ជំពូកទីប្រាំបួន
ក្រុមគ្រួសារដែលមានតែមាតាឬបិតាអាចទទួលបានជោគជ័យ!
១-៣. តើអ្វីដែលបានបណ្ដាលឲ្យមានការកើនឡើងនូវចំនួនក្រុមគ្រួសារដែលមានតែមាតាឬបិតាប៉ុណ្ណោះ? ហើយតើមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណា លើអស់អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធជាមួយនោះ?
ក្រុមគ្រួសារដែលមានតែមាតាឬបិតា បានហៅជា«គ្រួសារមួយ ដែលកំពុងតែមានចំនួនកើនឡើងយ៉ាងលឿនជាងគេ»នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ប្រទេសជាច្រើនទៀតមានស្ថានការណ៍ស្រដៀងគ្នានេះដែរ។ ការលែងលះគ្នា ការរត់ចោលគូ ការរស់នៅដាច់ពីគ្នា និងការមានកូនឥតខាន់ស្លាមានចំនួនច្រើនជាងមុនៗទៅទៀត ហើយនេះបានប៉ះពាល់ដល់មាតាបិតានិងកុមាររាប់លាននាក់។
២ មាតាម្នាក់ដែលគ្មានគូបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំជាស្រីមេម៉ាយអាយុ២៨ឆ្នាំ និងមានកូនពីរនាក់។ ខ្ញុំបានធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់ ព្រោះខ្ញុំមិនចង់ចិញ្ចឹមអប់រំកូនរបស់ខ្ញុំដោយឥតមានបិតានឹងគេនោះឡើយ។ គឺហាក់ដូចជាគ្មានអ្នកណាម្នាក់យកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្ញុំសោះ។ កូនខ្ញុំឃើញខ្ញុំយំជាញឹកញាប់ ហើយនេះមានអានុភាពទៅលើពួកគេ»។ ក្រៅពីការស៊ូទ្រាំនឹងអារម្មណ៍ផ្សេងៗដូចជាកំហឹង ការបន្ទោសខ្លួនឯង និងភាពឯកកោ នោះមាតាឬបិតាដែលគ្មានគូប្រឈមមុខនឹងកិច្ចការនៅខាងក្រៅផ្ទះ ព្រមទាំងភារកិច្ចក្នុងផ្ទះផងដែរ។ មនុស្សម្នាក់បាននិយាយថា៖ «កិច្ចការរបស់មាតាឬបិតាដែលគ្មានគូ គឺប្រៀបដូចជាអ្នកត្រែះកូនបាល់។ ក្រោយពីបានហាត់ត្រែះកូនបាល់អស់រយៈពេលប្រាំមួយខែហើយ នោះនៅទីបំផុត អ្នកអាចត្រែះកូនបាល់បួនដំណាលគ្នាបាន។ ប៉ុន្តែដល់ពេលដែលអ្នកចេះត្រែះដូចនេះបានហើយ ស្រាប់តែមានគេបោះថែមបាល់មួយទៀតចូលមក!»។
៣ បុត្រធីតានៅក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលមានតែមាតាឬបិតាប៉ុណ្ណោះ ច្រើនតែស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន។ ពួកគេប្រហែលជាមានសេចក្ដីវេទនាក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ដោយព្រោះមានមាតាឬបិតាបានចាកចោលពួកគេទាំងគ្មានអាឡោះអាល័យ ឬក៏ដោយសារគាត់ទើបតែស្លាប់ចោលនោះ។ ចំពោះយុវជនជាច្រើននាក់ ការឥតមានមាតាឬបិតា ទំនងជាមានឥទ្ធិពលអាក្រក់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើពួកគេ។
៤. តើតាមរបៀបណាដែលយើងដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងក្រុមគ្រួសារដែលមានតែបិតាឬមាតានោះ?
៤ ក្រុមគ្រួសារដែលមានតែមាតាឬបិតា ក៏ធ្លាប់មាននៅសម័យព្រះគម្ពីរដែរ។ បទគម្ពីរទាំងឡាយបានរៀបរាប់ម្ដងហើយម្ដងទៀត អំពី«កូនកំព្រា» និង«ស្ត្រីមេម៉ាយ»។ (និក្ខមនំ ២២:២២; ចោទិយកថា ២៤:១៩-២១; យ៉ូប ៣១:១៦-២២) ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានព្រងើយកន្តើយនឹងស្ថានភាពរបស់ពួកគេឡើយ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានហៅព្រះ«ជាឪពុកដល់ពួកកំព្រា នឹងជាចៅក្រមដល់ពួកមេម៉ាយ»។ (ទំនុកដំកើង ៦៨:៥) យ៉ាងប្រាកដណាស់! នៅសព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏យកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះក្រុមគ្រួសារ ដែលមានតែបិតាឬមាតានោះផងដែរ។ ប្រាកដហើយ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ផ្ដល់នូវគោលការណ៍ ដែលអាចជួយពួកគេទទួលបានជោគជ័យ។
ការចាត់ចែងកិច្ចការផ្ទះយ៉ាងប៉ិនប្រសប់
៥. តើបញ្ហាអ្វីដែលបិតាឬមាតាត្រូវតែប្រឈមមុខមុនដំបូងនោះ?
