വരയൻ കുതിര—ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലെ സ്വൈ​ര​വി​ഹാ​രി

ആഫ്രിക്കയിലെ ഉണരുക! ലേഖകൻ

ആഫ്രിക്കൻ പുൽപ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ഒരായി​രം വരയൻ കുതി​രകൾ (സീബ്ര) സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യി കുതി​ച്ചു​പാ​യു​ന്നു. ദൃഢമായ ഓരോ കുതി​പ്പി​ന്റെ​യും താളത്തി​നൊത്ത്‌ വരകൾ നിറഞ്ഞ അവയുടെ പാർശ്വ​ഭാ​ഗങ്ങൾ ഉയരു​ക​യും താഴു​ക​യും ചെയ്യുന്നു, സമൃദ്ധ​മായ കുഞ്ചി​രോ​മ​മുള്ള കഴുത്തു മുന്നോ​ട്ടും പിന്നോ​ട്ടും ചലിക്കു​ന്നു. ഉണങ്ങി വരണ്ട സമതല​ത്തി​ലൂ​ടെ കുതി​ച്ചു​പാ​യുന്ന അവയുടെ കുളമ്പടി ശബ്ദം അവിട​മാ​കെ മുഴങ്ങു​ന്നു. അവ പിന്നിട്ട പാതയി​ലെ ചുവന്ന പൊടി​പ​ടലം കിലോ​മീ​റ്റ​റു​കൾ അകലെ​നി​ന്നു കാണാം. സ്വൈ​ര്യ​മാ​യി, സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യി അവ ഓടു​ക​യാണ്‌, വിലക്കു​ക​ളോ നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളോ ഇല്ലാതെ.

ഏതോ അദൃശ്യ അടയാളം കണ്ടി​ട്ടെ​ന്ന​വണ്ണം വരയൻ കുതി​രകൾ തങ്ങളുടെ ഗതി​വേഗം കുറയ്‌ക്കു​ന്നു. അവ ഓട്ടം നിറുത്തി, ബലവും കട്ടിയു​മുള്ള പല്ലു​കൊണ്ട്‌ ഉണങ്ങിയ പുല്ല്‌ കടിച്ചു പറിക്കാൻ തുടങ്ങു​ന്നു. മുഴു പറ്റവും വളരെ ജാഗ്ര​ത​യി​ലാണ്‌. ഇടയ്‌ക്കി​ടെ അവ തല ഉയർത്തി നോക്കു​ന്നു. എന്തെങ്കി​ലും അപകട​മു​ണ്ടോ എന്നറി​യാ​നാ​യി അവ ചെവി​യോർക്കു​ക​യും മണം പിടി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അകലെ എവി​ടെ​യോ നിന്ന്‌ ഒരു സിംഹ​ത്തി​ന്റെ ഗർജനം കാറ്റി​നൊ​പ്പം ഒഴുകി​യെ​ത്തു​മ്പോൾ അവ നിശ്ചല​മാ​കു​ന്നു. ആ ശബ്ദം അവയ്‌ക്കു നന്നായി അറിയാം. തൂങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കുന്ന പുല്ല്‌ വായ്‌ക്ക​ക​ത്തേക്ക്‌ ആക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ അവ കാതു കൂർപ്പിച്ച്‌ ശബ്ദം കേട്ട ദിശയി​ലേക്കു നോക്കു​ന്നു. ഇല്ല, അടു​ത്തെ​ങ്ങും അപകടം ഇല്ല, വീണ്ടും തല താഴ്‌ത്തി അവ തീറ്റ തുടരു​ന്നു.

