ចូរឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះណែនាំផ្លូវអ្នកចុះ!
«ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់ជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំ ហើយជាពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវរបស់ទូលបង្គំផង»។—ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥
១, ២. ហេតុអ្វីក៏មនុស្សជាច្រើនរកសុភមង្គលនិងភាពសុខសាន្តមិនបាន?
តើអ្នកនៅចាំពេលមួយដែលអ្នកបានសុំគេឲ្យជួយប្រាប់ផ្លូវអ្នកទេ? ប្រហែលជាអ្នកបានទៅជិតដល់ទីហើយ ប៉ុន្តែមិនដឹងថាត្រូវបត់ស្ដាំឬបត់ឆ្វេងទៀតទេ។ ឬមួយក៏ប្រហែលជាមានពេលមួយដែលអ្នកជិះវង្វេងផ្លូវ ហើយត្រូវត្រឡប់មកជិះតាមផ្លូវផ្សេងវិញ។ មិនថាកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ ច្បាស់ជាមានប្រយោជន៍បើអ្នកធ្វើតាមយោបល់របស់មនុស្សដែលស្គាល់តំបន់នោះ មែនទេ? ពីព្រោះបើគេស្គាល់តំបន់នោះ ពួកគេទំនងជាអាចតម្រង់ផ្លូវអ្នកបាន។
២ អស់រាប់ពាន់ឆ្នាំហើយ មនុស្សបានខិតខំដឹកនាំជីវិតដោយខ្លួនឯង មិនមែនដោយផ្អែកលើការណែនាំពីព្រះទេ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារមនុស្សគ្មានភាពល្អឥតខ្ចោះ បើគ្មានជំនួយពីព្រះ នោះពួកគេចេះតែវង្វេងជានិច្ច។ ពួកគេមិនអាចរកវិថីជីវិតដែលនាំឲ្យមានសុភមង្គលនិងភាពសុខសាន្តបានឡើយ។ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សរកទិសដើរនោះមិនបាន? ជាង២.៥០០ឆ្នាំមុននេះ អ្នកថ្លែងទំនាយម្នាក់ឈ្មោះយេរេមាមានប្រសាសន៍ថា៖ «[ការ]ដំរង់ជំហានរបស់ខ្លួន នោះក៏មិនស្រេចនៅមនុស្សដែលដើរ»ទេ។ (យេរេមា ១០:២៣) មនុស្សដែលខំតម្រង់ជំហានរបស់ខ្លួនដោយមិនព្រមទទួលជំនួយពីអ្នកដែលចេះ តែងតែមានអារម្មណ៍អន្ទះអន្ទែងក្នុងចិត្តជានិច្ច។ យ៉ាងប្រាកដណាស់ មនុស្សយើងត្រូវការការណែនាំជាមិនខាន!
៣. ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ាមានលក្ខណៈដែលចាំបាច់ដើម្បីផ្ដល់ការណែនាំដែលមនុស្សត្រូវការ? តើព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថាទ្រង់នឹងធ្វើអ្វី?
៣ រីឯព្រះយេហូវ៉ាវិញ ទ្រង់មានគ្រប់លក្ខណៈដែលចាំបាច់ដើម្បីផ្ដល់ការណែនាំដែលមនុស្សត្រូវការ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាស្គាល់ធាតុពិតរបស់មនុស្សច្បាស់ជាងយើងស្គាល់ខ្លួនឯង។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ជ្រាបអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅដើមកំណើតនៃមនុស្សជាតិ ដែលនាំពួកគេឲ្យវង្វេងចេញ។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ដឹងអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីកែតម្រង់ផ្លូវរបស់ខ្លួនវិញ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលបានបង្កើតមនុស្សនិងរបស់សព្វសារពើ ដូច្នេះទ្រង់តែងតែដឹងអំពីអ្វីដែលនាំឲ្យយើងមានប្រយោជន៍។ (អេសាយ ៤៨:១៧) ហេតុនេះហើយបានជាយើងអាចទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់នៅបទទំនុកដំកើង ៣២:៨ ដែលចែងថា៖ «អញនឹងបង្ហាត់បង្រៀនឲ្យឯងស្គាល់ផ្លូវដែលឯងត្រូវដើរ អញនឹងទូន្មានឯងដោយភ្នែកអញមើលឯងជាប់»។ យ៉ាងនេះ គ្មានហេតុសង្ស័យអ្វីឡើយថា ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែផ្ដល់ការណែនាំដ៏ល្អបំផុត។ ប៉ុន្តែ តើទ្រង់ជួយណែនាំយើងដោយរបៀបណា?