៥ ចូរពិនិត្យមើលនូវការចាត់ចែងកិច្ចការផ្ទះ។ ស្រីម្នាក់ដែលលែងប្ដី បានសារភាពថា៖ «មានពេលជាច្រើន ដែលខ្ញុំចង់បានប្ដីម្នាក់នៅជាមួយខ្ញុំ។ ជាក់ស្តែងដូចជាពេលឡានខ្ញុំខូច ហើយខ្ញុំមិនដឹងថាវាខូចកន្លែងណាទេ»។ បុរសដែលទើបតែលែងលះប្រពន្ធ ឬក្លាយជាពោះម៉ាយ ក៏ប្រហែលជាច្របូកច្របល់នឹងកិច្ចការជាច្រើនក្នុងផ្ទះដែរ ដែលឥឡូវគាត់ត្រូវតែធ្វើ។ ចំពោះបុត្រធីតា ភាពគ្មានរបៀបក្នុងផ្ទះ នាំឲ្យមានចិត្តមិនស្ងប់។
ឱកូនទាំងឡាយអើយ! ចូរស្ដាប់តាមបិតាឬមាតាដែលគ្មានគូរបស់អ្នកចុះ!
៦, ៧. (ក) ហេតុអ្វីបានជា‹ប្រពន្ធដែលមានសមត្ថភាព›ក្នុងសៀវភៅសុភាសិតគឺជាគំរូដ៏ល្អ? (ខ) តើការយកចិត្តទុកដាក់នឹងភារកិច្ចក្នុងផ្ទះ ជួយបិតាឬមាតាដែលគ្មានគូយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ តើអ្វីអាចជួយបាន? ចូរកត់សម្គាល់នូវគំរូរបស់‹ប្រពន្ធដែលមានសមត្ថភាព› នៅឯសុភាសិត ៣១:១០-៣១។ សមិទ្ធផលដែលនាងបានសម្រេចគឺមានច្រើនណាស់ ដូចជាទិញ លក់ដូរ កាត់ដេរ ធ្វើម្ហូប ធ្វើវិនិយោគខាងដីធ្លី ធ្វើស្រែចំការ និងធ្វើអាជីវកម្ម។ តើនាងសម្រេចការទាំងនេះដោយដូចម្ដេចបាន? នាងមានចិត្តព្យាយាម ធ្វើការអស់ច្រើនម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយក្រោកពីព្រលឹម ដើម្បីចាប់ផ្ដើមកិច្ចការរបស់នាង។ ហើយនាងចេះរៀបចំល្អណាស់ ដោយផ្ទេរកិច្ចការខ្លះ និងធ្វើការដោយដៃរបស់នាងផ្ទាល់ ដើម្បីមើលថែរក្សានូវកិច្ចការឯទៀត។ ដូច្នេះហើយបានជានាងទទួលនូវការសរសើរនោះ!
៧ ប្រសិនបើអ្នកជាបិតាឬមាតាដែលគ្មានគូ ចូរខំយកចិត្តទុកដាក់នឹងភារកិច្ចទាំងឡាយក្នុងផ្ទះរបស់អ្នកចុះ! សូមឲ្យពេញចិត្តនឹងកិច្ចការនេះ ព្រោះកិច្ចការនេះនឹងធ្វើឲ្យបុត្រធីតារបស់អ្នកមានសុភមង្គលច្រើនដែរ។ ប៉ុន្តែ គម្រោងការនិងការរៀបចំត្រឹមត្រូវ គឺត្រូវការជាចាំបាច់។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «គំនិតរបស់មនុស្សឧស្សាហ៍ នោះនាំឲ្យបានបរិបូរឡើងតែម្យ៉ាង»។ (សុភាសិត ២១:៥) បិតាម្នាក់ដែលគ្មានគូបានសារភាពថា៖ «ខ្ញុំច្រើនតែមិនគិតអំពីរឿងបរិភោគអាហារទេរហូតទាល់តែខ្ញុំឃ្លាន»។ ក៏ប៉ុន្តែអាហារដែលរៀបចំទុកជាមុន ប្រហែលជាមានជីវជាតិច្រើនជាង និងក៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ជាងអាហារដែលបានធ្វើឡើងដោយប្រញាប់ពេក។ អ្នកប្រហែលជាត្រូវតែរៀនឲ្យចេះជំនាញថ្មីៗទៀតដែលមានក្នុងផ្ទះ។ ដោយសុំយោបល់ពីមិត្តភក្ដិដែលចេះដឹង ដោយមើលសៀវភៅណែនាំ និងដោយសុំយោបល់ពីអ្នកជំនាញការ នោះមាតាជាច្រើនដែលគ្មានគូ អាចធ្វើកិច្ចការដូចជាលាបផ្ទះ ធ្វើប្រព័ន្ធបំពង់ទឹក និងជួសជុលរថយន្តធុនតូចជាដើម។
៨. តើកូននៃបិតាឬមាតាដែលគ្មានគូអាចជួយនៅក្នុងផ្ទះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ តើការសុំកូនឲ្យជួយនោះជាការត្រឹមត្រូវទេ? មាតាម្នាក់ដែលគ្មានគូបានវែកញែកថា៖ «អ្នកត្រូវតែសងជំងឺចិត្តរបស់កូន ដែលមកពីការគ្មានមាតាឬបិតា ដោយខំធ្វើឲ្យកូនមានជីវិតស្រួល»។ នេះប្រហែលជាអាចយោគយល់បាន ប៉ុន្តែប្រហែលជាមិនតែងតែមានប្រយោជន៍ចំពោះកូនទេ។ យុវជនដែលកោតខ្លាចចំពោះព្រះនៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរ បានត្រូវចាត់ឲ្យធ្វើកិច្ចការដ៏សមរម្យមួយ។ (លោកុប្បត្តិ ៣៧:២; បទចំរៀងសាឡូម៉ូន ១:៦) ដូច្នេះ ទោះជាត្រូវតែប្រយ័ត្នកុំឲ្យដាក់បន្ទុកច្រើនពេកលើកូនក៏ដោយ នោះជាការល្អ បើអ្នកចាត់ឲ្យកូនធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗ ដូចជាលាងចាន និងរៀបចំបន្ទប់ដេកឲ្យបានស្អាតបាត។ ម្ដេចក៏មិនធ្វើកិច្ចការខ្លះៗទាំងនេះជាមួយគ្នាទៅ? នេះអាចជាការដ៏សប្បាយមែន!
ភាពពិបាកនៃការរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិត
ចូរចំណាយពេលឲ្យបានច្រើនជាមួយបុត្រធីតារបស់អ្នក
៩. ហេតុអ្វីក៏មាតាដែលគ្មានគូ ច្រើនតែប្រឈមមុខនឹងការពិបាកខាងប្រាក់កាសនោះ?
៩ បិតាឬមាតាភាគច្រើន ដែលគ្មានគូមានការពិបាកក្នុងការបំពេញនូវសេចក្ដីត្រូវការខាងប្រាក់កាស។ ហើយធម្មតា មាតាដែលមានអាយុក្មេង ថែមទាំងមិនបានរៀបការ ក៏មានការពិបាកជាងនោះទៅទៀត។a នៅក្នុងប្រទេសដែលមានជំនួយពីរដ្ឋាភិបាល នោះប្រហែលជាការល្អបើគេឆ្លៀតយកប្រយោជន៍នោះ យ៉ាងហោចណាស់ចាំទំរាំដល់គេអាចរកការងារបានធ្វើ។ ព្រះគម្ពីរអនុញ្ញាតឲ្យពួកគ្រីស្ទានប្រើនូវវិធានការបែបនេះ ជាពេលដ៏ចាំបាច់។ (រ៉ូម ១៣:១, ៦) ស្ត្រីមេម៉ាយនិងស្ត្រីដែលលែងប្ដី ក៏ប្រឈមមុខនឹងការពិបាកស្រដៀងគ្នាដែរ។ ពួកគេជាច្រើននាក់បានត្រូវកាលៈទេសៈជំរុញឲ្យពួកគេរកការងារធ្វើ ក្រោយពីបានធ្វើការនៅឯផ្ទះជាយូរយារមកហើយនិងច្រើនតែអាចរកបានតែការងារដែលមានឈ្នួលថោក។ ខ្លះទៀតបានធ្វើឲ្យជីវភាពរបស់គេបានល្អឡើង ដោយចុះឈ្មោះចូលរៀនតាមកម្មវិធីហ្វឹកហ្វឺនខាងការងារ ឬវគ្គសិក្សានៅឯសាលាដែលមានរយៈពេលខ្លី។
១០. តើតាមរបៀបណាដែលមាតាគ្មានគូ អាចពន្យល់ប្រាប់កូនរបស់ខ្លួននូវមូលហេតុដែលគាត់ត្រូវតែរកការងារធ្វើនោះ?
១០ ពេលដែលអ្នករកការងារធ្វើ សូមកុំភ្ញាក់ផ្អើល បើកូនៗរបស់អ្នកមិនបានសប្បាយចិត្ត នោះអ្នកមិនត្រូវស្ដាយក្រោយឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមពន្យល់ប្រាប់នូវមូលហេតុដែលអ្នកត្រូវតែធ្វើការ ហើយជួយពួកគេឲ្យយល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យអ្នកផ្គត់ផ្គង់ពួកគេ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨) ក្រោយមក កុមារភាគច្រើននឹងសាំទៅតាមកាលៈទេសៈនោះ។ ប៉ុន្តែ ចូរខំចំណាយពេលឲ្យបានច្រើនជាមួយពួកគេចុះ ឲ្យតែកាលវិភាគរបស់អ្នកអនុញ្ញាតឲ្យ។ ការយកចិត្តទុកដាក់ប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់អាចជួយសម្រាលទុក្ខណាដែលមកពីការខ្វះខាតប្រាក់កាសក្នុងក្រុមគ្រួសារ។—សុភាសិត ១៥:១៦, ១៧
តើអ្នកណាជាអ្នកថែទាំអ្នកណា?
