ប្រវត្តិហេតុទី២
៣៥ យ៉ូសៀសបានធ្វើពិធីបុណ្យរំលង+ជូនព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅថ្ងៃទី១៤ ខែទី១+ គេបានសម្លាប់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលងនោះ។+ ២ គាត់បានចាត់ចែងឲ្យពួកសង្ឃបំពេញភារកិច្ចរៀងៗខ្លួន ហើយបានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យបំពេញកិច្ចបម្រើនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៣ ចំណែកពួកលេវីដែលជាអ្នកបង្ហាត់បង្រៀនបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល+ និងជាអ្នកបរិសុទ្ធចំពោះព្រះយេហូវ៉ា យ៉ូសៀសបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរដាក់ហឹបបរិសុទ្ធក្នុងវិហារដែលសាឡូម៉ូនជាកូនដាវីឌស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានសង់ចុះ។+ អ្នករាល់គ្នាមិនចាំបាច់សែងហឹបនេះទៀតឡើយ។+ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា និងបម្រើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក។ ៤ ចូរអ្នករាល់គ្នាត្រៀមខ្លួន តាមក្រុមតាមវង្សត្រកូលនីមួយៗ ស្របតាមការណែនាំដែលបានត្រូវកត់ទុកដោយដាវីឌ+ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល និងដោយសាឡូម៉ូនជាកូនរបស់គាត់។+ ៥ ចូរឈរនៅកន្លែងបរិសុទ្ធតាមវង្សត្រកូល ដើម្បីបម្រើបណ្ដាជនតាមវង្សត្រកូលគ្រួសារ ស្របតាមភារកិច្ចដែលខ្លួនបានទទួល។ ៦ ចូរសម្លាប់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលងចុះ។+ ចូរញែកខ្លួនអ្នករាល់គ្នាជាបរិសុទ្ធ ហើយធ្វើការរៀបចំឲ្យបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ ដើម្បីបំពេញតាមបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈម៉ូសេ»។
៧ យ៉ូសៀសបានឲ្យកូនចៀមឈ្មោល និងកូនពពែឈ្មោល ចំនួន៣០.០០០ក្បាល និងគោចំនួន៣.០០០ក្បាលពីហ្វូងសត្វរបស់គាត់ផ្ទាល់ ដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាក្នុងពិធីបុណ្យរំលងសម្រាប់បណ្ដាជនទាំងអស់ដែលបានមកចូលរួម។+ ៨ ឯពួកអភិបាលវិញ ពួកគេក៏បានឲ្យវិភាគទានជាគ្រឿងបូជាស្ម័គ្រពីចិត្ត សម្រាប់បណ្ដាជន សម្រាប់ពួកសង្ឃនិងពួកលេវីដែរ។ ចំណែកហ៊ីលគីយ៉ា+ សាការី និងយេហែល ជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើវិហាររបស់ព្រះពិត ពួកគេក៏បានឲ្យចៀមនិងពពែចំនួន២.៦០០ក្បាល ព្រមទាំងគោចំនួន៣០០ក្បាល ដល់ពួកសង្ឃសម្រាប់ជាគ្រឿងបូជានៃពិធីបុណ្យរំលង។ ៩ ឯកូណានា សិមម៉ាយ៉ានិងនេថានេលជាបងប្អូនរបស់គាត់ រួមទាំងហាសាបៀ យេអែលនិងយ៉ូសាបាតដែលជាមេលើពួកលេវី ពួកគេទាំងនោះបានឲ្យពួកលេវីនូវចៀមនិងពពែចំនួន៥.០០០ក្បាល និងគោចំនួន៥០០ក្បាល ជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលង។
១០ ដូច្នេះ ពិធីបុណ្យនោះបានត្រូវរៀបចំជាស្រេច ហើយពួកសង្ឃបានបំពេញភារកិច្ចតាមកន្លែងរបស់ពួកគេរៀងខ្លួន។+ ឯពួកលេវីក៏បានបំពេញភារកិច្ចតាមក្រុមរបស់ពួកគេដែរ ដូចដែលស្ដេចបានបង្គាប់។ ១១ ពួកលេវីបានសម្លាប់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលង+ រួចយកឈាមសត្វទៅប្រគល់ឲ្យពួកសង្ឃ។ បន្ទាប់មក ពួកសង្ឃបានយកឈាមនោះទៅប្រោះនៅលើទីបូជា+ ហើយពួកលេវីឯទៀតក៏ពន្លាត់ស្បែកសត្វនៅពេលនោះដែរ។+ ១២ បន្ទាប់ពីនោះ ពួកលេវីបានរៀបចំគ្រឿងបូជាដុត ដើម្បីបែងចែកដល់បណ្ដាជនតាមក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ យ៉ាងនេះ បណ្ដាជនអាចជូនទៅព្រះយេហូវ៉ា ដូចដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅម៉ូសេ។ ពួកគេក៏ធ្វើដូច្នោះដែរចំពោះសត្វគោដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជា។ ១៣ ពួកគេចម្អិន*សាច់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលងនៅលើភ្លើង ស្របតាមទំនៀមទម្លាប់+ ហើយក៏បានចម្អិនគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធនៅក្នុងឆ្នាំង ក្នុងថ្លាងដែក និងខ្ទះ។ ក្រោយមក ពួកគេប្រញាប់យកសាច់នោះទៅឲ្យបណ្ដាជន។ ១៤ រួចមក ពួកគេបានរៀបចំអាហារសម្រាប់ខ្លួន និងសម្រាប់ពួកសង្ឃ ដោយសារពួកសង្ឃដែលជាកូនចៅអេរ៉ុន កំពុងជាប់រវល់ជូនគ្រឿងបូជាដុតនិងខ្លាញ់នៃគ្រឿងបូជា រហូតដល់យប់។
