វិធីរក្សាចំណងមិត្តភាពក្នុងពិភពលោកដែលគ្មានក្ដីស្រឡាញ់
«ការទាំងនេះជាបង្គាប់របស់ខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក»។—យ៉ូន. ១៥:១៧
១. ហេតុអ្វីបានជាពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១ត្រូវរក្សាឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា?
ក្នុងអំឡុងរាត្រីចុងក្រោយរបស់លោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកលើកទឹកចិត្តអ្នកកាន់តាមដែលស្មោះត្រង់ឲ្យនៅតែធ្វើជាមិត្តនឹងគ្នា។ មិនយូរប៉ុន្មានមុនលោកលើកទឹកចិត្តពួកគាត់ឲ្យធ្វើដូចនេះ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគាត់មានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកនឹងបង្ហាញអ្នកឯទៀតឲ្យដឹងថា ពួកគាត់ជាអ្នកកាន់តាមរបស់លោក។ (យ៉ូន. ១៣:៣៥) ពួកសាវ័កអាចបំពេញកិច្ចការដែលលោកយេស៊ូហៀបនឹងប្រគល់ឲ្យពួកគាត់ ហើយស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដែលមាននៅអនាគតបាន លុះត្រាតែពួកគាត់រក្សាឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា។ ពិតមែន ពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១បានត្រូវគេស្គាល់ទូទៅជាមនុស្សដែលមានភក្ដីភាពដែលពុំអាចកាត់ផ្ដាច់បានចំពោះព្រះនិងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។
២. (ក) តើយើងតាំងចិត្តធ្វើអ្វី? ហើយហេតុអ្វីយើងតាំងចិត្តធ្វើដូចនោះ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីសំណួរអ្វីខ្លះ?
២ សព្វថ្ងៃ យើងពិតជារីករាយសហការជាមួយអង្គការដែលមានទូទាំងពិភពលោកដែលមានសមាជិកធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១! យើងតាំងចិត្តស្ដាប់តាមបង្គាប់របស់លោកយេស៊ូដើម្បីបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ពិតចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ មនុស្សទូទៅមិនស្មោះត្រង់ ហើយមិនមានសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមធម្មជាតិជាមនុស្សទេ។ (២ធី. ៣:១-៣) ចំណងមិត្តភាពដែលពួកគេមានច្រើនតែរាក់កំភែល ហើយច្រើនតែគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ដើម្បីរក្សាអត្តសញ្ញាណជាគ្រិស្តសាសនិកពិត យើងមិនគួរមានចិត្តគំនិតដូចមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះទេ។ បើដូច្នេះ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលសំណួរដូចតទៅនេះ: តើចំណងមិត្តភាពល្អផ្អែកលើអ្វី? តើយើងអាចបានមិត្តល្អតាមវិធីណា? តើយើងប្រហែលជាត្រូវលែងរាប់អានគ្នាជាមិត្តនៅពេលណា? ហើយតើមិត្តសម្លាញ់អាចធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីរក្សាឲ្យមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយគ្នា?
តើចំណងមិត្តភាពល្អផ្អែកលើអ្វី?
៣, ៤. តើចំណងមិត្តភាពដែលរឹងមាំបំផុតផ្អែកលើអ្វី? ហើយហេតុអ្វីបានជាមិត្តភាពដែលមានលក្ខណៈនោះរឹងមាំ?