സൂര്യന്റെ ചൂട്‌ ഏറിവ​രു​ന്ന​തോ​ടെ അവ തങ്ങളുടെ സഞ്ചാരം തുടരു​ക​യാ​യി. അടുത്ത​താ​യി അവ നിൽക്കു​ന്നത്‌ വെള്ളത്തി​ന്റെ ഗന്ധമേൽക്കു​മ്പോ​ഴാണ്‌. അവ കൂട്ട​ത്തോ​ടെ നദിക്ക​ര​യി​ലേക്കു നീങ്ങുന്നു. ഉയർന്ന തീരത്തു നിന്നു​കൊണ്ട്‌ താഴെ​ക്കൂ​ടെ മെല്ലെ ഒഴുകുന്ന തവിട്ടു​നി​റ​മുള്ള വെള്ളത്തി​ലേക്കു നോക്കി​നിൽക്കവേ, അവ മുക്കറ​യി​ടു​ക​യും ഉണങ്ങിയ മണ്ണ്‌ കാലു​കൊ​ണ്ടു തട്ടി​ത്തെ​റി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ശാന്തമാ​യി തോന്നി​ക്കുന്ന ജലത്തി​ന​ടി​യി​ലും അപകടങ്ങൾ പതിയി​രി​പ്പു​ണ്ടാ​കാം എന്ന്‌ അറിയാ​വു​ന്ന​തി​നാൽ അവ ശങ്കിച്ചു​നിൽക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ദാഹം അതിക​ഠി​ന​മാണ്‌. കൂട്ടത്തിൽ ചിലത്‌ മുന്നോട്ട്‌ ആയുന്നു. പിന്നെ ഒറ്റ കുതി​പ്പി​നു വെള്ളത്തി​ന​ടുത്ത്‌ എത്തുന്നു. ഒന്നൊ​ന്നാ​യി വന്ന്‌ വേണ്ടു​വോ​ളം വെള്ളം കുടിച്ച ശേഷം അവ വീണ്ടും സമതല​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തേക്കു മടങ്ങുന്നു.

വൈകു​ന്നേ​രം ആകു​മ്പോൾ നീളൻ പുല്ലു​കൾക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ആ വരയൻ കുതിര പറ്റം മെല്ലെ നടന്നു നീങ്ങുന്നു. അസ്‌തമയ സൂര്യൻ ചെഞ്ചായം പൂശിയ പടിഞ്ഞാ​റൻ ചക്രവാ​ള​ത്തി​ന്റെ പശ്ചാത്ത​ല​ത്തിൽ സുന്ദര​മായ ആ ആഫ്രിക്കൻ പുൽപ്ര​ദേ​ശത്ത്‌ വരയൻ കുതി​രകൾ നിൽക്കുന്ന കാഴ്‌ച പ്രൗഢ​ഗം​ഭീ​ര​മാണ്‌.

സംഘ​പ്രി​യ​രായ വരയൻ കുതി​ര​കൾ

ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലെ സ്വതന്ത്ര വിഹാ​രി​ക​ളായ ഈ വരയൻ കുതി​ര​ക​ളു​ടെ ദിനച​ര്യക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും മാറ്റം വരുന്നില്ല. ആഹാര​വും വെള്ളവും അന്വേ​ഷി​ച്ചുള്ള യാത്ര​യാണ്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും. തുറസ്സായ സമതല​ങ്ങ​ളിൽ പുല്ലു​തി​ന്നു കഴിയുന്ന വരയൻ കുതി​രകൾ നല്ല കൊഴു​ത്തു​രു​ണ്ടാ​ണി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. ദൃഢ​പേ​ശി​യുള്ള ശരീരത്തെ മൂടുന്ന അവയുടെ വൃത്തി​യുള്ള വരയൻ കുപ്പായം ചുളി​വു​ക​ളി​ല്ലാ​തെ വലിഞ്ഞു മുറു​കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഓരോ വരയൻ കുതി​ര​യു​ടെ​യും ശരീര​ത്തി​ലെ വരകൾ അനുപ​മ​മാണ്‌. സമാന​മായ വരക​ളോ​ടു കൂടിയ രണ്ടു കുതി​ര​കളെ കാണാൻ കഴിയി​ല്ലെ​ന്നാ​ണു ചിലർ പറയു​ന്നത്‌. സമതല​ത്തി​ലെ മറ്റു മൃഗങ്ങ​ളു​ടെ കൂട്ടത്തിൽ, ശ്രദ്ധേ​യ​മായ കറുപ്പും വെള്ളയും വരകൾ ഉള്ള വരയൻ കുതി​രകൾ വിചി​ത്ര​മാ​യി കാണ​പ്പെ​ടു​ന്നു. എങ്കിലും അവയെ കാണാൻ നല്ല ഭംഗി​യാണ്‌, ആഫ്രി​ക്ക​യു​ടെ അവിഭാ​ജ്യ ഭാഗമാണ്‌ അവ.

