សកម្មពលរបស់ព្រះបានដឹកនាំពួកអ្នកស្មោះត្រង់នៅសម័យបុរាណ
«ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាទ្រង់បានចាត់ខ្ញុំជាមួយនឹងព្រះវិញ្ញាណ[ឬ«សកម្មពលបរិសុទ្ធ»]ទ្រង់ឲ្យមក»។—អេ. ៤៨:១៦; ព.ថ.
១, ២. តើយើងត្រូវការអ្វីដើម្បីមានជំនឿ? ហើយពេលដែលយើងពិចារណាអំពីគំរូរបស់ពួកអ្នកស្មោះត្រង់នៅសម័យបុរាណ តើយើងទទួលការលើកទឹកចិត្តអ្វី?
ទោះជាមានមនុស្សជាច្រើនបានបង្ហាញជំនឿតាំងពីជំនាន់អេបិលក៏ដោយ គម្ពីរបានប្រាប់យើងថា៖ «មិនមែនមនុស្សទាំងអស់មានជំនឿទេ»។ (២ថែ. ៣:២) ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សម្នាក់មានជំនឿ? ហើយតើអ្វីបានជួយគាត់ឲ្យមានចិត្តស្មោះត្រង់? យើងដឹងថាដើម្បីមានជំនឿ យើងត្រូវមានចំណេះពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ ពីព្រោះ«ក្រោយពីឮបណ្ដាំ ទើបមានជំនឿ»។ (រ៉ូម ១០:១៧) នេះជាគុណសម្បត្ដិមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ (កាឡ. ៥:២២, ២៣) ដូច្នេះ ដើម្បីមានជំនឿមាំមួន យើងត្រូវការសកម្មពលបរិសុទ្ធ។
២ បើយើងគិតថាបុរសនិងស្ត្រីដែលស្មោះត្រង់បានកើតមកដោយមានជំនឿស្រាប់ នោះយើងយល់ច្រឡំហើយ។ អ្នកបម្រើព្រះដែលបានទុកជាគំរូល្អក្នុងគម្ពីរជាមនុស្សដែល«ចេះមានអារម្មណ៍ដូចយើងដែរ»។ (យ៉ា. ៥:១៧) ពួកគេក៏ចេះសង្ស័យ ខ្វះទំនុកចិត្ត និងមានភាពទន់ខ្សោយដែរ ប៉ុន្តែដោយសារសកម្មពលរបស់ព្រះបានធ្វើឲ្យពួកគេ«មានកម្លាំងខ្លាំងក្លា»វិញ នោះពួកគេអាចយកឈ្នះការពិបាកទាំងនេះ។ (ហេ. ១១:៣៤) ដោយពិចារណាអំពីរបៀបដែលសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយពួកគេ នោះនឹងលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យបន្តបម្រើព្រះយ៉ាងស្មោះត្រង់។ ការលើកទឹកចិត្តនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ ជាពិសេសពេលបញ្ហាជាច្រើនអាចធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងកាន់តែខ្សោយទៅៗ។
សកម្មពលរបស់ព្រះបានផ្ដល់កម្លាំងនិងសមត្ថភាពឲ្យម៉ូសេ
៣-៥. (ក) តើយើងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថា សកម្មពលបរិសុទ្ធបានជួយម៉ូសេឲ្យបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់? (ខ) តើគំរូរបស់ម៉ូសេបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យសកម្មពលរបស់លោក?
