ចូរប្រើលក្ខណៈពិសេសក្នុងសៀវភៅព្រះគម្ពីរបង្រៀនដោយមានប្រសិទ្ធភាព
កាលដែលសិស្សគម្ពីររៀនអ្វីដែលគម្ពីរពិតជាបង្រៀន និងធ្វើតាមអ្វីដែលគាត់បានរៀន នោះគាត់នឹងលូតលាស់ខាងជំនឿ ហើយបង្កើតផល។ (ទំនុក. ១:១-៣) យើងអាចជួយសិស្សរបស់យើងឲ្យរីកចម្រើន ដោយប្រើលក្ខណៈពិសេសនៃសៀវភៅព្រះគម្ពីរបង្រៀន ឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។
សំណួរក្រោមចំណងជើងជំពូក: ជំពូកនីមួយៗផ្ដើមដោយសំណួរដែលមានចម្លើយក្នុងមេរៀន។ អ្នកអាចលើកឡើងសំណួរត្រិះរិះទាំងនេះ ដើម្បីបង្កើនចំណាប់អារម្មណ៍របស់សិស្សចំពោះព័ត៌មានដែលនឹងត្រូវពិគ្រោះ។ អ្នកអាចទុកឲ្យសិស្សឆ្លើយយ៉ាងខ្លីចំពោះសំណួរនីមួយៗក៏បានដែរ។ បើគាត់ឆ្លើយខុស យើងមិនចាំបាច់ខំកែចម្លើយរបស់គាត់នៅពេលនោះទេ។ តាមរយៈចម្លើយរបស់គាត់ អ្នកអាចដឹងថាតើមានចំណុចអ្វីខ្លះដែលអ្នកត្រូវពន្យល់បន្ថែមនិងត្រូវលើកបញ្ជាក់ដើម្បីជួយគាត់ឲ្យយល់ច្បាស់ជាង។—សុភ. ១៦:២៣; ១៨:១៣
ការពន្យល់បន្ថែម: បើសិស្សយល់និងទទួលយកព័ត៌មានដែលមានក្នុងជំពូក អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យអានដោយខ្លួនគាត់ នូវព័ត៌មានក្នុងការពន្យល់បន្ថែមដែលទាក់ទងនឹងមេរៀន។ ពេលបង្រៀនគាត់លើកក្រោយ អ្នកអាចចំណាយពេលប៉ុន្មាននាទីពិគ្រោះជាមួយគាត់អំពីព័ត៌មានទាំងនោះ ដើម្បីប្រាកដថាគាត់ពិតជាយល់ច្បាស់មែន។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកឃើញថាគាត់មិនសូវយល់ទេ ជាការល្អដែលអ្នកចំណាយពេលពិគ្រោះព័ត៌មានទាំងមូលឬមួយផ្នែកនៃការពន្យល់បន្ថែមនោះ ដោយអានវគ្គនីមួយៗ ហើយសួរសំណួរដែលអ្នកបានរៀបចំទុកជាមុន។
ប្រអប់សម្រាប់រៀនសាឡើងវិញ: នៅចុងបញ្ចប់នៃជំពូកនីមួយៗ មានប្រអប់សម្រាប់រៀនសាឡើងវិញ។ ក្នុងប្រអប់នោះមានចម្លើយចំពោះសំណួរដែលមានក្រោមចំណងជើងជំពូក។ អ្នកអាចប្រើលក្ខណៈពិសេសនេះ ដើម្បីឲ្យប្រាកដថាសិស្សរបស់អ្នកពិតជាយល់មេរៀន ព្រមទាំងអាចពន្យល់ចំណុចសំខាន់ៗក្នុងជំពូកនោះដោយខ្លួនឯង។ សូមឲ្យគាត់អានចម្លើយនីមួយៗ រួចមកបើកខគម្ពីរដែលជាប់នឹងចម្លើយនោះ ក្រោយមកអានដោយបញ្ចេញសំឡេង។ បន្ទាប់មក សុំគាត់បកស្រាយមូលហេតុដែលចម្លើយនីមួយៗមានមូលដ្ឋានលើខគម្ពីរដែលគាត់ទើបតែអាននោះ។—សកម្ម. ១៧:២, ៣