പിൽഗ്രി​മു​ക​ളും സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നാ​യുള്ള അവരുടെ പോരാ​ട്ട​വും

നെതർലൻഡ്‌സിലെ ഉണരുക! ലേഖകൻ

ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​ര​ത്തി​യി​രു​പ​തിൽ നെതർലൻഡ്‌സി​ലെ റോട്ടർഡാ​മി​ന​ടു​ത്തുള്ള ഡെൽഫ്‌സ്‌ഹേ​വ​നിൽ നിന്നു കപ്പൽക​യ​റിയ ഒരു കൂട്ടം ഇംഗ്ലീഷ്‌ പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാർ, ഇപ്പോൾ തെക്കു​കി​ഴക്കൻ മസാച്ചു​സെ​റ്റ്‌സ്‌ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ന്യൂ ഇംഗ്ലണ്ടിൽ—പ്ലൈ​മോത്ത്‌ കോളനി—യൂറോ​പ്യ​ന്മാ​രാ​ലുള്ള ആദ്യത്തെ സ്ഥിരതാ​മ​സ​സ്ഥാ​നം സ്ഥാപിച്ചു. ആഴമായ മതതീ​ക്ഷ്‌ണ​ത​യുള്ള ഈ ആളുകളെ, ആപത്‌ക​ര​മായ അറ്റ്‌ലാൻറിക്‌ സമു​ദ്ര​ത്തി​ലൂ​ടെ മേയ്‌ഫ്‌ളവർ എന്ന കൊച്ചു കപ്പലിൽ ദൈർഘ്യ​മേ​റി​യ​തും ദുഷ്‌ക​ര​വു​മായ ഇത്തര​മൊ​രു സാഹസിക യാത്ര​യ്‌ക്കു പ്രേരി​പ്പി​ച്ച​തെ​ന്താണ്‌? അവർ നെതർലൻഡ്‌സിൽ വന്നത്‌ എന്തിനാ​യി​രു​ന്നു? എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അവർ അവിടം വിട്ടത്‌?

ഇംഗ്ലണ്ടി​ലെ മതപര​മായ ചുറ്റു​പാ​ടു​കൾ

1500-കളിൽ മതനവീ​ക​രണം റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭയെ ഒട്ടാകെ പിടി​ച്ചു​ലച്ചു. ഇംഗ്ലണ്ടുൾപ്പെടെ, യൂറോ​പ്പിൽ എല്ലായി​ട​ത്തും പ്രൊ​ട്ട​സ്റ്റൻറ്‌ സഭകൾ അസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൽ വന്നു. ഇംഗ്ലണ്ടി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ, റോമു​മാ​യി അവസാന ഛിദ്ര​മു​ണ്ടാ​യത്‌, തന്റെ ആദ്യവി​വാ​ഹം അസാധു​വാ​ക്കാൻ അനുവ​ദി​ക്ക​ണ​മെന്ന ഹെൻട്രി VIII-ാമൻ രാജാ​വി​ന്റെ അഭ്യർഥന പോപ്പ്‌ നിഷേ​ധി​ച്ച​തി​നെ തുടർന്നാ​യി​രു​ന്നു. റോമു​മാ​യി ആംഗല സഭ വേർപി​രി​യു​ക​യും 1534-ൽ ഇംഗ്ലണ്ടി​ലെ പാർല​മെൻറ്‌ ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി “ദൈവം കഴിഞ്ഞ്‌ അടുത്ത സ്ഥാനമുള്ള, ചർച്ച്‌ ഓഫ്‌ ഇംഗ്ലണ്ടി​ന്റെ ഭൂമി​യി​ലെ പരമോ​ന്നത അധികാ​രി” ആയി ഹെൻട്രി​യെ അംഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. 1533-ൽ ജനിച്ച, അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മകൾ എലിസ​ബ​ത്തി​നെ ഒരു പ്രൊ​ട്ട​സ്റ്റൻറു​കാ​രി​യാ​യി വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വന്നു, പിന്നീട്‌ അവർ I-ാം എലിസ​ബത്ത്‌ രാജ്ഞി ആയിത്തീർന്ന​തി​നു ശേഷം ആംഗ്ലിക്കൻ സഭയ്‌ക്ക്‌ ഒരു ശക്തമായ പ്രൊ​ട്ട​സ്റ്റൻറ്‌ സ്വഭാ​വ​വി​ശേഷത ഉണ്ടാക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. എന്നുവ​രി​കി​ലും, അതി​നോ​ടകം പ്രബല​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രുന്ന ആംഗ്ലിക്കൻ സഭയോ​ടു യോജി​ക്കാഞ്ഞ താരത​മ്യേന ചെറിയ മറ്റു പ്രൊ​ട്ട​സ്റ്റൻറ്‌ വിഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആംഗ്ലിക്കൻ സഭയെ റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്കാ മതത്തിന്റെ എല്ലാ കളങ്കങ്ങ​ളിൽ നിന്നും ശുദ്ധീ​ക​രി​ക്കാൻ (purify) ആഗ്രഹി​ച്ച​തി​നാൽ ഇക്കൂട്ട​രിൽ മിക്കവ​രും പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാർ എന്നായി​രു​ന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌. ഒരു പ്യൂരി​റ്റൻ വിഭാഗം സഭയിൽ നിലവി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ബിഷപ്പു​മാ​രു​ടെ​യും പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രു​ടെ​യും അധികാ​ര​ശ്രേ​ണി​യിൽ നിന്നു വേർപി​രി​ഞ്ഞ​തി​നാൽ അതിനെ പ്രത്യേ​കി​ച്ചും മൗലി​ക​വാ​ദി​ക​ളാ​ണെന്നു കരുതി​യി​രു​ന്നു. അവർ തങ്ങളു​ടെ​തന്നെ മൂപ്പന്മാ​രു​ടെ ഭരണത്തിൻകീ​ഴിൽ തങ്ങളുടെ സഭ പൂർണ​മാ​യും സ്വത​ന്ത്ര​മാ​ണെന്നു കരുതി.

