සේවයේ දක්ෂ වීමට අවිධිමත්ව සාක්ෂි දරන්න මුල් පියවර ගන්න

ඒක වැදගත් ඇයි? සේවයේ යද්දී අපිට හුඟක් වෙලාවට මිනිසුන්ව ගෙවල්වලදී හම්බ වෙන්නේ නැහැ. ඒත් අපිට බස් එකේදී රෝහලේදී රැකියාවේ හෝ පාසලේදී ඒ අයව හම්බ වෙනවා. හැමෝටම ශුභාරංචිය ලැබෙන එක යෙහෝවා දෙවිගේ කැමැත්තයි. (1 තිමෝ. 2:3, 4) එහෙම කරන්න පුළුවන් වෙන්නේ අපි මුල් පියවර ගත්තොත් විතරයි.

ඒක කරන්නේ කොහොමද?

කතා කරන්න කලින් ඒ කෙනා මිත්‍රශීලීද, කතා කරන්න කැමතිද කියලා බලන්න. එතන නිවිහැනහිල්ලේ කතා කරන්න පුළුවන් තැනක්ද කියලත් බලන්න. සමහර ප්‍රචාරකයන් කතා කරන්න කලින් ටිකක් හිනා වෙනවා. ඒ කෙනා හිනා වුණොත් සාකච්ඡාවක් පටන්ගන්නවා.
කතා කරන්න බයක් දැනෙනවා නම් කෙටි යාච්ඤාවක් කියන්න.—නෙහෙ. 2:4; ක්‍රියා 4:29.
“ගුඩ් මෝනිං” “කොහොමද” වගේ දෙයක් කියලා කතාව පටන්ගන්න. යේසුස් සමාරියේ ස්ත්‍රිය එක්ක කතාව පටන්ගද්දිත් කෙළින්ම දේවරාජ්‍යය ගැන කතා කළේ නැහැ. (යොහ. 4:7) සමහර අවස්ථාවලදී “ඔයා දරුවාව හොඳට හදලා තියෙනවා” වගේ දෙයක් කියලා කෙනෙක්ව අගය කරලා කතාව පටන්ගන්න පුළුවන්. නැත්නම් මේ වගේ ප්‍රශ්නයක් අහලා පටන්ගන්නත් පුළුවන්. “ඊයේ ප්‍රවෘත්තිවලට පෙන්නපු සිද්ධිය දැක්කාද?”
කතා කරන්න පටන්ගත්තට පස්සේ පණිවිඩය කියන්න හදිසි වෙන්න එපා. කතා කරගෙන යද්දී ඒකට සුදුසු අවස්ථාවක් එනකං ඉන්න. සමහර වෙලාවට ඔයාට පුළුවන් කුතුහලය ඇති වෙන දෙයක් කියන්න. එතකොට එයාම ඔයාගෙන් ප්‍රශ්න අහයි. උදාහරණයකට ඔයා කතා කරන්නේ පවුල් ජීවිතය ගැන නම් මෙහෙම දෙයක් කියන්න පුළුවන්. “දරුවන් හදා වඩා ගන්න පුළුවන් විදිහ ගැන හොඳ තොරතුරු ටිකක් මම කියෙව්වා.” ඔයා කතා කරන්නේ ප්‍රවෘත්තියක් ගැන නම් මෙහෙම කියන්න පුළුවන්. “මට හොඳ ආරංචියක් දැනගන්න ලැබුණා.” ඒත් සාක්ෂි දරන්න කලින් කතාව නතර කරන්න වුණොත් දුක් වෙන්න එපා.
උනන්දුව දක්වන කෙනෙක්ට දෙන්න පත්‍රිකා හරි පොත් පත් හරි ගෙනියන්න.

මාසය තුළ මෙය අත්හදා බලන්න

හැම සතියකම අවිධිමත්ව සාක්ෂි දරන්න එක අවස්ථාවක් හරි උදා කරගන්න උත්සාහ කරන්න.