១៥ ឯពួកអ្នកចម្រៀងជាកូនចៅអេសាភ+ ពួកគេបំពេញភារកិច្ចនៅតាមកន្លែងរៀងៗខ្លួនស្របតាមការណែនាំរបស់ដាវីឌ+ តាមការណែនាំពីអេសាភ+ ហេម៉ាន និងយេឌូថិន+ជាអ្នកទទួលការបើកបង្ហាញពីព្រះដើម្បីណែនាំស្ដេច។ ចំណែកអ្នកយាមទ្វារ ពួកគេយាមនៅទ្វារផ្សេងៗ។+ ពួកគេមិនចាំបាច់ចាកចេញពីកន្លែងធ្វើការរបស់ខ្លួនទេ ព្រោះពួកលេវីជាបងប្អូនរបស់ពួកគេបានរៀបចំអាហារឲ្យហើយ។ ១៦ ដូច្នេះ នៅថ្ងៃនោះ ពួកគេបានបង្ហើយការរៀបចំអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតម្រូវសម្រាប់ធ្វើពិធីបុណ្យរំលង+ និងដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាដុតនៅលើទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ស្របតាមបង្គាប់របស់ស្ដេចយ៉ូសៀស។+
១៧ ឯបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលដែលមានវត្តមាននៅទីនោះ ពួកគេបានធ្វើបុណ្យរំលង ហើយធ្វើបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែអស់៧ថ្ងៃ។+ ១៨ តាំងពីគ្រាសាំយូអែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយមក មិនដែលមានបុណ្យរំលងណាដូចបុណ្យរំលងនេះទេ ហើយតាំងពីគ្រាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលមក ក៏មិនដែលមានស្ដេចណាដែលបានធ្វើពិធីបុណ្យរំលងដូចស្ដេចយ៉ូសៀស+បានធ្វើដែរ។ ក្នុងពិធីបុណ្យនេះបណ្ដាសង្ឃ ពួកលេវី បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល បណ្ដាជនយូដា និងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមទាំងអស់ បានសហការគ្នាប្រារព្ធពិធីនេះឡើងយ៉ាងអធិកអធម។ ១៩ ពិធីបុណ្យរំលងនេះបានត្រូវធ្វើឡើងនៅឆ្នាំទី១៨នៃរាជ្យយ៉ូសៀស។
២០ ក្រោយពីយ៉ូសៀសបានធ្វើពិធីបុណ្យនេះនិងបានរៀបចំវិហារព្រះរួច មានថ្ងៃមួយ នេកូ+ជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបបានមកច្បាំងនៅឯកាកេមីស ដែលនៅក្បែរទន្លេអឺប្រាត។ ពេលនោះ យ៉ូសៀសបានឡើងទៅច្បាំងនឹងនេកូ។+ ២១ ដូច្នេះ នេកូបានចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅប្រាប់យ៉ូសៀសថា៖ «ឱស្ដេចស្រុកយូដាអើយ! តើអ្នកនិងខ្ញុំមានរឿងអ្វីនឹងគ្នា? ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំមិនមែនមកច្បាំងនឹងអ្នកទេ តែទៅច្បាំងនឹងរាជាណាចក្រផ្សេងទៀតទេតើ ហើយព្រះបានបង្គាប់ឲ្យខ្ញុំទៅជាប្រញាប់។ បើចង់សុខខ្លួន កុំមកប្រឆាំងនឹងព្រះដែលកំពុងគាំទ្រខ្ញុំឡើយ ពុំនោះទេលោកនឹងធ្វើឲ្យអ្នកវិនាសជាមិនខាន»។ ២២ ប៉ុន្តែ យ៉ូសៀសមិនបានស្ដាប់សម្ដីរបស់នេកូ ដែលជាប្រសាសន៍របស់ព្រះនោះទេ ហើយក៏មិនបានដកថយពីនេកូដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបន្លំខ្លួន+ចូលទៅច្បាំងនឹងនេកូនៅវាល*មេគីដោ។+
២៣ ក្នុងចម្បាំងនោះ ពលធ្នូបានបាញ់ត្រូវស្ដេចយ៉ូសៀស។ រួចយ៉ូសៀសក៏ប្រាប់ពួកអ្នកបម្រើគាត់ថា៖ «ចូរនាំខ្ញុំចេញពីទីនេះជាប្រញាប់ ព្រោះខ្ញុំត្រូវរបួសធ្ងន់ណាស់»។ ២៤ ដូច្នេះ ពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់បានយកគាត់ចេញពីរទេះចម្បាំងដែលគាត់កំពុងជិះ ហើយដាក់គាត់នៅរទេះចម្បាំងមួយទៀត* រួចនាំគាត់ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ យ៉ូសៀសក៏បានស្លាប់ទៅ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្នុងផ្នូរជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់។+ បណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមបានយំស្រណោះគាត់។ ២៥ យេរេមា+បានស្មូតបទទំនួញរំលឹកអំពីយ៉ូសៀស ហើយអ្នកចម្រៀងទាំងអស់ទាំងប្រុសទាំងស្រី+ បានច្រៀងបទទំនួញរំលឹកអំពីគាត់រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ពួកគេបានសម្រេចច្រៀងបទទំនួញនោះនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយគេក៏បានកត់ទុកបទទំនួញនោះជាមួយនឹងបទទំនួញឯទៀតដែរ។
២៦ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយ៉ូសៀសបានធ្វើ និងទង្វើដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ ក្នុងការកាន់តាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ២៧ ព្រមទាំងការប្រព្រឹត្តទាំងអស់របស់គាត់តាំងពីដើមដល់ចប់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល និងបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។+