ខែមិថុនា
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១ ខែមិថុនា
ព្រះគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។—១យ៉ូន. ៤:១៦
ព្រះយេហូវ៉ាកែតម្រង់ អប់រំ និងបង្ហាត់បង្រៀនយើង ដោយសារលោកស្រឡាញ់យើង។ លោកចង់ឲ្យយើងរក្សាខ្លួនឲ្យនៅជិតស្និទ្ធនឹងលោក ហើយរស់ជារៀងរហូត។ ពេលខ្លះការប្រៀនប្រដៅរួមបញ្ចូលអ្វីច្រើនជាងឱវាទ។ បើបុគ្គលណាម្នាក់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ គាត់នឹងលែងមានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចផ្សេងៗក្នុងក្រុមជំនុំ។ សូម្បីតែនៅពេលនោះក៏ដោយ ការប្រៀនប្រដៅបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះគាត់។ ជាឧទាហរណ៍ នេះអាចជួយគាត់ឲ្យយល់ថាការសិក្សាគម្ពីរ ការរំពឹងគិត និងការអធិដ្ឋានគឺសំខាន់ណាស់។ ការធ្វើអ្វីទាំងនេះ អាចជួយពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ (ទំនុក. ១៩:៧) កាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ គាត់ប្រហែលជានឹងទទួលឡើងវិញនូវភារកិច្ចឬឯកសិទ្ធិដែលគាត់ធ្លាប់មាន។ សូម្បីតែពេលដែលបុគ្គលណាម្នាក់បានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព នេះក៏បង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ ដោយសារនេះការពារក្រុមជំនុំពីឥទ្ធិពលអាក្រក់។ (១កូ. ៥:៦, ៧, ១១) ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារការប្រដៅពីព្រះតែងតែយុត្ដិធម៌ នេះជួយបុគ្គលដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពឲ្យយល់ថាអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់គឺធ្ងន់ធ្ងរ ហើយនេះអាចធ្វើឲ្យគាត់ប្រែចិត្ត។—សកម្ម. ៣:១៩ w១៨.០៣ ទំ. ២២-២៣ វ. ៥-៦
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២ ខែមិថុនា
គាត់និងពួកអ្នកផ្ទះទាំងអស់របស់គាត់បានទទួលការជ្រមុជទឹកភ្លាម។—សកម្ម. ១៦:៣៣
អ្នកយាមគុកមិនស្គាល់បណ្ដាំរបស់ព្រះទេ។ ដូច្នេះដើម្បីទៅជាគ្រិស្តសាសនិក គាត់ត្រូវរៀនសេចក្ដីពិតបឋមៗពីគម្ពីរ យល់អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវពីអ្នកបម្រើរបស់លោក ហើយគាត់ត្រូវមានចិត្តចង់ធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូ។ អ្វីដែលគាត់បានរៀនក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីនោះបានជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យចង់ទទួលការជ្រមុជទឹក។ (សកម្ម. ១៦:២៥-៣៣) គាត់ច្បាស់ជាបានបន្តរៀនថែមទៀតក្រោយពីគាត់បានទទួលការជ្រមុជទឹក។ ដូច្នេះ ពេលកូនប្រាប់អ្នកថាកូនចង់ទទួលការជ្រមុជទឹកដោយសារកូនស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងចង់ស្ដាប់បង្គាប់លោក តើអ្នកអាចធ្វើអ្វី? អ្នកប្រហែលជានឹងឲ្យគាត់ទៅនិយាយជាមួយនឹងអ្នកចាស់ទុំដើម្បីពួកគាត់អាចសម្រេចចិត្តថាគាត់មានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ឬយ៉ាងណាដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹក។ ដូចគ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹក គាត់នឹងបន្តរៀនថែមទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ាអស់មួយជីវិតរបស់គាត់ ថែមទាំងជារៀងរហូត។—រ៉ូម ១១:៣៣, ៣៤ w១៨.០៣ ទំ. ១១ វ. ៨-៩
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៣ ខែមិថុនា
[ចូរ]មានចិត្តគំនិតដូចគ្រិស្តយេស៊ូ។—រ៉ូម ១៥:៥
ពេលយើងខំព្យាយាមពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ សកម្មពលបរិសុទ្ធនឹងជួយយើងឲ្យផ្លាស់ប្ដូររបៀបគិតគូររបស់យើង។ បន្ដិចម្ដងៗ យើងអាចរៀនឲ្យចេះមានរបៀបគិតគូរដូចលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ សកម្មពលបរិសុទ្ធអាចជួយឲ្យយើងបំបាត់ចោលសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គង ហើយមានគុណសម្បត្ដិដែលព្រះពេញចិត្ត។ បើយើងមានរបៀបគិតគូរដូចគ្រិស្ត នោះនឹងមានឥទ្ធិពលទៅលើការប្រព្រឹត្តរបស់យើងនៅកន្លែងធ្វើការឬនៅសាលារៀន ទៅលើពាក្យសម្ដីរបស់យើង និងការសម្រេចចិត្តប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។ ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងនឹងបង្ហាញថា យើងកំពុងព្យាយាមយកតម្រាប់គ្រិស្ត។ ដោយសារយើងជាមនុស្សដែលឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំគំនិត យើងមិនចង់ធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ពេលដែលយើងមានបំណងចិត្តចង់ធ្វើខុស ចំណងមិត្តភាពដែលយើងមានជាមួយនឹងព្រះ នឹងជួយយើងឲ្យយកឈ្នះបំណងចិត្តនោះ។ មុននឹងយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តណាមួយ យើងនឹងសួរខ្លួនយើងថា ‹តើគោលការណ៍គម្ពីរណាខ្លះអាចជួយខ្ញុំ? បើលោកយេស៊ូគ្រិស្តស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនេះ តើលោកនឹងធ្វើអ្វី? តើអ្វីនឹងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត?›។ w១៨.០២ ទំ. ២៦ វ. ១២, ១៤
ថ្ងៃអង្គារ ទី៤ ខែមិថុនា
[ព្រះយេហូវ៉ា]គាប់ព្រះហឫទ័យនឹងលោកណូអេ។—កណ. [លោ.] ៦:៨, «ខ.ស.»
