របៀបទទួលអំណរថែមទៀតពីកិច្ចប្រជុំ
១ កិច្ចប្រជុំគឺជាអ្វីដ៏ចាំបាច់សំរាប់សុខុមាលភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ អំណរដែលយើងទទួលពីកិច្ចប្រជុំ គឺទាក់ទងយ៉ាងចំៗនឹងអ្វីដែលយើងធ្វើពីមុន ក្នុងកំឡុងពេលប្រជុំ និងក្រោយពីកិច្ចប្រជុំ។ តើយើងអាចជួយខ្លួនយើងនិងអ្នកដទៃដោយរបៀបណា ដើម្បីរក្សាអំណរឲ្យបានខ្លាំងឡើងក្នុងការទៅប្រជុំនោះ?
២ ពីមុនកិច្ចប្រជុំ: ការរៀបចំមានអានុភាពយ៉ាងចំៗទៅលើការសប្បាយរីករាយ ដែលយើងទទួលពីកិច្ចប្រជុំ។ នៅពេលដែលយើងរៀបចំបានល្អ នោះយើងមានចិត្តទោរទន់នឹងយកចិត្តទុកដាក់ ហើយចង់ចូលរួមទៀតផង។ បន្ថែមទៀតនោះ កិច្ចការណាមួយដែលយើងទទួលក្នុងកិច្ចប្រជុំគួរតែរៀបចំឲ្យបានល្អ ដោយមានគោលដៅចង់បង្ហាញពត៌មានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ស្របទៅតាមអនុទេសទាំងប៉ុន្មាន ហើយចង់ទាក់ទាញអារម្មណ៍របស់អ្នកស្ដាប់ផងដែរ។ យើងគួរតែហាត់ឲ្យបានហ្មត់ចត់។ នៅពេលដែលយើងរួមចំណែកឲ្យកិច្ចប្រជុំមានសកម្មភាពរស់រវើក និងជាទីលើកទឹកចិត្តដែលផ្ដល់ប្រយោជន៍ឲ្យគ្រប់ៗគ្នា នោះការរីកចំរើនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងនឹងបានឃើញជាក់ស្តែង ហើយយើងមានអំណរច្រើនជាងទៅទៀត។—ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៥, ១៦
៣ ក្នុងកំឡុងកិច្ចប្រជុំ: ការឆ្លើយនៅឯកិច្ចប្រជុំអាចជួយយើងឲ្យសប្បាយនឹងកិច្ចប្រជុំខ្លាំងឡើងទៀត។ ផ្នែកណាដែលតម្រូវឲ្យអ្នកស្ដាប់ចូលរួម នោះគួរតែចាត់ទុកជាកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនចំពោះគ្រប់គ្នានៅក្នុងក្រុមជំនុំ។ ការឆ្លើយដែលខ្លីហើយចំៗ នោះធម្មតានឹងមានប្រសិទ្ធិភាពច្រើនជាង។ ការរៀបរាប់ដោយសង្ខេបនូវបទពិសោធន៍ដ៏ស្អាងចិត្ត នោះអាចលើកទឹកចិត្តហើយជំរុញទឹកចិត្តផង និងយើងគួរតែប្រុងស្មារតីឲ្យរួមបញ្ចូលនូវកិច្ចការទាំងនេះនៅពេលណាដែលសមគួរនោះ។ (សុភាសិត ១៥:២៣; កិច្ចការ ១៥:៣) នៅពេលដែលថ្លែងអត្ថាធិប្បាយនៅឯកិច្ចប្រជុំ យើងគួរតែនិយាយដោយអបអរសាទរនិងដោយជំនឿស៊ប់ ដោយធ្វើឲ្យពត៌មាននេះជាទីចាប់អារម្មណ៍ដែលសមគួរ និងដែលប្រើប្រាស់បានផងដែរ។
៤ ក្រោយពីកិច្ចប្រជុំ: ការជំរាបសួរយ៉ាងរាក់ទាក់ និងការនិយាយយ៉ាងគួរសមជាមួយអ្នកដទៃ ហើយការពិគ្រោះនូវចំណុចសំខាន់ៗដែលបានទទួលពីកម្មវិធីប្រជុំ នោះនឹងមានប្រយោជន៍ដល់យើងគ្រប់ៗគ្នា។ ការបង្ហាញអំណររបស់យើងដោយឃើញពួកក្មេងៗនិងពួកអ្នកដែលមានវ័យចាស់ ហើយពួកថ្មីៗចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំ នោះនឹងធ្វើឲ្យកាន់តែជិតស្និទ្ធឡើងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងភាតរភាពរបស់យើង។ ជាជាងរិះគន់បុគ្គលខ្លះដែលប្រហែលជាខានមកកិច្ចប្រជុំ នោះយើងគួរប្រាប់គេនូវអំណររបស់យើងពីការចូលប្រជុំ ដោយហេតុនោះលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យទៅប្រជុំនោះដែរ។—ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥
៥ សូមកុំឲ្យយើងបង្អត់ខ្លួនពីសំវិធានការដែលត្រូវការជាចាំបាច់នេះ ដើម្បីឲ្យបានលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។ (រ៉ូម ១:១១, ១២) ដោយប្រុងស្មារតីខំប្រឹងយ៉ាងពេញលេញ នោះយើងគ្រប់ៗគ្នាអាចរក្សាអំណរក្នុងការទៅឯប្រជុំគ្រីស្ទាន។