എലിസ​ബത്ത്‌ രാജ്ഞി, പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാ​രെ നിലയ്‌ക്കു നിർത്തി​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ജനങ്ങളു​ടെ​മേൽ തനിക്കുള്ള പിടി ഇല്ലാതാ​വു​മോ എന്നു ഭയപ്പെട്ടു. അതു​കൊണ്ട്‌ രാജ്ഞി അവർക്കെ​തി​രെ കടുത്ത നിയമ​ന​ട​പ​ടി​കൾ കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു. ഇങ്ങനെ​യെ​ല്ലാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും, വ്യത്യസ്‌ത പ്യൂരി​റ്റൻ വിഭാ​ഗങ്ങൾ രഹസ്യ​മാ​യി സ്വകാര്യ ഭവനങ്ങ​ളിൽ കൂടി​വ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. തങ്ങളുടെ വിശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു വിവരി​ക്കുന്ന പലതര​ത്തി​ലുള്ള മത ലഘു​ലേ​ഖ​ക​ളും പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാർ വിതരണം ചെയ്‌തു. ലണ്ടൻ പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാർ തങ്ങൾക്കു​തന്നെ മൂപ്പന്മാ​രു​ടെ സംഘ​ത്തെ​യും നിയമി​ച്ചു. ഇതിൽ അധിക​വും പിരി​ച്ചു​വി​ട​പ്പെട്ട ആംഗ്ലിക്കൻ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​രാ​യി​രു​ന്നു ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നത്‌. ആംഗ്ലിക്കൻ സഭയെ നവീക​രി​ക്കാ​നുള്ള ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ച്‌ അതിൽനി​ന്നു വേർപെ​ട്ടു​പോയ വിഭാ​ഗ​ങ്ങളെ വേർപാ​ടു​കാർ എന്നു പറഞ്ഞു​വ​രു​ന്നു.

എലിസ​ബത്ത്‌ രാജ്ഞി​യു​ടെ പിൻഗാ​മി​യായ ജയിംസ്‌ I-ാമൻ രാജാവ്‌ “രാജ്യം വിടാൻ [പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാ​രെ] നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌,” അവരുടെ അതേ മതനയം പിന്തു​ടർന്നു. അതേസ​മയം, അദ്ദേഹത്തെ ബൈബി​ളി​ന്റെ ഒരു പുതിയ ഇംഗ്ലീഷ്‌ പരിഭാഷ തയ്യാറാ​ക്കാൻ നിയോ​ഗി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു—1611-ൽ പൂർത്തി​യായ ജയിംസ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ ഭാഷാ​ന്തരം ആണത്‌. ഈ പുതിയ ഭാഷാ​ന്തരം, ബൈബിൾ പരി​ശോ​ധി​ക്കാൻ ആളുകളെ പ്രേരി​ത​രാ​ക്കി. ഫലമെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു? കൂടുതൽ ആളുകൾ ദേശീയ സഭയോ​ടു വിയോ​ജി​പ്പു പ്രകട​മാ​ക്കാൻ തുടങ്ങി. നിങ്ങൾ ആ നാളു​ക​ളി​ലാ​ണു ജീവി​ച്ചി​രു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ എന്തു ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു? പീഡന​ത്തി​ന്റെ ഭീഷണി​യിൻകീ​ഴിൽ നിങ്ങളു​ടെ മതവി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളിൽ ചില വിട്ടു​വീ​ഴ്‌ചകൾ വരുത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു നിങ്ങൾ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു​വോ? അതോ എന്തു വില ഒടു​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നാ​ലും നിങ്ങൾ നിങ്ങളു​ടെ വിശ്വാ​സം മുറു​കെ​പ്പി​ടി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നോ? നിരവധി പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാർ ഒത്തുതീർപ്പി​ലെ​ത്താൻ വിസമ്മ​തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അതാണു ചെയ്‌തത്‌.