៤, ៥. តើបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយណែនាំយើងបានយ៉ាងណា?
៤ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានច្រៀងថ្វាយព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់ជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំ ហើយជាពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវរបស់ទូលបង្គំផង»។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥) បណ្ដាំនិងពាក្យរំលឹករបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ ហើយពាក្យទាំងនោះអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើឧបសគ្គផ្សេងៗដែលយើងជួបប្រទះក្នុងជីវិត។ ប្រាកដហើយ ពេលយើងអាននិងអនុញ្ញាតឲ្យព័ត៌មានដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរជួយណែនាំផ្លូវរបស់យើង នោះយើងអាចពិសោធអ្វីដែលបានពណ៌នាក្នុងសៀវភៅអេសាយ ៣០:២១ ថា៖ «ត្រចៀកនឹងឮពាក្យពីក្រោយឯងថា៖ ‹គឺផ្លូវនេះទេ ចូរដើរតាមនេះវិញ›»។
៥ ប៉ុន្តែ សូមកត់សម្គាល់ថា បទទំនុកទី១១៩:១០៥ បញ្ជាក់ពីរបៀបពីរយ៉ាងដែលព្រះបន្ទូលឬបណ្ដាំរបស់ព្រះអាចជួយយើងបាន។ ទីមួយ បណ្ដាំរបស់ព្រះប្រៀបដូចជាចង្កៀងដែលបំភ្លឺដល់កន្លែងដែលយើងដាក់ជើងរបស់ខ្លួន។ ពេលយើងជួបប្រទះការពិបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ នោះយើងគួរប្រើគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរដើម្បីណែនាំជំហានរបស់ខ្លួន។ បើធ្វើដូច្នេះ យើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អៗ ហើយជៀសវាងអង្គប់និងអន្ទាក់ផ្សេងៗដែលមាននៅសម័យនេះ។ ទីពីរ ពាក្យរំលឹករបស់ព្រះប្រៀបដូចជាពន្លឺដែលបំភ្លឺផ្លូវនៅខាងមុខយើង ហើយនេះអាចជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តសមស្របទៅតាមសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងចំពោះជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ក្នុងសួនមនោរម្យដែលព្រះបានសន្យាឲ្យ។ ដោយសារយើងអាចមើលទៅមុខយ៉ាងច្បាស់ ហាក់ដូចជាមានពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវយើង នោះយើងអាចយល់ថា ការសម្រេចរបស់យើងនឹងមានលទ្ធផលល្អឬអាក្រក់។ (រ៉ូម ១៤:២១; ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩; វិវរណៈ ២២:១២) ឥឡូវ យើងសូមពិនិត្យមើលយ៉ាងល្អិតល្អន់ជាង ថាតើបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងគម្ពីរប្រៀបដូចជាចង្កៀងដល់ជើងនិងពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវយើងដោយរបៀបណា?
«ចង្កៀងដល់ជើង»
៦. តើបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀបដូចជាចង្កៀងដល់ជើងយើងក្នុងករណីអ្វីខ្លះ?
