តើគ្រិស្តសាសនិកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីទទួលជោគជ័យក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍?
«ចូរអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗស្រឡាញ់ប្រពន្ធរបស់ខ្លួន ដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក ឯប្រពន្ធត្រូវគោរពប្ដីយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ»។—អេភេសូរ ៥:៣៣
១. ទោះជាតាមធម្មតាអាពាហ៍ពិពាហ៍ចាប់ផ្ដើមដោយអំណរ តើពួកអ្នកដែលរៀបការអាចរំពឹងថាពួកគាត់នឹងមានអ្វី? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
ពេលកូនកំលោះឃើញកូនក្រមុំដ៏ស្អាតរបស់គាត់ជាលើកដំបូងនៅថ្ងៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ពួកគាត់មានអំណរក្រៃលែង។ កាលដែលពួកគាត់កំពុងស្វែងយល់ចិត្តគ្នា ពួកគាត់ស្រឡាញ់គ្នាកាន់តែខ្លាំងរហូតដល់ពួកគាត់ចង់រៀបការ ហើយសន្យាថានៅស្មោះត្រង់នឹងគ្នា។ ក្រោយពីពិធីមង្គលការ ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមជីវិតថ្មីជាមួយគ្នា ពួកគាត់នឹងត្រូវធ្វើការកែប្រែផ្សេងៗដើម្បីរក្សាឲ្យមានសាមគ្គីភាព។ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកបង្កើតអាពាហ៍ពិពាហ៍ ចង់ឲ្យគូនីមួយៗមានសុភមង្គលនិងជោគជ័យក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដូច្នេះលោកបានផ្ដល់ឱវាទដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញានៅក្នុងគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក។ (សុភាសិត ១៨:២២) ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ គម្ពីរប្រាប់យើងថាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះដែលរៀបការនឹងមានបញ្ហាឬ«មានការលំបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិត»។ (កូរិនថូសទី១ ៧:២៨) តើគូអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចកាត់បន្ថយបញ្ហាទាំងនោះយ៉ាងដូចម្ដេច? ម្យ៉ាងទៀត តើតាមរបៀបណាគ្រិស្តសាសនិកអាចធ្វើឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍ទទួលបានជោគជ័យ?
២. តើគូអាពាហ៍ពិពាហ៍គួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ប្រភេទណាខ្លះ?
២ គម្ពីរបង្រៀនថាសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាគុណសម្បត្ដិដ៏សំខាន់។ ប៉ុន្តែ គូអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ប្រភេទផ្សេងៗក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគាត់។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគាត់ត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបស្នេហា ព្រមទាំងមនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ ម្យ៉ាងទៀត បើពួកគាត់មានកូន សេចក្ដីស្រឡាញ់រវាងសមាជិកក្រុមគ្រួសារគឺកាន់តែសំខាន់។ ប៉ុន្តែ គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលផ្អែកលើគោលការណ៍គ្រិស្តសាសនិកដែលធ្វើឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍ទទួលបានជោគជ័យពិតប្រាកដ។ សាវ័កប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះពេលគាត់បាននិយាយថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗស្រឡាញ់ប្រពន្ធរបស់ខ្លួន ដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក ឯប្រពន្ធត្រូវគោរពប្ដីយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ»។—អេភេសូរ ៥:៣៣
ការពិនិត្យមើលឲ្យបានដិតដល់អំពីភារកិច្ចរបស់គូអាពាហ៍ពិពាហ៍
៣. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍គួរតែខ្លាំងប៉ុណ្ណា?
