ប្អូនៗវ័យក្មេង តើប្អូនមានគោលដៅអ្វីខ្លះក្នុងជីវិត?
«របៀបដែលខ្ញុំដាល់ មិនដូចជាដាល់ខ្យល់ឡើយ»។—១កូ. ៩:២៦
១, ២. ដើម្បីប្អូនបានជោគជ័យក្នុងជីវិត ពេលដែលប្អូនធំឡើងជាមនុស្សពេញវ័យ តើប្អូនត្រូវមានអ្វី?
ប្រសិនបើប្អូនកំពុងដើរនៅជើងភ្នំដែលប្អូនមិនធ្លាប់ទៅ ហើយថ្ងៃចាប់ផ្ដើមលិចរួចងងឹត តើប្អូនត្រូវការអ្វីដើម្បីធ្វើដំណើរដោយសុវត្ថិភាព? ប្អូនពិតជាត្រូវការផែនទីនិងពិល មែនទេ? ផែនទីនឹងចង្អុលប្រាប់ទីតាំងរបស់ប្អូន ហើយជួយប្អូនឲ្យរកផ្លូវទៅ។ ពិលនឹងជួយបំភ្លឺផ្លូវដើម្បីមិនឲ្យប្អូនវង្វេង។ ប៉ុន្តែ ទាំងផែនទីទាំងពិលនឹងគ្មានប្រយោជន៍ទេ បើប្អូនមិនដឹងថាប្អូននឹងធ្វើដំណើរទៅកន្លែងណា។ ដើម្បីមិនឲ្យប្អូនដើរសាត់អណ្ដែត ប្អូនត្រូវមានទិសដៅច្បាស់លាស់។
២ ប្អូនប្រឈមមុខស្ថានការណ៍ស្រដៀងគ្នាដែរ កាលដែលប្អូនធំឡើងជាមនុស្សពេញវ័យ។ ប្អូនមានផែនទីដែលអាចទុកចិត្តបាន ហើយក៏មានពិលដែរ។ គម្ពីរជាផែនទីដែលអាចជួយប្អូនដឹងថាផ្លូវមួយណាប្អូនត្រូវជ្រើសរើស។ (សុភ. ៣:៥, ៦) សមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួនគឺដូចពិល។ បើសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់ប្អូនទទួលការបង្វឹកបង្ហាត់យ៉ាងត្រឹមត្រូវ វាអាចជួយប្អូនច្រើនណាស់ក្នុងការដើរក្នុងផ្លូវត្រូវ។ (រ៉ូម ២:១៥) ប៉ុន្តែដើម្បីឲ្យប្អូនបានជោគជ័យក្នុងជីវិត ប្អូនក៏ត្រូវដឹងអំពីអ្វីដែលប្អូនចង់សម្រេចក្នុងជីវិតដែរ។ ដូច្នេះ ប្អូនត្រូវមានគោលដៅច្បាស់លាស់។
៣. នៅកូរិនថូសទី១ ៩:២៦ តើប៉ូលចង់សំដៅទៅប្រយោជន៍អ្វីខ្លះដែលមកពីការមានគោលដៅ?
៣ សាវ័កប៉ូលបានសង្ខេបអំពីប្រយោជន៍ដែលមកពីការកំណត់គោលដៅនិងការព្យាយាមដើម្បីសម្រេចគោលដៅទាំងនោះ ពេលគាត់សរសេរថា៖ «របៀបដែលខ្ញុំកំពុងរត់ មិនមែនដូចជារត់ដោយគ្មានគោលដៅទេ។ របៀបដែលខ្ញុំដាល់ មិនដូចជាដាល់ខ្យល់ឡើយ»។ (១កូ. ៩:២៦) ប្រសិនបើប្អូនមានគោលដៅ ប្អូនអាចរត់ដោយមានទំនុកចិត្ត។ មិនយូរទៀត ប្អូននឹងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តសំខាន់ៗស្តីអំពីការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ការងារ អាពាហ៍ពិពាហ៍និងក្រុមគ្រួសារជាដើម។ ជួនកាល ប្អូនប្រហែលមានអារម្មណ៍ថាប្អូនមិនដឹងធ្វើអ្វីទេ ដោយសារមានជម្រើសស្មុគស្មាញពេក។ ប៉ុន្តែ បើប្អូនកំណត់គោលដៅទុកជាមុនដោយផ្អែកលើការសម្រេចចិត្តរបស់ប្អូនចំពោះសេចក្ដីពិតនិងគោលការណ៍ក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ នោះប្អូននឹងមិនចង់ដើរតាមផ្លូវខុសទេ។—២ធី. ៤:៤, ៥
៤, ៥. (ក) តើអ្វីអាចកើតឡើង បើប្អូនមិនកំណត់គោលដៅសម្រាប់ខ្លួនប្អូន? (ខ) ហេតុអ្វីជម្រើសរបស់ប្អូនគួរផ្អែកលើចិត្តរបស់ប្អូនដែលចង់ធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ត?
