តើសាសនាជាវិធីមួយដែលគេប្រើដើម្បីរកលុយឬ?
តើអ្នកកត់សម្គាល់ទេថា សាសនាជាច្រើនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការរកលុយជាជាងផ្ដល់ការណែនាំពីព្រះ? ពួកគេប្រើសាសនាដើម្បីធ្វើអាជីវកម្ម លក់ដូរ និងធ្វើមុខជំនួញ។ មេដឹកនាំសាសនាជាច្រើនមានប្រាក់ខែខ្ពស់និងមានជីវិតហ៊ឺហាសម្បូរសប្បាយ។ សូមពិចារណាឧទាហរណ៍ខ្លះៗ៖
តាមការស្រាវជ្រាវបានឃើញថា ជាង១៣ឆ្នាំមេដឹកនាំសាសនាកាតូលិកម្នាក់បានយកថវិកាវិហារ ចំណាយទៅលើការធ្វើដំណើរកម្សាន្តតាមយន្តហោះឯកជនអស់១៥០ដង និងប្រហែលអស់២០០ដងទៅលើការជួលឡានឯកជនដ៏ទំនើប។ បន្ថែមទៅទៀត គាត់ចំណាយជាងបួនលានដុល្លាដើម្បីកែលម្អផ្ទះរបស់គាត់ដែលវិហារជួលឲ្យ។
មេដឹកនាំសាសនាម្នាក់ដែលនៅប្រទេសមួយក្នុងទ្វីបអាហ្វ្រិក តែងតែរៀបចំពិធីបុណ្យសាសនាដែលមានអ្នកចូលរួមរាប់ម៉ឺននាក់។ នៅក្នុងវិហារដ៏ធំរបស់គាត់មានលក់ទំនិញផ្សេងៗដូចជាប្រេងស័ក្ដិសិទ្ធិ កន្សែង និងអាវយឺតដែលមានរូបគាត់។ អ្នកចូលរួមពិធីនោះភាគច្រើនជាអ្នកក្រ តែគាត់វិញជាអ្នកមានដ៏មហាសាល។
នៅប្រទេសចិន មានភ្នំដ៏ពិសិដ្ឋបួននៃសាសនាព្រះពុទ្ធ។ ភ្នំពីរក្នុងចំណោមនោះ បានត្រូវគេដាក់បញ្ចូលជាក្រុមហ៊ុនពាណិជ្ជកម្ម។ វិហារដ៏ល្បីល្បាញមួយដែលគេហៅថាវិហារសៅលីង ក៏មានគម្រោងពាណិជ្ជកម្មជាច្រើនដែរ ហើយអ្នកដែលគ្រប់គ្រងគឺជាសង្ឃ។
មុខជំនួញខាងសាសនាបានរីកដុះដាលនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក។ យោងទៅតាមរបាយការណ៍មួយ មុខជំនួញទាំងនោះយកទំនៀមទម្លាប់សាសនាកែច្នៃទៅជាពិធីពិសិដ្ឋ ហើយផ្ដល់សេវាកម្មផ្សេងៗខាងសាសនាដល់អតិថិជនរបស់ពួកគេ។
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែលគេប្រើសាសនាជាវិធីដើម្បីរកលុយ? តើអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថា ព្រះមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះពួកអ្នកដែលទាញប្រយោជន៍ពីសាសនា?
តើព្រះមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះការយកសាសនាជារបររកស៊ី?