വരയൻ കുതി​രകൾ അന്യോ​ന്യം നന്നായി ഇണങ്ങി കഴിയു​ന്നു. അവ തമ്മിൽ ദൃഢമായ ആജീവ​നാന്ത ബന്ധം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കാ​റുണ്ട്‌. ഒരു വലിയ പറ്റത്തിൽ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വരയൻ കുതി​രകൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കാ​മെ​ങ്കി​ലും, അതിൽത്തന്നെ ചെറിയ ചെറിയ കൂട്ടങ്ങൾ അഥവാ കൊച്ചു കുടും​ബങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കും. അങ്ങനെ​യുള്ള ഓരോ കൂട്ടത്തി​ലും ഒരു ആൺകു​തി​ര​യും ഏതാനും പെൺകു​തി​ര​ക​ളും ആയിരി​ക്കും ഉണ്ടായി​രി​ക്കുക. ഈ ചെറിയ കുടും​ബ​ത്തിൽ ഓരോ അംഗത്തി​നും ഒരു നിശ്ചിത സ്ഥാനമുണ്ട്‌. അങ്ങനെ അച്ചടക്കം കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. മുഖ്യ സ്ഥാനമുള്ള പെൺകു​തി​ര​യാണ്‌ കൂട്ടം എപ്പോൾ പോകണം, എങ്ങോട്ടു പോകണം എന്നൊക്കെ നിശ്ചയി​ക്കു​ന്നത്‌. മറ്റു പെൺ കുതി​ര​ക​ളും കുഞ്ഞു​ങ്ങ​ളും തങ്ങളുടെ സ്ഥാനം അനുസ​രിച്ച്‌ വരിയാ​യി അവളെ അനുഗ​മി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ അവസാന വാക്ക്‌ എപ്പോ​ഴും ആൺകു​തി​ര​യു​ടേ​താണ്‌. വേറൊ​രു ദിശയിൽ പോക​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അവൻ കൂട്ടത്തെ നയിക്കുന്ന പെൺകു​തി​ര​യു​ടെ അടു​ത്തെത്തി അതിനെ പുതിയ ഒരു ദിശയി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​വി​ടും.

കൂട്ടത്തി​ലെ മറ്റുള്ള കുതി​രകൾ ദേഹം വൃത്തി​യാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നത്‌ വരയൻ കുതി​ര​യ്‌ക്കു വളരെ ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യ​മാണ്‌. അവ പരസ്‌പരം തലകൊണ്ട്‌ ഉരസു​ന്ന​തും പാർശ്വ​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും തോളി​ലും മുതു​കി​ലു​മെ​ല്ലാം പല്ലു​കൊണ്ട്‌ ചൊറി​ഞ്ഞു കൊടു​ക്കു​ന്ന​തും ഒരു സ്ഥിരം കാഴ്‌ച​യാണ്‌. പരസ്‌പരം ഉള്ള ഈ വൃത്തി​യാ​ക്കൽ വരയൻ കുതി​രകൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ദൃഢമാ​ക്കു​ന്ന​താ​യി കാണ​പ്പെ​ടു​ന്നു. കുഞ്ഞു​ങ്ങൾക്ക്‌ ഏതാനും ദിവസം പ്രായ​മാ​കു​മ്പോൾത്തന്നെ ഇതു തുടങ്ങു​ന്നു. ദേഹം വൃത്തി​യാ​ക്കാൻ കുടും​ബ​ത്തി​ലുള്ള ആരെയും കിട്ടി​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, ചൊറി​ച്ചിൽ തോന്നു​മ്പോൾ വരയൻ കുതിര പൊടി​യിൽ കിടന്നു​രു​ളു​ക​യോ ഒരു മരത്തി​ലോ ചിതൽപ്പു​റ്റി​ലോ മറ്റോ ദേഹം ഉരസു​ക​യോ ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ ആശ്വാസം നേടാൻ ശ്രമി​ക്കും.