៣ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «ប្ដីទាំងឡាយអើយ ចូរស្រឡាញ់ប្រពន្ធជាដរាប ដូចគ្រិស្តបានស្រឡាញ់ក្រុមជំនុំ ហើយបានប្រគល់ខ្លួនលោកដើម្បីក្រុមជំនុំ»។ (អេភេសូរ ៥:២៥) នៅសព្វថ្ងៃនេះគ្រិស្តសាសនិកធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូដោយស្រឡាញ់គ្នាដូចលោកយេស៊ូបានស្រឡាញ់អ្នកកាន់តាមលោក។ (សូមអាន យ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥; ១៥:១២, ១៣) ប្ដីប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកគួរស្រឡាញ់គ្នាខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាពួកគាត់សុខចិត្តស្លាប់ដើម្បីគ្នាទៅវិញទៅមក។ ប៉ុន្តែ កាលណាមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ អ្នកខ្លះប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាពួកគាត់មិនមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ខ្លាំងទេ។ តើអ្វីអាចជួយពួកគាត់? គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលផ្អែកលើគោលការណ៍គ្រិស្តសាសនិក ដែល«អត់ធន់នឹងអ្វីៗទាំងអស់ ជឿអ្វីៗទាំងអស់ សង្ឃឹមលើអ្វីៗទាំងអស់ ស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់»។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ«មិនចេះសាបសូន្យឡើយ»។ (កូរិនថូសទី១ ១៣:៧, ៨) គូអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវចាំថាពួកគាត់បានធ្វើសម្បថ។ ពួកគាត់បានសន្យាថានឹងស្រឡាញ់គ្នានិងនៅស្មោះត្រង់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ការនឹកចាំអំពីសម្បថនេះនឹងជំរុញចិត្តប្ដីប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកឲ្យស្វែងរកជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា និងសហការគ្នាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាណាដែលពួកគាត់មាន។
៤, ៥. (ក) ក្នុងនាមជាប្រមុខគ្រួសារ តើប្ដីមានភារកិច្ចអ្វី? (ខ) តើប្រពន្ធគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះប្រមុខភាព? (គ) តើប្ដីប្រពន្ធមួយគូត្រូវធ្វើការកែប្រែអ្វីខ្លះ?
៤ ប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីភារកិច្ចរបស់គូអាពាហ៍ពិពាហ៍ម្នាក់ៗពេលគាត់បាននិយាយថា៖ «ចូរឲ្យប្រពន្ធចុះចូលនឹងប្ដី ដូចចុះចូលនឹងលោកម្ចាស់ ពីព្រោះប្ដីជាប្រមុខរបស់ប្រពន្ធ ដូចគ្រិស្តជាប្រមុខនៃក្រុមជំនុំ»។ (អេភេសូរ ៥:២២, ២៣) នេះមិនមានន័យថាប្ដីគឺល្អប្រសើរជាងប្រពន្ធរបស់គាត់ទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍អំពីតួនាទីដ៏សំខាន់របស់ប្រពន្ធពេលលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សនេះនៅតែម្នាក់ឯង នោះមិនស្រួលទេ។ អញនឹងធ្វើឲ្យមានម្នាក់ជាជំនួយសំរាប់ជួយវា»។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៨) ប្រពន្ធគួរជួយប្ដីឲ្យធ្វើជាប្រមុខគ្រួសារដ៏ល្អ។ ម្យ៉ាងទៀត ប្ដីត្រូវធ្វើតាមគំរូដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកយេស៊ូ ដែលជា«ប្រមុខនៃក្រុមជំនុំ»។ ពេលប្ដីធ្វើដូច្នេះ ប្រពន្ធរបស់គាត់មានទំនុកចិត្ត ហើយនាងកាន់តែស្រួលគោរពនិងគាំទ្រគាត់។
