കുട്ടി​കളെ സഹായി​ക്കാൻ ദൃഢനി​ശ്ചി​തർ

അഞ്ചു വയസ്സിനു താഴെ​യുള്ള 40,000 കുട്ടികൾ ഇന്നലെ വികസ്വര രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ മരണമ​ടഞ്ഞു. മറെറാ​രു 40,000 ഇന്നു മരണമ​ട​യും. മറെറാ​രു 40,000 നാളെ​യും. ഇതില​നേകം മരണങ്ങ​ളും തടയാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ലോക​ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ ഒട്ടും​തന്നെ പെടാതെ പൂർണ്ണ​മാ​യും ഒഴിഞ്ഞു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന അർത്ഥത്തിൽ വർഷങ്ങ​ളാ​യി ഈ അവസ്ഥയെ “നിശ്ശബ്ദ​മായ അടിയ​ന്ത​ര​ഘട്ടം” അഥവാ “ശാന്തമായ വിപത്ത്‌” എന്നു വിളി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. “പുള്ളി​യുള്ള 40,000 മൂങ്ങകൾ ദിവസേന ചത്തിരു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഇവിടെ കലാപ​മു​ണ്ടാ​യേനെ. എന്നാൽ 40,000 കുട്ടികൾ മരിക്കു​ന്നു, അതു ശ്രദ്ധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നേ​യില്ല” എന്ന്‌ 1990-ൽ ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ യു.എൻ-ന്റെ ആസ്ഥാനത്തു നടന്ന കുട്ടി​കൾക്കു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ലോക ഉച്ചകോ​ടി​യിൽ അമേരി​ക്ക​യു​ടെ വക്താവായ പീററർ ററീലീ സങ്കടപൂർവം പറഞ്ഞു.

ഒടുവിൽ ഉച്ചകോ​ടി അതെല്ലാം മാററും എന്നു ചിലർ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു. എഴുപ​ത്തൊ​ന്നു രാഷ്‌ട്ര​ത്ത​ല​വൻമാർ ഉൾപ്പെടെ 159 രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നുള്ള ഉന്നതാ​ധി​കാ​രി​കൾ പങ്കെടു​ത്തു. മൊത്ത​ത്തിൽ അവർ ലോക​ത്തി​ന്റെ ജനസം​ഖ്യ​യു​ടെ 99 ശതമാ​നത്തെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്‌തു. അവരുടെ മനോ​ഭാ​വത്തെ മിഖാ​യേൽ ഗോർബ​ച്ചേവ്‌ ചുരു​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞത്‌ ഇങ്ങനെ​യാണ്‌: “ദിവസ​വും ലക്ഷക്കണ​ക്കി​നു കുട്ടികൾ മരിക്കു​ന്നു​വെന്ന വസ്‌തുത മനുഷ്യ​വർഗ്ഗ​ത്തി​നു മേലാൽ പൊറു​ക്കാൻ കഴിയില്ല.”

ഉച്ചകോ​ടി​ക്കു മുമ്പുള്ള ദിവസ​ങ്ങ​ളിൽ ലോകം അതിന്റെ പിന്തുണ പ്രകട​മാ​ക്കി. അക്ഷരാർത്ഥ​ത്തിൽ ദേശീ​യ​വും സാമു​ദാ​യി​ക​വു​മായ നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നു യോഗ​ങ്ങ​ളും സെമി​നാ​റു​ക​ളും ചർച്ചാ​ക്ലാ​സ്സു​ക​ളും വാഗ്വാ​ദ​ങ്ങ​ളും കുട്ടി​ക​ളു​ടെ കഷ്ടാവ​സ്ഥയെ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. മുമ്പിൽ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളും അപകട​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടായി​ട്ടും ലോകം മെച്ചപ്പെട്ട ഒരു സ്ഥലമാ​ക്കി​ത്തീർക്കാൻ കഴിയു​മെന്ന തങ്ങളുടെ പ്രത്യാ​ശയെ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്താൻ 80 രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പത്തു ലക്ഷത്തി​ല​ധി​കം പേർ മെഴു​കു​തി​രി​കൾ കത്തിച്ചു.

