អត្ថបទសិក្សា ២៨
ចម្រៀងលេខ៨៨ សូមឲ្យខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវរបស់លោក
ហេតុអ្វីយើងគួរស្វែងរកយោបល់?
«អស់អ្នកដែលមានប្រាជ្ញារមែងស្វែងរកដំបូន្មាន»។—សុភ. ១៣:១០
ចំណុចផ្ដោត
អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីយោបល់ដែលយើងទទួល។
១. តើតាមរបៀបណាយើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ ហើយធ្វើឲ្យគម្រោងរបស់យើងជោគជ័យ? (សុភាសិត ១៣:១០; ១៥:២២)
យើងទាំងអស់គ្នាចង់ធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ ហើយចង់ឲ្យគម្រោងរបស់យើងបានជោគជ័យ។ បណ្ដាំរបស់ព្រះប្រាប់យើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចសម្រេចអ្វីទាំងនេះ។—សូមអាន សុភាសិត ១៣:១០; ១៥:២២
២. តើព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថាលោកនឹងធ្វើអ្វីសម្រាប់យើង?
២ បុគ្គលដ៏ល្អបំផុតដែលយើងអាចសុំប្រាជ្ញានិងយោបល់ គឺព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់យើង។ លោកសន្យាថាលោកនឹងជួយយើង ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំនឹងផ្ដល់ឱវាទដល់អ្នក ហើយមើលថែអ្នកមិនឲ្យឃ្លាតពីភ្នែករបស់ខ្ញុំឡើយ»។ (ចសព. ៣២:៨) ពាក្យនេះបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែឲ្យយោបល់យើងប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកក៏យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើងផ្ទាល់ ហើយជួយយើងឲ្យធ្វើតាមយោបល់របស់លោក។a
៣. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះដើម្បីឆ្លើយចម្លើយចំពោះសំណួរបួនយ៉ាងដូចជា៖ (១) តើខ្ញុំត្រូវមានគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះបើខ្ញុំចង់ទទួលប្រយោជន៍ពីយោបល់? (២) តើអ្នកណាអាចឲ្យយោបល់ល្អដល់ខ្ញុំ? (៣) តើខ្ញុំអាចបើកចិត្តទទួលយកយោបល់យ៉ាងដូចម្ដេច? (៤) ហេតុអ្វីខ្ញុំគួរជៀសវាងពីការសុំអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តជំនួសខ្ញុំ?
តើខ្ញុំត្រូវមានគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះ?
៤. ដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពីយោបល់ តើយើងត្រូវមានគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះ?
៤ យើងត្រូវមានចិត្តរាបទាបនិងចិត្តសុភាពដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពីយោបល់។ យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថា យើងប្រហែលជាខ្វះបទពិសោធន៍ឬខ្វះចំណេះដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ។ បើយើងមិនមានចិត្តរាបទាបនិងចិត្តសុភាពទេ នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនអាចជួយយើងបានឡើយ។ ជាលទ្ធផល យោបល់ដែលយើងអានពីបណ្ដាំរបស់ព្រះក៏ប្រហែលជាមិនជ្រាបចូលក្នុងចិត្តរបស់យើង ដូចទឹកដែលមិនជ្រាបចូលក្នុងថ្មដែរ។ (មីកា ៦:៨; ១ពេ. ៥:៥) ប៉ុន្តែ បើយើងមានចិត្តរាបទាបនិងចិត្តសុភាព នោះយើងនឹងឆាប់ទទួលយកយោបល់ដែលមានមូលដ្ឋានពីគម្ពីរ ហើយឆាប់ធ្វើតាមយោបល់នោះ។
៥. តើស្ដេចដាវីឌបានសម្រេចអ្វីខ្លះដែលអាចនាំឲ្យគាត់មានអំណួត?
