Շարունակենք Յառաջդիմութեամբ Քալել Կարգաւոր Սովորութեան Մը Համեմատ

¹ Պօղոս առաքեալ մասնաւոր խանդաղատանք մը ունէր Փիլիպպէի ժողովքին հանդէպ, որու կազմուելուն մէջ մեծ դեր խաղցաւ։ Ան երախտապարտ էր անոնց նիւթական ազնիւ հայթայթումներուն համար եւ անոնց մասին խօսեցաւ որպէս լաւ օրինակ մը։—Բ. Կորն. 8։1-6

² Խոր սէրէ մղուած Պօղոս գրեց Փիլիպպեցիներուն յղած իր թուղթը։ Խորաթափանց Ակնարկ գիրքը, Բ. Հատոր, էջ 631, կը նշէ. «Ամբողջ թուղթին մէջ ան Փիլիպպէի ժողովքը կը քաջալերէ որ շարունակեն իրենց ընտիր ընթացքը—փնտռելով աւելի մեծ զատորոշում եւ ջանալով Կենաց Խօսքը ամուր բռնել, աւելի զօրաւոր հաւատք ունենալ եւ յոյս՝ գալիք մրցանակին նկատմամբ»։ Անոնք ջերմօրէն ընդառաջեցին, սիրոյ կապ մը հաստատելով իրենց ու առաքեալին միջեւ։ Պօղոսի խօսքերը մասնաւոր իմաստ մը կ’առնեն մեզի համար այսօր, լաւ պատճառ մը տալով որ ուշադրութեամբ խոկանք իր յորդորանքին վրայ, յատկապէս Փիլիպպեցիս 3։15-17–ի խօսքերուն վրայ։

³ Հասուն Մտավիճակ մը Անհրաժեշտ Է. Փիլիպպեցիս 3։15–ին մէջ, Պօղոս գրեց որպէս տարիներու փորձառութիւն ունեցող մարդ մը։ Ան գիտակցեցաւ որ Փիլիպպեցիները հոգեւորապէս յառաջդիմած են, անոնց կոչ ընելով որպէս շիտակ մտավիճակ ունեցող հասուն Քրիստոնեաներ։ Այնքան ատեն որ անոնց մտավիճակը կը ցոլացնէր Յիսուսի ցուցաբերած խոնարհութիւնը եւ գնահատանքը, անոնք պիտի շարունակէին ըլլալ «անբիծ ու անարատ, Աստուծոյ որդիներ առանց մեղադրանքի . . . , Կենաց Խօսքը ամուր բռնելով»։ (Փիլ. 2։15, 16) Երբ Պօղոսի խօսքերը կը կարդանք, պէտք է զգանք որ ան մեզի հետ կը խօսի։ Ուստի լրջօրէն կը փափաքինք Յիսուսի ունեցած նոյն մտավիճակը ունենալ եւ մեր առանձնաշնորհումները խոնարհաբար գնահատել։ Մենք շարունակաբար Եհովայի կը դիմենք աղօթքով, օգնութիւն խնդրելով այս եւ ուրիշ հարցերու համար։—Փիլ. 4։6, 7

⁴ Ինչպէս որ Փիլիպպեցիս 3։16–ը ցոյց կու տայ, բոլորս ալ պէտք է ջանանք յառաջդիմել։ «Յառաջդիմել» բառը կը նշանակէ «դէպի առաջ շարժիլ, լաւ արդիւնք ձեռք ձգել»։ Յառաջդիմական անհատները «հետաքրքրուած են նոր գաղափարներով, գիւտերով կամ պատեհութիւններով»։ Պօղոս ուզեց որ Փիլիպպեցիները հասկնան թէ Քրիստոնէութիւնը երբեք լճացած չէ եւ զայն դաւանողները պէտք է շարունակեն դէպի առաջ շարժիլ։ Անոնց յառաջդիմական հոգին պիտի ցուցաբերուէր կամեցողութիւն ունենալով իրենք զիրենք քննելու, իրենց տկարութիւններուն գիտակցելու եւ պատեհութիւններ փնտռելու որպէսզի աւելին ընեն կամ իրենց ըրածին որակը բարելաւեն։ Այսօր Եհովայի երկրային կազմակերպութիւնը կը շարունակէ յառաջդիմել, միշտ ընդլայնելով իր գործունէութեան ծիրը եւ Աստուծոյ Խօսքին իր հասկացողութիւնը։ Մեզմէ ամէն մէկը պէտք է անոր հետ քայլ պահէ, անոր բոլոր հայթայթումները օգտագործելով եւ անոր գործին լման կերպով մասնակցելով։

