អត្ថបទសិក្សា ២៣
«ចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងលោមានអ្នកណាចាប់យកអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាចំណី»!
«ចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងលោមានអ្នកណាចាប់យកអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាចំណី តាមរយៈទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតអសារឥតការ ដែលមានមូលដ្ឋានលើទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្ស»។—កូឡ. ២:៨
ចម្រៀងលេខ៩៦ សៀវភៅរបស់ព្រះជាសម្បត្ដិវិសេស
សេចក្ដីសង្ខេបa
១. យោងទៅតាមកូឡុស ២:៤, ៨ តើសាថានព្យាយាមកាន់កាប់លើគំនិតរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
សាថានចង់ឲ្យយើងឈប់ស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ វាព្យាយាមមានឥទ្ធិពលមកលើរបៀបគិតគូររបស់យើង គឺហាក់ដូចជាវាកាន់កាប់លើគំនិតរបស់យើង និងធ្វើឲ្យយើងមានរបៀបគិតគូរដែលវាពេញចិត្ត។ វាព្យាយាមបោកបញ្ឆោតយើងឲ្យធ្វើតាមវាដោយប្រើអ្វីផ្សេងៗដែលទាក់ទាញចិត្តយើង។—សូមអាន កូឡុស ២:៤, ៨
២-៣. (ក) ហេតុអ្វីយើងគួរយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការព្រមាននៅកូឡុស ២:៨? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
២ តើយើងពិតជាត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នដើម្បីកុំឲ្យសាថានបោកបញ្ឆោតយើងឬទេ? យើងពិតជាត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមែន! សូមចាំថា ប៉ូលមិនបានសរសេរការព្រមាននៅកូឡុស ២:៨ទៅកាន់ពួកអ្នកមិនជឿទេ។ គាត់បានសរសេរការព្រមាននោះសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធ។ (កូឡ. ១:២, ៥) គ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននៅសម័យនោះ ហើយនៅសព្វថ្ងៃនេះយើងក៏ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នកាន់តែខ្លាំងឡើង។ (១កូ. ១០:១២) ហេតុអ្វី? ពីព្រោះសាថានបានត្រូវបោះទម្លាក់មកផែនដី ហើយវាកំពុងព្យាយាមបោកបញ្ឆោតពួកអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ (បប. ១២:៩, ១២, ១៧) ម្យ៉ាងទៀត យើងកំពុងរស់នៅគ្រាមួយដែល‹មនុស្សទុច្ចរិតព្រមទាំងជនបោកប្រាស់កាន់តែអាក្រក់ទៅៗ›។—២ធី. ៣:១, ១៣
៣ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលសាថានបានប្រើ«ការបោកបញ្ឆោតអសារឥតការ»ដើម្បីជះឥទ្ធិពលលើគំនិតរបស់យើង។ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពី«កលល្បិច»បីរបស់វាដែរ។ (អេភ. ៦:១១) នៅក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបបំបាត់ចោលនូវឥទ្ធិពលអាក្រក់ដែលកលល្បិចរបស់វាមានមកលើគំនិតរបស់យើង។ ប៉ុន្តែដំបូង សូមយើងពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីរបៀបដែលសាថានបានបោកបញ្ឆោតជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក្រោយពីពួកគេបានចូលស្រុកដែលព្រះបានសន្យា។
ការល្បួងឲ្យគោរពបូជារូបព្រះ
៤-៦. តាមចោទិយកថា ១១:១០-១៥ ពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចូលស្រុកដែលព្រះបានសន្យា តើពួកគេត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរអ្វីខ្លះស្តីអំពីវិធីសាស្ត្រធ្វើស្រែចម្ការ?