ഹോള​ണ്ടി​ലേ​ക്കുള്ള രക്ഷപ്പെടൽ

ഒത്തുതീർപ്പി​ലെ​ത്താഞ്ഞ വേർപാ​ടു​കാ​രു​ടെ ഒരു വിഭാഗം സ്‌ക്രൂ​ബി എന്ന ചെറിയ ഇംഗ്ലീഷ്‌ പട്ടണത്തിൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. അവിടെ അവരുടെ “ഭരണം നടത്തുന്ന മൂപ്പൻ” ആയിരുന്ന പോസ്റ്റ്‌ മാസ്റ്റർ വില്യം ബ്ര്യൂ​സ്റ്റ​റു​ടെ ഭവനത്തിൽ അവർ രഹസ്യ​മാ​യി കൂടി​വന്നു. ഒരു മുൻ ആംഗ്ലിക്കൻ പുരോ​ഹി​ത​നാ​യി​രുന്ന ജോൺ റോബിൻസ​ണും അവരോ​ടൊ​ത്തു സഹവസി​ച്ചി​രു​ന്നു. പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രു​ടെ​യും ബിഷപ്പു​മാ​രു​ടെ​യും ഭരണത്തി​നു​പ​കരം മൂപ്പന്മാ​രു​ടെ സഭാഭരണ സംവി​ധാ​ന​ത്തി​നു​വേണ്ടി വാദി​ക്കുക മാത്രമല്ല, സ്‌ക്രൂ​ബി​യി​ലെ ആ വിഭാഗം പുരോ​ഹി​താ​ധി​പ​ത്യ​ത്തെ​യും മിക്കവാ​റും മറ്റെല്ലാ ആചാര​പ​ര​മായ ആംഗ്ലിക്കൻ സഭാ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​ളെ​യും അവഗണി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഈ സംഗതി​കൾ നിയമം ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നവ ആയിരു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ പോലും.

വർധി​ച്ചു​വന്ന സമ്മർദ​ത്തിൻകീ​ഴിൽ, ഈ ചെറിയ വിഭാഗം തങ്ങളുടെ അനുമാ​ന​ങ്ങ​ളും സമ്പ്രദാ​യ​ങ്ങ​ളും വെച്ചു​പൊ​റു​പ്പി​ച്ചേ​ക്കു​മാ​യി​രുന്ന യൂറോ​പ്പി​ലെ ഒരേ​യൊ​രു സ്ഥലമാ​യി​രുന്ന നെതർലൻഡ്‌സി​ലേക്കു പലായനം ചെയ്യാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. എന്നുവ​രു​കി​ലും, കുടി​യേറ്റം നിയമ​വി​രു​ദ്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, പരമാ​വധി രഹസ്യ​മാ​യി അവർ തങ്ങളുടെ വീടു​ക​ളും തങ്ങൾക്കു കൂടെ​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ സാധി​ക്കാത്ത ബാക്കി​യു​ള്ള​വ​യെ​ല്ലാം വിറ്റ്‌ 1608-ൽ കപ്പലിൽ ആംസ്റ്റർഡാ​മി​ലേക്കു പുറ​പ്പെട്ടു. നെതർലൻഡ്‌സിൽ വെച്ചാണ്‌ വേർപാ​ടു​കാർ തങ്ങളെ​ത്തന്നെ തീർഥാ​ട​ക​രാ​യി കണക്കാ​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യത്‌.

വന്നതിന്റെ പിറ്റേ​വർഷം അതായത്‌, സ്‌പെ​യി​നും നെതർലൻഡ്‌സും തമ്മിൽ നടന്ന ഉഗ്ര യുദ്ധത്തി​നു താത്‌കാ​ലിക വിരാ​മ​മിട്ട ഉടമ്പടി ഉണ്ടാക്കിയ അതേവർഷം പിൽഗ്രി​മു​കൾ ലെയ്‌ഡെ​നി​ലേക്കു നീങ്ങി. താത്‌കാ​ലി​ക​സന്ധി പിൽഗ്രി​മു​കൾക്കു കൂടുതൽ സമാധാ​ന​പ​ര​മായ ഒരു അന്തരീക്ഷം ഉണ്ടാക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. ക്രമേണ, ഇംഗ്ലണ്ടിൽനി​ന്നും കൂടുതൽ അഭയാർഥി​കൾ എത്തി​ച്ചേർന്നു, ആ കൂട്ടം ഏകദേശം 300 പേരോ​ള​മാ​യി വളരു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഒടുക്കം അവർ ഒരു വലിയ വീടു വാങ്ങി. അവി​ടെ​യാണ്‌ ജോൺ റോബിൻസ​ണും കുടും​ബ​വും താമസി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌, മാത്രമല്ല, അവർക്ക്‌ അവിടെ യോഗങ്ങൾ നടത്താ​നും കഴിഞ്ഞു.

ഏകദേശം പത്തു വർഷം ലെയ്‌ഡെ​നിൽ താമസി​ച്ച​തി​നു​ശേഷം, പിൽഗ്രി​മു​കൾക്ക്‌ വീണ്ടും അസ്ഥിരത അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു​തു​ടങ്ങി. സ്‌പെ​യി​നു​മാ​യുള്ള താത്‌കാ​ലി​ക​സന്ധി അവസാ​നി​ക്കാ​റാ​യി​രു​ന്നു. സ്‌പാ​നിഷ്‌ മതവി​രു​ദ്ധർക്കെ​തി​രെ​യുള്ള റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്കാ മതവി​ചാ​ര​ണ​ക്കോ​ടതി നെതർലൻഡ്‌സിൽ നിയ​ന്ത്ര​ണ​മേ​റ്റെ​ടു​ത്താൽ തങ്ങളുടെ സ്ഥിതി ജയിംസ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ കീഴി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴ​ത്തേ​ക്കാൾ മോശ​മാ​യേ​ക്കു​മോ എന്നവർ ഭയപ്പെട്ടു. മാത്രമല്ല, അവർ തങ്ങളുടെ കൂടുതൽ സ്വത​ന്ത്ര​ചി​ന്താ​ഗ​തി​ക്കാ​രായ ഡച്ച്‌ അയൽക്കാ​രു​മാ​യി ഉപദേ​ശ​പ​ര​മാ​യി വിയോ​ജി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. തന്നെയു​മല്ല, അവർ ദുർമാർഗി​ക​ളെന്നു വീക്ഷി​ച്ചി​രുന്ന ഡച്ച്‌ യുവജ​ന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി തങ്ങളുടെ മക്കൾ സഹവസി​ക്കു​ന്നതു സംബന്ധിച്ച്‌ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠാ​കു​ല​രാ​കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവർക്കി​പ്പോൾ എന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയും? അവർ മറ്റൊരു വളരെ വലിയ സ്ഥലം മാറ്റ​ത്തെ​പ്പറ്റി ചിന്തിച്ചു—ഇപ്രാ​വ​ശ്യം അമേരി​ക്ക​യി​ലേക്ക്‌!