៣ ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលរស់នៅឆ្នាំ១៥១៣ មុនគ.ស. ម៉ូសេជាអ្នកដែល«សុភាពរាបសាជាងគេបំផុត»។ (ជរ. [ជន.] ១២:៣, ខ.ស.) អ្នកបម្រើដែលមានចិត្តស្លូតបូតនេះបានទទួលភារកិច្ចយ៉ាងធំគឺការថែរក្សាបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។ សកម្មពលរបស់ព្រះបានផ្ដល់កម្លាំងនិងសមត្ថភាពឲ្យម៉ូសេដើម្បីប្រកាសទំនាយ វិនិច្ឆ័យរឿងក្ដី សរសេរគម្ពីរ នាំមុខ និងធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើន។ (សូមអាន អេសាយ ៦៣:១១-១៤) ប៉ុន្តែ នៅពេលមួយ ម៉ូសេបានបញ្ជាក់អំពីអារម្មណ៍ហត់នឿយរបស់គាត់ថាបន្ទុកនោះធ្ងន់ពេក។ (ជន. ១១:១៤, ១៥) ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបាន«ចែកព្រះវិញ្ញាណ»ឬសកម្មពលដែលម៉ូសេមានឲ្យទៅបុរស៧០នាក់ផ្សេងទៀតដើម្បីឲ្យពួកគាត់អាចជួយទទួលបន្ទុក។ (ជន. ១១:១៦, ១៧) ទោះជាម៉ូសេគិតថាបន្ទុករបស់គាត់ធ្ងន់ពេកក៏ដោយ តាមពិតគាត់មិនមែនគ្មានជំនួយពេលដែលបំពេញភារកិច្ចនោះទេ ហើយពេលពួកបុរសទាំង៧០នាក់នោះទទួលភារកិច្ច ពួកគេក៏មិនមែនគ្មានជំនួយដែរ។
៤ ព្រះបានឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធគ្រប់គ្រាន់ដល់ម៉ូសេដើម្បីបំពេញកិច្ចការរបស់គាត់។ ក្រោយពីបុរស៧០នាក់នោះបានត្រូវតែងតាំង ម៉ូសេនៅតែមានសកម្មពលដែលគាត់ត្រូវការ។ នៅពេលនោះម៉ូសេមិនមានសកម្មពលតិចពេកឡើយ ហើយបុរសទាំង៧០នាក់នោះក៏មិនបានទទួលច្រើនពេកដែរ។ ដូចគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យសកម្មពលរបស់លោកតាមអ្វីដែលយើងត្រូវការសមស្របតាមកាលៈទេសៈរបស់យើង។ «ព្រះឲ្យសកម្មពលរបស់លោកដោយមិនមានកម្រិតឡើយ» ប៉ុន្តែលោកឲ្យដោយ«ភាពពេញបរិបូររបស់លោក»។—យ៉ូន. ១:១៦; ៣:៣៤
៥ តើអ្នកកំពុងស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកឬទេ? តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាភារកិច្ចរបស់អ្នកកាន់តែធំទៅៗ ហើយតម្រូវឲ្យអ្នកចំណាយពេលកាន់តែច្រើនឡើងៗឬទេ? តើអ្នកខំព្យាយាមចិញ្ចឹមក្រុមគ្រួសារ និងជួយពួកគេឲ្យពង្រឹងចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះ ស្របពេលដែលទំនិញឡើងថ្លៃ ឬសុខភាពកាន់តែខ្សោយទៅៗឬទេ? តើអ្នកកំពុងមានភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់ក្នុងក្រុមជំនុំឬទេ? សូមជឿជាក់ថា តាមរយៈសកម្មពលបរិសុទ្ធ ព្រះអាចផ្ដល់ឲ្យកម្លាំងដែលអ្នកត្រូវការដើម្បីបំពេញភារកិច្ចអ្វីក៏ដោយ។—រ៉ូម ១៥:១៣
សកម្មពលបរិសុទ្ធបានធ្វើឲ្យបេតសាលាលមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់
៦-៨. (ក) តើសកម្មពលរបស់ព្រះបានជួយបេតសាលាលនិងអូហូលីអាប់ឲ្យធ្វើអ្វី? (ខ) តើអ្វីបង្ហាញថាបេតសាលាលនិងអូហូលីអាប់បានត្រូវដឹកនាំដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ? (គ) ហេតុអ្វីគំរូរបស់បេតសាលាលអាចលើកទឹកចិត្តយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