അതിജീ​വ​ന​ത്തി​നാ​യുള്ള പോരാ​ട്ടം

അപകടം നിറഞ്ഞ ജീവി​ത​മാ​ണു വരയൻ കുതി​ര​യു​ടേത്‌. സിംഹം, കാട്ടു​നാ​യ്‌ക്കൾ, കഴുത​പ്പു​ലി, പുള്ളി​പ്പു​ലി, മുതല എന്നിവ​യു​ടെ​യെ​ല്ലാം ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഇരയാണ്‌ അത്‌. 250 കിലോ​ഗ്രാം തൂക്കമുള്ള വരയൻകു​തി​രയെ കിട്ടി​യാൽ ശാപ്പാട്‌ കുശാ​ലാ​യ​ല്ലോ. വരയൻ കുതി​ര​യ്‌ക്ക്‌ മണിക്കൂ​റിൽ 55 കിലോ​മീ​റ്റർ വേഗത്തിൽ ഓടാൻ കഴിയും. എന്നാൽ ചില​പ്പോൾ മറഞ്ഞി​രുന്ന്‌ പെട്ടെന്ന്‌ അവയു​ടെ​മേൽ ചാടി​വീ​ണു​കൊണ്ട്‌ ശത്രുക്കൾ അവയെ പിടി​കൂ​ടു​ന്നു. സിംഹങ്ങൾ പതിയി​രു​ന്നും മുതലകൾ ചെളി​വെ​ള്ള​ത്തി​ന​ടി​യിൽ പൂണ്ടു​കി​ട​ന്നും പുള്ളി​പ്പു​ലി​കൾ ഇരുട്ടത്ത്‌ മറഞ്ഞി​രു​ന്നും ആക്രമി​ക്കു​ന്നു.

വരയൻ കുതി​ര​ക​ളു​ടെ സുരക്ഷ പറ്റത്തിലെ അംഗങ്ങ​ളു​ടെ ജാഗ്ര​ത​യെ​യും കൂട്ടായ ശ്രമ​ത്തെ​യും ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മിക്കവ​യും രാത്രി​യിൽ ഉറങ്ങു​മെ​ങ്കി​ലും ചില വരയൻ കുതി​രകൾ എല്ലായ്‌പോ​ഴും ഉണർന്ന്‌ കാതു​കൂർപ്പിച്ച്‌ കാവലി​രി​ക്കും. ശത്രു​ക്കളെ കണ്ടാൽ ഉടനെ വരയൻ കുതിര ഒരു പ്രത്യേക തരത്തിൽ മുക്കറ​യി​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ മുഴു പറ്റത്തി​നും മുന്നറി​യി​പ്പു കൊടു​ക്കും. കൂട്ടത്തി​ലെ ഒരു അംഗത്തി​നു പ്രായാ​ധി​ക്യ​മോ രോഗ​മോ നിമിത്തം മറ്റുള്ള​വ​യു​ടെ അത്ര വേഗത്തിൽ ഓടാൻ കഴിയാ​താ​കു​മ്പോൾ പലപ്പോ​ഴും മുഴു കൂട്ടവും തങ്ങളുടെ വേഗം കുറയ്‌ക്കു​ക​യോ ബലം കുറഞ്ഞ വരയൻ കുതി​ര​യ്‌ക്കു കൂട്ട​ത്തോ​ടൊ​പ്പം വരാൻ കഴിയു​ന്നതു വരെ കാത്തു​നിൽക്കു​ക​യോ ചെയ്യും. ഏതെങ്കി​ലും ഇരപി​ടി​യൻ മുന്നി​ലെ​ത്തി​യാൽ ആൺകു​തിര നിർഭയം അതിനും പെൺകു​തി​ര​കൾക്കും ഇടയിൽ സ്ഥാനം പിടി​ക്കും. പിന്നെ ഉശിരൻ പോരാ​ട്ട​മാണ്‌, അവൻ ശത്രു​വി​നെ കടിക്കു​ക​യും തൊഴി​ക്കു​ക​യു​മൊ​ക്കെ ചെയ്യും. അതിനി​ട​യിൽ ബാക്കി​യുള്ള വരയൻ കുതി​ര​കൾക്കു രക്ഷപ്പെ​ടാൻ സമയം ലഭിക്കും.

ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലെ സെറെ​ങ്‌ഗെറ്റി സമതലത്ത്‌ പ്രകൃതി ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ ഹ്യൂഹോ വാൻ ലാവിക്‌ കണ്ട ഒരു സംഭവം വരയൻ കുതി​ര​ക​ളു​ടെ ഈ കുടുംബ ഐക്യ​ത്തി​ന്റെ ഉത്തമ ഉദാഹ​ര​ണ​മാണ്‌. ഒരു കൂട്ടം കാട്ടു​നാ​യ്‌ക്കൾ ഒരു വരയൻ കുതിര പറ്റത്തെ പിന്തു​ടർന്ന്‌ ഓടി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു പെൺ കുതി​ര​യെ​യും അവളുടെ ചെറിയ കുഞ്ഞി​നെ​യും ഒരു വയസ്സ്‌ പ്രായ​മുള്ള കുട്ടി​യെ​യും കൂട്ടത്തിൽനിന്ന്‌ ഒറ്റപ്പെ​ടു​ത്താൻ നായ്‌ക്കൾക്കു കഴിഞ്ഞു. മറ്റുള്ള വരയൻ കുതി​രകൾ പാഞ്ഞു​പോ​യ​പ്പോൾ അമ്മയും മൂത്ത കുട്ടി​യും നായ്‌ക്ക​ളോ​ടു സധീരം പോരാ​ടി. എന്നാൽ നായ്‌ക്കൾ കൂടുതൽ ശൗര്യ​ത്തോ​ടെ ആക്രമണം തുടർന്ന​പ്പോൾ അവ തളർന്നു തുടങ്ങി. അവയുടെ അവസാനം അടു​ത്തെ​ത്തി​യ​താ​യി കാണ​പ്പെട്ടു. യാതൊ​രു പ്രത്യാ​ശ​യു​മി​ല്ലെന്നു തോന്നിച്ച ആ സന്ദർഭത്തെ കുറിച്ച്‌ വാൻ ലാവിക്‌ പറയുന്നു: “പെട്ടെന്ന്‌ ഭൂമി പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു. തിരിഞ്ഞു നോക്കി​യ​പ്പോൾ ശരവേ​ഗ​ത്തിൽ പാഞ്ഞു​വ​രുന്ന പത്തു വരയൻ കുതി​ര​കളെ കണ്ട്‌ ഞാൻ അതിശ​യി​ച്ചു പോയി. ഞൊടി​യി​ട​യിൽ അവയെത്തി അമ്മയെ​യും അവളുടെ രണ്ടു കുഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​യും പൊതി​ഞ്ഞു. അവയെ അങ്ങനെ കൂട്ടത്തി​ന്റെ നടുക്കു നിറു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ ആ പത്തു വരയൻ കുതി​രകൾ വന്ന വഴിക്കു മടങ്ങി​പ്പോ​യി. നായ്‌ക്കൾ 50 മീറ്റ​റോ​ളം അവയുടെ പിന്നാലെ ഓടി. എന്നാൽ പറ്റത്തെ വേർപെ​ടു​ത്താൻ കഴിയാ​തെ അവ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ശ്രമം ഉപേക്ഷി​ച്ചു.”

കുഞ്ഞു​ങ്ങളെ വളർത്തൽ

പെൺ കുതിര അത്യന്തം ശ്രദ്ധ​യോ​ടെ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ സംരക്ഷി​ക്കു​ന്നു. ആദ്യ​മൊ​ക്കെ ആരെയും, കൂട്ടത്തി​ലെ മറ്റ്‌ അംഗങ്ങളെ പോലും അവൾ അടുപ്പി​ക്കു​ക​യില്ല. മറ്റാരു​മാ​യി സമ്പർക്കം ഇല്ലാതെ കഴിയുന്ന ഈ സമയത്ത്‌ കുഞ്ഞ്‌ തള്ളയു​മാ​യി വളരെ അടുത്ത ബന്ധം സ്ഥാപി​ക്കു​ന്നു. തന്റെ അമ്മയുടെ കറുപ്പും വെള്ളയും വരകളു​ടെ തനതു മാതൃക കുഞ്ഞിന്റെ മനസ്സിൽ പതിയു​ന്നു. പിന്നീട്‌ തള്ളയുടെ വിളി, ഗന്ധം, വരകളു​ടെ മാതൃക എന്നിവ​യെ​ല്ലാം തിരി​ച്ച​റി​യാൻ കഴിയു​ന്ന​തി​നാൽ കുഞ്ഞ്‌ മറ്റൊരു പെൺ കുതി​ര​യെ​യും സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യില്ല.