៣ ចំណងមិត្តភាពរឹងមាំបំផុតផ្អែកលើក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «បើមានខ្មាំងណាមកដែលមានកំឡាំងជាង នោះ២នាក់នឹងអាចទប់ទល់បាន ឯពួរ៣ធ្លុងមិនងាយដាច់ទេ»។ (សាស្ដ. ៤:១២) ចំណងមិត្តភាពអាចស្ថិតស្ថេរយូរអង្វែងបានពេលព្រះយេហូវ៉ាជាធ្លុងទី៣ក្នុងចំណងមិត្តភាពនោះ។
៤ ពិតមែន អ្នកដែលមិនស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាក៏អាចមានចំណងមិត្តភាពដែលនាំឲ្យពួកគេពេញចិត្តដែរ។ ប៉ុន្តែពេលបុគ្គលពីរនាក់ជិតស្និទ្ធនឹងគ្នាពីព្រោះអ្នកទាំងពីរស្រឡាញ់ព្រះ នោះមិត្តភាពរបស់ពួកគាត់នឹងស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។ បើមានការយល់ច្រឡំគ្នា នោះមិត្តសម្លាញ់ពិតនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកតាមរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ ប្រសិនបើអ្នកប្រឆាំងព្រះព្យាយាមបង្កទំនាស់ នោះពួកសត្រូវទាំងនេះនឹងឃើញច្បាស់ថា ចំណងមិត្តភាពដែលពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតមានគឺមិនអាចបំបែកបានឡើយ។ ក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រ អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ទីសំអាងឲ្យឃើញថា ពួកគាត់សុខចិត្តស្លាប់ ជាជាងក្បត់គ្នា។—សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៣:១៦
៥. ហេតុអ្វីបានជាចំណងមិត្តភាពរវាងរូថនិងន៉ាអូមីរឹងមាំនិងស្ថិតស្ថេរយូរអង្វែង?
៥ គ្មានការសង្ស័យអ្វីឡើយ ចំណងមិត្តភាពដែលនាំឲ្យគាប់ចិត្តបំផុតគឺជាមួយអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់រូថនិងន៉ាអូមី។ ស្ត្រីទាំងពីរនេះមានចំណងមិត្តភាពដែលគួរឲ្យកោតស្ងើចណាស់ក្នុងចំណោមចំណងមិត្តភាពដែលបានកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ។ ហេតុអ្វីបានជាចំណងមិត្តភាពរបស់ពួកគាត់រឹងមាំនិងស្ថិតស្ថេរយូរអង្វែង? រូថបានប្រាប់មូលហេតុពេលគាត់និយាយទៅន៉ាអូមីថា៖ «សាសន៍របស់អ្នកម្ដាយនឹងបានជាសាសន៍របស់ខ្ញុំ ហើយព្រះរបស់អ្នកម្ដាយនឹងបានជាព្រះរបស់ខ្ញុំដែរ។ . . . បើសិនជាខ្ញុំឃ្លាតចាកចេញពីអ្នកម្ដាយទៅដោយហេតុអ្វីក្រៅពីសេចក្ដីស្លាប់តែមួយ នោះសូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តនឹងខ្ញុំយ៉ាងដូច្នោះចុះ ហើយលើសទៅទៀតផង»។ (រស់. ១:១៦, ១៧) ទាំងរូថទាំងន៉ាអូមីស្រឡាញ់ព្រះយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ហើយពួកគេឲ្យក្ដីស្រឡាញ់នេះមានអានុភាពលើរបៀបដែលពួកគេប្រព្រឹត្តលើគ្នាទៅវិញទៅមក។ ជាលទ្ធផល ស្ត្រីទាំងពីរទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ា។
វិធីបានមិត្តល្អ
៦-៨. (ក) តើចំណងមិត្តភាពដែលស្ថិតស្ថេរយូរអង្វែងផ្ដើមចេញពីអ្វី? (ខ) តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេចដើម្បីទៅរកគេមុនក្នុងការធ្វើជាមិត្តភក្ដិ?
៦ គំរូរបស់រូថនិងន៉ាអូមីបង្ហាញថា ការមានមិត្តល្អមិនមែនកើតឡើងដោយចៃដន្យទេ។ ចំណងមិត្តភាពនេះផ្អែកលើការស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែចំណងមិត្តភាពដែលស្ថិតស្ថេរយូរអង្វែងផ្ដើមចេញពីការព្យាយាមនិងការលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។ សូម្បីតែបងប្អូនបង្កើតដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងក្រុមគ្រួសារគ្រិស្តសាសនិក ត្រូវខំប្រឹងបង្កើតឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធ។ បើដូច្នេះ តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីបានមិត្តល្អ?