៦ បទពិសោធន៍របស់បេតសាលាលដែលជាអ្នករស់នៅជំនាន់របស់ម៉ូសេ បានបង្ហាញយ៉ាងច្រើនអំពីរបៀបដែលសកម្មពលរបស់ព្រះអាចដឹកនាំយើង។ (សូមអាន និក្ខមនំ ៣៥:៣០-៣៥) បេតសាលាលបានត្រូវតែងតាំងឲ្យធ្វើជាអ្នកនាំមុខក្នុងការធ្វើគ្រឿងប្រដាប់ផ្សេងៗសម្រាប់ប្រើក្នុងត្រសាលរបស់ព្រះ។ តើគាត់មានចំណេះក្នុងការធ្វើសិប្បកម្មមុនពេលដែលគាត់ទទួលការងារដ៏ធំនេះឬទេ? ប្រហែលជាមានមែន ប៉ុន្តែមុនដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ការងារនោះឲ្យគាត់ គាត់ទំនងជាធ្លាប់ជាអ្នកធ្វើឥដ្ឋនៅស្រុកអេស៊ីប។ (និក្ខ. ១:១៣, ១៤) ដូច្នេះ តើបេតសាលាលនឹងបំពេញការងារដ៏ពិបាកនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ព្រះយេហូវ៉ា«បានឲ្យព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះមកសណ្ឋិតលើគាត់ពោរពេញ ឲ្យគាត់មានគំនិតវាងវៃ មានយោបល់ ហើយឲ្យមានចំណេះចេះធ្វើការគ្រប់មុខ ឲ្យគាត់បានចេះនឹងបង្កើតការយ៉ាងប្រសប់ . . . [ដើម្បី]នឹងធ្វើការគ្រប់មុខទាំងអស់»។ ទេពកោសល្យណាដែលបេតសាលាលប្រហែលជាមាន នោះសកម្មពលបរិសុទ្ធបានបង្កើនឲ្យមានកាន់តែច្រើន។ នេះក៏បានកើតឡើងចំពោះអូហូលីអាប់ដែរ។ បេតសាលាលនិងអូហូលីអាប់ប្រាកដជាចេះយ៉ាងស្ទាត់ ព្រោះពួកគាត់មិនគ្រាន់តែបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគាត់ក៏បានបង្រៀនអ្នកឯទៀតឲ្យចេះធ្វើដែរ។ ពិតមែនហើយ ព្រះបានធ្វើឲ្យពួកគាត់មានចិត្តចង់បង្រៀនអ្នកឯទៀត។
៧ ភ័ស្តុតាងមួយទៀតដែលបញ្ជាក់ថាបេតសាលាលនិងអូហូលីអាប់បានត្រូវដឹកនាំដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ គឺសម្ភារៈដែលពួកគេបានធ្វើជាអ្វីដែលរឹងមាំយ៉ាងអស្ចារ្យ។ សម្ភារៈដែលពួកគេបានធ្វើនោះនៅតែអាចប្រើបានប្រហែល៥០០ឆ្នាំក្រោយមក។ (២រប. ១:២-៦) មិនដូចអ្នកផលិតសម្ភារៈនៅសម័យនេះ បេតសាលាលនិងអូហូលីអាប់មិនចង់បោះត្រានៅលើសម្ភារៈទាំងនោះដើម្បីបញ្ជាក់ថាពួកគាត់ជាអ្នកធ្វើទេ។ ពួកគាត់ចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកទទួលការសរសើរវិញ។—និក្ខ. ៣៦:១, ២
៨ សព្វថ្ងៃនេះ យើងប្រហែលជាមានភារកិច្ចដែលហួសពីសមត្ថភាពរបស់យើង ហើយដែលតម្រូវឲ្យចេះជំនាញពិសេសដូចជាខាងផ្នែកសាងសង់ បោះពុម្ព រៀបចំកម្មវិធីមហាសន្និបាត ចាត់ចែងផ្ដល់ជំនួយដល់អ្នកដែលរងគ្រោះដោយគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិ និងខាងផ្នែកទាក់ទងជាមួយគ្រូពេទ្យនិងបុគ្គលិកមន្ទីរពេទ្យអំពីទស្សនៈរបស់យើងចំពោះការចាក់បញ្ចូលឈាម។ ជួនកាល ភារកិច្ចទាំងនេះបានត្រូវបំពេញដោយអ្នកដែលមានជំនាញ ប៉ុន្តែ ភាគច្រើនភារកិច្ចនោះបានត្រូវបំពេញដោយបងប្អូនស្ម័គ្រចិត្តដែលមិនសូវមានជំនាញពិសេសក្នុងកិច្ចការនោះទេ។ សកម្មពលរបស់ព្រះជួយធ្វើឲ្យការខំប្រឹងរបស់ពួកគេទទួលជោគជ័យ។ តើអ្នករារែកពីការទទួលភារកិច្ចក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ដោយមានអារម្មណ៍ថាអ្នកឯទៀតមានសមត្ថភាពជាងខ្លួនឬទេ? សូមចងចាំថា សកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអាចបង្កើនចំណេះនិងសមត្ថភាពរបស់អ្នកបាន ហើយជួយអ្នកឲ្យបំពេញភារកិច្ចណាក៏ដោយដែលលោកប្រគល់ឲ្យអ្នក។
យ៉ូស្វេបានទទួលជ័យជម្នះដោយមានជំនួយពីសកម្មពលរបស់ព្រះ
៩. ក្រោយពីចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប តើពួកអ៊ីស្រាអែលជួបនឹងស្ថានភាពបែបណា? ហើយតើនាំឲ្យមានសំណួរអ្វីចោទឡើង?
៩ សកម្មពលរបស់ព្រះក៏បានដឹកនាំបុរសម្នាក់ទៀតដែលរស់នៅជំនាន់របស់ម៉ូសេនិងបេតសាលាលដែរ។ មិនយូរក្រោយពីពួកអ៊ីស្រាអែលចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប ពួកសាសន៍អាម៉ាលេកបានវាយលុករាស្ត្ររបស់ព្រះដោយគ្មានមូលហេតុ។ ដល់ពេលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវទប់ទល់ប្រឆាំងនឹងសត្រូវហើយ។ ទោះជាពួកគេទាំងអស់គ្នាមិនធ្លាប់ធ្វើសង្គ្រាមក៏ដោយ ពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវតែចេញធ្វើសង្គ្រាមជាលើកទី១តាំងពីពួកគេមានសេរីភាព។ (និក្ខ. ១៣:១៧; ១៧:៨) ដូច្នេះ ត្រូវតែមានមនុស្សម្នាក់នាំមុខពួកគេដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមនេះ។ តើជាអ្នកណាទៅ?
១០. ហេតុអ្វីកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលដែលស្ថិតក្រោមការដឹកនាំរបស់យ៉ូស្វេបានទទួលជ័យជម្នះក្នុងសង្គ្រាម?
១០ ព្រះបានជ្រើសរើសយ៉ូស្វេ តែមិនមែនដោយសារយ៉ូស្វេធ្លាប់ដឹកនាំកងទ័ពពីមុនទេ។ គាត់ធ្លាប់ជាខ្ញុំបម្រើដែលលាយចំបើងសម្រាប់ធ្វើដុំឥដ្ឋ ហើយនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំគាត់ធ្លាប់ជាអ្នកប្រមូលនំម៉ាន៉ាសម្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់តែប៉ុណ្ណោះ។ តើគាត់អាចដឹងអំពីរបៀបដឹកនាំកងទ័ពយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? ពិតមែន អេលីសាម៉ាដែលជាជីតារបស់យ៉ូស្វេ គាត់ជាមេនៃកុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអិម ហើយតាមមើលទៅគាត់ជាអ្នកនាំមុខទាហានចំនួន១០៨.១០០នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធបីនៃអ៊ីស្រាអែល។ (ជន. ២:១៨, ២៤; ១រប. ៧:២៦, ២៧) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបង្គាប់ម៉ូសេឲ្យតែងតាំងអេលីសាម៉ាឬក៏នុនដែលជាកូនរបស់គាត់នោះទេ តែលោកបានបង្គាប់ឲ្យតែងតាំងយ៉ូស្វេដើម្បីដឹកនាំកងទ័ព ហើយបង្ក្រាបសត្រូវវិញ។ ពួកគេបានប្រយុទ្ធគ្នាជិតពេញមួយថ្ងៃ។ ដោយសារយ៉ូស្វេបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ហើយធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់សកម្មពល នោះពួកអ៊ីស្រាអែលបានទទួលជ័យជម្នះ។—និក្ខ. ១៧:៩-១៣