തള്ളയു​ടെ​യും തന്തയു​ടെ​യും ശ്രദ്ധേ​യ​മായ കറുപ്പും വെള്ളയും വരക​ളോ​ടെയല്ല വരയൻ കുതിര കുഞ്ഞുങ്ങൾ ജനിക്കു​ന്നത്‌. അവയുടെ വരകൾക്കു ചുവപ്പു കലർന്ന തവിട്ടു നിറമാണ്‌. മുതിർന്നു വരുന്ന​തോ​ടെയേ അവയ്‌ക്കു കറുപ്പു നിറമാ​കു​ക​യു​ള്ളൂ. ഒരു വലിയ വരയൻ കുതിര പറ്റത്തിലെ വിവിധ കുടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നുള്ള വരയൻ കുതിര കുട്ടികൾ കളിക്കാൻ ഒരുമി​ച്ചു കൂടാ​റുണ്ട്‌. പരസ്‌പരം ഓടി​ച്ചും തൊഴി​ച്ചു​മൊ​ക്കെ കളിക്കുന്ന അവയോ​ടൊ​പ്പം ചില​പ്പോൾ മുതിർന്ന വരയൻ കുതി​ര​ക​ളും കൂടുന്നു. പക്ഷിക​ളെ​യും മറ്റു ചെറിയ മൃഗങ്ങ​ളെ​യും ഓടി​ക്കു​ന്നത്‌ വണ്ണംകു​റഞ്ഞ കാലു​ക​ളിൽ ഓടി​ച്ചാ​ടി നടക്കുന്ന വരയൻ കുതിര കുഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇഷ്ടവി​നോ​ദ​മാണ്‌. നീണ്ടു മെലിഞ്ഞ കാലു​ക​ളും വിടർന്ന, വലിയ കറുത്ത കണ്ണുക​ളും തിളങ്ങുന്ന രോമ​ക്കു​പ്പാ​യ​ങ്ങ​ളും ഉള്ള ഈ കൊച്ചു മൃഗങ്ങളെ നോക്കി നിൽക്കാൻ നല്ല രസമാണ്‌.

വന്യം, വിസ്‌മ​യ​ക​രം

സ്വർണ​നി​റ​മുള്ള വിശാ​ല​മായ ആഫ്രിക്കൻ പുൽപ്പു​റ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യി വിഹരി​ക്കുന്ന വലിയ വരയൻ കുതിര പറ്റങ്ങളെ ഇപ്പോ​ഴും കാണാം. അത്‌ അത്ഭുത​ക​ര​മായ ഒരു ദൃശ്യ​മാണ്‌.

അനുപ​മ​മാ​യ വെള്ളയും കറുപ്പും വരകളുള്ള, തീവ്ര​മായ കുടുംബ വിശ്വ​സ്‌തത പുലർത്തുന്ന, വന്യവും സ്വത​ന്ത്ര​വു​മായ പ്രകൃ​ത​മുള്ള വരയൻ കുതിര മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കുന്ന വിസ്‌മ​യ​ക​ര​മായ ഒരു സൃഷ്ടി​യ​ല്ലെന്ന്‌ ആരാണു പറയുക? ഈ മൃഗത്തെ കുറി​ച്ചുള്ള അറിവ്‌ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌ ഉന്നയി​ക്ക​പ്പെട്ട ഒരു ചോദ്യ​ത്തിന്‌ ഉത്തരം നൽകാൻ സഹായി​ക്കു​ന്നു: “വനഗർദ്ദ​ഭത്തെ [“വരയൻ കുതി​രയെ,” NW] കെട്ടഴി​ച്ച​താർ?” (ഇയ്യോബ്‌ 39:5) ഉത്തരം വ്യക്തമാണ്‌. അത്‌ സമസ്‌ത ജീവജാ​ല​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും സ്രഷ്ടാ​വായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​മാണ്‌. (g02 1/22)