៤ បើប្អូនមិនកំណត់គោលដៅសម្រាប់ខ្លួនប្អូនទេ នោះមនុស្សស្រករប្អូននិងគ្រូៗប្អូន ទំនងជាជំរុញចិត្តប្អូនឲ្យធ្វើអ្វីដែលពួកគេគិតថាត្រឹមត្រូវសម្រាប់ប្អូន។ ប៉ុន្តែទោះបីប្អូនមានគោលដៅច្បាស់លាស់ក៏ដោយ ក៏អ្នកខ្លះប្រហែលនៅតែឲ្យយោបល់របស់ពួកគេដែរ។ ពេលដែលប្អូនស្ដាប់យោបល់របស់ពួកគេ សូមសួរខ្លួនប្អូនថា ‹តើគោលដៅដែលពួកគេនិយាយ នឹងជួយខ្ញុំកាលដែលខ្ញុំនៅក្មេង ឲ្យនឹកចាំពីព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត ឬនឹងបំបែរអារម្មណ៍ខ្ញុំមិនឲ្យធ្វើដូច្នេះវិញ?›។—សូមអាន សាស្ដា ១២:១
៥ ហេតុអ្វីជម្រើសរបស់ប្អូនក្នុងជីវិត គួរផ្អែកលើចិត្តរបស់ប្អូនដែលចង់ធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ត? មូលហេតុមួយគឺថាព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងនូវរបស់ល្អៗទាំងអស់ដែលយើងមាន។ (យ៉ា. ១:១៧) តាមពិត មនុស្សគ្រប់រូបជំពាក់គុណព្រះ។ (បប. ៤:១១) ចំពោះប្អូន កាលណាប្អូនកំណត់គោលដៅ គ្មានអ្វីដែលប្រសើរជាងការបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដោយគិតអំពីលោកទេ មែនទេ? ចូរយើងពិចារណាថាគោលដៅល្អប្រសើរណាខ្លះដែលគួរសម្រេចឲ្យបាន ហើយថាប្អូនត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីសម្រេចបានគោលដៅទាំងនោះ។
តើគោលដៅអ្វីខ្លះដែលប្អូនអាចកំណត់?
៦. តើគោលដៅសំខាន់ចម្បងអ្វីដែលប្អូនអាចកំណត់? ហើយហេតុអ្វី?
៦ ដូចបានរៀបរាប់នៅអត្ថបទមុន គោលដៅសំខាន់ចម្បងដែលប្អូនអាចកំណត់ គឺបញ្ជាក់ឲ្យខ្លួនប្អូនជឿថា អ្វីដែលគម្ពីរចែងគឺជាសេចក្ដីពិត។ (រ៉ូម ១២:២; ២កូ. ១៣:៥) មនុស្សស្រករប្អូនប្រហែលជឿលើការវិវត្តន៍ឬសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិតផ្សេងៗខាងសាសនា ដោយសារអ្នកឯទៀតបានប្រាប់ពួកគេថានេះជាអ្វីដែលពួកគេគួរជឿ។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្អូនមិនត្រូវជឿអ្វីមួយដោយសារអ្នកឯទៀតចង់ឲ្យប្អូនជឿនោះទេ។ សូមចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យប្អូនបម្រើលោកឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:៣៦, ៣៧) បិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ចង់ឲ្យប្អូនបណ្ដុះជំនឿដោយមានទីសំអាង។—ហេ. ១១:១
៧, ៨. (ក) ស្តីអំពីគោលដៅដែលអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលខ្លី តើប្អូនអាចកំណត់គោលដៅអ្វីខ្លះដែលនឹងជួយប្អូនឲ្យពង្រឹងជំនឿប្អូន? (ខ) តើប្អូននឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលប្អូនសម្រេចបានគោលដៅខ្លះៗទាំងនេះ?
