ខែមីនា
ថ្ងៃសុក្រ ទី១ ខែមីនា
[ចូរ]បន្ទាបខ្លួនដោយចាត់ទុកអ្នកឯទៀតថាប្រសើរជាងខ្លួន។—ភី. ២:៣
តើមានបុគ្គលណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកដែលធ្វើឲ្យអ្នកខឹងឬទេ? បើអ្នកមិនព្យាយាមយកឈ្នះអារម្មណ៍មិនត្រឹមត្រូវនោះ អារម្មណ៍របស់អ្នកនឹងមិនផ្លាស់ប្ដូរទេ។ គម្ពីរចែងថាអ្នកអាចធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយនឹងអ្នកឯទៀតប្រសើរឡើង សូម្បីតែជាមួយនឹងសត្រូវរបស់អ្នក បើអ្នកទទួលពួកគេដោយរាក់ទាក់។ (សុភ. ២៥:២១, ២២) បើអ្នកអញ្ជើញបុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យមកផ្ទះរបស់អ្នក អ្នកប្រហែលជាអាចយកឈ្នះទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវ ហើយបណ្ដុះឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងគាត់។ អ្នកប្រហែលជានឹងចាប់ផ្ដើមឃើញគុណសម្បត្ដិរបស់គាត់ដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឃើញពេលដែលលោកទាញនាំគាត់ឲ្យចូលក្នុងសេចក្ដីពិត។ (យ៉ូន. ៦:៤៤) ពេលសេចក្ដីស្រឡាញ់ជំរុញចិត្តអ្នកឲ្យអញ្ជើញបុគ្គលណាម្នាក់ដែលមិនរំពឹងថាអ្នកនឹងអញ្ជើញគាត់ នេះអាចចាប់ផ្ដើមឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងគ្នា។ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចធ្វើឲ្យប្រាកដថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតជាជំរុញចិត្តរបស់អ្នក? របៀបមួយគឺដោយធ្វើតាមយោបល់ដែលមានក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ យើងគួរស្វែងរកគុណសម្បត្ដិផ្សេងៗរបស់បងប្អូនដែលពួកគេបង្ហាញប្រសើរជាងយើងមែន។ ប្រហែលជាយើងអាចរៀនពីជំនឿ ការស៊ូទ្រាំ ឬគុណសម្បត្ដិផ្សេងទៀតរបស់ពួកគេ។ ការគិតអំពីគុណសម្បត្ដិរបស់ពួកគេនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់ពួកគេយ៉ាងជ្រាលជ្រៅជាង ហើយធ្វើឲ្យស្រួលទទួលពួកគេដោយរាក់ទាក់ជាងដែរ។ w១៨.០៣ ទំ. ១៩-២០ វ. ១៨-១៩
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២ ខែមីនា
[ព្រះយេហូវ៉ា]មិនចង់ឲ្យអ្នកណាត្រូវបំផ្លាញចោលឡើយ។—២ពេ. ៣:៩
បញ្ហាពិបាកបំផុតមួយដែលបង្ហាញថាឪពុកម្ដាយស្ដាប់បង្គាប់ឬមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ គឺពេលដែលកូនរបស់ពួកគេបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។ បងស្រីម្នាក់ដែលមានកូនស្រីដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ហើយដែលបានចាកចេញពីផ្ទះ សារភាពថា៖ «ខ្ញុំមើលសៀវភៅរបស់យើង ហើយខំរកចំណុចចន្លោះប្រហោងដើម្បីខ្ញុំអាចចំណាយពេលជាមួយនឹងកូនស្រីនិងចៅស្រីរបស់ខ្ញុំ»។ ប៉ុន្តែ ប្ដីរបស់គាត់បានជួយគាត់ឲ្យយល់ថាពួកគេលែងត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះកូននេះទៀត ហើយថាពួកគេត្រូវរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក កូនស្រីរបស់គាត់បានទៅជាសមាជិកក្រុមជំនុំម្ដងទៀត។ ម្ដាយនោះនិយាយថា៖ «គាត់ក៏គោរពខ្ញុំនិងប្ដីរបស់ខ្ញុំយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដោយសារគាត់ដឹងថាយើងបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ»។ បើកូនរបស់អ្នកបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព តើអ្នកនឹងទុកចិត្ត«ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត»ឬទេ? តើអ្នកនឹងបង្ហាញលោកថាអ្នកមិន«ពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួន»ឬទេ? (សុភ. ៣:៥, ៦) ដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយអើយ សូមបន្តមានទំនុកចិត្តថាការប្រៀនប្រដៅនិងការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ាគឺត្រឹមត្រូវ សូម្បីតែពេលដែលការស្ដាប់បង្គាប់គឺពិបាកក្ដី។ សូមធ្វើតាមការប្រៀនប្រដៅពីព្រះ ហើយសូមកុំប្រឆាំងឬមិនព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅនោះ។ w១៨.០៣ ទំ. ៣០-៣១ វ. ១២-១៣
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៣ ខែមីនា
ចូរទៅបង្រៀនមនុស្ស . . . ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ។—ម៉ាថ. ២៨:១៩
គម្ពីរមិនបានចែងថាមានការកំណត់អាយុសម្រាប់បុគ្គលណាម្នាក់ដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹកទេ។ ម៉ាថាយ ២៨:១៩ចែងថា៖ ‹ចូរបង្រៀនមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាម›។ ពាក្យទាំងនេះមានន័យថា បង្រៀនបុគ្គលណាម្នាក់ដោយមានគោលដៅជួយគាត់ឲ្យក្លាយទៅជាសិស្សឬទៅជាអ្នកកាន់តាម។ អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូគឺជាបុគ្គលដែលរៀននិងយល់អ្វីដែលលោកបានបង្រៀន ហើយដែលចង់ស្ដាប់បង្គាប់លោក។ ដូច្នេះ តាំងពីពេលដែលកូនៗកើតមក ឪពុកម្ដាយគួរបង្រៀនពួកគេដោយមានគោលដៅជួយពួកគេឲ្យប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ានិងក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត។ ពិតមែនថាទារកមិនមានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹក តែគម្ពីរបង្ហាញថាសូម្បីតែកូនក្មេងក៏អាចយល់និងស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ។ ជាឧទាហរណ៍ ធីម៉ូថេជាអ្នកកាន់តាមម្នាក់របស់លោកយេស៊ូដែលបានសម្រេចចិត្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាពេលដែលគាត់នៅក្មេង។ គាត់មានជំនឿមាំមួន។ (២ធី. ១:៥; ៣:១៤, ១៥) គាត់ប្រហែលជាមានអាយុជិត២០ឆ្នាំឬ២០ឆ្នាំប្លាយ ពេលគាត់មានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលភារកិច្ចពិសេសក្នុងក្រុមជំនុំ។—សកម្ម. ១៦:១-៣ w១៨.០៣ ទំ. ១០ វ. ៤-៥
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៤ ខែមីនា
[ចូរ]ឲ្យឥទ្ធិពលថ្មីកាន់កាប់គំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នា។—អេភ. ៤:២៣
ពេលយើងចាប់ផ្ដើមបម្រើព្រះ យើងបានធ្វើការកែប្រែដែលមានឥទ្ធិពលទៅលើរបៀបរស់នៅរបស់យើង។ ទោះជាយើងបានទទួលការជ្រមុជទឹកហើយក៏ដោយ យើងមិនបានឈប់ធ្វើការកែប្រែទាំងនេះឡើយ។ ដោយសារយើងមិនមែនជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ យើងត្រូវបន្តធ្វើការកែប្រែផ្សេងៗ។ (ភី. ៣:១២, ១៣) ទោះជាយើងក្មេងឬចាស់ក្ដី យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា ‹តើខ្ញុំឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំគំនិតខ្ញុំច្រើនជាងមុនឬទេ? តើខ្ញុំមានចិត្តគំនិតកាន់តែដូចគ្រិស្តឬទេ? តើការប្រព្រឹត្តនិងចិត្តគំនិតរបស់ខ្ញុំនៅកិច្ចប្រជុំ បង្ហាញយ៉ាងណាអំពីខ្ញុំ? ពេលខ្ញុំនិយាយជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត តើពាក្យសម្ដីរបស់ខ្ញុំបង្ហាញថាខ្ញុំមានគោលដៅអ្វីក្នុងជីវិត? តើទម្លាប់របស់ខ្ញុំក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន ការស្លៀកពាក់សម្អិតសម្អាងខ្លួន និងប្រតិកម្មរបស់ខ្ញុំពេលទទួលឱវាទ បង្ហាញថាខ្ញុំជាមនុស្សបែបណា? តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីពេលដែលខ្ញុំមានបំណងចិត្តចង់ធ្វើខុស? តើខ្ញុំបានក្លាយទៅជាគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំហើយឬនៅ?›។ (អេភ. ៤:១៣) សំណួរទាំងនេះអាចជួយយើងឲ្យដឹងថា យើងបានរីកចម្រើនដល់កម្រិតណាក្នុងការឲ្យសកម្មពលព្រះដឹកនាំគំនិតរបស់យើង។ w១៨.០២ ទំ. ២៣ វ. ៤-៥
