ខែឧសភា
ថ្ងៃពុធ ទី១ ខែឧសភា
ចូរតោងជាប់តាមសេចក្ដីដំបូន្មាន កុំលែងឲ្យសោះ។ ត្រូវឲ្យរក្សាទុក ដ្បិតសេចក្ដីនោះជាជីវិតរបស់ឯង។—សុភ. ៤:១៣
ការប្រៀនប្រដៅប្រហែលជាធ្វើឲ្យឈឺចិត្ត ប៉ុន្តែលទ្ធផលនៃការមិនព្រមទទួលយកការប្រៀនប្រដៅពីព្រះគឺឈឺចាប់ជាងនេះឆ្ងាយណាស់។ (ហេ. ១២:១១) យើងអាចរៀនពីគំរូអាក្រក់របស់កាអ៊ីន។ ពេលព្រះឃើញថាកាអ៊ីនស្អប់ប្អូនប្រុស ហើយចង់សម្លាប់គាត់ លោកបានព្រមានកាអ៊ីនថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកក្ដៅក្រហាយ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកក្រពុលមុខដូច្នេះ? ប្រសិនបើអ្នកប្រព្រឹត្តល្អ អ្នកនឹងបានរីករាយឡើងវិញជាមិនខាន ផ្ទុយទៅវិញ បើអ្នកមិនប្រព្រឹត្តល្អទេ បាបក្រាបនៅមាត់ទ្វាររបស់អ្នកដើម្បីជំរុញអ្នកអោយធ្វើតាមវា តែអ្នកត្រូវបង្ក្រាបវាវិញ»។ (កណ. [លោ.] ៤:៦, ៧, ខ.ស.) កាអ៊ីនមិនព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅពីព្រះយេហូវ៉ា បានសម្លាប់ប្អូនប្រុសរបស់គាត់ និងបានរងផលវិបាកអស់មួយជីវិតរបស់គាត់។ (លោ. ៤:១១, ១២) បើកាអ៊ីនបានស្ដាប់ព្រះ គាត់នឹងមិនទទួលការឈឺចាប់ខ្លាំងបែបនោះទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យយើងរងការឈឺចាប់ដែលមិនចាំបាច់បែបនោះទេ! (អេ. ៤៨:១៧, ១៨) ដូច្នេះ សូមឲ្យយើង«ស្ដាប់ដំបូន្មាន ហើយមានប្រាជ្ញា»។—សុភ. ៨:៣៣ w១៨.០៣ ទំ. ៣២ វ. ១៨-២០
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២ ខែឧសភា
ខ្ញុំ ដានីយ៉ែលបានមើលគម្ពីរ . . . ពីចំនួនឆ្នាំដែលត្រូវកន្លងទៅ។—ដាន. ៩:២
តើដានីយ៉ែលបានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបណា? ឪពុកម្ដាយរបស់ដានីយ៉ែលប្រាកដជាបានបង្រៀនគាត់ឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងបណ្ដាំរបស់លោក។ ដានីយ៉ែលបន្តធ្វើដូច្នេះអស់មួយជីវិតរបស់គាត់។ សូម្បីតែពេលគាត់ចាស់ក្ដី គាត់នៅតែបានសិក្សាបទគម្ពីរយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ ដានីយ៉ែលបានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងច្បាស់។ គាត់ក៏បានដឹងអំពីអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដូចដែលយើងឃើញក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានដ៏ស្មោះអស់ពីចិត្តនិងដែលបង្ហាញអំពីចិត្តរាបទាបរបស់គាត់នៅដានីយ៉ែល ៩:៣-១៩។ សូមអាននិងពិចារណាអំពីសេចក្ដីអធិដ្ឋាននេះ។ នៅបាប៊ីឡូនដែលពោរពេញទៅដោយសាសនាមិនពិត គឺមិនស្រួលឲ្យជនជាតិយូដាដ៏ស្មោះត្រង់បម្រើព្រះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ជនជាតិយូដាថា៖ «ចូរខំប្រឹងធ្វើឲ្យទីក្រុងដែលអញបានឲ្យគេដឹកនាំឯងទៅនៅជាឈ្លើយនោះ បានសេចក្ដីសុខ»។ (យេ. ២៩:៧) ប៉ុន្តែ លោកក៏បានបង្គាប់ពួកគេឲ្យគោរពប្រណិប័តន៍តែលោកប៉ុណ្ណោះ។ (និក្ខ. ៣៤:១៤) តើដានីយ៉ែលអាចធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងពីរនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ប្រាជ្ញាដែលមកពីព្រះបានជួយដានីយ៉ែលឲ្យយល់គោលការណ៍អំពីការចុះចូលដោយមានល័ក្ខខ័ណ្ឌចំពោះពួកអ្នកគ្រប់គ្រងដែលជាមនុស្ស។ រាប់រយឆ្នាំក្រោយមក លោកយេស៊ូបានបង្រៀនអំពីគោលការណ៍នេះដែរ។—លូក. ២០:២៥ w១៨.០២ ទំ. ១២ វ. ១១-១២
ថ្ងៃសុក្រ ទី៣ ខែឧសភា
[ចូរ]ធ្វើទីសំគាល់នៅថ្ងាសរបស់ពួកមនុស្ស។—អេស. ៩:៤
តើអ្នកកំពុងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពពិបាកដោយសារអ្នកធ្លាក់ខ្លួនឈឺ មានបញ្ហាលុយកាក់ ឬរងការបៀតបៀនឬទេ? ជួនកាល តើអ្នកពិបាករក្សាអំណរក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? បើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបនេះ គំរូរបស់ណូអេ ដានីយ៉ែល និងយ៉ូបអាចលើកទឹកចិត្តអ្នក។ បុរសទាំងនេះគឺជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយមានការពិបាកដូចដែលយើងមាននៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ពេលខ្លះ ពួកគាត់ស្ទើរតែបាត់បង់ជីវិតទៀតផង។ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់បានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយលោកបានចាត់ទុកពួកគាត់ជាគំរូល្អស្តីអំពីជំនឿនិងការស្ដាប់បង្គាប់។ (អេស. ១៤:១២-១៤) នៅស្រុកបាប៊ីឡូន នាឆ្នាំ៦១២ មុនគ.ស. អេសេគាលបានសរសេរពាក្យក្នុងបទគម្ពីរនេះ។ (អេស. ១:១; ៨:១) នោះមិនយូរមុនក្រុងយេរូសាឡិមបានត្រូវបំផ្លាញនៅឆ្នាំ៦០៧ មុនគ.ស.។ នៅក្រុងយេរូសាឡិម មានតែមនុស្សមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះដែលបានបង្ហាញជំនឿនិងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះដូចណូអេ ដានីយ៉ែល និងយ៉ូប។ អ្នកដែលបានស្ដាប់បង្គាប់ទាំងនោះបានរួចជីវិត។ (អេស. ៩:១-៥) ស្រដៀងគ្នាដែរ នៅសព្វថ្ងៃនេះ មានតែមនុស្សដែលព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថាជាមនុស្សសុចរិតដូចពួកគាត់ដែលនឹងរួចជីវិតពីទីបញ្ចប់នៃពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះ។—បប. ៧:៩, ១៤ w១៨.០២ ទំ. ៣-៤ វ. ១-៣
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៤ ខែឧសភា
ចូរនឹកចាំពីព្រះដ៏បង្កើតខ្លួន ក្នុងគ្រាដែលឯងនៅក្មេង។—សាស្ដ. ១២:១
បើអ្នកជាមនុស្សវ័យក្មេង សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំចូលរួមកិច្ចប្រជុំនិងកិច្ចបម្រើផ្សាយដោយសារតែឪពុកម្ដាយខ្ញុំចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើឬ? តើខ្ញុំផ្ទាល់មានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះឬទេ?›។ យើងទាំងអស់គ្នាគួរមានគោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ទោះជាយើងក្មេងឬចាស់ក៏ដោយ។ គោលដៅទាំងនោះនឹងជួយយើងឲ្យកាន់តែចូលទៅជិតព្រះ។ (សាស្ដ. ១២:១៣) ពេលយើងឃើញចំណុចដែលយើងអាចរីកចម្រើន នោះយើងត្រូវចាត់វិធានការដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់យើង។ នេះពិតជាសំខាន់ណាស់ ដោយសារនេះទាក់ទងនឹងជីវិតស្លាប់រស់។ (រ៉ូម ៨:៦-៨) ព្រះយេហូវ៉ាមិនតម្រូវឲ្យយើងធ្វើជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទេ ហើយលោកផ្ដល់សកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកដើម្បីជួយយើង។ ប៉ុន្តែ យើងនៅតែត្រូវខំព្យាយាមដោយខ្លួនឯងដែរ។ ទោះជាការសិក្សាគម្ពីរអាចជាអ្វីដែលសប្បាយក្ដី យើងមិនគួររំពឹងថាការអានគម្ពីរគឺដូចជាការអានសៀវភៅប្រលោមលោកឡើយ។ ការអាននិងការសិក្សាគម្ពីរតម្រូវឲ្យយើងខំប្រឹងព្យាយាម។ w១៨.០២ ទំ. ២៤-២៥ វ. ១០-១១
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៥ ខែឧសភា
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកកំពុងបង្អង់ដូច្នេះ? ចូរក្រោកឡើង ទៅទទួលការជ្រមុជទឹក។—សកម្ម. ២២:១៦