[16-ാം പേജിലെ ചതുരം]

വരയൻ കുതി​ര​യ്‌ക്ക്‌ വരകൾ ഉള്ളത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

വരയൻ കുതി​ര​യു​ടെ വരകൾ പരിണാ​മ​വാ​ദി​കൾക്ക്‌ എന്നും ഒരു കീറാ​മു​ട്ടി ആയിരു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. ശത്രു​ക്കളെ വിരട്ടി​യോ​ടി​ക്കാൻ അതു വരയൻ കുതി​രയെ സഹായി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ ചിലർ കരുതു​ന്നു. എന്നാൽ സിംഹ​ങ്ങൾക്കും മറ്റു വലിയ ഇരപി​ടി​യ​ന്മാർക്കും വരയൻ കുതി​ര​യു​ടെ വരകളെ ലവലേശം പേടി​യില്ല എന്നതാണു വാസ്‌തവം.

ആൺ കുതി​ര​ക​ളെ​യും പെൺ കുതി​ര​ക​ളെ​യും തമ്മിൽ ആകർഷി​ക്കു​ന്നത്‌ ഈ വരകളാണ്‌ എന്നതാണു മറ്റൊരു കൂട്ടരു​ടെ മതം. എന്നാൽ എല്ലാ വരയൻ കുതി​ര​കൾക്കും സമാന​മായ വരകൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ലും ലിംഗ​ഭേ​ദ​മ​നു​സ​രി​ച്ചല്ല അവയുടെ വരകളു​ടെ പ്രത്യേ​കത എന്നതി​നാ​ലും അക്കാര്യ​ത്തി​നും സാധ്യത കാണു​ന്നില്ല.

ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലെ വെയി​ലി​ന്റെ കൊടും ചൂടിൽനി​ന്നുള്ള രക്ഷയ്‌ക്കാണ്‌ വെള്ളയും കറുപ്പും വരകൾ പരിണ​മി​ച്ചത്‌ എന്ന ഒരു അഭി​പ്രാ​യ​വും ഉണ്ട്‌. അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ ഇവിടത്തെ മറ്റു മൃഗങ്ങൾക്കൊ​ന്നും ഈ വരകൾ ഇല്ലാത്തത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌?

പെട്ടെന്ന്‌ ശത്രു​ക്ക​ളു​ടെ കണ്ണിൽപ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​ണു വരയൻ കുതി​ര​കൾക്കു വരകൾ ഉണ്ടായത്‌ എന്നതാണു വ്യാപ​ക​മായ മറ്റൊരു സിദ്ധാന്തം. ആഫ്രിക്കൻ സമതല​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ ഉയരുന്ന ചൂട്‌ വരയൻ കുതി​ര​യു​ടെ രൂപം അവ്യക്ത​മാ​കാ​നും മങ്ങാനും ഇടയാ​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ അതിനെ ദൂരെ​നി​ന്നു കാണാൻ ബുദ്ധി​മു​ട്ടാണ്‌ എന്നു ശാസ്‌ത്രജ്ഞർ കണ്ടെത്തി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ ഇതു​കൊണ്ട്‌ വരയൻ കുതി​ര​യ്‌ക്കു വലിയ ഗുണം ഒന്നുമില്ല. കാരണം, അതിന്റെ മുഖ്യ ശത്രു​വായ സിംഹം അടുത്തു​നി​ന്നു മാത്രമേ ആക്രമി​ക്കു​ക​യു​ള്ളൂ.

