ជួយពួកបុរសឲ្យរីកចម្រើនក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ
«ចាប់តាំងពីឥឡូវនេះទៅ អ្នកនឹងនេសាទមនុស្សវិញ»។—លូក. ៥:១០
១, ២. (ក) តើពួកបុរសបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់លោកយេស៊ូ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
ក្នុងអំឡុងពេលធ្វើដំណើរផ្សព្វផ្សាយពាសពេញស្រុកកាលីឡេ លោកយេស៊ូនិងអ្នកកាន់តាមលោកបានចុះទូកចេញពីកន្លែងនោះទៅកន្លែងមួយឆ្ងាយពីគេ។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនបានដើរទៅតាមលោក។ ពួកអ្នកដែលបានមកនៅថ្ងៃនោះមាន«បុរសប្រហែលប្រាំពាន់នាក់ ដោយមិនរាប់ទាំងស្ត្រីនិងកូនក្មេង»ទេ។ (ម៉ាថ. ១៤:២១) នៅពេលមួយទៀត បណ្ដាជនបានមកឯលោកយេស៊ូដោយមានបំណងចង់ឲ្យលោកធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយនិងស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់លោក។ នៅពេលនោះមាន«បុរសចំនួនបួនពាន់នាក់ ដោយមិនរាប់ទាំងស្ត្រីនិងកូនក្មេង»ឡើយ។ (ម៉ាថ. ១៥:៣៨) តាមខនេះយើងឃើញថា មានបុរសជាច្រើននៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលបានមកឯលោកយេស៊ូ ហើយពួកគេបានបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក។ តាមពិត លោកបានសង្ឃឹមថាមានមនុស្សច្រើនថែមទៀតក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោក ព្រោះក្រោយពីលោកបានធ្វើការអស្ចារ្យក្នុងការនេសាទត្រី លោកយេស៊ូបានប្រាប់ស៊ីម៉ូនដែលជាអ្នកកាន់តាមថា៖ «ចាប់តាំងពីឥឡូវនេះទៅ អ្នកនឹងនេសាទមនុស្សវិញ»។ (លូក. ៥:១០) លោកយេស៊ូចង់មានន័យថា កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់ពួកគេប្រៀបដូចជាការនេសាទត្រី។ លោកអាចជួយពួកគេឲ្យស្វែងរកមនុស្សជាច្រើនដែលនឹងជឿសេចក្ដីពិត។ ក្នុងចំណោមពួកអ្នកទាំងនោះនឹងមានបុរសជាច្រើន។
២ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកបុរសក៏បានបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ ហើយធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀនទាំងនោះដែរ។ (ម៉ាថ. ៥:៣) ក៏ប៉ុន្តែ បុរសជាច្រើនបានរាថយ ហើយមិនបានរីកចម្រើនក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះទេ។ តើយើងអាចជួយពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច? ទោះជាលោកយេស៊ូមិនបានបង្កើតកម្មវិធីពិសេសដើម្បីស្វែងរកពួកបុរសក្ដី លោកប្រាកដជាបាននិយាយអំពីរឿងផ្សេងៗដែលពួកបុរសនៅសម័យនោះចាប់អារម្មណ៍។ ដោយធ្វើតាមគំរូរបស់លោក សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចជួយពួកបុរសឲ្យត្រៀមខ្លួនដើម្បីទប់ទល់នឹងគំនិតបីយ៉ាងរបស់មនុស្សទូទៅនៅសព្វថ្ងៃនេះ: (១) ការរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិត (២) ការខ្លាចចំពោះទស្សនៈរបស់មនុស្សទូទៅ និង(៣) ការមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់។
ការរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិត
៣, ៤. (ក) តើបុរសជាច្រើនចាត់ទុកអ្វីគឺសំខាន់បំផុត? (ខ) ហេតុអ្វីបុរសខ្លះចាត់ទុករឿងជីវភាពជាអ្វីដែលសំខាន់ជាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ?