បុគ្គលម្នាក់មិនចាំបាច់ស្គាល់ព័ត៌មានទាំងអស់អំពីសេចក្ដីបង្រៀននីមួយៗក្នុងគម្ពីរមុនដែលគាត់អាចប្រគល់ខ្លួននិងទទួលការជ្រមុជទឹកទេ។ អ្នកកាន់តាមម្នាក់ៗរបស់គ្រិស្តត្រូវបន្តរៀន សូម្បីតែក្រោយពីពេលដែលពួកគេបានទទួលការជ្រមុជទឹក។ (កូឡ. ១:៩, ១០) ដូច្នេះ តើបុគ្គលណាម្នាក់ត្រូវមានចំណេះច្រើនយ៉ាងណាមុនគាត់អាចទទួលការជ្រមុជទឹក? បទពិសោធន៍របស់ក្រុមគ្រួសារមួយនៅអតីតកាលអាចជួយយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ (សកម្ម. ១៦:២៥-៣៣) នៅឆ្នាំ៥០ គ.ស. ប៉ូលបានទៅក្រុងភីលីពក្នុងដំណើរលើកទី២របស់គាត់ជាសាសនាទូត។ នៅពេលដែលគាត់នៅទីនោះ គាត់និងស៊ីឡាសបានត្រូវគេចោទប្រកាន់មិនពិត ចាប់ខ្លួន ហើយបញ្ជូនទៅគុក។ ក្នុងអំឡុងយប់នោះ មានរញ្ជួយដីដ៏ខ្លាំងដែលបានធ្វើឲ្យទ្វារគុកទាំងអស់របើកឡើង។ អ្នកយាមគុកបានគិតថាអ្នកទោសទាំងអស់បានរត់គេចខ្លួន ហេតុនេះគាត់ចង់សម្លាប់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ ប៉ូលបានឃាត់គាត់។ បន្ទាប់មកប៉ូលនិងស៊ីឡាសបានបង្រៀនអ្នកយាមគុកនោះនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់នូវសេចក្ដីពិតអំពីលោកយេស៊ូ។ ពួកគេជឿអ្វីដែលពួកគេបានរៀនអំពីលោកយេស៊ូ ហើយបានទទួលស្គាល់ថាគឺសំខាន់ណាស់ឲ្យពួកគេស្ដាប់បង្គាប់លោក។ ដូច្នេះ ពួកគេបានទទួលការជ្រមុជទឹកភ្លាមៗ។ w១៨.០៣ ទំ. ១១ វ. ៧-៨
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៦ ខែឧសភា
សាសន៍ណាដែលយកព្រះយេហូវ៉ា ទុកជាព្រះរបស់ខ្លួន នោះសប្បាយហើយ!—ទំនុក. ១៤៤:១៥
ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដ៏សប្បាយ ហើយរាស្ត្ររបស់លោកក៏សប្បាយដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ផ្ទុយពីមនុស្សដែលស្រឡាញ់ខ្លួនឯងហួសហេតុពេកនិងដែលគិតតែអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចទទួល អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានសុភមង្គលដោយសារពួកគេឲ្យដល់អ្នកឯទៀត។ (សកម្ម. ២០:៣៥; ២ធី. ៣:២) តើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះខ្លួនគឺខ្លាំងជាងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះព្រះ? សូមគិតអំពីយោបល់ដ៏ឈ្លាសវៃនេះដែលថា៖ «[ចូរ]មិនធ្វើអ្វីក្នុងបំណងទាស់ជាមួយនឹងអ្នកឯទៀតឬលើកខ្លួនហួសប្រមាណ ប៉ុន្តែបន្ទាបខ្លួនដោយចាត់ទុកអ្នកឯទៀតថាប្រសើរជាងខ្លួន។ បន្តយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកឯទៀត មិនត្រូវគិតអំពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះទេ»។ (ភី. ២:៣, ៤) យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា ‹តើខ្ញុំធ្វើតាមយោបល់នេះឬទេ? តើខ្ញុំស្វែងរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតនៅក្នុងក្រុមជំនុំនិងនៅក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយឬទេ?›។ គឺមិនតែងតែស្រួលឲ្យយើងលះបង់ពេលវេលានិងកម្លាំងរបស់ខ្លួនទេ។ នេះប្រហែលជាមានន័យថាយើងនឹងត្រូវខំប្រឹងនិងលះចោលអ្វីមួយចំនួនដែលយើងចូលចិត្ត។ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្វីអាចធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្តជាងការដឹងថាអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ខ្ពស់បំផុតក្នុងសកលលោកពេញចិត្តនឹងយើង! w១៨.០១ ទំ. ២២-២៣ វ. ៦-៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី៧ ខែឧសភា
ចូរពិនិត្យពិចារណាអំពីខ្លួនឥតឈប់ ដើម្បីឲ្យដឹងថាអ្នកកំពុងកាន់ខ្ជាប់នូវជំនឿឬយ៉ាងណា។—២កូ. ១៣:៥
យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា ‹តើខ្ញុំពិតជាជឿថានេះជាអង្គការតែមួយគត់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោកឬទេ? តើខ្ញុំខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀនអំពីដំណឹងល្អឬទេ? តើការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំបង្ហាញថាខ្ញុំពិតជាជឿថាយើងកំពុងរស់នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ ហើយថាទីបញ្ចប់នៃការគ្រប់គ្រងរបស់សាថានគឺជិតដល់ហើយឬទេ? តើខ្ញុំមានទំនុកចិត្តខ្លាំងទៅលើព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូដូចពេលដែលខ្ញុំទើបតែបានចាប់ផ្ដើមបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?›។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤; ២ធី. ៣:១; ហេ. ៣:១៤) ការគិតអំពីចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះនឹងជួយយើង«សឲ្យឃើញជានិច្ច»ថាយើងជាមនុស្សបែបណា។ របៀបមួយដែលយើងអាចត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ពិធីរំលឹកគឺដោយអាននិងពិចារណាអំពីអត្ថបទដែលពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលកម្មវិធីនេះគឺសំខាន់ណាស់។ (យ៉ូន. ៣:១៦; ១៧:៣) របៀបតែមួយគត់ដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់គឺដោយស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានច្បាស់ និងមានជំនឿលើលោកយេស៊ូដែលជាបុត្ររបស់លោក។ ដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ពិធីរំលឹក យើងអាចជ្រើសរើសប្រធានបទផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរដើម្បីសិក្សាស្រាវជ្រាវដែលនឹងជួយយើងឲ្យចូលកាន់តែជិតលោកទាំងពីរ។ w១៨.០១ ទំ. ១០-១១ វ. ៥-៦
ថ្ងៃពុធ ទី៨ ខែឧសភា
គ្មានមនុស្សណាម្នាក់អាចមកឯខ្ញុំបានឡើយ លុះត្រាតែអ្នកនោះបានត្រូវទាញនាំមកដោយបិតានៅស្ថានសួគ៌ ដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក។—យ៉ូន. ៦:៤៤
ពេលយើងអានគម្ពីរនិងសៀវភៅផ្សេងៗរបស់យើង ព្រមទាំងចូលរួមកិច្ចប្រជុំរបស់យើង យើងរៀនអំពីរបៀបដែលព្រះបានជួយអ្នកឯទៀតឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់។ ប៉ុន្តែ កាលដែលចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែមាំមួនឡើង អ្នកត្រូវយល់របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងជួយអ្នក។ តើអ្នកបានសាកមើលឲ្យដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាគឺល្អតាមរបៀបណាខ្លះ? គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់បានពិសោធគុណធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបដ៏ពិសេសមួយ។ លោកបានអញ្ជើញយើងម្នាក់ៗឲ្យចូលទៅជិតលោកនិងបុត្ររបស់លោក។ ប្អូនវ័យក្មេងម្នាក់ប្រហែលជាគិតថា ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានទាញនាំឪពុកម្ដាយខ្ញុំឲ្យមកឯលោក ហើយខ្ញុំគ្រាន់តែមកតាមពួកគាត់›។ សូមចាំថា ពេលអ្នកបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ានិងបានទទួលការជ្រមុជទឹក នេះធ្វើឲ្យអ្នកមានចំណងមិត្តភាពដ៏ពិសេសជាមួយនឹងលោក។ គម្ពីរចែងថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកណាស្រឡាញ់ព្រះ នោះព្រះស្គាល់អ្នកនោះ»។ (១កូ. ៨:៣) ចូរឲ្យតម្លៃជានិច្ចទៅលើឯកសិទ្ធិធ្វើជាសមាជិកអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ w១៧.១២ ទំ. ២៤-២៥ វ. ១២-១៣
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៩ ខែឧសភា
ព្រះយេហូវ៉ាប្រដៅអស់អ្នកដែលលោកស្រឡាញ់។—ហេ. ១២:៦