៤ ដោយភាពប៉ិនប្រសប់ សាថានបានល្បួងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យគោរពបូជារូបព្រះ។ តើវាបានធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបណា? វាដឹងថាពួកគេត្រូវការម្ហូបអាហារ ដូច្នេះវាបានប្រើសេចក្ដីត្រូវការនេះដើម្បីឲ្យពួកគេធ្វើតាមបំណងរបស់វា។ ពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចូលស្រុកដែលព្រះបានសន្យា ពួកគេត្រូវផ្លាស់ប្ដូររបៀបធ្វើស្រែចម្ការ។ កាលដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅស្រុកអេស៊ីប ពួកគេបានប្រើទឹកពីទន្លេនីលដើម្បីស្រោចស្រពស្រែចម្ការ។ ប៉ុន្តែ របៀបធ្វើស្រែចម្ការនៅស្រុកដែលព្រះបានសន្យាគឺខុសគ្នា។ នៅទីនោះគេមិនប្រើទឹកទន្លេដើម្បីស្រោចស្រពស្រែចម្ការទេ តែគេពឹងទៅលើទឹកភ្លៀងព្រមទាំងទឹកសន្សើមវិញ។ (សូមអាន ចោទិយកថា ១១:១០-១៥; អេ. ១៨:៤, ៥) ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលត្រូវរៀនអំពីវិធីសាស្ត្រថ្មីដើម្បីធ្វើស្រែចម្ការ។ នោះមិនមែនស្រួលទេ ដោយសារបុគ្គលភាគច្រើនដែលចេះធ្វើស្រែចម្ការបានស្លាប់នៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។
តើសាថានបានធ្វើឲ្យគំនិតរបស់កសិករដែលជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលវគ្គ៤-៦)c
៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានពន្យល់រាស្ត្ររបស់លោកថាស្ថានភាពរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្ដូរ។ ក្រោយមក លោកផ្ដល់ការព្រមានដែលមើលទៅមិនជាប់ទាក់ទងនឹងការធ្វើស្រែចម្ការទេ។ លោកបានព្រមានថា៖ «ចូរប្រយ័តចុះ ក្រែងចិត្តឯងរាល់គ្នាត្រូវសេចក្ដីល្បួងហើយបែរចេញទៅគោរពប្រតិបត្ដិក្រាបថ្វាយបង្គំដល់ព្រះដទៃ»។ (ចោ. ១១:១៦, ១៧) ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ការព្រមានអំពីការគោរពបូជាព្រះមិនពិតនៅពេលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍អំពីរបៀបធ្វើស្រែចម្ការ?
៦ ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹងថាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនឹងចង់រៀនអំពីរបៀបធ្វើស្រែចម្ការនៅតំបន់នោះពីជនជាតិដទៃដែលមិនគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ ពិតមែនថាជនជាតិដទៃមានបទពិសោធន៍ច្រើនជាងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក្នុងការធ្វើស្រែចម្ការនៅតំបន់នោះ ហើយរាស្ត្ររបស់ព្រះអាចរៀនវិធីខ្លះៗដ៏មានប្រយោជន៍ពីពួកគេ តែនោះគឺមានគ្រោះថ្នាក់ចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះជនជាតិកាណានគោរពបូជាព្រះបាល ហើយជំនឿនោះបានជះឥទ្ធិពលលើរបៀបគិតគូររបស់ពួកគេ។ ពួកគេបានចាត់ទុកព្រះបាលថាជាម្ចាស់នៃមេឃា និងអ្នកផ្ដល់ទឹកភ្លៀង។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកចាញ់ការបោកបញ្ឆោតពីជំនឿមិនពិតបែបនេះឡើយ។ ប៉ុន្តែម្ដងហើយម្ដងទៀត ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានសម្រេចចិត្តគោរពបូជាព្រះបាល។ (ជន. ២៥:៣, ៥; ចៅ. ២:១៣; ១ព. ១៨:១៨) សូមកត់សម្គាល់អំពីអ្វីដែលសាថានបានធ្វើដើម្បីឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅក្រោមអំណាចរបស់វា។
កលល្បិចបីដែលសាថានប្រើដើម្បីចាប់យក ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើជាចំណី
៧. តើជំនឿរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវសាកល្បងយ៉ាងដូចម្ដេចពេលពួកគេបានចូលស្រុកដែលព្រះសន្យា?