«យើងបានចូលទៅជិតគ្នាកាន់តែខ្លាំងជាប្ដីប្រពន្ធដោយធ្វើតាមរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»
៥ បងស្រីខេតធីដែលបានរៀបការជាមួយនឹងបងប្រុសហ្វ្រេដ សារភាពថា៖ «ពេលខ្ញុំនៅលីវ ខ្ញុំធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង ហើយក៏ចិញ្ចឹមខ្លួនឯងដែរ។ ក្រោយខ្ញុំរៀបការ ខ្ញុំត្រូវតែកែប្រែ ហើយរៀនឲ្យចេះពឹងផ្អែកលើប្ដីរបស់ខ្ញុំ។ នេះមិនតែងតែស្រួលទេ តែយើងបានចូលទៅជិតគ្នាកាន់តែខ្លាំងជាប្ដីប្រពន្ធដោយធ្វើតាមរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ [១] (សូមមើលកំណត់នៅចុងអត្ថបទ) បងហ្វ្រេដនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនដែលស្រួលធ្វើការសម្រេចចិត្តទេ ហើយនេះកាន់តែពិបាកក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដោយសារខ្ញុំត្រូវតែគិតអំពីយើងទាំងពីរនាក់។ ប៉ុន្តែ ការធ្វើការសម្រេចចិត្តគឺកាន់តែងាយស្រួលរាល់ថ្ងៃ ដោយសារខ្ញុំអធិដ្ឋានស្វែងរកការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយស្ដាប់ទស្សនៈរបស់ប្រពន្ធយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាយើងទាំងពីរនាក់សហការគ្នាយ៉ាងល្អ!»។
៦. ពេលមានបញ្ហាក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ តើតាមរបៀបណាសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជា«ចំណងដែលធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពល្អឥតខ្ចោះ»?
៦ ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចនៅរឹងមាំបាន បើប្ដីប្រពន្ធបន្ត«ទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ»។ ដោយសារពួកគាត់គឺជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ពួកគាត់នឹងធ្វើខុស។ ពេលនេះកើតឡើង ពួកគាត់អាចរៀនពីកំហុសរបស់ខ្លួន រៀនឲ្យចេះអភ័យទោស និងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមានមូលដ្ឋានលើគោលការណ៍គម្ពីរ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះគឺជា«ចំណងដែលធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពល្អឥតខ្ចោះ»។ (កូឡុស ៣:១៣, ១៤) គូអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះដោយមានចិត្តអត់ធ្មត់និងសប្បុរស ហើយដោយមិន‹ចាំទុកក្នុងចិត្តនូវអ្វីដែលធ្វើឲ្យឈឺចិត្ត›។ (កូរិនថូសទី១ ១៣:៤, ៥) ពេលគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្វែងគំនិតគ្នា ពួកគាត់គួរតែព្យាយាមដោះស្រាយឲ្យបានឆាប់បំផុតតាមដែលអាចធ្វើបាន ក្នុងថ្ងៃនោះតែម្ដង។ (អេភេសូរ ៤:២៦, ២៧) យើងត្រូវមានចិត្តរាបទាបនិងចិត្តក្លាហានដើម្បីនិយាយថា «សុំទោសដែលធ្វើឲ្យអូនឬបងឈឺចិត្ត»។ ប៉ុន្តែការធ្វើដូច្នេះជួយដោះស្រាយបញ្ហា ហើយនាំឲ្យគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ចូលកាន់តែជិតគ្នា។
សេចក្ដីត្រូវការដ៏ពិសេសក្នុងការថ្នាក់ថ្នម
៧, ៨. (ក) តើគម្ពីរផ្ដល់ឱវាទអ្វីអំពីការរួមដំណេកក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍? (ខ) ហេតុអ្វីគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបង្ហាញការថ្នាក់ថ្នម?
