សំណួរពីយុវវ័យ
តើតាមរបៀបណាខ្ញុំអាចទប់កំហឹង?
សំណួរនិងចម្លើយអំពីការទប់កំហឹង
តើប្អូនខឹងញឹកញាប់ប៉ុនណា?
កម្រ
ឧស្សាហ៍
រាល់ថ្ងៃ
តើប្អូនខឹងខ្លាំងប៉ុនណា?
ល្មម
ខ្លាំង
ដូចបាយពុះ
តើប្អូនឧស្សាហ៍ខឹងនឹងអ្នកណាច្រើនជាងគេ?
ឪពុកម្ដាយ
បងប្អូន
មិត្តភក្តិ
បើប្អូនឃើញថាប្អូនពិបាកទប់កំហឹង ព័ត៌មានក្នុងអត្ថបទនេះអាចជួយប្អូនបាន! ដំបូង សូមពិចារណាមូលហេតុខ្លះដែលបញ្ជាក់ថាការទប់កំហឹងគឺសំខាន់ចាំបាច់ ជាពិសេសពេលដែលប្អូនខឹង។
មូលហេតុដែលការទប់កំហឹងគឺសំខាន់
សុខភាពរបស់ប្អូន។ សុភាសិត ១៤:៣០ ចែងថា៖«ចិត្តស្ងប់នាំឲ្យមានសុខភាពល្អ»។ ផ្ទុយទៅវិញ «កំហឹងអាចបណ្ដាលឲ្យមានជំងឺបេះដូងធ្ងន់ធ្ងរ»(ពីទស្សនាវដ្ដីJournal of Medicine and Life)។
មិត្តភក្តិរបស់ប្អូន។ គម្ពីរចែងថា៖«កុំសេពគប់មនុស្សដែលឆាប់ខឹង ឬទាក់ទងមនុស្សដែលងាយផ្ទុះកំហឹងឡើយ»។ (សុភាសិត ២២:២៤) បើប្អូនតែងតែខឹង នោះអ្នកឯទៀតនឹងមិនចង់នៅក្បែរប្អូនទេ។ យុវនារីម្នាក់ឈ្មោះចាស្មីន បានរៀបរាប់ថា៖«បើយើងមិនរៀនទប់កំហឹងទេ យើងនឹងលែងមានមិត្តភាពល្អជាមួយអ្នកឯទៀត»។
កេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់ប្អូន។ ប្អូនអ៊ីថានដែលមានអាយុ១៧ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា៖«បើយើងមិនទប់កំហឹង អ្នកឯទៀតនឹងវាយតម្លៃមិនត្រឹមត្រូវចំពោះយើង ហើយចាត់ទុកយើងជាមនុស្សឆាប់ខឹង»។ សូមសួរខ្លួនថា‹តើខ្ញុំចង់ឲ្យគេស្គាល់ខ្ញុំជាមនុស្សបែបណា ជាមនុស្សចិត្តត្រជាក់ដែលធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពឬជាមនុស្សដែលឆាប់ច្រឡោត?›។ គម្ពីរចែងថា៖«មនុស្សដែលមិនរហ័សខឹង ជាមនុស្សមានសមត្ថភាពវែកញែកខ្ពស់ តែមនុស្សដែលមិនចេះអត់ធ្មត់បង្ហាញចេញតែភាពល្ងង់ខ្លៅ»។—សុភាសិត ១៤:២៩
គ្មានអ្នកណាចង់នៅក្បែរមនុស្សដែលឆាប់ផ្ទុះកំហឹងទេ
អ្វីដែលប្អូនអាចធ្វើ
សូមពិចារណាបទគម្ពីរនិងពាក្យសម្ដីខាងក្រោមនេះ ហើយសួរសំណួរដល់ខ្លួន។
សុភាសិត ២៩:២២ ចែងថា៖ «អ្នកដែលឆាប់ខឹងបង្កឲ្យមានទំនាស់ អ្នកណាដែលងាយផ្ទុះកំហឹង អ្នកនោះប្រព្រឹត្តអំពើរំលងជាច្រើន»។
ប្អូនឃីរីបានរៀបរាប់ថា៖«នៅវ័យជំទង់ ខ្ញុំពិបាកទប់កំហឹងខ្លាំងណាស់។ សាច់ញាតិខាងឪពុកខ្ញុំក៏មានចំណុចខ្សោយនេះដែរ។ ហើយយើងបន្ទោសថាយើងមានចំណុចខ្សោយនេះដោយសារតំណពូជ។ ពេលខឹងម្ដងៗ យើងពិបាកទប់ខ្លាំងណាស់!»។
តើខ្ញុំឆាប់ខឹងទេ? តើសមហេតុផលទេដែលខ្ញុំបន្ទោសថាខ្ញុំឆាប់ខឹងមកពីតំណពូជ តែបែរជានិយាយថាគុណសម្បត្តិដែលខ្ញុំមានមកពីខ្ញុំខំបណ្ដុះទៅវិញ?