៥ សូមគិតអំពីអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីគំរូរបស់ស្ដេចដាវីឌ។ គាត់បានសម្រេចអ្វីៗជាច្រើនដែលអាចធ្វើឲ្យគាត់មានអំណួត។ ជាឧទាហរណ៍ ច្រើនឆ្នាំមុនដាវីឌទៅជាស្ដេច គាត់មានឈ្មោះល្បីខាងការលេងភ្លេង។ គាត់ថែមទាំងត្រូវគេសុំឲ្យលេងភ្លេងសម្រាប់ស្ដេចទៀតផង។ (១សាំ. ១៦:១៨, ១៩) ក្រោយពីដាវីឌបានត្រូវគេចាក់ប្រេងរើសតាំងជាស្ដេចបន្ទាប់ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធដល់គាត់។ (១សាំ. ១៦:១១-១៣) បណ្ដាជនបានសរសើរគាត់ដែលគាត់បានសម្លាប់សត្រូវរបស់ពួកគេ រួមទាំងកូលីយ៉ាតដែលជាជនជាតិភីលីស្ទីន។ (១សាំ. ១៧:៣៧, ៥០; ១៨:៧) បុគ្គលដែលមានអំណួតដែលបានសម្រេចអ្វីដ៏អស្ចារ្យបែបនេះអាចគិតថា គាត់មិនចាំបាច់ស្ដាប់យោបល់ពីអ្នកឯទៀតទេ។ ប៉ុន្តែ ដាវីឌមិនធ្វើដូច្នោះឡើយ។
៦. ហេតុអ្វីយើងដឹងថាដាវីឌចង់ស្ដាប់យោបល់? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៦ ក្រោយពីដាវីឌបានក្លាយទៅជាស្ដេច គាត់បានជ្រើសរើសមិត្តភក្តិដែលអាចឲ្យយោបល់ដល់គាត់។ (១ប្រ. ២៧:៣២-៣៤) នេះមិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដោយសារមុនដាវីឌបានក្លាយទៅជាស្ដេច គាត់តែងតែស្ដាប់យោបល់ល្អពីអ្នកឯទៀត។ គាត់មិនគ្រាន់តែស្ដាប់យោបល់ពីបុរសប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏ស្ដាប់យោបល់ពីស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះអាប៊ីកែលដែរ។ នាងជាប្រពន្ធរបស់ណាបាលជាបុរសដែលមិនគោរពអ្នកឯទៀត រមិលគុណ និងមានអំណួត។ ដាវីឌមានចិត្តរាបទាប ហើយធ្វើតាមយោបល់ល្អរបស់អាប៊ីកែល។ ជាលទ្ធផល គាត់ជៀសវាងពីការធ្វើខុសធ្ងន់ធ្ងរ។—១សាំ. ២៥:២, ៣, ២១-២៥, ៣២-៣៤
ដោយចិត្តរាបទាប ស្ដេចដាវីឌព្រមទទួល ហើយស្ដាប់តាមយោបល់របស់អាប៊ីកែល (សូមមើលវគ្គ៦)
៧. តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ដាវីឌ? (អ្នកទូន្មាន ៤:១៣) (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៧ យើងអាចរៀនមេរៀនផ្សេងៗពីគំរូរបស់ដាវីឌ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាមានទេពកោសល្យ ឬមានអំណាចមួយកម្រិត។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ យើងមិនគួរគិតថាយើងចេះសព្វគ្រប់ ហើយមិនត្រូវការយោបល់ពីអ្នកឯទៀតទេ។ ដូចដាវីឌដែរ យើងគួរសុខចិត្តស្ដាប់យោបល់ល្អ មិនថាយោបល់នោះមកពីអ្នកណាក៏ដោយ។ (សូមអាន អ្នកទូន្មាន ៤:១៣) បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងទំនងជានឹងជៀសវាងពីការធ្វើខុសធ្ងន់ធ្ងរដែលអាចនាំទុក្ខដល់ខ្លួននិងអ្នកឯទៀត។
យើងគួរសុខចិត្តស្ដាប់យោបល់ល្អ មិនថាយោបល់នោះមកពីអ្នកណាក៏ដោយ (សូមមើលវគ្គ៧)d
តើអ្នកណាអាចឲ្យយោបល់ល្អដល់ខ្ញុំ?
៨. ហេតុអ្វីយ៉ូណាថានអាចឲ្យយោបល់ល្អដល់ដាវីឌ?