⁵ Յառաջդիմութիւնը կը Պահանջէ Կարգաւոր Սովորութիւն մը. Պօղոս իր եղբայրները նաեւ յորդորեց որ «նոյն կանոնին համեմատ քալեն»։ (Փիլ. 3։16) Կարգապահ ըլլալը կը պահանջէ մեզմէ որ անհատները կամ իրերը դնենք իրենց պատշաճ տեղը իրարու հետ ունեցած կապակցութեան համաձայն եւ լաւ վարք ունենանք։ Փիլիպպէի մէջ եղող Քրիստոնեաները իրենք զիրենք պահեցին իրենց պատշաճ տեղը, մօտիկ մնալով Եհովայի կազմակերպութեան եւ մէկը միւսին։ Սիրոյ օրէնքը իրենց կեանքը կը կառավարէր։ (Յովհ. 15։17. Փիլ. 2։1, 2) Պօղոս զիրենք յորդորեց որ «աւետարանին ինչպէս կը վայլէ՝ այնպէս վարու[ին]»։ (Փիլ. 1։27) Կարգապահութեան եւ լաւ վարքին կարիքը նմանապէս կարեւոր է Քրիստոնեաներուն համար այսօր։

⁶ Սովորութիւնը հաստատուած գործառնութեան մը յաճախակի կատարումն է։ Ուստի անիկա սերտօրէն կապ ունի բաները վարժուած կերպով կատարելուն հետ։ Սովորութիւն ունենալը կրնայ մեր օգտին ծառայել, քանի որ չենք ստիպուիր կանգ առնելու ու խորհելու երբ որոշումներ կ’առնենք մեր յաջորդ քայլին նկատմամբ—արդէն հաստատած ենք ընթացք մը որու կը հետեւինք վարժութեան ոյժով։

⁷ Աստուածպետական կարգաւոր սովորութիւնը կը բաղկանայ այնպիսի վարժութիւններէ որոնք առողջարար, օգտակար ու բարեպաշտ են—այն նպատակով որ մենք մեզ հոգեւորապէս կերտենք, ուրիշներու օգնենք եւ, եթէ կարելի է, Եհովայի ծառայութեան մէջ աւելին ընենք։ Այս նպատակակէտերը իրագործելը կը պահանջէ սովորութիւն մը հաստատել ու պահպանել, որ կը պարփակէ անձնական ուսումնասիրութիւն, ժողովներուն կանոնաւորաբար յաճախել եւ քարոզչական գործին մասնակցիլ։

⁸ Կարգաւոր Սովորութեան մէջ Պարփակուած Անհրաժեշտ Բաներ. Անհրաժեշտ բաներէն մէկն է ‘ճշգրիտ գիտութիւնը եւ կատարեալ զատորոշումը’։ (Փիլ. 1։9) Անձնական ուսումնասիրութիւնը մեր հաւատքը կը խորացնէ, ճշմարտութեան հանդէպ մեր գնահատանքը կը զօրացնէ եւ մեզ կը մղէ ընտիր գործեր ընելու։ Սակայն, ոմանք դժուարութիւն ունեցած են իրենց ուսումնասիրութեան սովորութեան մէջ հաստատ ըլլալու։ Տրուած գլխաւոր պատճառներէն մէկն է ժամանակին քիչ ըլլալը։