៧ កលល្បិចទី១របស់សាថានគឺវាបានប្រើអារម្មណ៍ធម្មតារបស់មនុស្សដើម្បីទាក់ទាញជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ការចង់ឲ្យមានភ្លៀងធ្លាក់គឺជាអារម្មណ៍ធម្មតារបស់មនុស្ស។ នៅស្រុកដែលព្រះបានសន្យាមិនសូវមានភ្លៀងទេ ចាប់ពីចុងខែមេសារហូតដល់ខែកញ្ញា។ តែដើម្បីមានជីវិតនិងមានភោគផល នោះអាស្រ័យលើទឹកភ្លៀងដែលតាមធម្មតាធ្លាក់ចាប់ពីខែតុលា។ សាថានបានបោកបញ្ឆោតជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យជឿថា ដើម្បីមានភាពចម្រុងចម្រើន ពួកគេត្រូវធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ជនជាតិដទៃដែលមិនគោរប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ជនជាតិដទៃទាំងនោះបានជឿថា បើពួកគេធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់ផ្សេងៗ ព្រះរបស់ពួកគេនឹងបង្អុរភ្លៀង។ ពួកអ្នកដែលខ្វះជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ាបានគិតថា មានតែវិធីនេះប៉ុណ្ណោះដែលការពារពួកគេពីគ្រោះរាំងស្ងួត។ ដូច្នេះពួកគេបានធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់ដែលលើកកិត្ដិយសព្រះបាលដែលជាព្រះមិនពិត។
៨. តើកលល្បិចទី២ដែលសាថានបានប្រើគឺជាអ្វី? សូមពន្យល់។
៨ កលល្បិចទី២ដែលសាថានប្រើដាក់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលគឺ វាបានទាក់ទាញពួកគេដោយប្រើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាប្រាសចាកសីលធម៌ដែលពួកគេមានរួចហើយ។ ប្រជាជាតិនានាបានគោរពបូជារូបព្រះរបស់ពួកគេដោយប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម។ ការគោរពបូជានោះបានរួមបញ្ចូលបុរសនិងស្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តអំពើពេស្យាចារ។ ប្រជាជាតិទាំងនោះមិនគ្រាន់តែអនុញ្ញាតឲ្យមានការរួមភេទជាមួយនឹងមនុស្សដែលមានភេទដូចគ្នា និងអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ផ្សេងទៀតប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគេគិតថានោះជារឿងធម្មតា។ (ចោ. ២៣:១៧, ១៨; ១ព. ១៤:២៤) ពួកអ្នកដែលមិនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាបានជឿថាទំនៀមទម្លាប់ទាំងនោះបានជំរុញចិត្តព្រះរបស់ពួកគេធ្វើឲ្យដីបង្កើតភោគផលជាបរិបូរ។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាច្រើននាក់បានត្រូវទាក់ទាញដោយទំនៀមទម្លាប់ដែលប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ហើយនេះនាំឲ្យពួកគេបម្រើព្រះមិនពិត។ តាមការពិត សាថានបានធ្វើឲ្យពួកគេនៅក្រោមអំណាចរបស់វា។
៩. យោងទៅតាមហូសេ ២:១៦, ១៧ តើសាថានបានបំភាន់គំនិតរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអំពីព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ កលល្បិចទី៣របស់សាថានគឺវាបានបំភាន់គំនិតរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ នៅសម័យរបស់យេរេមាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិតបានធ្វើឲ្យរាស្ត្រលោកភ្លេចឈ្មោះរបស់លោក ហើយ«យកឈ្មោះព្រះបាលវិញ»។ (យេ. ២៣:២៧) តាមមើលទៅ រាស្ត្ររបស់ព្រះបានឈប់ប្រើនាមព្រះយេហូវ៉ា ហើយហៅលោកថាបាលវិញ ដែលមានន័យថា«ម្ចាស់»។ នេះបានធ្វើឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលលែងសូវឃើញភាពខុសគ្នារវាងព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះបាល ហើយធ្វើឲ្យពួកគេងាយលាយឡំទំនៀមទម្លាប់ដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការគោរពបូជាព្រះបាលជាមួយនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។—សូមអាន ហូសេ ២:១៦, ១៧b
កលល្បិចរបស់សាថាននៅសព្វថ្ងៃនេះ