៧ ចូរទៅរកគេមុន។ សាវ័កប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តមិត្តរបស់គាត់ក្នុងក្រុមជំនុំនៅក្រុងរ៉ូមឲ្យ«មានទម្លាប់ទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់»។ (រ៉ូម ១២:១៣) ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានទម្លាប់ ធម្មតាយើងត្រូវធ្វើអ្វីមួយបន្ដិចម្ដងៗជាទៀងទាត់។ ដូចគ្នាដែរ ការមានទម្លាប់ទទួលអ្នកឯទៀតយ៉ាងរាក់ទាក់រួមបញ្ចូលការធ្វើអ្វីមួយបន្ដិចបន្តួចជារឿយៗ។ គ្មានអ្នកណាអាចបង្កើតឲ្យមានទម្លាប់ទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ជំនួសយើងបានទេ។ (សូមអាន សុភាសិត ៣:២៧) វិធីមួយដែលអ្នកអាចទទួលអ្នកឯទៀតគឺ ដោយអញ្ជើញបងប្អូនរួមជំនឿផ្សេងៗក្នុងក្រុមជំនុំឲ្យមកបរិភោគអាហារបន្ដិចបន្តួចជាមួយយើង។ តើអ្នកអាចបង្កើតឲ្យមានទម្លាប់ទទួលបងប្អូនរួមជំនឿក្នុងក្រុមជំនុំបានទេ?
៨ វិធីមួយទៀតដែលអ្នកអាចទៅរកគេមុនដើម្បីបានមិត្តភក្ដិ គឺដោយអញ្ជើញបងប្អូនរួមជំនឿផ្សេងៗឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយគ្នា។ ពេលដែលអ្នកឈរស្ដាប់គូរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយដល់ម្ចាស់ផ្ទះដោយនិយាយយ៉ាងស្មោះអំពីក្ដីស្រឡាញ់ដែលគាត់មានចំពោះព្រះយេហូវ៉ា នោះអ្នកនឹងជិតស្និទ្ធជាមួយគាត់ជាក់ជាមិនខាន។
៩, ១០. តើប៉ូលបានទុកគំរូអ្វីឲ្យយើង? ហើយតើយើងអាចយកតម្រាប់តាមគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ ចូរបើកចិត្តឲ្យទូលាយ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៦:១២, ១៣) តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាគ្មានបងប្អូនរួមជំនឿណាក្នុងក្រុមជំនុំដែលអ្នកអាចធ្វើជាមិត្តទេ? បើធ្លាប់មែន តើនេះដោយសារអ្នកកំណត់ថាបងប្អូនរួមជំនឿប្រភេទណាអាចក្លាយទៅជាមិត្តភក្ដិរបស់អ្នកទេ? សាវ័កប៉ូលទុកគំរូល្អឲ្យយើងស្តីអំពីការបើកចិត្តឲ្យទូលាយ។ ដើមដំបូង គាត់មិនដែលគិតថានឹងអាចជិតស្និទ្ធជាមួយជនជាតិផ្សេងទេ តែនៅទីបំផុត គាត់បានក្លាយទៅជា«សាវ័កសម្រាប់ជនជាតិដទៃ»។—រ៉ូម ១១:១៣
១០ បន្ថែមទៅទៀត ប៉ូលមិនចង់តែមានមិត្តជាមួយនឹងអ្នកអាយុស្រករគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់និងធីម៉ូថេបានក្លាយទៅជាមិត្តជិតស្និទ្ធទោះជាមានអាយុនិងមជ្ឈដ្ឋានខុសគ្នាក៏ដោយ។ សព្វថ្ងៃ បងប្អូនវ័យក្មេងជាច្រើនឲ្យតម្លៃចំពោះមិត្តភាពដែលពួកគាត់មានជាមួយបងប្អូនវ័យចាស់ក្នុងក្រុមជំនុំ។ វ៉ាណេសាដែលមានអាយុ២០ជាង រៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំមានមិត្តភក្ដិជាទីស្រឡាញ់ដែលមានអាយុ៥០ជាង។ អ្វីដែលខ្ញុំអាចប្រាប់មិត្តភក្ដិដែលមានអាយុស្រករខ្ញុំ ខ្ញុំក៏អាចប្រាប់គាត់ដែរ។ ហើយគាត់ស្រឡាញ់ខ្ញុំណាស់»។ តើមិត្តភាពនេះអាចកើតឡើងដោយរបៀបណា? វ៉ាណេសានិយាយថា៖ «ខ្ញុំត្រូវព្យាយាមដើម្បីអាចបានគាត់ជាមិត្ត ជាជាងចាំឲ្យគាត់មករកខ្ញុំ»។ តើអ្នកស្ម័គ្រចិត្តហើយព្យាយាមធ្វើជាមិត្តបងប្អូនរួមជំនឿដែលមានអាយុខុសពីអ្នកទេ? ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រាកដជាឲ្យពរដល់ការព្យាយាមរបស់អ្នក។
១១. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់យ៉ូណាថាននិងដាវីឌ?