പേടി​ച്ചരണ്ട വരയൻ കുതി​രകൾ കൂട്ട​ത്തോ​ടെ പായു​മ്പോൾ അവയുടെ ദേഹത്തെ വരകൾ പിന്തു​ട​രുന്ന സിംഹ​ങ്ങളെ കുഴപ്പി​ക്കു​മെ​ന്നും ഏതെങ്കി​ലും ഒരു മൃഗത്തി​ന്മേൽ ശ്രദ്ധ പതിപ്പി​ക്കുക ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​ക്കി തീർക്കു​മെ​ന്നും ഉള്ള വാദഗ​തി​യും ഉന്നയി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ, വന്യജീ​വി​കളെ കുറി​ച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ കാണി​ക്കു​ന്നത്‌ യഥാർഥ​ത്തിൽ മറ്റെല്ലാ മൃഗങ്ങ​ളെ​യും വേട്ടയാ​ടു​ന്നതു പോ​ലെ​തന്നെ വരയൻ കുതി​ര​കളെ വേട്ടയാ​ടുന്ന കാര്യ​ത്തി​ലും സിംഹങ്ങൾ വിദഗ്‌ധ​രാ​ണെ​ന്നാണ്‌.

വരയൻ കുതി​ര​യു​ടെ വരകൾ ചില​പ്പോൾ അതിന്‌ ഗുണ​ത്തെ​ക്കാ​ളേറെ ദോഷം ചെയ്‌തേ​ക്കാം എന്നുള്ളതു കൂടുതൽ ആശയക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തിന്‌ ഇടയാ​ക്കു​ന്നു. രാത്രി​യി​ലെ നിലാ​വിൽ കുളിച്ചു കിടക്കുന്ന സമതല​ങ്ങ​ളിൽ ഏകവർണ​മുള്ള മൃഗങ്ങ​ളെ​ക്കാൾ വെള്ളയും കറുപ്പും വരകളുള്ള വരയൻ കുതി​രയെ കാണാ​നാ​ണു കൂടുതൽ എളുപ്പം. സിംഹം സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ ഇരപി​ടി​ക്കു​ന്നത്‌ രാത്രി​യിൽ ആയതി​നാൽ ഇത്‌ വരയൻ കുതി​രയെ അപകട​ത്തി​ലാ​ക്കി​യേ​ക്കാം.

അപ്പോൾപ്പി​ന്നെ വരയൻ കുതി​ര​യ്‌ക്ക്‌ അതിന്റെ വരകൾ കിട്ടി​യത്‌ എവി​ടെ​നി​ന്നാണ്‌? “യഹോ​വ​യു​ടെ കൈ ഇതു പ്രവർത്തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു” എന്ന ലളിത​മായ പ്രസ്‌താ​വ​ന​യിൽ അതിനുള്ള ഉത്തരം ഉണ്ട്‌. (ഇയ്യോബ്‌ 12:9) അതേ, ഭൂമി​യി​ലെ ജീവജാ​ല​ങ്ങൾക്കെ​ല്ലാം സ്രഷ്ടാവ്‌ തനതായ ഗുണങ്ങ​ളും സവി​ശേ​ഷ​ത​ക​ളും നൽകി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. മനുഷ്യന്‌ ഒരുപക്ഷേ പൂർണ​മാ​യി മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഇവയെ​ല്ലാം ജീവി​ത​ത്തിന്‌ അത്ഭുത​ക​ര​മായ വിധത്തിൽ അവയെ സജ്ജമാ​ക്കു​ന്നു. ജീവി​ക​ളു​ടെ വിസ്‌മ​യ​ക​ര​മായ രൂപര​ച​ന​യി​ലൂ​ടെ മറ്റൊരു ഉദ്ദേശ്യം കൂടെ നിവർത്തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. അത്‌ മനുഷ്യ​നു സന്തോ​ഷ​വും ആനന്ദവും പകരുന്നു. സൃഷ്ടി​യി​ലെ സൗന്ദര്യം ദർശി​ക്കുന്ന പലർക്കും ഇന്ന്‌ പുരാതന കാലത്തെ ദാവീ​ദി​നു തോന്നിയ അതേ വികാ​ര​മാ​ണു​ള്ളത്‌. അവൻ എഴുതി: “യഹോവേ, നിന്റെ പ്രവൃ​ത്തി​കൾ എത്ര പെരു​കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു! ജ്ഞാന​ത്തോ​ടെ നീ അവയെ ഒക്കെയും ഉണ്ടാക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു; ഭൂമി നിന്റെ സൃഷ്ടി​ക​ളാൽ നിറെ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.”—സങ്കീർത്തനം 104:24.