ក្រុមជំនុំមិនធ្វើកន្តើយនឹង«ស្ត្រីមេម៉ាយ» និង«កូនកំព្រា»ទេ
១១, ១២. តើមាតាឬបិតាដែលគ្មានគូត្រូវតែគិតអំពីល័ក្ខខ័ណ្ឌអ្វី? ហើយតើគាត់អាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ គឺជាការធម្មតាទេដែលមាតាឬបិតាគ្មានគូ មានទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយបុត្រធីតារបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ ត្រូវតែប្រយ័ត្នកុំឲ្យល័ក្ខខ័ណ្ឌដែលព្រះបានកំណត់ឲ្យរវាងមាតាបិតានិងបុត្រធីតា ទៅជាឥតមានប្រសិទ្ធិភាពវិញនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ ការពិបាកជាច្រើនអាចកើតមានឡើង បើមាតាដែលគ្មានគូសង្ឃឹមឲ្យកូនប្រុសកាន់យកភារកិច្ចទាំងឡាយជាមេគ្រួសារ ឬចាត់ទុកកូនស្រីរបស់ខ្លួនជាមនុស្សជំនិត ដោយដាក់បន្ទុកលើកូនស្រីនេះដូចជាប្រាប់បញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនជាដើម។ ការធ្វើបែបនេះគឺឥតសមហេតុផល ថែមទាំងនាំឲ្យមានការតានតឹងក្នុងចិត្ត និងប្រហែលជាធ្វើឲ្យឡប់ស្មារតីដល់ក្មេងនេះទៀតផង។
១២ ដោយការធានារបស់អ្នក ចូរប្រាប់បុត្រធីតាថា ក្នុងនាមជាមាតាឬបិតា អ្នកនឹងខិតខំមើលថែរក្សាពួកគេ មិនមែនធ្វើផ្ទុយពីនោះទេ។ (ប្រៀបមើល កូរិនថូសទី២ ១២:១៤) នៅពេលខ្លះ អ្នកប្រហែលជាត្រូវការឱវាទនិងជំនួយខ្លះៗ។ ចូរស្វែងរកជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទាន ឬប្រហែលជាពីស្ត្រីគ្រីស្ទានដែលមានគំនិតចាស់ទុំ មិនមែនពីកូនដែលមិនទាន់ដឹងក្ដីរបស់អ្នកទេ។—ទីតុស ២:៣
បន្តទូន្មានប្រដៅ
១៣. តើមាតាដែលគ្មានគូអាចប្រទះបញ្ហាអ្វីស្តីអំពីការទូន្មានប្រដៅ?
១៣ ប្រសិនបើអ្នកទូន្មានប្រដៅជាបុរសវិញ នោះកូនប្រហែលជាស្ដាប់តាមជាង ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើស្ត្រីម្នាក់វិញប្រហែលជាមានបញ្ហាក្នុងករណីនេះ។ មាតាម្នាក់ដែលគ្មានគូនិយាយថា៖ «កូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំបានពេញរូបពេញរាងទៅជាមនុស្សពេញវ័យហើយ ថែមទាំងមានសម្លេងជាមនុស្សធំទៀតផង។ ជួនកាលគឺពិបាកនិយាយបែបម៉ឺងម៉ាត់ឬបែបស្លូតបូត ព្រោះបើប្រៀបធៀបនឹងសម្លេងរបស់កូនគឺខ្លាំងជាងមែន»។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកប្រហែលជានៅកាន់ទុក្ខឲ្យគូដ៏ជាទីស្រឡាញ់ដែលបានស្លាប់ទៅនោះ ឬប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ស្ដាយ ឬក៏បានខឹងយ៉ាងខ្លាំងដោយមានការបែកបាក់គ្នាបែបនេះ។ ផ្ទុយទៅវិញប្រសិនបើត្រូវចែកគ្នាខាងសិទ្ធិគ្រប់គ្រងកូន នោះអ្នកប្រហែលជាខ្លាចកូនរបស់អ្នកចង់ទៅនៅជាមួយអតីតគូរបស់អ្នក។ ស្ថានការណ៍បែបនេះ អាចធ្វើឲ្យអ្នកពិបាកទូន្មានប្រដៅដោយមានតុល្យភាព។
១៤. តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលបិតាឬមាតាគ្មានគូអាចរក្សានូវទស្សនៈដែលមានតុល្យភាពខាងការទូន្មានប្រដៅ?
១៤ ព្រះគម្ពីរចែងថា «កូនណាដែលបណ្ដោយឲ្យប្រព្រឹត្តតាមអំពើចិត្ត នោះតែធ្វើឲ្យម្ដាយមានសេចក្ដីខ្មាសវិញ»។ (សុភាសិត ២៩:១៥) អ្នកមានការគាំទ្រពីព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការរៀបចំដើម្បីប្រតិបត្ដិនូវវិន័យក្នុងគ្រួសារ ដូច្នេះសូមកុំឲ្យទៅជាមានអារម្មណ៍ស្ដាយ មានវិប្បដិសារី ឬភិតភ័យនោះឡើយ។ (សុភាសិត ១:៨) សូមកុំធ្វើឲ្យខូចដល់គោលការណ៍ព្រះគម្ពីរឡើយ។ (សុភាសិត ១៣:២៤) សូមខំប្រព្រឹត្តតាមរបៀបដ៏សមហេតុសមផល ដែលជាក់លាក់ និងដោយចិត្តមុតមាំ។ ជាយថាហេតុ កូនភាគច្រើនបានប្រព្រឹត្តតាម។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកក៏ត្រូវគិតអំពីអារម្មណ៍របស់បុត្រធីតារបស់អ្នកផងដែរ។ បិតាម្នាក់ដែលគ្មានគូនិយាយថា៖ «ការទូន្មានប្រដៅរបស់ខ្ញុំត្រូវតែមានតុល្យភាពនិងដោយការយោគយល់ផងដែរ ដោយព្រោះតែការតក់ស្លុត ដែលមាតារបស់ពួកគេបានស្លាប់ទៅនោះ។ ខ្ញុំនិយាយជាមួយកូនៗរៀងរាល់ឱកាសដែលហុចឲ្យខ្ញុំ។ យើងមានពេលវេលាសំរាប់ការនិយាយដ៏ស្និទ្ធស្នាល ពេលដែលយើងរៀបចំអាហារ។ គឺនៅពេលនោះហើយ ដែលពួកគេពិតជាទុកចិត្តលើខ្ញុំ»។
១៥. តើមាតាឬបិតាដែលលែងលះគ្នាគួរតែជៀសវាងអ្វី ពេលនិយាយអំពីអតីតគូរបស់គេនោះ?