മേയ്‌ഫ്‌ളവർ സമു​ദ്ര​യാ​നം ചെയ്യുന്നു!

അത്തര​മൊ​രു വലിയ കപ്പൽയാ​ത്ര​യ്‌ക്കുള്ള പണം സ്വരൂ​പി​ക്കുക എന്നതാ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലു​വി​ളി. പരിഗ​ണി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രുന്ന മറ്റൊരു പ്രശ്‌നം ഇംഗ്ലണ്ടി​ന്റെ രാജാ​വിൽനി​ന്നും ഈ സാഹസി​ക​യാ​ത്ര​യ്‌ക്കുള്ള അനുമതി നേടേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു എന്നതാണ്‌—അവർ നെതർലൻഡ്‌സി​ലേക്കു പലായനം ചെയ്‌ത​പ്പോൾ ആരുടെ കയ്യിൽനി​ന്നു രക്ഷപ്പെ​ടാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചോ അതേ രാജാ​വിൽനി​ന്നു​തന്നെ! അനുമതി നൽകു​ന്ന​തു​വരെ പിൽഗ്രി​മു​കൾ ജയിംസ്‌ രാജാ​വി​നെ അപേക്ഷ​കൾകൊണ്ട്‌ അഭി​ഷേകം ചെയ്‌തു. ഒടുവിൽ, ഒരു കൂട്ടം ലണ്ടൻ വ്യാപാ​രി​കൾ ആ സാഹസി​കോ​ദ്യ​മ​ത്തി​നു വേണ്ട സാമ്പത്തിക സഹായ​വും നൽകി.

അവസാനം, യാത്ര​യാ​കാ​നുള്ള സമയമാ​യി! സ്ഥലം മാറാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചി​രുന്ന ലെയ്‌ഡെ​നി​ലെ പിൽഗ്രിം സഭയി​ലു​ള്ളവർ 1620, ജൂലൈ 22-നു സ്‌പീ​ഡ്‌വെൽ എന്ന കപ്പലി​ലേറി ഡെൽഫ്‌സ്‌ഹേ​വ​നിൽനി​ന്നു കൂടുതൽ അംഗങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം ചേരാൻ ആദ്യം ഇംഗ്ലണ്ടി​ലേക്കു പോയി. പിൽഗ്രി​മു​കൾ സ്‌പീ​ഡ്‌വെൽ, മേയ്‌ഫ്‌ളവർ എന്നീ രണ്ടു കപ്പലു​ക​ളി​ലാ​യി തങ്ങളുടെ യാത്ര ആരംഭി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, സ്‌പീ​ഡ്‌വെ​ല്ലി​ന്റെ പള്ളയി​ലു​ണ്ടായ ഗുരു​ത​ര​മായ ചോർച്ചകൾ രണ്ടു കപ്പലു​ക​ളെ​യും ഇംഗ്ലണ്ടി​ലേക്കു മടങ്ങാൻ നിർബ​ന്ധി​ത​മാ​ക്കി. അവി​ടെ​വെച്ച്‌ സ്‌പീ​ഡ്‌വെ​ല്ലി​ലെ യാത്ര​ക്കാ​രെ​യും ചരക്കു​ക​ളെ​യും മേയ്‌ഫ്‌ളവർ ഏറ്റുവാ​ങ്ങി. ഒടുക്കം, സെപ്‌റ്റം​ബർ 6-ന്‌, കപ്പൽത്ത​ട്ടിൽ 24 കുടും​ബ​ങ്ങ​ളെ​യും—മൊത്തം 102 യാത്ര​ക്കാർ—25 കപ്പൽ ജോലി​ക്കാ​രെ​യും വഹിച്ചു​കൊണ്ട്‌ 27 മീറ്റർ മാത്രം നീളമുള്ള കൊച്ചു മേയ്‌ഫ്‌ളവർ ഇംഗ്ലണ്ടി​ലെ പ്ലൈ​മോ​ത്തിൽനി​ന്നു തനിയെ യാത്ര​തു​ടങ്ങി. 5,000 കിലോ​മീ​റ്റർ വരുന്ന ഒരു സമു​ദ്ര​യാ​ത്ര​യ്‌ക്കു മുതി​രാൻ അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​മി​ല്ലാത്ത ഈ യാത്ര​ക്കാർക്ക്‌ എത്രമാ​ത്രം ധൈര്യം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കും! കപ്പൽ ആളുക​ളെ​ക്കൊണ്ട്‌ തിങ്ങി​നി​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. തന്നെയു​മല്ല അപകട​ക​ര​മായ ഉത്തര അറ്റ്‌ലാൻറിക്‌ കാലാ​വ​സ്ഥ​യോ​ടും മല്ലി​ടേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. ഒമ്പതു നീണ്ട ആഴ്‌ചകൾ കടലിൽ ചെലവ​ഴി​ച്ച​ശേഷം അങ്ങകലെ കര കണ്ടെത്തുന്ന അവരുടെ വികാ​രങ്ങൾ ഒന്നു സങ്കൽപ്പി​ച്ചു​നോ​ക്കൂ!

