ជ្រលងភ្នំអេឡា
ចម្បាំងរវាងដាវីឌនិងកូលីយ៉ាត តើពិតជាបានកើតឡើងមែនឬ?
មនុស្សខ្លះឆ្ងល់ថាកំណត់ហេតុអំពីដាវីឌនិងកូលីយ៉ាតគឺជារឿងពិតឬក៏ជារឿងប្រឌិត។ តើអ្នកបានឆ្ងល់ដូច្នេះទេពេលអ្នកអានអត្ថបទមុន? បើមែន សូមពិចារណាចំណុចបីយ៉ាងខាងក្រោម។
១ | តើបុរសម្នាក់ពិតជាអាចមានកម្ពស់ប្រហែល២,៩ម៉ែត្រឬ?
គម្ពីរចែងថាកូលីយ៉ាត«មានកំពស់ ៦ហត្ថ ១ចំអាម»។ (សាំយូអែលទី១ ១៧:៤) មួយហត្ថមានប្រវែង៤៤,៥សង់ទីម៉ែត្រ និងមួយចំអាមមានប្រវែង២២,២សង់ទីម៉ែត្រ។ ដូច្នេះ សរុបទៅកូលីយ៉ាតមានកម្ពស់ប្រហែល២,៩ម៉ែត្រ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សខ្លះប្រកែកថាកូលីយ៉ាតមិនអាចមានកម្ពស់ខ្ពស់ដូចនេះបានទេ។ សូមពិចារណាអំពីចំណុចនេះ: នៅសម័យនេះ មនុស្សដែលខ្ពស់បំផុតមានកម្ពស់២,៧ម៉ែត្រ។ ហេតុនេះ ការដែលកូលីយ៉ាតមានកម្ពស់ខ្ពស់ជាងប្រហែលជា១៥សង់ទីម៉ែត្រ មិនមែនជារឿងប្លែកទេ មែនទេ? គាត់មកពីកុលសម្ព័ន្ធរេផែម ហើយជាទូទៅមនុស្សដែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធនោះមានមាឌធំសម្បើម។ ម្យ៉ាងទៀត ឯកសារមួយមកពីប្រទេសអេហ្ស៊ីបនៅសតវត្សរ៍ទី១៣ មុនគ.ស. ប្រាប់ថាមនុស្សខ្លះដែលគួរឲ្យស្ញែងខ្លាចនិងពូកែច្បាំង ដែលមកពីតំបន់កាណានមានកម្ពស់ជាង២,៤ម៉ែត្រ។ ម្ល៉ោះហើយ កូលីយ៉ាតពិតជាអាចមានកម្ពស់ខ្ពស់ដូចនោះមែន។
២ | តើដាវីឌជាបុគ្គលពិតឬទេ?
នៅសម័យមុន បណ្ឌិតខ្លះចោទថាស្តេចដាវីឌជាបុគ្គលដែលបានត្រូវគេប្រឌិតឡើង។ ប៉ុន្តែ ការអះអាងនេះគឺមិនសមហេតុសមផលទេ។ ឧទាហរណ៍ វត្ថុបុរាណវិទូបានស្រាវជ្រាវរកឃើញសិលាមួយពីសម័យបុរាណដែលមានអក្សរចារិកថា«ដំណាក់របស់ដាវីឌ»។ ម្យ៉ាងទៀត លោកយេស៊ូគ្រិស្តបាននិយាយថាដាវីឌគឺជាបុគ្គលពិត។ (ម៉ាថាយ ១២:៣; ២២:៤៣-៤៥) មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គម្ពីររៀបរាប់យ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីវង្សត្រកូលពីរដែលបញ្ជាក់អំពីអត្តសញ្ញាណរបស់លោកយេស៊ូជាមេស្ស៊ី។ វង្សត្រកូលទាំងពីរនោះមកពីស្តេចដាវីឌ។ (ម៉ាថាយ ១:៦-១៦; លូកា ៣:២៣-៣១) នេះបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ដាវីឌប្រាកដជាបុគ្គលពិតមែន។
៣ | តើព្រឹត្ដិការណ៍ផ្សេងៗក្នុងកំណត់ហេតុនេះបានកើតនៅកន្លែងពិតឬ?