១៥ ប្រសិនបើអ្នកបានលែងលះគ្នា ការប្រព្រឹត្តតាមរបៀបដ៏ឥតគោរពចំពោះអតីតគូរបស់អ្នក នឹងគ្មានប្រយោជន៍សោះឡើយ។ ការឈ្លោះគ្នារវាងឪពុកម្ដាយគឺជាការចុកចាប់ចំពោះកូនៗ ហើយនៅទីបំផុតការគោរពរបស់ពួកគេចំពោះអ្នកទាំងពីរនឹងអន់ថយទៅ។ ដូច្នោះហើយ ចូរជៀសវាងពាក្យសំដីដែលបញ្ឈឺចិត្តដូចជា៖ «ឯងដូចឪពុកឯងបេះបិទ!»។ ទោះជាអតីតគូរបស់អ្នកបានធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់នៅតែជាឪពុកឬម្ដាយនៃកូនរបស់អ្នកដដែល បុត្រធីតារបស់អ្នកត្រូវការសេចក្ដីស្រឡាញ់ ការយកចិត្តទុកដាក់ និងសេចក្ដីទូន្មានប្រដៅពីបិតានិងពីមាតាផងដែរ។b
១៦. តើគួរមានការរៀបចំអ្វីខាងវិញ្ញាណ ដែលជាផ្នែកនៃការទូន្មានប្រដៅនៅក្នុងគ្រួសារដែលមានតែបិតាឬមាតានោះ?
១៦ ដូចជាបានពិគ្រោះនៅក្នុងជំពូកមុនៗ ការទូន្មានប្រដៅទាក់ទងនឹងការអប់រំ និងការបង្ហាត់បង្រៀន មិនមែនគ្រាន់តែជាការដាក់ទោសនោះទេ។ បញ្ហាជាច្រើនអាចជៀសវាងបាន ដោយកម្មវិធីល្អៗខាងការអប់រំខាងវិញ្ញាណ។ (ភីលីព ៣:១៦) គឺចាំបាច់ដែលអ្នកត្រូវទៅឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន។ (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥) ហើយការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារប្រចាំសប្ដាហ៍ក៏ត្រូវការជាចាំបាច់ដែរ។ ពិតមែន ការដឹកនាំការសិក្សាជាទៀងទាត់ នោះមិនមែនជាការងាយស្រួលទេ។ មាតាម្នាក់ដែលចេះយកចិត្តទុកដាក់បាននិយាយថា៖ «ក្រោយពីធ្វើការពេញមួយថ្ងៃហើយ នោះអ្នកពិតជាចង់សំរាក។ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រុងប្រៀបដើម្បីសិក្សាជាមួយកូនស្រី ដោយដឹងថា នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវតែធ្វើ។ កូនខ្ញុំពិតជាពេញចិត្តនឹងការសិក្សាក្នុងគ្រួសារនេះណាស់!»។
១៧. តើយើងអាចរៀនអ្វីអំពីធីម៉ូថេជាគូកនរបស់ប៉ុល ស្តីអំពីរបៀបដែលគាត់បានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំដ៏ល្អនោះ?
១៧ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ធីម៉ូថេដែលជាគូកនរបស់សាវ័កប៉ុល ទំនងជាបានទទួលនូវការអប់រំខាងគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ពីមាតានិងជីដូនរបស់គាត់ ក៏ប៉ុន្តែមិនមែនពីបិតារបស់គាត់ឡើយ។ ជាលទ្ធផល ធីម៉ូថេបានក្លាយទៅជាគ្រីស្ទានម្នាក់ដ៏ល្អពិតមែន! (កិច្ចការ ១៦:១, ២; ធីម៉ូថេទី២ ១:៥; ៣:១៤, ១៥) អ្នកក៏អាចសង្ឃឹមថានឹងមានលទ្ធផលដ៏ល្អដែរ កាលដែលអ្នកខំប្រឹងចិញ្ចឹមបុត្រធីតារបស់អ្នក«ទៅតាមដំបូន្មាន នឹងសេចក្ដីដាស់តឿនរបស់ព្រះអម្ចាស់»នោះ។—អេភេសូរ ៦:៤
ការយកឈ្នះលើភាពឯកកោបានដោយជោគជ័យ
១៨, ១៩. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលភាពឯកកោអាចកើតមានឡើងចំពោះបិតាឬមាតាដែលគ្មានគូនោះ? (ខ) តើឱវាទអ្វីដែលបានផ្ដល់មក ដើម្បីជួយទប់ទល់នឹងសេចក្ដីប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម?
