សំណួរពីយុវវ័យ
តើគម្ពីរអាចជួយខ្ញុំយ៉ាងដូចម្ដេច? ភាគទី៣: ចូរទាញយកប្រយោជន៍ឲ្យបានច្រើនបំផុតពីការអានគម្ពីរ
ពេលបើកគម្ពីរ ប្អូននឹងឃើញអក្សរច្រើនស្អេកស្កះ។ ប៉ុន្តែ សូមកុំឆាប់ធុញឡើយ! ផ្ទុយទៅវិញ សូមប្រដូចគម្ពីរទៅនឹងអាហារដែលគេតម្រៀបពេញតុឲ្យញ៉ាំសេរី។ ប្អូនមិនអាចញ៉ាំអាហារទាំងអស់បានទេ។ ប៉ុន្តែ ប្អូនអាចជ្រើសយកតែអាហារណាដែលប្អូនចូលចិត្តប៉ុណ្ណោះ។
ដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញពីការអានគម្ពីរ ប្អូនត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលប្អូនអាន។ អត្ថបទនេះនឹងជួយប្អូនឲ្យធ្វើដូច្នោះ។
ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណា៖
ហេតុអ្វីត្រូវផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលប្អូនអានក្នុងគម្ពីរ?
តើតាមរបៀបណាប្អូនអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីការអានគម្ពីរ?
ហេតុអ្វីត្រូវផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលប្អូនអានក្នុងគម្ពីរ?
ពេលដែលប្អូនខំព្យាយាមអានគម្ពីរ ប្អូននឹងទទួលប្រយោជន៍កាន់តែច្រើន។ សូមគិតអំពីការប្រៀបធៀបនេះ៖ បើប្អូនជ្រលក់កញ្ចប់តែទៅក្នុងទឹកក្ដៅមួយភ្លែត ប្អូននឹងទទួលបានក្លិននិងរសជាតិខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ បើប្អូនទុកវាយូរជាង ប្អូននឹងទទួលបានក្លិននិងរសជាតិខ្លាំងជាង មែនទេ?
នេះក៏ស្រដៀងនឹងការអានគម្ពីរដែរ។ ជាជាងអានប្រញាប់ៗ សូមចំណាយពេលគិតអំពីអ្វីដែលប្អូនអាន។ អ្នកសរសេរចម្រៀងសរសើរព្រះបទទី១១៩ បានធ្វើដូច្នេះមែន។ គាត់បាននិយាយថា៖«ខ្ញុំជញ្ជឹងគិតអំពីច្បាប់ទាំងនោះរៀងរាល់ថ្ងៃ»។—ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១១៩:៩៧
នេះមិនមែនមានន័យថាប្អូនត្រូវចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃអានគម្ពីរនិងរំពឹងគិតអំពីព័ត៌មានដែលមានក្នុងនោះទេ។ ចំណុចសំខាន់គឺ អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះបានលៃពេលដើម្បីរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ការធ្វើដូច្នេះ បានជួយគាត់ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ។—ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១១៩:៩៨-១០០
ប្អូនមេឡានីបានរៀបរាប់ថា៖«ម្ដាយខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់ខ្ញុំថា៖‹មួយសប្ដាហ៍មាន៧ថ្ងៃ ហើយអំឡុងពេលនោះកូនធ្វើអ្វីជាច្រើនសម្រាប់ខ្លួនឯង។ អ៊ីចឹងម្ដេចក៏កូនមិនទុកពេលខ្លះឲ្យព្រះយេហូវ៉ា? នោះជាអ្វីដែលគួរធ្វើ មែនទេ?›»។
ពេលប្អូនគិតអំពីគោលការណ៍គម្ពីរ ប្អូននឹងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អជាង ជាពិសេសពេលប្អូនជ្រើសរើសមិត្តភក្តិឬពេលជួបការល្បួងឲ្យធ្វើអ្វីមិនល្អ។
តើតាមរបៀបណាប្អូនអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីការអានគម្ពីរ?