៦ រៀងរាល់ថ្ងៃយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្សេងៗ ខ្លះមិនទាក់ទងនឹងរឿងសំខាន់ទេ ប៉ុន្តែយើងក៏ជួបប្រទះស្ថានការណ៍ដែលអាចប៉ះពាល់ដល់រឿងសីលធម៌ ភាពទៀងត្រង់និងការរក្សាអព្យាក្រឹតភាពដែរ។ បើយើងចង់ធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយជោគជ័យ នោះយើងត្រូវ«បង្ហាត់ឥន្ទ្រីយ[ឬ«សមត្ថភាពវែកញែក»] ដើម្បីឲ្យបានដឹងខុសត្រូវ»។ (ហេព្រើរ ៥:១៤; ព.ថ.) បើយើងស្វែងរកចំណេះអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយខំយល់ច្បាស់ពីគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរព្រះ នេះនឹងជួយយើងបណ្ដុះឲ្យមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួនដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលគាប់ចិត្តទ្រង់។—សុភាសិត ៣:២១
៧. សូមរៀបរាប់ពីស្ថានការណ៍ដែលអាចទាក់ទាញចិត្តគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ឲ្យមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នករួមការងារដែលមិនមានជំនឿដូចយើង។
៧ សូមគិតពីឧទាហរណ៍មួយនេះ។ តើអ្នកជាមនុស្សពេញវ័យដែលខំធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តរីករាយទេ? (សុភាសិត ២៧:១១) បើដូច្នេះ គួរឲ្យសរសើរមែន! ប៉ុន្តែ សូមគិតទៅមើលបើពួកអ្នករួមការងារអញ្ជើញអ្នកទៅដើរលេងនៅមាត់ទន្លេជាមួយពួកគាត់។ ពួកគាត់ចូលចិត្តធ្វើការជាមួយអ្នក ហើយចង់ធ្វើជាមិត្តរបស់អ្នកក្រៅម៉ោងធ្វើការដែរ។ អ្នកប្រហែលជាគិតថា ពួកអ្នករួមការងារនោះមិនមែនជាមនុស្សអាក្រក់ទេ។ ពួកគាត់ក៏ប្រហែលជាបានបង្ហាញថាមានសីលធម៌ក្នុងខ្លួនផង។ តើអ្នកនឹងទៅជាមួយពួកគាត់ទេ? តើការដើរលេងបន្ដិចនោះអាចមានគ្រោះថ្នាក់បានទេ? តើគម្ពីរជាបណ្ដាំព្រះអាចជួយអ្នកធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អយ៉ាងណា?
៨. តើមានគោលការណ៍អ្វីខ្លះក្នុងគម្ពីរ ដែលជួយយើងឲ្យយល់អំពីការសេពគប់ជាមួយមនុស្សដទៃ?
៨ សូមគិតអំពីគោលការណ៍ខ្លះក្នុងគម្ពីរ។ ប្រហែលជាគោលការណ៍មួយដែលយើងចាំមុនគេ គឺនៅក្នុងសៀវភៅកូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣ ដែលចែងថា៖ «ពួកម៉ាកអាក្រក់តែងនឹងបង្ខូចកិរិយាល្អ»។ បើយើងចង់ធ្វើតាមគោលការណ៍នេះ តើនេះមានន័យថាយើងត្រូវជៀសវាងទាំងស្រុង ពីអស់ទាំងមនុស្សដែលមិនរួមជំនឿជាមួយនឹងយើងឬ? ស្របទៅតាមបទគម្ពីរឯទៀត យើងមិនគួរជៀសវាងពីពួកគេទាំងស្រុងទេ។ យ៉ាងណាមិញ សាវ័កប៉ុលបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ហើយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះ«មនុស្សទាំងអស់» រួមទាំងមនុស្សដែលមិនមានជំនឿដូចគាត់ផង។ (កូរិនថូសទី១ ៩:២២) តាមពិត គោលដៅចម្បងរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិកតម្រូវឲ្យយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្សដទៃ រួមទាំងមនុស្សដែលមិនមានជំនឿដូចយើង។ (រ៉ូម ១០:១៣-១៥) យ៉ាងនេះ បើយើងដកខ្លួនឆ្ងាយពីមនុស្សឯទៀតដែលប្រហែលជាត្រូវការជំនួយពីយើង តើយើងអាច«ធ្វើល្អដល់មនុស្សទាំង[នោះ]»បានយ៉ាងណា?—កាឡាទី ៦:១០
៩. តើដំបូន្មានអ្វីក្នុងគម្ពីរដែលអាចជួយយើងឲ្យមានតុល្យភាពក្នុងការសេពគប់ជាមួយអ្នករួមការងារ?