ពាក្យ«ប្រៀនប្រដៅ» នាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនគិតអំពីការដាក់ទោស ប៉ុន្តែការប្រៀនប្រដៅរួមបញ្ចូលច្រើនជាងនេះ។ គម្ពីរចែងថាការប្រៀនប្រដៅនាំឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ ហើយជួនកាលការប្រៀនប្រដៅបានត្រូវរៀបរាប់ជាមួយនឹងចំណេះ ប្រាជ្ញា សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងជីវិត។ (សុភ. ១:២-៧; ៤:១១-១៣; ១៣:២៤) នេះគឺដោយសារការប្រៀនប្រដៅដែលមកពីព្រះបង្ហាញថាលោកស្រឡាញ់យើង ហើយចង់ឲ្យយើងរស់ជារៀងរហូត។ (ហេ. ១២:៦) ទោះជាការប្រៀនប្រដៅដែលមកពីព្រះជួនកាលរួមបញ្ចូលការដាក់ទោសក្ដី ការប្រៀនប្រដៅនោះមិនដែលធ្វើឡើងដោយគ្មានមេត្ដាឬយ៉ាងឃោរឃៅឡើយ។ តាមពិត អត្ថន័យសំខាន់បំផុតនៃពាក្យ«ប្រៀនប្រដៅ»រួមបញ្ចូលការអប់រំ ដូចជាការអប់រំដែលមកពីឪពុកម្ដាយចំពោះកូនជាទីស្រឡាញ់។ ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងជាសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ព្រះ។ (១ធី. ៣:១៥) ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់យើង មានសិទ្ធិសម្រេចចិត្តអំពីអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ ហើយប្រដៅយើងពេលដែលយើងមិនស្ដាប់បង្គាប់លោក។ ម្យ៉ាងទៀត បើការប្រព្រឹត្តរបស់យើងនាំឲ្យមានផលវិបាក ការប្រៀនប្រដៅដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយយើងឲ្យចាំអំពីសារៈសំខាន់នៃការស្ដាប់បង្គាប់លោក។—កាឡ. ៦:៧ w១៨.០៣ ទំ. ២១ វ. ១; ទំ. ២២ វ. ៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី១០ ខែឧសភា
អ្នកណាដែលមានដំរិះរមែងសំចៃទុកនូវពាក្យសំដី ហើយអ្នកណាដែលមានយោបល់ នោះក៏តែងតែមានចិត្តត្រជាក់ដែរ។—សុភ. ១៧:២៧
ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកមានវ័យជំទង់ ហើយមានអារម្មណ៍ថាឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកមិនយល់អំពីអ្នក ឬថាពួកគាត់តឹងរ៉ឹងពេក? នេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្តជាខ្លាំងរហូតដល់អ្នកមិនដឹងថាអ្នកគួរបម្រើព្រះយេហូវ៉ាទៀតឬយ៉ាងណា។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកចាកចេញពីព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនឹងឃើញថាគ្មានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងពិភពលោកនេះដែលស្រឡាញ់អ្នកដូចឪពុកម្ដាយនិងមិត្តភក្ដិរបស់អ្នកក្នុងក្រុមជំនុំទេ។ សូមគិតអំពីរឿងនេះ បើឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកមិនដែលកែតម្រង់អ្នកសោះ តើអ្នកនឹងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាពួកគាត់ពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នក? (ហេ. ១២:៨) សូមចាំថាពួកគាត់មិនមែនជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទេ ដូច្នេះរបៀបដែលពួកគាត់ប្រៀនប្រដៅអ្នកប្រហែលជាធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្ត។ ប៉ុន្តែសូមកុំផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើរឿងនោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមព្យាយាមយល់អំពីមូលហេតុដែលពួកគាត់ធ្វើនិងនិយាយដូច្នេះ។ សូមរក្សាចិត្តស្ងប់ ហើយព្យាយាមមិនឆាប់ខឹង។ ចូរកំណត់គោលដៅឲ្យក្លាយទៅជាមនុស្សដែលមានភាពចាស់ទុំដែលចេះទទួលយកដំបូន្មាន ហើយដែលរៀនពីដំបូន្មាននោះ មិនថាអ្នកទទួលដំបូន្មាននោះតាមរបៀបណាក៏ដោយ។—សុភ. ១:៨ w១៧.១១ ទំ. ៣២ វ. ១៦-១៧
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១១ ខែឧសភា
អ្នកបានបាត់បង់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នកធ្លាប់មានកាលពីដើមដំបូង។—បប. ២:៤
អ្នកប្រហែលជាបានឃើញប្អូនៗវ័យក្មេងខ្លះដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹក តែក្រោយមកបែរជាមិនច្បាស់ថាការរស់នៅសមស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះគឺល្អសម្រាប់ពួកគេ។ ប្អូនៗខ្លះក៏បានចាកចេញពីសេចក្ដីពិត។ ដូច្នេះ អ្នកប្រហែលជាព្រួយបារម្ភថា ក្រោយពីកូនរបស់អ្នកចាប់ផ្ដើមបម្រើព្រះយេហូវ៉ា គាត់នឹងបាត់បង់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគាត់ធ្លាប់មានចំពោះសេចក្ដីពិត។ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចជួយកូនឲ្យរក្សាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ឲ្យនៅរឹងមាំ ហើយ«ធំលូតលាស់ឲ្យបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ»? (១ពេ. ២:២) យើងអាចរៀនពីអ្វីដែលប៉ូលបានសរសេរទៅធីម៉ូថេថា៖ «ចូរបន្តប្រព្រឹត្តតាមអ្វីៗដែលអ្នកបានរៀន និងដែលបានត្រូវនាំឲ្យជឿជាក់ ដោយដឹងថាអ្នកបានរៀនអ្វីៗទាំងនោះពីអ្នកណា។ ហើយថា តាំងពីអ្នកជាទារកនៅឡើយ អ្នកបានស្គាល់ឯកសារបរិសុទ្ធនានា[បទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ]ដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានប្រាជ្ញាដើម្បីទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ តាមរយៈជំនឿដែលទាក់ទងនឹងគ្រិស្តយេស៊ូ»។ (២ធី. ៣:១៤, ១៥) សូមកត់សម្គាល់អ្វីដែលប៉ូលបាននិយាយអំពីធីម៉ូថេថា គាត់ (១) បានស្គាល់ឯកសារបរិសុទ្ធនានា (២) បានត្រូវនាំឲ្យជឿជាក់អ្វីៗដែលគាត់បានរៀន និង (៣) មានប្រាជ្ញាដើម្បីទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ តាមរយៈជំនឿដែលទាក់ទងនឹងគ្រិស្តយេស៊ូ។ w១៧.១២ ទំ. ១៥-១៦ វ. ២-៣
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១២ ខែឧសភា
ពួកអ្នកបំរើអញនឹងច្រៀងដោយមានចិត្តអំណរ តែឯងរាល់គ្នានឹងស្រែកឡើង ដោយមានចិត្តព្រួយ។—អេ. ៦៥:១៤
សាសនាជាច្រើនបង្រៀនអំពីភ្លើងនរក គាំទ្រអ្នកនយោបាយ ឬតម្រូវឲ្យគេដាក់វិភាគទាន។ គឺមិនមែនជាអ្វីដែលចម្លែកទេ ដែលមនុស្សកាន់តែច្រើននិយាយថាពួកគេសប្បាយដោយមិនកាន់សាសនា! ពិតមែនថា មនុស្សអាចមានជីវិតសប្បាយបើមិនកាន់សាសនាមិនពិត តែគ្មានអ្នកណាអាចមានជីវិតសប្បាយបានទេ បើអ្នកនោះមិនមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែលជា«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ»។ (១ធី. ១:១១) អ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្វើគឺមានប្រយោជន៍ចំពោះបុគ្គលឯទៀត។ ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើរបស់លោក យើងសប្បាយចិត្តដោយសារយើងក៏ស្វែងរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតដែរ។ (សកម្ម. ២០:៣៥) ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីរបៀបដែលការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតអាចជួយក្រុមគ្រួសារឲ្យមានសុភមង្គល។ យើងរៀនឲ្យចេះបង្ហាញការគោរពនិងចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ ចិញ្ចឹមអប់រំកូនឲ្យមានសុជីវធម៌ ហើយយើងក៏រៀនឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះចំពោះសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់យើងដែរ។ ការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យសហការគ្នាដោយសន្ដិភាពក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ។ w១៧.១១ ទំ. ២២-២៣ វ. ៦-៧