៧ ដើម្បីពង្រឹងជំនឿ ជាការល្អឲ្យប្អូនកំណត់គោលដៅដែលអាចសម្រេចបានក្នុងរយៈពេលខ្លី។ គោលដៅមួយគឺឲ្យប្អូនអធិដ្ឋានរៀងរាល់ថ្ងៃ។ ដើម្បីជួយប្អូនឲ្យអធិដ្ឋានចំៗ និងមិនឲ្យអធិដ្ឋានច្រំដែល ប្អូនអាចចាំក្នុងគំនិតឬកត់ទុកអ្វីៗដែលកើតឡើងក្នុងថ្ងៃនោះដែលប្អូនចង់បញ្ចូលក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ប្អូន។ សូមកុំអធិដ្ឋានតែពីការពិបាកដែលប្អូនប្រឈមមុខប៉ុណ្ណោះ តែសូមអធិដ្ឋានអំពីអ្វីៗដែលធ្វើឲ្យប្អូនសប្បាយដែរ។ (ភី. ៤:៦) គោលដៅមួយទៀត គឺឲ្យប្អូនអានគម្ពីររាល់ថ្ងៃ។ តើប្អូនដឹងទេថា បើប្អូនអានគម្ពីរប្រហែលបួនទំព័រក្នុងមួយថ្ងៃ ប្អូននឹងអាចអានគម្ពីរទាំងមូលចប់ក្នុងរយៈពេលតែមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ទំនុកតម្កើង ១:១, ២ចែងថា៖ ‹មានពរហើយ អ្នកណាដែល . . . ត្រេកអរតែនឹងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក៏រំពឹងគិតក្នុងក្រឹត្យវិន័យទ្រង់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដែរ›។
៨ គោលដៅទី៣ដែលអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលខ្លី ដែលប្អូនអាចកំណត់ គឺរៀបចំទុកជាមុននូវចម្លើយសម្រាប់កិច្ចប្រជុំនីមួយៗ។ មុនដំបូង ប្អូនអាចអានចម្លើយឬបទគម្ពីរមួយ។ ក្រោយមក ប្អូនអាចកំណត់គោលដៅឆ្លើយដោយចេញពីចិត្ត។ ពិតមែន រាល់លើកដែលប្អូនឆ្លើយ គឺហាក់ដូចជាប្អូនជូនអំណោយទៅព្រះយេហូវ៉ា។ (ហេ. ១៣:១៥) ពេលដែលប្អូនសម្រេចបានគោលដៅខ្លះទាំងនេះ ប្អូននឹងកាន់តែមានទំនុកចិត្ត មានចិត្តកតញ្ញូចំពោះព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយប្អូនអាចចាប់ផ្ដើមកំណត់គោលដៅដែលអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលវែង។
៩. បើប្អូនមិនទាន់ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយទេ តើគោលដៅណាខ្លះដែលអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលវែង ដែលប្អូនអាចកំណត់សម្រាប់ខ្លួនប្អូន?
៩ តើគោលដៅណាខ្លះដែលអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលវែង ដែលប្អូនអាចកំណត់សម្រាប់ខ្លួនប្អូន? បើប្អូនមិនទាន់ចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជាសាធារណៈទេ គោលដៅដែលអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលវែង ដែលប្អូនអាចកំណត់ គឺក្លាយទៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយ។ ពេលដែលប្អូនសម្រេចបានគោលដៅដែលប្រកបដោយកិត្ដិយសនេះ ប្អូននឹងចង់ធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលមានប្រសិទ្ធភាព ហើយផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងទៀងទាត់ដោយមិនអាក់ខានមួយខែឡើយ។ ប្អូនក៏នឹងចង់រៀនប្រើគម្ពីរក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដែរ។ កាលដែលប្អូនធ្វើដូច្នេះ ប្អូនទំនងជាចូលចិត្តផ្សព្វផ្សាយកាន់តែច្រើនឡើង។ ក្រោយមក ប្អូនអាចបង្កើនចំនួនម៉ោងដែលប្អូនចំណាយក្នុងការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ហើយព្យាយាមបង្រៀនគម្ពីរដល់អ្នកឯទៀត។ បើប្អូនមិនទាន់ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកទេ ជាការល្អដែលប្អូនខំឲ្យមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹក ហើយក្លាយជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដែលបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ។ គ្មានគោលដៅណាដែលប្រសើរជាងនេះទេ មែនទេ?