ថ្ងៃអង្គារ ទី៥ ខែមីនា
សាសន៍ណាដែលយកព្រះយេហូវ៉ា ទុកជាព្រះរបស់ខ្លួន នោះសប្បាយហើយ!—ទំនុក. ១៤៤:១៥
យើងកំពុងរស់នៅក្នុងគ្រាមួយដែលខុសពីគ្រាផ្សេងៗទៀតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស។ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងប្រមូលមនុស្សមួយក្រុមធំ«ពីគ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ជាតិសាសន៍ និងគ្រប់ភាសា»ដូចដែលគម្ពីរបានប្រកាសទុកជាមុន។ ពួកគេគឺជាមនុស្សដែលមានចំនួនជាង៨លាននាក់ដែលប្រៀបដូចជា«សាសន៍១យ៉ាងពូកែ» ហើយពួកគេ«កំពុងបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជូន[ព្រះ]ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ»ដោយមានសុភមង្គល។ (បប. ៧:៩, ១៥; អេ. ៦០:២២) មិនធ្លាប់មានមនុស្សច្រើនបែបនេះទេ ដែលស្រឡាញ់ព្រះនិងមនុស្សឯទៀត។ ប៉ុន្តែ គម្ពីរក៏បានប្រកាសទុកជាមុនថានៅសម័យយើង មនុស្សដែលមិនមែនជាមិត្តសម្លាញ់របស់ព្រះនឹងស្រឡាញ់តែអ្វីៗដែលផ្ដល់ប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួនឯង។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថានៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់មនុស្សនឹង«ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ស្រឡាញ់ប្រាក់»និង«ស្រឡាញ់ការសប្បាយជាជាងស្រឡាញ់ព្រះ»។ (២ធី. ៣:១-៤) សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន គឺផ្ទុយពីការស្រឡាញ់ព្រះ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះនាំឲ្យពិភពលោកពោរពេញទៅដោយមនុស្សដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយធ្វើឲ្យជីវិតរបស់មនុស្សទាំងអស់ពិបាក។ w១៨.០១ ទំ. ២១-២២ វ. ១-២
ថ្ងៃពុធ ទី៦ ខែមីនា
ពួកអ្នកដែលស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា គេយល់គ្រប់ទាំងអស់។—សុភ. ២៨:៥
ដោយសារណូអេបានរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា គាត់បានបណ្ដុះឲ្យមានជំនឿនិងប្រាជ្ញាដែលមកពីព្រះ។ នេះបានការពារគាត់ ជាពិសេសពីអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាឈឺចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ ណូអេចង់ធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់របស់ព្រះ ដូច្នេះគាត់មិនយកពួកអ្នកដែលគ្មានជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ានិងដែលមិនព្រមទទួលស្គាល់លោកធ្វើជាមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ទេ។ ខុសពីពួកគេ ណូអេមិនបានចាញ់ការបញ្ឆោតរបស់ពួកវិញ្ញាណកំណាចដែលបានមកផែនដីឡើយ។ មនុស្សបានកោតស្ងើចចំពោះពួកវិញ្ញាណកំណាចដែលមានអំណាចខ្លាំងក្លា ហើយប្រហែលជាថែមទាំងបានគោរពប្រណិប័តន៍ពួកវាទៀតផង។ (លោ. ៦:១-៤, ៩) ម្យ៉ាងទៀត ណូអេដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យមនុស្សបង្កើតកូនឲ្យមានពេញពាសលើផែនដី។ (លោ. ១:២៧, ២៨) ដូច្នេះ ពេលពួកវិញ្ញាណកំណាចយកស្ត្រីធ្វើជាប្រពន្ធនិងមានកូនជាមួយនឹងពួកគេ ណូអេដឹងថានេះគឺជាការខុស។ គាត់ឃើញនេះកាន់តែច្បាស់ពេលដែលកូននោះធំជាងនិងខ្លាំងជាងក្មេងទាំងអស់ឯទៀត។ ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ណូអេថាលោកនឹងធ្វើឲ្យមានទឹកជំនន់ដើម្បីបំផ្លាញមនុស្សអាក្រក់ទាំងអស់។ ដោយសារណូអេបានជឿលើការព្រមានដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ាគាត់បានសង់ទូកធំមួយ ហើយគាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានត្រូវសង្គ្រោះ។—ហេ. ១១:៧ w១៨.០២ ទំ. ១១ វ. ៨
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៧ ខែមីនា
ដោយសារគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ ខ្ញុំមានមុខងារនេះ។—១កូ. ១៥:១០
បើអ្នកបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ព្រះយេហូវ៉ាបម្រុងតែនឹងអភ័យទោសឲ្យអ្នក។ លោកចង់ជួយអ្នកឲ្យផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងលោក។ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវទទួលជំនួយដែលលោកផ្ដល់ឲ្យតាមរយៈអ្នកចាស់ទុំ។ (សុភ. ២៤:១៦; យ៉ា. ៥:១៣-១៥) ដូច្នេះសូមកុំស្ទាក់ស្ទើរ! ការធ្វើដូច្នេះគឺសំខាន់ដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ប៉ុន្តែ ចុះបើអ្នកនៅតែបន្តបន្ទោសខ្លួនអំពីកំហុសដែលព្រះបានអភ័យទោសឲ្យអ្នករួចហើយ តើអ្នកគួរធ្វើអ្វី? នៅពេលខ្លះសាវ័កប៉ូលបានធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារកំហុសរបស់គាត់នៅអតីតកាល។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ក្នុងចំណោមពួកសាវ័ក ខ្ញុំជាអ្នកតូចជាងគេ ក៏មិនសមនឹងហៅថាសាវ័កដែរ ពីព្រោះខ្ញុំបានបៀតបៀនក្រុមជំនុំរបស់ព្រះ»។ (១កូ. ១៥:៩) ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាប៉ូលជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ។ តែលោកបានទទួលយកប៉ូល ហើយបានបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដល់គាត់ដោយឲ្យគាត់នូវភារកិច្ចដ៏ពិសេសមួយ។ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យប៉ូលចាំថាលោកស្រឡាញ់គាត់។ បើអ្នកពិតជាស្ដាយក្រោយចំពោះអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើ និងបានប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីរឿងនោះ ហើយបានប្រាប់អ្នកចាស់ទុំពេលដែលនេះគឺចាំបាច់ នោះព្រះយេហូវ៉ាប្រាកដជានឹងអភ័យទោសឲ្យអ្នក។ សូមជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យអ្នក ហើយសូមព្រមទទួលការអភ័យទោសនោះ!—អេ. ៥៥:៦, ៧ w១៨.០១ ទំ. ៧-៨ វ. ១៧-១៨
ថ្ងៃសុក្រ ទី៨ ខែមីនា
ចូរចូលទៅជិតព្រះ ហើយលោកនឹងចូលមកជិតអ្នករាល់គ្នាដែរ។—យ៉ា. ៤:៨