១១ មានភក្ដីភាព។ សាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «មិត្រសំឡាញ់រមែងស្រឡាញ់គ្នានៅគ្រប់វេលា ឯបងប្អូនក៏កើតមកសំរាប់គ្រាលំបាកដែរ»។ (សុភ. ១៧:១៧) ពេលសាឡូម៉ូនសរសេរពាក្យទាំងនោះ គាត់ប្រហែលជាគិតអំពីមិត្តភាពដែលឪពុកគាត់ ដាវីឌ មានជាមួយយ៉ូណាថាន។ (១សាំ. ១៨:១) ស្តេចសូលចង់ឲ្យយ៉ូណាថានដែលជាបុត្ររបស់លោក សោយរាជ្យនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលបន្ទាប់ពីលោក។ ប៉ុន្តែយ៉ូណាថានទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាបានរើសដាវីឌឲ្យធ្វើជាស្តេច។ យ៉ូណាថានមិនមែនច្រណែននឹងដាវីឌដូចសូលទេ។ គាត់មិនខឹងទេពេលដាវីឌទទួលការសរសើរពីអ្នកឯទៀត ហើយក៏មិនជឿដោយងងឹតងងុលពេលសូលនិយាយបង្កាច់បង្ខូចដាវីឌដែរ។ (១សាំ. ២០:២៤-៣៤) តើយើងដូចជាយ៉ូណាថានទេ? ពេលមិត្តរបស់យើងទទួលឯកសិទ្ធិ តើយើងជួយអរគាត់ទេ? ពេលគាត់រងទុក្ខវេទនា តើយើងគាំទ្រនិងសម្រាលទុក្ខគាត់ទេ? បើយើងឮគេនិយាយដើមមិត្តភក្ដិយើង តើយើងឆាប់ជឿទេ? ឬតើយើងគាំទ្រមិត្តរបស់យើងដោយស្មោះភក្ដីដូចយ៉ូណាថានទេ?
ពេលត្រូវលែងរាប់អានគ្នាជាមិត្ត
១២-១៤. តើសិស្សគម្ពីរខ្លះប្រឈមមុខការពិបាកអ្វី? ហើយតើយើងអាចជួយពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ ពេលសិស្សគម្ពីរចាប់ផ្ដើមកែប្រែជីវិត គាត់ប្រហែលជាប្រឈមមុខនឹងការពិបាកស្តីអំពីរឿងមិត្តភក្ដិ។ គាត់ប្រហែលជាមានមិត្តភក្ដិដែលគាត់ចូលចិត្តសេពគប់ជាមួយ ដែលមិនរស់នៅសមស្របតាមគោលការណ៍គម្ពីរ។ ពីមុន គាត់ប្រហែលជាធ្លាប់ដើរលេងជាមួយពួកគេយ៉ាងទៀងទាត់។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវគាត់ឃើញថាការប្រព្រឹត្តរបស់មិត្តភក្ដិនោះអាចមានឥទ្ធិពលអាក្រក់លើគាត់ ហើយឃើញថាគាត់ត្រូវកាត់បន្ថយទំនាក់ទំនងជាមួយពួកគេ។ (១កូ. ១៥:៣៣) ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់ប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា បើគាត់មិនសេពគប់ជាមួយមិត្តភក្ដិទាំងនោះ គាត់មិនមានភក្ដីភាពចំពោះពួកគេទេ។
១៣ ប្រសិនបើអ្នកជាសិស្សគម្ពីរដែលឆ្លងកាត់បញ្ហានេះ សូមចាំថាមិត្តភក្ដិស្មោះត្រង់នឹងសប្បាយដោយឃើញថា អ្នកកំពុងខំធ្វើឲ្យជីវិតប្រសើរជាង។ គាត់ក៏ប្រហែលជាចង់ចូលរួមជាមួយអ្នកក្នុងការរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាផងដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ មិត្តភក្ដិមិនស្មោះត្រង់នឹង«ចេះតែនិយាយប្រមាថអ្នក» ពីព្រោះអ្នកមិនបានរត់តាមពួកគេទៅ«ននៀលក្នុងភក់ជ្រាំនៃអបាយមុខ»។ (១ពេ. ៤:៣, ៤) តាមពិត មិនមែនអ្នកទេដែលមិនមានភក្ដីភាព គឺមិត្តភក្ដិទាំងនេះដែលគ្មានភក្ដីភាពចំពោះអ្នក។
១៤ ពេលសិស្សគម្ពីរបានត្រូវមិត្តភក្ដិដែលមិនស្រឡាញ់ព្រះ បោះបង់ចោល នោះសមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំអាចក្លាយទៅជាមិត្តសម្លាញ់របស់គាត់។ (កាឡ. ៦:១០) ចំពោះអស់អ្នកដែលមកកិច្ចប្រជុំដែលកំពុងរៀនគម្ពីរ តើអ្នកស្គាល់ពួកគាត់ទេ? ជួនកាល តើអ្នកអាចរៀបចំឲ្យពួកគាត់មានការសេពគប់ជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿ ហើយទទួលការលើកទឹកចិត្តបានទេ?