១៨ មាតាម្នាក់ដែលគ្មានគូបាននិយាយដោយដកដង្ហើមធំថា៖ «នៅពេលដែលខ្ញុំមកផ្ទះហើយឃើញថាខ្ញុំនៅតែឯង ជាពិសេស ក្រោយពីកូនចូលគេងអស់ទៅ នោះភាពឯកកោបានមានអានុភាពមកលើខ្ញុំមែន»។ ត្រូវហើយ តាមធម្មតា ភាពឯកកោគឺជាបញ្ហាដ៏ធំមួយ ដែលបិតាឬមាតាដែលគ្មានគូត្រូវតែប្រឈមមុខ។ គឺជាការធម្មតា ដែលគាត់ចង់បានមិត្តភាពដ៏កក់ក្ដៅ និងភាពស្និទ្ធស្នាលពីអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ក៏ប៉ុន្តែតើបុគ្គលម្នាក់គួរតែខំដោះស្រាយបញ្ហានេះដោយប្រើវិធីណាក៏ដោយឬ? នៅក្នុងសម័យរបស់សាវ័កប៉ុល ស្រីមេម៉ាយក្មេងខ្លះបានអនុញ្ញាតឲ្យ«សេចក្ដីស្រើបស្រាលពង្រាត់គេចេញពីព្រះគ្រីស្ទ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:១១, ១២, ព.ថ.) ការអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្ដីប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាមមកសន្ធប់លើប្រយោជន៍ខាងវិញ្ញាណ នោះនឹងមានអន្តរាយជាពុំខាន។—ធីម៉ូថេទី១ ៥:៦
១៩ បុរសគ្រីស្ទានម្នាក់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «កាមតណ្ហាគឺខ្លាំងណាស់ តែអ្នកអាចទប់នឹងអារម្មណ៍នោះបាន។ នៅពេលដែលអារម្មណ៍នោះចាប់មានឡើង អ្នកមិនត្រូវគិតអំពីវាឡើយ។ អ្នកត្រូវតែកំចាត់អារម្មណ៍នោះចោលភ្លាម។ អ្វីដែលអាចជួយគឺការគិតអំពីបុត្រធីតារបស់អ្នក»។ បន្ទូលរបស់ព្រះឲ្យឱវាទថា៖ ‹ចូរសំឡាប់និស្ស័យសាច់ឈាមរបស់អ្នករាល់គ្នា គឺជាការសំរើបសំរាល›។ (កូល៉ុស ៣:៥) បើអ្នកចង់បំបាត់នូវការឃ្លានអាហារ តើអ្នកនឹងអានទស្សនាវដ្ដីដែលបង្ហាញរូបភាពនៃអាហារឈ្ងុយឆ្ងាញ់ទេ? ឬក៏តើអ្នកនឹងចូលរួមជាមួយមនុស្សដែលនិយាយតែអំពីអាហារជានិច្ចឬ? ប្រាកដជានឹងមិនធ្វើដូច្នេះទេ! នោះក៏ដូចគ្នាដែរស្តីអំពីសេចក្ដីប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម។
២០. (ក) តើមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីចំពោះអស់អ្នកដែលដើរលេងជាគូនឹងមនុស្សដែលមិនជឿព្រះ? (ខ) តើមនុស្សនៅលីវនៅសតវត្សទីមួយនិងនៅសព្វថ្ងៃនេះ បានឈ្នះលើភាពឯកកោយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ ពួកគ្រីស្ទានខ្លះចាប់ផ្ដើមដើរលេងជាគូជាមួយអ្នកមិនជឿព្រះ។ (កូរិនថូសទី១ ៧:៣៩) តើនោះបានដោះស្រាយបញ្ហារបស់គេឬទេ? អត់ទេ! ស្ត្រីគ្រីស្ទានម្នាក់ដែលបានលែងលះហើយព្រមានថា៖ «មានអ្វីមួយអាក្រក់ជាងការនៅលីវទៅទៀត។ នោះគឺជាការរៀបការជាមួយនឹងមនុស្សឥតសមនឹងខ្លួន!»។ ស្ត្រីគ្រីស្ទានមេម៉ាយនៅសតវត្សទីមួយ ច្បាស់ជាមានអារម្មណ៍ឯកកោ តែពួកអ្នកដែលមានប្រាជ្ញាបានខំជាប់រវល់នឹង«ទទួលអ្នកដទៃឲ្យស្នាក់ លាងជើងពួកបរិសុទ្ធ ជួយដោះទុក្ខ ដល់ពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីវេទនា»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:១០) ពួកគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់សព្វថ្ងៃនេះ ដែលបានរង់ចាំជាច្រើនឆ្នាំដើម្បីរកគូដែលកោតខ្លាចព្រះ ក៏បានជាប់រវល់ដូច្នេះដែរ។ ស្ត្រីគ្រីស្ទានមេម៉ាយម្នាក់ដែលមានអាយុ៦៨ឆ្នាំ ចាប់ផ្ដើមទៅលេងស្ត្រីមេម៉ាយឯទៀត ពេលណាដែលគាត់មានអារម្មណ៍ឯកកោ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំគិតថាដោយការទៅលេងបែបនេះ ការខំធ្វើកិច្ចការផ្ទះ និងមើលថែរក្សាភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំគ្មានពេលឲ្យមានអារម្មណ៍ឯកកោនោះឡើយ»។ ការបង្រៀនអ្នកដទៃអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ គឺជាកិច្ចការដ៏ល្អដែលមានប្រយោជន៍ជាពិសេស។—ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០
២១. តើតាមរបៀបណាដែលសេចក្ដីអធិស្ឋាននិងការសេពគប់ដ៏ល្អ អាចជួយឲ្យឈ្នះលើភាពឯកកោ?