នៅសម័យអេណុកដែលជាជីតាទួតរបស់ណូអេ មនុស្សគឺអាក្រក់យ៉ាងខ្លាំងរួចទៅហើយ។ ពួកគេនិយាយអ្វី«ដ៏គួរខ្ពើមរអើម»អំពីព្រះយេហូវ៉ា។ (យូ. ១៤, ១៥) ក្រោយមកពិភពលោកបានកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។ នៅសម័យណូអេ ផែនដី«មានពេញជាសេចក្ដីកាចសហ័ស»។ ទេវតាអាក្រក់បានមកផែនដី បានកាឡាខ្លួនជាមនុស្ស ហើយបានរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រី។ កូនប្រុសៗរបស់ពួកគេគឺកាចសាហាវណាស់។ (លោ. ៦:២-៤, ១១, ១២) ប៉ុន្តែ ណូអេគឺខុសពីគេ។ ខុសពីមនុស្សដែលនៅជុំវិញគាត់ គាត់បានធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ ណូអេ«ដើរជាមួយនឹងព្រះ»។ (លោ. ៦:៩) តើពាក្យទាំងនេះបញ្ជាក់យ៉ាងណាអំពីណូអេ? ទី១ សូមគិតអំពីរយៈពេលដែលណូអេបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់ក្នុងពិភពលោកដ៏អាក្រក់នោះមុនទឹកជំនន់បានមកដល់។ គាត់មិនបានបម្រើព្រះសម្រាប់តែ៧០ឬ៨០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់បានបម្រើលោកជិត៦០០ឆ្នាំ! (លោ. ៧:១១) ទី២ សូមចាំថាគាត់មិនមានក្រុមជំនុំដើម្បីជួយនិងលើកទឹកចិត្តគាត់ដូចដែលយើងមាននៅសព្វថ្ងៃនេះទេ។ តាមមើលទៅ សូម្បីតែបងប្អូនបង្កើតរបស់គាត់ក៏មិនបានគាំទ្រគាត់ដែរ។ w១៨.០២ ទំ. ៤ វ. ៤-៥
ថ្ងៃពុធ ទី៥ ខែមិថុនា
មនុស្សនឹង . . . ស្រឡាញ់ប្រាក់។—២ធី. ៣:២
មនុស្សដែលស្រឡាញ់លុយមិនចេះស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីដែលខ្លួនមានទេ។ គាត់តែងតែចង់បានថែមទៀត ហើយប្រើជីវិតដើម្បីតែរកលុយប៉ុណ្ណោះ។ នេះនាំឲ្យគាត់មាន«ទុក្ខវេទនាជាច្រើន»។ (១ធី. ៦:៩, ១០; សាស្ដ. ៥:១០) យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការលុយ។ លុយអាចជួយការពារយើងខ្លះៗ។ (សាស្ដ. ៧:១២) ប៉ុន្តែ តើយើងអាចមានជីវិតសប្បាយឬទេ បើយើងគ្រាន់តែមានលុយគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់តែអ្វីដែលយើងត្រូវការប៉ុណ្ណោះ? មែន យើងអាចមានជីវិតសប្បាយបាន! (សាស្ដ. ៥:១២) អេគើរដែលជាកូនប្រុសយ៉ាកេបានសរសេរថា៖ «សូមកុំឲ្យទូលបង្គំមានសេចក្ដីទាល់ក្រ ឬជាអ្នកមានដែរ។ សូមគ្រាន់តែចិញ្ចឹមទូលបង្គំដោយអាហារដែលត្រូវការប៉ុណ្ណោះ»។ យើងស្រួលយល់អំពីមូលហេតុដែលបុរសនេះមិនចង់ទៅជាអ្នកក្រ។ គាត់បាននិយាយថាគាត់មិនចង់នៅក្នុងស្ថានភាពដែលនាំឲ្យគាត់ចង់លួចពីអ្នកឯទៀតទេ ដោយសារការលួចនឹងនាំឲ្យព្រះអាប់ឱនកិត្ដិយស។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីគាត់មិនចង់ទៅជាអ្នកមាន? គាត់បានសរសេរថា៖ «ក្រែងទូលបង្គំបានឆ្អែត ហើយបោះបង់ចោលទ្រង់ដោយពាក្យថា‹ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកណាហ្ន៎?›»។ (សុភ. ៣០:៨, ៩) លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គ្មានអ្នកណាអាចជាខ្ញុំបម្រើរបស់ម្ចាស់ពីរបានឡើយ ព្រោះអ្នកនោះនឹងស្រឡាញ់ម្ចាស់មួយហើយស្អប់ម្ចាស់មួយ ឬក៏ស្មោះត្រង់នឹងម្ចាស់មួយហើយមើលងាយម្ចាស់មួយ។ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះផង និងទ្រព្យសម្បត្ដិផងបានឡើយ»។—ម៉ាថ. ៦:២៤ w១៨.០១ ទំ. ២៤ វ. ៩-១១
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៦ ខែមិថុនា
បិតារបស់ខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ក៏នឹងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នករាល់គ្នាដូច្នេះដែរ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗមិនអភ័យទោសឲ្យបងប្អូនខ្លួនស្មោះពីចិត្ត។—ម៉ាថ. ១៨:៣៥
យើងអាចធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពដោយអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងបង្ហាញថាយើងដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាដែលលោកអាចអភ័យទោសអំពើខុសឆ្គងរបស់យើងដោយផ្អែកលើគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូ។ ដើម្បីបង្ហាញថាការអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតគឺសំខាន់ លោកយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍មួយអំពីស្តេចនិងខ្ញុំបម្រើ។ សូមអានម៉ាថាយ ១៨:២៣-៣៤ ហើយសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើនេះជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យធ្វើតាមអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនឬទេ? តើខ្ញុំបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់ ហើយព្យាយាមយល់អារម្មណ៍របស់បងប្អូនឬទេ? តើខ្ញុំសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចិត្តឬទេ?›។ ពិតមែនថាអំពើខុសឆ្គងខ្លះគឺធ្ងន់ធ្ងរជាងអំពើខុសឆ្គងឯទៀត ហើយអំពើខុសឆ្គងខ្លះគឺពិបាកឲ្យយើងដែលជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះអភ័យទោសឲ្យ ប៉ុន្តែឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ បង្រៀនយើងអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងធ្វើ។ លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនអភ័យទោសឲ្យយើងបើយើងមិនអភ័យទោសឲ្យបងប្អូន នៅពេលដែលពួកគេបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ។ នេះជាអ្វីដែលយើងត្រូវគិតពិចារណាឲ្យបានដិតដល់។ ដើម្បីការពារនិងរក្សាសាមគ្គីភាពដ៏វិសេសរបស់យើង យើងត្រូវអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតដូចលោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើង។ w១៨.០១ ទំ. ១៣ វ. ១២
ថ្ងៃសុក្រ ទី៧ ខែមិថុនា
បើអ្នកណានឹងសូមអ្វីពីព្រះណា ឬពីមនុស្សណាក៏ដោយ វៀរតែសូមពីព្រះរាជាក្នុងរវាង៣០ថ្ងៃ នោះនឹងត្រូវបោះចោលទៅក្នុងរូងសិង្ហ។—ដាន. ៦:៧
ទោះជានេះអាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតរបស់គាត់ក្ដី ដានីយ៉ែលបានបន្តអធិដ្ឋាននៅកន្លែងដែលមនុស្សអាចឃើញគាត់ ដោយសារគាត់មិនចង់ឲ្យមនុស្សគិតថាគាត់បានឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរដានីយ៉ែលដោយសារការសម្រេចចិត្តដ៏ក្លាហាននេះដែលបង្ហាញអំពីភក្ដីភាពរបស់គាត់។ លោកបានធ្វើអព្ភូតហេតុ ដោយសង្គ្រោះដានីយ៉ែលពីសត្វតោ។ ជាលទ្ធផល បណ្ដាជនទូទាំងចក្រភពមេឌីនិងពើស៊ីបានឮអំពីព្រះយេហូវ៉ា! (ដាន. ៦:២៥-២៧) តើតាមរបៀបណាយើងអាចមានជំនឿដូចដានីយ៉ែល? ដើម្បីមានជំនឿមាំមួន ការអានបណ្ដាំរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ យើងក៏ត្រូវយល់អ្វីដែលយើងអានដែរ។ (ម៉ាថ. ១៣:២៣) យើងចង់ដឹងអំពីទស្សនៈនិងអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរឿងផ្សេងៗ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីអ្វីដែលយើងអាន។ ការអធិដ្ឋានជារឿយៗក៏សំខាន់ណាស់ដែរ ជាពិសេសពេលយើងមានបញ្ហា។ យើងអាចមានជំនឿថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យយើងដោយចិត្តទូលាយនូវប្រាជ្ញានិងកម្លាំងដែលយើងអធិដ្ឋានសុំពីលោក។—យ៉ា. ១:៥ w១៨.០២ ទំ. ១២-១៣ វ. ១៣-១៥