៨ សូមគិតអំពីមេរៀនមួយទៀតដែលយើងអាចរៀនពីគំរូរបស់ដាវីឌ។ គាត់ស្ដាប់យោបល់ពីមនុស្សដែលមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយយល់ច្បាស់អំពីស្ថានភាពដែលគាត់កំពុងជួបប្រទះ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលដាវីឌចង់ដឹងថា តើស្ដេចសុលនឹងព្រមផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពជាមួយគាត់ឬយ៉ាងណា ដាវីឌបានស្ដាប់យោបល់ពីយ៉ូណាថានដែលជាកូនប្រុសរបស់សុល។ ហេតុអ្វីយ៉ូណាថានអាចឲ្យយោបល់ល្អដល់ដាវីឌ? ពីព្រោះយ៉ូណាថានមិនគ្រាន់តែមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏ស្គាល់ឪពុករបស់គាត់ច្បាស់ដែរ។ (១សាំ. ២០:៩-១៣) តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីកំណត់ហេតុនេះ?
៩. តើយើងគួរនិយាយជាមួយនឹងអ្នកណាពេលយើងត្រូវការយោបល់? សូមពន្យល់។ (សុភាសិត ១៣:២០)
៩ ពេលយើងត្រូវការយោបល់ ជាការល្អឲ្យយើងនិយាយជាមួយនឹងបុគ្គលដែលមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយស្គាល់ច្បាស់អំពីរឿងនោះ។b (សូមអាន សុភាសិត ១៣:២០) ឧបមាថា បុរសវ័យក្មេងម្នាក់កំពុងស្វែងរកគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលស័ក្ដិសមនឹងគាត់។ តើអ្នកណាអាចឲ្យយោបល់ល្អដល់គាត់? មិត្តភក្តិដែលមិនទាន់មានគូប្រហែលជាអាចឲ្យយោបល់ល្អបាន បើយោបល់នោះមានមូលដ្ឋានលើគោលការណ៍គម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ បុរសវ័យក្មេងនោះទំនងជានឹងទទួលយោបល់ដែលជាក់លាក់និងមានប្រយោជន៍ជាង បើគាត់និយាយជាមួយនឹងប្ដីប្រពន្ធមួយគូដែលមានជំនឿរឹងមាំនិងស្គាល់គាត់ច្បាស់ ហើយជាគូដែលរៀបការអស់រយៈពេលយូរនិងមានសុភមង្គល។
១០. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីនៅឥឡូវ?
១០ យើងបានពិចារណាគុណសម្បត្តិពីរដែលយើងត្រូវមាន ព្រមទាំងអ្នកណាដែលអាចឲ្យយោបល់ល្អដល់យើង។ ឥឡូវ សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវបើកចិត្តទទួលយកយោបល់ ហើយតើយើងគួរសុំអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តជំនួសយើងឬយ៉ាងណា។
តើខ្ញុំអាចបើកចិត្តទទួលយកយោបល់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១១-១២. (ក) តើយើងគួរជៀសវាងធ្វើអ្វី? (ខ) តើស្ដេចរេហូបោមបានធ្វើអ្វីពេលគាត់ត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់?