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៣ ខែឧសភា
ពិបាកចិត្តណាស់ខ្ញុំ!—រ៉ូម ៧:២៤
សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើនរបស់ព្រះធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងពិបាកចិត្តដូចប៉ូលដែរ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះទោះជាយើងចង់ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាមានភាពខុសឆ្គងនិងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ។ ដូច្នេះ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយពេលដែលយើងធ្វើឲ្យលោកមិនពេញចិត្ត។ គ្រិស្តសាសនិកខ្លះដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ថែមទាំងមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនអាចអភ័យទោសឲ្យពួកគេបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ បទគម្ពីរពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងថា បើយើងយកព្រះយេហូវ៉ាជាទីពឹងពំនាក់ យើងមិនត្រូវបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេកទេ។ (ទំនុក. ៣៤:២២) បន្ទាប់ពីប៉ូលបាននិយាយថាគាត់«ពិបាកចិត្តណាស់»ដោយសារគាត់មិនអាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំអរគុណព្រះតាមរយៈលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ជាម្ចាស់របស់យើង!»។ (រ៉ូម ៧:២៥) តើគាត់ចង់មានន័យយ៉ាងណា? ទោះជាប៉ូលបានតយុទ្ធនឹងបំណងប្រាថ្នាដែលខុសឆ្គង ហើយគាត់ធ្លាប់ធ្វើខុសក៏ដោយ គាត់បានប្រែចិត្ត។ គាត់មានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យគាត់ដោយផ្អែកលើគ្រឿងបូជាលោះរបស់លោកយេស៊ូ។ តាមរយៈថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូ យើងអាចមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោសនិងសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្ត។ (ហេ. ៩:១៣, ១៤) ក្នុងនាមជាសម្ដេចសង្ឃរបស់យើង លោកយេស៊ូ«អាចសង្គ្រោះយ៉ាងពេញលេញអ្នកដែលចូលទៅជិតព្រះតាមរយៈលោក ពីព្រោះលោកមានជីវិតរស់នៅជារៀងរហូតដើម្បីអង្វរជំនួសពួកគេ»។—ហេ. ៧:២៤, ២៥ w១៧.១១ ទំ. ៩-១០ វ. ១-២; ទំ. ១៤ វ. ១៥
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៤ ខែឧសភា
ចូរបន់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងរាល់គ្នា ហើយលាបំណន់នោះចុះ។—ទំនុក. ៧៦:១១
តើយើងអាចធ្វើតាមពាក្យសន្យារបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច? «រាល់តែថ្ងៃ» យើងប្រឈមមុខនឹងអ្វីផ្សេងៗទាំងតូចទាំងធំដែលអាចសាកល្បងជំនឿរបស់យើង។ របៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តពេលមានការសាកល្បងទាំងនោះ បង្ហាញថាយើងមានចំណងមិត្តភាពដ៏មាំមួនជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាឬយ៉ាងណា។ (ទំនុក. ៦១:៨) ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណា បើមានអ្នកណាម្នាក់ចែចង់អ្នកនៅកន្លែងធ្វើការឬនៅសាលា? តើអ្នកនឹងមិនព្រមទទួលការយកចិត្តទុកដាក់ពីគាត់ ហើយបង្ហាញថាអ្នកចង់ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? (សុភ. ២៣:២៦) ចុះបើអ្នកជាបុគ្គលតែម្នាក់គត់ក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា តើអ្នកសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយអ្នកបន្តមានការប្រព្រឹត្តដូចលោកយេស៊ូឬទេ? ទោះជាអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាក៏ដោយ តើអ្នកអរគុណព្រះយេហូវ៉ារាល់ថ្ងៃចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការណែនាំរបស់លោកឬទេ? តើអ្នកលៃទុកពេលដើម្បីអានគម្ពីររាល់ថ្ងៃឬទេ? យើងបានសន្យាថាយើងនឹងធ្វើអ្វីទាំងនេះពេលយើងបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលយើងស្ដាប់បង្គាប់លោក ហើយជូនអ្វីដ៏ល្អបំផុតដល់លោក យើងបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាថាយើងស្រឡាញ់លោកនិងជារបស់លោក។ យើងក៏ឲ្យការគោរពប្រណិប័តន៍លោកមានឥទ្ធិពលលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងធ្វើ។ w១៧.១០ ទំ. ១៨ វ. ១១-១២
ថ្ងៃពុធ ទី១៥ ខែឧសភា
ការដែលច្រៀងសរសើរដល់ព្រះនៃយើងខ្ញុំ នោះជាការសំណំហើយ។—ទំនុក. ១៤៧:១
អ្នកនិពន្ធបទចម្រៀងដ៏ល្បីម្នាក់បាននិយាយថា៖ «ពាក្យធ្វើឲ្យគិត ហើយបទភ្លេងធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍។ ប៉ុន្តែ បទចម្រៀងធ្វើឲ្យគិតនិងមានអារម្មណ៍»។ បទចម្រៀងរបស់យើងបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការសរសើរចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ ហើយជួយយើងឲ្យមានអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធជាងជាមួយនឹងលោក។ ដូច្នេះ យើងអាចយល់អំពីមូលហេតុដែលការច្រៀងចម្រៀងគឺសំខាន់ក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត ទោះជាយើងច្រៀងម្នាក់ឯងឬច្រៀងជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿក៏ដោយ។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះការច្រៀងជាមួយនឹងក្រុមជំនុំ? តើអ្នកអៀនខ្មាសឬទេ? ក្នុងវប្បធម៌ខ្លះ បុរសប្រហែលជាអៀនខ្មាសពេលច្រៀងនៅមុខអ្នកឯទៀត។ ចិត្តគំនិតនេះអាចមានឥទ្ធិពលមិនល្អទៅលើក្រុមជំនុំទាំងមូល ជាពិសេសបើពួកអ្នកចាស់ទុំមិនសូវហ៊ានច្រៀង ឬបើពួកគាត់ជាប់រវល់ធ្វើកិច្ចការផ្សេងក្នុងអំឡុងពេលច្រៀងចម្រៀង។ (ទំនុក. ៣០:១២) ការច្រៀងគឺជាផ្នែកមួយនៃការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ហេតុនេះហើយ យើងប្រាកដជាមិនចង់ដើរចេញក្នុងអំឡុងពេលច្រៀងចម្រៀង ឬខកខានផ្នែកនោះនៅកិច្ចប្រជុំទេ។ w១៧.១១ ទំ. ៣-៤ វ. ១-៣
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៦ ខែឧសភា
កុំគិតស្មានថាខ្ញុំបានមក ដើម្បីនាំយកសន្ដិភាពមកឯផែនដីឡើយ។ ខ្ញុំបានមកដើម្បីនាំឲ្យមានទំនាស់ មិនមែនដើម្បីនាំឲ្យមានសន្ដិភាពទេ។—ម៉ាថ. ១០:៣៤
យើងទាំងអស់គ្នាចង់មានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងជីវិត ហើយយើងមិនចង់មានទុក្ខកង្វល់ទេ។ ដូច្នេះ យើងមានចិត្តកតញ្ញូជាខ្លាំងដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងនូវ«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ»។ សេចក្ដីសុខសាន្តនេះគឺជាសេចក្ដីស្ងប់សុខដែលអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះគំនិតនិងអារម្មណ៍ដែលអាចធ្វើឲ្យយើងពិបាកចិត្ត។ (ភី. ៤:៦, ៧) ដោយសារយើងបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា យើងក៏មាន«សន្ដិភាពជាមួយនឹងព្រះ»។ នេះមានន័យថាយើងមានចំណងមិត្តភាពល្អជាមួយនឹងលោក។ (រ៉ូម ៥:១) ប៉ុន្តែ គឺមិនទាន់ដល់ពេលដែលព្រះនឹងធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពពេញលេញនៅលើផែនដីទេ។ យើងរស់នៅក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ ដូច្នេះមានបញ្ហាជាច្រើនដែលនាំឲ្យយើងខ្វល់ចិត្ត។ នៅជុំវិញយើងមានមនុស្សដែលសាហាវឃោរឃៅ។ (២ធី. ៣:១-៤) យើងក៏ត្រូវតយុទ្ធប្រឆាំងនឹងសាថាននិងសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិតដែលវាលើកស្ទួយដែរ។ (២កូ. ១០:៤, ៥) ប៉ុន្តែ អ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យយើងខ្វល់ចិត្តខ្លាំងបំផុតគឺការប្រឆាំងពីសាច់ញាតិដែលមិនមែនជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ សាច់ញាតិខ្លះប្រហែលជាសើចចំអកឲ្យយើងអំពីជំនឿរបស់យើង ឬចោទប្រកាន់ថាយើងជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារបែកបាក់គ្នា។ ពួកគេប្រហែលជាថែមទាំងនិយាយថាពួកគេនឹងកាត់កាល់យើង បើយើងមិនឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ w១៧.១០ ទំ. ៩-១០ វ. ១-២