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៨ ខែមិថុនា
សូមភ្លក់មើលឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ។—ទំនុក. ៣៤:៨
ទោះជាអ្នកបានទទួលការជ្រមុជទឹក ហើយបានទៅជាអ្នកបម្រើព្រះពេលនៅវ័យក្មេងក៏ដោយ អ្នកក៏អាចទទួលគុណធម៌ពីព្រះយេហូវ៉ាពេលដែលលោកឲ្យអ្នកមានចិត្តក្លាហានដើម្បីនិយាយអំពីជំនឿរបស់អ្នកក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយឬនៅសាលា។ គឺមិនតែងតែស្រួលផ្សព្វផ្សាយដល់សិស្សរួមថ្នាក់ទេ។ ប្រហែលជាអ្នកខ្វល់អំពីប្រតិកម្មរបស់ពួកគេ។ ជាពិសេស អ្នកប្រហែលជាពិបាកពន្យល់អំពីជំនឿរបស់អ្នកនៅមុខមនុស្សមួយក្រុមធំ។ តើអ្វីអាចជួយអ្នក? សូមគិតអំពីមូលហេតុដែលអ្នកជឿជាក់ថាអ្វីដែលអ្នកជឿគឺជាសេចក្ដីពិត។ សូមប្រើជំនួយសិក្សាយ៉ាងពេញលេញដែលមាននៅក្នុងគេហទំព័រjw.org/km។ ជំនួយសិក្សាទាំងនោះអាចជួយអ្នកឲ្យគិតអំពីជំនឿរបស់អ្នក មូលហេតុដែលអ្នកមានជំនឿនោះ ហើយរបៀបដែលអ្នកអាចពន្យល់អ្នកឯទៀតអំពីជំនឿរបស់អ្នក។ ពេលអ្នកពិតជាជឿជាក់ ហើយបានរៀបចំយ៉ាងល្អ អ្នកនឹងចង់ផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះយេហូវ៉ា។—យេ. ២០:៨, ៩ w១៧.១២ ទំ. ២៤-២៥ វ. ១២, ១៤-១៥
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៩ ខែមិថុនា
ចូរបន្តប្រព្រឹត្តតាមអ្វីៗដែលអ្នកបានរៀន និងដែលបានត្រូវនាំឲ្យជឿជាក់។—២ធី. ៣:១៤
ការបង្រៀនកូនអំពីព្រឹត្ដិការណ៍និងបុគ្គលក្នុងគម្ពីរប៉ុណ្ណោះគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ សូមចាំថាធីម៉ូថេក៏«បានត្រូវនាំឲ្យជឿជាក់»ដែរ។ ឃ្លាភាសាក្រិចដែលប៉ូលបានប្រើនៅទីនេះ មានន័យថា«បានត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថាអ្វីមួយជាការពិត»។ ធីម៉ូថេបានស្គាល់បទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ‹តាំងពីគាត់ជាទារកនៅឡើយ› ពោលគឺតាំងពីគាត់នៅក្មេងខ្ចី។ ក្រោយមក គាត់បានជឿជាក់ថាលោកយេស៊ូជាមេស្ស៊ី។ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចជួយកូនៗរបស់អ្នកឲ្យមានជំនឿដូចធីម៉ូថេ ដើម្បីពួកគេក៏នឹង«ត្រូវនាំឲ្យជឿជាក់»ដែរ? ដំបូង សូមមានចិត្តអត់ធ្មត់។ ដើម្បីមានជំនឿរឹងមាំគឺត្រូវការពេល។ ម្យ៉ាងទៀត ទោះជាអ្នកមានជំនឿលើអ្វីមួយក្ដី នេះមិនមានន័យថាកូនរបស់អ្នកនឹងជឿដូចអ្នកដោយស្វ័យប្រវត្ដិនោះទេ។ កូនម្នាក់ៗត្រូវប្រើ«សមត្ថភាពរិះគិត»របស់ពួកគេ ដើម្បីមានជំនឿលើគម្ពីរ។ (រ៉ូម ១២:១) ក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ អ្នកអាចធ្វើអ្វីជាច្រើនដើម្បីជួយកូនៗឲ្យពង្រឹងជំនឿរបស់ពួកគេ ជាពិសេសពេលដែលពួកគេសួរសំណួរ។ w១៧.១២ ទំ. ១៦-១៧ វ. ៣, ៥-៦
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១០ ខែមិថុនា
ខ្ញុំដឹងថាគាត់នឹងរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយពេលដែលមនុស្សស្លាប់ត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។—យ៉ូន. ១១:២៤
ម៉ាថាដែលជាមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធរបស់លោកយេស៊ូនិងជាអ្នកកាន់តាមលោក បានកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងដោយសារឡាសាដែលជាប្អូនប្រុសរបស់នាងបានស្លាប់។ តើមានអ្វីអាចសម្រាលទុក្ខនាងឬទេ? ពិតជាមាន។ លោកយេស៊ូបានសន្យានឹងនាងថា៖ «ប្អូនប្រុសរបស់នាងនឹងរស់ឡើងវិញ»។ (យ៉ូន. ១១:២០-២៣) ម៉ាថាជឿជាក់ថានឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅពេលអនាគត។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានធ្វើអព្ភូតហេតុមួយ។ លោកបានប្រោសឡាសាឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃនោះតែម្ដង។ យើងមិនមានហេតុរំពឹងថាលោកយេស៊ូ ឬបិតារបស់លោកនឹងប្រោសមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងដែលបានស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនៅឥឡូវនេះទេ។ ប៉ុន្តែដូចម៉ាថា តើអ្នកជឿជាក់ថានឹងមានការប្រោសបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគតឬទេ? ប្រហែលជាអ្នកបានបាត់បង់ឪពុកឬម្ដាយ ប្ដីឬប្រពន្ធ តាឬយាយ ឬកូនជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក។ អ្នករំភើបចិត្តជាខ្លាំងពេលគិតអំពីពេលដែលអ្នកអាចឱប និយាយ និងសើចសប្បាយជាមួយនឹងបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់នោះ។ គួរឲ្យសប្បាយចិត្តណាស់ ដូចម៉ាថាយើងមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យនិយាយថា ‹ខ្ញុំដឹងថាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំនឹងរស់ឡើងវិញ ពេលដែលមនុស្សស្លាប់ត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ›។ ប៉ុន្តែ គឺជាការល្អឲ្យគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ៗគិតអំពីមូលហេតុដែលយើងមានទំនុកចិត្តនេះ។ w១៧.១២ ទំ. ៣-៤ វ. ១-២
ថ្ងៃអង្គារ ទី១១ ខែមិថុនា
ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ទូលបង្គំមានសេចក្ដីអំណរ នឹងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ អើ ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ក៏នៅក្នុងចិត្តទូលបង្គំ។—ទំនុក. ៤០:៨
លោកយេស៊ូស្រឡាញ់ច្បាប់ម៉ូសេ។ នេះមិនធ្វើឲ្យយើងភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដោយសារច្បាប់នោះមកពីព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់លោក និងជាបុគ្គលដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់លោកយេស៊ូ។ ពាក្យដែលមានក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះបានប្រកាសទុកជាមុនអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលលោកយេស៊ូមានចំពោះច្បាប់ព្រះ។ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញដោយពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់លោកថា ច្បាប់របស់ព្រះគឺល្អឥតខ្ចោះ មានប្រយោជន៍។ លោកក៏បានបង្ហាញថាអ្វីៗដែលចែងក្នុងច្បាប់នោះនឹងកើតឡើងជាមិនខាន។ (ម៉ាថ. ៥:១៧-១៩) លោកយេស៊ូច្បាស់ជាឈឺចិត្តពេលដែលលោកឃើញពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីយកច្បាប់របស់បិតាលោកមកអនុវត្ត តាមរបៀបមិនត្រឹមត្រូវ។ ការធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យមនុស្សគិតថាច្បាប់នោះគឺមិនសមហេតុផល។ លោកបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាឲ្យមួយភាគដប់នៃជីអង្កាម ឌីល និងខាមិន»។ នេះមានន័យថាពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ធ្វើតាមចំណុចតូចបំផុតក្នុងច្បាប់។ បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីនេះជាបញ្ហា? លោកយេស៊ូបានពន្យល់ថា៖ «ប៉ុន្តែ[ពួកអ្នក]មិនអើពើចំពោះគោលការណ៍ដែលសំខាន់ជាងក្នុងច្បាប់ គឺយុត្ដិធម៌ សេចក្ដីមេត្ដាករុណា និងសេចក្ដីស្មោះត្រង់»។ (ម៉ាថ. ២៣:២៣) ពួកផារិស៊ីមិនបានយល់អត្ថន័យនៃច្បាប់ព្រះទេ ហើយបានគិតថាពួកគេប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានយល់អំពីគំនិតនិងខ្លឹមសារនៃច្បាប់នោះ ហើយយល់អ្វីដែលបញ្ញត្ដិនីមួយៗបង្រៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ w១៧.១១ ទំ. ១៥-១៦ វ. ១-២