കോളനി സ്ഥാപിക്കൽ

പിൽഗ്രി​മു​കൾ കരയ്‌ക്കെ​ത്തു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ അവർ പുതിയ കോള​നി​യു​ടെ ഭാവി ഭരണം സംബന്ധിച്ച്‌ ഒരു പരസ്‌പര സന്ധിയിൽ അല്ലെങ്കിൽ ഉടമ്പടി​യിൽ എത്തി​ച്ചേർന്നു. കൂട്ടത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന 41 പുരു​ഷ​ന്മാർ ഒപ്പുവെച്ച ഈ ഉറപ്പിൻപ്ര​കാ​രം പിൽഗ്രി​മു​കൾ തങ്ങൾക്കു​തന്നെ ഒരു “ആഭ്യന്തര ജനായത്ത രാഷ്‌ട്രീയ സംഘടന” രൂപീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും തങ്ങളുടെ എല്ലാ കാര്യ​ങ്ങ​ളും നിയ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി നിയമങ്ങൾ നിർമി​ക്കു​ന്ന​തി​നും അവ നടപ്പി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തി​നും ഉള്ള ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ക​യും ചെയ്‌തു. ചില ചരി​ത്ര​കാ​ര​ന്മാർ ഇതിനെ ഒന്നാം അമേരി​ക്കൻ ഭരണഘടന എന്നു വിളി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഇതു രൂപകൽപ്പന ചെയ്‌ത പിൽഗ്രി​മു​ക​ളു​ടെ “മനസ്സി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌ മതപര​മായ സ്വഭാ​വ​മുള്ള ഒരു അധികാ​രം സ്ഥാപി​ക്കുക” എന്നതാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു ക്രോട്ടെ വിങ്ക്‌ളർ പ്രിൻസ്‌ എൻസീ​ക്ലോ​പീ​ഡീ ചൂണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. അതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം കോള​നി​യി​ലെ എല്ലാ അംഗങ്ങ​ളെ​യും ശാരീ​രി​ക​മാ​യും മതപര​മാ​യും ഒരുമി​ച്ചു നിൽക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ത്തിൻകീ​ഴി​ലാ​ക്കുക എന്നതാ​യി​രു​ന്നു.

തീര​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങൾ പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ക​യും ഉൾനാ​ടു​ക​ളിൽ പര്യ​വേ​ക്ഷ​ണങ്ങൾ നടത്തു​ക​യും ചെയ്‌ത ശേഷം, ന്യൂ പ്ലൈ​മോത്ത്‌ എന്നു പേരി​ട്ട​തും പിന്നീട്‌ പ്ലൈ​മോത്ത്‌ കോളനി എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു​മായ സ്ഥലത്ത്‌ തണുത്ത ഡിസം​ബ​റിൽ ആ സംഘം വാസമു​റ​പ്പി​ച്ചു. അവർ ഇന്ത്യക്കാർ കൃഷി​ചെ​യ്‌തി​രുന്ന വയലുകൾ കണ്ടു. എന്നാൽ പര്യ​വേ​ക്ഷകർ കണ്ടെത്തി​യി​രുന്ന വലിയ ഇന്ത്യൻ ജനസമൂ​ഹം ഏതാനും വർഷം മുമ്പ്‌ പര്യ​വേ​ക്ഷ​ക​രു​ടെ തന്നെ രോഗ​ങ്ങ​ളാൽ—വസൂരി​യും അഞ്ചാം​പ​നി​യും ഉൾപ്പെടെ—സംഹരി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അല്ലായി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഒരു കോളനി സ്ഥാപി​ക്കാ​നുള്ള പിൽഗ്രി​മു​ക​ളു​ടെ ശ്രമങ്ങളെ ഇന്ത്യക്കാർ ചെറു​ത്തു​നിൽക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

