ជំពូកទី១៥

មេរៀនស្តីអំពីការបង្ហាញចិត្តសប្បុរស

តើកូនដឹងថាការរើសអើងពូជសាសន៍មានន័យអ្វីទេ?— ការរើសអើងពូជសាសន៍មានន័យថាយើងមិនចូលចិត្តអ្នកណាម្នាក់ ដោយសារគាត់មានសម្បកក្រៅខុសពីយើង ឬនិយាយភាសាផ្សេង។ ដូច្នេះ ការរើសអើងពូជសាសន៍ គឺជាការមានគំនិតមិនល្អ ឬមានអារម្មណ៍មិនល្អចំពោះមនុស្សណាម្នាក់ មុនស្គាល់អ្នកនោះច្បាស់។

បើយើងមិនចូលចិត្តអ្នកណាម្នាក់មុនស្គាល់ថាគាត់ជាមនុស្សបែបណា ឬមិនចូលចិត្តគាត់ដោយសារគាត់ខុសពីយើង តើកូនគិតថានោះជាការត្រឹមត្រូវទេ?— ការរើសអើងពូជសាសន៍ជាការមិនត្រឹមត្រូវទេ ហើយក៏មិនមែនជាការបង្ហាញចិត្តសប្បុរសដែរ។ យើងគួរបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះមនុស្សទាំងអស់ សូម្បីតែអ្នកដែលខុសពីយើងក៏ដោយ។

សូមគិតអំពីរឿងនេះ។ តើកូនស្គាល់អ្នកណាម្នាក់ដែលមានព័ណ៌សម្បុរខុសពីកូន ឬនិយាយភាសាខុសពីកូនទេ?— កូនប្រហែលជាស្គាល់នរណាម្នាក់ដែលមើលទៅខុសពីកូន ដោយសារគាត់មានស្លាកស្នាមឬមានជំងឺណាមួយ។ បើកូនជួបមនុស្សដែលខុសពីកូន តើកូនបង្ហាញចិត្តសប្បុរស និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគេទេ?—

ក្មេងប្រុសពីរនាក់ដែលមានពណ៌សម្បុរខុសគ្នាកំពុងលេងជាមួយគ្នា — តើយើងគួរប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះអ្នកដែលខុសពីយើង?

បើយើងស្ដាប់លោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាគ្រូដ៏ល្អប្រសើរ នោះយើងនឹងបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះមនុស្សទាំងអស់។ ទោះជាមនុស្សម្នាក់មកពីប្រទេសណា ឬមានព័ណ៌សម្បុរណាក៏ដោយ យើងមិនគួរចាត់ទុកថាគាត់ខុសពីយើងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះគាត់។ ថ្វីបើមនុស្សទាំងអស់មិនមានគំនិតដូចនេះក្ដី តែនេះជាមេរៀនដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើង។ សូមយើងរៀនមេរៀននោះ។

នៅថ្ងៃមួយ មានជនជាតិយូដាម្នាក់ដែលមានការរើសអើងបានមកជួបលោកយេស៊ូ ហើយសួរលោកថា៖ ‹តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីរស់ជារៀងរហូត?›។ លោកយេស៊ូដឹងថាបុរសនេះប្រហែលជាចង់ឲ្យលោកនិយាយថា យើងគួរបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះតែជាតិសាសន៍របស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ ជាជាងប្រាប់ចម្លើយតែម្ដង លោកយេស៊ូបានសួរទៅបុរសនោះវិញថា៖ ‹តើច្បាប់របស់ព្រះចែងថាយើងត្រូវធ្វើអ្វី?›។

បុរសនោះឆ្លើយថា៖ ‹យើងត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត ហើយយើងត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនយើងដែរ›។ លោកយេស៊ូតបទៅថា៖ ‹អ្នកឆ្លើយត្រឹមត្រូវហើយ។ ចូរបន្តធ្វើដូច្នោះ ហើយអ្នកនឹងបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់›។

ក៏ប៉ុន្តែ បុរសនោះមិនចង់បង្ហាញចិត្តសប្បុរស ឬសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សដែលខុសពីគាត់ទេ។ ដូច្នេះ គាត់ខំប្រឹងដោះសា រួចបានសួរលោកយេស៊ូវិញថា៖ «តើអ្នកណាទៅ ជាអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ?»។ គាត់ប្រហែលជាចង់ឲ្យលោកយេស៊ូប្រាប់ថា៖ «អ្នកជិតខាងរបស់អ្នកគឺជាមិត្តភក្ដិរបស់អ្នក»ឬ«គឺជាអ្នកដែលមានជាតិសាសន៍ដូចអ្នក»។ ដើម្បីឆ្លើយសំណួរនោះ លោកយេស៊ូបាននិទានរឿងមួយស្តីអំពីជនជាតិយូដាម្នាក់និងជនជាតិសាម៉ារីម្នាក់។ សូមស្ដាប់រឿងនោះដូចតទៅនេះ។