៧ គម្ពីរផ្ដល់ឱវាទល្អដែលអាចជួយគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវអំពីការរួមដំណេក។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ៧:៣-៥) គឺសំខាន់ចាំបាច់ដែលប្ដីនិងប្រពន្ធគិតអំពីអារម្មណ៍និងសេចក្ដីត្រូវការរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក។ បើប្ដីមិនចេះថ្នាក់ថ្នមប្រពន្ធ នាងប្រហែលជាមិនចូលចិត្តការរួមដំណេកទេ។ ប្ដីគួរប្រព្រឹត្តចំពោះប្រពន្ធ«ដោយស្គាល់ចិត្តនាងច្បាស់»។ (ពេត្រុសទី១ ៣:៧) គូអាពាហ៍ពិពាហ៍មិនគួរបង្ខំឬទាមទារឲ្យគូរបស់ខ្លួនរួមដំណេកនោះទេ តែគួរមកពីទាំងពីរនាក់ពេញចិត្តធ្វើដូច្នេះ។ ស្ត្រីច្រើនតែត្រូវការពេលយូរជាងបុរស ទើបមានចំណង់ផ្លូវភេទ។ ដូច្នេះ ពេលរួមដំណេក នោះគួរជាពេលដែលប្ដីប្រពន្ធទាំងពីរនាក់មានចំណង់ចិត្តដូចគ្នា។
៨ គម្ពីរមិនផ្ដល់ច្បាប់ជាក់លាក់អំពីរបៀបបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ឬអំពីកម្រិតនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលប្ដីប្រពន្ធអាចបង្ហាញក្នុងការរួមភេទទេ។ ប៉ុន្តែ គម្ពីររៀបរាប់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ។ (បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ១:២; ២:៦) ប្ដីប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកគួរប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកដោយថ្នាក់ថ្នម។
៩. ហេតុអ្វីការមានចំណាប់អារម្មណ៍ខាងផ្លូវភេទចំពោះបុគ្គលដែលមិនមែនជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួនគឺជាការខុស?
៩ ពេលយើងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រះនិងអ្នកជិតខាង យើងនឹងមិនឲ្យអ្នកណាឬអ្វីណាធ្វើឲ្យចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើងប្រេះឆាឡើយ។ អ្នកខ្លះបានធ្វើឲ្យចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគាត់ចុះខ្សោយ ឬថែមទាំងបានបង្ខូចចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយក្លាយទៅជាអ្នកញៀនមើលរូបអាសអាភាស។ យើងត្រូវទប់ទល់នឹងគំនិតណាដែលនាំឲ្យយើងចង់មើលរូបអាសអាភាស ឬចង់មានចំណង់ផ្លូវភេទផ្សេងទៀតដែលមិនសមត្រឹមត្រូវ។ យើងក៏ថែមទាំងត្រូវជៀសវាងធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលអាចមើលទៅដូចជាយើងកំពុងចែចង់អ្នកដែលមិនមែនជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង ដោយសារការធ្វើដូច្នេះគឺមិនបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ទេ។ យើងត្រូវចាំថាព្រះស្គាល់គំនិតនិងការប្រព្រឹត្តទាំងអស់របស់យើង។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យមានបំណងចិត្តកាន់តែខ្លាំងដើម្បីធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត ហើយដើម្បីរក្សាខ្លួនឲ្យនៅស្មោះត្រង់នឹងគូរបស់យើង។—សូមអាន ម៉ាថាយ ៥:២៧, ២៨; ហេប្រឺ ៤:១៣
ពេលមានបញ្ហាក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍
១០, ១១. (ក) តើការលែងលះគ្នាមានច្រើនយ៉ាងណា? (ខ) តើគម្ពីរចែងយ៉ាងណាអំពីការបែកបាក់គ្នា? (គ) តើអ្វីនឹងជួយគូអាពាហ៍ពិពាហ៍មិនឲ្យឆាប់បែកគ្នា?