ដើម្បីធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវស្ដាប់លោក ហើយត្រូវនិយាយជាមួយនឹងលោក។ របៀបដែលសំខាន់បំផុតដែលយើងស្ដាប់ព្រះយេហូវ៉ាគឺដោយសិក្សាគម្ពីរ។ នេះរួមបញ្ចូលការអាននិងការរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះនិងសៀវភៅផ្សេងៗដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ ការសិក្សាគម្ពីរគឺមិនដូចជាការចាំព័ត៌មានផ្សេងៗដូចដែលយើងធ្វើសម្រាប់ការប្រឡងនៅសាលារៀននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះប្រៀបដូចជាការធ្វើដំណើរដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្តដែលអ្នករកឃើញព័ត៌មានថ្មីៗអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នកនឹងចូលទៅជិតព្រះ ហើយលោកក៏នឹងចូលមកជិតអ្នកដែរ។ អង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឧបករណ៍ជាច្រើនដែលអាចជួយអ្នកពេលធ្វើការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន។ ជាឧទាហរណ៍ នៅគេហទំព័រjw.org/kmមានជំនួយសិក្សា«តើគម្ពីរអាចបង្រៀនយើងអំពីអ្វី?»។ នេះអាចជួយអ្នកឲ្យពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នក។—ទំនុក. ១១៩:១០៥ w១៧.១២ ទំ. ២៣-២៤ វ. ៨-៩
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៩ ខែមីនា
វារាល់គ្នានឹងមិនធ្វើទុក្ខ ឬបំផ្លាញគ្នា នៅគ្រប់លើភ្នំបរិសុទ្ធរបស់អញ។—អេ. ១១:៩
ទំនាយនេះចែងបន្តថា៖ «ដ្បិតគ្រប់ទាំងអស់នឹងស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅពេញពាសលើផែនដី»។ សត្វមិនអាចរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាទេ ដូច្នេះក្នុងន័យធៀប ទំនាយនេះសំដៅលើការផ្លាស់ប្ដូរបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់មនុស្ស។ (អេ. ១១:៦, ៧) បងប្អូនរបស់យើងជាច្រើននាក់ធ្លាប់ជាមនុស្សកាចសាហាវដូចឆ្កែចចក ប៉ុន្តែឥឡូវពួកគេធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត។ នៅគេហទំព័រjw.org ក្នុងអត្ថបទតភាគដែលមានចំណងជើងថា «គម្ពីរជួយមនុស្សឲ្យកែប្រែជីវិត» មានបទពិសោធន៍ខ្លះរបស់បងប្អូនបែបនេះ។ ក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា មានបងប្អូនជាច្រើននាក់ដែលធ្លាប់ជាមនុស្សកាចសាហាវ តែឥឡូវនេះពួកគេបាន«ពាក់បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី ដែលបានត្រូវបង្កើតស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ដោយសេចក្ដីសុចរិតនិងភក្ដីភាពដ៏ពិតប្រាកដ»។ (អេភ. ៤:២៣, ២៤) ពេលមនុស្សរៀនអំពីព្រះ ពួកគេទទួលស្គាល់ថាពួកគេត្រូវធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក។ នេះជួយពួកគេឲ្យផ្លាស់ប្ដូរអ្វីដែលពួកគេធ្លាប់ជឿ របៀបគិតគូររបស់ពួកគេ និងការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ។ គឺមិនស្រួលទេឲ្យធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនេះ ប៉ុន្តែសកម្មពលរបស់ព្រះនឹងជួយពួកអ្នកដែលចង់ធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត។ w១៨.០១ ទំ. ៣១-៣២ វ. ១៥-១៦
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១០ ខែមីនា
ម្នាក់ៗត្រូវធ្វើឲ្យមានជីវិតឡើងវិញ តាមលំដាប់របស់ខ្លួន។—១កូ. ១៥:២៣
គម្ពីរចែងអំពីពួកអ្នកដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ថា ពួកគាត់«ម្នាក់ៗត្រូវធ្វើឲ្យមានជីវិតឡើងវិញ តាមលំដាប់របស់ខ្លួន»។ ដូច្នេះយើងអាចមានទំនុកចិត្តថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅផែនដីក៏នឹងធ្វើឡើងតាមលំដាប់លំដោយ ឬដោយមានរបៀបរៀបរយ។ នោះប្រហែលជានាំឲ្យយើងសួរថា តើពួកអ្នកដែលស្លាប់នៅសម័យយើងនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមិនយូរក្រោយពីការចាប់ផ្ដើមនៃការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំរបស់គ្រិស្តឬ ហើយតើពួកគេនឹងបានត្រូវស្វាគមន៍ដោយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ឬទេ? មិនយូរក្រោយពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញបានចាប់ផ្ដើម តើបុរសស្មោះត្រង់នៅអតីតកាលដែលធ្លាប់ដឹកនាំរាស្ត្ររបស់ព្រះយ៉ាងពូកែនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដើម្បីជួយចាត់ចែងកិច្ចការនិងរបៀបរស់នៅរបស់រាស្ត្រព្រះក្នុងពិភពលោកថ្មីឬទេ? តើអ្វីនឹងកើតឡើងចំពោះមនុស្សដែលមិនបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ា? តើពួកគេនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅពេលណា ហើយនៅកន្លែងណា? យើងប្រហែលជាមានសំណួរជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ នៅឥឡូវនេះយើងមិនចាំបាច់បារម្ភអំពីអ្វីទាំងនេះទេ។ គឺល្អជាងឲ្យយើងចាំមើលរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអ្វីៗទាំងនោះ។ ទម្រាំដល់ពេលនោះ យើងគួរពង្រឹងជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេហូវ៉ា។ លោកបានសន្យាតាមរយៈលោកយេស៊ូថាមនុស្សស្លាប់ស្ថិតនៅក្នុងការចងចាំរបស់លោក ហើយថាពួកគេនឹងរស់ឡើងវិញ។—យ៉ូន. ៥:២៨, ២៩; ១១:២៣ w១៧.១២ ទំ. ១៤ វ. ២០-២១
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១១ ខែមីនា
ប្រពន្ធទាំងឡាយអើយ ចូរចុះចូលនឹងប្ដី ព្រោះធ្វើបែបនេះគឺសមរម្យសម្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកម្ចាស់។ ប្ដីទាំងឡាយអើយ ចូរស្រឡាញ់ប្រពន្ធជានិច្ច ហើយកុំក្រេវក្រោធនឹងនាង។ កូនរាល់គ្នាអើយ ចូរស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់។—កូឡ. ៣:១៨-២០
តើអ្នកបានឃើញឬទេថាយោបល់នេះអាចជួយក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក? ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់ប្ដីទាំងឡាយឲ្យ«ស្រឡាញ់ប្រពន្ធជានិច្ច ហើយកុំក្រេវក្រោធនឹងនាង»។ ប្ដីដែលស្រឡាញ់ប្រពន្ធឲ្យកិត្ដិយសដល់នាង។ តើតាមរបៀបណា? គាត់ស្ដាប់យោបល់របស់នាង ហើយធ្វើឲ្យនាងដឹងថាអ្វីដែលនាងនិយាយគឺសំខាន់ចំពោះគាត់។ (១ពេ. ៣:៧) សូម្បីតែគាត់មិនតែងតែអាចធ្វើតាមអ្វីដែលនាងសុំឲ្យគាត់ធ្វើក្ដី ការស្ដាប់អ្វីដែលនាងនិយាយអាចជួយគាត់ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អប្រសើរជាង។ (សុភ. ១៥:២២) ប្ដីដែលស្រឡាញ់ប្រពន្ធមិនទាមទារឲ្យនាងគោរពគាត់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ព្យាយាមធ្វើអ្វីផ្សេងៗដែលនឹងនាំឲ្យនាងគោរពគាត់ដោយសុទ្ធចិត្ត។ ពេលប្ដីស្រឡាញ់ប្រពន្ធនិងកូនៗ គាត់ទំនងជានឹងមានក្រុមគ្រួសារដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយគ្នាដោយអំណរ ហើយពួកគេនឹងទទួលរង្វាន់ ពោលគឺជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ w១៧.១១ ទំ. ៣០ វ. ១២; ទំ. ៣១-៣២ វ. ១៥
ថ្ងៃអង្គារ ទី១២ ខែមីនា
ចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងលោមានអ្នកណាចាប់យកអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាចំណី តាមរយៈទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតអសារឥតការ . . . របស់ពិភពលោកនេះ។—កូឡ. ២:៨