⁹ Աստուածաշունչը ամէն օր կարդալը օգտաշատ է։ Անոր խրատը ամէն կերպով «օգտակար» է։ (Բ. Տիմ. 3։16, 17) Մեր ամէնօրեայ զբաղումներուն մէջ, ինչպէ՞ս կրնանք ժամանակ գտնել Աստուածաշունչը ուսումնասիրելու։ Ոմանք իւրաքանչիւր առաւօտ մի քանի վայրկեան աւելի կանուխ կ’արթննան, երբ իրենց միտքը գերուշադիր է։ Ուրիշներ կը նկատեն որ աւելի լաւ կ’ընեն երբ կը կարդան իրիկունը անկողին չգացած։ Այն կիները որոնք օրուան ընթացքին տան մէջ են, կրնան կէսօրէ ետք քիչ մը ժամանակ տրամադրել, ուրիշները գործէն կամ դպրոցէն տուն վերադառնալէն առաջ։ Աստուածաշունչի կանոնաւոր ընթերցումէն զատ, ոմանք իրենց շաբաթական ուսումնասիրութեան սովորութեան մէջ պարփակած են Հրատարակողներ գիրքը կարդալը։

¹⁰ Երբ նոր սովորութիւն մը կը հաստատենք, իրական կարելիութիւն մը կայ որ ան բախում պիտի ունենայ մեր նախկին սովորութեան հետ։ Անցեալին թերեւս միտում ունէինք ոչ–կարեւոր գործունէութիւններու թոյլ տալ որ մատչելի ժամանակը սպառեն։ Այդ վիճակէն ձերբազատուիլը դիւրին չէ։ Ոչ մէկը պիտի պարտադրէ մեր ուսումնասիրութեան սովորութիւնը. ոչ ալ պահանջուած է որ արձանագրութիւն մը ընենք թէ ի՛նչ կը կատարենք այս մարզին մէջ։ Մեր ուսումնասիրութեան սովորութեան հաստատութիւնը մեծապէս կախեալ է «լաւ բաները» գնահատելէ եւ կամեցողութիւն ունենալէ որ «ժամանակը» ծախու առնենք որպէսզի անոնցմէ օգտուինք։—Փիլ. 1։10. Եփ. 5։16

¹¹ Քրիստոնէական ժողովները կենսական դեր մը կը խաղան մեր հոգեւոր յառաջդիմութեան մէջ, հայթայթելով անհրաժեշտ խրատն ու քաջալերանքը։ Հետեւաբար, ժողովներուն ներկայ գտնուիլը մեր կարգաւոր սովորութեան ուրիշ անհրաժեշտ մէկ մասն է։ Պօղոս ասոր կարեւորութիւնը շեշտեց։ Անիկա կամքի թողուած բան մը չէ որ նախընտրութեամբ կ’որոշուի։—Եբր. 10։24, 25

¹² Կարգապահութիւնը ինչպէ՞ս կարելի է ցուցաբերել երբ կը ծրագրենք մեր գործունէութեան շաբաթական յայտագիրը։ Ոմանք մասնայատուկ ժամանակներ կը կարգադրեն անձնական հետապնդումներուն հոգ տանելու, ապա կը փորձեն ժողովները դնել յայտագրին մնացած պարապ տեղերը, բայց պէտք է հակառակը ընել։ Մեր շաբաթական ժողովները պէտք է նախապատուութիւնը ստանան, իսկ միւս գործունէութիւնները ծրագրուին այնպիսի ժամանակներու համար երբ որեւէ ժողով չկայ։

¹³ Ժողովներուն կանոնաւորաբար ներկայ գտնուիլը կը պահանջէ լաւ ծրագրում եւ ընտանեկան համագործակցութիւն։ Շաբթուայ օրերուն մէջ մեր մեծամասնութիւնը գործունէութեան խճողուած յայտագիր մը ունին որ յաճախ պատճառ կ’ըլլայ որ ժամանակին ետեւէն վազենք։ Ասիկա կը նշանակէ որ, եթէ կարելի է, ընթրիքը պէտք է յայտագրել բաւարար կանուխ այնպէս որ ընտանիքը բաւական ժամանակ ունենայ ուտելու, պատրաստուելու եւ ժողովը չսկսած հասնելու։ Այդ նպատակին համար ընտանիքի անդամները կրնան այլազան կերպերով համագործակցիլ։