១០ ពេលគូអាពាហ៍ពិពាហ៍មិនដោះស្រាយបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ពួកគាត់ខ្លះសម្រេចចិត្តបែកគ្នា ឬលែងលះគ្នា។ នៅប្រទេសខ្លះ ក្នុងចំណោមអ្នករៀបការ មានជាងពាក់កណ្ដាលដែលលែងលះគ្នា។ ប៉ុន្តែក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក បញ្ហានេះមិនកើតឡើងច្រើនដូចនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្ដីប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកកាន់តែច្រើនឡើងៗមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។
១១ គម្ពីរផ្ដល់ការណែនាំនេះដែលថា៖ «ប្រពន្ធមិនគួរចុះចោលប្ដីឡើយ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើនាងចុះចោលប្ដីមែន នាងមិនត្រូវរៀបការទៀតឡើយ ឬមួយក៏នាងត្រូវរកជានឹងប្ដីវិញ។ ឯប្ដីមិនគួរចុះចោលប្រពន្ធឡើយ»។ (កូរិនថូសទី១ ៧:១០, ១១) គូអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្លះប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាបញ្ហារបស់ពួកគាត់គឺធ្ងន់ធ្ងរដល់ម្ល៉េះបានជាពួកគាត់ត្រូវតែបែកគ្នា។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញថាការបែកបាក់គ្នាមិនមែនជារឿងស្រាលទេ ពេលលោកបានបញ្ជាក់អំពីពាក្យដើមដំបូងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហើយបន្ទាប់មកលោកបានបន្ថែមទៀតថា៖ «កុំឲ្យអ្នកណាពង្រាត់គូដែលព្រះបានផ្សំផ្គុំឡើយ»។ (ម៉ាថាយ ១៩:៣-៦; លោកុប្បត្តិ ២:២៤) ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យប្ដីប្រពន្ធនៅជាមួយគ្នារហូត។ (កូរិនថូសទី១ ៧:៣៩) យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវចាំថាយើងត្រូវទទួលខុសត្រូវនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ នេះអាចជួយយើងឲ្យដោះស្រាយបញ្ហាភ្លាមៗ មុនបញ្ហានោះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅ។
ប្ដីប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកអាចរកវិធីដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគាត់ ដោយសារពួកគាត់ឲ្យព្រះដឹកនាំ
១២. តើអ្វីប្រហែលជានាំឲ្យគូអាពាហ៍ពិពាហ៍គិតអំពីការបែកបាក់គ្នា?
១២ ហេតុអ្វីគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្លះមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ? ចំពោះអ្នកខ្លះ អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគាត់មិនបានដូចអ្វីដែលពួកគាត់សង្ឃឹមទេ ហើយនេះនាំឲ្យពួកគាត់ខឹងឬខកចិត្ត។ បញ្ហាច្រើនតែមកពីរបៀបដែលមនុស្សបានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំគឺខុសៗពីគ្នា ឬប្រតិកម្មដែលពួកគាត់មានគឺផ្សេងៗពីគ្នា។ ការពិបាកជាមួយនឹងសាច់ថ្លៃ ការខ្វែងគំនិតគ្នាអំពីរបៀបចាយលុយ ឬរបៀបចិញ្ចឹមអប់រំកូនក៏អាចនាំឲ្យមានបញ្ហាដែរ។ ប៉ុន្តែ គឺជាការល្អដែលប្ដីប្រពន្ធភាគច្រើនដែលជាគ្រិស្តសាសនិកអាចរកវិធីដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគាត់ ដោយសារពួកគាត់ឲ្យព្រះដឹកនាំ។
១៣. តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលប្ដីប្រពន្ធអាចបែកគ្នា?