ព្រះមិនពេញចិត្តទេដែលគេយកសាសនាមកធ្វើជារបររកស៊ី។ គម្ពីរបង្ហាញថា នៅអតីតកាលព្រះមិនពេញចិត្តទាល់តែសោះចំពោះពួកសង្ឃដែលអះអាងថាពួកគេជាអ្នកតំណាងលោក តែបែរជាបង្រៀន«ដោយយកកម្រៃ»ទៅវិញ។ (មីកា ៣:១១) ព្រះបានផ្ដន្ទាទោសអ្នកជំនួញដ៏លោភលន់ដែលបានយកកន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍លោកទៅធ្វើជា«សម្បុកចោរ»។—យេរេមា ៧:១១
លោកយេស៊ូបានបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាស្អប់មនុស្សដែលយកសាសនាធ្វើជាមុខជំនួញ។ នាសម័យលោកយេស៊ូ នៅក្រុងយេរូសាឡិមពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាបានធ្វើមុខជំនួញក្នុងវិហាររបស់ព្រះតែម្ដង។ ពួកគេបានចំណេញប្រាក់ជាច្រើនដែលមកពីការកេងប្រវ័ញ្ចមនុស្សដែលមកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះដោយចិត្តស្មោះ។ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញចិត្តក្លាហាន ដោយបណ្ដេញពួកគេចេញពីវិហារព្រះ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖«ឈប់យកកន្លែងគោរពបូជារបស់បិតាខ្ញុំធ្វើជាកន្លែងលក់ដូរ!»។—យ៉ូហាន ២:១៤-១៦
ម្យ៉ាងវិញទៀត លោកយេស៊ូក៏បង្ហាញឲ្យឃើញពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបដែលលោកបំពេញកិច្ចបម្រើដែរ។ (យ៉ូហាន ៨:២៨, ២៩) ពេលលោកបង្រៀនអំពីព្រះ លោកមិនដែលទារប្រាក់ពីបណ្ដាជនទេ។ ពេលលោកធ្វើការអស្ចារ្យផ្សេងៗ ដូចជាធ្វើឲ្យមានអាហារដើម្បីបំពេញការស្រេកឃ្លានរបស់មនុស្ស ធ្វើឲ្យមនុស្សឈឺជាសះស្បើយ និងប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកមិនតម្រូវឲ្យពួកគេបង់ប្រាក់ឲ្យលោកឡើយ។ លោកយេស៊ូមិនដែលប្រើកិច្ចបម្រើរបស់លោកដើម្បីបានប្រាក់ច្រើនក្លាយទៅជាអ្នកមានទេ។ តាមពិត សូម្បីតែផ្ទះផ្ទាល់ខ្លួនក៏លោកមិនមានផង។—លូកា ៩:៥៨
តើតាមរបៀបណាគ្រិស្តសាសនិកសម័យដើម មិនយកការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះធ្វើជាមុខជំនួញ?
លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា ពួកគេមិនត្រូវទាញយកប្រយោជន៍ពីសកម្មភាពផ្សេងៗដែលទាក់ទងនឹងជំនឿសាសនាសោះឡើយ។ លោកបានប្រាប់ថា៖«អ្នករាល់គ្នាបានទទួលដោយឥតបង់ថ្លៃ ចូរឲ្យដោយឥតគិតថ្លៃដែរ»។ (ម៉ាថាយ ១០:៨) ពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនៅសម័យដើមដែលក្រោយមកបានត្រូវគេស្គាល់ថាជាគ្រិស្តសាសនិក បានធ្វើតាមការណែនាំរបស់លោកយេស៊ូ។ សូមពិចារណាឧទាហរណ៍ខ្លះៗ៖
សាវ័កពេត្រុសបានរួមដំណើរជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ ក្នុងអំឡុងពេលលោកបំពេញកិច្ចបម្រើ។ នៅគ្រានោះ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូន គាត់បានស្នើផ្ដល់ប្រាក់ឲ្យពេត្រុសដើម្បីគាត់អាចទទួលអំណាចនិងឫទ្ធានុភាពពីព្រះ។ ពេត្រុសបានបដិសេធនឹងសំណើរបស់គាត់ភ្លាមៗ ហើយកែតម្រង់គាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖«ចូរឲ្យប្រាក់របស់អ្នកវិនាសទៅជាមួយនឹងអ្នកចុះ ពីព្រោះអ្នកគិតស្មានថាអាចយកប្រាក់មកដើម្បីទទួលអំណោយទានពីព្រះ»។—សកម្មភាព ៨:១៨-២០