១០. តើសាថានប្រើកលល្បិចអ្វីខ្លះនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
១០ សាថានប្រើកលល្បិចដូចគ្នានៅសព្វថ្ងៃនេះ។ វាចាប់យកមនុស្សធ្វើជាចំណីឬឲ្យនៅក្រោមអំណាចរបស់វា ដោយប្រើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាធម្មជាតិរបស់មនុស្សដើម្បីទាក់ទាញពួកគេ លើកស្ទួយអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ និងបំភាន់គំនិតរបស់មនុស្សអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ សូមយើងពិចារណាអំពីកលល្បិចទី៣ជាមុនសិន។
១១. តើសាថានបានបំភាន់គំនិតរបស់មនុស្សអំពីព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ សាថានបំភាន់គំនិតរបស់មនុស្សអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ ក្រោយពីពួកសាវ័កបានស្លាប់ បុគ្គលខ្លះដែលអះអាងថាពួកគេជាគ្រិស្តសាសនិកបានចាប់ផ្ដើមផ្សាយសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត។ (សកម្ម. ២០:២៩, ៣០; ២ថែ. ២:៣) ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿទាំងនោះបានចាប់ផ្ដើមបំភាន់គំនិតរបស់មនុស្សអំពីអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះពិតតែមួយ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេឈប់ប្រើនាមរបស់ព្រះក្នុងគម្ពីររបស់ពួកគេ ហើយជំនួសដោយពាក្យដូចជា«លោកម្ចាស់»វិញ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ពួកគេធ្វើឲ្យអ្នកអានគម្ពីរពិបាកឃើញភាពខុសគ្នារវាងព្រះយេហូវ៉ានិង«ម្ចាស់»ឯទៀតដែលបានត្រូវលើកឡើងក្នុងគម្ពីរ។ (១កូ. ៨:៥) ពួកគេប្រើពាក្យ«លោកម្ចាស់»សម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ ដូច្នេះគឺពិបាកយល់ថាព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្ររបស់លោកជាបុគ្គលពីររូបដែលមានឋានៈខុសគ្នា។ (យ៉ូន. ១៧:៣) ការយល់ច្រឡំនេះជាមូលហេតុមួយដែលគេបង្កើតសេចក្ដីបង្រៀនអំពីព្រះបីរួមគ្នាជាព្រះតែមួយ ដែលជាសេចក្ដីបង្រៀនដែលគ្មានមូលដ្ឋានលើបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សជាច្រើនមានអារម្មណ៍ថាយើងមិនអាចស្គាល់ព្រះបានទេ។ នេះជាការភូតភរទាំងស្រុង!—សកម្ម. ១៧:២៧
តើសាថានបានប្រើសាសនាមិនពិតយ៉ាងដូចម្ដេចដើម្បីឲ្យមនុស្សធ្វើតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាប្រាសចាកសីលធម៌? (សូមមើលវគ្គ១២)d
១២. ដូចដែលបានពន្យល់នៅរ៉ូម ១:២៨-៣១ តើសាសនាមិនពិតបានលើកស្ទួយអ្វី ហើយតើនេះមានលទ្ធផលអ្វី?
១២ សាថានទាក់ទាញមនុស្សដោយប្រើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាប្រាសចាកសីលធម៌ដែលពួកគេមានរួចហើយ។ នៅសម័យរបស់អ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ សាថានបានប្រើសាសនាមិនពិតដើម្បីលើកស្ទួយអំពើប្រាសចាកសីលធម៌។ នៅសព្វថ្ងៃនេះវាធ្វើដូចគ្នា។ សាសនាមិនពិតបណ្ដោយឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌និងថែមទាំងលើកស្ទួយអំពើនោះ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សជាច្រើនដែលអះអាងថាពួកគេជាអ្នកបម្រើព្រះបានលះចោលខ្នាតតម្រាសីលធម៌ដ៏ច្បាស់លាស់របស់លោក។ សាវ័កប៉ូលរៀបរាប់អំពីលទ្ធផលនៃការធ្វើដូច្នេះនៅក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូម។ (សូមអាន រ៉ូម ១:២៨-៣១) ក្នុងចំណោម«អ្វីដែលមិនសមរម្យ»ទាំងនេះ គឺមានអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទគ្រប់បែបយ៉ាង ហើយនេះរួមបញ្ចូលការរួមភេទជាមួយនឹងមនុស្សដែលមានភេទដូចគ្នា។ (រ៉ូម ១:២៤-២៧, ៣២; បប. ២:២០) គឺពិតជាសំខាន់ដែលយើងនៅជាប់នឹងសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ច្បាស់លាស់ក្នុងគម្ពីរ!
១៣. តើសាថានប្រើកលល្បិចអ្វីទៀត?