പിൽഗ്രി​മു​കൾ ഒരു പൊതു ഭവനവും നിരവധി സ്വകാര്യ ഭവനങ്ങ​ളും പണിതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ജീവി​ത​മാ​രം​ഭി​ച്ചത്‌. അവരുടെ വരവു ശൈത്യ​കാ​ല​ത്താ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ലും കപ്പലിലെ വിഭവ​ശേ​ഖ​ര​ങ്ങ​ളിൽ അവർക്കു വേണ്ടത്ര ഭക്ഷണം ശേഷി​ക്കാ​ഞ്ഞ​തി​നാ​ലും അതൊരു പ്രയാ​സ​മേ​റിയ തുടക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ ആദ്യത്തെ ശൈത്യ​കാ​ലത്ത്‌, 24 ഭർത്താ​ക്ക​ന്മാ​രിൽ 13 പേരും 18 ഭാര്യ​മാ​രിൽ 14 പേരും ഉൾപ്പെടെ 52 പേർ രോഗം നിമിത്തം മരിച്ചു. അവരുടെ ആദ്യത്തെ ഗവർണ​റാ​യി​രുന്ന ജോൺ കാർവ​റും അതിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അതിജീ​വകർ ന്യൂ പ്ലൈ​മോ​ത്തിൽ തന്നെ തുടരാൻ നിശ്ചയി​ച്ചു. അടുത്ത ഗവർണർ, ഉത്സാഹി​യായ വില്യം ബ്രാഡ്‌ഫോർഡ്‌, ഈ പുതിയ കോള​നി​യു​ടെ ചരിത്രം സമഗ്ര​മാ​യി രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​വെ​ച്ച​തി​നാൽ അദ്ദേഹത്തെ അമേരി​ക്ക​യു​ടെ ആദ്യത്തെ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നാ​യി കണക്കാ​ക്കു​ന്നു.

പിൽഗ്രി​മു​ക​ളും ഇന്ത്യക്കാ​രും

ന്യൂ പ്ലൈ​മോ​ത്തിൽ വന്ന ആദ്യകാല പിൽഗ്രി​മു​കൾ തദ്ദേശ ഇന്ത്യൻ ഗോ​ത്ര​മായ വാമ്പ​നോ​വാ​ഗി​ന്റെ പ്രബല​നായ തലവൻ മസ്സാ​സൊ​യി​റ്റു​മാ​യി ഒരു പരസ്‌പര സമാധാ​ന​ക്ക​രാർ ഉണ്ടാക്കി. കരാറിൽ പിൽഗ്രി​മു​ക​ളും വാമ്പ​നോ​വാ​ഗു​ക​ളും പരസ്‌പരം ഉപദ്ര​വി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ ഉറപ്പു കൊടു​ത്തു. മാത്രമല്ല, പുറത്തു​നി​ന്നു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി യുദ്ധമു​ണ്ടാ​കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ പരസ്‌പരം സംരക്ഷി​ക്കു​മെന്നു പ്രതി​ജ്ഞ​യെ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. മസ്സാ​സൊ​യി​റ്റി​ന്റെ സൗഹൃ​ദ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, പിൽഗ്രി​മു​ക​ളിൽ ആരെങ്കി​ലും അതിജീ​വി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നോ എന്നു സംശയ​മാണ്‌. ഈ ഇന്ത്യക്കാർ കുടി​യേ​റ്റ​ക്കാർക്കു ഭക്ഷിക്കു​ന്ന​തി​നും നട്ടുപി​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മാ​യി നാട്ടു​ത്‌പ​ന്ന​മായ ചോളം കൊടു​ത്തു. മറ്റു ഗോ​ത്ര​വർഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ കയ്യില​ക​പ്പെട്ടു നശിച്ചു​പോ​കു​ന്നതു തടയു​ന്ന​തി​നും അവരു​മാ​യുള്ള സൗഹൃദം പിൽഗ്രി​മു​കളെ സഹായി​ച്ചു.

ആദ്യകാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ, അധിനി​വേ​ശ​കർക്ക്‌ ഇന്ത്യക്കാ​രിൽനി​ന്നും വളരെ​യേറെ സഹായങ്ങൾ ലഭിച്ചി​രു​ന്നു. ഗവർണ​റാ​യി​രുന്ന വില്യം ബ്രാഡ്‌ഫോർഡി​ന്റെ വാക്കു​ക​ളിൽ, ടിസ്‌ക്വാൻടെം എന്ന ഇന്ത്യക്കാ​രൻ അധിനി​വേ​ശ​കരെ “ചോളം എങ്ങനെ​യാ​ണു നടുന്ന​തെ​ന്നും, എവി​ടെ​നി​ന്നു മത്സ്യം പിടി​ക്കാ​മെ​ന്നും, മറ്റ്‌ ഉപകാ​ര​പ്ര​ദ​മായ വസ്‌തു​ക്കൾ സമ്പാദി​ക്കാ​നും” പഠിപ്പി​ച്ചു. “മാത്രമല്ല, അവരുടെ പ്രയോ​ജ​ന​ത്തി​നാ​യി അവരെ അറിയ​പ്പെ​ടാത്ത സ്ഥലങ്ങളിൽ എത്തിച്ച അവരുടെ വഴികാ​ട്ടി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു അയാൾ.” ഇന്ത്യൻ ചോള​ത്തി​ന്റെ ആദ്യത്തെ വിളവു നന്നായി​രു​ന്നു. പക്ഷികളെ വേട്ടയാ​ടു​ന്ന​തി​ലും പിൽഗ്രി​മു​കൾ വിജയി​ച്ചു. അവർ ദൈവ​ത്തി​നു നന്ദി പറയു​ക​യും ഒരു ത്രിദിന കൊയ്‌ത്തു​ത്സവം ആചരി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. മസ്സാ​സൊ​യി​റ്റും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പരാ​ക്ര​മ​ശാ​ലി​ക​ളായ പടയാ​ളി​ക​ളിൽ 90 പേരും സദ്യയ്‌ക്കു കൊഴു​പ്പു​കൂ​ട്ടാ​നാ​യി അഞ്ചു മാനു​ക​ളു​മാ​യി വന്നു​ചേർന്നു.