មានបុរសម្នាក់កំពុងធ្វើដំណើរចុះពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅក្រុងយេរីខូ។ បុរសម្នាក់នេះជាជនជាតិយូដា។ ពេលកំពុងដើរតាមផ្លូវ ពួកចោរបានស្ទាក់វាយផ្ដួលគាត់ ប្លន់យកប្រាក់និងសម្លៀកបំពាក់ រួចវាយគាត់ស្ទើរស្លាប់ស្ទើររស់ ហើយទុកគាត់ចោលនៅក្បែរផ្លូវ។

បន្ដិចក្រោយមក មានសង្ឃម្នាក់កំពុងចុះតាមផ្លូវនោះ។ គាត់បានឃើញបុរសដែលមានរបួសជាទម្ងន់នោះ។ បើកូននៅទីនោះ តើកូននឹងធ្វើអ្វី?— សង្ឃនោះបានជៀសទៅម្ខាងផ្លូវ ហើយបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ គាត់មិនបានឈប់ទេ ហើយក៏មិនបានជួយបុរសនោះដែរ សូម្បីតែបន្ដិចក៏ដោយ។

សង្ឃម្នាក់និងលេវីម្នាក់ធ្វើដំណើរហួសបុរសម្នាក់ដែលដេកជិតស្លាប់នៅតាមផ្លូវ បុរសជនជាតិសាម៉ារីកំពុងធ្វើដំណើរមក

បន្ទាប់មក មានបុរសម្នាក់ទៀតដែលកោតខ្លាចព្រះ ចុះតាមផ្លូវនោះដែរ។ គាត់មកពីកុលសម្ព័ន្ធលេវីដែលបម្រើនៅវិហារក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ តើគាត់ឈប់ដើម្បីជួយទេ?— អត់ទេ។ គាត់ក៏ជៀសទៅម្ខាងផ្លូវ ហើយបន្តដំណើរដូចសង្ឃម្នាក់នោះដែរ។

ក្រោយបង្អស់ មានបុរសជនជាតិសាម៉ារីម្នាក់បានធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនោះ។ តើកូនអាចឃើញគាត់កំពុងចុះតាមផ្លូវកោងនោះទេ?— គាត់បានឃើញជនជាតិយូដាដែលរងរបួសជាទម្ងន់នោះដេកនៅក្បែរផ្លូវ។ យើងដឹងថាជនជាតិសាម៉ារីនិងជនជាតិយូដាភាគច្រើនមិនចូលចិត្តគ្នាទាល់តែសោះ។ (យ៉ូហាន ៤:៩) ដូច្នេះ តើជនជាតិសាម៉ារីនេះនឹងទុកចោលបុរសនោះដោយមិនជួយគាត់ឬទេ? តើគាត់គិតក្នុងចិត្តថា ‹ហេតុអ្វីខ្ញុំគួរជួយជនជាតិយូដានេះ? បើខ្ញុំមានរបួស គាត់ក៏ប្រហែលជាមិនជួយខ្ញុំដែរ›?

បុរសជនជាតិសាម៉ារីចុះពីលើសត្វជាជំនិះ ហើយថែរក្សាបុរសដែលដេកជិតស្លាប់នៅតាមផ្លូវ — ហេតុអ្វីជនជាតិសាម៉ារីជាអ្នកជិតខាងល្អ?

បុរសជនជាតិសាម៉ារីនោះបានមើលទៅបុរសដែលដេកក្បែរផ្លូវ ហើយមានចិត្តក្ដួលអាណិត។ គាត់មិនអាចទុកបុរសនោះឲ្យស្លាប់នៅទីនោះឡើយ។ ដូច្នេះ គាត់ក៏ចុះពីខ្នងសត្វហើយទៅជិតបុរសនោះ មើលរបួសគាត់ ហើយចាក់ប្រេងនិងស្រាលើមុខរបួស។ នេះអាចជួយឲ្យរបួសឆាប់ជា។ បន្ទាប់មកគាត់បានជួយរុំរបួសឲ្យបុរសនោះ។