២១ ពិតមែនហើយ គឺឥតមានការព្យាបាលដោយអព្ភូតហេតុទេចំពោះភាពឯកកោនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកអាចស៊ូទ្រាំដោយកម្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ កម្លាំងនេះអាចមានបាន ពេលដែលគ្រីស្ទានម្នាក់«ព្យាយាមក្នុងសេចក្ដីទូលអង្វរ នឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:៥) សេចក្ដីទូលអង្វរជាការខំព្យាយាមទូល អង្វររកជំនួយ ប្រហែលដោយសម្រែកខ្លាំងលាយជាមួយទឹកភ្នែក។ (ប្រៀបមើល ហេព្រើរ ៥:៧) ការប្រាប់រឿងសម្ងាត់របស់អ្នកជូនព្រះយេហូវ៉ា«ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ» អាចជួយពិតមែន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការសេពគប់ដ៏ល្អអាចជួយបានច្រើន ដើម្បីកុំឲ្យមានអារម្មណ៍ឯកកោ។ តាមរយៈការសេពគប់ដ៏ល្អ បុគ្គលម្នាក់អាចទទួល«ពាក្យល្អ»នៃការលើកទឹកចិត្តដែលបានរៀបរាប់ក្នុងសុភាសិត ១២:២៥។
២២. តើការពិចារណាអ្វីនឹងជួយបាន ពេលមានអារម្មណ៍ឯកកោម្ដងៗនោះ?
២២ អ្នកទំនងជានឹងមានអារម្មណ៍ឯកកោយូរៗម្ដង តែចូរចាំមិនភ្លេចថា គ្មានអ្នកណាដែលមានជីវិតមួយដែលគ្មានបញ្ហាសោះឡើយ។ ប្រាកដហើយ«ពួកបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នា»កំពុងតែរងទុក្ខបែបផ្សេងៗពីគ្នាដែរ។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៩) សូមជៀសវាងគិតតែពីអតីតកាល។ (សាស្ដា ៧:១០) សូមនឹកគិតឡើងវិញនូវផលប្រយោជន៍ដែលអ្នកទទួល។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុត នោះគឺសូមតាំងចិត្តរក្សានូវភាពស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយដោយការធ្វើបែបនេះនឹងនាំឲ្យព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានសប្បាយវិញ។—សុភាសិត ២៧:១១
របៀបដែលអ្នកដទៃអាចជួយ
២៣. តើពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាមានភារកិច្ចអ្វី ចំពោះបិតាឬមាតាដែលគ្មានគូក្នុងក្រុមជំនុំនោះ?
២៣ ការគាំទ្រនិងជំនួយនៃពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាគឺមានតម្លៃណាស់។ យ៉ាកុប ១:២៧ ចែងថា៖ «ឯសាសនាដែលបរិសុទ្ធ ហើយឥតសៅហ្មង នៅចំពោះព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា នោះគឺឲ្យទៅសួរពួកកំព្រា នឹងពួកមេម៉ាយ ក្នុងកាលដែលគេមានសេចក្ដីវេទនា»។ ត្រូវហើយ ពួកគ្រីស្ទានមានកាតព្វកិច្ច ដើម្បីជួយក្រុមគ្រួសារដែលមានតែបិតាឬមាតា។ តើមានវិធីដ៏មានប្រយោជន៍ណាខ្លះ ដែលអាចសម្រេចការនេះបាន?
២៤. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចជួយក្រុមគ្រួសារ ដែលមានតែបិតាឬមាតាដែលក្រនោះ?
២៤ អ្នកអាចជួយផ្នែកសំភារៈ។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «បើអ្នកណាមានភោគសម្បត្ដិរបស់លោកីយនេះ ហើយឃើញបងប្អូនណាដែលខ្វះខាត តែមិនចេះអាណិតមេត្ដាសោះ នោះធ្វើដូចម្ដេច ឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ បានស្ថិតនៅក្នុងអ្នកនោះបាន?»។ (យ៉ូហានទី១ ៣:១៧) ពាក្យក្រិកពីដើមចំពោះពាក្យ«ឃើញ» មិនមានន័យថា ការចោលកន្ទុយភ្នែកទេ ប៉ុន្តែជាការសម្លឹងមើលដោយចេតនា។ នេះបញ្ជាក់ថា គ្រីស្ទានដែលមានចិត្តសប្បុរស ប្រហែលជាដំបូងគាត់បានដឹងអំពីកាលៈទេសៈនៃក្រុមគ្រួសារឬសេចក្ដីត្រូវការណាមួយ។ ប្រហែលជាពួកគេត្រូវការប្រាក់កាស។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាត្រូវការជំនួយជួសជុលផ្ទះ។ ឬពួកគេប្រហែលជាអបអរដោយបានត្រូវអញ្ជើញមកទទួលទានអាហារឬការជួបជុំគ្នាកំសាន្ត។
២៥. តើពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាអាចបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាដល់មាតាដែលគ្មានគូយ៉ាងដូចម្ដេច?