അധിനി​വേ​ശ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ ആഘോ​ഷ​ത്തി​ലും ശക്തമായ മതസ്വാ​ധീ​ന​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. വിളവു​കൾ മോശ​മാ​യ​തി​നാൽ പിറ്റേ​വർഷം പിൽഗ്രി​മു​കൾ ഉത്സവം കൊണ്ടാ​ടി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, പിന്നീട്‌ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലും കാനഡ​യി​ലും മറ്റു ചില രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലും കൃതജ്ഞ​താ​പ്ര​കടന ദിനം ഒരു ദേശീ​യ​വും മതപര​വു​മായ വാർഷിക അവധി​ദി​വ​സ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. ഇന്ന്‌, കൃതജ്ഞ​താ​പ്ര​കടന ദിനം വടക്കേ അമേരി​ക്ക​യിൽ മിക്ക​പ്പോ​ഴും ടർക്കി​ക്കോ​ഴി​യും ക്രാൻബറി സോസും മത്തങ്ങാ പൈയും ഉൾപ്പെട്ട ഒരു കുടുംബ വിരു​ന്നി​ന്റെ അവസര​മാണ്‌—എന്നാൽ തത്ത്വത്തിൽ അത്‌ ഇപ്പോ​ഴും “ആത്മാർഥ​മായ മതചി​ന്ത​യു​ടെ​യും പള്ളി ശുശ്രൂ​ഷ​ക​ളു​ടെ​യും പ്രാർഥ​ന​യു​ടെ​യും അവസര​മാ​യി” നിലനിൽക്കു​ന്നു.—ദ വേൾഡ്‌ ബുക്ക്‌ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ, 1994.a

പിൽക്കാല വികാ​സ​ങ്ങൾ

ഇംഗ്ലണ്ടി​ലെ ലെയ്‌ഡെ​നിൽനിന്ന്‌ 1622-ൽ കൂടുതൽ പിൽഗ്രി​മു​കൾ വന്നു​ചേർന്നു. പിന്നീട്‌, യൂറോ​പ്പിൽ നിന്നുള്ള അവരുടെ സഹവി​ശ്വാ​സി​ക​ളു​മാ​യി കൂടുതൽ കപ്പലുകൾ എത്തി​ച്ചേർന്നു. 1630-ൽ ലെയ്‌ഡെ​നി​ലെ പിൽഗ്രി​മു​ക​ളു​ടെ അവസാന കൂട്ടം എത്തി​ച്ചേർന്നു. അങ്ങനെ ആ അധിനി​വേ​ശ​ക​രു​ടെ എണ്ണം 300 ആയി. കോളനി ക്രമേണ വടക്കു​മാ​റി അധികം അകലെ​യ​ല്ലാ​തെ സ്ഥിതി​ചെ​യ്‌തി​രുന്ന കുറേ​ക്കൂ​ടി വലുതായ മസ്സാച്ചു​സെ​റ്റ്‌സ്‌ ബേ കോള​നി​യു​മാ​യി ലയിച്ചു. ഈ അധിനി​വേ​ശ​ക​രും പ്യൂരി​റ്റൻ വിശ്വാ​സങ്ങൾ പിൻപ​റ്റു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഇതിനി​ട​യ്‌ക്ക്‌, അധിനി​വേ​ശ​ക​രും അവരുടെ ഇന്ത്യൻ അയൽക്കാ​രും തമ്മിലുള്ള അസ്വാ​ര​സ്യ​ങ്ങൾ വർധി​ച്ചു​വന്നു. തങ്ങൾ ഈ പുതിയ ദേശം പിടി​ച്ച​ട​ക്ക​ണ​മെ​ന്നത്‌ ദൈവം മുൻകൂ​ട്ടി നിശ്ചയി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​ണെന്നു വിശ്വ​സിച്ച പ്യൂരി​റ്റൻമാർ കൂടുതൽ ഗർവി​ഷ്‌ഠ​രാ​യി​ത്തീർന്നു. ഇതുക​ണ്ട​പ്പോൾ ഇന്ത്യക്കാർക്ക്‌ അവരോ​ടു കൂടുതൽ വെറു​പ്പാ​യി. ദുഃഖ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, വാമ്പ​നോ​വാ​ഗു​ക​ളു​മാ​യി കരാറു​ണ്ടാ​ക്കി വെറും 55 വർഷം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ, പ്ലൈ​മോ​ത്തി​ലെ കോളനി മറ്റു മൂന്നു കോള​നി​ക​ളോ​ടും വേറെ ചില ഇന്ത്യക്കാ​രോ​ടും സഖ്യം ചേർന്നു മസ്സാ​സൊ​യി​റ്റി​ന്റെ മകനെ​തി​രെ യുദ്ധം ചെയ്യാൻ പുറ​പ്പെട്ടു. അദ്ദേഹ​വും ഏകദേശം മൂവാ​യി​രം ഇന്ത്യൻ പുരു​ഷ​ന്മാ​രും സ്‌ത്രീ​ക​ളും കുട്ടി​ക​ളും കൊല്ല​പ്പെ​ടു​ക​യും നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നാ​ളു​കളെ പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാർ അടിമ​ക​ളാ​യി വിൽക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അങ്ങനെ വാമ്പ​നോ​വാ​ഗു​കൾ നാമാ​വ​ശേ​ഷ​മാ​യി.