១១ ជួនកាល បុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាមើលទៅដូចជាកំពុងស្វែងរកយោបល់ ប៉ុន្តែតាមពិត គាត់គ្រាន់តែចង់រកអ្នកដែលគាំទ្រការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ។ បុគ្គលបែបនោះមិនបានបើកចិត្តទទួលយកយោបល់ទេ។ ដូច្នេះ គាត់គួរទាញមេរៀនពីអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ស្ដេចរេហូបោម។
១២ រេហូបោមបានស្នងរាជ្យជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល បន្ទាប់ពីសាឡូម៉ូនដែលជាឪពុករបស់គាត់បានស្លាប់។ ពេលរេហូបោមបានក្លាយទៅជាស្ដេច បណ្ដាជនមានរបស់ទ្រព្យជាច្រើនរួចហើយ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថា សាឡូម៉ូនបានដាក់បន្ទុកធ្ងន់ពេកលើពួកគេ។ រួចមក បណ្ដាជនបានមកជួបរេហូបោម ហើយអង្វរសុំគាត់ឲ្យសម្រាលបន្ទុករបស់ពួកគេ។ រេហូបោមបានសុំពួកគេទុកពេលឲ្យគាត់ធ្វើការសម្រេចចិត្តសិន។ ដំបូង គាត់បានធ្វើអ្វីដែលល្អ គឺគាត់បានទៅសុំយោបល់ពីពួកបុរសចាស់ទុំដែលបានជួយសាឡូម៉ូន។ (១បស. ១២:២-៧) ប៉ុន្តែ គាត់បានបដិសេធយោបល់ពីពួកបុរសវ័យចាស់ទាំងនោះ។ ហេតុអ្វីបានជាគាត់ធ្វើដូច្នេះ? តើរេហូបោមបានសម្រេចចិត្តរួចហើយអំពីអ្វីដែលគាត់នឹងធ្វើ ហើយគ្រាន់តែរកអ្នកដែលយល់ស្របនឹងការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះឬ? បើដូច្នោះមែន គាត់ទទួលយោបល់ដែលគាត់ចង់បានពីមិត្តភក្ដិក្មេងស្រករគាត់។ (១បស. ១២:៨-១៤) រួចមក រេហូបោមបានតបឆ្លើយទៅបណ្ដាជនតាមយោបល់នោះ។ ជាលទ្ធផល ប្រជាជាតិបានបែកជាពីរ ហើយចាប់ពីពេលនោះមក រេហូបោមមានបញ្ហាឥតឈប់ឈរ។—១បស. ១២:១៦-១៩
១៣. តើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងបើកចិត្តទទួលយកយោបល់?
១៣ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់រេហូបោម? ពេលយើងសុំយោបល់ យើងត្រូវបើកចិត្តទទួលយកយោបល់នោះ។ តើតាមរបៀបណាយើងអាចដឹងថាយើងកំពុងបើកចិត្ត? យើងអាចសួរខ្លួនថា ‹តើខ្ញុំសុំយោបល់ ហើយភ្លាមៗបដិសេធយោបល់នោះ ដោយសារនោះមិនមែនជាអ្វីដែលខ្ញុំចង់ឮឬទេ?›។ សូមពិចារណាអំពីឧទាហរណ៍មួយ។
១៤. ពេលយើងទទួលយោបល់ តើយើងត្រូវចាំអំពីអ្វី? សូមលើកឧទាហរណ៍។ (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៤ សូមស្រមៃគិតអំពីបងប្រុសម្នាក់ដែលបានត្រូវគេស្នើផ្ដល់ការងារដែលមានប្រាក់ខែខ្ពស់។ មុនគាត់ទទួលយកការងារនោះ គាត់សុំយោបល់ពីអ្នកចាស់ទុំម្នាក់។ បងប្រុសនោះនិយាយថា ការងារនោះនឹងតម្រូវឲ្យគាត់នៅឆ្ងាយពីក្រុមគ្រួសារជារឿយៗអស់ជាច្រើនសប្តាហ៍។ អ្នកចាស់ទុំនោះរំលឹកគាត់អំពីគោលការណ៍គម្ពីរថា ភារកិច្ចសំខាន់ចម្បងរបស់គាត់គឺជួយក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ឲ្យចូលកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា។ (អេភ. ៦:៤; ១ធី. ៥:៨) ចុះបើបងប្រុសនោះមិនពេញចិត្តនឹងយោបល់របស់អ្នកចាស់ទុំ ហើយទៅសុំយោបល់ពីបងប្រុសឯទៀតអំពីរឿងនោះ រហូតដល់គាត់បានទទួលយោបល់ដែលគាត់ចង់ឮ? តើបងប្រុសនេះពិតជាកំពុងស្វែងរកយោបល់ ឬតើគាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តរួចហើយ ហើយគ្រាន់តែស្វែងរកអ្នកដែលយល់ស្របនឹងការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ? យើងត្រូវចាំថា ចិត្តគឺជាគ្រឿងបញ្ឆោត។ (យេ. ១៧:៩) ជួនកាល យោបល់ដែលយើងត្រូវការបំផុតគឺជាយោបល់ដែលយើងមិនចង់ឮ។
តើយើងពិតជាស្វែងរកយោបល់ល្អ ឬគ្រាន់តែស្វែងរកអ្នកដែលយល់ស្របនឹងយើង? (សូមមើលវគ្គ១៤)
តើខ្ញុំគួរសុំអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តជំនួសខ្ញុំឬទេ?