៩ ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងរាប់អានអ្នករួមការងារក៏ដោយ យើងមិនចង់ធ្វើជាមិត្តជិតស្និទ្ធជាមួយពួកគាត់ទេ។ គោលការណ៍មួយទៀតក្នុងគម្ពីរជួយយើងឲ្យយល់ដូច្នេះ។ សាវ័កប៉ុលបានព្រមានពួកគ្រិស្តសាសនិកថា៖ «កុំឲ្យទឹមនឹមស្រៀកជា១នឹងមនុស្សមិនជឿឡើយ»។ (កូរិនថូសទី២ ៦:១៤) តើពាក្យ«កុំឲ្យទឹមនឹមស្រៀក»មានន័យអ្វី? គម្ពីរខ្លះបានបកប្រែពាក្យទាំងនេះថា «កុំចងដៃជាមួយ» «កុំចង់បានស្មើភាពគ្នានឹង» ហើយ«កុំសេពគប់ជាមួយអ្នកមិនជឿឡើយ»។ តើមិនគួរគប្បីឲ្យយើងសេពគប់ជាមួយអ្នករួមការងារក្នុងករណីអ្វី? តើទំនាក់ទំនងបែបណាជាមួយអ្នករួមការងារអាចប្រៀបដូចជាការទឹមនឹមស្រៀកជាមួយពួកគេ? បណ្ដាំរបស់ព្រះក្នុងគម្ពីរអាចជួយណែនាំជំហានរបស់អ្នកក្នុងរឿងនេះបាន។
១០. (ក) តើព្រះយេស៊ូបានជ្រើសរើសអ្នកណាឲ្យធ្វើជាមិត្តជិតស្និទ្ធ? (ខ) តើយើងអាចសួរខ្លួនឯងសំណួរអ្វីខ្លះដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តឲ្យបានល្អអំពីនរណាដែលយើងគួរឬមិនគួរយកជាមិត្តជិតស្និទ្ធ?
១០ សូមគិតអំពីគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូដែលស្រឡាញ់មនុស្សតាំងពីដើមកំណើតនៃពិភពលោក។ (សុភាសិត ៨:៣១) ពេលព្រះយេស៊ូរស់នៅផែនដី ទ្រង់មានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយអស់អ្នកដែលកាន់តាមទ្រង់។ (យ៉ូហាន ១៣:១) ព្រះយេស៊ូក៏បាន«ស្រឡាញ់»បុរសម្នាក់ដែលមិនយល់ច្បាស់នូវសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ។ (ម៉ាកុស ១០:១៧-២២) យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូមិនដែលមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយមនុស្សទាំងអស់ទេ។ ទ្រង់មិនមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយមនុស្សដែលគ្មានបំណងធ្វើតាមបំណងចិត្តបិតាទ្រង់ឡើយ។ គ្រាមួយ ព្រះយេស៊ូប្រាប់ថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាធ្វើតាមសេចក្ដីដែលខ្ញុំបង្គាប់ នោះអ្នករាល់គ្នាជាពួកសំឡាញ់ខ្ញុំហើយ»។ (យ៉ូហាន ១៥:១៤) ក្នុងករណីរបស់អ្នក ប្រហែលជាមានអ្នកខ្លះនៅកន្លែងធ្វើការដែលអ្នកចូលចិត្តដែរ។ ប៉ុន្តែ សូមសួរខ្លួនឯងថា ‹តើគាត់យល់ព្រមធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះយេស៊ូទេ? តើគាត់ចង់រៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះមួយអង្គដែលព្រះយេស៊ូបង្គាប់ឲ្យយើងថ្វាយបង្គំទេ? តើគាត់មានសីលធម៌ដូចខ្ញុំជាគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ទេ?›។ (ម៉ាថាយ ៤:១០) អ្នកនឹងឃើញច្បាស់នូវអាកប្បកិរិយារបស់ពួកអ្នករួមការងារបាន ពេលអ្នកបញ្ជាក់ដល់ពួកគាត់ថា អ្នកមិនព្រមប្រាសចាកគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរឡើយ។
១១. សូមរៀបរាប់អំពីករណីខ្លះដែលយើងគួរផ្អែកលើបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីជួយណែនាំផ្លូវរបស់យើង។
១១ បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រៀបដូចជាចង្កៀងដល់ជើងយើងក្នុងករណីច្រើនទៀតដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ប្រហែលជាអត់មានការងារធ្វើ ស្រាប់តែគេផ្ដល់ការងារដែលគាត់ត្រូវការណាស់។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើការងារនោះចេះតែស៊ីកម្លាំងគាត់អស់ ហើយធ្វើឲ្យគាត់ខានចូលរួមកម្មវិធីប្រជុំនៃពួកគ្រិស្តសាសនិកជាទៀងទាត់ ថែមទាំងរំខានដល់កម្មវិធីឯទៀតដែលទាក់ទងនឹងការថ្វាយបង្គំពិត? (ទំនុកដំកើង ៣៧:២៥) ចុះយ៉ាងណាចំពោះគ្រិស្តសាសនិកឯទៀត ដែលប្រហែលជាមានចិត្តចង់មើលកុនដែលប្រាសចាកគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ? (អេភេសូរ ៤:១៧-១៩) ម្នាក់ទៀតប្រហែលជាចេះតែឆាប់តូចចិត្តពេក ដោយព្រោះបងប្អូនរួមជំនឿដែលគ្មានភាពល្អឥតខ្ចោះបានធ្វើខុស។ (កូល៉ុស ៣:១៣) ក្នុងគ្រប់ករណីទាំងនេះ គួរគប្បីឲ្យយើងយកបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទុកជាចង្កៀងដល់ជើង។ តាមពិត យើងអាចយកឈ្នះលើស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកណាក៏ដោយដែលយើងជួបប្រទះក្នុងជីវិត ឲ្យតែយើងធ្វើតាមគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ។ បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា«មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅដំរង់ នឹងការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្ដីសុចរិត»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦
«ពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវ»
១២. តើបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀបដូចជាពន្លឺដែលបំភ្លឺផ្លូវនៅខាងមុខយើងយ៉ាងណា?