២៥ បន្ថែមទៀតនោះ ពេត្រុសទី១ ៣:៨ ចែងថា៖ «ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាមានគំនិតតែ១ ព្រមទាំងមានចិត្តអាណិតអាសូរហើយស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូន នឹងមានចិត្តទន់សន្ដោស ហើយសុភាព»។ មាតាម្នាក់ដែលគ្មានគូហើយមានកូនប្រាំមួយនាក់ បាននិយាយថា៖ «គឺជាការពិបាកណាស់ចំពោះខ្ញុំ ហើយជួនកាលធ្វើឲ្យខ្ញុំព្រួយបារម្ភ។ ក៏ប៉ុន្តែ យូរៗម្ដង បងប្អូនប្រុសឬស្រីនឹងនិយាយប្រាប់ខ្ញុំថា៖ ‹ចូអែន! អ្នកពិតជាចេះថែគ្រួសារបានល្អមែន!។ នៅទីបំផុតនឹងបានលទ្ធផលប្រសើរក្រៃលែង›។ ការដឹងថាអ្នកដទៃកំពុងតែរាប់អានអ្នក និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នក នេះគឺជាជំនួយមែន!»។ ស្ត្រីគ្រីស្ទានដែលចាស់ជាង អាចជួយស្ត្រីក្មេងជាមាតាដែលគ្មានគូឲ្យបានប្រសិទ្ធិភាព ដោយស្ដាប់នាងពេលដែលនាងមានបញ្ហាដែលពិបាកនឹងនិយាយប្រាប់ដល់បុរស។
២៦. តើពួកបុរសគ្រីស្ទានដែលមានចិត្តគំនិតចាស់ទុំអាចជួយពួកក្មេងកំព្រាយ៉ាងដូចម្ដេច?
២៦ ពួកបុរសគ្រីស្ទានអាចជួយតាមរបៀបផ្សេងៗ។ យ៉ូបជាបុរសសុចរិតបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានជួយដោះមនុស្សក្រីក្រឲ្យបានរួច . . . ព្រមទាំងពួកកំព្រាដែលគ្មានអ្នកណាជួយផង»។ (យ៉ូប ២៩:១២) បុរសគ្រីស្ទានខ្លះសព្វថ្ងៃនេះក៏យកចិត្តទុកដាក់នឹងកូនកំព្រា ហើយបង្ហាញនូវ«សេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលកើតពីចិត្តស្អាត» ដោយឥតមានបំណងលាក់កំបាំងអ្វីឡើយ។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:៥) ដោយមិនធ្វើកន្តើយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន យូរៗម្ដង ពួកបុរសគ្រីស្ទានខ្លះប្រហែលជារៀបចំទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយយុវជនក្នុងកិច្ចបំរើគ្រីស្ទាន ហើយក៏អាចអញ្ជើញយុវជននោះឲ្យចូលរួមនឹងការសិក្សាក្នុងគ្រួសារ ឬការកំសាន្តដែរ។ សេចក្ដីសប្បុរសបែបនេះអាចជួយសង្គ្រោះពួកក្មេងកំព្រាពីដំណើរដ៏វៀចវេរនោះ។
២៧. តើបិតាឬមាតាដែលគ្មានគូអាចទុកចិត្តលើការគាំទ្រអ្វី?
២៧ ប្រាកដហើយ នៅទីបំផុតបិតាឬមាតាដែលគ្មានគូ ត្រូវតែ‹ទទួលបន្ទុករបស់ខ្លួន›ចំពោះភារកិច្ច។ (កាឡាទី ៦:៥) យ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេអាចមានសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បងប្អូនប្រុសស្រីគ្រីស្ទាន និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះគម្ពីរចែងអំពីទ្រង់ថា៖ «ទ្រង់ទប់ទល់ពួកកូនកំព្រា នឹងស្រីមេម៉ាយ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៦:៩) ដោយមានការគាំទ្ររបស់ទ្រង់ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះក្រុមគ្រួសារដែលមានតែបិតាឬមាតាអាចទទួលបានជោគជ័យជាពុំខាន!
a បើយុវនារីគ្រីស្ទានម្នាក់មានផ្ទៃពោះដោយសារអំពើអសីលធម៌ នោះក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានប្រាកដជាមិនធ្វើមិនដឹងមិនឮអំពីអ្វីដែលនាងបានធ្វើនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែបើនាងប្រែចិត្ត ពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ និងអ្នកដទៃទៀតក្នុងក្រុមជំនុំប្រហែលជាអាចផ្ដល់ជំនួយ។
b យើងមិនសំដៅទៅលើស្ថានការណ៍ដែលកូនត្រូវការពារពីឪពុកឬម្ដាយម្នាក់ដែលធ្វើបាបពួកគេនោះទេ។ ហើយបើឪពុកឬម្ដាយម្ខាងៗខំធ្វើឲ្យចុះថយចំពោះអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់អ្នក ដោយប្រហែលជាចង់បញ្ចុះបញ្ចូលកូនៗរបស់អ្នកឲ្យចាកចេញពីអ្នក នោះប្រហែលជាការល្អបើអ្នកយករឿងនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិដែលមានបទពិសោធន៍ ដូចជាពួកអ្នកចាស់ទុំនៅក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ដើម្បីទទួលឱវាទអំពីរបៀបដោះស្រាយនឹងស្ថានការណ៍នេះ។