പിൽഗ്രി​മു​ക​ളു​ടെ പൈതൃ​കം

നെതർലൻഡ്‌സിൽ പിൽഗ്രി​മു​കൾ ജീവി​ച്ചി​രുന്ന ലെയ്‌ഡെന്റെ ഭാഗവും ഡെൽഫ്‌സ്‌ഹേ​വ​നും അവർ അമേരി​ക്ക​യ്‌ക്കു കപ്പൽക​യ​റിയ തുറമു​ഖ​വും നിങ്ങൾക്കി​പ്പോ​ഴും സന്ദർശി​ക്കാൻ കഴിയും. മസ്സാച്ചു​സെ​റ്റ്‌സി​ലെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ പ്ലൈ​മോത്ത്‌ പട്ടണത്തിൽ, പിൽഗ്രി​മു​കൾ പണ്ടു പണിത ഗ്രാമ​ത്തി​ന്റെ ഒരു പുനർനിർമി​തി​യും ഒരു പിൽഗ്രിം മ്യൂസി​യ​വും മേയ്‌ഫ്‌ള​വ​റി​ന്റെ ഒരു പ്രതി​മാ​തൃ​ക​യും ഉൾക്കൊ​ള്ളുന്ന പ്ലൈ​മോത്ത്‌ കോളനി നിങ്ങൾക്കു കാണാൻ കഴിയും. ഗ്രാമ​ത്തിൽ അഭി​നേ​താ​ക്കൾ ആദിമ നിവാ​സി​ക​ളു​ടെ വേഷമ​ണിഞ്ഞ്‌ അവരെ ചിത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നാമം യഹോവ എന്നാ​ണെ​ന്നും “സഭ” എന്നാൽ കല്ലു​കൊ​ണ്ടുള്ള ഒരു കെട്ടി​ട​മ​ല്ലെ​ന്നും അതു നിർമി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ മനുഷ്യ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണെ​ന്നും അവർ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയും. “നിങ്ങളു​ടെ സഭയിൽ എത്ര മൂപ്പന്മാർ ഉണ്ട്‌?” എന്ന ചോദ്യ​ത്തിന്‌ അവർ “ബൈബിൾ വ്യവസ്ഥ​ക​ളിൽ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്ന​ത്ര​യും,” എന്നു മറുപടി പറയും.

പ്യൂരി​റ്റൻ സംസ്‌കാ​രം—ബൈബി​ളി​ലെ അമേരി​ക്കൻ വേരുകൾ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, പിൽഗ്രി​മു​കൾ അവരുടെ സമൂഹത്തെ “മോശ​യു​ടെ കീഴി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന പന്ത്രണ്ടു ഗോ​ത്ര​ങ്ങ​ളോ​ടു പരമാ​വധി ചേർച്ച​യിൽ” രൂപ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു ശ്രമിച്ചു. എങ്കിലും, ചില​പ്പോൾ പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാർ അമിത​ത്വം കാട്ടു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​മാ​യി, കഠിനാ​ധ്വാ​നി​കൾ എന്ന അവരുടെ ഖ്യാതി, ഉണ്ടാകാ​നി​ട​യാ​ക്കി​യത്‌ ഒരു പരിധി​വരെ ഭൗതി​ക​സ​മൃ​ദ്ധി ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രീതി​യെ തിരി​ച്ച​റി​യി​ക്കു​ന്നു എന്ന അവരുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ നിന്നാ​യി​രു​ന്നു. അവർക്കു തങ്ങളുടെ കുട്ടി​ക​ളോട്‌ യഥാർഥ സ്‌നേ​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും മിക്ക മുൻകാല പ്യൂരി​റ്റ​ന്മാ​രും “തങ്ങളുടെ അളവറ്റ സ്‌നേഹം . . . മറച്ചു​വെ​ക്ക​ണ​മെന്നു” വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ, “പ്യൂരി​റ്റാ​നി​ക്കൽ” എന്ന പദം കഠിന​ത​യോ​ടും കർക്കശ​ത​യോ​ടും കടുത്ത നിഷ്‌ഠ​യോ​ടും ബന്ധപ്പെ​ടു​ത്തി ഉപയോ​ഗി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഈ പരിമി​തി​ക​ളെ​ല്ലാം ഉണ്ടായി​രി​ക്കെ​ത്തന്നെ പിൽഗ്രി​മു​കൾ ഒരളവു​വരെ ധാർമിക ഉൾക്കരു​ത്തു​ള്ള​വ​രും ദൈവ​ഭ​ക്തി​യു​ള്ള​വ​രും ബൈബി​ള​നു​സ​രി​ച്ചു ജീവി​ക്കാൻ ശ്രമി​ച്ച​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. വ്യക്തമാ​യും, ഈ ഗുണങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു പിൽഗ്രി​മു​കളെ ഒരുമി​ച്ചു നിർത്തി​യ​തും അനേകം പരി​ശോ​ധ​ന​കളെ അതിജീ​വി​ക്കാൻ അവരെ സഹായി​ച്ച​തും.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[26-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

വാമ്പനോവാഗ്‌ ഇന്ത്യക്കാർ പിൽഗ്രി​മു​കളെ സഹായി​ച്ചു

[കടപ്പാട്‌]

Harper’s Encyclopædia of United States History

[24-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

Top: Model van de Mayflower