១៣ សាថានប្រើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាធម្មជាតិរបស់មនុស្សដើម្បីទាក់ទាញពួកគេ។ ការរៀនជំនាញណាមួយដែលអាចជួយយើងឲ្យចិញ្ចឹមខ្លួននិងក្រុមគ្រួសារ គឺជាបំណងចិត្តធម្មជាតិរបស់មនុស្ស។ (១ធី. ៥:៨) យើងច្រើនតែរៀនជំនាញបែបនេះពេលយើងចូលសាលា ហើយដោយខំព្យាយាមក្នុងការសិក្សា។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន។ ប្រព័ន្ធអប់រំនៅប្រទេសជាច្រើនមិនគ្រាន់តែបង្រៀនសិស្សឲ្យមានសមត្ថភាពផ្សេងៗដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់ពួកគេទេ តែក៏បង្រៀនពួកគេអំពីទស្សនវិជ្ជាផងដែរ។ នៅសាលា គេលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគិតអំពីព័ត៌មានផ្សេងៗដែលធ្វើឲ្យសង្ស័យថាគ្មានព្រះ ហើយមិនឲ្យតម្លៃទៅលើគម្ពីរ។ គេបង្រៀនថាអ្នកចេះដឹងទាំងអស់ជឿថាជីវិតទាំងឡាយបានត្រូវកើតមកដោយសារការវិវត្តន៍។ (រ៉ូម ១:២១-២៣) សេចក្ដីបង្រៀនបែបនេះប្រឆាំងនឹង‹ប្រាជ្ញារបស់ព្រះ›។—១កូ. ១:១៩-២១; ៣:១៨-២០
១៤. តើទស្សនវិជ្ជាលើកទឹកចិត្តមនុស្សឲ្យធ្វើអ្វី?
១៤ ទស្សនវិជ្ជាប្រឆាំងឬមិនអើពើនឹងខ្នាតតម្រាសុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនជួយយើងបណ្ដុះឲ្យមានផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ តែធ្វើឲ្យយើងបណ្ដុះឲ្យមាន«ការប្រព្រឹត្តដែលផុសចេញពីភាពខុសឆ្គង»វិញ។ (កាឡ. ៥:១៩-២៣) ទស្សនវិជ្ជាលើកទឹកចិត្តមនុស្សឲ្យមានអំណួត ហើយជាលទ្ធផលមនុស្ស«ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង»។ (២ធី. ៣:២-៤) ការមានអំណួតគឺផ្ទុយពីចិត្តគំនិតដ៏រាបទាបដែលព្រះចង់ឲ្យពួកអ្នកបម្រើរបស់លោកមាន។ (២សាំ. ២២:២៨) គ្រិស្តសាសនិកខ្លះដែលបានបន្តការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យបានចាប់ផ្ដើមមានរបៀបគិតគូរដូចពិភពលោកជាជាងដូចព្រះ។ សូមយើងពិចារណាឧទាហរណ៍មួយអំពីអ្វីដែលអាចកើតឡើង។
តើទស្សនវិជ្ជាអាចបំភាន់គំនិតរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលវគ្គ១៤-១៦)e
១៥-១៦. តើអ្នករៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់បងស្រីម្នាក់ដែលបានត្រូវរៀបរាប់ខាងលើនេះ?
១៥ បងស្រីម្នាក់ដែលបានបម្រើពេញពេលជាង១៥ឆ្នាំនិយាយថា៖ «ដោយសារខ្ញុំជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកខ្ញុំបានអាននិងឮច្រើនដងអំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការបន្តការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការព្រមានទាំងនោះទេ។ ខ្ញុំបានគិតថាការព្រមាននោះមិនមែនជាបញ្ហាសម្រាប់ខ្ញុំឡើយ»។ តើនេះនាំឲ្យគាត់ប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាអ្វីខ្លះ? គាត់សារភាពថា៖ «ខ្ញុំបានចំណាយពេលវេលានិងកម្លាំងជាច្រើនដើម្បីសិក្សា រហូតដល់ខ្ញុំរវល់ពេកគ្មានពេលអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងយូរដូចពីមុន ខ្ញុំអស់កម្លាំងពេករហូតដល់គ្មានអំណរក្នុងការសន្ទនាជាមួយនឹងអ្នកឯទៀតអំពីគម្ពីរ និងគ្មានកម្លាំងដើម្បីរៀបចំយ៉ាងល្អសម្រាប់កិច្ចប្រជុំ។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្ញុំបានដឹងថាការជាប់រវល់ខ្លាំងពេកក្នុងការរៀននៅសកលវិទ្យាល័យកំពុងបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំត្រូវឈប់រៀន ហើយនេះជាអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើ»។