សុភាសិត ១៥:១ ចែងថា៖ «សម្ដីទន់ភ្លន់រម្ងាប់កំហឹង តែពាក្យគំរោះគំរើយធ្វើឲ្យមានកំហឹងកាន់តែខ្លាំង»។
ប្អូនដារឺលបានរៀបរាប់ថា៖«កត្តាសំខាន់គឺរៀនទប់អារម្មណ៍របស់យើង។ បើយើងបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តស្លូតបូតនិងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលវិជ្ជមាន នោះយើងអាចទប់កំហឹងបាន»។
ពេលខឹង ហេតុអ្វីប្រតិកម្មដំបូងរបស់ខ្ញុំគឺសំខាន់?
សុភាសិត ២៦:២០ ចែងថា៖ «កន្លែងណាដែលគ្មានអុស នោះភ្លើងក៏រលត់ទៅ»។
ប្អូនចាស្មីនបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលខ្ញុំតបឆ្លើយដោយស្លូតបូត ធម្មតាអ្នកឯទៀតមានអារម្មណ៍ស្ងប់ជាង ហើយខ្ញុំនិងគាត់អាចនិយាយគ្នាតាមសម្រួល»។
តើពាក្យសម្ដីឬការប្រព្រឹត្តបែបណាដែលប្រៀបដូចជាចាក់សាំងលើភ្លើង?
សុភាសិត ២២:៣ ចែងថា៖ «មនុស្សឈ្លាសវៃឃើញអន្តរាយមកក៏ពួនខ្លួន តែមនុស្សខ្វះបទពិសោធន៍បន្តដើរទៅទៀត ហើយរងផលពិបាក»។
ប្អូនហ្គារីបានរៀបរាប់ថា៖«ជួនកាល ខ្ញុំត្រូវដើរចេញសិន ហើយគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។ ពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្ងប់ ខ្ញុំអាចដោះស្រាយបញ្ហានោះក្រោយមក»។
ពេលស្ថិតក្នុងសភាពតឹងតែង តើពេលណាប្រហែលល្អបំផុតដែលគួរដើរចេញដោយមិនឲ្យបុគ្គលម្ខាងទៀតគិតថាខ្ញុំគេចមុខពីគាត់?
យ៉ាកុប ៣:២ ចែងថា៖ «យើងទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួលជាញឹកញយ»។
ប្អូនឃីរីបានរៀបរាប់ថា៖«ពិតមែនថាយើងគួរស្ដាយក្រោយចំពោះកំហុសរបស់យើង តែយើងក៏គួររៀនពីកំហុសទាំងនោះដែរ។ ក្រោយពីយើងដួល យើងត្រូវក្រោកឡើងវិញ ហើយតាំងចិត្តធ្វើឲ្យបានល្អប្រសើរជាងនៅពេលក្រោយ»។
យោបល់៖ សូមកំណត់គោលដៅ។ ប្រហែលអស់រយៈពេលមួយខែ សូមព្យាយាមទប់កំហឹងដោយរក្សាចិត្តត្រជាក់។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ សូមកត់ទុកការរីកចម្រើនរបស់ប្អូនក្នុងសៀវភៅកំណត់របស់ខ្លួន ហើយមើលថាប្អូនបានរីកចម្រើនប៉ុនណា។