បំណុលដែលយើងជំពាក់អ្នកឯទៀត
១ សាវ័កប៉ុលបានមានអារម្មណ៍ថាគាត់មានកាតព្វកិច្ចផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀត។ គាត់ដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់វិធានការដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់ប្រភេទមានលទ្ធភាពទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈលោហិតដ៏មានតម្លៃនៃរាជបុត្ររបស់ទ្រង់។ (១ធី. ២:៣-៦) ហេតុដូច្នេះ ប៉ុលបានថ្លែងថា៖ «ខ្ញុំមានសេចក្ដីជំពាក់ទាំងសាសន៍ក្រេក នឹងសាសន៍ដទៃ ទាំងអ្នកប្រាជ្ញនឹងអ្នកខ្លៅផង»។ គាត់បានធ្វើការដោយយកចិត្តទុកដាក់និងដោយឥតចេះនឿយហត់ដើម្បីសងបំណុលគាត់ទៅមនុស្សគ្នីគ្នាដោយប្រាប់ដំណឹងល្អដល់ពួកគេ។—រ៉ូម ១:១៤, ១៥
២ ដូចសាវ័កប៉ុលដែរ គ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះឆ្លៀតគ្រប់ឱកាសទាំងអស់ដើម្បីប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នកជិតខាង។ ពេលដែល«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង»កំពុងតែខិតចូលមកជិតយ៉ាងឆាប់រហ័សនោះ ការស្វែងរកអ្នកដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់គឺជាការបន្ទាន់។ សូមឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះចំពោះមនុស្សជំរុញយើងឲ្យឧស្សាហ៍ក្នុងកិច្ចការសង្គ្រោះជីវិតនេះ។—ម៉ាថ. ២៤:២១; អេសេ. ៣៣:៨
៣ ការសងបំណុលរបស់យើងៈ របៀបដ៏សំខាន់បំផុតដែលយើងជួបមនុស្សគឺដោយផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ នៅតំបន់ផ្សាយដែលមិនជួបគេនៅផ្ទះ យើងអាចកត់កំណត់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវនិងត្រឡប់មកវិញនៅពេលម៉ោងផ្សេងដើម្បីជួបមនុស្សបានច្រើនជាង។ (១កូ. ១០:៣៣) យើងក៏អាចជួបមនុស្សផ្សេងៗដោយធ្វើបន្ទាល់នៅតំបន់ពាណិជ្ជកម្ម នៅតាមផ្លូវ នៅសួនសាធារណៈ នៅចំណតរថយន្តនិងតាមទូរស័ព្ទផងដែរ។ យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា៖‹តើខ្ញុំកំពុងតែប្រើគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីផ្សព្វផ្សាយសារដែលសង្គ្រោះជីវិតនេះទេ›?—ម៉ាថ. ១០:១១
៤ អ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់មានចិត្តជំរុញយ៉ាងខ្លាំងឲ្យទាក់ទងមនុស្សទាំងអស់ក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់គាត់។ នៅផ្ទះមួយ រនាំងបង្អួចបិទជាប់ជានិច្ច ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ដែលនៅផ្ទះឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ថ្ងៃមួយដែលមិនមែនជាពេលបំរើផ្សាយ អ្នកត្រួសត្រាយបានកត់សម្គាល់ថាមានឡានមួយនៅមុខផ្ទះនោះដែលគាត់មិនដែលឃើញនរណាម្នាក់នៅផ្ទះសោះ។ ដោយមិនចង់បាត់បង់ឱកាសនេះ គាត់បានចុចកណ្ដឹងផ្ទះ។ បុរសម្នាក់បានបើកទ្វារ ហើយការសន្ទនាដំបូងបាននាំឲ្យមានការត្រឡប់មកជួបដោយបងស្រីនេះនិងស្វាមីគាត់។ នៅទីបំផុត បុរសនោះយល់ព្រមសិក្សាព្រះគម្ពីរហើយឥឡូវនេះគាត់ជាបងប្រុសម្នាក់ដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយ។ គាត់មានចិត្តកតញ្ញូចំពោះបងស្រីនេះដែលមានអារម្មណ៍ថាជំពាក់បំណុលអ្នកជិតខាង ដោយត្រូវផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀតនោះ។
៥ ដោយសារទីបញ្ចប់កំពុងតែខិតចូលមកជិតយ៉ាងឆាប់រហ័សនោះ ឥឡូវនេះគឺជាពេលដែលត្រូវសងបំណុលទៅមនុស្សគ្នីគ្នាដោយព្យាយាមប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។—២កូ. ៦:១, ២