១៥, ១៦. (ក) តើយើងគួរប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាបើមិត្តរបស់យើងលែងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងស្រឡាញ់ព្រះ?
១៥ ចុះយ៉ាងណាវិញ បើមិត្តក្នុងក្រុមជំនុំសម្រេចចិត្តបដិសេធព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រហែលជាត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពពីក្រុមជំនុំ? នេះអាចនាំឲ្យអ្នកឈឺចិត្តណាស់។ បងស្រីម្នាក់បានរៀបរាប់ពីអារម្មណ៍របស់គាត់ពេលមិត្តជិតស្និទ្ធលែងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ដោយនិយាយថា៖ «ចិត្តរបស់ខ្ញុំបានខ្ទេចខ្ទាំអស់។ ខ្ញុំស្មានថាមិត្តភក្ដិខ្ញុំរឹងមាំក្នុងសេចក្ដីពិត តែតាមពិតគាត់ខ្សោយវិញ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើគាត់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីគ្រាន់តែផ្គាប់ចិត្តក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ទេ? បន្ទាប់មក ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមគិតអំពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ តើខ្ញុំកំពុងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយមូលហេតុត្រឹមត្រូវទេ?»។ តើបងស្រីនេះបានស៊ូទ្រាំយ៉ាងដូចម្ដេច? គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានផ្ទេរបន្ទុករបស់ខ្ញុំទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំប្ដេជ្ញាចិត្តបង្ហាញឲ្យព្រះយេហូវ៉ាឃើញថា ខ្ញុំស្រឡាញ់លោកខ្លាំងណាស់ មិនគ្រាន់តែដោយសារខ្ញុំមានមិត្តភក្ដិក្នុងអង្គការរបស់លោកប៉ុណ្ណោះទេ»។
១៦ យើងមិនអាចនៅជាមិត្តរបស់ព្រះ បើយើងនៅខាងមនុស្សដែលសម្រេចចិត្តធ្វើជាមិត្តរបស់ពិភពលោក។ យ៉ាកុបដែលជាអ្នកកាន់តាមរបស់លោកយេស៊ូបានសរសេរថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងទេឬថា ការធ្វើជាមិត្តរបស់ពិភពលោកនេះ មានន័យថាធ្វើជាសត្រូវរបស់ព្រះ? ដូច្នេះ អ្នកណាដែលចង់ធ្វើជាមិត្តរបស់ពិភពលោកនេះ អ្នកនោះតាំងខ្លួនជាសត្រូវរបស់ព្រះហើយ»។ (យ៉ា. ៤:៤) យើងអាចបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះដោយទុកចិត្តថា លោកនឹងអាចជួយយើងស៊ូទ្រាំពេលបាត់បង់មិត្តភក្ដិបើយើងមានភក្ដីភាពចំពោះលោក។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១៨:២៥) បងស្រីដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅវគ្គមុនបានសរុបសេចក្ដីដោយពោលថា៖ «ខ្ញុំបានរៀនថា យើងមិនអាចជំរុញឲ្យបុគ្គលណាស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាឬស្រឡាញ់យើងទេ។ នៅទីបំផុត នេះជារឿងដែលគេត្រូវសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង»។ ក៏ប៉ុន្តែ តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីរក្សាឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿដែលនៅតែនៅក្នុងក្រុមជំនុំ?