១៥. តើយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិនធ្វើអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
១៥ យើងម្នាក់ៗមានភារកិច្ចធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន។ (កាឡ. ៦:៤, ៥) ដូចយើងបានពិចារណារួចហើយ មនុស្សឈ្លាសវៃនឹងស្វែងរកយោបល់ពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ និងពីគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំ មុនគាត់ធ្វើការសម្រេចចិត្តណាមួយ។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិនសុំអ្នកឯទៀតធ្វើការសម្រេចចិត្តឲ្យយើងឡើយ។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាធ្វើដូច្នេះដោយសួរបុគ្គលដែលពួកគេទុកចិត្តថា «បើសិនជាបងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចខ្ញុំ តើបងនឹងធ្វើអ្វី?»។ រីឯបុគ្គលខ្លះ ពួកគេធ្វើការសម្រេចចិត្តតាមអ្នកឯទៀត ដោយមិនគិតអំពីរឿងនោះដោយខ្លួនឯងទេ។
១៦. តើគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូសត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តអ្វីស្ដីអំពីសាច់ដែលប្រហែលជាបានសែនដល់រូបព្រះ ហើយតើអ្នកណាមានទំនួលខុសត្រូវចំពោះការសម្រេចចិត្តថាបរិភោគឬមិនបរិភោគសាច់បែបនោះ? (កូរិនថូសទី១ ៨:៧; ១០:២៥, ២៦)
១៦ សូមគិតអំពីការសម្រេចចិត្តដែលគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុមជំនុំនាក្រុងកូរិនថូសត្រូវធ្វើស្ដីអំពីសាច់ដែលប្រហែលជាបានត្រូវសែនដល់រូបព្រះ។ ប៉ូលបានសរសេរទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះថា៖ «យើងដឹងថារូបព្រះមិនមែនជាអ្វីសោះ ហើយយើងដឹងថាមានព្រះតែមួយប៉ុណ្ណោះ»។ (១កូ. ៨:៤) ហេតុនេះ បងប្អូនខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំបានសម្រេចចិត្តថា ពួកគេអាចបរិភោគសាច់ដែលពួកគេទិញនៅផ្សារលក់សាច់ ទោះជាសាច់នោះប្រហែលជាបានត្រូវសែនដល់រូបព្រះក្ដី។ បងប្អូនខ្លះទៀតបានសម្រេចចិត្តថា ពួកគេមិនអាចបរិភោគសាច់បែបនោះបានទេ ដោយសារសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យផ្ដន្ទាទោសពួកគេ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ៨:៧; ១០:២៥, ២៦) នេះគឺជាការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន។ ប៉ូលមិនដែលប្រាប់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូសឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តជំនួសអ្នកឯទៀត ឬធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកឯទៀតទេ។ ពួកគេម្នាក់ៗនឹងត្រូវ‹ព្រះវិនិច្ឆ័យតាមការប្រព្រឹត្ត›របស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន។—រ៉ូម ១៤:១០-១២
១៧. តើមានអ្វីអាចកើតឡើងបើយើងចេះតែធ្វើការសម្រេចចិត្តតាមអ្នកឯទៀត? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។ (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៧ តើតាមរបៀបណាយើងប្រហែលជាជួបស្ថានភាពស្រដៀងនឹងនេះនៅសព្វថ្ងៃនេះ? សូមឲ្យយើងគិតអំពីធាតុផ្សេងៗដែលចម្រាញ់ចេញពីសមាសធាតុសំខាន់ៗនៃឈាម។ គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ៗត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនដោយផ្អែកលើសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលបានត្រូវបង្វឹកបង្ហាត់ពីគម្ពីរថា