១០, ១១. តើប្អូនៗវ័យក្មេងដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកហើយ អាចកំណត់គោលដៅអ្វីខ្លះដែលអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលវែង?
១០ បើប្អូនជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកហើយ មានគោលដៅខ្លះដែលប្អូនអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលវែង។ ម្ដងម្កាល ប្អូនប្រហែលចង់ជួយផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ដែលក្រុមជំនុំផ្សេងៗកម្របានផ្សព្វផ្សាយ។ ប្អូនប្រហែលសម្រេចចិត្តប្រើកម្លាំងនិងសុខភាពល្អរបស់ប្អូនដើម្បីធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយឬជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល។ អ្នកត្រួសត្រាយរាប់ម៉ឺននាក់ដែលមានចិត្តសប្បាយក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយពេញពេល នឹងប្រាប់ប្អូនថាកិច្ចបម្រើនេះជាវិធីល្អបំផុតដើម្បីនឹកចាំព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត កាលដែលប្អូននៅយុវវ័យ។ នេះជាគោលដៅដែលប្អូនអាចសម្រេចបាន ពេលដែលប្អូនរស់នៅជាមួយឪពុកម្ដាយ។ ការដែលប្អូនសម្រេចគោលដៅទាំងនោះ ក៏នឹងធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំរបស់ប្អូនទទួលប្រយោជន៍ដែរ។
១១ គោលដៅឯទៀតដែលអាចសម្រេចបានក្នុងរយៈពេលវែង អាចបើកឱកាសឲ្យប្អូនចេញទៅបម្រើនៅកន្លែងផ្សេងក្រៅពីក្រុមជំនុំរបស់ប្អូន។ ជាឧទាហរណ៍ ប្អូនអាចគ្រោងទៅបម្រើនៅតំបន់មួយទៀតឬនៅប្រទេសមួយទៀតដែលត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាង។ ប្អូនប្រហែលចង់ជួយសង់សាលប្រជុំឬអគារនៃការិយាល័យសាខានៅប្រទេសក្រៅ។ ប្អូនក៏អាចបម្រើនៅបេតអែលឬក្លាយជាសាសនទូតដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការទទួលការជ្រមុជទឹកជាគោលដៅសំខាន់ទី១ដែលប្អូនត្រូវសម្រេច មុនប្អូនឈានទៅសម្រេចគោលដៅដែលអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលវែងដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ។ បើប្អូនមិនទាន់បានទទួលការជ្រមុជទឹកទេ សូមពិចារណាថាការសម្រេចគោលដៅនេះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
សម្រេចគោលដៅទទួលការជ្រមុជទឹក
១២. តើអ្នកខ្លះទទួលការជ្រមុជទឹកដោយមានមូលហេតុអ្វីខ្លះ? ហេតុអ្វីមូលហេតុទាំងនេះគឺមិនគ្រប់គ្រាន់?
១២ តើប្អូនគិតថាយើងទទួលការជ្រមុជទឹកក្នុងបំណងអ្វី? អ្នកខ្លះប្រហែលគិតថាគឺដើម្បីការពារពួកគេកុំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ អ្នកឯទៀតប្រហែលមានអារម្មណ៍ថាពួកគេគួរទទួលការជ្រមុជទឹក ពីព្រោះមនុស្សស្រករគេបានទទួលការជ្រមុជទឹកហើយ។ រីឯប្អូនៗខ្លះទៀតប្រហែលចង់ធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយពួកគេពេញចិត្ត។ ក៏ប៉ុន្តែ ការជ្រមុជទឹកមិនបញ្ឈប់ប្អូនមិនឲ្យធ្វើអ្វីដែលខុសដែលប្អូនចង់ធ្វើដោយលួចលាក់ទេ។ ម្យ៉ាងទៀតប្អូនក៏មិនត្រូវទទួលការជ្រមុជទឹកដោយសារអ្នកឯទៀតបង្ខិតបង្ខំប្អូនឡើយ។ ប្អូនគួរទទួលការជ្រមុជទឹក កាលណាប្អូនយល់ច្បាស់ថាការធ្វើជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ ហើយពេលប្អូនប្រាកដថាប្អូនបានត្រៀមខ្លួន ហើយចង់ទទួលភារកិច្ចនេះ។—សាស្ដ. ៥:៤, ៥
១៣. ហេតុអ្វីប្អូនគួរទទួលការជ្រមុជទឹក?