រក្សាឲ្យមានភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងចំណងមិត្តភាព
១៧. តើមិត្តល្អនិយាយយ៉ាងណាជាមួយគ្នា?
១៧ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងល្អអាចរក្សាឲ្យមានភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងចំណងមិត្តភាព។ កាលដែលអ្នកអានកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរអំពីរូថនិងន៉ាអូមី ដាវីឌយ៉ូណាថាន ប៉ូលនិងធីម៉ូថេ នោះអ្នកនឹងឃើញថាមិត្តល្អនិយាយត្រង់ជាមួយគ្នាដោយឥតលាក់លៀម តែនិយាយដោយបង្ហាញការគោរព។ ស្តីអំពីវិធីដែលយើងគួរប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយអ្នកឯទៀត ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «ចូរឲ្យសម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយភាពសប្បុរស ប្រៀបដូចជាបានត្រូវបង់អំបិល»។ ប៉ូលបានសំដៅទៅលើរបៀបដែលយើងគួរនិយាយជាមួយ«អ្នកក្រៅ» ពោលគឺអ្នកដែលមិនមែនជាបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង។ (កូឡ. ៤:៥, ៦) ច្បាស់ហើយ បើអ្នកដែលមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ាសមនឹងទទួលការគោរពពេលយើងនិយាយជាមួយពួកគេ ចុះទម្រាំដល់បងប្អូនរួមជំនឿក្នុងក្រុមជំនុំវិញ? ពួកគាត់ប្រាកដជាសមនឹងទទួលការគោរពពីយើងលើសជាងទៅទៀត!
១៨, ១៩. តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះដំបូន្មានដែលយើងទទួលពីមិត្តគ្រិស្តសាសនិក? ហើយតើពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុងអេភេសូរទុកគំរូអ្វីឲ្យយើង?
១៨ មិត្តភក្ដិល្អឲ្យតម្លៃទៅលើទស្សនៈរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះពួកគាត់ត្រូវមានការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាដោយបើកចំហហើយដោយភាពសប្បុរស។ ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលមានប្រាជ្ញាបានសរសេរថា៖ «ប្រេងលាបនឹងទឹកអប់ នោះនាំឲ្យចិត្តរីករាយឡើង ឯសេចក្ដីផ្អែមល្ហែមនៃសេចក្ដីដាស់តឿនដ៏អស់ពីចិត្តរបស់ភឿនមិត្រក៏ដូច្នោះដែរ»។ (សុភ. ២៧:៩) តើអ្នកមានទស្សនៈដូចនេះពេលទទួលដំបូន្មានពីមិត្តទេ? (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១៤១:៥) ប្រសិនបើមិត្តភក្ដិប្រាប់ពីកង្វល់របស់គាត់ចំពោះអ្វីដែលអ្នកកំពុងប្រព្រឹត្ត តើអ្នកនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? តើអ្នកចាត់ទុកយោបល់របស់គាត់ជាការប្រព្រឹត្តដែលប្រកបដោយសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ ឬក៏អ្នកបែរជាប្រកាន់នឹងគាត់វិញ?
១៩ សាវ័កប៉ូលមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំអេភេសូរ។ គាត់ទំនងជាស្គាល់បុរសទាំងនោះខ្លះតាំងពីពេលពួកគាត់ក្លាយទៅជាអ្នកជឿ។ ប៉ុន្តែ ក្នុងអំឡុងប្រជុំចុងក្រោយបំផុតជាមួយពួកគាត់ ប៉ូលបានជូនដំបូន្មានត្រង់ៗ។ តើពួកគាត់មានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះដំបូន្មាននោះ? មិត្តសម្លាញ់របស់ប៉ូលមិនប្រកាន់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគាត់អរគុណដែលប៉ូលមានចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះពួកគាត់ ហើយក៏បានស្រក់ទឹកភ្នែកពីព្រោះពួកគាត់នឹងលែងឃើញមុខប៉ូលទៀត។—សកម្ម. ២០:១៧, ២៩, ៣០, ៣៦-៣៨
២០. តើមិត្តដែលប្រកបដោយក្ដីស្រឡាញ់នឹងធ្វើអ្វី?