¹⁴ Կանոնաւոր դաշտի ծառայութիւնը հարկաւոր է որպէսզի շարունակենք յառաջդիմութեամբ քալել կարգաւոր սովորութեան մը համեմատ։ Բոլորս ալ յստակօրէն կը գիտակցինք որ ծանր պատասխանատուութիւն ունինք Թագաւորութեան պատգամը քարոզելու։ Ատիկա է որ մեզ Եհովայի Վկաներ կը դարձնէ։ (Եսայ. 43։10) Քանի որ անիկա ներկայիս կատարուած ամենէն ստիպողական ու օգտակար գործն է, չենք կրնար որեւէ կերպով պատշաճօրէն զայն նկատել որպէս մեր սովորութեան պատահական մէկ մասը։ Պօղոս յորդորեց. «Ամէն ատեն Աստուծոյ օրհնութեան պատարագ մատուցանենք, այսինքն մեր շրթունքներուն պտուղը, որոնք իր անունը կը դաւանին»։—Եբր. 13։15

¹⁵ Երբ մեր գործունէութիւնը կը ծրագրենք իւրաքանչիւր շաբթուան համար, մասնայատուկ ժամանակներ պէտք է յատկացնենք դաշտի ծառայութեան համար։ Հաւանաբար ժողովքը իւրաքանչիւր շաբաթ ծառայութեան համար մի քանի ժողովներ կարգադրած է, եւ պարզապէս կրնանք որոշել թէ որո՛նց նեցուկ պիտի կանգնինք։ Լաւ պիտի ըլլայ որ ջանանք մասնակցիլ ծառայութեան իւրաքանչիւր երեսակին, ինչպէս՝ տունէ-տուն ծառայել, վերայցելութիւններ ընել եւ Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւններ վարել։ Նաեւ կրնանք առաջուընէ ծրագրել որ անպաշտօն վկայութիւն ընենք, կրելով գրականութիւններ եւ պատեհութիւններ օգտագործելով խօսակցութիւններ սկսելու։ Քանի որ յաճախ ուրիշներու հետ ծառայութեան կ’երթանք, կրնանք անոնց յայտագրին մասին հարցնել այնպէս որ կարենանք կարգադրութիւններ ընել որոնք փոխադարձաբար յարմար են։

¹⁶ Քարոզչութեան մեր սովորութիւնը պէտք է պահպանել հակառակ անտարբերութեան թաղամասին մէջ։ Մենք առաջուընէ գիտենք որ միայն քիչեր նպաստաւոր կերպով պիտի ընդառաջեն։ (Մատթ. 13։15. 24։9) Եզեկիէլ յանձնարարուեցաւ որ քարոզէ ժողովուրդի մը որ ‘ապստամբող, պնդերես եւ խստասիրտ’ էր։ Եհովա խոստացաւ Եզեկիէլի օգնել ‘անոնց ճակատին դէմ իր ճակատը պինդ ընելով’, այսինքն՝ «վէմէն ամուր՝ ադամանդի պէս»։ (Եզեկ. 2։3, 4. 3։7-9) Ծառայութեան կանոնաւոր սովորութիւն մը, հետեւաբար, յարտեւութիւն կը պահանջէ։

¹⁷ Ընդօրինակուելիք Լաւ Տիպարներ. Մեր մեծամասնութիւնը աւելի լաւ կը գործէ դաշտի ծառայութեան մէջ երբ մէկը առաջնորդութիւնը կ’առնէ։ Պօղոս եւ իր ընկերակիցները լաւ օրինակ մը հանդիսացան, եւ ան ուրիշները քաջալերեց որ զինք ընդօրինակեն։ (Փիլ. 3։17) Անոր սովորութիւնը պարփակեց ամէն պէտք եղած տարրերը որպէսզի ինքզինք հոգեւորապէս զօրաւոր պահէր։

