«ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យគេឮ?»
១ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «ឯដំណឹងល្អ នឹងត្រូវផ្សាយដល់គ្រប់សាសន៍ជាមុនសិន»។ (ម៉ាក. ១៣:១០) ថ្វីបើយើងខំប្រឹងប្រែងក៏ដោយ គឺនៅមានមនុស្សរាប់សិបលាននាក់ទៀត ដែលមិនទាន់បានជួបយើងផ្ទាល់ដើម្បីទទួលដំណឹងនេះទេ។ រដ្ឋាភិបាលខ្លះដាក់បំរាមលើកិច្ចការរបស់យើង។ ប្រទេសជាច្រើនមានចំនួនប្រជាជនដែលចេះតែកើនឡើងៗយ៉ាងលឿន។ ដូច្នេះហើយ «ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យគេឮ?»។—រ៉ូម ១០:១៤
២ ចូរទុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ាចុះ!: យើងចងចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបអំពីសន្ដានចិត្តរបស់មនុស្សទាំងឡាយ។ មិនថាមនុស្សម្នាក់ស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ បើគាត់ខំស្វែងរកសេចក្ដីពិតអំពីព្រះស្មោះអស់ពីចិត្ត នោះគាត់នឹងអាចរកឃើញ។—១របា. ២៨:៩
៣ លោកអ័ប្រាហាំបានខ្វល់ខ្វាយអំពីអ្នកស្នាក់នៅទីក្រុងសូដុំមនិងកូម៉ូរ៉ា។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានធានាថា ទីក្រុងសូដុំមមិនត្រូវកំទេចចោលទេ បើអាចរកបានមនុស្សសុចរិតត្រឹមតែដប់នាក់ប៉ុណ្ណោះនៅទីនោះ។ (លោ. ១៨:២០, ២៣, ២៥, ៣២) ដូចដែលទ្រង់បានបង្ហាញដោយទ្រង់សង្គ្រោះលោកឡុតនិងកូនស្រីរបស់គាត់ ព្រះយេហូវ៉ាមិនធ្លាប់បំផ្លាញមនុស្សសុចរិតចោលជាមួយមនុស្សអាក្រក់ទេ។—២ពេ. ២:៦-៩
៤ មានគ្រាមួយដែលលោកអេលីយ៉ាគិតស្មានថា មានតែគាត់ម្នាក់គត់ដែលបំរើព្រះពិត។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលធានារ៉ាប់រងលោកថា មិនមែនមានតែគាត់ម្នាក់ឯងនោះទេ ថែមទាំងមានបន្ទូលថា គាត់នឹងបានបង្ហើយនូវកិច្ចការដែលគាត់បានចាប់ផ្ដើមធ្វើនោះ។ (១ពង្ស. ១៩:១៤-១៨) ចុះយ៉ាងណាចំពោះស្ថានការណ៍នាបច្ចុប្បន្នយើងនេះ?
៥ ចូររវល់តែនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះចុះ!: តើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនេះត្រូវពង្រីកដល់ទំហំប៉ុនណាទៅ? យើងមិនដឹងទេ! ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទទួលខុសត្រូវចំពោះកិច្ចការនេះ និងកំពុងតែប្រើពួកទេវតាដើម្បីមើលខុសត្រូវផងដែរ។ (វិវរ. ១៤:៦, ៧) មានតែទ្រង់ទេ ដែលអាចសម្រេចព្រះទ័យអំពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនេះ ថាត្រូវរីកសាយដល់សាសន៍ទាំងឡាយប៉ុនណាទៅ។ បើព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចធ្វើដូច្នេះ ទ្រង់ក៏អាចអនុញ្ញាតឲ្យមានការផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រតាមរបៀបដែលយើងនឹកស្មានមិនដល់បានដែរ ដើម្បីឲ្យមនុស្សជាច្រើនទៀតអាច«ឮព្រះបន្ទូលនៃដំណឹងល្អ ហើយឲ្យបានជឿ»។ (កិច្ច. ១៥:៧) អ្វីៗក៏ដោយដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្វើនោះ ពិតជាសមនឹងលក្ខណៈសម្បត្ដិរបស់ទ្រង់ ជាព្រះមួយអង្គដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ប្រាជ្ញា និងយុត្ដិធម៌។
៦ យើងមានឯកសិទ្ធិល្អណាស់ហ្ន៎! ក្នុងការធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់អាចដឹងឮដំណឹងល្អនេះបាន។—១កូ. ៩:១៦