១៣ មូលហេតុមួយដែលយើងទទួលការជ្រមុជទឹកគឺដោយសារលោកយេស៊ូបានបង្គាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យ«បង្រៀនមនុស្ស . . . ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាម[លោក] ហើយជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេ»។ លោកក៏បានទុកគំរូដោយទទួលការជ្រមុជទឹកដែរ។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០; ម៉ាកុស ១:៩) មួយវិញទៀត ការជ្រមុជទឹកគឺជាដំណាក់កាលមួយដ៏សំខាន់សម្រាប់ពួកអ្នកដែលចង់ទទួលការសង្គ្រោះ។ បន្ទាប់ពីបានរៀបរាប់ថាណូអេបានសង់ទូកធំដែលគាត់និងក្រុមគ្រួសារគាត់បានរួចជីវិតពេលមានទឹកជំនន់ សាវ័កពេត្រុសបានស្រដីថា៖ «ព្រឹត្ដិការណ៍នោះជានិមិត្តរូបនៃអ្វីដែលកំពុងសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាឥឡូវនេះ ពោលគឺការជ្រមុជទឹក . . . តាមរយៈការប្រោសលោកយេស៊ូគ្រិស្តឲ្យរស់ឡើងវិញ»។ (១ពេ. ៣:២០, ២១) នេះមិនបានសេចក្ដីថាប្អូនទទួលការជ្រមុជទឹកក្នុងបំណងតែទទួលការសង្គ្រោះប៉ុណ្ណោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្អូនទទួលការជ្រមុជទឹកពីព្រោះប្អូនស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយចង់បម្រើលោកអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីព្រលឹង អស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត និងអស់ពីកម្លាំងកាយ។—ម៉ាក. ១២:២៩, ៣០
១៤. ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះស្ទាក់ស្ទើរទទួលការជ្រមុជទឹក? ប៉ុន្តែតើគម្ពីរពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់ប្អូនយ៉ាងណា?
១៤ អ្នកខ្លះប្រហែលរារែកទទួលការជ្រមុជទឹកដោយសារខ្លាចថាពួកគេអាចត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ពេលក្រោយៗមក។ តើប្អូនខ្លាចយ៉ាងនេះឬ? បើមែន ការខ្លាចបែបនេះមិនខុសទាស់អ្វីទេ ព្រោះនេះអាចបញ្ជាក់ថាប្អូនយល់អំពីភារកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរដែលមកពីការធ្វើជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ តើប្រហែលមានមូលហេតុផ្សេងទៀតដែលប្អូនស្ទាក់ស្ទើរទទួលការជ្រមុជទឹកឬទេ? ប្អូនប្រហែលមិនទាន់ជឿជាក់ទេថា ការរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះគឺជាគន្លងជីវិតប្រសើរបំផុត។ ក្នុងករណីនេះ ការគិតអំពីផលវិបាកដែលពួកអ្នកមិនអើពើនឹងខ្នាតតម្រាគម្ពីរទទួល អាចជួយប្អូនឲ្យសម្រេចចិត្ត។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្អូនប្រហែលស្រឡាញ់ខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ តែមិនទុកចិត្តខ្លួនប្អូនថាអាចធ្វើតាមខ្នាតតម្រានោះបានទេ។ តាមពិត បើប្អូនមានអារម្មណ៍បែបនេះ នោះបង្ហាញថាប្អូនមានចិត្តរាបទាប។ យ៉ាងណាមិញ គម្ពីរចែងថា ចិត្តរបស់មនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងអស់គឺជាគ្រឿងបញ្ឆោតឬវៀចវេរ។ (យេ. ១៧:៩) ប៉ុន្តែ ប្អូនអាចបានជោគជ័យ បើប្អូន‹ប្រយ័ត្ននឹងប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះ›ជានិច្ច។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១១៩:៩) ទោះជាមានមូលហេតុណាក្ដីដែលធ្វើឲ្យប្អូនស្ទាក់ស្ទើរទទួលការជ្រមុជទឹក ប្អូនត្រូវដោះស្រាយបញ្ហានេះនិងការព្រួយបារម្ភរបស់ប្អូន។
១៥, ១៦. តើប្អូនអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាប្អូនបានត្រៀមលក្ខណៈដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹក?