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៧ ខែឧសភា
ឱទូលបង្គំស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ណាស់ហ្ន៎! ទូលបង្គំរំពឹងគិតពីក្រិត្យវិន័យនោះជាដរាបរាល់ថ្ងៃ។—ទំនុក. ១១៩:៩៧
ដោយសារភាសាផ្លាស់ប្ដូរ នោះសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរក៏ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរដែរ។ សេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរដែលស្រួលអានពេលដែលបានត្រូវចេញដំបូង ប្រហែលជាមិនសូវស្រួលអាននៅពេលក្រោយមក។ ជាឧទាហរណ៍ សេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរឃីងជេម្សបានត្រូវបោះពុម្ពដំបូងនៅឆ្នាំ១៦១១ ហើយបានក្លាយទៅជាសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរជាភាសាអង់គ្លេសដែលពេញនិយម។ ឃ្លាដែលបានត្រូវប្រើក្នុងសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរឃីងជេម្សក៏មានឥទ្ធិពលលើភាសាអង់គ្លេសដែរ។ ពេលសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរឃីងជេម្សបានចេញដំបូង សេចក្ដីបកប្រែនោះបានប្រើពាក្យភាសាអង់គ្លេសដែលគេនិយាយនៅសម័យនោះ។ ប៉ុន្តែយូរៗទៅ ពាក្យខ្លះបានទៅជាហួសសម័យវិញ ហើយសព្វថ្ងៃនេះពាក្យទាំងនោះគឺពិបាកយល់។ នេះក៏បានកើតឡើងចំពោះសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរជាភាសាផ្សេងទៀត។ ដូច្នេះយើងមានចិត្តកតញ្ញូជាខ្លាំងដែលយើងមានសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីពីបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ ដែលប្រើពាក្យដែលគេនិយាយជាធម្មតានៅសព្វថ្ងៃនេះ។ សេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរនេះបានត្រូវបកប្រែទាំងមូលឬផ្នែកខ្លះជាង១៥០ភាសា។ នេះមានន័យថានៅឥឡូវនេះ មនុស្សភាគច្រើនក្នុងពិភពលោកអាចអានសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរនេះជាភាសាកំណើតរបស់ពួកគេ។ ដោយសារសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីពីបទគម្ពីរបរិសុទ្ធប្រើពាក្យដែលស្រួលយល់និងច្បាស់ ដំណឹងរបស់ព្រះងាយស្រួលជ្រាបចូលក្នុងចិត្តរបស់យើង។ w១៧.០៩ ទំ. ១៦-១៧ វ. ៥-៦
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៨ ខែឧសភា
កូនអើយ ចូរឲ្យឯងមានប្រាជ្ញាឡើង ហើយឲ្យចិត្តអញបានរីករាយចុះ។—សុភ. ២៧:១១
ប្អូនៗវ័យក្មេងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់ៗដោយខ្លួនឯង។ ពួកគេត្រូវការចិត្តក្លាហានដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃស្តីអំពីអ្នកណាដែលនឹងទៅជាមិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេ អ្វីដែលពួកគេនឹងធ្វើសម្រាប់ការកម្សាន្ត របៀបដែលពួកគេនឹងរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ និងពេលណាដែលពួកគេនឹងទទួលការជ្រមុជទឹក។ ពួកគេត្រូវមានចិត្តក្លាហាន ដោយសារពួកគេកំពុងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងបំណងប្រាថ្នារបស់សាថានដែលជាអ្នកតិះដៀលព្រះ។ ការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់មួយដែលប្អូនៗវ័យក្មេងត្រូវធ្វើគឺកំណត់គោលដៅក្នុងជីវិត។ នៅប្រទេសខ្លះ ប្អូនៗវ័យក្មេងទទួលរងសម្ពាធឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការរៀននៅសកលវិទ្យាល័យ ហើយឲ្យរកការងារដែលមានប្រាក់ខែច្រើន។ នៅប្រទេសឯទៀតដែលស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចមិនអំណោយផល ប្អូនៗវ័យក្មេងប្រហែលជាគិតថាពួកគេត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការជួយផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ ពេលប្អូនៗវ័យក្មេងមានចិត្តក្លាហានដោយកំណត់គោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ហើយចាត់ទុកកិច្ចការរាជាណាចក្រថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នោះលោកនឹងឲ្យពរដល់ពួកគេ។ លោកនឹងជួយពួកគេឲ្យផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់ក្រុមគ្រួសារ។ នៅសតវត្សរ៍ទី១ ធីម៉ូថេដែលជាបុរសវ័យក្មេងបានប្រើជីវិតរបស់គាត់ក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ហើយអ្នកក៏អាចធ្វើដូច្នេះដែរ។—ភី. ២:១៩-២២ w១៧.០៩ ទំ. ២៩ វ. ១០-១២
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៩ ខែឧសភា
កុំឲ្យគម្ពីរក្រិត្យវិន័យនេះភ្លេចបាត់ពីមាត់ឯងឡើយ . . . [ចូរ]ប្រព្រឹត្តតាមអស់ទាំងសេចក្ដី ដែលកត់ទុកក្នុងគម្ពីរនេះឯង ដ្បិតគឺយ៉ាងនោះដែលឯងនឹងបានកើតការនៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯង ហើយនឹងបានចំរើនឡើងផង។—យ៉ូស. ១:៨
ការសិក្សាគម្ពីរជាទៀងទាត់និងស៊ីជម្រៅ អាចជួយគ្រិស្តសាសនិកឲ្យកាន់តែចេះទប់ចិត្ត។ តើតាមរបៀបណា? គម្ពីរមានគំរូដែលបង្ហាញអំពីប្រយោជន៍ដែលយើងទទួលពេលដែលយើងចេះទប់ចិត្ត ហើយអំពីផលវិបាកនៅពេលដែលយើងមិនចេះទប់ចិត្ត។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យប្រាកដថាគំរូទាំងនោះបានសរសេរទុកដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង។ (រ៉ូម ១៥:៤) គឺជាការឈ្លាសវៃដែលយើងអាន សិក្សា និងគិតយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់អំពីគំរូទាំងនោះ។ សូមស្វែងយល់អំពីរបៀបដែលគំរូទាំងនោះទាក់ទងនឹងអ្នកនិងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក។ ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យធ្វើតាមឱវាទពីបណ្ដាំរបស់លោក។ បើអ្នកឃើញថាអ្នកមិនចេះទប់ចិត្តក្នុងស្ថានភាពណាមួយ សូមទទួលស្គាល់បញ្ហានោះ។ បន្ទាប់មក ចូរអធិដ្ឋានអំពីរឿងនោះ ហើយខំយល់អំពីរបៀបដែលអ្នកអាចរីកចម្រើន។ (យ៉ា. ១:៥) ចូរធ្វើការស្រាវជ្រាវក្នុងសៀវភៅរបស់យើងដើម្បីស្វែងរកយោបល់ដែលអាចជួយអ្នក។ w១៧.០៩ ទំ. ៨ វ. ១៥-១៦
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២០ ខែឧសភា
[ចូរ]បំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី។—កូឡ. ៣:១០