សាវ័កប៉ូលបានសរសេរសំបុត្រទៅគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូឡុស ពេលដែលគាត់ជាប់គុកនៅក្រុងរ៉ូមប្រហែលជានៅឆ្នាំ៦០ដល់ឆ្នាំ៦១ គ.ស.។ គាត់បានពន្យល់ពួកគេអំពីមូលហេតុដែលពួកគេត្រូវមាន‹ការយល់ដឹងដែលសកម្មពលរបស់ព្រះផ្ដល់ឲ្យ› ពោលគឺការមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរឿងផ្សេងៗ។ (កូឡ. ១:៩) ប៉ូលបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកណាបោកបញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នាដោយការវែកញែកដែលស្ដាប់ទៅដូចជាគួរឲ្យជឿ។ ចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងលោមានអ្នកណាចាប់យកអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាចំណី តាមរយៈទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតអសារឥតការ ដែលមានមូលដ្ឋានលើទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្ស និងបឋមសេចក្ដីរបស់ពិភពលោកនេះ មិនមែនមានមូលដ្ឋានលើគ្រិស្តឡើយ»។ (កូឡ. ២:៤, ៨) បន្ទាប់មក ប៉ូលបានពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលទស្សនៈពេញនិយមមួយចំនួនគឺខុស ហើយមូលហេតុដែលមនុស្សជាច្រើនគាំទ្រទស្សនៈបែបនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេប្រហែលជាគិតថាពួកគេគឺឆ្លាតជាងឬប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត ដោយសារពួកគេគាំទ្រទស្សនៈណាមួយដែលគេពេញនិយម។ ដូច្នេះ ប៉ូលបានសរសេរសំបុត្រនេះដើម្បីជួយបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យជៀសវាងពីរបៀបគិតគូររបស់ពិភពលោក ហើយមិនទទួលយកការប្រព្រឹត្តដែលខុសឆ្គង។—កូឡ. ២:១៦, ១៧, ២៣ w១៧.១១ ទំ. ២១ វ. ១
ថ្ងៃពុធ ទី១៣ ខែមីនា
ប្រសិនបើដៃម្ខាងឬជើងម្ខាងរបស់អ្នកបណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរកាត់វាចេញ ហើយបោះចោលឲ្យឆ្ងាយទៅ។—ម៉ាថ. ១៨:៨
ដើម្បីបន្តទទួលសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ព្រះយេហូវ៉ា តើគ្រិស្តសាសនិកប្រហែលជាត្រូវលះបង់អ្វី? គាត់ត្រូវសុខចិត្តធ្វើការលះបង់ផ្សេងៗ សូម្បីតែអ្វីដែលគាត់ចូលចិត្តក្ដី បើអ្វីនោះអាចនាំឲ្យគាត់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ (ម៉ាថ. ១៨:៩) ជាឧទាហរណ៍ បើមិត្តភក្ដិរបស់អ្នកជំរុញអ្នកឲ្យធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត តើអ្នកនឹងឈប់សេពគប់ពួកគេឬទេ? បើអ្នកពិបាកទប់ចិត្តកុំឲ្យពិសាស្រាហួសប្រមាណ តើអ្នកនឹងជៀសវាងពីស្ថានភាពដែលប្រហែលជានឹងនាំឲ្យអ្នកពិសាស្រាហួសប្រមាណឬទេ? បើអ្នកពិបាកទប់ទល់នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដែលប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ តើអ្នកនឹងជៀសវាងពីភាពយន្ត គេហទំព័រ ឬសកម្មភាពផ្សេងៗដែលអាចនាំឲ្យអ្នកមានគំនិតមិនស្អាតស្អំឬទេ? សូមចាំថា ការលះបង់ណាក៏ដោយដែលយើងធ្វើដើម្បីធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺមានប្រយោជន៍។ គ្មានអ្វីដែលពិបាកជាងការមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាបានបោះបង់ចោលយើងនោះទេ។ ក៏គ្មានអ្វីដែលល្អប្រសើរជាងការមានអារម្មណ៍ថាយើងទទួល«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច» ឬសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ជារៀងរហូតពីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។—អេ. ៥៤:៧, ៨ w១៧.១១ ទំ. ១២ វ. ១២
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៤ ខែមីនា
នេះជាសេចក្ដីបណ្ដាសា ដែលផ្សាយចេញ . . . [ដ្បិត]អស់អ្នកដែលលួចប្លន់នឹងត្រូវកាត់ចេញ។—សាក. ៥:៣
តើអ្នកបានឃើញឬទេថា សាការី ៥:៤ចែងថាបណ្ដាសានឹង«ចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់ចោរ» ហើយថានេះនឹង«នៅជាប់ក្នុងផ្ទះគេ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យផ្ទះនោះសូន្យទៅ»? ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាអាចលាតត្រដាងនិងវិនិច្ឆ័យអំពើខុសឆ្គងណាក៏ដោយដែលមាននៅក្នុងចំណោមរាស្ត្រលោក។ ទោះជាបុគ្គលដែលលួចអាចលាក់បាំងអ្វីដែលគាត់ធ្វើពីប៉ូលិស ចៅហ្វាយ អ្នកចាស់ទុំ ឬឪពុកម្ដាយក៏ដោយ គាត់មិនអាចលាក់បាំងទង្វើនោះពីព្រះយេហូវ៉ាបានទេ។ ព្រះនឹងធ្វើឲ្យប្រាកដថាការលួចគ្រប់បែបយ៉ាងនឹងត្រូវលាតត្រដាង។ (ហេ. ៤:១៣) យើងពិតជាចូលចិត្តនៅជាមួយនឹងមនុស្សដែលខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បី«ធ្វើការទាំងអស់ដោយទៀងត្រង់»! (ហេ. ១៣:១៨) ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ខ្ពើមការលួចសព្វបែបយ៉ាង។ ការស្គាល់និងធ្វើតាមគោលការណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ ហើយការមានរបៀបរស់នៅដែលមិនធ្វើឲ្យនាមរបស់លោកអាប់ឱន គឺជាកិត្ដិយសសម្រាប់យើង។ ដោយធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងមិនទទួលទោសដូចពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាវិនិច្ឆ័យថាជាមនុស្សដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់លោក។ w១៧.១០ ទំ. ១៦-១៧ វ. ៦-៧
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៥ ខែមីនា
[ចូរ]ព្យាយាមរក្សាឲ្យមានសាមគ្គីភាពដែលមកពីសកម្មពលរបស់ព្រះ ដោយមានសេចក្ដីសុខសាន្តទុកជាចំណងដែលនាំឲ្យមានឯកភាព។—អេភ. ៤:៣
សន្ដិភាពជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់យើងគឺមានតម្លៃណាស់។ ទោះជាយើងមានអារម្មណ៍ថាអ្នកណាម្នាក់បានយល់ច្រឡំនឹងយើងឬបានប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌ចំពោះយើងក៏ដោយ យើងគួរធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីមានសន្ដិភាព។ (រ៉ូម ១២:១៧, ១៨) បើយើងបានធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់ឈឺចិត្ត យើងអាចសុំគាត់អភ័យទោសឲ្យយើង។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវធ្វើដូច្នេះយ៉ាងស្មោះ។ ជាពិសេស សន្ដិភាពគឺសំខាន់ក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ បើប្ដីប្រពន្ធធ្វើដូចជាស្រឡាញ់គ្នានៅមុខអ្នកឯទៀត តែពេលដែលពួកគេនៅតែពីរនាក់ ពួកគេមិននិយាយរកគ្នា និយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យគូម្នាក់ៗឈឺចិត្ត ឬថែមទាំងប្រើអំពើហិង្សា នោះគឺជាអ្វីដែលខុស។ យើងក៏ត្រូវអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌដែរ។ បើបុគ្គលណាម្នាក់ធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត យើងអភ័យទោសឲ្យគាត់ ហើយឈប់គិតអំពីរឿងនោះទៀត។ ដើម្បីអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតដោយស្មោះ យើងត្រូវឈប់គិតអំពីអ្វីដែលបុគ្គលនោះបានធ្វើចំពោះយើង។ សេចក្ដីស្រឡាញ់«មិនចាំទុកក្នុងចិត្តនូវអ្វីដែលគេធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត»។ (១កូ. ១៣:៤, ៥) តាមពិត បើយើងមានគំនុំគុំកួន យើងអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងបងប្អូននោះនិងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។—ម៉ាថ. ៦:១៤, ១៥ w១៧.១០ ទំ. ៧-៨ វ. ១៤-១៥