ជនជាតិសាម៉ារីលើកបុរសនោះថ្នមៗដាក់លើសត្វជាជំនិះរបស់គាត់។ រួចមកពួកគាត់បានធ្វើដំណើរចុះយឺតៗរហូតដល់ផ្ទះសម្នាក់មួយ។ នៅទីនោះជនជាតិសាម៉ារីបានជួលបន្ទប់ឲ្យបុរសនោះស្នាក់នៅ ព្រមទាំងបានថែទាំគាត់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។

ឥឡូវលោកយេស៊ូសួរទៅបុរសដែលលោកបាននិយាយជាមួយនោះថា៖ ‹តើអ្នកគិតថា អ្នកណាក្នុងចំណោមបុរសទាំងបីនាក់នោះ ជាអ្នកជិតខាងល្អ?›។ តើកូនឆ្លើយយ៉ាងណា? តើកូនគិតថាជាសង្ឃ ជាលេវី ឬជនជាតិសាម៉ារី?—

បុរសនោះឆ្លើយថា៖ ‹អ្នកជិតខាងល្អ គឺអ្នកដែលបានឈប់ ហើយបានថែទាំបុរសដែលរងរបួសនោះ›។ លោកយេស៊ូបានថា៖ ‹អ្នកឆ្លើយត្រូវហើយ។ ចូរទៅចុះ! ហើយអ្នកក៏គួរប្រព្រឹត្តដូច្នោះដែរ›។—លូកា ១០:២៥-៣៧

រឿងនេះពិតជាមានមេរៀនល្អណាស់ មែនទេ? នេះជួយយើងយល់ច្បាស់ថាអ្នកណាជាអ្នកជិតខាងរបស់យើង។ អ្នកជិតខាងរបស់យើងមិនគ្រាន់តែជាមិត្តជិតស្និទ្ធ ឬជាមនុស្សដែលមានព័ណ៌សម្បុរ ឬក៏និយាយភាសាដូចយើងប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើងឲ្យបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះមនុស្សទាំងអស់ ទោះជាពួកគេមកពីកន្លែងណា មានសម្បកក្រៅបែបណា ឬនិយាយភាសាអ្វីក៏ដោយ។

នេះជាលក្ខណៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ លោកមិនចេះរើសអើងទេ។ លោកយេស៊ូនិយាយថា៖ ‹បិតារបស់អ្នកដែលនៅស្ថានសួគ៌ធ្វើឲ្យថ្ងៃរះ ថែមទាំងបង្អុរភ្លៀងលើមនុស្សល្អនិងមនុស្សអាក្រក់›។ ដូច្នេះ យើងគួរបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះមនុស្សទាំងអស់ ដូចព្រះដែរ។—ម៉ាថាយ ៥:៤៤-៤៨

ក្មេងស្រីម្នាក់ជួយបិតរបួសជង្គង់ដល់ក្មេងស្រីម្នាក់ទៀតដែលមានជាតិសាសន៍ខុសគ្នា — តើកូនអាចទៅជាអ្នកជិតខាងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច?

ចុះយ៉ាងណា បើកូនឃើញអ្នកណាម្នាក់របួស តើកូននឹងធ្វើអ្វី?— ចុះបើមនុស្សនោះមកពីប្រទេសផ្សេង ឬមានព័ណ៌សម្បុរខុសពីកូន? ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់នៅតែជាអ្នកជិតខាងរបស់កូន ហើយកូនគួរតែជួយគាត់។ បើកូនគិតថាកូនតូចពេកមិនអាចជួយបាន ពេលនោះកូនអាចសុំមនុស្សចាស់ជាងកូនឲ្យជួយ។ ម្យ៉ាងទៀត កូនអាចហៅប៉ូលិស ឬគ្រូឲ្យជួយ។ នេះហើយជាការបង្ហាញចិត្តសប្បុរសដូចបុរសជនជាតិសាម៉ារី។

គ្រូដ៏ល្អប្រសើរចង់ឲ្យយើងបង្ហាញចិត្តសប្បុរស។ លោកចង់ឲ្យយើងជួយអ្នកឯទៀត ទោះជាពួកគេជានរណាក៏ដោយ។ នោះជាមូលហេតុដែលលោកយេស៊ូនិទានរឿងអំពីសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ជនជាតិសាម៉ារី។

ស្តីអំពីការបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះអ្នកឯទៀត មិនថាពួកគេជាជាតិសាសន៍ណាក៏ដោយ សូមអាន សុភាសិត ១៩:២២ សកម្មភាព ១០:៣៤, ៣៥ និង១៧:២៦។