ចូរឲ្យយើង«និយាយចំៗ»!
១ តើអ្នកធ្លាប់មានម្ចាស់ផ្ទះម្នាក់កាត់សំដីនិយាយសម្ដែងរបស់អ្នកដែលបានត្រូវរៀបចំយ៉ាងល្អ ដោយនិយាយថា៖ «តើអ្នកមានការអ្វី? និយាយចំៗទៅ»! តើអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីបទពិសោធន៍បែបនេះ?
២ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនគឺមិនចេះអត់ធ្មត់ឡើយ។ ពួកគេចង់ដឹងថា យើងជាអ្នកណា ហើយមូលហេតុដែលយើងមកផ្ទះរបស់គេ។ ពេលគេដឹងថាគោលបំណងនៃការមកលេងរបស់យើង គឺដើម្បីពិគ្រោះពីព្រះគម្ពីរ នោះគេប្រហែលជានឹងមិនព្រមស្ដាប់ទៅទៀតទេ។ ការអានព្រះគម្ពីរនិងការសន្ទនាពីរឿងខាងវិញ្ញាណនោះ គឺមិនសំខាន់ទេក្នុងជីវិតមនុស្សជាច្រើន។ តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលយើងអាចនាំឲ្យម្ចាស់ផ្ទះបែបនេះជឿថា ពួកគេគួរឆ្លៀតពេលពីរបីនាទី ដើម្បីពិភាក្សារឿងមួយពីព្រះគម្ពីរជាមួយយើង?
៣ អ្វីដែលមានប្រសិទ្ធិភាពច្រើនបំផុត: អ្វីដ៏សំខាន់បំផុត គឺជាការបង្ហាញដោយប្រើពាក្យតិចបំផុត ឲ្យម្ចាស់ផ្ទះឃើញថា ព្រះគម្ពីរផ្ដល់ឲ្យនូវដំណោះស្រាយដ៏មានប្រយោជន៍ ចំពោះបញ្ហាទាំងប៉ុន្មានដែលទាក់ទងនឹងគាត់។ វិធីនិយាយសម្ដែងដែលមានប្រសិទ្ធិភាពច្រើនបំផុត នោះរួមបញ្ចូលសំនួរមួយ ដែលបានត្រូវរៀបចំដើម្បីធ្វើឲ្យម្ចាស់ផ្ទះនោះគិត ហើយជាបន្ទាប់មានបទគម្ពីរមួយដែលឆ្លើយសំនួរនោះ។ ប្រហែលជាអ្នកនឹងចូលចិត្តប្រើយោបល់ខ្លះៗជាបន្តបន្ទាប់ទៅនេះ។ នោះបានត្រូវរៀបចំដើម្បីជួយយើងឲ្យ«និយាយចំៗ»យ៉ាងលឿន ដើម្បីធ្វើឲ្យម្ចាស់ផ្ទះចាប់អារម្មណ៍។
៤ ក្នុងតំបន់ផ្សាយដែលមនុស្សច្រើនតែនិយាយថាគេមិនចាប់អារម្មណ៍ទេ នោះលើកឡើងសំនួរមួយដែលរួមបញ្ចូលគេផ្ទាល់:
◼ «ពេលយើងកំពុងតែឆ្ពោះទៅដល់សហស្សវត្សរ៍ថ្មីនោះ តើអ្នកមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឬក៏ការសង្ស័យ? [ចាំឲ្យឆ្លើយ] ព្រះគម្ពីរបានទាយពីព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងប៉ុន្មានដ៏ធ្វើឲ្យរំជួលចិត្តដែលយើងឃើញសព្វថ្ងៃនេះ ទាំងបានទាយអំពីលទ្ធផលពីព្រឹត្ដិការណ៍នោះ»។ អានធីម៉ូថេទី២ ៣:១, ២, ៥ និង សុភាសិត ២:២១, ២២។
◼ «នៅប្រទេសនេះ មានការខ្វល់ខ្វាយច្រើនណាស់ចំពោះការថែទាំសុខភាព។ តើអ្នកដឹងថា ព្រះទ្រង់សន្យានឹងដោះស្រាយបញ្ហាសុខភាពជាស្ថាពរឬទេ»? អានវិវរណៈ ២១:៣, ៤។
◼ «តើអ្នកគិតថាសហគមន៍នឹងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេចបើសិនជាមនុស្សទាំងអស់គ្នាដែលនៅទីនេះ អនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរទេ»? អានម៉ាថាយ ២២:៣៧-៣៩។
៥ ដោយព្រោះបេសកកម្មរបស់យើងគឺជាការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អពីព្រះរាជាណាចក្រ នោះពេលមានឱកាសយើងគួរបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលព្រះរាជាណាចក្រនោះនឹងសម្រេច។ ប្រហែលជាអ្នកអាចនិយាយថា:
◼ «តើអ្នកដឹងថា សៀវភៅចាស់បំផុតក្នុងពិភពលោក ជាព្រះគម្ពីរ នោះបានទាយថានឹងមានរដ្ឋាភិបាលមួយសំរាប់ផែនដីទាំងមូលទេឬ»? អានដានីយ៉ែល ២:៤៤។
◼ «តើអ្នកគិតថាផែនដីនឹងមានស្ថានភាពយ៉ាងណា បើសិនជាព្រះយេស៊ូគ្រប់គ្រងលើផែនដី»? អានទំនុកដំកើង ៧២:៧, ៨។
៦ ក្នុងតំបន់ផ្សាយដែលមនុស្សភាគច្រើនកាន់សាសនា នោះអ្នកអាចសាកប្រើពាក្យលំនាំមួយដូចតទៅនេះ:
◼ «មនុស្សជាច្រើនរងទុក្ខជាការប្រកាន់ដោយសារភេទ សាសនា ឬក៏ពណ៌សម្បុររបស់គេ។ តើអ្នកគិតថាព្រះពេញព្រះហឫទ័យយ៉ាងណាចំពោះការប្រកាន់បែបនេះទេ»? អានកិច្ចការ ១០:៣៤, ៣៥។
◼ «យើងដឹងថា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើននៅសម័យទ្រង់នោះ។ បើសិនអ្នកអាចសូមទ្រង់ធ្វើអព្ភូតហេតុតែមួយទៀត តើអ្នកនឹងសូមអព្ភូតហេតុអ្វី»? អានទំនុកដំកើង ៧២:១២-១៤, ១៦។
៧ បើសិនជាម្ចាស់ផ្ទះបើកទ្វារដោយស្ទាក់ស្ទើរ អ្នកប្រហែលជាអាចផ្ដើមការសន្ទនាដោយនិយាយថា៖
◼ «សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សភាគច្រើនធុញទ្រាន់មិនចង់ឮអំពីបញ្ហាទៀតទេ។ ពួកគេចង់ឮអំពីដំណោះស្រាយ។ ប្រាកដហើយដែលអ្នកក៏មានអារម្មណ៍អ៊ីចឹងដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែតើយើងអាចរកឃើញដំណោះស្រាយពិតប្រាកដចំពោះបញ្ហារបស់យើងនៅកន្លែងណា»? ចាំឲ្យឆ្លើយ។ អានធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧។
៨ អញ្ជើញសាកប្រើទៅ: តាមធម្មតា គឺត្រូវការតែសំនួរមួយដ៏ស្រួលយល់និងចំៗដើម្បីធ្វើឲ្យម្ចាស់ផ្ទះចាប់អារម្មណ៍។ ស្ត្រីម្នាក់ដែលធ្លាប់ប្រឆាំងនោះ បានអញ្ជើញបងស្រីពីរនាក់ចូលក្នុងផ្ទះគាត់ក្រោយគេបានសួរសំនួរថា៖ «តើអ្នកអាចសម្គាល់ព្រះរាជាណាចក្រ ដែលអ្នកអធិស្ឋានសូមឲ្យមកដល់ក្នុងការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ទេ»? ស្ត្រីនោះបានចាប់អារម្មណ៍នឹងសំនួរនោះ ហើយគាត់បានព្រមសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ ឥឡូវគាត់ជាអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាដែលបានថ្វាយខ្លួន!
៩ ពេលអ្នកនិយាយជាមួយម្ចាស់ផ្ទះម្នាក់ ចូរប្រើវិធីនិយាយដ៏ស្មោះ។ និយាយចេញពីដួងចិត្ត។ មនុស្សប្រហែលជានឹងតបតាមរបៀបវិជ្ជមាន បើសិនជាគេជឿជាក់ថា យើងពិតជាចាប់អារម្មណ៍នឹងគេ។—កិច្ចការ ២:៤៦, ៤៧
១០ សព្វថ្ងៃនេះ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ គឺជាអ្វីមួយដែលតម្រូវនូវការខិតខំ។ ម្ចាស់ផ្ទះខ្លះសង្ស័យពីមនុស្សចំឡែក។ អ្នកដទៃទៀតមានជីវិតច្របូកច្របល់ហើយមានពេលសល់តែបន្ដិចទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងអាចប្រាកដថា នៅមានមនុស្សជាច្រើនទៀតដែលគួរនឹងទទួល ហើយគេត្រូវតែរកឃើញ។ (ម៉ាថាយ ១០:១១) ការព្យាយាមរបស់យើងក្នុងការស្វែងរកពួកគេ ទំនងជានឹងជោគជ័យច្រើនជាងបើសិនជាយើងរក្សាទុកពាក្យនិយាយសម្ដែងរបស់យើងឲ្យខ្លី ហើយ«និយាយចំៗ»!