ចូរសម្ដែងប្រាជ្ញាដោយអនុវត្តតាមអ្វីដែលអ្នករៀន
១ បើនិយាយខាងវិញ្ញាណ លោកីយ៍គឺទ័លក្រប្រៀបដូចជាគ្មានអាហារទាល់តែសោះ។ តែគួរឲ្យសោកស្ដាយមែន ដែលសភាពការណ៍ដ៏អភ័ព្វរបស់លោកីយ៍ បានធ្លាក់ដល់ថ្នាក់នេះគឺដោយសារតែកំហុសខ្លួនឯង ពីព្រោះទូទាំងពិភពលោកមានអាហារខាងវិញ្ញាណដ៏បរិបូរហើយឥតគិតថ្លៃទៀតផង។ (សុ. ១:២០, ២១; វិវរ. ២២:១៧) ដោយព្រោះមនុស្សក្នុងលោកីយ៍បដិសេធចោលប្រាជ្ញាពីព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេដើរឃ្លេងឃ្លោងក្នុងភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ។ (សុ. ១:២២-៣២) ម្យ៉ាងវិញទៀត ជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលគោរពវិន័យហើយអនុវត្តតាមបញ្ញត្តទ្រង់ យើងទាំងអស់គ្នាបានទទួលនូវម្ហូបអាហារខាងវិញ្ញាណដ៏បរិបូរហើយសប្បាយទៀតផង។ (អេសា. ៦៥:១៣, ១៤) ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមានពាសពេញក្នុងអង្គការរបស់ព្រះ សម្គាល់យើងជាសិស្សដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ (យ៉ូន. ១៣:៣៥) មែនហើយ ភាតរភាពទូទាំងពិភពលោកនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់នូវភស្តុតាងថា ការរស់នៅសមស្របតាមការបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរជាផ្លូវមួយប្រកបទៅដោយប្រាជ្ញាដែលយើងគួរកាន់តាម។
២ ក៏ប៉ុន្តែ នៅមានបងប្អូនខ្លះដែលចូលរួមនឹងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា តែអត់ទាន់ពិសោធន៍នូវសុភមង្គលយ៉ាងពេញលេញ ដែលគាត់អាចទទួលបាន។ តាមតែអ្វីដែលគាត់និយាយឬធ្វើ នោះគាត់អាចមានអានុភាពមិនល្អទៅលើសុភមង្គលរបស់អ្នកឯទៀតដែលនៅក្បែរគាត់។ តើតាមរបៀបណាទៅ? នេះគឺដោយព្រោះគាត់មិនអនុវត្តតាមប្រាជ្ញាពីព្រះក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន។ ប្រហែលជាពួកគាត់ចូលរួមកិច្ចប្រជុំតាមក្រុមជំនុំ សន្និបាតតាមមណ្ឌល ហើយមហាសន្និបាតតាមតំបន់។ ឬក៏ប្រហែលជាគាត់យល់ដឹងនូវពត៌មានថ្មីៗក្នុងប្រកាសនវត្ថុដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ តែផ្លូវជីវិតរបស់គាត់ និងរបៀបគាត់ប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សឯទៀតរួមទាំងគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា គឺមិនបង្ហាញថាខ្លួនកំពុងតែអនុវត្តតាមអ្វីដែលគាត់បានរៀននោះទេ។ តើគាត់ត្រូវតែធ្វើអ្វី? មនុស្សបែបនេះត្រូវតែផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការ«ព្រោះខាងឯព្រះវិញ្ញាណ»ដើម្បីឲ្យជីវិតរបស់គាត់អាចមានសុភមង្គល ថែមទាំងជួយឲ្យមនុស្សឯទៀតមានសុភមង្គលផងដែរ។—កា. ៦:៧, ៨
៣ អ្វីដែលយើងគួរអនុវត្តតាម៖ បើយើងឲ្យខ្លួនយើងធ្វេសប្រហែស បាត់ស្មារតី ហើយសុខចិត្តចុះចាញ់នឹងសាតាំង លោកីយ៍ ឬសាច់ឈាមដ៏មិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់យើង នោះយើងនឹងលែងមានអំណរពីការមានទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ឥឡូវជាគ្រាសំខាន់ជាងគ្រាណាៗទៅទៀត គឺចាំបាច់ដែលយើងរហ័សនឹងអនុវត្តតាមអ្វីដែលយើងរៀននៅឯប្រជុំតាមក្រុមជំនុំ សន្និបាតនិងសំវិធានការផ្សេងទៀតដែលមកពីអង្គការរបស់យើង។ លោកីយ៍ដែលយើងរស់នៅជាកន្លែងដែលប្រែប្រួលជានិច្ចហើយប្រកបទៅដោយគ្រោះថ្នាក់។ យើងត្រូវតែអនុវត្តតាមឱវាទដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានមកតាមរយៈ «អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ»ជាបន្ទាន់ ដោយទទួលស្គាល់ថាឱវាទនេះជាអាហារតាមត្រូវពេល។—ម៉ាថ. ២៤:៤៥-៤៧, ព.ថ.