ព្រមឬមិនព្រមទទួលយកធាតុចម្រាញ់ចេញពីសមាសធាតុសំខាន់ៗនៃឈាម។c យើងប្រហែលជាពិបាកយល់អំពីរឿងនោះទាំងស្រុង។ ប៉ុន្តែ ការធ្វើការសម្រេចចិត្តបែបនេះគឺជាភារៈដែលយើងម្នាក់ៗត្រូវទទួល។ (រ៉ូម ១៤:៤) បើយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តតាមអ្នកឯទៀត យើងអាចធ្វើឲ្យសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្លួនចុះខ្សោយ។ យើងអាចបង្វឹកបង្ហាត់និងធ្វើឲ្យសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួនកាន់តែប្រសើរឡើង លុះត្រាតែយើងប្រើវាប៉ុណ្ណោះ។ (ហេ. ៥:១៤) ដូច្នេះ តើពេលណាយើងគួរសុំយោបល់ពីគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំ? គឺក្រោយពីយើងបានធ្វើការស្រាវជ្រាវផ្ទាល់ខ្លួនរួចហើយ ប៉ុន្តែនៅតែត្រូវការជំនួយដើម្បីយល់អំពីរបៀបដែលគោលការណ៍គម្ពីរជាប់ទាក់ទងនឹងស្ថានភាពរបស់យើង។
លុះត្រាតែយើងធ្វើការស្រាវជ្រាវផ្ទាល់ខ្លួនរួចហើយ ទើបយើងគួរសុំយោបល់ពីអ្នកឯទៀត (សូមមើលវគ្គ១៧)
ចូរបន្តស្វែងរកយោបល់
១៨. តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីខ្លះចំពោះយើង?
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថាលោកទុកចិត្តយើងយ៉ាងខ្លាំង ដោយអនុញ្ញាតឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន។ លោកបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក។ ម្យ៉ាងទៀត លោកបានឲ្យយើងនូវមិត្តភក្តិដែលមានប្រាជ្ញាដែលអាចជួយយើងឲ្យវែកញែកអំពីគោលការណ៍គម្ពីរ។ លោកបានបំពេញភារកិច្ចរបស់លោកក្នុងនាមជាបិតារបស់យើង។ (សុភ. ៣:២១-២៣) ដូច្នេះ តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូចំពោះលោក?
១៩. តើយើងអាចបន្តធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ ឪពុកម្ដាយសប្បាយចិត្តពេលឃើញកូនរបស់ពួកគេធំឡើង ហើយទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែលមានប្រាជ្ញានិងចេះជួយអ្នកឯទៀត។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្តពេលឃើញយើងបន្តរីកចម្រើនជាគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំ សុំយោបល់ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាពីអ្នកឯទៀត ហើយក្រោយមក ធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះលោក។
ចម្រៀងលេខ១២៧ ខ្ញុំគួរជាមនុស្សដែលព្រះពេញចិត្ត
a ក្នុងគម្ពីរ ពាក្យ«យោបល់» និង«ឱវាទ»អាចមានអត្ថន័យដូចគ្នា។ ក្នុងអត្ថបទនេះនិងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងប្រើពាក្យទាំងពីរនេះឆ្លាស់គ្នា។
b ជួនកាល ប្រហែលជាការឈ្លាសវៃឲ្យគ្រិស្តសាសនិកនិយាយជាមួយនឹងបុគ្គលដែលមានចំណេះអំពីសុខភាព រឿងលុយកាក់ ឬរឿងផ្សេងទៀត ទោះជាអ្នកនោះមិនមែនជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាក្ដី។
c ដើម្បីទទួលព័ត៌មានថែមទៀតអំពីរឿងនេះ សូមមើលសៀវភៅសប្បាយនឹងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់! មេរៀនទី៣៩ ចំណុចទី៥ និងផ្នែក«ស្វែងយល់ថែមទៀត»។
d ការពណ៌នាអំពីរូបភាព៖ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ឲ្យយោបល់អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ទៀតដែលមានវ័យចាស់ជាង អំពីរបៀបដែលគាត់និយាយនៅកិច្ចប្រជុំពួកអ្នកចាស់ទុំថ្មីៗនេះ។