១២ បទទំនុកទី១១៩:១០៥ បញ្ជាក់ដែរថា បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀបដូចជាពន្លឺដែលបំភ្លឺផ្លូវនៅខាងមុខយើង។ នេះមានន័យថា មិនមែនហាក់ដូចជាយើងស្ថិតក្នុងភាពងងឹតស្តីអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគតនោះទេ ពីព្រោះក្នុងគម្ពីរមានការពន្យល់ច្បាស់លាស់អំពីហេតុដែលមានគ្រាលំបាកនេះ ហើយអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងទៀត។ យើងដឹងថាយើងកំពុងរស់នៅ«ជាន់ក្រោយបង្អស់»នៃសម័យដ៏អាក្រក់នេះហើយ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) ដោយសារយើងដឹងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនាអនាគតកាល នេះគួរមានឥទ្ធិពលខ្លាំងលើរបៀបរស់នៅរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះ។ សាវ័កពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «ចុះដែលរបស់ទាំងនោះនឹងត្រូវរលាយទៅ នោះតើគួរឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តបែបយ៉ាងណាវិញ ក្នុងកិរិយាបរិសុទ្ធនឹងសេចក្ដីគោរពប្រតិបត្ដិ ទាំងទន្ទឹងចាំហើយខំជួយឲ្យថ្ងៃនៃព្រះបានឆាប់មកដល់ផង»។—ពេត្រុសទី២ ៣:១១, ១២
១៣. ពេលទទួលស្គាល់ថានេះជាគ្រាបន្ទាន់ តើនេះគួរមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើទស្សនៈនិងរបៀបរស់នៅរបស់យើង?
១៣ ទស្សនៈនិងរបៀបរស់នៅរបស់យើងគួរសឲ្យឃើញថា យើងជឿជាក់ថា‹លោកីយនេះនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់វាកំពុងកន្លងទៅ›។ (យ៉ូហានទី១ ២:១៧) ពេលយើងធ្វើតាមគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ នេះនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អៗស្តីអំពីគោលដៅរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេស៊ូដាស់តឿនថា៖ «ចូរស្វែងរកនគរនឹងសេចក្ដីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន ទើបគ្រប់របស់ទាំងនោះនឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀតផង»។ (ម៉ាថាយ ៦:៣៣) នេះជាការដ៏គួរឲ្យសរសើរណាស់! ពេលយើងឃើញប្អូនៗយុវវ័យជាច្រើនបង្ហាញពីជំនឿរបស់ខ្លួនទៅលើពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូ ដោយធ្វើកិច្ចបម្រើផ្សាយពេញពេល។ បងប្អូនឯទៀត (ដែលរួមបញ្ចូលមាតាបិតានិងកូនៗផង) បានសម្រេចចិត្តផ្លាស់ទីលំនៅទៅឯប្រទេសផ្សេង ដែលត្រូវការអ្នកផ្សាយរាជាណាចក្ររបស់ព្រះច្រើនជាង។
១៤. តើក្រុមគ្រួសារមួយដែលជាគ្រិស្តសាសនិកបានចម្រើនកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ពួកគាត់ដោយរបៀបណា?