១១. ដូចយ៉ូស្វេ តើយើងអាចទទួលជោគជ័យក្នុងការបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ក្រោយមក ដោយសារសកម្មពលរបស់ព្រះ យ៉ូស្វេ«មានចិត្តពេញដោយប្រាជ្ញា» ហើយគាត់បានស្នងតំណែងពីម៉ូសេ។ (ចោ. ៣៤:៩) សកម្មពលបរិសុទ្ធមិនបានធ្វើឲ្យយ៉ូស្វេមានកម្លាំងឬសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើការអស្ចារ្យដូចម៉ូសេនោះទេ តែបានធ្វើឲ្យគាត់មានសមត្ថភាពនាំមុខបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលដើម្បីវាយដណ្ដើមយកស្រុកជាបន្តបន្ទាប់ក្នុងស្រុកកាណាន។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានបទពិសោធន៍ ឬគ្មានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចណាមួយក្នុងកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋរបស់យើងទេ។ ប៉ុន្តែ ដូចយ៉ូស្វេ យើងប្រាកដជានឹងទទួលជោគជ័យ បើយើងកាន់ខ្ជាប់តាមការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—យ៉ូស. ១:៧-៩
‹វិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាមកសណ្ឋិតលើគេឌាន›
១២-១៤. (ក) ពេលទាហានរបស់អ៊ីស្រាអែលចំនួន៣០០នាក់អាចច្បាំងឈ្នះទាហានរបស់សាសន៍ម៉ាឌាន តើនោះបង្ហាញអំពីអ្វី? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងទំនុកចិត្តគេឌានយ៉ាងដូចម្ដេច? (គ) តើព្រះពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងយ៉ាងណានៅសព្វថ្ងៃនេះ?
១២ ក្រោយពីយ៉ូស្វេស្លាប់ទៅ ព្រះយេហូវ៉ាបន្តបង្ហាញរបៀបដែលសកម្មពលរបស់លោកអាចពង្រឹងកម្លាំងរបស់ពួកអ្នកស្មោះត្រង់។ សៀវភៅពួកចៅហ្វាយមានកំណត់ហេតុជាច្រើនអំពីពួកអ្នកដែល«ធ្លាប់ខ្សោយតែបានត្រូវធ្វើឲ្យមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា»។ (ហេ. ១១:៣៤) តាមរយៈសកម្មពលបរិសុទ្ធ ព្រះបានជួយគេឌានប្រយុទ្ធការពាររាស្ត្ររបស់លោក។ (ចៅ. ៦:៣៤) ក៏ប៉ុន្តែ កងទ័ពរបស់សាសន៍ម៉ាឌានមានចំនួនច្រើនជាងកូនទាហានដែលគេឌានប្រមូលបាន ដែលក្នុងកូនទាហានម្នាក់ត្រូវវាយជាមួយទាហានរបស់សាសន៍ម៉ាឌាន៤នាក់។ ប៉ុន្តែ ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ចំនួនទាហានដែលពួកអ៊ីស្រាអែលមាននោះនៅតែច្រើនពេក។ ដូច្នេះ ព្រះបានបញ្ជាឲ្យគេឌានកាត់បន្ថយចំនួនទាហានពីរដង រហូតដល់ទាហានម្នាក់របស់គេត្រូវវាយជាមួយនឹងទាហានរបស់សាសន៍ម៉ាឌាន៤៥០នាក់។ (ចៅ. ៧:២-៨; ៨:១០) ចំនួននោះជាចំនួនដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ បើពួកគេបំបាក់ទ័ពរបស់សត្រូវបាន តើមានអ្នកណាអាចអួតថាជ័យជម្នះនេះមកពីកម្លាំងឬប្រាជ្ញារបស់មនុស្សឬទេ?