ថ្ងៃពុធ ទី១២ ខែមិថុនា
នេះជាបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ គឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានបរិសុទ្ធ ឲ្យជៀសចេញពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។—១ថែ. ៤:៣
មនុស្សខ្លះប្រហែលជាសួរថា «ហេតុអ្វីត្រូវតឹងរ៉ឹងម្ល៉េះ? គ្រាន់តែធ្វើឲ្យជីវិតសប្បាយទៅបានហើយ»។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាំរបស់ព្រះហាមមិនឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ (១ថែ. ៤:៤-៨) ព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិដាក់ច្បាប់សម្រាប់យើងដោយសារលោកបានបង្កើតយើង។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថាមានតែបុរសនិងស្ត្រីដែលបានរៀបការជាមួយគ្នាប៉ុណ្ណោះដែលអាចរួមដំណេកជាមួយគ្នាបាន។ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ច្បាប់ឲ្យយើងដោយសារលោកស្រឡាញ់យើង។ លោកដឹងថាបើយើងធ្វើតាមច្បាប់ទាំងនោះ យើងនឹងមានជីវិតល្អប្រសើរជាង។ ក្រុមគ្រួសារដែលធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះនឹងមានសេចក្ដីសុខ មានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងចំពោះគ្នា ហើយកាន់តែចេះគោរពគ្នា។ ប៉ុន្តែព្រះនឹងដាក់ទោសចំពោះអ្នកដែលស្គាល់ច្បាប់របស់លោក តែមិនធ្វើតាម។ (ហេ. ១៣:៤) គម្ពីរបង្រៀនយើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះអ្វីដែលយើងមើល។ (ម៉ាថ. ៥:២៨, ២៩) ដូច្នេះ យើងត្រូវជៀសវាងពីការមើលរូបអាសអាភាសនិងការស្ដាប់បទចម្រៀងអំពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌។—អេភ. ៥:៣-៥ w១៧.១១ ទំ. ២៣-២៤ វ. ៩-១០
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៣ ខែមិថុនា
ការដែលច្រៀងសរសើរដល់ព្រះនៃយើងខ្ញុំ នោះជាការសំណំហើយ។—ទំនុក. ១៤៧:១
តាំងពីសម័យបុរាណ អ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាបានលេងភ្លេងដើម្បីសរសើរលោក។ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ពេលដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅស្មោះត្រង់នឹងព្រះយេហូវ៉ា ការច្រៀងគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ពួកគេ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលដាវីឌបានរៀបចំសម្រាប់ការសាងសង់វិហារ គាត់បានចាត់ពួកលេវី៤.០០០នាក់ឲ្យប្រគុំភ្លេងនិងច្រៀងសរសើរព្រះយេហូវ៉ា។ ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងនោះមាន«អ្នកដែលប្រសប់»ចំនួន២៨៨នាក់ ដែល«បានហាត់ច្រៀងថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា»។ (១រប. ២៣:៥; ២៥:៧) បទភ្លេងនិងការច្រៀងក៏ជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃពិធីសម្ពោធវិហារដែរ។ គម្ពីរចែងថា៖ «នៅខណៈនោះ កាលពួកផ្លុំត្រែនឹងពួកចំរៀងគេប្រគំភ្លេងព្រមគ្នាឮសំឡេងតែ១ដើម្បីលើកសរសើរ ហើយអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា គឺកាលគេឡើងសំឡេងដោយផ្លុំត្រែ វាយឈឹង ហើយលេងប្រដាប់ភ្លេងទាំងប៉ុន្មាន ព្រមទាំងលើកសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា . . . សិរីល្អនៃព្រះយេហូវ៉ានៅពេញក្នុងព្រះវិហារនៃព្រះ»។ នោះច្បាស់ជាបានពង្រឹងជំនឿរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមែន!—២រប. ៥:១៣, ១៤; ៧:៦ w១៧.១១ ទំ. ៤ វ. ៤-៥
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៤ ខែមិថុនា
កុំគិតស្មានថាខ្ញុំបានមក ដើម្បីនាំយកសន្ដិភាពមកឯផែនដីឡើយ។ ខ្ញុំបានមកដើម្បីនាំឲ្យមានទំនាស់ មិនមែនដើម្បីនាំឲ្យមានសន្ដិភាពទេ។—ម៉ាថ. ១០:៣៤
លោកយេស៊ូបានដឹងថាមិនមែនមនុស្សទាំងអស់នឹងទទួលយកសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកទេ។ លោកក៏ដឹងដែរថាអ្នកកាន់តាមលោកនឹងត្រូវការចិត្តក្លាហាន ដោយសារមនុស្សខ្លះនឹងប្រឆាំងពួកគេ។ គោលបំណងរបស់លោកយេស៊ូគឺដើម្បីបង្រៀនសេចក្ដីពិតអំពីព្រះដល់មនុស្ស មិនមែនដើម្បីធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារគេបែកបាក់គ្នានោះទេ។ (យ៉ូន. ១៨:៣៧) ប៉ុន្តែ អ្នកកាន់តាមលោកត្រូវដឹងថា នឹងមិនតែងតែស្រួលឲ្យពួកគេធ្វើជាអ្នកកាន់តាមលោកទេ ជាពិសេសបើមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធឬសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេមិនទទួលយកសេចក្ដីពិត។ ដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីលោកយេស៊ូ អ្នកកាន់តាមលោកបានស៊ូទ្រាំពេលដែលក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេបានសើចចំអកឲ្យពួកគេ ឬថែមទាំងកាត់កាល់ពួកគេទៀតផង។ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានទទួលច្រើនជាងអ្វីដែលពួកគេបានបាត់បង់ឆ្ងាយណាស់។ (ម៉ាក. ១០:២៩, ៣០) យើងនៅតែស្រឡាញ់សាច់ញាតិរបស់យើង ទោះជាពួកគេប្រឆាំងយើងដោយសារយើងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាក្ដី។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវចាំថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះនិងគ្រិស្តត្រូវខ្លាំងជាងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះអ្នកឯទៀត។ (ម៉ាថ. ១០:៣៧) យើងក៏ត្រូវដឹងថាសាថានអាចប្រើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះក្រុមគ្រួសារដើម្បីធ្វើឲ្យយើងលែងមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ w១៧.១០ ទំ. ១០ វ. ៣-៦
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៥ ខែមិថុនា
ទេវតា . . . សង្កត់[អំពើអាក្រក់]ចុះទៅក្នុងរង្វាល់ព្រមទាំងដាក់ដុំសំណនោះ គ្របនៅមាត់រង្វាល់ផង។—សាក. ៥:៨