ពាក្យ«បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី»សំដៅទៅលើបុគ្គលិកលក្ខណៈដែលបានត្រូវ«បង្កើតស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ»។ (អេភ. ៤:២៤) តើយើងអាចបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីនេះបានឬទេ? យើងពិតជាអាចធ្វើបាន។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតមនុស្សឲ្យមានភាពដូចលោក ដូច្នេះយើងអាចមានគុណសម្បត្ដិដែលគួរឲ្យសរសើរដូចលោក។ (លោ. ១:២៦, ២៧; អេភ. ៥:១) ប៉ូលបានពន្យល់ថាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីគឺការមិនរើសមុខ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «គ្មានជនជាតិក្រិច ឬជនជាតិយូដា គ្មានការកាត់ចុងស្បែក ឬមិនកាត់ចុងស្បែក គ្មានជនបរទេស ជនជាតិស៊ិទា ខ្ញុំបម្រើ ឬអ្នកមានសេរីភាពឡើយ»។ នៅក្នុងក្រុមជំនុំ គ្មានអ្នកណាម្នាក់គួរមានអារម្មណ៍ថាគាត់ល្អប្រសើរជាងអ្នកឯទៀតដោយសារពូជសាសន៍ សញ្ជាតិ ឬឋានៈរបស់គាត់ក្នុងសង្គមឡើយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត យើងទាំងអស់គ្នា«រួបរួមគ្នាហាក់ដូចជាបុគ្គលតែមួយ»។ (កូឡ. ៣:១១; កាឡ. ៣:២៨) ពេលយើងបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី យើងប្រព្រឹត្តទៅលើមនុស្សទាំងអស់ដោយគោរព ហើយលើកកិត្ដិយសពួកគេ ទោះជាពួកគេមានពូជសាសន៍ឬមកពីមជ្ឈដ្ឋានណាក៏ដោយ។—រ៉ូម ២:១១ w១៧.០៨ ទំ. ២១ វ. ១; ទំ. ២២ វ. ៣-៤
ថ្ងៃអង្គារ ទី២១ ខែឧសភា
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់រង់ចាំ។—អេ. ៣០:១៨
អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាសុំឲ្យយើងធ្វើ លោកផ្ទាល់ក៏ពេញចិត្តធ្វើដែរ។ លោកបានទុកគំរូដ៏ល្អប្រសើរបំផុតស្តីអំពីការសុខចិត្តរង់ចាំ។ (២ពេ. ៣:៩) ជាឧទាហរណ៍ រាប់ពាន់ឆ្នាំមុននៅក្នុងសួនអេដែន សាថានបានចោទប្រកាន់ថាព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌។ ព្រះយេហូវ៉ា«រង់ចាំ»ដោយអត់ធ្មត់នូវពេលដែលនាមរបស់លោកនឹងបានបរិសុទ្ធយ៉ាងពេញលេញ។ ជាលទ្ធផល ពួកអ្នកដែល«រង់ចាំទ្រង់»នឹងទទួលពរដ៏អស្ចារ្យ។ (អេ. ៣០:១៨) លោកយេស៊ូក៏បានសុខចិត្តរង់ចាំដែរ។ ពេលលោកនៅផែនដី លោកបានរក្សាចិត្តស្មោះត្រង់រហូតដល់ស្លាប់។ នៅឆ្នាំ៣៣ គ.ស. លោកបានប្រគល់តម្លៃនៃគ្រឿងបូជារបស់លោកជូនព្រះយេហូវ៉ានៅស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ លោកត្រូវរង់ចាំរហូតដល់ឆ្នាំ១៩១៤ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងជាស្តេច។ (សកម្ម. ២:៣៣-៣៥; ហេ. ១០:១២, ១៣) ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ លោកយេស៊ូនៅតែនឹងត្រូវរង់ចាំរហូតដល់ចុងបំផុតនៃការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំរបស់លោក មុនដែលសត្រូវទាំងអស់របស់លោកនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។ (១កូ. ១៥:២៥) ប៉ុន្តែ ពរដែលនឹងមកដល់នឹងមិនធ្វើឲ្យលោកស្ដាយក្រោយចំពោះការរង់ចាំរបស់លោកទេ។ w១៧.០៨ ទំ. ៧-៨ វ. ១៦-១៧
ថ្ងៃពុធ ទី២២ ខែឧសភា
ព្រះ . . . សម្រាលទុក្ខយើងពីសេចក្ដីវេទនាសព្វបែបយ៉ាង។—២កូ. ១:៣, ៤
បងស្រីស៊ូស៊ីបាននិយាយថា៖ «អស់រយៈពេលជិតមួយឆ្នាំក្រោយពីកូនប្រុសរបស់យើងបានស្លាប់ យើងឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង»។ ក្រោយពីប្រពន្ធរបស់បងប្រុសម្នាក់បានស្លាប់ភ្លាមៗ គាត់បាននិយាយថាគាត់បានពិសោធនូវ«ការឈឺចាប់ខាងរូបកាយដែលមិនអាចរៀបរាប់បាន»។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ មនុស្សជាច្រើននាក់បានរងនូវការឈឺចាប់បែបនេះ។ នៅក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកសព្វថ្ងៃនេះ បងប្អូនជាច្រើននាក់មិនបានរំពឹងថាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេនឹងស្លាប់មុនសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូនទេ។ អ្នកប្រហែលជាមានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ ឬប្រហែលជាអ្នកស្គាល់បុគ្គលណាម្នាក់ដែលកំពុងកើតទុក្ខ។ បើដូច្នេះ អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹តើតាមរបៀបណាបុគ្គលដែលកំពុងកើតទុក្ខអាចទទួលការសម្រាលទុក្ខ?›។ មនុស្សខ្លះនិយាយថាពេលវេលាអាចព្យាបាលរបួសទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ តើតែងតែដូច្នេះឬទេ? ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំឃើញថាគឺត្រឹមត្រូវជាងបើនិយាយថារបៀបដែលបុគ្គលម្នាក់ប្រើពេលវេលារបស់គាត់ អាចជួយគាត់ឲ្យជាឡើងវិញ»។ មែនហើយ របួសរូបកាយត្រូវការពេលវេលានិងការថែរក្សាដោយយកចិត្តទុកដាក់ដើម្បីជា។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ដើម្បីព្យាបាលរបួសផ្លូវចិត្ត នោះក៏ត្រូវការពេលវេលានិងការថែរក្សាដោយយកចិត្តទុកដាក់ដែរ។ w១៧.០៧ ទំ. ៩-១០ វ. ១-៣
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៣ ខែឧសភា
ចូរយកព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្ដីអំណររបស់អ្នក នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យអ្នកបានដូចបំណងចិត្ត។—ទំនុក. ៣៧:៤
តើព្រះយេហូវ៉ាលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យមានគម្រោងអ្វី? ដើម្បីមានជីវិតដ៏សប្បាយរីករាយ អ្នកត្រូវស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងបម្រើលោក។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតមនុស្សឲ្យមានសេចក្ដីត្រូវការបែបនេះ។ (ទំនុក. ១២៨:១; ម៉ាថ. ៥:៣) សត្វចេះតែស៊ី ផឹក និងបង្កើតកូន។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យអ្នករៀបគម្រោងសម្រាប់ជីវិតដើម្បីឲ្យអ្នកមានសុភមង្គលនិងជីវិតដែលមានន័យខ្លឹមសារ។ អ្នកបង្កើតរបស់អ្នកគឺជា«ព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់»និងជា«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ» ហើយលោកបានបង្កើតមនុស្ស«ឲ្យមានភាពដូច»លោក។ (២កូ. ១៣:១១; ១ធី. ១:១១; លោ. ១:២៦) ពេលអ្នកយកតម្រាប់ព្រះរបស់យើងដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះអ្នកនឹងសប្បាយរីករាយ។ គម្ពីរចែងថា៖ «ការឲ្យគេ នោះនឹងផ្ដល់សុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល»។ (សកម្ម. ២០:៣៥) តើអ្នកបានឃើញថានេះជាការពិតឬទេ? បទគម្ពីរនេះបញ្ជាក់អំពីការពិតមួយនៃជីវិត។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យអ្នករៀបគម្រោងសម្រាប់អនាគតដោយមានមូលដ្ឋានលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកឯទៀតនិងចំពោះលោក។—ម៉ាថ. ២២:៣៦-៣៩ w១៧.០៧ ទំ. ២២ វ. ៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៤ ខែឧសភា
ព្រះយេហូវ៉ា . . . ទ្រង់នឹងមិនសំចៃទុករបស់ល្អអ្វី ដល់ពួកអ្នកដែលដើរដោយទៀងត្រង់ឡើយ។—ទំនុក. ៨៤:១១