គម្ពីរចែងថាចម្បាំងរវាងដាវីឌនិងកូលីយ៉ាតបានកើតឡើងនៅជ្រលងភ្នំអេឡា។ លើសជាងនោះទៅទៀត គម្ពីរបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាពួកភីលីស្ទីនបានបោះទ័ពនៅជម្រាលភ្នំរវាងក្រុងសូគរ និងក្រុងអាសេកា។ ចំណែកឯពួកអ៊ីស្រាអែលវិញ ពួកគេបោះទ័ពនៅជម្រាលភ្នំម្ខាងទៀតទល់មុខទ័ពពួកភីលីស្ទីន។ តើកន្លែងទាំងនោះជាកន្លែងពិតមែនឬ?
សូមកត់សម្គាល់នូវអ្វីដែលអ្នកទេសចរម្នាក់និយាយអំពីតំបន់នោះថា៖ «អ្នកនាំផ្លូវរបស់យើងមិនមែនជាអ្នកកាន់សាសនាទេ ហើយគាត់បាននាំយើងទៅជ្រលងភ្នំអេឡា។ យើងដើរតាមផ្លូវមួយដែលនាំយើងទៅដល់គែមជ្រលងភ្នំ។ កាលដែលយើងសម្លឹងមើលជ្រលងភ្នំនោះ អ្នកនាំផ្លូវបានប្រាប់យើងឲ្យអាន សាំយូអែលទី១ ១៧:១-៣។ រួចមក គាត់ចង្អុលទៅជ្រលងភ្នំនោះ ហើយនិយាយថា៖ ‹ឃើញទេ នៅខាងឆ្វេងនោះ គឺជាក្រុងសូគរដែលបាក់បែក›។ បន្ទាប់មក គាត់ប្រាប់ថា៖ ‹បើមើលទៅខាងស្ដាំ អ្នកនឹងឃើញក្រុងអាសេកាដែលបាក់បែក។ ពួកភីលីស្ទីនបានបោះទ័ពនៅកណ្ដាលក្រុងទាំងពីរនោះ នៅឯជម្រាលភ្នំទល់មុខអ្នក។ ដូច្នេះ យើងប្រហែលជាឈរនៅកន្លែងដែលពួកអ៊ីស្រាអែលបានបោះទ័ព›។ ខ្ញុំគិតអំពីពេលដែលស្តេចសុលនិងដាវីឌធ្លាប់ឈរនៅកន្លែងដែលខ្ញុំកំពុងឈរ។ បន្ទាប់មក យើងដើរចុះទៅវិញ ហើយនៅឯជ្រលងភ្នំ យើងបានឆ្លងអូរទឹកមួយដែលជិតរីងស្ងួតហើយពេញទៅដោយគ្រាប់ថ្ម។ ខ្ញុំអាចស្រមៃឃើញអំពីពេលដែលដាវីឌឱនរើសក្រួសរលីងចំនួនប្រាំ។ ដាវីឌបានប្រើក្រួសមួយក្នុងចំណោមនោះដើម្បីសម្លាប់កូលីយ៉ាត»។ ដូចមនុស្សជាច្រើនទៀតដែរ អ្នកទេសចរម្នាក់នេះកោតស្ងើចយ៉ាងខ្លាំងចំពោះព័ត៌មានដ៏ល្អិតល្អន់និងត្រឹមត្រូវក្នុងកំណត់ហេតុគម្ពីរ។
គ្មានមូលដ្ឋានឲ្យយើងសង្ស័យភាពត្រឹមត្រូវនៃកំណត់ហេតុនេះឡើយ។ កំណត់ហេតុនេះគឺពោរពេញទៅដោយមនុស្សពិតនិងកន្លែងពិតប្រាកដ។ សំខាន់ជាងនោះទៅទៀត កំណត់ហេតុដែលមានក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រនេះគឺមានក្នុងបណ្ដាំដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ដូច្នេះកំណត់ហេតុនេះមកពីព្រះនៃសេចក្ដីពិតដែល«មិនអាចកុហក»។—ទីតុស ១:២; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