អ្វីដែលព្រះបានបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិតនេះ នាំឲ្យយើងមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យមានអំពើអាក្រក់ណាក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់លោកឡើយ។ បើព្រះយេហូវ៉ាឃើញអំពើអាក្រក់ណាមួយ លោកនឹងចាត់វិធានការភ្លាមៗដើម្បីដកអំពើអាក្រក់នោះចេញ។ (១កូ. ៥:១៣) យើងអាចឃើញចំណុចនេះ ពេលដែលទេវតានោះបានយកគម្របដ៏ធ្ងន់មកបិទកញ្ឆេភ្លាមៗ។ ដូច្នេះ អ្វីនេះដែលសាការីបានឃើញក្នុងគំនិតបានធានាឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលរស់នៅសម័យសាការីដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យការគោរពប្រណិប័តន៍លោកស្អាតស្អំជានិច្ច។ អ្វីដែលសាការីបានឃើញក្នុងគំនិតក៏បានរំលឹកជនជាតិយូដាថា ពួកគេក៏មានភារកិច្ចធ្វើឲ្យការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ពួកគេបរិសុទ្ធជានិច្ច។ អំពើអាក្រក់មិនត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យមានក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះទេ។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានទាញនាំយើងឲ្យចូលក្នុងអង្គការដ៏ស្អាតស្អំរបស់លោក ដែលជាកន្លែងដែលយើងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការការពារពីលោក។ យើងម្នាក់ៗមានភារកិច្ចជួយរក្សាភាពស្អាតស្អំក្នុងអង្គការនេះ។ អំពើអាក្រក់មិនត្រូវមានក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ w១៧.១០ ទំ. ១៩ វ. ១៤-១៥; ទំ. ២០ វ. ១៧-១៨
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៦ ខែមិថុនា
ទូលបង្គំ . . . ស្រឡាញ់ដល់ក្រិត្យវិន័យទ្រង់។—ទំនុក. ១១៩:១៦៣
សៀវភៅ៣៩ក្បាលដំបូងក្នុងគម្ពីរ បានត្រូវសរសេរដោយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឬជនជាតិយូដា។ នៅដំបូង «ប្រសាសន៍ដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ព្រះបានត្រូវផ្ញើទុក»នឹងពួកគេ។ (រ៉ូម ៣:១, ២) ពួកគេបានសរសេរសៀវភៅទាំងនោះនៅដើមដំបូងជាភាសាហេប្រឺ ឬជាភាសាអារ៉ាម។ ប៉ុន្តែនៅសតវត្សរ៍ទី៣ មុនគ.ស. ជនជាតិយូដាជាច្រើនលែងយល់ភាសាហេប្រឺទៀត។ ហេតុអ្វី? ពេលអាឡិចសេនដឺដ៏ខ្លាំងក្លាបានច្បាំងឈ្នះកន្លែងជាច្រើនក្នុងពិភពលោក នោះចក្រភពក្រិចកាន់តែធំឡើងៗ។ ជាលទ្ធផល នៅតំបន់ដែលនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ចក្រភពក្រិច ភាសាក្រិចបានទៅជាភាសាដែលគេនិយាយជាទូទៅ ហើយមនុស្សជាច្រើនបានចាប់ផ្ដើមនិយាយភាសាក្រិចជាជាងភាសាកំណើតរបស់ពួកគេ។ (ដាន. ៨:៥-៧, ២០, ២១) នេះក៏បានកើតឡើងចំពោះជនជាតិយូដាជាច្រើនផងដែរ ដូច្នេះពួកគេពិបាកយល់គម្ពីរជាភាសាហេប្រឺ។ តើបញ្ហានេះអាចដោះស្រាយតាមរបៀបណា? គម្ពីរភាសាហេប្រឺបានត្រូវបកប្រែជាភាសាក្រិច។ សេចក្ដីបកប្រែនេះបានត្រូវគេស្គាល់ថាជាសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរសេបធួជីនភាសាក្រិច។ ប្រហែលជានេះគឺជាសេចក្ដីបកប្រែដំបូងដែលបានត្រូវសរសេរពីបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺទាំងមូល។ w១៧.០៩ ទំ. ១៧-១៨ វ. ៧-៩
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៧ ខែមិថុនា
ខ្ញុំប្រាកដជាមិនចាកចេញពីអ្នកឡើយ ក៏ប្រាកដជាមិនបោះបង់ចោលអ្នកដែរ។—ហេ. ១៣:៥
ប្រហែលជាចៅហ្វាយរបស់អ្នក សុំអ្នកជារឿយៗឲ្យធ្វើការថែមម៉ោងនៅចំថ្ងៃដែលអ្នកចូលរួមកិច្ចបម្រើផ្សាយ កិច្ចប្រជុំ ឬការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ។ អ្នកត្រូវមានចិត្តក្លាហានដើម្បីបដិសេធចៅហ្វាយរបស់អ្នក ហើយដើម្បីទុកគំរូល្អឲ្យកូន។ យើងក៏ត្រូវមានចិត្តក្លាហានដើម្បីជួយកូនយើងឲ្យកំណត់និងសម្រេចគោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះដែរ។ ឪពុកម្ដាយខ្លះប្រហែលជាស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការលើកទឹកចិត្តកូនឲ្យធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល បម្រើនៅកន្លែងដែលមានសេចក្ដីត្រូវការច្រើនជាង បម្រើនៅបេតអែល ឬជួយកិច្ចការសាងសង់សាលប្រជុំនិងសាលសន្និបាត។ ប្រហែលជាពួកគេបារម្ភថាកូនៗមិនអាចថែទាំពួកគេពេលពួកគេមានវ័យចាស់។ ប៉ុន្តែ ឪពុកម្ដាយដែលឈ្លាសវៃ បង្ហាញចិត្តក្លាហាននិងមានជំនឿថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើតាមពាក្យសន្យារបស់លោក។ (ទំនុក. ៣៧:២៥) ឪពុកម្ដាយដែលបង្ហាញចិត្តក្លាហាននិងដែលពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ា ជួយកូនរបស់ពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។—១សាំ. ១:២៧, ២៨; ២ធី. ៣:១៤, ១៥ w១៧.០៩ ទំ. ៣០-៣១ វ. ១៤-១៥
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៨ ខែមិថុនា
ផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះគឺ . . . ការចេះទប់ចិត្ត។—កាឡ. ៥:២២, ២៣
តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចជួយកូនៗរបស់អ្នកឲ្យចេះទប់ចិត្ត? ឪពុកម្ដាយដឹងថាកូនៗមិនមានគុណសម្បត្ដិនេះតាំងពីកំណើតនោះទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេត្រូវបង្រៀនកូនៗអំពីគុណសម្បត្ដិផ្សេងៗតាមគំរូរបស់ពួកគេផ្ទាល់។ (អេភ. ៦:៤) បើអ្នកឃើញថាកូនៗរបស់អ្នកមិនចេះទប់ចិត្ត សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំទុកគំរូល្អឲ្យកូនៗឬទេ?›។ អ្នកអាចទុកគំរូល្អដោយចូលរួមជាទៀងទាត់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ទៅកិច្ចប្រជុំ និងក្នុងការដឹកនាំការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ។ ម្យ៉ាងទៀត នៅពេលដែលចាំបាច់ កុំខ្លាចបដិសេធសំណូមពររបស់កូនៗឡើយ! ព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់កម្រិតឲ្យអាដាមនិងអេវ៉ា។ កម្រិតទាំងនោះអាចជួយពួកគេរៀនឲ្យចេះគោរពសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលឪពុកម្ដាយប្រៀនប្រដៅកូនៗនិងទុកគំរូល្អឲ្យពួកគេ នេះអាចបង្រៀនកូនឲ្យចេះទប់ចិត្ត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអំណាចរបស់ព្រះនិងការគោរពចំពោះខ្នាតតម្រារបស់លោកគឺជាអ្វីដែលមានតម្លៃដែលអ្នកអាចជួយកូនៗរបស់អ្នកឲ្យមាន។—សុភ. ១:៥, ៧, ៨ w១៧.០៩ ទំ. ៨ វ. ១៧
ថ្ងៃពុធ ទី១៩ ខែមិថុនា
កុំឲ្យរូបកាយមានការបែកបាក់គ្នា តែដើម្បីឲ្យអវយវៈនីមួយៗយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។—១កូ. ១២:២៥
រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមានទុក្ខលំបាករហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃពិភពលោករបស់សាថាន។ ការគ្មានការងារធ្វើ ជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ ការបៀតបៀន មហន្តរាយធម្មជាតិ ការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្ដិដោយសារបទឧក្រិដ្ឋ ឬទុក្ខលំបាកផ្សេងទៀតអាចមានឥទ្ធិពលលើយើងទាំងអស់គ្នា។ ដើម្បីជួយគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងអំឡុងពេលមានទុក្ខលំបាក យើងត្រូវមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាពិតប្រាកដ។ សេចក្ដីអាណិតមេត្ដានឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀតដោយសប្បុរស។ (អេភ. ៤:៣២) គុណសម្បត្ដិទាំងនេះជាផ្នែកនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី ហើយនឹងជួយយើងឲ្យយកតម្រាប់ព្រះនិងសម្រាលទុក្ខអ្នកឯទៀត។ (២កូ. ១:៣, ៤) តើតាមរបៀបណាយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសកាន់តែខ្លាំងចំពោះពួកអ្នកដែលនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងដែលបានរើពីប្រទេសផ្សេងឬដែលជាអ្នកក្រ? យើងចង់ទទួលស្វាគមន៍ពួកគេ ធ្វើជាមិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេ ហើយជួយពួកគេឲ្យដឹងថាយើងត្រូវការពួកគេក្នុងក្រុមជំនុំ។ (១កូ. ១២:២២) ម្យ៉ាងទៀត សាក្សីជាច្រើននាក់មានចិត្តអាណិតមេត្ដាចំពោះជនអន្ដោប្រវេសន៍ ហើយព្យាយាមរៀនភាសារបស់ពួកគេ។ (១កូ. ៩:២៣) ការខំប្រឹងរបស់សាក្សីទាំងនោះបាននាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អ។ w១៧.០៨ ទំ. ២៣ វ. ៧-៩
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២០ ខែមិថុនា
ព្រះយេហូវ៉ាជាចំណែកនៃខ្ញុំ ហេតុនោះខ្ញុំនឹងសង្ឃឹមដល់ទ្រង់។—បរិ. ៣:២៤
ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាចង់ឲ្យយើងមានចិត្តអត់ធ្មត់ ពោលគឺសុខចិត្តរង់ចាំ។ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះ? យើងត្រូវអធិដ្ឋានសុំសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ សូមចាំថា ចិត្តអត់ធ្មត់គឺជាផ្នែកមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ (អេភ. ៣:១៦; ៦:១៨; ១ថែ. ៥:១៧-១៩) ដូច្នេះ ចូរអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យស៊ូទ្រាំដោយចិត្តអត់ធ្មត់! សូមចាំដែរអំពីអ្វីដែលបានជួយអាប្រាហាំ យ៉ូសែប និងដាវីឌឲ្យរង់ចាំដោយចិត្តអត់ធ្មត់ឲ្យសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេច គឺជំនឿនិងទំនុកចិត្តរបស់ពួកគាត់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគាត់មិនបានគិតតែអំពីខ្លួនឯងនិងអំពីអ្វីដែលពួកគាត់ចង់ធ្វើប៉ុណ្ណោះទេ។ ពេលយើងគិតអំពីលទ្ធផលដ៏ល្អដែលពួកគាត់បានទទួល យើងក៏នឹងទទួលការលើកទឹកចិត្តឲ្យរង់ចាំដោយចិត្តអត់ធ្មត់ដែរ។ ដូច្នេះ ទោះជាយើងប្រហែលជារងទុក្ខលំបាកក្ដី យើងតាំងចិត្ត«សង្ឃឹម»ឬរង់ចាំដោយចិត្តអត់ធ្មត់។ ជួនកាល យើងប្រហែលជាសួរថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់[យេហូវ៉ា]អើយ តើដល់យូរប៉ុន្មានទៅ?»។ (អេ. ៦:១១) ប៉ុន្តែ ដោយមានជំនួយពីសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ យើងអាចយកតម្រាប់យេរេមាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ពេលគាត់និយាយពាក្យដែលមានក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ w១៧.០៨ ទំ. ៨ វ. ១៨-២០
ថ្ងៃសុក្រ ទី២១ ខែមិថុនា
ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ទូលបង្គំមានសេចក្ដីអំណរ នឹងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់។—ទំនុក. ៤០:៨
ពេលលោកយេស៊ូនៅក្មេង លោកច្បាស់ជាបានលេងសប្បាយដូចក្មេងៗឯទៀត។ ដូចបណ្ដាំរបស់ព្រះចែងថា មាន«ពេលសើច»និង«ពេលសំរាប់លោតកញ្ឆេង»។ (សាស្ដ. ៣:៤) លោកយេស៊ូក៏បានចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាដោយសិក្សាបទគម្ពីរ។ ពេលលោកមានអាយុ១២ឆ្នាំ ពួកគ្រូនៅវិហារបាន‹នឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តដោយសារការយល់ដឹងនិងចម្លើយរបស់លោក›។ (លូក. ២:៤២, ៤៦, ៤៧) ពេលលោកយេស៊ូជាមនុស្សពេញវ័យ ការធ្វើអ្វីដែលព្រះបានសុំលោកឲ្យធ្វើបាននាំឲ្យលោកសប្បាយរីករាយ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះចង់ឲ្យលោក«ប្រកាសដំណឹងល្អដល់អ្នកក្រីក្រ»និង«ប្រាប់អ្នកដែលងងឹតភ្នែកអំពីការមើលឃើញឡើងវិញ»។ (លូក. ៤:១៨) លោកយេស៊ូចូលចិត្តបង្រៀនមនុស្សអំពីបិតារបស់លោក។ (លូក. ១០:២១) នៅពេលមួយ ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានសន្ទនាជាមួយនឹងស្ត្រីម្នាក់អំពីការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត លោកបានមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «អាហាររបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោកដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក ព្រមទាំងបង្ហើយកិច្ចការដែលលោកបានផ្ដល់ឲ្យ»។ (យ៉ូន. ៤:៣១-៣៤) ដោយសារលោកយេស៊ូបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងចំពោះអ្នកឯទៀត នេះនាំឲ្យលោកសប្បាយចិត្ត។ បើអ្នកធ្វើដូច្នេះ អ្នកក៏នឹងសប្បាយរីករាយដែរ។ w១៧.០៧ ទំ. ២២ វ. ៤-៥
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២២ ខែមិថុនា
សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ . . . នឹងការពារចិត្តនិងសមត្ថភាពរិះគិតរបស់អ្នករាល់គ្នា តាមរយៈគ្រិស្តយេស៊ូ។—ភី. ៤:៧
ពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានបង្ហាញគុណសម្បត្ដិដូចបិតារបស់លោកយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះតាមរយៈពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់លោក។ (យ៉ូន. ៥:១៩) ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់លោកយេស៊ូឲ្យមកផែនដីដើម្បីសម្រាលទុក្ខ«មនុស្សដែលមានចិត្តសង្រេង»និង«អស់អ្នកណាដែលសោយសោក»។ (អេ. ៦១:១, ២; លូក. ៤:១៧-២១) មនុស្សបានដឹងថាលោកយេស៊ូយល់អំពីទុក្ខវេទនារបស់ពួកគេនិងពិតជាចង់ជួយពួកគេ។ (ហេ. ២:១៧) គម្ពីរបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាលោកយេស៊ូមិនបានប្រែប្រួលទេ។ គម្ពីរចែងថា៖ «លោកយេស៊ូគ្រិស្តគឺនៅដដែល ម្សិលមិញ ថ្ងៃនេះ និងជារៀងរហូតតទៅ»។ (ហេ. ១៣:៨) លោកបានត្រូវហៅថា«មេដឹកនាំដែលផ្ដល់ជីវិត»ដោយសារលោកបើកឱកាសឲ្យយើងរស់ជារៀងរហូត។ លោកយេស៊ូក៏ធ្លាប់កើតទុក្ខ ដូច្នេះលោក«ក៏អាចចូលមកជួយពួកអ្នកដែលកំពុងទទួលការល្បងលដែរ»។ (សកម្ម. ៣:១៥; ហេ. ២:១០, ១៨) លោកយេស៊ូនៅតែក្ដួលអាណិតពេលដែលលោកឃើញអ្នកឯទៀតរងការឈឺចាប់។ លោកយល់អំពីទុក្ខសោករបស់ពួកគេ ហើយលោកអាចផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខដល់ពួកគេ‹នៅពេលដែលពួកគេត្រូវការជំនួយ›។—ហេ. ៤:១៥, ១៦ w១៧.០៧ ទំ. ១០-១១ វ. ៦-៧, ១០
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៣ ខែមិថុនា
ទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់អ្នកនៅកន្លែងណា ចិត្តរបស់អ្នកក៏នៅកន្លែងនោះដែរ។—លូក. ១២:៣៤