៣ អ្នកជំនាញខាងច្បាប់ម្នាក់បានមកឯលោកយេស៊ូ ហើយនិយាយថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំនឹងទៅតាមលោក ទោះជាលោកទៅទីណាក៏ដោយ»។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលលោកយេស៊ូបានប្រាប់គាត់ថា៖ «កូនមនុស្សគ្មានកន្លែងស្នាក់នៅទេ» អ្នកជំនាញខាងច្បាប់នោះបានប្ដូរចិត្តវិញ។ តាមមើលទៅ ការមិនដឹងច្បាស់ថាគាត់នឹងបរិភោគអ្វី ឬកន្លែងណាដែលគាត់នឹងស្នាក់នៅគឺជាអ្វីដែលអ្នកជំនាញខាងច្បាប់នោះមិនអាចទទួលយកបានទេ ព្រោះគ្មានភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញថាគាត់បានក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តឡើយ។—ម៉ាថ. ៨:១៩, ២០
៤ បុរសច្រើនតែចាត់ទុករឿងជីវភាពជាអ្វីដែលសំខាន់ជាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ ការទទួលការអប់រំខ្ពស់ និងមានការងារល្អដែលជាប់លាប់ ជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតសម្រាប់បុរសជាច្រើននាក់។ តាមគំនិតរបស់ពួកគេ រង្វាន់ដែលមកពីការធ្វើជាអ្នកមានជាអ្វីដែលសំខាន់ជាងប្រយោជន៍ដែលអាចមកពីការសិក្សាគម្ពីរ និងការធ្វើឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះ។ ពួកគេប្រហែលជាចាប់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀនមែន ប៉ុន្តែ«ការខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវភាពនៅសម័យនេះ និងការល្បួងនៃទ្រព្យសម្បត្ដិ»បានចូលមកគ្របបាំងចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេ។ (ម៉ាក. ៤:១៨, ១៩) សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលលោកយេស៊ូបានជួយពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យកែប្រែទស្សនៈរបស់ពួកគេស្តីអំពីអ្វីដែលសំខាន់បំផុត។
៥, ៦. តើអ្វីបានជួយអនទ្រេ ពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានឲ្យចាត់ទុកថាកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយគឺសំខាន់ជាងការរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិត?
៥ អនទ្រេនិងបងប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះស៊ីម៉ូនពេត្រុសជាដៃគូក្នុងការប្រកបរបរនេសាទត្រី។ យ៉ូហាន បងប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ាកុប និងឪពុករបស់ពួកគាត់ឈ្មោះសេបេដេក៏ប្រកបរបរជាអ្នកនេសាទត្រីដែរ។ មុខរបររបស់ពួកគាត់បានដំណើរការយ៉ាងល្អដោយសារពួកគាត់អាចជួលពួកកូនឈ្នួលបាន។ (ម៉ាក. ១:១៦-២០) នៅលើកដំបូង ពេលដែលអនទ្រេនិងយ៉ូហានរៀនអំពីលោកយេស៊ូពីយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក ពួកគាត់បានជឿជាក់ថាពួកគាត់បានរកឃើញមេស្ស៊ីហើយ។ អនទ្រេបានប្រាប់ដំណឹងនេះដល់ស៊ីម៉ូនពេត្រុសដែលជាបងប្រុសរបស់គាត់ ហើយយ៉ូហានក៏ប្រហែលជាបានប្រាប់ដល់យ៉ាកុបដែលជាបងប្រុសរបស់គាត់ដែរ។ (យ៉ូន. ១:២៩, ៣៥-៤១) ក្នុងអំឡុងប៉ុន្មានខែក្រោយមក ពួកគាត់ទាំងបួននាក់បានចំណាយពេលជាមួយលោកយេស៊ូកាលដែលលោកផ្សព្វផ្សាយនៅស្រុកកាលីឡេ ស្រុកយូដា និងស្រុកសាម៉ារី។ ក្រោយមក អ្នកកាន់តាមទាំងបួននាក់នេះបានត្រឡប់ទៅប្រកបមុខរបររបស់ពួកគាត់វិញ។ ពួកគាត់មានចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ប៉ុន្តែនៅពេលនោះ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយមិនមែនជាអ្វីសំខាន់បំផុតសម្រាប់ពួកគាត់ទេ។
៦ ប៉ុន្មានខែក្រោយមក លោកយេស៊ូបានអញ្ជើញពេត្រុសនិងអនទ្រេឲ្យមកតាមលោក ហើយធ្វើជា«អ្នកនេសាទមនុស្ស»។ តើពួកគាត់ទាំងពីរនាក់បានធ្វើយ៉ាងណា? «ពួកគាត់បានទុកសំណាញ់ចោលភ្លាម ហើយក៏ទៅតាមលោក»។ ចំណែកឯយ៉ាកុបនិងយ៉ូហានក៏បានធ្វើដូច្នេះដែរ គឺពួកគាត់បាន«ចាកចេញពីឪពុកនិងទូក ហើយបានទៅតាមលោកភ្លាម»។ (ម៉ាថ. ៤:១៨-២២) តើអ្វីបានជួយបុរសទាំងនេះឲ្យចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើពេញពេល? តើមកពីអារម្មណ៍ដែលជាការសម្រេចចិត្តភ្លាមៗដោយមិនបានគិតទុកជាមុនឬ? មិនមែនទេ! ប៉ុន្មានខែមុននោះ បុរសទាំងនេះបានស្ដាប់ការបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូ ឃើញការអស្ចារ្យដែលលោកបានធ្វើ ឃើញចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់លោកចំពោះសេចក្ដីសុចរិត និងលទ្ធផលដ៏អស្ចារ្យដែលមកពីការផ្សព្វផ្សាយរបស់លោក។ ជាលទ្ធផល ជំនឿនិងទំនុកចិត្តរបស់ពួកគេទៅលើព្រះយេហូវ៉ាមានកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ!