រៀបចំកាលវិភាគ។ ប្អូនជូលាបានឲ្យយោបល់ថា៖«ការមានកាលវិភាគសម្រាប់អានគម្ពីរគឺសំខាន់ ព្រោះជួយយើងឲ្យដឹងថាយើងនឹងអានអ្វី ហើយត្រូវអាននៅពេលណានិងនៅកន្លែងណា»។
បង្កើតបរិយាកាសល្អ។ យុវនារីម្នាក់ឈ្មោះជៀណាបានឲ្យយោបល់ថា៖«សូមរកកន្លែងស្ងាត់ ហើយសូមប្រាប់កាលវិភាគអានគម្ពីររបស់អ្នកដល់ក្រុមគ្រួសារ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគាត់រំខានអ្នក»។
បើប្អូនកំពុងប្រើគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក សូមបិទសារជូនដំណឹងទាំងអស់កុំឲ្យលោតមក ឬក៏ប្អូនអាចសាកអានពីសៀវភៅគម្ពីរក៏បាន។ ប្អូនដឹងទេ យោងទៅតាមការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា ការអានពីឯកសារបោះពុម្ពគឺស្រួលយល់ជាង តែការអានពីគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកគឺពិបាកផ្ចង់អារម្មណ៍ជាង។
ប្អូនអេឡីណាបានរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំឃើញថាការអានពីគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកស្រួលមានអ្វីបំបែរអារម្មណ៍ណាស់ ព្រោះចេះតែលោតសារ ឬប្រាប់ថាអស់ថ្ម ឬថាអ៊ីនធឺណិតខ្សោយជាដើម។ តែពេលអានតាមឯកសារបោះពុម្ព យើងមិនបាច់ខ្វល់អំពីរឿងទាំងនោះទេ គ្រាន់តែត្រូវការពន្លឺឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ប៉ុណ្ណោះ»។
អធិដ្ឋានមុនសិន។ ប្អូនអាចសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយប្អូនឲ្យយល់ ចងចាំ និងទទួលប្រយោជន៍ពីអ្វីដែលប្អូនបម្រុងនឹងអាន។—យ៉ាកុប ១:៥
ដើម្បីបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាថាប្អូនចង់ធ្វើតាមពាក្យអធិដ្ឋានរបស់ប្អូន សូមស្រាវជ្រាវកំណត់ហេតុដែលប្អូនកំពុងអាន។ តើប្អូនអាចធ្វើដូច្នោះយ៉ាងដូចម្ដេច? បើប្អូនកំពុងប្រើកម្មវិធីJWបណ្ណាល័យ ឬកំពុងអានគម្ពីរតាមអ៊ីនធឺណិត ប្អូនអាចចុចលើខគម្ពីរណាមួយដើម្បីស្វែងរកឯកសារយោងនិងអត្ថបទដែលពន្យល់អំពីខគម្ពីរនោះ។
សួរសំណួរ។ ប្អូនអាចសួរសំណួរដូចជា៖ ‹តើកំណត់ហេតុនេះបង្រៀនខ្ញុំអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេហូវ៉ា? តើកំណត់ហេតុនេះមានគុណសម្បត្តិណារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលខ្ញុំអាចយកតម្រាប់តាម?›។ (អេភេសូរ ៥:១) ‹តើខ្ញុំអាចទាញមេរៀនអ្វីខ្លះពីកំណត់ហេតុនេះ?›។ (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១១៩:១០៥) ‹តើខ្ញុំអាចប្រើអ្វីដែលខ្ញុំអានដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតតាមរបៀបណា?›។—រ៉ូម ១:១១
ប្អូនក៏អាចសួរខ្លួនថា៖‹តើអ្វីដែលខ្ញុំអានទាក់ទងយ៉ាងណានឹងគោលរឿងក្នុងគម្ពីរ?›។ សំណួរនេះពិតជាសំខាន់ណាស់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរពីសៀវភៅដើមកំណើតរហូតដល់សៀវភៅការបើកបង្ហាញ ទាក់ទងនឹងគោលរឿងដ៏សំខាន់គឺ របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យនាមរបស់លោកបានបរិសុទ្ធតាមរយៈរាជាណាចក្ររបស់លោកនៅស្ថានសួគ៌ ហើយបង្ហាញភ័ស្តុតាងថាលោកមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងនិងរបៀបដែលលោកគ្រប់គ្រងគឺល្អបំផុត។