១៣ គេឌាននិងទាហានរបស់គាត់បានត្រៀមខ្លួនជិតរួចរាល់ហើយ។ បើអ្នកនៅក្នុងចំណោមទាហានទាំងនោះ តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមានសុវត្ថិភាពឬទេដោយដឹងថាពួកទាហានណាដែលមានចិត្តភ័យខ្លាចឬក៏ខ្វះការប្រុងប្រយ័ត្នបានត្រូវជម្រុះចោលរួចទៅហើយនោះ? ឬតើអ្នកនឹងមានចិត្តភ័យខ្លាចបន្ដិចឬទេពេលគិតដល់របៀបដែលត្រូវប្រយុទ្ធនឹងសត្រូវនោះ? យើងដឹងថាគេឌានបានទុកចិត្តទៅលើព្រះ។ គាត់បានធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះបានបង្គាប់ដល់គាត់ទាំងអស់! (សូមអាន ពួកចៅហ្វាយ ៧:៩-១៤) ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបន្ទោសគេឌានឡើយ ពេលដែលគាត់សុំសញ្ញាសម្គាល់ដើម្បីបញ្ជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយគាត់។ (ចៅ. ៦:៣៦-៤០) ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានពង្រឹងជំនឿរបស់គេឌាន។
១៤ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការសង្គ្រោះគឺគ្មានកម្រិតទេ។ លោកអាចជួយសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់លោកពីស្ថានភាពណាក៏ដោយ ទោះជាការធ្វើដូច្នេះតម្រូវឲ្យប្រើមនុស្សដែលមើលទៅដូចជាទន់ខ្សោយឬគ្មានសមត្ថភាពក្ដី។ ជួនកាលយើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាអ្នកប្រឆាំងមានគ្នាច្រើនជាង ឬក៏យើងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈពិបាកយ៉ាងខ្លាំង។ យើងមិនរំពឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើការអស្ចារ្យដើម្បីជាសញ្ញាសម្គាល់ដល់យើងដូចលោកបានធ្វើចំពោះគេឌានទេ តែយើងអាចទទួលការណែនាំដ៏បរិបូរនិងការពង្រឹងទំនុកចិត្តពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ ថែមទាំងតាមរយៈក្រុមជំនុំដែលស្ថិតក្រោមការដឹកនាំនៃសកម្មពលរបស់លោក។ (រ៉ូម ៨:៣១, ៣២) សេចក្ដីសន្យាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះពង្រឹងជំនឿរបស់យើង និងធ្វើឲ្យយើងជឿជាក់ថាលោកពិតជាអ្នកជួយយើងមែន!
‹ខណៈនោះ វិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាមកសណ្ឋិតលើយែបថា›
១៥, ១៦. ហេតុអ្វីកូនស្រីរបស់យែបថាមានចិត្តគំនិតល្អ? ហើយតើនេះលើកទឹកចិត្តឪពុកម្ដាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ សូមពិចារណាអំពីគំរូមួយទៀត។ ពេលដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលត្រូវតែធ្វើសង្គ្រាមនឹងពួកសាសន៍អាំម៉ូន សកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាន«មកសណ្ឋិតលើយែបថា»។ ដោយមានចិត្តចង់ទទួលជ័យជម្នះដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរ យែបថាបានស្បថអំពីអ្វីមួយដែលតម្រូវឲ្យគាត់លះបង់យ៉ាងធំ។ យែបថាបានស្បថថា បើព្រះប្រគល់ពួកអាំម៉ូនមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃគាត់ នោះអ្នកណាដែលចេញមកទទួលគាត់មុនគេ ពេលគាត់ត្រឡប់មកពីសង្គ្រាមវិញ គាត់នឹងឲ្យដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលដែលយែបថាត្រឡប់មកពីបង្ក្រាបពួកអាំម៉ូន កូនស្រីរបស់គាត់បានរត់ចេញមកទទួលគាត់។ (ចៅ. ១១:២៩-៣១, ៣៤) តើនេះធ្វើឲ្យយែបថារំភើបចិត្តឬទេ? ទំនងជាមិនមែនដូច្នេះទេ ព្រោះគាត់មានតែកូនម្នាក់គត់។ គាត់បានបំពេញតាមពាក្យសម្បថនោះដោយឲ្យកូនស្រីគាត់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់មួយជីវិតនៅត្រសាលរបស់លោកនៅស៊ីឡូរ។ ដោយសារកូនស្រីរបស់យែបថាជាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ា នាងបានជឿជាក់ថាសម្បថរបស់ឪពុកនាងគួរតែបំពេញតាម។ (សូមអាន ពួកចៅហ្វាយ ១១:៣៦) សកម្មពលរបស់ព្រះបានជួយផ្ដល់កម្លាំងដែលពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ត្រូវការ។
១៦ តើកូនស្រីរបស់យែបថាបានបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនតាមរបៀបណា? ពេលដែលនាងសង្កេតឃើញចិត្តខ្នះខ្នែងនិងភក្ដីភាពរបស់ឪពុកនាងចំពោះព្រះ នេះប្រាកដជាបានពង្រឹងជំនឿរបស់នាង។ ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយអើយ កូនៗរបស់អ្នកតែងតែកត់សម្គាល់គំរូរបស់អ្នក។ ការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកបង្ហាញថាអ្នកពិតជាជឿតាមអ្វីដែលអ្នកនិយាយ។ កូនៗរបស់អ្នកកត់សម្គាល់ការអធិដ្ឋានដ៏ស្មោះ និងការបង្រៀនដែលមានប្រសិទ្ធភាពរបស់អ្នក ហើយឃើញការខំប្រឹងរបស់អ្នកក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត។ កាលដែលកូនរបស់អ្នកធ្វើដូច្នេះ ពួកគេទំនងជានឹងចាប់ផ្ដើមមានចិត្តចង់ចូលរួមយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ នេះពិតជានាំឲ្យមានអំណរច្រើនណាស់។
‹វិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាសណ្ឋិតលើ›សាំសុន
១៧. ដោយសារសកម្មពលរបស់ព្រះ តើសាំសុនបានធ្វើអ្វីខ្លះ?
១៧ សូមពិចារណាអំពីគំរូមួយទៀត។ ពេលដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកភីលីស្ទីន «វិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាក៏ចាប់តាំងបណ្ដាល»សាំសុនឲ្យសង្គ្រោះពួកអ៊ីស្រាអែល។ (ចៅ. ១៣:២៤, ២៥) ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់កម្លាំងឲ្យសាំសុនធ្វើអ្វីដែលបង្ហាញថាគាត់មានកម្លាំងកាយដែលគ្មានអ្នកណាប្រៀបបាន ហើយថែមទាំងគួរឲ្យនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តទៀតផង។ ពេលដែលពួកភីលីស្ទីនបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលចាប់គាត់ នោះ‹វិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាបានសណ្ឋិតលើគាត់បណ្ដាលឡើងជាខ្លាំង ឯខ្សែដែលគេចងដៃគាត់ ក៏ត្រឡប់ដូចជាសរសៃខ្លូតទេសដែលខ្លោចដោយភ្លើង របេះជ្រុះពីដៃគាត់ចេញអស់›។ (ចៅ. ១៥:១៤) ក្រោយមក សាំសុនបានធ្វើការសម្រេចចិត្តខុសដែលនាំឲ្យបាត់បង់កម្លាំងរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ទោះជាកម្លាំងកាយរបស់គាត់ខ្សោយក៏ដោយ សាំសុនបានត្រូវធ្វើឲ្យមានកម្លាំងខ្លាំងក្លាម្ដងទៀត«តាមរយៈជំនឿ»របស់គាត់។ (ហេ. ១១:៣២-៣៤; ចៅ. ១៦:១៨-២១, ២៨-៣០) ដោយសារកាលៈទេសៈខុសពីធម្មតា សកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយសាំសុនតាមរបៀបដ៏ពិសេស។ ប៉ុន្តែ កំណត់ហេតុប្រវត្ដិសាស្ត្រនេះបានផ្ដល់ការលើកទឹកចិត្តជាច្រើនដល់យើង។ តើតាមរបៀបណា?