១៤ សូមគិតអំពីក្រុមគ្រួសារមួយដែលមានសមាជិកបួននាក់ជាគ្រិស្តសាសនិក។ ពួកគាត់បានចេញពីសហរដ្ឋអាម៉េរិកទៅរស់នៅសាធារណរដ្ឋដូមីនីកាំងវិញ។ ពួកគាត់បានធ្វើដូច្នេះដើម្បីរួមចំណែកជាមួយក្រុមជំនុំក្នុងទីក្រុងមួយដែលមានតែ៥០.០០០នាក់។ ក្រុមជំនុំនោះមានអ្នកផ្សាយសាររាជាណាចក្ររបស់ព្រះប្រមាណ១៣០នាក់។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃទី១២ ខែមេសា ឆ្នាំ២០០៦ មនុស្សប្រមាណ១.៣០០នាក់បានចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យរំលឹកមរណភាពរបស់ព្រះគ្រិស្ត! តំបន់ផ្សាយនោះប្រៀបដូចជាស្រែដែល‹ក្រហមល្មមនឹងច្រូតបាន›ដល់ម្ល៉េះបានជាក្នុងរយៈពេលតែប្រាំខែប៉ុណ្ណោះ មាតាបិតា កូនប្រុសនិងកូនស្រីមានសិស្ស៣០នាក់សរុបគ្នា ដែលបានរៀនគម្ពីរ។ (យ៉ូហាន ៤:៣៥) បងប្រុសពន្យល់ថា៖ «មានបងប្អូន៣០នាក់បានផ្លាស់ទីលំនៅដើម្បីមកជួយក្រុមជំនុំនេះ។ ប្រមាណ២០នាក់មកពីសហរដ្ឋអាម៉េរិក ហើយបងប្អូនឯទៀតមកពីកោះបាហាម៉ា ប្រទេសកាណាដា អ៊ីតាលី នូវ៉ែលហ្សេឡង់និងប្រទេសអេស្ប៉ាញដែរ។ ពេលបងប្អូនទាំងនោះមកទីនេះ ពួកគាត់មានចិត្តរំភើបក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ហើយនេះមានឥទ្ធិពលល្អលើបងប្អូនជនជាតិដូមីនីកាំងក្នុងក្រុមជំនុំដល់ម្ល៉េះ បានជាពួកគេទាំងអស់គ្នាមានចិត្តខ្នះខ្នែងកាន់តែច្រើនដែរ»។
១៥. តើអ្នកបានទទួលពរអ្វីខ្លះដោយព្រោះចាត់ទុកកិច្ចបម្រើព្រះជាអ្វីដែលមានអាទិភាពក្នុងជីវិត?
១៥ យើងយល់ថា បងប្អូនជាច្រើនមិនមានស្ថានភាពហុចឱកាសឲ្យផ្លាស់ទៅនៅប្រទេសផ្សេងដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អនៅកន្លែងដែលត្រូវការជំនួយនោះទេ។ ប៉ុន្តែចំពោះបងប្អូនដែលមានឱកាស (ឬធ្វើការកែប្រែដើម្បីឲ្យមានឱកាស) នោះពួកគេពិតជានឹងទទួលពរជាច្រើនដោយរួមចំណែកក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយនៅប្រទេសក្រៅ។ ប៉ុន្តែ មិនថាយើងផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងណាក៏ដោយ យើងនឹងមានអំណរយ៉ាងពេញលេញពេលយើងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់ពីកម្លាំង។ បើយើងចាត់ទុកកិច្ចបម្រើព្រះជាអ្វីដែលមានអាទិភាពក្នុងជីវិត នោះព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថាទ្រង់នឹង«ចាក់ព្រះពរមកលើ[យើង] ដែលនឹងគ្មានកន្លែងល្មមទុកបានទេ»។—ម៉ាឡាគី ៣:១០
ការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ានាំឲ្យមានប្រយោជន៍
១៦. តើយើងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពេលអនុញ្ញាតឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាណែនាំយើង?