¹⁸ Այսօր ալ օրհնուած ենք ընտիր տիպարներով։ Եբրայեցիս 13։7–ին մէջ, Պօղոս յորդորեց. «Յիշեցէ՛ք ձեր առաջնորդները, . . . եւ անոնց վարմունքին վախճանին նայելով իրենց հաւատքին նմանեցէք»։ Անշուշտ, Քրիստոս մեր Տիպարն է, բայց կրնանք առաջնորդութիւն առնողներուն հաւատքը ընդօրինակել։ Պօղոսի նման, երէցները պէտք է ուշադիր ըլլան ուրիշներու լաւ օրինակ հանդիսանալու կարիքին։ Մինչ անոնց անձնական պարագաները կը տարբերին, իւրաքանչիւրը պէտք է ցոյց տայ որ կարգաւոր սովորութիւն մը կը պահպանէ Թագաւորութեան շահերը առաջին տեղը դնելուն առնչութեամբ։ Նոյնիսկ աշխարհային ու ընտանեկան պարտաւորութիւններով, երէցները պէտք է լաւ–հաստատուած սովորութիւն ունենան անձնական ուսումնասիրութեան, ժողովներուն ներկայ գտնուելուն եւ դաշտի ծառայութեան մէջ առաջնորդութիւնը առնելուն նկատմամբ։ Երբ երէցները կ’ապացուցանեն որ ‘իրենց տանը աղէկ վերակացութիւն կ’ընեն’, ժողովքին բոլոր անդամները պիտի քաջալերուին որ շարունակեն քալել կարգաւոր սովորութեան մը համեմատ։—Ա. Տիմ. 3։4, 5

¹⁹ Նպատակակէտեր Նոր Ծառայութեան Տարուան Համար. Նոր ծառայութեան տարուան մը սկսիլը յարմար ժամանակ է մեր անձնական սովորութեան մասին խոկալու։ Մեր անցեալ տարուան գործունէութիւնը վերաքաղ ընելը ի՞նչ ցոյց կու տայ։ Արդեօք կրցա՞նք մեր գործունէութեան մակարդակը պահպանել կամ բարելաւել։ Թերեւս աւելի լման կերպով մեր անձնական ուսումնասիրութիւնը ըրինք։ Թերեւս աւելի կանոնաւոր էինք ժողովներուն յաճախելուն մէջ կամ մեր դաշտի ծառայութիւնը աւելցուցինք մասնակցելով օժանդակ ռահվիրայութեան։ Թերեւս կրնանք Քրիստոնէական ազնուութեան մասնայատուկ արարքներ մատնանշել, զորս կատարեցինք ուրիշներու ի նպաստ մեր ժողովքին կամ ընտանիքին մէջ։ Եթէ պարագան այդպէս է, կրնանք ուրախանալ որ Աստուած հաճեցնող կերպով մը քալած ենք, եւ լաւ պատճառ ունինք որ «ա՛լ աւելի յառաջանա[ն]ք անոր մէջ»։—Ա. Թես. 4։1

²⁰ Ի՞նչ ըսենք եթէ մեր սովորութիւնը կերպով մը անկայուն կամ պատահական էր։ Ինչպէ՞ս ազդուեցանք հոգեւոր գետնի վրայ։ Մեր յառաջդիմութիւնը խափանուեցա՞ւ պատճառի մը համար։ Բարելաւութիւնը կը սկսի Եհովայի օգնութիւնը խնդրելով։ (Փիլ. 4։6, 13) Ձեր կարիքներուն մասին խօսակցեցէք ընտանիքին միւս անդամներուն հետ, անոնց օգնութիւնը խնդրելով որպէսզի ձեր սովորութեան երեսակները վերաճշդէք։ Եթէ խնդիրներ ունիք, երէցներուն օժանդակութիւնը փնտռեցէք։ Եթէ լրջօրէն ջանք թափենք եւ Եհովայի առաջնորդութեան ընդառաջենք, կրնանք վստահ ըլլալ որ «պարապ ու անպտուղ» ըլլալէ պիտի խուսափինք։—Բ. Պետ. 1։5-8

²¹ Կարգաւոր սովորութեան մը համեմատ քալելը օրհնութիւններու կ’առաջնորդէ, ուստի կ’արժէ ջանք թափելը։ Մինչ կը վճռէք յառաջդիմութեամբ քալել կարգաւոր սովորութեան մը համեմատ, «ջանքի մէջ թուլասիրտ մի՛ ըլլաք. հոգիով բորբոքեցէ՛ք. Տէրոջը ծառայեցէ՛ք»։ (Հռովմ. 12։11)—Այս նիւթին նկատմամբ աւելի մանրամասնութիւններ առնելու համար, տես 1 Մայիս 1985 Դիտարանը, էջ 13-17 (Անգլ.), [1/15/86 էջ 13-18, Արաբ.]։