៧. តើយើងអាចជួយសិស្សគម្ពីរបណ្ដុះឲ្យមានទំនុកចិត្តទៅលើសមត្ថភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការផ្គត់ផ្គង់រាស្ត្ររបស់លោកយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមលោកយេស៊ូក្នុងការជួយសិស្សគម្ពីររបស់យើងបណ្ដុះឲ្យមានទំនុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច? (សុភ. ៣:៥, ៦) របៀបដែលយើងបង្រៀនទាក់ទងយ៉ាងច្រើននឹងរឿងនេះ។ ក្នុងការបង្រៀន យើងអាចលើកបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះដែលលោកនឹងឲ្យពរយ៉ាងច្រើនដល់យើង បើយើងចាត់ទុករាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត។ (សូមអាន ម៉ាឡាគី ៣:១០; ម៉ាថាយ ៦:៣៣) ទោះជាយើងអាចប្រើបទគម្ពីរផ្សេងៗដើម្បីបញ្ជាក់អំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្គត់ផ្គង់រាស្ត្ររបស់លោកក៏ដោយ តែកុំភ្លេចថា គំរូរបស់យើងផ្ទាល់ជាអ្វីដែលមានប្រសិទ្ធភាពណាស់។ ការប្រាប់បទពិសោធន៍ដែលយើងមានក្នុងជីវិតអាចមានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការជួយសិស្សគម្ពីរបណ្ដុះឲ្យមានទំនុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ យើងក៏អាចប្រាប់បទពិសោធន៍ដ៏លើកទឹកចិត្តដែលយើងបានអានក្នុងសៀវភៅនានារបស់អង្គការយើងដែរ។a
៨. (ក) ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ឲ្យសិស្សគម្ពីរ‹ភ្លក់មើលឲ្យដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមានគុណធម៌›? (ខ) តើយើងអាចជួយសិស្សគម្ពីររបស់យើងឲ្យពិសោធដោយផ្ទាល់ដើម្បីឲ្យដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមានគុណធម៌យ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ដើម្បីជួយសិស្សគម្ពីរបណ្ដុះឲ្យមានជំនឿរឹងមាំ ការអាននិងឮអំពីរបៀបដែលអ្នកឯទៀតបានទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ាគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ពួកគាត់ត្រូវពិសោធដោយផ្ទាល់នូវគុណធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នកតែងទំនុកតម្កើងបានច្រៀងថា៖ «ឱសូមភ្លក់មើលឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ[ឬ«មានគុណធម៌»]ចុះ មានពរហើយ មនុស្សណាដែលពឹងជ្រកក្នុងទ្រង់»។ (ទំនុក. ៣៤:៨; ព.ថ.) តើយើងអាចជួយសិស្សគម្ពីរឲ្យយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាមានគុណធម៌យ៉ាងដូចម្ដេច? ឧបមាថា សិស្សគម្ពីរម្នាក់មានការព្រួយបារម្ភអំពីបញ្ហាខាងលុយកាក់ ហើយគាត់ខំយកឈ្នះទម្លាប់អាក្រក់មួយ ដូចជាជក់បារី លេងល្បែងស៊ីសង ឬផឹកស្រាហួសប្រមាណ។ (សុភ. ២៣:២០, ២១; ២កូ. ៧:១; ១ធី. ៦:១០) យើងអាចបង្រៀនគាត់ឲ្យអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះក្នុងការយកឈ្នះទម្លាប់អាក្រក់មួយនោះ។ ពេលដែលជីវិតរបស់គាត់បានល្អប្រសើរជាង គាត់នឹងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមានគុណធម៌ មែនទេ? បន្ថែមទៅទៀត សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលអាចកើតឡើងពេលដែលយើងលើកទឹកចិត្តសិស្សគម្ពីរឲ្យចាត់ទុកការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត ដោយលៃពេលដើម្បីរៀនគម្ពីរជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ និងរៀបចំសម្រាប់កិច្ចប្រជុំ។ ពេលគាត់ពិសោធដោយផ្ទាល់អំពីពរដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យដល់ការខំប្រឹងរបស់គាត់ នោះជំនឿរបស់គាត់នឹងកាន់តែរឹងមាំឡើង!