១៥ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី តើប្អូនអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាប្អូនបានត្រៀមលក្ខណៈដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹក? វិធីមួយគឺប្អូនសួរខ្លួនប្អូនថា‹តើខ្ញុំអាចពន្យល់សេចក្ដីបង្រៀនបឋមក្នុងគម្ពីរដល់អ្នកឯទៀតឬទេ? តើខ្ញុំចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយឬទេ សូម្បីតែពេលឪពុកម្ដាយខ្ញុំមិនផ្សព្វផ្សាយក៏ដោយ? តើខ្ញុំព្យាយាមទៅកិច្ចប្រជុំទាំងអស់ឬទេ? តើខ្ញុំអាចចាំពេលដែលខ្ញុំទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំពីមនុស្សស្រករខ្ញុំឬទេ? តើខ្ញុំនឹងបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឬទេ សូម្បីតែឪពុកម្ដាយខ្ញុំនិងមិត្តភក្ដិខ្ញុំឈប់ធ្វើដូច្នេះក៏ដោយ? តើខ្ញុំបានអធិដ្ឋានអំពីចំណងមេត្រីភាពរបស់ខ្ញុំជាមួយព្រះឬទេ? តើខ្ញុំពិតជាបានអធិដ្ឋានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាដោយឥតសំចៃឬទេ?›។
១៦ ការជ្រមុជទឹកគឺជាព្រឹត្ដិការណ៍មួយដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើជីវិតយើង ហើយមិនមែនជារឿងមួយដែលយើងអាចមើលស្រាលបានទេ។ តើប្អូនមានគំនិតចាស់ទុំល្មមពិចារណាយ៉ាងដិតដល់អំពីដំណាក់កាលនេះឬទេ? មានគំនិតចាស់ទុំមិនគ្រាន់តែមានន័យថាមានសមត្ថភាពថ្លែងសុន្ទរកថាយ៉ាងល្អនៅលើវេទិកាឬចេះឆ្លើយគួរឲ្យសរសើរនៅកិច្ចប្រជុំប៉ុណ្ណោះទេ។ មានគំនិតចាស់ទុំតម្រូវឲ្យមានសមត្ថភាពធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលផ្អែកលើការយល់ដឹងអំពីគោលការណ៍គម្ពីរ។ (សូមអាន ហេប្រឺ ៥:១៤) បើប្អូនមានភាពចាស់ទុំដើម្បីធ្វើដូច្នេះ ប្អូនអាចទទួលឯកសិទ្ធិដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ពោលគឺបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត ហើយរស់នៅតាមរបៀបដែលបង្ហាញថាប្អូនពិតជាបានប្រគល់ខ្លួនជូនលោកមែន។
១៧. តើអ្វីនឹងជួយប្អូនឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដែលប្អូនអាចមាន ក្រោយប្អូនទទួលការជ្រមុជទឹក?
១៧ ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីបានទទួលការជ្រមុជទឹក ប្អូនប្រហែលបម្រើព្រះដោយមានចិត្តរំភើបជាខ្លាំង។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មាន ប្អូនប្រហែលជួបប្រទះទុក្ខលំបាកដែលល្បងលជំនឿនិងភាពរឹងប៊ឹងរបស់ប្អូន។ (២ធី. ៣:១២) កុំមានអារម្មណ៍ថាប្អូនត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនេះតែម្នាក់ឯង។ ចូរសុំយោបល់ពីឪពុកម្ដាយប្អូន។ ចូរសុំអ្នកដែលមានភាពចាស់ទុំនៅក្នុងក្រុមជំនុំឲ្យជួយប្អូន។ ចូររក្សាមិត្តភាពជាមួយពួកអ្នកដែលនឹងគាំទ្រប្អូន។ សូមកុំភ្លេចថាព្រះយេហូវ៉ាគិតអំពីប្អូន ហើយលោកនឹងឲ្យប្អូននូវកម្លាំងដែលប្អូនត្រូវការដើម្បីប្រឈមមុខនឹងស្ថានការណ៍ណាក៏ដោយដែលអាចកើតឡើង។—១ពេ. ៥:៦, ៧
តើប្អូនអាចសម្រេចគោលដៅរបស់ប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨, ១៩. តើប្អូនអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការពិនិត្យមើលអ្វីៗដែលប្អូនចាត់ទុកជាអាទិភាព?