១៦ យើងបានឃើញរួចហើយថា បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ការណែនាំពីរយ៉ាង។ បណ្ដាំរបស់ទ្រង់ប្រៀបដូចជាចង្កៀងដល់ជើងដោយជួយតម្រង់ជំហានយើងក្នុងការឈានទៅមុខ ព្រមទាំងផ្ដល់ការណែនាំពេលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រៀបដូចជាពន្លឺដែលបំភ្លឺផ្លូវយើង ហើយនេះជួយឲ្យយើងយល់ច្បាស់អំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគត។ ដោយសារយើងយល់ច្បាស់អំពីពេលអនាគតនោះ នេះតែងជួយយើងឲ្យធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ពេត្រុសដែលទូន្មានថា៖ «ចូរក្រវាត់គំនិតអ្នករាល់គ្នាឲ្យមាំមួនចុះ! ទាំងដឹងខ្លួនហើយឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមគ្រប់ជំពូកដល់ព្រះគុណដែលត្រូវផ្ដល់មកដល់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងកាលដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់លេចមកផង»។—ពេត្រុសទី១ ១:១៣
១៧. តើការសិក្សាគម្ពីរនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះបានយ៉ាងណា?
១៧ គ្មានហេតុសង្ស័យអ្វីឡើយ ថាព្រះយេហូវ៉ាតែងតែផ្ដល់ការណែនាំឲ្យយើងមែន។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសំខាន់គឺថា តើយើងនឹងធ្វើតាមការណែនាំនោះឬយ៉ាងណា? ដូច្នេះ ចូរប្ដេជ្ញាចិត្តជាស្រេចថាអ្នកនឹងអានគម្ពីរព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីយល់នូវការណែនាំដែលមកពីទ្រង់។ ចូររំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកអាន ហើយខំស្វែងយល់ទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ចូរគិតពិចារណាអំពីរបៀបផ្សេងៗដែលអ្នកអាចអនុវត្តតាមចំណុចទាំងនោះក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៥) រួចមក ចូរធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយវែកញែកហេតុផលជាមុនសិន។
១៨. បើយើងអនុញ្ញាតឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាណែនាំយើង តើយើងនឹងទទួលពរអ្វីខ្លះ?
១៨ បណ្ដាំរបស់ព្រះមានគោលការណ៍ជាច្រើនដែលអាចបំភ្លឺផ្លូវយើងដោយជួយយើងយល់កាន់តែច្បាស់នូវរបៀបដែលយើងគួរប្រព្រឹត្ត។ គោលការណ៍ទាំងនោះក៏ផ្ដល់ការណែនាំដែលយើងត្រូវការដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អៗផងដែរ។ យើងអាចទុកចិត្តថា បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាលាយលក្ខណ៍អក្សរនោះ ពិតជានឹង«ធ្វើឲ្យមនុស្សខ្លៅល្ងង់មានប្រាជ្ញា»មែន។ (ទំនុកដំកើង ១៩:៧) ពេលយើងអនុញ្ញាតឲ្យគម្ពីរព្រះណែនាំផ្លូវយើង យើងនឹងមានបញ្ញាចិត្តជ្រះថ្លា ដែលមានន័យថា ចិត្តខ្លួននឹងវិនិច្ឆ័យថាយើងគ្មានទោសឡើយ។ ណាមួយទៀត យើងនឹងមានចិត្តស្កប់ស្កល់ដែរ ដោយដឹងថាយើងកំពុងធ្វើអ្វីដែលផ្គាប់ចិត្តព្រះយេហូវ៉ា។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:១៨, ១៩) បើយើងអនុញ្ញាតឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាណែនាំយើងរៀងរាល់ថ្ងៃ នោះទ្រង់នឹងប្រទានពរទុកជារង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យបំផុត ពោលគឺ ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។—យ៉ូហាន ១៧:៣
តើអ្នកនៅចាំទេ?
• ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម្ល៉េះដែលយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះយេហូវ៉ាណែនាំផ្លូវរបស់យើង?
• តើបណ្ដាំរបស់ព្រះប្រៀបដូចជាចង្កៀងដល់ជើងយើងតាមរបៀបណាខ្លះ?
• តើបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀបដូចជាពន្លឺដែលបំភ្លឺផ្លូវយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើការសិក្សាគម្ពីរនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះយ៉ាងណាខ្លះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
មិត្តជិតស្និទ្ធរបស់ព្រះយេស៊ូ សុទ្ធតែជាអ្នកដែលធ្វើតាមបំណងចិត្តព្រះយេហូវ៉ា
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
តើរបៀបរស់នៅរបស់យើងបង្ហាញថាយើងចាត់ទុកកិច្ចបម្រើព្រះជាអ្វីដែលមានអាទិភាពក្នុងជីវិតទេ?