១៣ ប្រហែលជាអាចមានមូលហេតុដែលគូអាពាហ៍ពិពាហ៍សម្រេចចិត្តបែកគ្នា។ មូលហតុដែលអ្នកខ្លះបានសម្រេចចិត្តធ្វើដូច្នេះ គឺដោយសារស្ថានភាពដែលពិបាកហួសហេតុពេកដូចជាការមានចេតនាមិនទំនុកបម្រុងក្រុមគ្រួសារ អំពើហិង្សាធ្ងន់ធ្ងរលើរាងកាយ និងស្ថានភាពដែលនឹងបណ្ដាលឲ្យគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់បាត់បង់ចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ។ ពេលគូអាពាហ៍ពិពាហ៍មានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ពួកគាត់គួរសុំជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំ។ បុរសទាំងនេះមានបទពិសោធន៍ជាច្រើន ហើយអាចជួយគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ឲ្យធ្វើតាមឱវាទរបស់ព្រះក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលប្ដីប្រពន្ធសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យផ្ដល់សកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោក នេះអាចជួយពួកគាត់ធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរ និងបង្ហាញគុណសម្បត្ដិជាគ្រិស្តសាសនិក [២] (សូមមើលកំណត់នៅចុងអត្ថបទ)។—កាឡាទី ៥:២២, ២៣
១៤. តើគម្ពីរចែងយ៉ាងណាចំពោះគ្រិស្តសាសនិកដែលមានគូដែលមិនមែនជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា?
១៤ គម្ពីរផ្ដល់មូលហេតុល្អឲ្យប្ដីប្រពន្ធបន្តនៅជាមួយគ្នា សូម្បីតែនៅពេលគូម្នាក់មិនមែនជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាក្ដី។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ៧:១២-១៤) គូដែលមិនមែនជាអ្នកជឿបានត្រូវ«ចាត់ទុកជាបរិសុទ្ធ»ដោយសារគាត់បានរៀបការជាមួយនឹងអ្នកបម្រើព្រះ។ កូនតូចៗរបស់ពួកគាត់«គឺបរិសុទ្ធ» ហេតុនេះហើយ កូននោះទទួលការការពារពីព្រះ។ ប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលជាគ្រិស្តសាសនិកថា៖ «ប្រពន្ធអើយ នាងប្រហែលជានឹងសង្គ្រោះប្ដីក៏មិនដឹង ឬប្ដីអើយ អ្នកប្រហែលជានឹងសង្គ្រោះប្រពន្ធក៏មិនដឹង»។ (កូរិនថូសទី១ ៧:១៦) មានគំរូល្អជាច្រើនស្តីអំពីប្ដីប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកដែលបានជួយគូរបស់ពួកគាត់ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។
១៥, ១៦. (ក) តើគម្ពីរផ្ដល់ឱវាទអ្វីចំពោះប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកដែលមានប្ដីមិនបម្រើព្រះ? (ខ) តើគ្រិស្តសាសនិកគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណា«ប្រសិនបើគូដែលមិនមែនជាអ្នកជឿចុះចោល»?
១៥ សាវ័កពេត្រុសផ្ដល់ឱវាទដល់គ្រិស្តសាសនិកដែលជាប្រពន្ធឲ្យចុះចូលនឹងប្ដី «ដើម្បីឲ្យប្ដីណាដែលមិនធ្វើតាមបណ្ដាំរបស់ព្រះ ក្លាយទៅជាអ្នកដែលធ្វើតាមវិញ តាមរយៈការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលជាប្រពន្ធ ដោយមិនចាំបាច់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបញ្ចេញពាក្យសម្ដីមួយម៉ាត់ឡើយ ពីព្រោះពួកគេឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកនូវការប្រព្រឹត្តដ៏បរិសុទ្ធរបស់អ្នករាល់គ្នា គួបផ្សំជាមួយនឹងការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅ»។ ជាជាងនិយាយអំពីជំនឿរបស់នាងនៅគ្រប់ពេលវេលា ប្រពន្ធទំនងជាអាចជួយប្ដីច្រើនជាងឲ្យទទួលសេចក្ដីពិត បើនាងប្រព្រឹត្តដោយ«ចិត្តស្ងៀមស្ងាត់និងស្លូតបូត ជាអ្វីដែលមានតម្លៃថ្លៃណាស់ចំពោះព្រះ»។—ពេត្រុសទី១ ៣:១-៤