១៨ ទោះជាប្អូនមានបំណងល្អបំផុតក៏ដោយ តើប្អូនហាក់ដូចជាមិនមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលប្អូនចង់និងត្រូវធ្វើឬទេ? បើដូច្នេះមែន ប្អូនគួរពិនិត្យមើលអ្វីដែលប្អូនចាត់ទុកថាសំខាន់បំផុតចំពោះប្អូន។ ជាឧទាហរណ៍ សូមយកធុងមួយ រួចដាក់ដុំថ្មធំៗបីបួនដុំក្នុងធុងនោះ។ បន្ទាប់មកដាក់ខ្សាច់ឲ្យពេញធុង។ ប្អូនមានធុងមួយដែលពេញទៅដោយដុំថ្មនិងខ្សាច់។ សូមចាក់ថ្មនិងខ្សាច់ចេញពីធុង តែកុំចោលវា។ លើកនេះ សូមចាក់ខ្សាច់ចូលក្នុងធុងមុន បន្ទាប់មកដាក់ដុំថ្មទៅក្នុងធុងនោះ។ ដាក់ថ្មមិនចុះទេ មែនទេ? នេះគឺដោយសារប្អូនដាក់ខ្សាច់ចូលក្នុងធុងមុន។
១៩ ប្អូនមានការពិបាកដូចនេះ ពេលប្អូនប្រើពេលវេលា។ បើប្អូនចាត់ទុកអ្វីៗដូចជាការកម្សាន្តជាអាទិភាព ប្អូននឹងមិនមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតទេ ពោលគឺកិច្ចការដែលទាក់ទងនឹងការបម្រើព្រះ។ ប៉ុន្តែ បើប្អូនធ្វើតាមការដាស់តឿនពីគម្ពីរដើម្បី«ឲ្យដឹងប្រាកដថាការអ្វីដែលសំខាន់ជាង» នោះប្អូននឹងមានពេលដើម្បីបម្រើព្រះផងនិងដើម្បីកម្សាន្តសប្បាយខ្លះផងដែរ។—ភី. ១:១០
២០. ប្រសិនបើប្អូនមានការតានតឹងចិត្តនិងការសង្ស័យ កាលដែលប្អូនព្យាយាមសម្រេចគោលដៅ តើប្អូនគួរធ្វើអ្វី?
២០ កាលដែលប្អូនព្យាយាមសម្រេចគោលដៅដែលរួមទាំងការជ្រមុជទឹក ជួនកាលប្អូនប្រហែលមានការតានតឹងចិត្តនិងការសង្ស័យ។ ពេលប្អូនមានអារម្មណ៍បែបនេះ ‹ចូរផ្ទេរបន្ទុករបស់ប្អូនទៅលើព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់នឹងជួយគាំទ្រប្អូន›។ (ទំនុក. ៥៥:២២) បច្ចុប្បន្ននេះ ប្អូនមានឱកាសចូលរួមកិច្ចការដ៏សំខាន់បំផុតដែលធ្វើឲ្យប្អូនរំភើបចិត្តក្រៃលែងក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ ពោលគឺកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀននៅទូទាំងពិភពលោក។ (សកម្ម. ១:៨) ប្អូនអាចសម្រេចចិត្តមិនចូលរួមកិច្ចការនេះ ឬប្អូនអាចរួមចំណែកយ៉ាងសកម្មក្នុងកិច្ចការដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្តនេះ។ សូមកុំស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការប្រើសមត្ថភាពរបស់ប្អូនដើម្បីបម្រើព្រះនិងដើម្បីគាំទ្ររាជាណាចក្ររបស់លោក។ ប្អូននឹងមិនស្ដាយក្រោយទាល់តែសោះដោយបានបម្រើ‹ព្រះដ៏បង្កើតខ្លួន ក្នុងគ្រាដែលប្អូននៅក្មេង›។—សាស្ដ. ១២:១
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីប្អូនគួរកំណត់គោលដៅ?
• តើមានគោលដៅដ៏ល្អប្រសើរណាខ្លះដែលប្អូនគួរសម្រេចឲ្យបាន?
• តើការសម្រេចគោលដៅទទួលការជ្រមុជទឹករួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
• តើការពិនិត្យមើលអ្វីៗដែលប្អូនចាត់ទុកជាអាទិភាពជួយប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យសម្រេចគោលដៅរបស់ប្អូន?
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
តើប្អូនមានគោលដៅ អានគម្ពីររាល់ថ្ងៃឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២២]
តើអ្វីនឹងជួយប្អូនឲ្យសម្រេចគោលដៅទទួលការជ្រមុជទឹក?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
តើប្អូនទាញមេរៀនអ្វី ពីឧទាហរណ៍នេះ?