ការភ័យខ្លាចចំពោះទស្សនៈរបស់មនុស្សទូទៅ
៩, ១០. (ក) ហេតុអ្វីនីកូដេមនិងយ៉ូសែបពីក្រុងអារីម៉ាថេបានកាន់តាមលោកយេស៊ូដោយសម្ងាត់? (ខ) ហេតុអ្វីបុរសខ្លះនៅសព្វថ្ងៃនេះស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការធ្វើជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត?
៩ បុរសខ្លះប្រហែលជាស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការធ្វើតាមគ្រិស្តយ៉ាងពេញលេញ ដោយសារពួកគេខ្លាចទស្សនៈរបស់មនុស្សអាយុស្រករគ្នា។ ជាឧទាហរណ៍ នីកូដេមនិងយ៉ូសែបពីក្រុងអារីម៉ាថេបានកាន់តាមលោកយេស៊ូដោយសម្ងាត់ ពីព្រោះពួកគេភ័យខ្លាចអំពីអ្វីដែលជនជាតិយូដាប្រព្រឹត្តនិងនិយាយចំពោះពួកគាត់ បើពួកគេដឹងអំពីរឿងនេះ។ (យ៉ូន. ៣:១, ២; ១៩:៣៨) មានមូលហេតុដែលនាំឲ្យពួកគាត់ភ័យខ្លាច ព្រោះពួកមេដឹកនាំសាសនាបានស្អប់លោកយេស៊ូកាន់តែខ្លាំងរហូតដល់អ្នកណាដែលបង្ហាញជំនឿទៅលើលោកនឹងត្រូវបណ្ដេញចោលពីសាលាប្រជុំ។—យ៉ូន. ៩:២២
១០ ក្នុងប្រទេសខ្លះនៅសព្វថ្ងៃនេះ បើបុរសម្នាក់ចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងទៅលើរឿងព្រះ គម្ពីរ ឬសាសនា គាត់ប្រហែលជាត្រូវអ្នករួមការងារ មិត្តភក្ដិ ឬសមាជិកគ្រួសារនិយាយរុកកួនគាត់។ នៅប្រទេសខ្លះទៀត ការនិយាយអំពីការប្ដូរសាសនារបស់នរណាម្នាក់ប្រហែលជាអ្វីដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់។ ការបង្ខិតបង្ខំពីមនុស្សអាយុស្រករគ្នាអាចជាអ្វីដែលពិបាកណាស់ ជាពិសេសពេលដែលបុរសម្នាក់ជាអ្នកដែលបម្រើយ៉ាងសកម្មក្នុងកងយោធា ឬក្នុងប្រព័ន្ធនយោបាយ ឬក៏ក្នុងសង្គម។ ជាឧទាហរណ៍ បុរសម្នាក់នៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់បានរៀបរាប់ថា៖ «អ្វីដែលសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាផ្សព្វផ្សាយអំពីគម្ពីរគឺជាសេចក្ដីពិត។ ប៉ុន្តែ បើខ្ញុំក្លាយទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ានៅថ្ងៃនេះ ថ្ងៃស្អែកមនុស្សទាំងអស់នឹងដឹងអំពីរឿងនេះ។ តើអ្នកជិតខាង អ្នកដែលធ្វើការជាមួយខ្ញុំ អ្នកដែលស្គាល់ខ្ញុំនិងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនឹងគិតយ៉ាងណាអំពីរឿងនោះ? ខ្ញុំមិនអាចទទួលយកបានទេ»។
១១. តើលោកយេស៊ូបានជួយពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យត្រៀមខ្លួនដើម្បីទប់ទល់នឹងការភ័យខ្លាចមនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ទោះជាគ្មានសាវ័ករបស់លោកយេស៊ូណាម្នាក់ជាមនុស្សកំសាកក៏ដោយ ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានតយុទ្ធនឹងការភ័យខ្លាចមនុស្ស។ (ម៉ាក. ១៤:៥០, ៦៦-៧២) តើលោកយេស៊ូជួយពួកគេឲ្យរីកចម្រើនទោះជាមានការបង្ខិតបង្ខំពីមនុស្សដែលមានអាយុស្រករគ្នាយ៉ាងណា? លោកយេស៊ូបានជួយពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការប្រឆាំងដែលពួកគេនឹងជួបប្រទះ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «កាលណាមនុស្សស្អប់អ្នករាល់គ្នា ឈប់រាប់អាន ជេរប្រមាថ និងបង្ខូចឈ្មោះអ្នក ទុកជាមនុស្សទុច្ចរិត ដោយសារកូនមនុស្ស នោះអ្នកមានសុភមង្គលហើយ!»