សាវ័កប៉ូលបានត្រូវគេស្គាល់ថាជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យ។ គាត់បានធ្វើកិច្ចការយ៉ាងនឿយហត់អស់រាប់ឆ្នាំដើម្បីជួយក្រុមជំនុំជាច្រើន តែគាត់មិនដែលព្យាយាមរកកម្រៃពីកិច្ចការដែលគាត់បានធ្វើទេ។ គាត់និងគ្រិស្តសាសនិកឯទៀត«មិនមែនជាអ្នកជួញដូរបណ្ដាំរបស់ព្រះ ដូចមនុស្សជាច្រើននោះឡើយ»។ (កូរិនថូសទី២ ២:១៧) ផ្ទុយទៅវិញ ប៉ូលបានសរសេរថា៖«យើងបានធ្វើការទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាណាម្នាក់ត្រូវចំណាយប្រាក់ច្រើនមកលើយើង»។—ថែស្សាឡូនិចទី១ ២:៩
គ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមទាំងនេះ ត្រូវការប្រាក់ខ្លះដើម្បីចំណាយទៅលើការផ្សព្វផ្សាយនិងកិច្ចការសប្បុរសធម៌។ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មិនដែលទាមទារប្រាក់សម្រាប់កិច្ចបម្រើដែលពួកគាត់បានធ្វើដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតឲ្យគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះឡើយ។ បណ្ដាជនអាចសម្រេចឲ្យប្រាក់បានបើពួកគេចង់ ដោយគិតអំពីការណែនាំដូចខាងក្រោម៖
កូរិនថូសទី២ ៨:១២ ចែងថា៖ «ព្រោះប្រសិនបើមានចិត្តចង់ឲ្យហើយ នោះធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្តណាស់។ ការឲ្យគឺតាមអ្វីដែលខ្លួនមាន មិនមែនតាមអ្វីដែលខ្លួនមិនមាននោះទេ»។
អត្ថន័យ៖ បំណងចិត្តរបស់បុគ្គលដែលចង់ឲ្យ គឺសំខាន់ជាងទឹកប្រាក់ដែលគាត់ឲ្យ។
កូរិនថូសទី២ ៩:៧ ចែងថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្លួនចុះ មិនមែនដោយទើសទាល់ឬដោយមានគេបង្ខំឡើយ ព្រោះព្រះស្រឡាញ់អ្នកដែលឲ្យដោយចិត្តសប្បាយ»។
អត្ថន័យ៖ ព្រះមិនចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់ជូនអ្វីមួយដល់លោកដោយបង្ខំចិត្តទេ។ លោកពេញចិត្តពេលដែលបុគ្គលម្នាក់ជូនលោកដោយចិត្តសប្បាយ។
មិនយូរទៀត តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះសាសនាដែលលោភចង់បានប្រាក់?
គម្ពីរបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះមិនពេញចិត្តសាសនាទាំងអស់ ឬការគោរពប្រណិប័តន៍ទាំងអស់ទេ។ (ម៉ាថាយ ៧:២១-២៣) គម្ពីរមានទំនាយមួយដែលប្រដូចអង្គការសាសនាមិនពិតទៅនឹងស្ត្រីពេស្យា ដោយសារពួកគេរួមដៃជាមួយនឹងរដ្ឋាភិបាលផ្សេងៗដើម្បីកេងប្រវ័ញ្ចប្រាក់និងជញ្ជក់យកប្រយោជន៍ពីប្រជាជាតិនានា។ (ការបើកបង្ហាញ ១៧:១-៣; ១៨:៣) ទំនាយនោះក៏បន្តទៀតថា ព្រះនឹងកាត់ទោសសាសនាមិនពិតទាំងអស់នាពេលឆាប់ៗនេះ។—ការបើកបង្ហាញ ១៧:១៥-១៧; ១៨:៧
ហេតុនេះហើយ ព្រះមិនចង់ឲ្យទង្វើអាក្រក់របស់សាសនាមិនពិត បំភាន់មនុស្សឬធ្វើឲ្យពួកគេឃ្លាតឆ្ងាយពីលោកឡើយ។ (ម៉ាថាយ ២៤:១១, ១២) លោកលើកទឹកចិត្តមនុស្សម្នាក់ៗដែលមានចិត្តស្មោះឲ្យរៀនថែមទៀតអំពីលោកដើម្បីពួកគេអាចគោរពប្រណិប័តន៍លោកតាមរបៀបដែលលោកពេញចិត្ត ហើយឲ្យពួកគេចាកចេញពីសាសនាមិនពិត។—កូរិនថូសទី២ ៦:១៦, ១៧