១៨, ១៩. (ក) តើបទពិសោធន៍របស់សាំសុនពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងទៅលើអ្វី? (ខ) តើការពិចារណាគំរូរបស់ពួកអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ក្នុងអត្ថបទនេះបានជួយអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ដូចសាំសុន យើងក៏ពឹងផ្អែកទៅលើសកម្មពលបរិសុទ្ធនេះដែរ។ យើងធ្វើដូច្នេះពេលដែលយើងបំពេញកិច្ចការដែលលោកយេស៊ូបានប្រគល់ឲ្យយើង ពោលគឺការ«ផ្សព្វផ្សាយប្រាប់បណ្ដាជន ថែមទាំងឲ្យធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់សព្វគ្រប់»។ (សកម្ម. ១០:៤២) ភារកិច្ចនេះតម្រូវឲ្យយើងមានការប៉ិនប្រសប់ដែលយើងប្រហែលជាមិនមានពីកំណើតទេ។ ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើសកម្មពលរបស់លោកដើម្បីជួយយើងឲ្យបំពេញការងារជាច្រើនដែលយើងគិតថាមិនអាចធ្វើបាន នោះពិតជាធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តកតញ្ញូណាស់! យ៉ាងនេះ កាលដែលយើងបំពេញភារកិច្ចរបស់យើង យើងអាចពោលដូចអ្នកប្រកាសទំនាយអេសាយដែលថា៖ «ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាទ្រង់បានចាត់ខ្ញុំជាមួយនឹងព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ឲ្យមក»។ (អេ. ៤៨:១៦) ពិតមែនហើយ គឺសកម្មពលរបស់ព្រះដែលបានចាត់យើងឲ្យទៅ! សូមឲ្យយើងផ្ចង់ចិត្តទៅលើភារកិច្ចនោះដោយមានទំនុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្កើនសមត្ថភាពរបស់យើងដូចលោកបានធ្វើចំពោះម៉ូសេ បេតសាលាល និងយ៉ូស្វេ។ សូមឲ្យយើងប្រើ«ដាវនៃសកម្មពល ពោលគឺបណ្ដាំរបស់ព្រះ»ដោយមានទំនុកចិត្តថាលោកនឹងផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងដូចលោកបានផ្ដល់ដល់គេឌាន យែបថា និងសាំសុន។ (អេភ. ៦:១៧, ១៨) បើយើងទុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើង នោះលោកអាចផ្ដល់កម្លាំងដែលយើងត្រូវការដើម្បីបំពេញកិច្ចការដែលលោកប្រគល់ឲ្យ ដូចលោកបានផ្ដល់កម្លាំងកាយដល់សាំសុនដែរ។
១៩ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរដល់ពួកអ្នកដែលកាន់ជំហរយ៉ាងក្លាហានខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ កាលដែលយើងធ្វើតាមការដឹកនាំនៃសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ នោះជំនឿរបស់យើងនឹងមានបរិបូរឡើង។ ដូច្នេះ ជាការល្អឲ្យយើងពិចារណាអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដែលគួរឲ្យរំភើបចិត្តដែលបានកត់សរសេរក្នុងបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកភាសាក្រិច។ នេះនឹងបង្ហាញអំពីរបៀបដែលសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានឥទ្ធិពលទៅលើពួកអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់នៅសតវត្សរ៍ទី១ មុននិងក្រោយបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ គ.ស.។ កំណត់ហេតុទាំងនេះនឹងត្រូវពិចារណាក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់។
ហេតុអ្វីអ្នកទទួលការលើកទឹកចិត្តដោយស្គាល់អំពីរបៀបដែលសកម្មពលរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលទៅលើ . . .
• ម៉ូសេ?
• បេតសាលាល?
• យ៉ូស្វេ?
• គេឌាន?
• យែបថា?
• សាំសុន?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
សកម្មពលអាចផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងបំពេញកិច្ចបម្រើដូចបានផ្ដល់ឲ្យសាំសុន
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ឪពុកម្ដាយអើយ! ចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់អ្នកមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើកូនៗរបស់អ្នក