ថ្ងៃសុក្រ ទី១៨ ខែកក្កដា
លោកធ្វើឲ្យយើងទៅជាស្ដេចនិងជាសង្ឃរបស់ព្រះដែលជាបិតារបស់លោក។—បប. ១:៦
អ្នកកាន់តាមមួយចំនួនតូចរបស់គ្រិស្តបានត្រូវរើសតាំងដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ហើយពួកគេមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ពួក១៤៤.០០០នាក់ទាំងនេះនឹងបម្រើជាសង្ឃនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយលោកយេស៊ូ។ (បប. ១៤:១) ទីបរិសុទ្ធនៃត្រសាលជាតំណាងថាពួកគេបានត្រូវទទួលជាកូនព្រះកាលដែលពួកគេនៅតែនៅផែនដី។ ព្រះធ្វើដូច្នេះដោយប្រើឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដើម្បីរើសតាំងពួកគេ។ (រ៉ូម ៨:១៥-១៧) ទីបរិសុទ្ធបំផុតនៃត្រសាលជាតំណាងស្ថានសួគ៌ជាទីលំនៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ «វាំងនន»ដែលខណ្ឌរវាងទីបរិសុទ្ធនិងទីបរិសុទ្ធបំផុត ជាតំណាងរូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់លោកយេស៊ូដែលរារាំងលោកមិនឲ្យចូលទៅស្ថានសួគ៌ជាសម្ដេចសង្ឃដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមនៃវិហារក្នុងន័យធៀប។ ដោយលះបង់រូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់លោកជាគ្រឿងបូជាដើម្បីមនុស្សជាតិ លោកយេស៊ូបានបើកផ្លូវឲ្យគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងទាំងអស់មានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌។ ពួកគេក៏ត្រូវលះបង់រូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់ពួកគេដើម្បីទទួលរង្វាន់របស់ពួកគេនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។—ហេ. ១០:១៩, ២០; ១កូ. ១៥:៥០ w២៣.១០ ទំ.២៨ វ.១៣
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៩ ខែកក្កដា
គ្មានពេលគ្រប់គ្រាន់ឲ្យខ្ញុំរៀបរាប់អំពីគេឌាន។—ហេ. ១១:៣២
គេឌានបានរក្សាចិត្តស្ងប់ពេលពួកអេប្រាអ៊ីមបានមករិះគន់គាត់។ (អសក. ៨:១-៣) គាត់មិនបានតបឆ្លើយដោយកំហឹងទេ។ គាត់បានបង្ហាញថាគាត់មានចិត្តរាបទាបដោយស្ដាប់ការត្អូញត្អែររបស់ពួកគេ ហើយដោយនិយាយយ៉ាងសប្បុរសទៅពួកគេ។ នេះបានធ្វើឲ្យពួកគេត្រជាក់ចិត្តវិញ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលមានប្រាជ្ញាយកតម្រាប់គេឌាន ដោយស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ និងតបឆ្លើយដោយចិត្តស្លូតបូត បើទទួលការរិះគន់។ (យ៉ា. ៣:១៣) យ៉ាងនេះ ពួកគេជួយធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពេលគេឌានទទួលការសរសើរចំពោះជ័យជម្នះលើពួកម៉ាឌាន គាត់បានផ្ដោតអារម្មណ៍លើព្រះយេហូវ៉ា។ (អសក. ៨:២២, ២៣) តើបុរសដែលព្រះបានតែងតាំងអាចយកតម្រាប់គេឌានយ៉ាងដូចម្ដេច? ពួកគេអាចឲ្យការសរសើរទៅព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្វីដែលពួកគេសម្រេច។ (១កូ. ៤:៦, ៧) ជាឧទាហរណ៍ បើអ្នកចាស់ទុំណាម្នាក់ទទួលការសរសើរចំពោះសមត្ថភាពបង្រៀនរបស់គាត់ គាត់អាចនិយាយថាប្រភពនៃការបង្រៀននោះគឺមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ ឬការបង្ហាត់បង្រៀនដែលយើងទទួលពីអង្គការរបស់លោក។ ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចគិតថាតើពួកគេកំពុងបង្រៀនតាមរបៀបដែលលើកកិត្តិយសព្រះយេហូវ៉ា ឬតើពួកគេចង់ឲ្យមនុស្សកោតស្ងើចខ្លួនឯង។ w២៣.០៦ ទំ.៤ វ.៧-៨
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២០ ខែកក្កដា
គំនិតរបស់ខ្ញុំមិនដូចគំនិតរបស់អ្នកទេ។—អេ. ៥៥:៨
បើយើងមិនទាន់ទទួលបានអ្វីដែលយើងបានសុំក្នុងការអធិដ្ឋាន យើងអាចសួរខ្លួនថា ‹តើខ្ញុំកំពុងអធិដ្ឋានអំពីអ្វីត្រឹមត្រូវឬទេ?›។ យើងច្រើនតែគិតថាយើងស្គាល់អ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ យើងប្រហែលជាសុំអ្វីដែលមិនផ្ដល់ប្រយោជន៍យូរអង្វែងដល់យើងទេ។ បើយើងអធិដ្ឋានអំពីបញ្ហាណាមួយ ប្រហែលជាមានវិធីដោះស្រាយល្អជាងអ្វីដែលយើងបានសុំ។ ម្យ៉ាងទៀត សំណូមពរខ្លះរបស់យើងប្រហែលជាមិនស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (១យ៉ូន. ៥:១៤) ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីឪពុកម្ដាយដែលបានអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យកូនរបស់ពួកគាត់នៅជាប់នឹងសេចក្ដីពិត។ នេះស្ដាប់ទៅជាសំណូមពរសមត្រឹមត្រូវ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបង្ខំបុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យបម្រើលោកទេ។ លោកចង់ឲ្យយើងទាំងអស់គ្នា រួមទាំងកូនៗ សម្រេចចិត្តគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (បច. ១០:១២, ១៣; ៣០:១៩, ២០) ដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយអាចអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាបែបនេះវិញ គឺជួយឲ្យពួកគេមានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្តរបស់កូនដើម្បីជំរុញចិត្តកូនឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងទៅជាមិត្តរបស់លោក។—សុភ. ២២:៦; អេភ. ៦:៤ w២៣.១១ ទំ.២១ វ.៥; ទំ.២៣ វ.១២