“ലോക​ത്തി​നു ചുററു​മുള്ള കുട്ടി​കൾക്ക്‌ ഒരുപക്ഷേ എന്നത്തേ​ക്കാ​ളും സുപ്ര​ധാ​ന​മായ ദിവസം” എന്നാണു യുണി​സെഫ്‌ (കുട്ടി​കൾക്കാ​യുള്ള ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഫണ്ട്‌) ഉച്ചകോ​ടി​യു​ടെ അവസാന ദിവസത്തെ പുകഴ്‌ത്തി​യത്‌. എന്തു​കൊണ്ട്‌ ഇത്ര ഉത്സാഹം? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ ഭൂമി​യി​ലെ​ല്ലാ​ട​വു​മുള്ള ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രു​ടെ യാതന​യും മരണവും കുറയ്‌ക്കാൻ ലോക​നേ​താ​ക്കൾ ഒരു പ്രത്യേക “കർമ്മപ​രി​പാ​ടി” ആവിഷ്‌ക​രി​ച്ചി​രു​ന്നു.

നയത​ന്ത്ര​സ​മ്മേ​ള​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ചരിത്രം, ലംഘി​ക്ക​പ്പെട്ട വാഗ്‌ദാ​ന​ങ്ങൾകൊ​ണ്ടു നിറഞ്ഞ​താ​ണെന്നു സമ്മതി​ക്കു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ശീതസ​മ​രാ​ന്ത​ത്തി​ന്റെ ഫലമായി ആത്മാർത്ഥ​ത​യു​ടെ​യും സഹകര​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും ഒരു പുതിയ ഉത്സാഹം അനേകർക്ക്‌ അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു. യുണി​സെ​ഫി​ന്റെ എക്‌സി​ക്കു​ട്ടീവ്‌ ഡയറക്ട​റായ ജയിംസ്‌ ഗ്രാൻറ്‌ ആവേശ​പൂർവ്വം ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു: “രാഷ്‌ട്ര​ത്തി​ന്റെ​യും ഗവൺമെൻറി​ന്റെ​യും തലവൻമാർ പുതിയ ലോക​ക്ര​മ​ത്തി​ന്റെ വികാ​സ​ത്തി​ന്റെ മുഖ്യ ഉദ്ദേശ്യ​മെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ, ഫലത്തിൽ, സകല മനുഷ്യ​രു​ടെ​യും—‘വളർന്ന കുട്ടി​കളു’ടെയും അല്ലാത്ത കുട്ടി​ക​ളു​ടെ​യും—ക്ഷേമം ഉറപ്പാ​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഒന്നാമത്തെ പടി സ്വീക​രി​ച്ചു.”

തീർച്ച​യാ​യും ഉച്ചകോ​ടി​ക്കു​ശേഷം ഒരു വർഷത്തി​നകം മിക്ക രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളും ഉച്ചകോ​ടി​യി​ലെ തീരു​മാ​നങ്ങൾ നടപ്പാ​ക്കാ​നുള്ള ദേശീയ പദ്ധതികൾ ആവിഷ്‌ക​രി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഇതു “2000-ാമാ​ണ്ടോ​ടെ സകല കുട്ടി​ക​ളും ആരോ​ഗ്യം നേടുക എന്ന വളരെ വാസ്‌ത​വി​ക​മായ ഒരു പ്രതീക്ഷ നാം കാണുന്നു” എന്നു പറയാൻ ഡയറക്ടർ ഗ്രാൻറി​നെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു.

എന്നാൽ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ ഗതി, സാർവ​ദേ​ശീയ മാദ്ധ്യ​മങ്ങൾ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തിയ ലോക​ത്തി​ന്റെ ലജ്ജാക​ര​മായ കുടും​ബ​ര​ഹ​സ്യം എന്താണ്‌? ഇപ്പോൾ, ശീതസ​മ​രാ​നന്തര അന്താരാ​ഷ്‌ട്ര സഹകര​ണ​ത്തി​ന്റെ അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തിൽ ഒരത്ഭു​ത​ക​ര​മായ പുതിയ ലോക​ക്രമം സ്ഥാപി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്രങ്ങൾ മുന്നണി​യിൽ പ്രവർത്തി​ക്കു​മെന്നു വിശ്വ​സി​ക്കാൻ ഈടുററ കാരണ​മു​ണ്ടോ? നമ്മുടെ കുട്ടി​കൾക്കു​വേണ്ടി ശോഭ​ന​മായ ഒരു ഭാവി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ വാസ്‌ത​വി​ക​മാ​യി നമുക്കു പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാൻ കഴിയു​മോ? അടുത്ത രണ്ടു ലേഖനങ്ങൾ ഈ ചോദ്യ​ങ്ങൾ പരിചി​ന്തി​ക്കും. (g92 12⁄8)