ការឲ្យតម្លៃទៅលើទ្រព្យវិសេសដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ាគឺសំខាន់ណាស់ចំពោះយើង។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ចថាយើងមិនអនុញ្ញាតឲ្យសាថាននិងពិភពលោករបស់វាធ្វើឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រព្យវិសេសទាំងនោះរសាយទៅឡើយ។ បើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្ន អ្វីៗដូចជាឱកាសការងារដែលមានប្រាក់ខែច្រើន ការចង់អួតសម្ញែងអំពីទ្រព្យសម្បត្ដិ ឬការចង់ក្លាយជាអ្នកមានអាចបង្វែរអារម្មណ៍របស់យើង។ សាវ័កយ៉ូហានរំលឹកយើងថាមិនយូរទៀតពិភពលោកនេះនិងអ្វីៗទាំងអស់ដែលពិភពលោកនេះផ្ដល់ឲ្យនឹងសាបសូន្យទៅ។ (១យ៉ូន. ២:១៥-១៧) នេះជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវបន្តមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះទ្រព្យវិសេសរបស់យើងដែលមកពីព្រះ ហើយការពារទ្រព្យវិសេសទាំងនោះ។ ចូរសុខចិត្តលះចោលអ្វីណាក៏ដោយដែលអាចធ្វើឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះរាជាណាចក្រព្រះរសាយទៅ។ ចូរតាំងចិត្តផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែង ហើយកុំឲ្យបាត់បង់សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ចូរបន្តស្វែងរកសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ។ កាលដែលអ្នកធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងមានកាន់តែច្រើននូវ‹ទ្រព្យនៅស្ថានសួគ៌ ជាកន្លែងដែលចោរមិនអាចទៅជិត ហើយសត្វល្អិតមិនស៊ីបំផ្លាញទេ›។—លូក. ១២:៣៣ w១៧.០៦ ទំ. ១៤ វ. ១៩-២០
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៤ ខែមិថុនា
មួយថ្ងៃនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះអង្គប្រសើរជាងមួយពាន់ថ្ងៃនៅកន្លែងផ្សេងទៀត!—ទំន. ៨៤:១១, «ខ.ស.» [ទំនុក. ៨៤:១០]
ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺមិនមែនដោយគ្មានមេត្ដាឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកអ្នកដែលស្ដាប់បង្គាប់លោកមានសេរីភាពនិងអំណរ។ (២កូ. ៣:១៧) ដាវីឌបាននិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឯសេចក្ដីរុងរឿង ហើយសិរីលំអនោះនៅចំពោះទ្រង់ ឥទ្ធានុភាពនឹងសេចក្ដីអំណរក៏នៅទីកន្លែងរបស់ទ្រង់»។ (១រប. ១៦:៧, ២៧) អ្នកតែងទំនុកតម្កើងម្នាក់ឈ្មោះអេថានបានសរសេរអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «មានពរហើយ សាសន៍ណាដែលស្គាល់សំឡេងរីករាយនោះ។ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ គេដើរនៅក្នុងពន្លឺនៃព្រះភក្ដ្រទ្រង់។ គេមានចិត្តរីករាយដោយព្រះនាមទ្រង់ជាដរាបរាល់ថ្ងៃ ហើយគេបានដំកើងឡើងដោយសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់»។ (ទំនុក. ៨៩:១៥, ១៦) កាលដែលយើងរំពឹងគិតកាន់តែច្រើនទៅលើគុណធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងកាន់តែជឿជាក់ថាការគ្រប់គ្រងរបស់លោកគឺល្អបំផុត។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតយើង ដូច្នេះលោកដឹងច្បាស់អំពីអ្វីដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងសប្បាយ។ អ្វីដែលលោកឲ្យយើងគឺច្រើនជាងអ្វីដែលយើងត្រូវការ។ អ្វីណាក៏ដោយដែលព្រះយេហូវ៉ាសុំឲ្យយើងធ្វើគឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង។ ទោះជាយើងត្រូវធ្វើការលះបង់ខ្លះក៏ដោយ បើយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា យើងនឹងសប្បាយរីករាយជានិច្ច។—អេ. ៤៨:១៧ w១៧.០៦ ទំ. ២៣-២៤ វ. ១០-១១
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៥ ខែមិថុនា
សេចក្ដីសង្ឃឹមដែលចេះតែបន្ថយទៅ នោះនាំឲ្យរអាចិត្ត។—សុភ. ១៣:១២
សូមពិចារណាអំពីគំរូរបស់បងស្រីម្នាក់ដែលរស់នៅប្រទេសអង់គ្លេស។ គាត់ចង់មានកូនតាំងពីគាត់នៅក្មេង។ ពេលគាត់ដឹងថាគាត់មិនអាចមានកូនបាន គាត់ឈឺចិត្តជាខ្លាំង។ ក្រោយមក គាត់និងប្ដីរបស់គាត់បានសម្រេចចិត្តយកកូនអ្នកឯទៀតមកចិញ្ចឹម។ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែឈឺចិត្តអស់មួយរយៈពេល។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំបានដឹងថាការយកកូនអ្នកឯទៀតមកចិញ្ចឹមច្បាស់ជាមិនដូចគ្នានឹងការបង្កើតកូនរបស់ខ្លួនទេ»។ គម្ពីរចែងថា៖ «ការបង្កើតកូននឹងរក្សាការពារ»ស្ត្រី។ (១ធី. ២:១៥) ប៉ុន្តែ នេះមិនមានន័យថាគាត់នឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដោយសារគាត់មានកូនឡើយ។ ដូច្នេះ តើខគម្ពីរនេះចង់មានន័យយ៉ាងណា? តាមធម្មតា ម្ដាយជាប់រវល់ក្នុងការមើលថែកូននិងផ្ទះសម្បែងរបស់គាត់ ហើយនេះអាចជួយគាត់ឲ្យជៀសវាងពីអ្វីមួយចំនួនដូចជា ការនិយាយដើមអ្នកឯទៀត ឬការជ្រៀតជ្រែកក្នុងរឿងដែលមិនទាក់ទងនឹងគាត់។—១ធី. ៥:១៣ w១៧.០៦ ទំ. ៤-៥ វ. ៦-៨
ថ្ងៃពុធ ទី២៦ ខែមិថុនា
តើលោកបានបន្ថែមអ្វីដល់[ព្រះ] ឬទ្រង់ទទួលអ្វីពីដៃលោក?—យ៉ូប ៣៥:៧
តើអេលីហ៊ូវកំពុងនិយាយថាការខំព្យាយាមរបស់យើងដើម្បីបម្រើព្រះគឺឥតប្រយោជន៍ឬទេ? មិនមែនទេ។ អេលីហ៊ូវចង់និយាយថាព្រះយេហូវ៉ាមិនត្រូវការឲ្យយើងគោរពប្រណិប័តន៍លោកទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនត្រូវការអ្វីទេ ហើយមិនខ្វះអ្វីសោះឡើយ។ គ្មានអ្វីទាល់តែសោះដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីឲ្យលោកស្តុកស្តម្ភជាង ឬខ្លាំងក្លាជាងឡើយ។ តាមពិត គុណសម្បត្ដិឬសមត្ថភាពណាក៏ដោយដែលយើងមានគឺមកពីព្រះ ហើយលោកកត់សម្គាល់របៀបដែលយើងប្រើគុណសម្បត្ដិឬសមត្ថភាពនោះ។ ពេលដែលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះចំពោះពួកអ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា លោកចាត់ទុកថាអ្វីដែលយើងបានធ្វើនោះ គឺដូចដែលយើងបានធ្វើចំពោះលោកផ្ទាល់។ សុភាសិត ១៩:១៧ចែងថា៖ «អ្នកណាដែលមានចិត្តអាណិតចែកដល់ពួកទាល់ក្រ នោះឈ្មោះថាថ្វាយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ចី ទ្រង់នឹងតបស្នងសងគុណអ្នកនោះវិញ»។ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាកត់សម្គាល់រាល់ដង ពេលដែលយើងបង្ហាញចិត្តមេត្ដាករុណាចំពោះអ្នកឯទៀត។ ម្យ៉ាងទៀត ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្កើតសកលលោកក៏ដោយ លោកមិនត្រឹមតែកត់សម្គាល់អ្វីដែលយើងបានធ្វើប៉ុណ្ណោះទេ លោកថែមទាំងចាត់ទុកថាទង្វើនោះជាអ្វីដែលលោកបានខ្ចីពីយើង ហើយលោកនឹងសងយើងវិញដោយឲ្យពរដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន។ លោកយេស៊ូដែលជាបុត្ររបស់ព្រះបានបញ្ជាក់អំពីចំណុចនេះដែរ។—លូក. ១៤:១៣, ១៤ w១៧.០៤ ទំ. ២៨ វ. ៣-៤
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៧ ខែមិថុនា
អ្នកនោះត្រេកអរតែនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ ក៏រំពឹងគិតក្នុងក្រិត្យវិន័យទ្រង់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដែរ។—ទំនុក. ១:២