ព្រះប្រព្រឹត្តមកលើយើងដោយភាពថ្លៃថ្នូរ។ លោកថែរក្សាយើងយ៉ាងល្អប្រសើរជាងយើងអាចថែរក្សាខ្លួនឯង។ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់រាស្ត្រទាំងអស់របស់លោកជាក្រុម។ ប៉ុន្តែ លោកក៏ចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះបុគ្គលម្នាក់ៗដែរ។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅសម័យបុរាណ។ អស់រយៈពេលប្រហែលជា៣០០ឆ្នាំ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើពួកចៅហ្វាយដើម្បីណែនាំប្រជាជាតិរបស់លោក ហើយដើម្បីឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកទទួលជ័យជម្នះលើសត្រូវរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែក្នុងអំឡុងពេលនោះ ព្រះយេហូវ៉ានៅតែបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបុគ្គលម្នាក់ៗ។ រូថគឺជាស្ត្រីម្នាក់ក្នុងចំណោមបុគ្គលទាំងនោះ។ គាត់មិនមែនជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ ហើយគាត់បានលះចោលអ្វីៗជាច្រើនដើម្បីទៅជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ លោកបានផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យគាត់ដោយឲ្យគាត់នូវប្ដីម្នាក់និងកូនប្រុសមួយ។ ប៉ុន្តែ ជាងនេះទៅទៀត មេស្ស៊ីបានលេចមកតាមរយៈវង្សត្រកូលរបស់កូនប្រុសរូថ។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានបណ្ដាលឲ្យសរសេរទុកក្នុងគម្ពីរនូវបទពិសោធន៍របស់រូថ ក្នុងសៀវភៅមួយដែលបានត្រូវហៅតាមឈ្មោះរបស់គាត់។ តើអ្នកគិតថារូថនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលដែលគាត់ត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយដឹងអំពីអ្វីៗទាំងនេះ?—រស់. ៤:១៣; ម៉ាថ. ១:៥, ១៦ w១៧.០៦ ទំ. ២៣ វ. ៨-៩
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៥ ខែឧសភា
សកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ . . . នឹង . . . ធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នានឹកឃើញអ្វីៗដែលខ្ញុំបានប្រាប់។—យ៉ូន. ១៤:២៦
នៅឆ្នាំ១៩៧០ បងប្រុសភីធើមានអាយុ១៩ឆ្នាំ ហើយបានចាប់ផ្ដើមបម្រើនៅបេតអែលនាប្រទេសអង់គ្លេស។ ពេលបងភីធើកំពុងផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ គាត់បានជួបបុរសវ័យកណ្ដាលម្នាក់ដែលមានពុកចង្កា។ បងភីធើបានសួរបុរសនោះថាតើគាត់ចង់យល់គម្ពីរឬទេ? បុរសនោះគឺជាអ្នកបង្រៀនម្នាក់ខាងសាសនាយូដា ហើយគាត់ភ្ញាក់ផ្អើលដែលបុរសវ័យក្មេងម្នាក់បានគិតថាខ្លួនអាចបង្រៀនគម្ពីរដល់គាត់។ ដើម្បីសាកល្បងបងភីធើ អ្នកបង្រៀនសាសនានោះបានសួរថា៖ «អ៊ីចឹង សុំសួរប្អូនមួយ តើសៀវភៅដានីយ៉ែលបានត្រូវសរសេរជាភាសាអ្វី?»។ បងភីធើបានឆ្លើយថា៖ «ផ្នែកមួយនៃសៀវភៅនេះបានត្រូវសរសេរជាភាសាអារ៉ាម»។ បងភីធើចាំថា៖ «អ្នកបង្រៀនសាសនាយូដានោះបានភ្ញាក់ផ្អើលដែលខ្ញុំដឹងចម្លើយ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងជាងគាត់ទៅទៀត! ហេតុអ្វីខ្ញុំដឹងចម្លើយ? ពេលខ្ញុំបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយបានរកមើលឡើងវិញនូវខែមុនៗនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! (Awake!) ខ្ញុំបានឃើញថាមានអត្ថបទមួយដែលពន្យល់ថាសៀវភៅដានីយ៉ែលបានត្រូវសរសេរជាភាសាអារ៉ាម»។ មែនហើយ សកម្មពលបរិសុទ្ធអាចជួយយើងឲ្យចាំអំពីព័ត៌មានដែលយើងបានអាន។—លូក. ១២:១១, ១២; ២១:១៣-១៥ w១៧.០៦ ទំ. ១៣-១៤ វ. ១៧
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៦ ខែឧសភា
អ្នកដែលរៀបការនឹងមានការលំបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិត។—១កូ. ៧:២៨
សូមគិតផងដែរអំពីអារម្មណ៍របស់ប្ដីប្រពន្ធពេលដែលពួកគេដឹងថាពួកគេនឹងមានកូន។ ទោះជាពួកគេប្រហែលជាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ក៏ដោយ តាមធម្មតាពួកគេក៏ខ្វល់ចិត្តដែរ។ ពួកគេប្រហែលជាចង់ដឹងថាក្នុងអំឡុងពេលដែលនាងមានផ្ទៃពោះតើនាងនឹងមានសុខភាពល្អឬយ៉ាងណា ហើយពួកគេក៏ប្រហែលជាបារម្ភអំពីសុខភាពរបស់កូនដែរ។ ពួកគេក៏ដឹងដែរថាពួកគេនឹងត្រូវចំណាយលុយច្រើនជាងមុន។ ក្រោយកូនកើតមក ប្ដីប្រពន្ធនឹងត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរផ្សេងទៀត។ ម្ដាយប្រហែលជាចំណាយពេលភាគច្រើនរបស់ខ្លួនក្នុងការមើលថែកូន។ ដូច្នេះ ប្ដីប្រពន្ធប្រហែលជាមិនអាចផ្ចង់អារម្មណ៍ច្រើនដូចដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើពីមុនចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកនោះទេ។ ឪពុកក៏នឹងមានភារកិច្ចកាន់តែច្រើនដែរ។ គាត់ត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថាប្រពន្ធនិងកូនមានអ្វីដែលពួកគេត្រូវការ។ គូអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្លះមានការលំបាកផ្សេងទៀត។ ពួកគេចង់បានកូនយ៉ាងខ្លាំង តែពួកគេមិនអាចមានកូនបានទេ។ ពេលប្រពន្ធមិនអាចមានផ្ទៃពោះ គាត់ប្រហែលជាឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ w១៧.០៦ ទំ. ៣ វ. ១; ទំ. ៤ វ. ៥-៦
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៧ ខែឧសភា
ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់ផ្អែមនៅអណ្ដាតទូលបង្គំណាស់ហ្ន៎ អើ ក៏ផ្អែមជាងទឹកឃ្មុំដល់មាត់ទូលបង្គំទៅទៀត!—ទំនុក. ១១៩:១០៣
ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងស្រឡាញ់សេចក្ដីពិត។ យើងរកឃើញសេចក្ដីពិតក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់បិតារបស់លោកថា៖ «បណ្ដាំរបស់លោកជាសេចក្ដីពិត»។ (យ៉ូន. ១៧:១៧) ដើម្បីស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ យើងត្រូវដឹងអំពីអ្វីដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ។ (កូឡ. ១:១០) ប៉ុន្តែ យើងត្រូវធ្វើលើសពីនេះទៅទៀត។ សូមកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលអ្នកតែងទំនុកតម្កើង ទំនុកទី១១៩ ជួយយើងឲ្យយល់អំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ។ (ទំនុក. ១១៩:៩៧-១០០) ច្រើនដងជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងត្រូវពិចារណាឬគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីអ្វីដែលយើងអានក្នុងគម្ពីរ។ កាលដែលយើងរំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលយើងទទួលប្រយោជន៍ពីការធ្វើតាមសេចក្ដីពិតពីគម្ពីរក្នុងជីវិតរបស់យើង យើងនឹងកាន់តែស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតនោះខ្លាំងឡើងៗ។ ម្យ៉ាងទៀត សៀវភៅផ្សេងៗដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរដែលអង្គការរបស់ព្រះបានរៀបចំគឺប្រៀបដូចជាអាហារដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់។ ពេលយើងបរិភោគអាហារលឿនពេកដោយលេបចូលតែម្ដង នោះយើងនឹងមិនដឹងរសជាតិ ហើយក៏មិនដឹងថាឆ្ងាញ់ដែរ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលយើងសិក្សាគម្ពីរ យើងមិនចង់ប្រញាប់ប្រញាល់នោះទេ។ យ៉ាងនេះ យើងពិតជានឹងមានអំណរចំពោះ«ពាក្យពីរោះ»ដែលជាពាក្យដ៏ពិត ហើយយើងនឹងស្រួលចាំជាងនូវអ្វីដែលយើងអាន ហើយប្រើអ្វីដែលយើងបានអាននោះដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត។—សាស្ដ. ១២:១០ w១៧.០៥ ទំ. ១៨ វ. ១១-១២
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៨ ខែឧសភា
ព្រះនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាមែន។—១កូ. ១៤:២៥
