហេតុដែលយើងធ្វើក៏សំខាន់ដែរ! ទោះជាយ៉ូបកើតទុក្ខសោកសៅហើយបានស៊ូទ្រាំច្រើនបែបច្រើនយ៉ាងក៏ដោយ តែគាត់បាននិយាយទៅអ្នកចោទប្រកាន់គាត់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគាត់មានចំពោះមាគ៌ារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន យ៉ូប ១០:១២; ២៨:២៨) ក្នុងជំពូកចុងក្រោយនៃសៀវភៅយ៉ូប ព្រះបានប្រាប់ថាលោកខឹងនឹងអេលីផាស ប៊ីលដាឌ និងសូផារ ពីព្រោះពួកគេមិនបាននិយាយសេចក្ដីពិត។ ដំណាលគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាបញ្ជាក់ថាលោកពេញចិត្តនឹងយ៉ូបដោយហៅគាត់បួនដងជា«អ្នកបំរើអញ» ព្រមទាំងណែនាំឲ្យគាត់ជួយពួកអ្នកធ្វើខុសឲ្យត្រូវគ្នានឹងលោកវិញ។ (យ៉ូប ៤២:៧-៩) ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងប្រព្រឹត្តតាមរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តនឹងយើងដែរ។
ព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់លោក
១៤. តើព្រះយេហូវ៉ាបានជួយយ៉ូបឲ្យកែគំនិតរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ យ៉ូបបានរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់ខ្លួនទោះជាគាត់ជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ។ ជួនកាល គាត់មានទស្សនៈខុស ដោយសារមានការបង្ខិតបង្ខំខ្លាំងឲ្យលះបង់ចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈ។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានពោលទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទូលបង្គំអំពាវនាវរកទ្រង់ តែទ្រង់មិនឆ្លើយមកទូលបង្គំសោះ . . . [ហើយ]បៀតបៀនទូលបង្គំ ដោយអានុភាពនៃព្រះហស្តទ្រង់»។ ម្យ៉ាងទៀត យ៉ូបបានចាត់ទុកការនិយាយការពារខ្លួនមានសារៈសំខាន់ហួសហេតុពេកពេលគាត់ពោលថា៖ «ទូលបង្គំមិនមែនអាក្រក់»ហើយ«គ្មានសេចក្ដីអយុត្ដិធម៌នៅក្នុងដៃ ហើយសេចក្ដីអធិស្ឋានខ្ញុំជាបរិសុទ្ធ»។ (យ៉ូប ១០:៧; ១៦:១៧; ៣០:២០, ២១) យ៉ាងណាក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយយ៉ូបដោយសេចក្ដីសប្បុរស។ ព្រះបានធ្វើឲ្យយ៉ូបឈប់ប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើខ្លួនឯងដោយសួរសំណួរមួយចំនួន ហើយនេះបានជួយគាត់ឲ្យឃើញកាន់តែច្បាស់ថាព្រះខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត និងមនុស្សមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងលោកបានឡើយ។ នៅទីបំផុត យ៉ូបបានទទួលការណែនាំហើយកែគំនិតរបស់ខ្លួន។—សូមអាន យ៉ូប ៤០:៨; ៤២:២, ៦
១៥, ១៦. តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ជំនួយឲ្យអ្នកបម្រើរបស់លោកសព្វថ្ងៃតាមវិធីណាខ្លះ?
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ផ្ដល់ការណែនាំដែលប្រកបដោយសេចក្ដីសប្បុរស និងផ្ដល់ដំបូន្មានដល់អ្នកបម្រើរបស់លោកសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងពិតជាទទួលប្រយោជន៍ដែលមានតម្លៃ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកយេស៊ូគ្រិស្តបានបូជាជីវិតលោកទុកជាថ្លៃលោះ ហើយដោយហេតុនេះព្រះអាចអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់មនុស្សជាតិ។ ដោយផ្អែកលើគ្រឿងបូជានោះ យើងអាចមានចំណងមេត្រីភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះ ទោះបើយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ។ (យ៉ា. ៤:៨; ១យ៉ូន. ២:១) ពេលមានទុក្ខលំបាក យើងក៏អាចអធិដ្ឋានសុំសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះដែរ ដែលអាចជួយនិងពង្រឹងកម្លាំងចិត្តកម្លាំងកាយយើង។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមានគម្ពីរទាំងមូល ហើយប្រសិនបើយើងអាននិងរំពឹងគិតព័ត៌មានដែលមានក្នុងគម្ពីរ នោះនឹងជួយយើងឲ្យត្រៀមខ្លួនជាស្រេចពេលមានការសាកល្បងជំនឿ។ ការសិក្សាជួយយើងឲ្យយល់រឿងស្តីអំពីអ្នកដែលមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងសកលលោកទាំងមូល និងអំពីចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈ។
១៦ បន្ថែមទៅទៀត យើងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនណាស់ដោយស្ថិតក្នុងចំណោមបងប្អូនរួមជំនឿដែលមានទូទាំងផែនដី ដោយព្រោះព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារដល់ពួកគេ តាមរយៈ«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា»។ (ម៉ាថ. ២៤:៤៥-៤៧) ក្នុងចំណោម១០០.០០០ក្រុមជំនុំរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា មានកិច្ចប្រជុំដែលបង្រៀននិងពង្រឹងទឹកចិត្តយើងដើម្បីប្រឈមមុខការសាកល្បងជំនឿដែលអាចកើតឡើង។ បទពិសោធន៍របស់ប្អូនស្រីជំទង់ម្នាក់សឲ្យឃើញការពិតនេះ។ ប្អូនស្រីនោះឈ្មោះស៊ីឡា ជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ដែលរស់នៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់។
១៧. តើបទពិសោធន៍របស់ប្អូនស្រីម្នាក់សឲ្យឃើញយ៉ាងដូចម្ដេចថា ការចូលរួមរៀងរាល់ដងក្នុងកិច្ចប្រជុំគ្រិស្តសាសនិកបង្ហាញថាយើងមានប្រាជ្ញា?