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៦ ខែមីនា
ឯងរាល់គ្នានឹងដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារទ្រង់បានចាត់ឲ្យអញមកឯឯង។—សាក. ៦:១៥
តើដំណឹងដែលសាការីបានប្រកាសមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើជនជាតិយូដានៅសម័យនោះ? ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាលោកនឹងជួយនិងការពារពួកគេដើម្បីពួកគេអាចបង្ហើយកិច្ចការសាងសង់វិហារ។ សេចក្ដីសន្យានោះផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេប្រហែលជានៅតែបានឆ្ងល់ថា តើតាមរបៀបណាមនុស្សតិចអាចធ្វើកិច្ចការដ៏ច្រើនទាំងនោះបាន? ដូច្នេះ សាការីបានប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលនឹងធ្វើឲ្យពួកគេលែងភ័យខ្លាចនិងលែងសង្ស័យ។ ក្រៅពីបុគ្គលដែលបានមកជួយ ដូចជាហេលដាយ ថូប៊ីយ៉ា និងយេដាយ៉ា ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថានឹងមានមនុស្សជាច្រើនទៀតដែលនឹង«មកជួយស្អាងព្រះវិហារនៃព្រះយេហូវ៉ាឡើងដែរ»។ ជនជាតិយូដាជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងគាំទ្រកិច្ចការរបស់ពួកគេ។ ហេតុនេះហើយ ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមសង់វិហារឡើងវិញដោយចិត្តក្លាហាន ទោះជាស្តេចពើស៊ីបានដាក់បម្រាមលើកិច្ចការនោះក៏ដោយ។ បម្រាមនោះប្រៀបដូចជាភ្នំដ៏ធំមួយនៅខាងមុខពួកគេ ប៉ុន្តែមិនយូរក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានដកភ្នំនោះចេញ ហើយវិហារបានត្រូវសាងសង់រួចរាល់នៅឆ្នាំ៥១៥ មុនគ.ស.។ (អែស. ៦:២២; សាក. ៤:៦, ៧) ប៉ុន្តែ ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏រៀបរាប់អំពីអ្វីដ៏អស្ចារ្យជាងនេះដែលកំពុងកើតឡើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ w១៧.១០ ទំ. ២៦ វ. ១៧
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៧ ខែមីនា
ចូរមាន . . . ចិត្តក្លាហានឡើង ហើយធ្វើសំរេចចុះ។—១រប. ២៨:២០
សាឡូម៉ូនបានទទួលភារកិច្ចដ៏ពិសេសមួយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសគាត់ឲ្យត្រួតពិនិត្យលើកិច្ចការសាងសង់វិហារនៅក្រុងយេរូសាឡិម ដែលជាកិច្ចការសាងសង់ដ៏សំខាន់ណាស់ក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រ! វិហារនោះនឹងត្រូវ«រុងរឿងយ៉ាងក្រៃលែង» ហើយនឹងមានឈ្មោះល្បីល្បាញជាវិហារដ៏ស្អាតណាស់។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត នោះជា‹វិហារនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះពិត›។ (១រប. ២២:១, ៥, ៩-១១) ស្តេចដាវីឌមានទំនុកចិត្តថាព្រះនឹងគាំទ្រសាឡូម៉ូន។ ប៉ុន្តែ សាឡូម៉ូន«នៅក្មេងខ្ចីពេកណាស់»និងខ្វះបទពិសោធន៍។ តើគាត់នឹងហ៊ានទទួលភារកិច្ចសាងសង់វិហារឬទេ? ឬតើគាត់នឹងឲ្យការខ្វះបទពិសោធន៍និងភាពវ័យក្មេងរបស់គាត់រារាំងគាត់ពីការទទួលភារកិច្ចនោះ? ដើម្បីទទួលជោគជ័យ សាឡូម៉ូនត្រូវការចិត្តក្លាហាន ហើយខំធ្វើកិច្ចការនោះ។ បើសាឡូម៉ូនគ្មានចិត្តក្លាហាន ការភ័យខ្លាចអាចធ្វើឲ្យគាត់មិនហ៊ានធ្វើកិច្ចការនោះ សូម្បីតែចាប់ផ្ដើមកិច្ចការនោះក៏មិនហ៊ានដែរ។ នេះគឺអាក្រក់ជាងការបរាជ័យក្នុងភារកិច្ចនោះទៅទៀត។ ដូចសាឡូម៉ូន យើងត្រូវការជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីមានចិត្តក្លាហាននិងដើម្បីសម្រេចកិច្ចការដែលលោកផ្ដល់ឲ្យ។ w១៧.០៩ ទំ. ២៧ វ. ១-២; ទំ. ២៨ វ. ៤-៥
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៨ ខែមីនា
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា . . . ស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប។—អេ. ៤០:៨
បើគ្មានគម្ពីរ តើជីវិតរបស់អ្នកនឹងទៅជាយ៉ាងណា? អ្នកនឹងមិនមានយោបល់ល្អដើម្បីដឹកនាំអ្នកក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃឡើយ។ អ្នកនឹងមិនដឹងសេចក្ដីពិតអំពីព្រះ អំពីជីវិត ឬអំពីពេលអនាគតទេ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកក៏នឹងមិនដឹងសោះអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើចំពោះមនុស្សជាតិនៅអតីតកាល។ យើងសប្បាយចិត្តណាស់ដែលយើងមិនស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពនោះទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក។ លោកបានសន្យាថាដំណឹងក្នុងគម្ពីរនឹងស្ថិតស្ថេរជានិច្ច ដូចសាវ័កពេត្រុសបានបញ្ជាក់ពេលគាត់ដកស្រង់ពាក្យពីអេសាយ ៤០:៨។ ខនោះមិនសំដៅលើសៀវភៅគម្ពីរទេ តែខនោះសំដៅលើប្រសាសន៍របស់ព្រះដែលមានក្នុងគម្ពីរ។ (១ពេ. ១:២៤, ២៥) អស់រាប់សតវត្សរ៍ មនុស្សបានខំប្រឹងបកប្រែនិងចែកចាយគម្ពីរ ទោះជាមានការប្រឆាំងនិងការពិបាកយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យមនុស្សច្រើនបំផុត«ទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយមានចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីសេចក្ដីពិត»។—១ធី. ២:៣, ៤ w១៧.០៩ ទំ. ១៥-១៦ វ. ១-២
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៩ ខែមីនា
លោកស្រីជាប្រពន្ធរបស់លោក។ ដូច្នេះ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យខ្ញុំប្រព្រឹត្តការដែលអាក្រក់យ៉ាងធំនេះទៅបាន? ធ្វើយ៉ាងនោះនឹងមានបាបនៅចំពោះព្រះ។—លោ. ៣៩:៩
សព្វថ្ងៃនេះ គ្រិស្តសាសនិកវ័យក្មេងជាច្រើនក៏ប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពស្រដៀងនឹងស្ថានភាពរបស់យ៉ូសែបដែរ។ (លោ. ៣៩:៧) ជាឧទាហរណ៍សិស្សរួមថ្នាក់របស់ប្អូនស្រីឃីមច្រើនតែបានអួតអំពីការរួមភេទនៅថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍។ ប្អូនឃីមមិនមានរឿងដូចនោះដើម្បីប្រាប់ពួកគេវិញឡើយ។ គាត់សារភាពថាដោយសារគាត់ខុសពីគេ ជួនកាលគាត់មានអារម្មណ៍«ឯកោ ហើយគ្មានអ្នកណាស្រឡាញ់»។ សិស្សរួមថ្នាក់របស់គាត់ក៏បានគិតថាគាត់ជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ ដោយសារគាត់មិនមានសង្សារ។ ប៉ុន្តែ តាមពិតប្អូនឃីមមានប្រាជ្ញា។ គាត់ដឹងថាពេលយើងនៅវ័យក្មេងយើងមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងឲ្យរួមភេទ។ (២ធី. ២:២២) សិស្សឯទៀតច្រើនតែសួរគាត់ថា តើគាត់នៅតែជាស្រីក្រមុំបរិសុទ្ធឬយ៉ាងណា? នេះផ្ដល់ឱកាសឲ្យគាត់ពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលគាត់សម្រេចចិត្តមិនរួមភេទ។ យើងមានមោទនភាពចំពោះគ្រិស្តសាសនិកវ័យក្មេងដែលបានតាំងចិត្តទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏មានមោទនភាពចំពោះពួកគេដែរ! w១៧.០៩ ទំ. ៥-៦ វ. ៨, ១០
ថ្ងៃពុធ ទី២០ ខែមីនា