យើងចង់ជួយមនុស្សដែលរងទុក្ខលំបាក សូម្បីតែពួកអ្នកដែលមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ាក្ដី។ (លូក. ១០:៣៣-៣៧) វិធីដ៏ល្អបំផុតដើម្បីជួយមនុស្សគឺបង្រៀនដំណឹងល្អដល់ពួកគេ។ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលបានជួយជនភៀសខ្លួនជាច្រើននាក់បាននិយាយថា គឺជាការសំខាន់ដែលប្រាប់ពួកគេភ្លាមៗថាយើងជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ មុនដំបូង យើងគួរប្រាប់ពួកគេថាយើងទៅទីនោះដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់អំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យដែលមានក្នុងគម្ពីរ ជាជាងផ្ដល់ជំនួយខាងសំភារៈ។ ពេលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះចំពោះ«ពួកអ្នកប្រទេសដទៃ» នេះនាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អ។ (ទំនុក. ១៤៦:៩) បងស្រីម្នាក់របស់យើងបានរៀបរាប់ថា ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ត្រូវរត់ភៀសខ្លួនពីការបៀតបៀននៅប្រទេសអេរីត្រេ។ កូនបួននាក់របស់គាត់ត្រូវធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់វាលខ្សាច់អស់៨ថ្ងៃ។ ក្រោយពីពួកគេធ្វើដំណើរអស់កម្លាំងខ្លាំងណាស់ ពួកគេបានមកដល់ប្រទេសស៊ូដង់។ គាត់បាននិយាយថា៖ «បងប្អូននៅទីនោះបានប្រព្រឹត្តទៅលើកូនរបស់ខ្ញុំដូចជាសាច់ញាតិជិតស្និទ្ធ ដោយផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវអាហារ សម្លៀកបំពាក់ និងកន្លែងស្នាក់នៅ ហើយបងប្អូនក៏បានជូនពួកគេទៅកន្លែងដែលពួកគេត្រូវទៅដែរ។ គ្មានអ្នកណាទៀតដែលនឹងទទួលស្វាគមន៍អ្នកដែលពួកគេមិនធ្លាប់ស្គាល់ឲ្យមកផ្ទះរបស់ពួកគេដោយសារពួកគេគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះដូចគ្នាទេ។ គឺមានតែសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ!»។—យ៉ូន. ១៣:៣៥ w១៧.០៥ ទំ. ៨ វ. ១៧, ១៩-២០
ថ្ងៃពុធ ទី២៩ ខែឧសភា
ឯងរាល់គ្នាមិនបាននិយាយសេចក្ដីដែលត្រឹមត្រូវពីអញដូចជាយ៉ូប ជាអ្នកបំរើអញទេ។—យ៉ូប ៤២:៨
អស់ជាច្រើនឆ្នាំមុន បុរសបីនាក់បានទៅនិយាយជាមួយនឹងយ៉ូបដែលជាអ្នកបម្រើស្មោះដ៏ត្រង់របស់ព្រះ។ បុរសម្នាក់ក្នុងចំណោមបុរសទាំងបីនាក់នោះ គឺអេលីផាសដែលជាជនជាតិថេម៉ាន គាត់បានសួរយ៉ូបនូវសំណួរខ្លះៗដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។ គាត់បានសួរថា៖ «តើមនុស្សនឹងមានប្រយោជន៍ដល់ព្រះបានឬទេ? ឯមនុស្សប្រាជ្ញគេមានប្រយោជន៍ចំពោះតែខ្លួនគេប៉ុណ្ណោះ បើអ្នកជាមនុស្សសុចរិត នោះតើចំរើនសេចក្ដីអំណរដល់ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាឬអី? បើអ្នកកែផ្លូវអ្នកឲ្យត្រឹមត្រូវឡើង នោះតើជាកំរៃដល់ទ្រង់ឬ?»។ (យ៉ូប ២២:១-៣) អេលីផាសបានគិតថាចម្លើយច្បាស់ជាមិនមែនទេ។ ប៊ីលដាឌដែលជាជនជាតិស៊ូអាជាបុរសម្នាក់ទៀតក្នុងចំណោមបុរសទាំងនោះ គាត់បាននិយាយថាព្រះមិនអាចចាត់ទុកមនុស្សថាសុចរិតបានឡើយ។ (យ៉ូប ២៥:៤) អេលីផាសនិងប៊ីលដាឌបានព្យាយាមធ្វើឲ្យយ៉ូបគិតថាការខំប្រឹងរបស់គាត់ដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ាគឺឥតប្រយោជន៍។ បុរសទាំងនោះចង់ឲ្យយ៉ូបជឿថាចំពោះព្រះយើងមិនមានតម្លៃជាងសត្វដង្កូវទេ។ (យ៉ូប ៤:១៩; ២៥:៦) ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អេលីផាស ប៊ីលដាឌ និងសូផារដែលជាបុរសទី៣ថា ពួកគេបាននិយាយកុហក។ រួចមកព្រះបាននិយាយថាលោកពេញចិត្តចំពោះយ៉ូប ហើយបានហៅគាត់ថា«អ្នកបំរើអញ»។ (យ៉ូប ៤២:៧) ដូច្នេះ យើងអាចដឹងប្រាកដថាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះអាច«មានប្រយោជន៍ដល់ព្រះបាន»។ w១៧.០៤ ទំ. ២៧-២៨ វ. ១-២
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៣០ ខែឧសភា
[គេ]នឹងបានចិត្តរីករាយ ដោយសេចក្ដីក្សេមក្សាន្តដ៏បរិបូរ។—ទំនុក. ៣៧:១១
ពីព្រោះយើងបានរស់នៅក្នុងស្ថានភាពដ៏អាក្រក់អស់ជាយូរណាស់មកហើយ យើងប្រហែលជាមិនសម្គាល់ថាស្ថានភាពអាក្រក់នោះធ្វើឲ្យយើងតានតឹងចិត្តខ្លាំងយ៉ាងណាឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សដែលរស់នៅជិតបេនឡានក្រុងប្រហែលជាលែងសម្គាល់សំឡេងឡូឡាដែលមកពីទីនោះទៀត។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកដែលរស់នៅជិតកន្លែងចាក់សំរាមប្រហែលជាលែងដឹងក្លិនស្អុយដែលមកពីទីនោះទៀត។ ប៉ុន្តែ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបំបាត់ចោលស្ថានភាពអាក្រក់ទាំងអស់ យើងនឹងមានអារម្មណ៍ធូរស្រាល! តើអ្វីនឹងជំនួសការតានតឹងចិត្តទាំងអស់ដែលយើងមាននៅសព្វថ្ងៃនេះ? សូមកត់សម្គាល់សេចក្ដីសន្យាដែលមានក្នុងបទគម្ពីរសម្រាប់ថ្ងៃនេះ។ ការដឹងថានេះជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ធ្វើសម្រាប់យើង ពិតជាជួយសម្រាលទុក្ខយើងមែន! ក្នុងគ្រាដែលតានតឹងចិត្តនេះ សូមឲ្យយើងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីរក្សាខ្លួនឲ្យនៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងអង្គការរបស់លោក។ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នកចំពោះអនាគតគឺមានតម្លៃខ្ពស់ ដូច្នេះសូមរំពឹងគិតឲ្យបានជ្រាលជ្រៅអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ ធ្វើឲ្យប្រាកដថាអ្នកពិតជាជឿជាក់លើសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ ហើយប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ។ (១ធី. ៤:១៥, ១៦; ១ពេ. ៣:១៥) ដោយធ្វើដូច្នេះ អ្នកអាចប្រាកដថាពេលដែលទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះមកដល់ អ្នកនឹងរួចជីវិត ហើយមានចិត្តសប្បាយរីករាយជារៀងរហូត! w១៧.០៤ ទំ. ១៤ វ. ១៦-១៧
ថ្ងៃសុក្រ ទី៣១ ខែឧសភា
យើងទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួលជាញឹកញយ។—យ៉ា. ៣:២
យើងស្រួលទទួលស្គាល់ចំណុចនេះ។ ប៉ុន្តែតើយើងនឹងធ្វើអ្វី ពេលភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់បងប្អូនណាម្នាក់ប៉ះពាល់ដល់យើង? តើយើងនឹងមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះភាពយុត្ដិធម៌ឬទេ? ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា បើអ្នកចាស់ទុំណាម្នាក់និយាយអ្វីដែលមើលទៅដូចជាលម្អៀង? ចុះយ៉ាងណា បើអ្នកចាស់ទុំណាម្នាក់និយាយអ្វីមួយដោយមិនគិត ដែលធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្តឬទើសចិត្ត តើអ្នកនឹងអនុញ្ញាតឲ្យបញ្ហានោះនាំឲ្យអ្នកជំពប់ដួលឬទេ? ជាជាងសន្និដ្ឋានភ្លាមៗថាបងប្រុសនោះមិនសមធ្វើជាអ្នកចាស់ទុំ តើអ្នកនឹងរង់ចាំដោយចិត្តអត់ធ្មត់ដើម្បីឲ្យលោកយេស៊ូដែលជាប្រមុខនៃក្រុមជំនុំដោះស្រាយបញ្ហានោះឬទេ? ជាជាងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកំហុសនោះ តើអ្នកនឹងចាំអំពីកិច្ចបម្រើយ៉ាងស្មោះត្រង់អស់ជាច្រើនឆ្នាំរបស់បងប្រុសនោះឬទេ? បើបងប្អូនប្រុសណាម្នាក់ដែលបានធ្វើខុសចំពោះអ្នក បន្តបម្រើជាអ្នកចាស់ទុំឬទទួលភារកិច្ចថែមទៀត តើអ្នកនឹងអរសប្បាយចំពោះគាត់ឬទេ? បើអ្នកសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យគាត់ អ្នកបង្ហាញថាអ្នកមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះភាពយុត្ដិធម៌។—ម៉ាថ. ៦:១៤, ១៥ w១៧.០៤ ទំ. ២៦ វ. ១៨