តើអ្វីទៀតនឹងជួយយើងឲ្យកាន់តែស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ? យើងត្រូវចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំជាទៀងទាត់ដោយសារនៅទីនោះយើងទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនពីព្រះយេហូវ៉ា។ ការសិក្សាគម្ពីរដោយប្រើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមជារៀងរាល់សប្ដាហ៍គឺជាវិធីដ៏សំខាន់មួយដែលយើងទទួលការបង្ហាត់បង្រៀន។ បើយើងចង់ទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីកិច្ចប្រជុំនោះ យើងត្រូវរៀបចំទុកជាមុន។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចបើកមើលបទគម្ពីរនីមួយៗដែលមិនបានត្រូវដកស្រង់។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងងាយស្រួលអានឬថតចម្លងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមតាមប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិកដោយសារទស្សនាវដ្ដីនេះមានជាច្រើនភាសាតាមគេហទំព័រjw.org និងតាមកម្មវិធី JWបណ្ណាល័យ។ ឯកសារអេឡិចត្រូនិកខ្លះបានត្រូវរៀបចំឲ្យយើងអាចឃើញភ្លាមៗនូវបទគម្ពីរដែលមិនបានត្រូវដកស្រង់។ ទោះជាយើងប្រើវិធីណាក៏ដោយដើម្បីសិក្សាអត្ថបទនីមួយៗ ពេលយើងអានបទគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់ ហើយគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីបទគម្ពីរទាំងនោះ នោះយើងនឹងកាន់តែស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ។ w១៧.០៥ ទំ. ១៨-១៩ វ. ១៤
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៨ ខែមិថុនា
ព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យយើងម្នាក់ៗតាមការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។—រ៉ូម ១៤:១២
ក្រោយទទួលការជ្រមុជទឹក យើងចង់ប្រើជីវិតរបស់យើងដើម្បីបម្រើព្រះ ហើយខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក។ ពេលយើងបានស្បថនឹងព្រះយេហូវ៉ាថាយើងនឹងបម្រើលោក យើងមិនអាចលេបពាក្យសម្បថនោះវិញបានទេ។ បុគ្គលម្នាក់ដែលធុញក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឬរបៀបរស់នៅជាគ្រិស្តសាសនិក មិនអាចនិយាយក្រោយមកថាគាត់មិនដែលប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ ហើយថាការជ្រមុជទឹករបស់គាត់មិនយកជាការទេ។ បើបុគ្គលដែលបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ គាត់ត្រូវទទួលខុសត្រូវនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងក្រុមជំនុំ។ យើងមិនចង់ធ្វើដូចពួកអ្នកដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ ពេលលោកថា៖ «អ្នកបានបាត់បង់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នកធ្លាប់មានកាលពីដើមដំបូង»។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងចង់ឲ្យលោកមានប្រសាសន៍អំពីយើងថា៖ «ខ្ញុំស្គាល់ការប្រព្រឹត្ត សេចក្ដីស្រឡាញ់ ជំនឿ កិច្ចបម្រើ និងការស៊ូទ្រាំរបស់អ្នក ក៏ដឹងថាការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកឥឡូវនេះ គឺល្អប្រសើរជាងការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកកាលពីមុន»។ (បប. ២:៤, ១៩) យើងចង់ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយរីករាយដោយរស់នៅសមស្របតាមការប្រគល់ខ្លួនរបស់យើង។ w១៧.០៤ ទំ. ៧ វ. ១២-១៣
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៩ ខែមិថុនា
ទ្រង់ជាថ្មដា ការរបស់ទ្រង់សុទ្ធតែគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដ្បិតអស់ទាំងផ្លូវទ្រង់ សុទ្ធតែប្រកបដោយយុត្ដិធម៌។—ចោ. ៣២:៤
«ព្រះដ៏ជាចៅក្រមនៃផែនដីទាំងមូល តើទ្រង់មិនត្រូវប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌ទេឬអី?»។ (លោ. ១៨:២៥) អាប្រាហាំដែលជាបុរសដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់មិនបានសួរសំណួរនេះដោយសារគាត់មានការសង្ស័យនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ សំណួររបស់គាត់បង្ហាញថាគាត់មានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងវិនិច្ឆ័យក្រុងសូដុមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ាដោយយុត្ដិធម៌ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ គាត់ជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិន«សំឡាប់មនុស្សសុចរិតជាមួយនឹងមនុស្សអាក្រក់នោះទេ»។ ចំពោះអាប្រាហាំ នោះជាអ្វីដែល«មិនគួរគប្បី» ឬជាអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចឡើយ។ គាត់មានទំនុកចិត្តដូចនេះ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាគឺជាគំរូដ៏ល្អបំផុតស្តីអំពីការបង្ហាញសេចក្ដីសុចរិតនិងយុត្ដិធម៌។ តាមពិត ក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ ពាក្យ«សុចរិត»និងពាក្យ«យុត្ដិធម៌»ច្រើនតែបានត្រូវប្រើជាមួយគ្នា ដោយសារពាក្យទាំងនេះមានអត្ថន័យស្រដៀងគ្នា។ ដោយសារខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែត្រឹមត្រូវ លោកនឹងតែងតែវិនិច្ឆ័យយ៉ាងត្រឹមត្រូវដែរ។ គម្ពីរចែងថា៖ «ទ្រង់ស្រឡាញ់សេចក្ដីសុចរិតនឹងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌»។—ទំនុក. ៣៣:៥ w១៧.០៤ ទំ. ១៥-១៦ វ. ១-២
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៣០ ខែមិថុនា
គ្មានអ្វីធ្វើឲ្យខ្ញុំអរសប្បាយជាងការទទួលដំណឹងថា កូនៗរបស់ខ្ញុំកំពុងកាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្ដីពិតនោះឡើយ។—៣យ៉ូន. ៤
ឪពុកម្ដាយ បើអ្នកចង់ឲ្យកូនមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយរស់ជារៀងរហូត នោះគំរូរបស់អ្នកគឺសំខាន់ណាស់។ ពេលកូនឃើញអ្នក‹ស្វែងរករាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមុន› ពួកគេរៀនចេះពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់សេចក្ដីត្រូវការប្រចាំថ្ងៃ។ (ម៉ាថ. ៦:៣៣, ៣៤) សូមចាត់ទុកថាកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាគឺសំខាន់ជាងការស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ សូមមានរបៀបរស់នៅសាមញ្ញ ហើយព្យាយាមជៀសវាងពីការជំពាក់បំណុលគេ។ ចូរស្វែងរក«ទ្រព្យវិសេសនៅស្ថានសួគ៌» ពោលគឺការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ាជាជាងស្វែងរកលុយឬស្វែងរក«ការសរសើររបស់មនុស្ស»។ (ម៉ាក. ១០:២១, ២២; យ៉ូន. ១២:៤៣) សូមកុំឲ្យខ្លួនអ្នករវល់ខ្លាំងពេករហូតដល់គ្មានពេលសម្រាប់កូន។ សូមធ្វើឲ្យកូនដឹងថាអ្នកមានមោទនភាពចំពោះពួកគេពេលដែលពួកគេសម្រេចចិត្តចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាថាសំខាន់បំផុតជាជាងស្វែងរកលុយឬឈ្មោះល្បី មិនថាសម្រាប់ខ្លួនគេឬសម្រាប់អ្នកក្ដី។ សូមកុំគិតថាកូនគួរទំនុកបម្រុងឪពុកម្ដាយឲ្យមានជីវិតស្រណុកសុខស្រួល ព្រោះទស្សនៈនោះគឺខុស។ សូមចាំថា«កូនមិនគួរទុកទ្រព្យឲ្យឪពុកម្ដាយទេ តែឪពុកម្ដាយគួរទុកឲ្យកូនវិញ»។—២កូ. ១២:១៤ w១៧.០៥ ទំ. ៩-១០ វ. ៣-៤