។ (លូក. ៦:២២) លោកយេស៊ូបានព្រមានពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យដឹងទុកជាមុនថាពួកគេនឹងត្រូវគេជេរប្រមាថ ហើយការជេរប្រមាថសព្វបែបយ៉ាងដែលកើតឡើងគឺ«ដោយសារកូនមនុស្ស»។ លោកយេស៊ូក៏បានធានាដល់ពួកគេដែរថាព្រះនឹងគាំទ្រពួកគេ ដរាបណាពួកគេសុំជំនួយនិងកម្លាំងពីលោក។ (លូក. ១២:៤-១២) បន្ថែមទៅទៀត លោកយេស៊ូបានអញ្ជើញមនុស្សឯទៀតឲ្យសេពគប់ដោយសេរីជាមួយអ្នកកាន់តាមលោក និងធ្វើជាមិត្តជាមួយនឹងពួកគេ។—ម៉ាក. ១០:២៩, ៣០
១២. តើយើងអាចជួយសិស្សគម្ពីរឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចមនុស្សតាមរបៀបណាខ្លះ?
១២ យើងក៏ត្រូវតែជួយសិស្សគម្ពីរឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចមនុស្សដែរ។ បញ្ហាមួយច្រើនតែដោះស្រាយស្រួលជាងពេលដែលមានការគិតទុកជាមុន។ (យ៉ូន. ១៥:១៩) ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចជួយសិស្សគម្ពីរឲ្យត្រៀមចម្លើយដែលស្រួលយល់ សមហេតុផល និងមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរចំពោះសំណួរ និងពាក្យជំទាស់ដែលអ្នករួមការងារនិងអ្នកឯទៀតប្រហែលជាចោទឡើង។ យើងអាចធ្វើជាមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ ហើយយើងក៏អាចណែនាំគាត់ឲ្យស្គាល់បងប្អូនឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំ ជាពិសេសពួកអ្នកដែលប្រហែលជាធ្លាប់ជួបកាលៈទេសៈស្រដៀងគ្នាដែរ។ បន្ថែមលើអ្វីៗទាំងនោះ យើងគួរបង្រៀនគាត់ឲ្យអធិដ្ឋានជាទៀងទាត់ និងអស់ពីចិត្តដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ការធ្វើដូច្នេះអាចជួយគាត់ឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា និងយកលោកជាទីពឹងជ្រកនិងជាថ្មដាផងដែរ។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៩៤:២១-២៣; យ៉ាកុប ៤:៨
ការមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់
១៣. តើការមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ធ្វើឲ្យបុរសខ្លះឈប់ចូលរួមក្នុងកិច្ចការដែលទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ បុរសខ្លះឈប់ចូលរួមក្នុងកិច្ចការដែលទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះដោយសារពួកគេមិនចេះអានល្អ ឬមិនអាចបង្ហាញអារម្មណ៍របស់ខ្លួន ឬក៏គ្រាន់តែអៀន។ បុរសខ្លះមិនអាចបង្ហាញពីទស្សនៈឬអារម្មណ៍របស់ខ្លួនក្នុងទីសាធារណៈទេ។ គ្រាន់តែគិតអំពីការរៀនគម្ពីរ ឆ្លើយនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំ ឬទៅផ្សព្វផ្សាយតែប៉ុណ្ណោះ ជាអ្វីដែលហួសពីសមត្ថភាពរបស់ពួកគេទៅហើយ។ បងប្រុសម្នាក់បានរៀបរាប់ថា៖ «ពេលដែលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំបានដើរទៅមាត់ទ្វាររបស់ម្ចាស់ផ្ទះភ្លាមៗ ធ្វើដូចជាចុចកណ្ដឹង ហើយខ្ញុំដើរចេញវិញភ្លាមៗដោយសង្ឃឹមថាគ្មានអ្នកណាឮឬឃើញខ្ញុំទេ . . . គ្រាន់តែគិតអំពីការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺទៅហើយ»។
១៤. ហេតុអ្វីពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូមិនអាចព្យាបាលក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល?