១៧ ថ្ងៃមួយនៅឯសាលារៀន ថ្នាក់របស់ប្អូនស៊ីឡាអត់មានលោកគ្រូអ្នកគ្រូមួយរយៈ។ មិត្តរួមថ្នាក់សម្រេចចិត្តសាកលេងក្ដារដែលមានតួអក្សរសម្រាប់ទស្សន៍ទាយ។ ភ្លាមៗប្អូនស៊ីឡាចេញពីបន្ទប់រៀន ហើយក្រោយមកពេលឮពីអ្វីដែលបានកើតឡើង នោះធ្វើឲ្យប្អូនសប្បាយចិត្តដែលខ្លួនបានធ្វើដូច្នោះ។ ពេលកំពុងលេងក្ដារដែលមានតួអក្សរសម្រាប់ទស្សន៍ទាយនោះ សិស្សខ្លះមានអារម្មណ៍ថាមានវិញ្ញាណកំណាចនៅជិតខ្លួន ហើយរត់ចេញពីបន្ទប់រៀនដោយភ័យស្លុត។ ប៉ុន្តែ តើអ្វីដែលបានជួយប្អូនស៊ីឡាឲ្យសម្រេចចិត្តចាកចេញពីបន្ទប់រៀនប្រញាប់ម្ល៉េះ? ប្អូនស៊ីឡាបានពន្យល់ថា៖ «មិនយូរមុនរឿងនេះកើតឡើង យើងបានពិភាក្សានៅឯកិច្ចប្រជុំអំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលបណ្ដាលមកពីការប្រើក្ដារដែលមានតួអក្សរសម្រាប់ទស្សន៍ទាយ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំដឹងអ្វីដែលត្រូវធ្វើពេលគេសាកលេងក្ដារនោះ។ ខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ ដូចគម្ពីរបានចែងនៅសុភាសិត ២៧:១១»។ ពិតជាមានប្រយោជន៍មែន! ដែលប្អូនស៊ីឡាបានទៅកិច្ចប្រជុំហើយស្ដាប់កម្មវិធីដោយយកចិត្តទុកដាក់។
១៨. តើអ្នកបានតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៨ សូមឲ្យយើងតាំងចិត្តធ្វើតាមការណែនាំដែលអង្គការរបស់ព្រះផ្ដល់ជូន។ ដោយទៅកិច្ចប្រជុំយ៉ាងទៀងទាត់ អានគម្ពីរ សិក្សាសៀវភៅដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ អធិដ្ឋាន ព្រមទាំងសេពគប់ជាមួយគ្រិស្តសាសនិកដែលមានគំនិតចាស់ទុំ នោះយើងទទួលការណែនាំនិងជំនួយដែលយើងត្រូវការ។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់យើង ហើយលោកមានទំនុកចិត្តថាយើងនិងបន្តធ្វើដូចនេះតទៅទៀត។ យើងពិតជាមានឯកសិទ្ធិខ្ពង់ខ្ពស់មែន ពោលគឺសរសើរតម្កើងនាមព្រះយេហូវ៉ា រក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈ និងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ!
តើអ្នកនៅចាំទេ?
• តើសាថានបង្កឲ្យមានស្ថានភាពនិងទុក្ខលំបាកអ្វីខ្លះ?
• តើអ្វីដែលមានតម្លៃបំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង?
• តើចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាផ្អែកទៅលើអ្វី?
• តើសព្វថ្ងៃព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងតាមវិធីណាខ្លះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៤]
អ្នកមានចំណេះដែលមានតម្លៃ តើចិត្តជំរុញអ្នកឲ្យប្រាប់អ្វីដែលបានរៀនឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
យើងអាចជួយបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
បងស្រីវ៉ាលិនទីណាស្ម័គ្រចិត្តលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