15 இருந்தாலும், அவர்களுடைய முன்னோர்களின் கடவுளான யெகோவா தன்னுடைய மக்களையும் ஆலயத்தையும் நினைத்து பரிதாபப்பட்டு, தன்னுடைய தூதுவர்களை அனுப்பி அவர்களை எச்சரித்தார். திரும்பத் திரும்ப எச்சரித்துக்கொண்டே இருந்தார். 16 ஆனால், உண்மைக் கடவுள் அனுப்பிய தூதுவர்களை அவர்கள் கேலி செய்துகொண்டே இருந்தார்கள்.+ அவருடைய வார்த்தைகளை அலட்சியம் செய்தார்கள்,+ அவருடைய தீர்க்கதரிசிகளைக் கிண்டல் செய்தார்கள்.+ திருத்தவே முடியாத அளவுக்கு மோசமானார்கள். அதனால், யெகோவாவுக்கு அவருடைய மக்கள்மேல் பயங்கர கோபம் வந்தது.+

யெகோவாதானே அனுமதித்தார்? அவர்கள் அவருக்கு எதிராகப் பாவம் செய்தார்கள்.

அவர்களிடம் இருந்த எல்லாமே பாழாய்ப் போனது, நெருப்பு எல்லாவற்றையும் பொசுக்கிப்போட்டது.

அப்படியிருந்தும் யாருமே எச்சரிக்கையை மனதில்* வாங்கவில்லை.+

15 ஆனால், அலட்சியமாக இருக்கும் தேசங்கள்மேல் பயங்கர கோபமாக இருக்கிறேன்.+ ஏனென்றால், நான் கொஞ்சமாகத் தண்டிக்க நினைத்த+ என்னுடைய ஜனங்களை அவர்கள் ரொம்பவே கொடுமைப்படுத்தினார்கள்.”’+