១៦ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើគូដែលមិនមែនជាអ្នកជឿសម្រេចចិត្តបែកគ្នា? គម្ពីរចែងថា៖ «ប្រសិនបើគូដែលមិនមែនជាអ្នកជឿចុះចោល ឲ្យអ្នកនោះទៅចុះ។ ក្នុងករណីនេះ បងប្រុសឬបងស្រីនោះគ្មានកាតព្វកិច្ចចំពោះអ្នកនោះទេ តែព្រះបានផ្ដល់សេចក្ដីសុខសាន្តឲ្យអ្នករាល់គ្នា»។ (កូរិនថូសទី១ ៧:១៥) ទោះជាការបែកបាក់គ្នាប្រហែលជានាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តមួយកម្រិតក៏ដោយ យោងទៅតាមគម្ពីរគូដែលជាគ្រិស្តសាសនិកនោះមិនមានសិទ្ធិរៀបការជាមួយអ្នកផ្សេងទៀតទេ។ ប៉ុន្តែគាត់មិនត្រូវព្យាយាមបង្ខំគូរបស់គាត់ឲ្យបន្តនៅឡើយ។ នៅទីបំផុត គូដែលមិនមែនជាអ្នកជឿប្រហែលជានឹងសម្រេចចិត្តត្រឡប់មកវិញ ដោយចង់ផ្សះផ្សាចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើងវិញ។ ម្យ៉ាងទៀតនៅពេលអនាគត គូដែលមិនមែនជាអ្នកជឿប្រហែលជានឹងថែមទាំងក្លាយទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។
តើយើងចាត់ទុកអ្វីជាសំខាន់បំផុតក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍?
ពេលយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា យើងកាន់តែមានសុភមង្គលក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ (សូមមើលវគ្គ១៧)
១៧. តើអ្វីគួរសំខាន់បំផុតចំពោះប្ដីប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិក?
១៧ ដោយសារយើងរស់នៅទីបញ្ចប់នៃ«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់» យើង«លំបាកណាស់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) នេះជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវការការការពារដែលមកពីចំណងមិត្តភាពរឹងមាំជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «នៅសល់ពេលវេលាតែបន្ដិចទេ។ ចាប់ពីពេលនេះទៅ អ្នកដែលមានប្រពន្ធត្រូវដូចជាអ្នកគ្មានប្រពន្ធវិញ . . . ឯអ្នកដែលប្រើអ្វីៗពីពិភពលោកត្រូវដូចជាអ្នកដែលមិនប្រើប្រាស់ពេញលេញ»។ (កូរិនថូសទី១ ៧:២៩-៣១) ប៉ូលមិនចង់មានន័យថាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍មិនគួរយកចិត្តទុកដាក់នឹងគូរបស់ខ្លួនទេ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារយើងរស់នៅក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ យើងត្រូវចាត់ទុកការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតវិញ។—ម៉ាថាយ ៦:៣៣
១៨. ហេតុអ្វីគ្រិស្តសាសនិកអាចមានសុភមង្គលនិងទទួលជោគជ័យក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍?
១៨ ក្នុងគ្រាដ៏លំបាកនេះ យើងឃើញអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាច្រើនបរាជ័យ។ តើចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចមានសុភមង្គលនិងទទួលបានជោគជ័យឬទេ? គឺអាចមានមែន បើយើងរក្សាខ្លួនឲ្យនៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងរាស្ត្ររបស់លោក ធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរ ហើយទទួលយកការណែនាំពីសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងលើកកិត្ដិយសអាពាហ៍ពិពាហ៍«ដែលព្រះបានផ្សំផ្គុំ»។—ម៉ាកុស ១០:៩
^ [១] (វគ្គ៥) ឈ្មោះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
^ [២] (វគ្គ១៣) សូមមើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមដែលមានចំណងជើងថា«ការណែនាំក្នុងគម្ពីរស្តីអំពីការលែងលះគ្នានិងការបែកលំនៅសង្វាស»ក្នុងសៀវភៅ«ចូររក្សាខ្លួនជាមនុស្សដែលព្រះស្រឡាញ់»។