១៤ ស្តីអំពីការខ្វះទំនុកចិត្ត ពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូប្រាកដជាមានអារម្មណ៍បែបនេះ ពេលដែលពួកគេមិនអាចព្យាបាលក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល។ ឪពុករបស់ក្មេងប្រុសនេះបានមកជួបលោកយេស៊ូ ហើយនិយាយថា៖ «[កូនប្រុសខ្ញុំ]មានជំងឺឆ្កួតជ្រូក ហើយវាស្ថិតក្នុងសភាពធ្ងន់ធ្ងរ ពីព្រោះវាដួលក្នុងភ្លើង និងក្នុងទឹកជាញឹកញាប់ ហើយខ្ញុំនាំវាមកជួបពួកអ្នកកាន់តាមលោក តែពួកគាត់មិនអាចធ្វើឲ្យវាជាបានឡើយ»។ លោកយេស៊ូបានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចនោះ ហើយក្មេងប្រុសនោះបានជាសះស្បើយ។ ក្រោយនោះ ពួកអ្នកកាន់តាមបានមកជួបលោកយេស៊ូ ហើយសួរថា៖ «ហេតុអ្វីយើងមិនអាចបណ្ដេញវាបាន?»។ លោកយេស៊ូបានឆ្លើយថា៖ «គឺដោយសារអ្នករាល់គ្នាមានជំនឿតិច។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ប្រសិនបើអ្នកមានជំនឿប៉ុនគ្រាប់មូស្ដាត នោះអ្នកនឹងនិយាយទៅភ្នំនេះថា៖ ‹ចូររើចេញពីកន្លែងនេះ ទៅកន្លែងផ្សេង› នោះវានឹងរើទៅមែន ហើយនឹងគ្មានអ្វីដែលអ្នកធ្វើពុំកើតឡើយ›»។ (ម៉ាថ. ១៧:១៤-២០) ជំនឿទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វីដែលយើងត្រូវការជាចាំបាច់ដើម្បីយកឈ្នះឧបសគ្គដែលធំដូចជាភ្នំ។ បើមនុស្សម្នាក់លែងពឹងផ្អែកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ហើយចាប់ផ្ដើមពឹងផ្អែកទៅលើសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនវិញនោះ តើមានអ្វីកើតឡើង? គឺគាត់នឹងទទួលការបរាជ័យ ហើយនឹងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់។
១៥, ១៦. តើយើងអាចជួយសិស្សគម្ពីរម្នាក់ឲ្យយកឈ្នះអារម្មណ៍ដែលថាខ្លួនគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ វិធីដ៏ប្រសើរមួយក្នុងការជួយមនុស្សម្នាក់ឲ្យតយុទ្ធនឹងអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ គឺដោយលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជាជាងទៅលើខ្លួនគាត់ផ្ទាល់។ ពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាបន្ទាបខ្លួនក្រោមដៃដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យលោកតម្កើងអ្នករាល់គ្នានៅពេលកំណត់ កាលដែលអ្នករាល់គ្នាផ្ទេរកង្វល់ទាំងអស់ទៅព្រះ»។ (១ពេ. ៥:៦, ៧) នេះតម្រូវឲ្យយើងជួយសិស្សគម្ពីរបណ្ដុះឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះ។ មនុស្សដែលចង់មានចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះឲ្យតម្លៃយ៉ាងខ្លាំងទៅលើអ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងការបម្រើព្រះ។ គាត់ស្រឡាញ់បណ្ដាំរបស់ព្រះនិងបង្ហាញ«ផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ»ក្នុងជីវិតគាត់។ (កាឡ. ៥:២២, ២៣) គាត់ចាត់ទុកសេចក្ដីអធិដ្ឋានជាអ្វីដ៏សំខាន់។ (ភី. ៤:៦, ៧) បន្ថែមទៅទៀត គាត់សុំព្រះឲ្យមានចិត្តក្លាហាននិងកម្លាំងដែលគាត់ត្រូវការដើម្បីប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពសព្វបែបយ៉ាង ឬដើម្បីបំពេញភារកិច្ចគ្រប់យ៉ាងដោយជោគជ័យ។—សូមអាន ធីម៉ូថេទី២ ១:៧, ៨