២០ មិត្តល្អមិនគ្រាន់តែទទួលដំបូន្មានល្អៗប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ផ្ដល់ដំបូន្មានដែរ។ ពិតមែន យើងត្រូវយល់ដឹងពេលណាដែលយើងមិនគួរ«ជ្រៀតជ្រែកក្នុងរឿងអ្នកដទៃ»។ (១ថែ. ៤:១១) ម្យ៉ាងទៀត យើងក៏ត្រូវទទួលស្គាល់ថា «ព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យយើងម្នាក់ៗតាមការប្រព្រឹត្តរបស់យើង»។ (រ៉ូម ១៤:១២) ប៉ុន្តែ ពេលចាំបាច់ មិត្តដែលប្រកបដោយក្ដីស្រឡាញ់នឹងរំលឹកគូកនយ៉ាងសប្បុរសអំពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (១កូ. ៧:៣៩) ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វីបើឃើញថា មិត្តសម្លាញ់របស់អ្នកដែលនៅលីវចាប់ផ្ដើមចាប់ចិត្តស្រឡាញ់បុគ្គលម្នាក់ដែលមិនមែនជាអ្នកបម្រើព្រះ? ដោយព្រោះអ្នកខ្លាចចំណងមិត្តភាពរវាងអ្នកនិងគាត់ប្រេះឆា តើអ្នកនឹងស្ទាក់ស្ទើរប្រាប់គាត់ថា អ្នកបារម្ភអំពីការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ទេ? ចុះបើមិត្តមិនស្ដាប់តាមដំបូន្មានរបស់អ្នក តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី? មិត្តល្អនឹងខំរកជំនួយពីគង្វាលដែលប្រកបដោយក្ដីស្រឡាញ់ដើម្បីជួយមិត្តដែលចាប់ផ្ដើមដើរផ្លូវខុស។ ទង្វើបែបនេះតម្រូវឲ្យអ្នកមានចិត្តក្លាហាន។ ក៏ប៉ុន្តែ ចំណងមិត្តភាពមិនបែកបាក់ទេបើផ្អែកលើក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
២១. ជួនកាល តើយើងគ្រប់គ្នានឹងភ្លាត់ធ្វើអ្វី? ប៉ុន្តែហេតុអ្វីចាំបាច់ឲ្យយើងរក្សាឲ្យមានភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងចំណងមិត្តភាពដែលមានក្នុងក្រុមជំនុំ?
២១ សូមអាន កូឡុស ៣:១៣, ១៤។ ជួនកាល មិត្តរបស់យើងនឹង«មានហេតុត្អូញត្អែរ»អំពីយើង ហើយពួកគាត់ក៏នឹងប្រព្រឹត្តឬនិយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងមួម៉ៅ។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «យើងទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួលជាញឹកញយ»។ (យ៉ា. ៣:២) ប៉ុន្តែ ចំណងមិត្តភាពមិនគ្រាន់តែអាស្រ័យលើចំនួនកំហុសដែលយើងធ្វើខុសទេ តែក៏អាស្រ័យលើការអភ័យទោសទាំងស្រុងនូវកំហុសរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ដូច្នេះ គឺសំខាន់ចាំបាច់ដែលយើងធ្វើឲ្យមានភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងចំណងមិត្តភាពដោយប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាឥតលាក់លៀម ហើយអភ័យទោសគ្នាដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ! បើយើងមានក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ នោះយើងនឹងមាន«ចំណងដែលធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពល្អឥតខ្ចោះ»។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើយើងអាចបានមិត្តល្អយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើប្រហែលជាត្រូវលែងរាប់អានគ្នាជាមិត្តនៅពេលណា?
• តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីរក្សាឲ្យមានភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងចំណងមិត្តភាព?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
តើចំណងមិត្តភាពដែលស្ថិតស្ថេរយូរអង្វែងរវាងរូថនិងន៉ាអូមីផ្អែកលើអ្វី?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
តើអ្នកមានទម្លាប់ទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ជាទៀងទាត់ទេ?