កុំឲ្យក្ដៅចិត្តឡើយ ដ្បិតនោះនឹងនាំឲ្យប្រព្រឹត្តអាក្រក់វិញ។—ទំនុក. ៣៧:៨
មនុស្សខ្លះឆាប់ខឹង ហើយនិយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតឈឺចិត្តនិងប្រើពាក្យប្រមាថមើលងាយ។ ពេលនេះកើតឡើង ក្រុមគ្រួសារទាំងមូលរបស់ពួកគេរងទុក្ខ។ គម្ពីរព្រមានយើងឲ្យជៀសវាងពីកំហឹង ការនិយាយដោយគ្មានមេត្ដា និងការស្រែកគំហក។ (អេភ. ៤:៣១) អ្វីទាំងនេះច្រើនតែនាំឲ្យមានអំពើហិង្សា។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនក្នុងពិភពលោកគិតថាកំហឹង និងការប្រើអំពើហិង្សាគឺជាអ្វីដែលធម្មតា។ ប៉ុន្តែ តាមពិតការប្រព្រឹត្តបែបនេះគឺធ្វើឲ្យអ្នកបង្កើតរបស់យើងអាប់ឱនកិត្ដិយស។ បងប្អូនរបស់យើងជាច្រើននាក់បានផ្លាស់ប្ដូរការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ ហើយបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី។ (កូឡ. ៣:៨-១០) ការកុហកគឺជាផ្នែកមួយទៀតនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈចាស់។ ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សជាច្រើនកុហកដើម្បីជៀសវាងពីការបង់ពន្ធ ឬដើម្បីជៀសវាងពីការទទួលខុសត្រូវចំពោះកំហុសរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាគឺជា«ព្រះនៃសេចក្ដីពិត»។ (ទំនុក. ៣១:៥) ដូច្នេះលោកតម្រូវឲ្យអស់អ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោក «និយាយសេចក្ដីពិត» ហើយ‹មិនកុហក›។ (អេភ. ៤:២៥; កូឡ. ៣:៩) យើងត្រូវនិយាយសេចក្ដីពិតសូម្បីតែនោះនឹងធ្វើឲ្យយើងអាម៉ាស់មុខឬមានការពិបាកក៏ដោយ។—សុភ. ៦:១៦-១៩ w១៧.០៨ ទំ. ១៦ វ. ៣, ៥; ទំ. ១៨-១៩ វ. ១២-១៣; ទំ. ២០ វ. ១៥
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២១ ខែមីនា
ព្រះបន្ទូលទ្រង់ក៏រត់លឿនណាស់ផង។—ទំនុក. ១៤៧:១៥
សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាណែនាំយើងតាមរយៈគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក។ អ្នកតែងទំនុកតម្កើងបាននិយាយថាបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា«រត់លឿនណាស់» ឬលោកផ្ដល់ការណែនាំដល់យើងយ៉ាងឆាប់រហ័សតាមត្រូវពេលនិងតាមរបៀបត្រឹមត្រូវ។ សូមគិតអំពីប្រយោជន៍ដែលអ្នកទទួលពីគម្ពីរ សៀវភៅផ្សេងៗដែលអ្នកទទួលតាមរយៈ«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា» គេហទំព័រjw.org JWទូរទស្សន៍ ពួកអ្នកចាស់ទុំ និងបងប្អូនរួមជំនឿ។ (ម៉ាថ. ២៤:៤៥) តើអ្នកធ្លាប់ឃើញក្នុងជីវិតរបស់អ្នកថាព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ការណែនាំយ៉ាងឆាប់រហ័សដល់អ្នកឬទេ? អ្នកតែងទំនុកតម្កើងបានដឹងថា ពីចំណោមប្រជាជាតិទាំងឡាយនៅផែនដី ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណដើម្បីធ្វើជារាស្ត្ររបស់លោក។ ពួកគេគឺជាប្រជាជាតិតែមួយគត់ដែលបានទទួល«ព្រះបន្ទូល» និង«បញ្ញត្ត»របស់លោក។ (ទំនុក. ១៤៧:១៩, ២០) សព្វថ្ងៃនេះ យើងមានកិត្ដិយសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ដែលបានត្រូវហៅដោយនាមរបស់ព្រះ។ យើងមានចិត្តកតញ្ញូដែលយើងស្គាល់លោក ដែលយើងមានបណ្ដាំរបស់លោកដើម្បីណែនាំយើង និងដែលយើងអាចមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងលោក។ ដូចអ្នកសរសេរទំនុកតម្កើង ១៤៧ អ្នកមានមូលហេតុជាច្រើនដើម្បី«សរសើរយ៉ា!» ហើយដើម្បីលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។ w១៧.០៧ ទំ. ២០ វ. ១៥-១៦, ១៨
ថ្ងៃសុក្រ ទី២២ ខែមីនា
គ្មានទាហានណាម្នាក់ចូលប្រឡូកក្នុងជំនួញរបស់ជនស៊ីវិលទេ ព្រោះគាត់ចង់ធ្វើឲ្យអ្នកដែលបានចុះឈ្មោះគាត់ជាទាហានពេញចិត្តនឹងគាត់។—២ធី. ២:៤
អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូសព្វថ្ងៃនេះ រួមទាំងអ្នកបម្រើពេញពេលជាង១លាននាក់ ខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើតាមឱវាទរបស់ប៉ូលក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ ពួកគេទប់ទល់នឹងការទាក់ទាញពីការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មរបស់ពិភពលោកដ៏លោភលន់នេះ។ ពួកគេចាំអំពីគោលការណ៍ដែលថា៖ «អ្នកណាដែលខ្ចីគេ ជាបាវបំរើដល់អ្នកដែលឲ្យខ្ចីនោះ»។ (សុភ. ២២:៧) សាថានចង់ឲ្យយើងចំណាយពេលនិងកម្លាំងទាំងអស់របស់យើងដើម្បីធ្វើជាខ្ញុំបម្រើនៃប្រព័ន្ធពាណិជ្ជកម្មរបស់វា។ អ្នកខ្លះខ្ចីលុយយ៉ាងច្រើនសម្រាប់បង់ផ្ទះ ឡាន ការអប់រំ ឬថែមទាំងសម្រាប់រៀបការទៀតផង។ បើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្ន យើងប្រហែលជាជំពាក់បំណុលអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ យើងបង្ហាញថាយើងប្រព្រឹត្តដោយប្រើប្រាជ្ញាពេលដែលយើងធ្វើឲ្យជីវិតរបស់យើងសាមញ្ញជាង ចាយលុយតិចជាង និងជៀសវាងពីការជំពាក់បំណុល។ តាមរបៀបនេះ យើងនឹងមានសេរីភាពដើម្បីបម្រើព្រះជាជាងធ្វើជាខ្ញុំបម្រើនៃប្រព័ន្ធពាណិជ្ជកម្មរបស់ពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ។—១ធី. ៦:១០ w១៧.០៧ ទំ. ៦-៧ វ. ១៣
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៣ ខែមីនា
ទូលបង្គំរាប់អស់ទាំងបញ្ញត្តទ្រង់ថា ជាត្រឹមត្រូវគ្រប់ប្រការ តែទូលបង្គំស្អប់ដល់គ្រប់ទាំងផ្លូវកំភូតវិញ។—ទំនុក. ១១៩:១២៨
ព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងក្នុងសកលលោក។ លោកប្រើអំណាចរបស់លោកដោយយុត្ដិធម៌យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ លោកប្រាប់យើងថា៖ «អញជាព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រោសផ្សាយសេចក្ដីសប្បុរស សេចក្ដីយុត្ដិធម៌ នឹងសេចក្ដីសុចរិតនៅផែនដី ដ្បិតអញរីករាយចិត្តចំពោះសេចក្ដីទាំងនោះហើយ»។ (យេ. ៩:២៤) ព្រះយេហូវ៉ាមិនត្រូវការច្បាប់របស់មនុស្សដើម្បីជួយលោកឲ្យសម្រេចចិត្តអំពីអ្វីដែលត្រឹមត្រូវនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គោលការណ៍អំពីអ្វីដែលត្រឹមត្រូវគឺមកពីព្រះ។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយមានមូលដ្ឋានលើសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោក ព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ច្បាប់ដល់មនុស្ស។ អ្នកតែងទំនុកតម្កើងបាននិយាយថា៖ «សេចក្ដីសុចរិតនឹងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ ជាជើងថ្កល់នៃបល្ល័ង្កទ្រង់»។ ដូច្នេះ ច្បាប់ គោលការណ៍ និងការសម្រេចចិត្តទាំងអស់ដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ាគឺត្រឹមត្រូវ។ (ទំនុក. ៨៩:១៤) សាថានអះអាងថាព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់គ្រងដោយអយុត្ដិធម៌។ ក៏ប៉ុន្តែ សាថានមិនអាចនាំមកនូវភាពយុត្ដិធម៌សម្រាប់ពិភពលោកបានឡើយ។ w១៧.០៦ ទំ. ២២ វ. ៥
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៤ ខែមីនា