១៦ តើការទទួលការអប់រំខ្ពស់មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើរបៀបគិតគូររបស់បងស្រីនេះ? គាត់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំខ្មាសពេលត្រូវសារភាពថាការអប់រំដែលខ្ញុំបានទទួលបានបង្រៀនខ្ញុំឲ្យរិះគន់អ្នកឯទៀតជាពិសេសបងប្អូនរួមជំនឿ ហើយតម្រូវហួសហេតុពេកពីពួកគេ និងដកខ្លួនចេញពីពួកគេ។ ខ្ញុំត្រូវការពេលយូរដើម្បីឈប់មានរបៀបគិតគូរបែបនេះ។ ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ គ្រានោះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំដឹងថាការមិនអើពើនឹងការព្រមានពីបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌តាមរយៈអង្គការរបស់លោក គឺមានគ្រោះថ្នាក់។ ព្រះយេហូវ៉ាស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់ជាងខ្ញុំស្គាល់ខ្លួនឯង។ ខ្ញុំស្ដាយណាស់ដែលខ្ញុំមិនបានស្ដាប់!»។
១៧. (ក) តើយើងគួរតាំងចិត្តធ្វើអ្វី? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់?
១៧ ចូរតាំងចិត្តមិនឲ្យ«ទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតអសារឥតការ»របស់ពិភពលោកសាថានចាប់យកអ្នកធ្វើជាចំណី។ ចូរប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ចកុំឲ្យសាថានបញ្ឆោតអ្នកឡើយ។ (១កូ. ៣:១៨; ២កូ. ២:១១) ចូរកុំឲ្យសាថានបំភាន់គំនិតរបស់អ្នកអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ ចូរមានរបៀបរស់នៅសមស្របនឹងខ្នាតតម្រាសីលធម៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ចូរកុំឲ្យសាថានបោកបញ្ឆោតអ្នកឲ្យមិនអើពើនឹងយោបល់ដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកឃើញថាទស្សនៈរបស់ពិភពលោកនេះមានឥទ្ធិពលមកលើអ្នករួចហើយ? ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងឃើញរបៀបដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះអាចជួយយើងឲ្យរំលំរំលើង សូម្បីតែគំនិតនិងការប្រព្រឹត្ត«ដែលចាក់ឫសជ្រៅ»ផងដែរ។—២កូ. ១០:៤, ៥
ចម្រៀងលេខ៤៩ ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តរីករាយ
a សាថានពូកែបោកបញ្ឆោតមនុស្ស។ វាបានបញ្ឆោតមនុស្សជាច្រើនឲ្យជឿថាពួកគេមានសេរីភាព ប៉ុន្តែតាមការពិតវាបានចាប់យកពួកគេធ្វើជាចំណីក្នុងន័យថាពួកគេនៅក្រោមអំណាចរបស់វា។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីកលល្បិចមួយចំនួនដែលសាថានប្រើដើម្បីបោកបញ្ឆោតមនុស្ស។
b ពាក្យក្នុងខ១៦ដែលបានត្រូវបកប្រែថា«លោកម្ចាស់»ក៏អាចបកប្រែថា«ព្រះបាលរបស់ខ្ញុំ»។
c ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលសេពគប់ជាមួយនឹងជនជាតិកាណានបានត្រូវល្បួងឲ្យចូលរួមក្នុងការគោរពបូជាព្រះបាល និងប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌។
d ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ពណ៌នៅស្លាកមួយពីវិហារគ្រិស្តសាសនា បង្ហាញថាវិហារនោះអនុញ្ញាតឲ្យរួមភេទជាមួយនឹងមនុស្សដែលមានភេទដូចគ្នា។
e ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ប្អូនស្រីវ័យក្មេងម្នាក់ចូលរៀននៅសកលវិទ្យាល័យ។ គាត់និងសិស្សរួមថ្នាក់ចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ពេលសាស្ដ្រាចារ្យបង្រៀនថាវិទ្យាសាស្ត្រនិងបច្ចេកវិទ្យាអាចដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់របស់មនុស្ស។ ក្រោយមកនៅកិច្ចប្រជុំ គាត់រិះគន់និងមិនចាប់អារម្មណ៍អ្វីដែលបានត្រូវពិចារណា។