១៦ សិស្សគម្ពីរខ្លះក៏ប្រហែលជាត្រូវការជំនួយដ៏មានប្រយោជន៍ដើម្បីចេះអាន ចេះសន្ទនា ឬពូកែវោហារដែរ។ អ្នកខ្លះទៀតប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនសមបម្រើព្រះ ដោយសារពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់មុនពួកគេស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ក្នុងករណីទាំងពីរនេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើង និងជំនួយដែលផ្ដល់ឲ្យដោយចិត្តអត់ធ្មត់ប្រហែលជាអ្វីដែលពួកគេត្រូវការ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សដែលមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យទេ តែអ្នកដែលឈឺទើបត្រូវការគ្រូពេទ្យ»។—ម៉ាថ. ៩:១២
«នេសាទ»មនុស្សប្រុសឲ្យបានច្រើនថែមទៀត
១៧, ១៨. (ក) តើយើងអាចផ្សព្វផ្សាយជួបមនុស្សប្រុសឲ្យបានច្រើនថែមទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីនៅអត្ថបទបន្ទាប់?
១៧ យើងសង្ឃឹមថាមនុស្សប្រុសច្រើនថែមទៀតនឹងធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរដែលនាំឲ្យមានសុភមង្គល។ (២ធី. ៣:១៦, ១៧) ដូច្នេះ តើយើងអាចជួបមនុស្សប្រុសឲ្យបានច្រើនថែមទៀតក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺដោយចំណាយពេលច្រើនថែមទៀតក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនៅពេលល្ងាច នៅពេលរសៀលនៃចុងសប្ដាហ៍ ឬអំឡុងពេលថ្ងៃឈប់សម្រាក ដែលជាពេលមនុស្សប្រុសភាគច្រើននៅផ្ទះ។ បើអាចធ្វើបាន យើងអាចសុំនិយាយជាមួយមេគ្រួសារនៃផ្ទះនោះ។ សូមឲ្យយើងផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការដល់បុរសដែលធ្វើការជាមួយយើងនៅពេលដែលសមរម្យ ហើយជួបស្វាមីដែលមិនមែនជាអ្នករួមជំនឿរបស់បងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ។
១៨ ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សទាំងអស់ដែលយើងជួប យើងអាចមានទំនុកចិត្តថាពួកអ្នកដែលស្វែងរកសេចក្ដីពិតនឹងស្ដាប់តាមដំណឹងនោះ។ សូមឲ្យយើងជួយដោយចិត្តអត់ធ្មត់ដល់មនុស្សទាំងអស់ដែលចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងស្មោះចំពោះសេចក្ដីពិត។ ប៉ុន្តែ តើយើងអាចជួយបុរសក្នុងក្រុមជំនុំដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកហើយ ឲ្យមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលឯកសិទ្ធិក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច? អត្ថបទបន្ទាប់នឹងពិចារណាអំពីសំណួរនេះ។
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើលបទពិសោធន៍ដែលបានកត់សរសេរក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើយើងអាចជួយមនុស្សប្រុសឲ្យចាត់ទុកការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើយើងអាចជួយសិស្សគម្ពីរថ្មីឲ្យត្រៀមខ្លួនដើម្បីចេះទប់ទល់នឹងការភ័យខ្លាចមនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើអ្វីអាចជួយបងប្អូនខ្លះឲ្យយកឈ្នះអារម្មណ៍ដែលថាខ្លួនគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
តើអ្នកបង្កើតឱកាសដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សប្រុសឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
តើអ្នកអាចជួយសិស្សគម្ពីររបស់អ្នក ឲ្យត្រៀមខ្លួនប្រឈមមុខនឹងការពិបាកយ៉ាងដូចម្ដេច?