ឱព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាអើយ . . . ព្រះបន្ទូលទ្រង់សុទ្ធតែពិតត្រង់។—២សាំ. ៧:២៨
ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃសេចក្ដីពិត។ (ទំនុក. ៣១:៥) ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារលោកជាបិតាដែលមានចិត្តទូលាយ លោកចង់ប្រាប់យើងអំពីសេចក្ដីពិតទាំងនេះ។ រហូតមកដល់ឥឡូវនេះ យើងបានរៀនសេចក្ដីពិតជាច្រើនទាំងនេះតាមរយៈការអានបណ្ដាំរបស់លោកនិងសៀវភៅផ្សេងៗរបស់យើង ថែមទាំងតាមរយៈការចូលរួមមហាសន្និបាត សន្និបាត និងកិច្ចប្រជុំរបស់យើងជារៀងរាល់សប្ដាហ៍។ កាលដែលយើងប្រមូលទុកនូវសេចក្ដីពិតកាន់តែច្រើនឡើងៗ យើងនឹងមានអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានហៅថា«ឃ្លាំងទ្រព្យ»នៃសេចក្ដីពិត«ទាំងថ្មីទាំងចាស់»។ (ម៉ាថ. ១៣:៥២) ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងឲ្យបំពេញ«ឃ្លាំងទ្រព្យ»របស់យើង បើយើងស្វែងរកសេចក្ដីពិតទាំងនោះដូចដែលយើងនឹងស្វែងរកកំណប់ទ្រព្យ។ (សុភ. ២:៤-៧) តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងត្រូវសិក្សាគម្ពីរនិងសៀវភៅផ្សេងៗរបស់យើងជាទៀងទាត់ ហើយធ្វើការស្រាវជ្រាវដោយយកចិត្តទុកដាក់។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យរកឃើញនូវសេចក្ដីពិត«ថ្មី» ពោលគឺសេចក្ដីពិតផ្សេងៗដែលយើងមិនធ្លាប់ដឹងពីមុន។ (យ៉ូស. ១:៨, ៩; ទំនុក. ១:២, ៣) យើងគួរមានចិត្តចង់បន្តស្វែងរកសេចក្ដីពិតឲ្យកាន់តែច្រើនថែមទៀត។ w១៧.០៦ ទំ. ១២-១៣ វ. ១៣-១៤
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៥ ខែមីនា
ឯងរាល់គ្នានឹងអំពាវនាវដល់អញ ហើយនឹងទៅអធិស្ឋានដល់អញ រួចអញនឹងយល់ព្រមតាម។—យេ. ២៩:១២
បុរសវ័យក្មេងម្នាក់ដែលនៅលីវបានគិតអំពីបទគម្ពីរនៅកូរិនថូសទី១ ៧:២៨ដែលចែងថាពួកអ្នកដែលរៀបការ«នឹងមានការលំបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិត»។ បុរសនោះបាននិយាយជាមួយនឹងបងប្រុសម្នាក់ដែលជាអ្នកចាស់ទុំដែលបានរៀបការរួចហើយ។ គាត់បានសួរអ្នកចាស់ទុំនោះថា៖ «តើ‹ការលំបាក›នេះគឺជាអ្វី ហើយបើខ្ញុំរៀបការ តើខ្ញុំនឹងដោះស្រាយ‹ការលំបាក›នោះយ៉ាងដូចម្ដេច?»។ មុនអ្នកចាស់ទុំឆ្លើយសំណួរនោះ គាត់បានប្រាប់បុរសវ័យក្មេងនោះឲ្យគិតអំពីអ្វីមួយទៀតដែលសាវ័កប៉ូលបានសរសេរ។ ប៉ូលបានសរសេរថាព្រះយេហូវ៉ាគឺជា«ព្រះនៃការសម្រាលទុក្ខគ្រប់យ៉ាង លោកសម្រាលទុក្ខយើងពីសេចក្ដីវេទនា»ឬការលំបាក«សព្វបែបយ៉ាង»។ (២កូ. ១:៣, ៤) យើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់យើងស្រឡាញ់យើង ហើយលោកសម្រាលទុក្ខយើងពេលដែលយើងមានការពិបាក។ អ្នកប្រហែលជាបានចាំអំពីពេលខ្លះដែលព្រះយេហូវ៉ាបានគាំទ្រនិងណែនាំអ្នកតាមរយៈបណ្ដាំរបស់លោក។ យើងអាចជឿជាក់ថាលោកចង់ឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតដូចដែលលោកចង់ឲ្យអ្នកបម្រើរបស់លោកនៅអតីតកាលទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតដែរ។—យេ. ២៩:១១ w១៧.០៦ ទំ. ៣-៤ វ. ១-២
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៦ ខែមីនា
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ការពារពួកអ្នកប្រទេសដទៃ។—ទំនុក. ១៤៦:៩
បងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើងដែលជាជនភៀសខ្លួនត្រូវការអ្វីច្រើនជាងម្ហូបអាហារនិងសម្លៀកបំពាក់។ ពួកគេត្រូវការការគាំទ្រខាងផ្លូវចិត្តនិងការលើកទឹកចិត្តពីគម្ពីរ។ (ម៉ាថ. ៤:៤) ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចជួយពួកគេដោយស្វែងរកសៀវភៅផ្សេងៗរបស់យើងជាភាសារបស់ពួកគេនិងដោយជួយពួកគេឲ្យទាក់ទងជាមួយនឹងបងប្អូនដែលនិយាយភាសារបស់ពួកគេ។ នេះគឺជាអ្វីដ៏សំខាន់ណាស់ ដោយសារជនភៀសខ្លួនជាច្រើននាក់បានត្រូវចាកចេញពីមនុស្សនិងអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកគេធ្លាប់ស្គាល់ពីមុន។ ពួកគេនឹកក្រុមគ្រួសារ ស្រុកកំណើត និងក្រុមជំនុំ។ គឺសំខាន់ចាំបាច់ដែលពួកគេឃើញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងចិត្តមេត្ដាករុណារបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងចំណោមបងប្អូនរួមជំនឿរបស់ពួកគេ។ បើជនភៀសខ្លួនមិនឃើញដូច្នេះទេ ពួកគេប្រហែលជានឹងស្វែងរកជំនួយពីអ្នកឯទៀតដែលមកពីប្រទេសដូចគ្នា ប៉ុន្តែមិនមែនជាអ្នកដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (១កូ. ១៥:៣៣) ពេលយើងធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថាពួកគេជាសមាជិកក្រុមជំនុំ នោះយើងកំពុងសហការជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីការពារ«ពួកអ្នកប្រទេសដទៃ»។ ជនភៀសខ្លួនប្រហែលជាមិនអាចត្រឡប់ទៅផ្ទះឬប្រទេសរបស់ខ្លួនវិញបានទេ ហើយអ្នកខ្លះទៀតប្រហែលជាមិនចង់ត្រឡប់ទៅវិញឡើយ ដោយសារការឈឺចាប់ដែលពួកគេបានជួបប្រទះនៅទីនោះ។ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹បើខ្ញុំបានជួបប្រទះនឹងការឈឺចាប់បែបនោះ តើខ្ញុំនឹងចង់ឲ្យគេប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាមកលើខ្ញុំ?›។—ម៉ាថ. ៧:១២ w១៧.០៥ ទំ. ៧-៨ វ. ១៥-១៦
ថ្ងៃពុធ ទី២៧ ខែមីនា
សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់មនុស្សភាគច្រើននឹងរសាយទៅ។—ម៉ាថ. ២៤:១២
ដោយសារយើងកំពុងរស់នៅក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកដ៏អាក្រក់របស់សាថាន មានស្ថានភាពជាច្រើនដែលអាចធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ (១យ៉ូន. ៥:១៩) ប៉ុន្តែ បើយើងអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងហួសហេតុពេក ជំនឿរបស់យើងអាចចុះខ្សោយ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះអាចរសាយទៅ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាផ្សេងៗដោយសារយើងកាន់តែចាស់ទៅៗ មានសុខភាពមិនល្អ ឬមានបញ្ហាលុយកាក់។ ឬយើងប្រហែលជាពិបាកចិត្តដោយសារយើងមិនអាចធ្វើអ្វីៗដូចដែលចិត្តយើងចង់ធ្វើ។ យើងប្រហែលជាខកចិត្តដោយសារអ្វីមួយចំនួនក្នុងជីវិតមិនបានកើតឡើងដូចដែលយើងបានសង្ឃឹមទុក។ ទោះជាយើងប្រឈមមុខនឹងការពិបាកណាក៏ដោយ យើងមិនគួរគិតថាព្រះយេហូវ៉ាបោះបង់ចោលយើងឡើយ។ សូមគិតអំពីពាក្យដែលសម្រាលទុក្ខយើងនៅទំនុកតម្កើង ១៣៦:២៣ ដែលថា ព្រះយេហូវ៉ា«ជាព្រះដែលបាននឹកចាំពីយើងខ្ញុំក្នុងកាលដែលនៅក្នុងសណ្ឋានទាបថោកនៅឡើយ ដ្បិតសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប»។ យើងអាចជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់‹ពាក្យអង្វរ›របស់យើង ហើយលោកនឹងតបឆ្លើយចំពោះពាក្យអង្វរទាំងនោះ។—ទំនុក. ១១៦:១; ១៣៦:២៤-២៦ w១៧.០៥ ទំ. ១៧ វ. ៨
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៨ ខែមីនា
បើអ្នករាល់គ្នាមិនអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកឯទៀតទេ នោះបិតារបស់អ្នកក៏មិនអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកដែរ។—ម៉ាថ. ៦:១៥