៤ ក្នុងកម្មវិធីសន្និបាតតាមមណ្ឌលសំរាប់ឆ្នាំកិច្ចបំរើមុននេះ គឺមានពត៌មានដ៏ល្អជាច្រើនអំពីរបៀបដែលយើងអាចទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីទិដ្ឋភាពទាំងអស់នៃជីវិត។ តើយើងកំពុងតែអនុវត្តតាមឱវាទដ៏ល្អដោយទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ានិងផ្លូវរបស់ទ្រង់ ថែមទាំងទទួលស្គាល់ហើយចុះចូលនឹងអំណាចខាងព្រះធិបតេយ្យ ជាមនុស្សរាបទាបនិងសុភាព ទាំងលៃយកឱកាសឲ្យទាន់ពេលចំពោះកិច្ចការខាងព្រះធិបតេយ្យឬទេ? (មីកា ៦:៨; អេភ. ៥:១៥, ១៦; ហេ. ៦:១០; ១៣:១៧) បើគ្មានការខំប្រឹងអនុវត្តតាមអ្វីដែលយើងបានរៀន គឺគ្មានការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណបានទេ នេះក៏មានអានុភាពមិនល្អចំពោះចិត្តស្ងប់និងសុភមង្គលរបស់យើងដែរ។—ភី. ៤:៧-៩; យ៉ា. ១:២២-២៥
៥ តម្រូវការមួយគឺការខំប្រឹងសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនហើយសិក្សាជាក្រុមគ្រួសារ។ សៀវភៅសុភមង្គលគ្រួសារជាជំនួយដ៏ល្អមែនទែនសំរាប់ក្រុមគ្រួសារឲ្យចេះស៊ូទ្រាំក្នុងលោកីយ៍ដ៏ស្មុគស្មាញរបស់សាតាំងសព្វថ្ងៃនេះ។ ដោយសំដៅទៅលើសៀវភៅដូចនេះ យើងក៏អាចស្គាល់ទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរឿងផ្សេងៗ ហើយក៏មានការណែនាំតាមរយៈគោលការណ៍ដ៏សុចរិត។ បើយើងមិនធ្វើដូច្នេះ គឺប្រៀបដូចជាមានថ្នាំសំរាប់ព្យាបាលជំងឺ តែមិនព្រមលេបទោះបីដឹងថាថ្នាំនោះនឹងធ្វើឲ្យយើងជាក៏ដោយ។ ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនហើយសិក្សាជាក្រុមគ្រួសារនោះ នឹងពង្រឹងជំនឿរបស់យើងថែមទាំងផ្ដល់ឲ្យយើងមានកម្លាំងស៊ូទ្រាំ។ ក្នុងកំឡុងពេលនៃការសាកល្បងនោះ ជំនឿរបស់យើងនឹងមិនក្រៀមខ្លោចរហូតដល់ធ្វើឲ្យយើងរសាយចិត្តទៅវិញឡើយ។—ម៉ាថ. ១៣:៦; លូ. ៨:១៣; ហេ. ២:១
៦ អ្នកចាស់ទុំនិងពួកអ្នកងារជំនួយត្រូវតែធ្វើជាគំរូដ៏ល្អក្នុងការមើលខុសត្រូវលើក្រុមគ្រួសារ។ ការមើលខុសត្រូវលើក្រុមគ្រួសារគឺរួមបញ្ចូលជួយប្រពន្ធនិងកូនអនុវត្តតាមអ្វីដែលគាត់រៀនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនិងអង្គការរបស់ទ្រង់ដើម្បីរក្សាខ្លួនឲ្យមាំខាងវិញ្ញាណ។ តាមវិធីនេះ សមាជិកទាំងអស់ក្នុងក្រុមគ្រួសារអាចធ្វើជាគំរូដ៏ល្អនៃការរស់នៅជាគ្រីស្ទាន ហើយអាចផ្ដល់នូវការលើកទឹកចិត្តចំពោះអ្នកឯទៀតទាំងក្នុងទាំងក្រៅក្រុមជំនុំ។—អេភ. ៦:៤; ១ធី. ៣:៤, ១២, ១៣
៧ រាស្ត្ររបស់ព្រះទាំងអស់ត្រូវតែដើរឲ្យទាន់នឹងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានដំណើរការយ៉ាងលឿន។ យើងមិនគួរឲ្យខ្លួនយើងធ្លាក់ទៅជាមនុស្សដែលចេះតែធ្វេសប្រហែសនោះឡើយ។ យើងត្រូវរក្សាភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើងដោយស្គាល់ពត៌មានថ្មីៗដែលមកពីអង្គការរបស់ព្រះ ហើយអនុវត្តតាមពត៌មាននោះដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរទៀត។ ការរក្សាភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើងតម្រូវឲ្យយើងខំប្រឹងយកចិត្តទុកដាក់ ទាំងពលិខ្លួននៅពេលខ្លះដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនសូមពីយើងនូវអ្វីដែលហួសសមត្ថភាពរបស់យើងនោះទេ។ ទ្រង់ជាព្រះដែលបង្កើតយើង ហើយទ្រង់ជ្រាបដឹងនូវអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតសំរាប់យើង។ ដូច្នេះ ចូរសម្ដែងប្រាជ្ញាដោយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនយើងជាបន្តហើយអនុវត្តតាមអ្វីដែលយើងរៀននោះ។ ការធ្វើដូច្នេះនឹងនាំឲ្យទ្រង់ទទួលនូវការសរសើរ ជាលទ្ធផលយើងនឹងទទួលផលប្រយោជន៍ជាស្ថាពរ។—អេសា. ៤៨:១៧; ៥៤:១៣