ដូចបានបង្ហាញនៅកាឡាទី ២:១១-១៤ ពេត្រុសបានចាប់ផ្ដើមខ្លាចមនុស្ស។ (សុភ. ២៩:២៥) ពេត្រុសបានដឹងអំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះជនជាតិដទៃ។ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែខ្លាចថាគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិយូដាពីក្រុងយេរូសាឡិមដែលបានកាត់ចុងស្បែក នឹងមិនពេញចិត្តគាត់បើគាត់សេពគប់ជាមួយនឹងគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិដទៃទាំងនោះ។ សាវ័កប៉ូលបានប្រាប់ពេត្រុសថាគាត់ជាមនុស្សមានពុត។ (សកម្ម. ១៥:១២; កាឡ. ២:១៣) ពេត្រុសមានចិត្តរាបទាប ហើយបានទទួលយកការកែតម្រង់ពីប៉ូល។ បទគម្ពីរមិនបានចែងថាពេត្រុសបានបាត់បង់ភារកិច្ចណាមួយរបស់គាត់ឡើយ។ តាមពិតក្រោយមក ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ពេត្រុសបានសរសេរសំបុត្រពីរដែលបានទៅជាផ្នែកមួយនៃគម្ពីរ។ លោកយេស៊ូដែលជាប្រមុខនៃក្រុមជំនុំបានបន្តប្រើគាត់។ (អេភ. ១:២២) បងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំនោះមានឱកាសយកតម្រាប់លោកយេស៊ូនិងបិតារបស់លោកដោយអភ័យទោសឲ្យពេត្រុស។ យើងសង្ឃឹមថា គ្មានអ្នកណាម្នាក់បានអនុញ្ញាតឲ្យកំហុសរបស់មនុស្សដែលមិនល្អឥតខ្ចោះនោះធ្វើឲ្យខ្លួនជំពប់ដួលឡើយ។ w១៧.០៤ ទំ. ២៥-២៦ វ. ១៦-១៨
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៩ ខែមីនា
[ព្រះ]ផ្ដន្ទាទោសក្រុងសូដុមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ាដោយបំផ្លាញក្រុងទាំងនោះឲ្យទៅជាផេះ ក៏បានទុកគំរូពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់មនុស្សទុច្ចរិតនៅថ្ងៃមុខ។—២ពេ. ២:៦
ព្រះយេហូវ៉ាបានបំផ្លាញតំបន់នោះទាំងមូលដើម្បីបំបាត់ចោលនូវអំពើអាក្រក់ដែលមនុស្សបានធ្វើនៅទីនោះ។ លោកក៏បាន«ទុកគំរូ»ដល់មនុស្សអាក្រក់នៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ដូចនៅសម័យនោះព្រះយេហូវ៉ាបានបំបាត់ចោលអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ទាំងអស់នៅកន្លែងនោះ លោកក៏នឹងបំបាត់ចោលអំពើទាំងនោះនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ ពេលដែលលោកបំផ្លាញរបៀបរបបពិភពលោកនេះ។ តើអ្វីនឹងជំនួសអំពើអាក្រក់? នៅពិភពលោកថ្មី យើងនឹងជាប់រវល់ក្នុងសកម្មភាពជាច្រើនដែលសប្បាយរីករាយ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងនឹងធ្វើឲ្យផែនដីទៅជាសួនឧទ្យាន ហើយសង់ផ្ទះសម្រាប់ខ្លួនយើងនិងសម្រាប់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើង។ យើងក៏នឹងទទួលស្វាគមន៍មនុស្សរាប់លាននាក់ដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយបង្រៀនពួកគេអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងអ្វីទាំងអស់ដែលលោកបានធ្វើសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ (អេ. ៦៥:២១, ២២; សកម្ម. ២៤:១៥) នៅពេលនោះ យើងនឹងជាប់រវល់ក្នុងសកម្មភាពផ្សេងៗដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងសប្បាយរីករាយ ហើយដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរ! w១៧.០៤ ទំ. ១៣ វ. ១១-១២
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៣០ ខែមីនា
អ្វីៗណាដែលចេញពីមាត់ទ្វារផ្ទះទូលបង្គំ . . . នោះនឹងបានជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា។—ចៅ. ១១:៣១
ពេលយែបថាស្បថពាក្យទាំងនេះ គាត់ទំនងជាបានដឹងថាកូនស្រីរបស់គាត់អាចជាបុគ្គលទី១ដែលនឹងមកទទួលគាត់។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយែបថាបានដឹងឬមិនដឹងក្ដី ការធ្វើតាមពាក្យសម្បថរបស់គាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាគឺមិនស្រួលសម្រាប់គាត់ ហើយក៏មិនស្រួលសម្រាប់កូនស្រីរបស់គាត់ដែរ។ ពេលយែបថាបានឃើញនាង គាត់បាននិយាយថាគាត់ឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយកូនស្រីរបស់គាត់បានចេញទៅ«យំស្ដាយដល់ភាពជាក្រមុំរបស់នាង»។ ហេតុអ្វី? យែបថាមិនមានកូនប្រុស ហើយឥឡូវកូនស្រីតែម្នាក់គត់របស់គាត់នឹងមិនបានរៀបការនិងមិនបង្កើតកូនដែរ។ យែបថានឹងគ្មានអ្នកណាស្នងត្រកូលរបស់គាត់ទេ។ ប៉ុន្តែ យែបថានិងកូនស្រីរបស់គាត់បានទទួលស្គាល់ថាមានអ្វីដែលសំខាន់ជាងអារម្មណ៍របស់ពួកគាត់។ យែបថាបាននិយាយថា៖ «អញបានមានវាចានឹងព្រះយេហូវ៉ាហើយនឹងថយមកក្រោយវិញពុំបានឡើយ»។ កូនស្រីរបស់គាត់បាននិយាយថា៖ «សូមធ្វើដល់ខ្ញុំតាមវាចាដែលចេញពីមាត់នោះចុះ»។ (ចៅ. ១១:៣៥-៣៩) យែបថានិងកូនស្រីរបស់គាត់ជាមនុស្សដែលមានភក្ដីភាពដែលមិនទាំងគិតអំពីការបំពានពាក្យសម្បថរបស់គាត់ចំពោះព្រះ ទោះជាពួកគាត់ពិបាកធ្វើតាមពាក្យសម្បថនោះយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ។—ចោ. ២៣:២១, ២៣; ទំនុក. ១៥:៤ w១៧.០៤ ទំ. ៤-៥ វ. ៥-៦
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៣១ ខែមីនា
ខ្ញុំនឹងរង់ចាំ។—មីកា ៧:៧
យ៉ូសែបបានរងអំពើអយុត្ដិធម៌ដ៏ព្រៃផ្សៃមួយចំនួន។ ដំបូង ពេលដែលគាត់មានអាយុប្រហែលជា១៧ឆ្នាំ បងប្អូនរបស់គាត់បានលក់គាត់ឲ្យធ្វើជាខ្ញុំបម្រើ។ ក្រោយមក គាត់បានត្រូវប្រពន្ធរបស់ម្ចាស់គាត់ចោទប្រកាន់មិនពិតពីបទប៉ុនប៉ងរំលោភ ហើយនៅទីបំផុត គាត់បានត្រូវគេចាប់ដាក់គុក។ (លោ. ៣៩:១១-២០; ទំនុក. ១០៥:១៧, ១៨) ទោះជាយ៉ូសែបគឺជាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះក៏ដោយ តាមមើលទៅគាត់បានទទួលទោសច្រើនជាងបានទទួលពរ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពី១៣ឆ្នាំ ស្ថានភាពរបស់គាត់បានផ្លាស់ប្ដូរ។ យ៉ូសែបបានត្រូវដោះលែងពីគុក ហើយបានទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងដែលមានអំណាចខ្លាំងបំផុតទី២នៅស្រុកអេស៊ីប។ (លោ. ៤១:១៤, ៣៧-៤៣; សកម្ម. ៧:៩, ១០) តើអំពើអយុត្ដិធម៌ទាំងនោះបានធ្វើឲ្យយ៉ូសែបខឹងឬទេ? តើគាត់មានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាបានបោះបង់ចោលគាត់ឬទេ? មិនមែនទេ។ យ៉ូសែបបានរង់ចាំដោយចិត្តអត់ធ្មត់។ តើអ្វីបានជួយគាត់? គឺជំនឿរបស់គាត់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានយល់ថាព្រះយេហូវ៉ានៅតែគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់។ យើងឃើញដូច្នេះតាមរយៈអ្វីដែលគាត់បាននិយាយទៅកាន់បងប្អូនរបស់គាត់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបានគិតធ្វើអាក្រក់ដល់ខ្ញុំ តែព្រះទ្រង់សំរេចជាការល្អវិញ ដើម្បីនឹងសង្គ្រោះដល់ជីវិតនៃមនុស្សជាច្រើនដូចជាបានកើតមានសព្វថ្ងៃនេះ»។ (លោ. ៥០:១៩, ២០) យ៉ូសែបបានដឹងថាពរដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនធ្វើឲ្យគាត់ស្ដាយក្រោយចំពោះការរង់ចាំរបស់គាត់ទេ។ w១៧.០៨ ទំ. ៤ វ. ៦; ទំ. ៦-៧ វ. ១២-១៣